ខ្ញុំមកថ្វាយខ្លួន
ពេលខ្ញុំកំពុងអង្គុយនៅក្នុងមហោស្រព ខ្ញុំក៏បាននឹកឃើញអនុស្សាវរីយ៍ល្អៗជាច្រើន។ ពេលនោះ អ្នកដឹកនាំក្រុមចម្រៀងទើបតែបានប្រាប់ចំណងជើងបទចម្រៀង ដែលពួកគេរៀបនឹងច្រៀង គឺបទ “ខ្ញុំមកថ្វាយខ្លួន”(ក្នុងសៀវភៅទំនុកដំកើង លេខ២០១)។ ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំថា នៅចុងបញ្ចប់នៃការអធិប្បាយរបស់គ្រូគង្វាលខ្ញុំ គាត់បានប្រាប់អ្នកមកចូលរួម ឲ្យដើរមកខាងមុខ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងច្រៀងចម្រៀងមួយបទនោះ ដែលការនេះបានបង្ហាញថា ពួកគេចង់ទទួលការអត់ទោសបាបរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ប៉ុន្តែ អ្នកដឹកនាំក្រុមចម្រៀងនៅមហាស្រពបានមានប្រសាសន៍ថា គាត់ចង់ច្រៀងបទនេះជាមួយយើងម្តងទៀត នៅពេលក្រោយ គឺនៅពេលដែលគាត់លាចាកលោក ទៅនៅជាមួយព្រះអម្ចាស់ ដែលនៅថ្ងៃនោះ គាត់នឹងច្រៀងថ្វាយព្រះអង្គ នៅនគរស្ថានសួគ៌ ដោយចិត្តកត្តុញ្ញូថា : ខ្ញុំមកថ្វាយខ្លួន ឥតមានអ្វីអាង អាងតែឈាមទ្រង់ហូរលើឈើឆ្កាង នឹងព្រះបន្ទូលជាទីសំអាង ឱព្រះសង្រ្គោះអើយ ខ្ញុំមក! រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ មុនពេលអ្នកស្រីឆាឡុត អេលាត(Charlotte Elliott) និពន្ធទំនុកមួយនេះ គាត់បានសួរអ្នកដឹកនាំគ្រីស្ទបរិស័ម្នាក់ អំពីរបៀបទទួលជឿព្រះ។ គាត់ក៏បានប្រាប់នាង ឲ្យចូលទៅរកព្រះអង្គ ទោះជាជីវិតនាងមានសណ្ឋានបែបណាក៏ដោយ។ នាងក៏បានចូលទៅរកព្រះអង្គ ហើយក្រោយមក ពេលនាងកំពុងបាក់ទឹកចិត្តដោយសារមានជម្ងឺ នាងក៏បាននិពន្ធបទចម្រៀងទំនុកដំកើងមួយបទនេះ ដែលនិយាយអំពីថ្ងៃដែលនាងទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ ហើយព្រះអង្គបានអត់ទោសបាបឲ្យនាង។ ព្រះអម្ចាស់បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យស្វែងរកព្រះអង្គ គឺដូចដែលមានចែងក្នុងព្រះបន្ទូលព្រះអង្គថា “ចូរស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងកាលដែលអាចនឹងរកទ្រង់ឃើញ ហើយអំពាវនាវដល់ទ្រង់…
Read article