July 2016

You are here:
ខ្ញុំមកថ្វាយខ្លួន

ពេលខ្ញុំ​កំ​ពុង​អង្គុយ​នៅក្នុ​ង​មហោស្រ​ព ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​នឹក​ឃើញ​អនុស្សាវ​រីយ៍​ល្អៗ​ជាច្រើ​ន។ ពេល​នោះ អ្នក​ដឹក​នាំ​ក្រុ​មច​ម្រៀងទើ​ប​តែបា​ន​ប្រាប់​ចំណង​ជើង​បទ​ចម្រៀង ដែល​ពួក​គេ​រៀប​នឹង​ច្រៀង​ គឺបទ “ខ្ញុំ​មក​ថ្វាយ​ខ្លួ​ន”(ក្នុ​ងសៀ​វភៅ​ទំនុ​ក​ដំ​កើង លេខ​២០១)។​ ការ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំនឹក​ចាំថា​ ​នៅចុ​ង​បញ្ច​ប់​នៃកា​រ​អធិប្បាយ​រប​ស់គ្រូ​គង្វា​ល​ខ្ញុំ គាត់​បាន​ប្រាប់​​អ្នក​មក​ចូល​រួម​ ឲ្យដើរ​មក​ខាង​មុខ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើ​ងកំ​ពុង​ច្រៀង​ចម្រៀង​មួយ​បទ​នោះ​ ដែល​ការ​នេះបា​ន​បង្ហា​ញថា​ ពួក​គេចង់​ទទួល​ការ​អត់​ទោស​បាប​រ​ប​ស់ព្រះ​គ្រី​ស្ទ​។ ប៉ុន្តែ អ្នក​ដឹក​នាំក្រុ​​មច​ម្រៀង​នៅ​ម​ហាស្រព​បានមាន​ប្រសាសន៍​ថា ​គាត់​ចង់​ច្រៀង​ប​ទ​នេះជា​មួយ​យើ​ង​ម្ត​ងទៀ​ត នៅ​ពេល​ក្រោយ គឺ​នៅពេ​ល​ដែ​ល​គាត់លា​ចាក​លោក ទៅ​នៅជា​មួ​យ​ព្រះ​អម្ចាស់ ដែល​នៅថ្ងៃ​នោះ​ ​គាត់​នឹង​ច្រៀ​ងថ្វា​យ​ព្រះ​អង្គ​ នៅ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌ ដោយចិត្ត​កត្តុ​ញ្ញូថា​ : ខ្ញុំ​មក​ថ្វាយ​ខ្លួ​ន ​ឥ​ត​មាន​អ្វី​អា​ង អាងតែ​ឈា​មទ្រ​ង់​ហូ​រ​លើ​ឈើឆ្កា​ង​ នឹ​ងព្រះ​ប​ន្ទូល​ជា​ទី​សំអា​ង ​ ឱ​ព្រះស​ង្រ្គោះ​អើ​យ​ ខ្ញុំម​ក! រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើ​ន​ឆ្នាំ មុ​នពេ​ល​អ្ន​ក​ស្រីឆាឡុត អេលាត(Charlotte Elliott) និពន្ធ​​ទំនុក​មួយ​នេះ​​ គាត់​​បាន​សួរ​អ្នក​ដឹ​កនាំ​គ្រី​ស្ទប​រិ​ស័ម្នា​ក់ អំពី​របៀប​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​។ គាត់​ក៏បា​ន​ប្រា​ប់នា​ង ឲ្យ​ចូល​ទៅរ​ក​ព្រះអ​ង្គ ទោះ​ជា​ជីវិត​នាង​មាន​សណ្ឋាន​បែប​ណា​ក៏​ដោ​យ។ នាង​ក៏បា​នចូ​ល​ទៅរ​ក​ព្រះអង្គ ហើយ​ក្រោយ​មក ពេល​នាង​កំពុ​ងបា​ក់ទឹ​ក​ចិត្ត​ដោយ​សារ​មាន​ជម្ងឺ នាង​ក៏បា​ននិ​ពន្ធ​បទ​ចម្រៀង​ទំនុក​ដំកើ​ងមួ​យ​ប​ទនេះ​ ដែល​និយា​យអំ​ពី​ថ្ងៃ​​ដែល​នាង​ទ​ទួ​ល​ជឿព្រះ​គ្រី​ស្ទ ហើយ​ព្រះអ​ង្គ​បាន​អត់ទោស​បាប​ឲ្យ​នា​ង។​ ព្រះ​អម្ចាស់បាន​លើក​ទឹ​ក​ចិ​ត្ត​យើង​ ឲ្យស្វែ​ង​រ​កព្រះ​អ​ង្គ​ គឺ​ដូច​ដែ​លមា​ន​ចែ​ង​ក្នុ​ងព្រះ​ប​ន្ទូល​ព្រះអង្គថា​ “ចូរ​​ស្វែ​ង​​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា ក្នុង​​កាល​​ដែល​អាច​​នឹង​​រក​​​ទ្រង់​​ឃើញ ហើយ​​អំពាវ​នាវ​​ដ​ល់​​ទ្រង់…

Read article
សញ្ញាសំគាល់របស់គ្រួសារ

ប្រជុំកោះ​អារ៉ាន មាន​ទីតាំង​នៅ​ឆ្នេរ​ខាង​លិច នៃ​ប្រទេស​អៀរ​ឡ​ង់។ នៅទី​នោះមា​ន​ភាព​ល្បីល្បាញ ដោយ​សារ​ប្រជា​ជន​នៅ​ទី​នោះ ពូកែ​ចាក់​អាវ​រងា​ពី​រោម​ចៀម​យ៉ាង​ស្រស់​ស្អាត​។ ភាគ​ច្រើន​នៃអា​វចា​ក់​ទាំង​នោះ​ មាន​ការ​ផ្សា​ភ្ជាប់​នឹង​វប្ប​ធម៌ និង​រឿងនិ​ទាន​នៅ​ប្រ​ជុំ​កោះតូ​ច​ៗ​ទាំង​នោះ ប៉ុន្តែ អា​វចា​ក់​ខ្លះមា​ន​ល​ក្ខណៈ​ជាបុ​គ្គល​។ គ្រួសារ​នីមួយ​ៗ ​នៅ​លើ​កោះនោះ​ មាន​រចនា​បថ​នៃការ​ចាក់​អាវ​រៀង​ៗ​​ខ្លួន ដែល​មាន​សញ្ញា​សំគាល់​ពិសេស​ខុស​ៗ​គ្នា បាន​ជានៅ​ពេ​លដែ​លមា​ន​អ្នក​នេសាទ​ណា​លង់​ទឹក​ស្លាប់ គេអា​ចពិ​និត្យ​ដឹង​អត្ត​សញ្ញាណរ​បស់​សព ដោយ​គ្រាន់​តែ​មើល​រចនា​បថ​នៃអាវចា​ក់ ដែ​លស​ពនោះ​បាន​ពាក់​ក៏​បាន​។ សំបុត្រ​ទីមួយ​របស់​សាវ័ក​យ៉ូហា​ន បាន​ពិពណ៌នា​អំ​ពី​សញ្ញាសំគាល់​របស់​អ្នក​ដែល​ជា​សមាជិក​នៃ​គ្រួសារ​ព្រះ។ ក្នុង​១​យ៉ូហាន ៣:១ សាវ័​កយ៉ូហា​នបា​នប​ញ្ជាក់​ថា យើង​ជា​​ផ្នែក​មួយនៃ​គ្រួ​សាររបស់​ព្រះ គឺដូច​ដែល​គាត់​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “មើល សេចក្តី​​ស្រឡាញ់​​យ៉ា​ង​ណា​ហ្ន៍ ដែល​ព្រះវរបិតា​​បាន​​ផ្ត​ល់​​មក​​យើ​ង​​រាល់​​គ្នា​ ឲ្យ​យើង​បាន​ហៅ​ថា​ជា​កូន​របស់​ព្រះ​ដូច្នេះ”។ បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏បា​ន​រៀបរា​ប់អំ​ពី​សញ្ញាសំ​គាល់​របស់​អ្នក​ដែល​ជា​កូន​របស់​ព្រះ​ថា​ “ពួក​ស្ងួនភ្ងា​អើយ យើង​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដ្បិត​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​មក​ពី​ព្រះ ឯ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​មក​ពី​ព្រះ ហើយ​ក៏​ស្គាល់​ទ្រង់​ដែរ”(៤:៧)។ ដោយ​សារ “សេចក្តី​ស្រឡាញ់ម​កពី​ព្រះ​” នោះវិ​ធីដ៏​ល្អ​បំផុ​ត ដើម្បី​ឆ្លុះប​ញ្ចាំង​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​បំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះ​វរ​បិតា គឺ​យើង​ត្រូវ​បង្ហាញ​ចេញនូវសេ​ចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែលជា​​លក្ខណៈសម្បត្តិរបស់​ព្រះអ​ង្គ។​ ចូរយើ​ងអ​នុញ្ញាត​ឲ្យ​សេ​ចក្តី​ស្រឡាញ់​ព្រះអ​ង្គ ​​ឈោង​ចាប់​អ្ន​កដ​ទៃ តាម​រយៈ​យើង​ ដ្បិត​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ជា​ស​ញ្ញាសំ​គាល់​រប​ស់គ្រួ​សារ​យើ​ង។-Dennis Fisher

Read article
ចូលទៅរកព្រះអង្គដោយចិត្តក្លាហាន

កោះ​ម៉ន់ សង់ មីកែល ជា​កោះដែ​ល​មាន​ទឹ​កជោ​រ​ដ៏​គ្រោះថ្នា​ក់ ដែល​មាន​ទីតាំង​ប្រហែល​ជិត​មួយ​គីឡូ​ម៉ែត្រ​​​ពី​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​នៃ​ខេត្ត​នរមែនឌី ប្រទេស​បារាំង​។​ កោះ​មួយ​នេះបា​ន​ធ្វើ​ជា​ព្រះវិហារ និង​កន្លែ​ងស្នា​ក់​នៅ​រប​ស់ស​ង្ឃ​កាតូលិក អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​សតវត្សរ៍​មក​ហើ​យ ហើយ​ក៏បា​នទា​ក់​ទា​ញអ្ន​ក​ធ្វើធម្ម​យាត្រាជា​​ច្រើន​ឲ្យម​ក​ទីនោះ​។​ មុន​ពេល​គេ​ធ្វើស្ពាន​ដ៏វែ​ងស​ម្រាប់​ឆ្លង​ទៅកោះ​នោះ​ គេ​បាន​​ឮ​ល្បីថា​ ផ្លូវ​ទៅ​កាន់​កោះ​នោះមា​នគ្រោះ​ថ្នាក់​ណាស់ ​បាន​ជាមា​ន​អ្នក​ធម្ម​យាត្រា​ខ្លះបា​ន​បា​ត់ប​ង់ជី​វិ​ត។ នៅពេ​លទឹ​កនាច កោះ​នោះ​ត្រូវ​បាន​ហ៊ុមព័ទ្ធ​ដោយ​ច្រាំង​ខ្សាច់​ជាច្រើ​ន ហើយ​ពេល​ទឹក​ជោរ កោះ​នោះ​ត្រូវ​បាន​ហ៊ុមព័​ទ្ធ​ដោយ​ទឹ​ក បាន​ជា​គេមា​ន​កា​រ​ភ័យ​ខ្លា​ច​នៅក្នុ​ងកា​រ​ឆ្លង​ទៅ​រកកោះនោះ​។​​ នៅស​ម័​យគ្រា​ស​ញ្ញាចា​ស់​​ ជ​នជាតិ​យូដា​​មា​នកា​រ​ភ័យ​ខ្លាច នៅ​ក្នុង​​ការ​​ចូ​លទៅរក​ព្រះ​។ ពេល​ដែល​ព្រះ​អង្គ​មាន​ប​ន្ទូល​ជា​ផ្គរលាន់ នៅលើ​​ភ្នំស៊ីណៃ ពួក​បណ្តាជ​នមា​ន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច មិន​ហ៊ាន​ចូល​ទៅក្បែ​រ​ព្រះអ​ង្គ​(និក្ខមនំ ១៩:១០-១៦)។ ក្រោយ​មក ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​អនុញ្ញាត​   ឲ្យពួក​គេចូ​ល​ទៅ​ចំពោះ​ព្រះអ​ង្គ   តាម​រយៈ​សម្តេច​សង្ឃ ដោយ​អនុវត្ត​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ដ៏ជា​ក់​លាក់​មួយ​ចំនួន(លេវីវិន័យ ១៦:១-៣៤)។ ហើយ​សេចក្តី​ស្លាប់​អាច​កើត​មា​នភ្លា​ម​ៗ ចំពោះអ្ន​ក​ដែល​ច្រឡំ​ប៉ះ​ហិប​នៃ​សេច​ក្តីស​ញ្ញា ដែល​តំណាង​ឲ្យ​ព្រះវត្ត​មាន​ដ៏​បរិសុទ្ធ របស់​ព្រះ(មើល ២សាំយ៉ូអែល ៦:៧-៨)។ ប៉ុន្តែ ដោយ​សារ​កា​រសុ​គត និង​មាន​ព្រះជ​ន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​រប​ស់ព្រះ​យេ​ស៊ូវ នោះ​យើង​អាច​ចូល​ទៅជិត​ព្រះ ដោយ​គ្មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លា​ច។​ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​បង់​ថ្លៃ​លោះ​បាប​យើង​ចប់​សព្វ​គ្រប់​ហើយ​ ហើយ​ព្រះអ​ង្គបា​នអ​ញ្ជើញ​យើង​ឲ្យ​ចូល​ក្នុ​ងព្រះវ​ត្តមា​ន​ព្រះ​អង្គ​។ គឺដូច​ដែល​ព្រះ​អង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា​ “ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា មក​ដល់​បល្ល័ង្ក​នៃ​ព្រះគុណ ដោយ​ក្លាហាន ដើម្បី​នឹង​ទទួល​សេចក្តី​មេត្តា ហើយ​រក​បាន​ព្រះគុណ​សម្រាប់​​នឹង​ជួយ​ដល់​ពេល​ត្រូវ​ការ​ចុះ”(ហេព្រើ ៤:១៦)។ ដោយ​ព្រោះ​ព្រះ​យេស៊ូវ នោះ​យើង​អាច​ចូ​ល​ទៅរ​ក​ព្រះ…

Read article
សេចក្តីក្លាហាន និងការអនុវត្តន៍ជាទៀតទាត់

មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​បាន​អាន​ជីវ​ប្រវត្តិ​សង្ខេប​របស់​លោក​យូជីន ផាតធ័រសិន(Eugene Patterson) ដែល​ជា​អ្នក​ទ​ទួល​ជ័យ​លាភី​ភូលីហ្សឺរ ផ្នែក​កែ​សម្រួល​អត្ថ​បទ នៃ​រ​ដ្ឋ​ធម្ម​នុញ្ញ​របស់​រដ្ឋ​អាត់​លេនតា ពី​ឆ្នាំ​១៩៦០ ដល់​ឆ្នាំ១៩៦៨។ ជីវ​ប្រវត្តិ​របស់​គាត់​មាន​ការ​ពីរ​យ៉ាង ដែល​បានធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​។​​ ទីមួយ លោក​ផាតធ័​រសិ​ន​ជាអ្ន​ក​ហ៊ាន​បញ្ចេញ​មតិ ដោយគ្មា​ន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ក្នុង​ការ​ទាម​ទា​សិទ្ធិ​នៃ​ពល​រ​ដ្ឋ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែ​ល​មាន​ម​នុស្ស​ជាច្រើ​ន ​ប្រឆាំង​នឹង​​ការឲ្យ​​ពូជ​សាសន៍ទាំងឡាយ​​មាន​សិទ្ធិ​ស្មើ​គ្នា​។​ ទីពីរ គាត់​បាន​សរសេរ​អត្ថ​បទ ចុះផ្សា​យ​ក្នុង​ខ្ទង់ កាសែតជារៀងរាល់ថ្ងៃ អស់រយៈពេល៨ឆ្នាំ។ ជា​សរុប អត្ថ​បទ​របស់​គាត់​ត្រូវ​បាន​គេចុះផ្សាយ​នៅ​លើទំ​ព័រ​កាសែត​បាន២៩២២​ខ្ទង់។ ពី​មួយ​ថ្ងៃ​ទៅ​​មួយ​ថ្ងៃ ពីមួ​យ​ឆ្នាំ​ទៅមួ​យ​ឆ្នាំ ​សេចក្តី​ក្លាហា​ន និង​ការ​អនុវត្ត​ជា​ទៀត​ទាត់​ បានក្លា​យ​ជាក​ត្តាគ​ន្លឹះ នៃ​ឥទ្ធិព​លនៃ​កា​ររ​ស់នៅ​របស់​គាត់។​​ យ៉ាងណា​មិ​ញ សាវ័កប៉ុ​ល​ក៏មា​ន​បុ​គ្គលិ​កល​ក្ខណៈស​ម្បត្តិ​ដូច​នេះផង​ដែ​រ។ បទ​គម្ពីរ កិច្ចការ ជំពូក ១៣-២៨ បានក​ត់​ទុក​អំពី​សេចក្តី​ក្លាហា​ន ដែល​គាត់​មាន ក្នុង​ស្ថានភា​ព​ដ៏​ពិបាក​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​។ មាន​ពេល​មួ​យ គាត់​បាន​ជួប​គ្រោះថ្នាក់​សំពៅ​លិច ក្នុង​ការធ្វើ​ដំ​ណើរ​ទៅ​ទ​ទួល​ការ​ជំនុំ​ជម្រះ​ទោស​ពី​ស្តេច​សេសា​រ ហើយ​គាត់ក៏​បាន​ទៅ​ដល់ត្រើយ​ខាង​ត្បូង​នៃ​ទីក្រុ​ងរ៉ូ​ម ដែ​ល​នៅទី​នោះ​មាន​បង​ប្អូន​រួម​ជំនឿ​ជា​ច្រើន​បាន​មក​ជួប​គា​ត់​(កិច្ចការ ២៨:១១-១៥)។ ពេល​សាវ័ក​​ប៉ុ​ល​​ឃើ​ញ​​គេ នោះ​​​ក៏​​អរ​ព្រះ​គុណ​​ដ​ល់​ព្រះ ហើយ​​មា​ន​ចិត្ត​​សង្ឃឹម​​ឡើង​(ខ.១៥)។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​២​ឆ្នាំ​បន្ទាប់ ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​ទោស គេ​បាន​អនុញ្ញា​ត​ឲ្យ​គាត់​ជាប់​ឃុំ​ក្នុង​ផ្ទះ ដែ​លគាត់​ជួល ដែ​ល​នៅ​ទី​នោះ “គាត់​​បាន​​ទទួល​​អស់​​អ្ន​ក​​ណា​​ដែ​ល​​មក​​​ឯ​គាត់ ទាំង​​ប្រកាស​​ប្រា​ប់​​​ពី​នគរ​ព្រះ…

Read article
ទស្សនៈរបស់ព្រះ

មាន​ពេល​មួយ ចេសិន(Jason) បាន​ធ្វើ​ដំណើរ ទៅ​ទីក្រុង​ញូយ៉ក ក្នុង​អំឡុង​ពេល​សម្រាក​ ក្នុង​រដូវ​ផ្កា​រីក​។ នៅ​ពេល​ល្ងាច​ គាត់​និង​មិត្ត​ភក្តិ​គា​ត់​​មួយ​ចំនួន បាន​ឡើង​ជិះ​ឡាន​តាក់​ស៊ី​បញ្ជ្រៀត​គ្នា ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​អគារ​​អ៊ីម​ផាយ​អឺ ស្តេត ដែល​ជាអគា​ខ្ពស់​ជាង​គេនៅ​ទី​ក្រុង​ញូយ៉ក។ ចេសិនយល់​ថា ការ​ជិះឡា​ន​នៅ​តាម​ផ្លូវ​ថ្នល់ ហាក់​ដូច​ជា​គ្មាន​សណ្តាប់​ធ្លាប់ ហើយ​គ្រោះ​ថ្នាក់។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ឡើង​ទៅ​ឈរ​នៅ​លើ​កន្លែង​សង្កេត​មើ​ល​ទីក្រុង នៅ​លើ​អគា​រដ៏ខ្ពស់នោះ ហើយសម្លឹង​មើល​មក​ផ្លូវ​របស់​ទីក្រុង នៅ​ខាង​ក្រោម គាត់​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ណាស់ ពេល​បាន​ឃើញ​ថា​ ផ្លូវ​ទាំង​នោះមា​ន​ការ​រចនា និង​ការ​រៀប​ចំយ៉ាង​មាន​របៀប​រៀប​រយ​។​ ដូច​នេះ ទស្សនៈ​របស់​គាត់ក៏បាន​​ផ្លាស់​ប្តូរ​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស​​​។ លោក​ហា​បាគុក​ក៏​បាន​រៀន​សូត្រ ពី​បទ​ពិសោធន៍​ដែល​ស្រដៀង​នឹង​​ចេ​សិន​ផង​ដែរ។​ ពេល​គាត់​ពិចារណាអំ​ពីជី​វិត​មនុស្ស តាម​ទស្សនៈ​របស់​លោកិយ គាត់​យល់​ថា ព្រះហា​ក់ដូ​ច​ជា​មិន​អើពើ​ចំពោះ​អំពើ​អាក្រក់ ដែល​កំពុង​កើត​ឡើង​ក្នុង​សង្គមទេ​(ហាបាគុក ១:២-៤)។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​គាត់​មាន​ទស្សន​:ដូ​ច​ព្រះ​អង្គ​ដែរ ហើយ​បាន​បង្ហាញ​គាត់​ថា ជីវិត​មនុស្ស​គឺ​លើស​ពី​អ្វី​ដែល​គាត់​យល់​ដឹង។ ការ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​មនុស្ស មិន​អាច​រារាំង​​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះបាន​ឡើយ​(២:៣)។ អ្នក​ដែល​មិន​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​ ហាក់​ដូច​ជា​មានភាព​សម្បូរ​សប្បាយ​ ក្នុង​ពេល​ចប្ចុប្បន្ន ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់នឹ​ងជំ​នុំ​ជម្រះ​ការ​អាក្រក់​ទាំ​ង​អស់​ដែល​មនុស្ស​ប្រព្រឹត្ត​។ ព្រះ​អ​​ង្គ​មាន​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​លើ​អ្វី​ៗ​ទាំង​អស់ ដែល​បាន​កើតឡើ​ង ដើម្បី​ឲ្យ​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់​ផ្សំ​គ្នា​ សម្រាប់​បំពេញ​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ​អង្គ​។ ផែន​ការ​រប​ស់​ព្រះ នឹង​បាន​សម្រេច​យ៉ាង​ពិត​ប្រាកដ តាម​ពេល​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​កំណ​ត់​(ខ.៣)។ យើង​មិន​អាច​មាន​ការ​យល់​ដឹង​ អំពី​ជីវិត​របស់​មនុស្ស​ឲ្យ​បាន​ច្បាស់…

Read article
កិច្ចការដែលដៃយើងធ្វើ

ពេល​ខ្ញុំ​កំពុ​ង​ធ្វើដំណើរ​តាម​រថ​ភ្លើង កាត់​តាម​ទីវាល​ដ៏​មាន​ជីជាតិ នៅតា​ម​បណ្តោយ​ឆ្នេរ​នៃ​តំបន់​មីឈីហ្គិន​ខាង​លិច​ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​រុ​ក្ខជា​តិទាំ​ងឡា​យបា​នចា​ប់​ផ្តើម​ចេញ​ផ្លែ  បន្ទាប់​ពី​រដូវ​ផ្ការីកទើ​ប​តែបា​ន​ប្រែទៅ​ជា​រ​ដូវ​ក្តៅ។ កសិក​រ​កំពុង​លត់​ជ​ង្គង់​នៅ​លើ​ទឹ​កសន្សើម​នា​ពេល​ព្រឹក ​ដើម្បីបេះ​ផ្លែស្រ្ត​បឺរី​ដែល​បា​ន​ទំហើ​យ។ ដើម​ប្លូបឺរី ដែល​ដុះ​ជា​គុម្ព​ៗ កំពុង​តែទ​ទួល​ពន្លឺ​ថ្ងៃ​ដែល​បាន​បញ្ចេញ​ពី​លើមេ​ឃម​ក​ ហើយ​កំពុង​ស្រូប​យក​ជី​វជា​តិ​ពីក្នុ​ង​ដី​។ បន្ទាប់​ពី​ធ្វើ​ដំណើរ​កាត់​តាម​​ចំការ ​ដែល​មាន​ផ្លែ​ឈើទុំ​ យើងក៏​បា​ន​ទៅដ​ល់​គំន​រ​ច្រេះ​ចាប់ ដែល​មាន​លោហធាតុ​ដែល​គេ​បោះ​បង់​ចោល​។ រូប​ភាព​ដ៏​អាក្រ​ក់​នៃ​ដែក​ច្រេះ​ព​ណ៌ក្រ​ហម​មួយ​គំនរ​ធំ​នៅលើដី​ គឺផ្ទុ​យពី​ទេស​ភាព​ចំ​ការ​ពណ៌​បៃតង​ខ្ចី ដែល​មាន​រុក្ខជាតិ​លូត​លាស់​។ ដែក​ច្រេះ​ចាប់​ទាំ​ងនោះ​ត្រូ​វ​គេទុ​ក​ចោ​លមិ​ន​អាច​បង្កើត​ផល​អ្វី​ តែ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិ​ញ ផ្លែ​ឈើដែ​ល​បា​នធំ​ឡើ​ង ហើយ​ទុំ បាន​ក្លាយ​ជា​អាហារដ៏​មាន​​​ជីវជា​តិស​ម្រា​ប់​មនុ​ស្សដែ​លស្រេ​ក​ឃ្លា​ន។ ភាព​ខុស​គ្នា​រ​វាង​ផ្លែ​ឈើ​ និ​ង​ដែក​ច្រេះ​ចា​ប់​នោះ​ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំអំ​ពីប​ទ​ទំ​នាយ ដែល​ព្រះ​បាន​មាន​បន្ទូល​ អំពី​ទីក្រុង​ទាំង​ឡាយ ដែល​មាន​ដូ​ច​ជាទី​ក្រុ​ង​ដាម៉ាសជា​ដើម​(មើល អេសាយ ១៧:១,១១)។ ព្រះ​អង្គ​មា​នប​ន្ទូ​ល​ថា​ “ពី​ព្រោះ​​​ឯ​ង​បាន​ភ្លេច​ព្រះ​ដែល​ជួយ​សង្គ្រោះ​ឯង … ​ព្រឹក​ឡើង ឯង​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពូជ​ឯង​បែក​ចេញ​ជា​ប៉ិច តែ​ឯ​ចម្រូត​វិញ នោះ​នឹង​រំលង​បាត់​ទៅ​ក្នុង​គ្រា​មាន​ទុក្ខ​វេទនា ហើយ​សង្រេង​យ៉ាង​សហ័ស”​(ខ.១០-១១)។ បទ​ទំនាយ​នេះ​ក៏បា​ន​ផ្តល់​កា​រ​ដាស់​តឿ​នដ​ល់​មនុ​ស្សស​ម័យ​បច្ចុ​ប្បន្ន អំពី​​គ្រោះ​ថ្នាក់ និង​ភាព​ឥត​ប្រយោជន៍​នៃកា​រ​គិ​តថា​ ​យើង​អាច​បង្កើ​ត​ផ​ល​ផ្លែអ្វី​មួ​យ​ ដោយ​ខ្លួន​ឯង​បា​ន។ បើ​យើង​ដាច់​ចេញ​ចេញ​ពីព្រះ​ នោះ​កិច្ច​ការ​ដែល​ដៃ​យើ​ងបា​ន​ធ្វើ នឹង​ក្លា​យ​ជា​គំនរ​បាក់​បែក​។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​យើង​ចូល​រួម​ជាមួ​យ​ព្រះ នៅ​ក្នុង​កិច្ច​ការ ដែល​ព្រះ​ហស្ត​ព្រះអ​ង្គ​ធ្វើ ​ព្រះ​អង្គ​នឹ​ងប្រ​ទា​នព​រ​ឲ្យ​យើ​ង​បាន​ទទួល​ផ​ល​ច្រើ​នជា​ពហុ​គុណ ហើយផ្ត​ល់នូ​វ​ការ​ចំ​អែត​ខាង​វិញ្ញាណ​ដល់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន។-Julie Ackerman Link

Read article
ការស្វែងរកលោកសាខេ

លោកអាលហ្វ៍ ខ្លក(Alf Clark) បានដើ​រ​តា​ម​ដ​ង​វិ​ធីនៅ​ទីក្រុង ដើម្បី​ស្វែង​រក​លោ​ក​សាខេ។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ​  គាត់​មិន​មែន​កំ​ពុង​ស្វែ​ងរ​ក​លោក​សាខេ​ នៅក្នុ​ង​ព្រះគម្ពីរ​ទេ ​ដ្បិត​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​រ​កលោ​ក​សាខេ​ឃើញ តាំង​ពី​យូរ​ណា​ស់ម​ក​ហើ​យ។ តែ​លោកអា​លហ្វ៍ និង​មិត្ត​ភ័ក្រមួ​យ​ចំ​នួ​ន ដែល​បាន​ធ្វើ​កា​រ​បម្រើ​ព្រះ​នៅទី​ប្រជុំ​ជន​ បាន​យក​គំរូ​តាម​កា​រអ្វី​ ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ ក្នុង​ព្រះគ​ម្ពីរ​លូ​កា ជំពូក១៩។​ ពួក​គេបា​ន​ធ្វើ​ដំ​ណើរក្នុ​ងទី​ក្រុង​ ក្នុង​គោល​បំ​ណង​ដើម្បី​ជួប​ និង​ជួយ​អ្នក​ដែ​ល​កំពុ​ង​ត្រូវ​ការ​ជំ​នួ​យ ដូ​ច​លោក​សាខេ​។​ លោក​អាលហ្វ៍ បាន​ដើរ​ពី​ផ្ទះ​មួ​យ​ ទៅ​​ផ្ទះ​មួ​យ​ទៀ​ត ក្នុង​តំបន់​ដែល​គា​ត់​រស់​នៅ​។​​​ គា​ត់បា​ន​គោះ​ទ្វារ​ផ្ទះ​ទាំ​ងនោះ​ ​ហើយ​ពេលគេ​បើក​ទ្វា​រ​ឲ្យ​គាត់​ គាត់​និយា​យទៅ​កា​ន់​គេថា​ ​“សួស្តី ខ្ញុំ​ឈ្មោះ​អាលហ្វ៍។ តើ​អ្នក​មាន​​ខ្វះខាតអ្វី​ ដែ​ល​ច​ង់ឲ្យ​ខ្ញុំ​អ​ធិ​ស្ឋា​នឲ្យ​ទេ​​?” នេះជា​វិធី​សា​ស្រ្ត​ ដែល​គាត់បាន​​ប្រើ​ ដើ​ម្បី​ចា​ប់ផ្តើ​ម​កា​រ​ទំ​នាក់​ទំនង ​ហើយ​ស្វែង​រក​ឱកា​ស​ផ្តល់​កា​រប្រឹ​ក្សាយោ​ប​ល និង​នាំ​ឲ្យ​គេ​ជឿ​ព្រះ ​ហើយ​រស់​នៅ​ដោយ​មាន​ក្តីស​ង្ឃឹម  ដែល​នេះជា​​អ្វីដែ​ល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ  សម្រាប់​លោកសា​ខេ  ដែល​ជាអ្ន​ក​យក​ពន្ធ​។ សូម​យើង​កត់​សំ​គាល់​ការ​អ្វី​​​ដែ​លព្រះយេស៊ូវបា​នធ្វើ ​ដូចត​ទៅ : ព្រះគម្ពីរលូ​កា​បាន​ចែង​ថា ​ព្រះយេស៊ូវ “បាន​យា​ង​កាត់​ទី​ក្រុ​ង​យេរីខូ”(លូកា ១៩:១)។ ជា​ការ​ពិ​តណា​ស់ ពេល​ដែ​ល​ព្រះ​យេស៊ូវយាង​ទៅ​ដល់​ទី​ក្រុ​ង តាម​ធ​ម្មតា មនុស្ស​ទាំង​ហ្វូ​ងបា​ន​ម​កផ្តុំ​គ្នា​ទទួ​ល​ព្រះអ​ង្គ​។​ ដោយ​សារ​លោកសាខេ​ជាម​នុ​ស្ស​ទាប​ គាត់​ក៏​បា​នឡើ​ង​ដើ​ម​ឈើ​ ដើម្បី​ឲ្យបា​ន​ឃើញ​ព្រះ​អង្គ​។…

Read article
ព្រះអង្គបានហៅផ្កាយតាមឈ្មោះរបស់វា

នៅលើ​តំបន់​ខ្ពង់​រា​ប​ក្នុង​វា​លរហោ​ស្ថាន អាតាកាម៉ា នៅ​ប្រទេស​ឈីលី មាន​កែវយឺត​មើល​ផ្កាយមួ​យ ​ដែលស្ថិ​ត​​ក្នុ​​ងចំណោមកែវ​យឺ​តមើ​ល​ផ្កា​យដ៏​ធំ​បំផុ​តក្នុង​ពិភ​ពលោក ដែល​ប្រើ​រលក​វិទ្យុ។​ កែវ​យឺត​នោះផ្ត​ល់​ឲ្យ​ក្រុមអ្ន​ក​តារា​សាស្រ្ត នូវ​រូប​ភាព​នៃ​​ចក្រ​វាឡ ដែល​គេមិ​នធ្លា​ប់​បាន​ឃើញពី​មុ​នម​ក។ ក្នុង​អត្ថ​បទ​កា​សែ​ត Associated Press លោក​លូវីស អនដ្រេស ហេណាវ(Luis Andres Henao) បានមា​នប្រ​សាសន៍​ថា អ្នក​វិទ្យា​សាស្រ្ត នៅ​តាម​បណ្តា​ប្រទេស​ជា​ច្រើន ​“កំពុង​ស្វែង​រក​តំរុយ នៃ​ដើម​កំណើត​នៃ​ចក្រ​វាឡ ដោយ​ស្រា​វជ្រាវ​ឧស្ម័ន​ដែល​ត្រជាក់​បំផុត និង​លម្អង​ធូលី ដែល​មាន​កា​រ​ផ្សំ​គ្នាជា​ប​ណ្តុំផ្កា​យ​ហ្កាឡាក់ស៊ី ហើយ​ផ្កាយទាំង​ឡាយ​កើ​ត​ឡើង​ពី​ថាម​ពល ដែល​កើត​ឡើ​ង​ពីបន្ទុះ​ប៊ីក ប៊ែង​”។ យ៉ា​ងណា​មិ​ញ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ចែង​អំ​ពីអំ​ណាចដ៏​អ​ស្ចារ្យ និង​ប្រាជ្ញាដែ​ល​គ្មានដែ​នកំ​ណត់រ​បស់​ព្រះ​ ដែលបា​​នបង្កើត​ចក្រ​វាល ឲ្យ​មានផ្កា​យ និង​ភព​ទាំង​អ​ស់​ ហើយព្រះ​អង្គ​ “​រាប់​​ចំ​នួន​នៃ​អស់​ទាំង​ផ្កាយ ក៏​ហៅ​បាន​តាម​ឈ្មោះ​ទាំង​អស់”(ទំនុកដំកើង ១៤៧:៤)។ ព្រះ​អង្គបា​នប​ង្កើ​ត​រប​ស់​សព្វ​សារពើ​ម​ក ដោយអំ​ណាច​ចេ​ស្តា និង​ក្តី​ស្រឡាញ់​រប​ស់ព្រះ​អ​​ង្គ ដូច​នេះ ព្រះអ​ង្គ​មិ​នមែ​ន​ជា​​​អំណាច​​ដែ​លនៅ​​ដា​ច់​​ឆ្ងាយ​​ពី​យើង ​ដែល​មិ​នបា​ន​ខ្វ​ល់​ពី​យើង​សោះនោះ​ទេ​  តែ​ជា​ព្រះ​វរ​បិតាដែ​ល​គ​ង់​នៅ​ស្ថាន​សួ​គ៌​ ដែល​មាន​ក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ “​ប្រោស​​អ​ស់​អ្នក​ដែល​មាន​​ចិត្ត​​សង្រេង​​ឲ្យ​​បាន​​ជា​ ក៏​​រុំ​របួស​​ឲ្យ​គេ​​ផ​ង”(ខ.៣)។ ព្រះ​អង្គ​ជ្រុំជ្រែ​ង​​ម​នុ​ស្ស​​រា​បសា(ខ.៦) ហើយ “សព្វ​ព្រះ​ហឫ​ទ័យ​​តែ​​នឹង​អស់​អ្នក ដែល​កោតខ្លាច​ទ្រង់ ហើយ​នឹង​អស់​អ្នក​ដែល​សង្ឃឹម​ដល់​សេចក្តី​សប្បុរសរបស់​ទ្រង់”(ខ.១១)។ ព្រះ​អង្គ​ស្រឡាញ់​យើង​ខ្លាំ​ង​ណា​ស់​…

Read article
ការគ្រវីទង់ជ័យស

ថ្មីៗ​នេះ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំ​ពុ​ងមើ​ល​វី​ដេអូ ដែលប​ង្ហា​ញអំ​ពី​ក​ម្ម​វីធី​ថ្វា​យ​បង្គំ​ព្រះ​ រប​ស់ពួ​កជំ​នុំ​មួយ​កន្លែង នៅតំ​បន់​អាមេរិ​កខា​ង​ត្បូ​ង ខ្ញុំ​មាន​ការ​ប៉ះ​ពា​ល់ចិ​ត្ត​យ៉ា​ងខ្លាំ​ង​។ ពេល​ដែល​លោ​ក​គ្រូ​គង្វាលថ្លែ​ង​ព្រះប​ន្ទូល​ដោ​យចិ​ត្ត​ឆេះ​ឆួល​ ទៅ​កាន់​ពួក​ជំ​នុំ​ដែលជា​​ហ្វូ​​ងចៀ​ម​រ​បស់​ខ្លួ​ន ​ឲ្យ​ថ្វាយ​ជី​វិ​ត​ដា​ច់​ដល់​ព្រះ​យេស៊ូវ ពួក​ជំនុំ​រប​ស់​គា​ត់ក៏​បា​នឆ្លើ​យ​តប​ ដោ​យបង្ហា​ញចេ​ញ​នូវ​កា​រ​ចុះចូ​ល​ចំពោះ​ព្រះ​​យេស៊ូ​វ​ទាំងស្រុ​ង ដោ​យកា​រ​អធិស្ឋា​នទាំ​ង​ស្រ​ក់ទឹ​ក​​ភ្នែក។ ព្រឹត្តិ​ការណ៍​នេះ ​បា​នធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ច​ង់ដឹ​ង​ថា​  តើ​មាន​កា​រអ្វី​ផ្សេ​ង​ទៀ​ត ដែល​ខ្ញុំ​អាច​រៀ​ន​បាន​ពី​ការ​ចុះចូល​រប​ស់ពួ​ក​គេឬ​ទេ​?​ ខ្ញុំ​យល់​ថា​ ពួក​គេកំ​ពុ​ង​តែគ្រ​វី​ទុ​ងជ័​យ​ស ដាក់​ព្រះ ដែល​ជាកា​រចុះ​ចូ​ល​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ​​ ​ ដោយ​​ក្តីស្រ​ឡា​ញ់។​   ពេលដែល​ព្រះអ​ង្គ​ប្រា​ប់រា​ស្រ្ត​រ​បស់​ព្រះ​អង្គ​ថា​ “ចូរ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អម្ចាស់ ជា​ព្រះនៃ​ឯ​ង​”(ចោទិយកថា ៦:៥) គឺ​ព្រះអ​ង្គ​កំ​ពុង​មាន​បន្ទូល ក្នុង​ប​រិបទ ដែ​លជំ​រុ​ញ​ពួក​គេ​ឲ្យ​ថ្វាយ​ជីវិ​ត​រប​ស់​ខ្លួន​ ដល់​ព្រះ​អង្គ​។ ព្រះ​អង្គស​ព្វ​ព្រះ​ទ័​យឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា​ ​ការ​រស់​នៅក្នុ​ង​ព្រះអ​ង្គ គឺ​មិនគ្រា​ន់​តែជា​កា​រ​ខិត​ខំ​ធ្វើ​ឲ្យ​​ខ្លួន ក្លាយ​ជា​មនុ​ស្ស​ល្អប៉ុ​ណ្ណោះ​ទេ​ តែ​ជាជី​វិត​ដែ​លមា​ន​ទំនា​ក់ទំ​ន​ងជា​ប្រ​ចាំ​ជាមួយ​ព្រះអ​ង្គ ដែ​លក្នុ​ង​នោះ ​យើង​ត្រូវ​ចុះ​ចូល​នឹ​ងព្រះ​អ​ង្គ ​ដើម្បី​បង្ហា​ញ​ពីកា​រ​ដឹ​ងគុ​ណ​ចំពោះព្រះ​អង្គ​។ ដោយ​សារ​ព្រះ​យេ​ស៊ូវ​មាន​សេ​ចក្តី​ស្រ​ឡាញ់​ដ៏អ​ស្ចា​រ្យ​ចំពោះ​យើ​ង​ នោះព្រះអង្គ​បាន​លះ​បង់​ព្រះ​ជន្ម​នៅលើ​ឈើ​ឆ្កា​ង ដើម្បី​រំដោះ​យើង ឲ្យរួច​ពី​ចំណង​នៃ​អំពើ​បាប ហើយ​ឲ្យយើ​ង​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ការ​គ្រប់​យ៉ាង​ ដែល​ល្អ​ថ្លៃថ្លា​។​ យើង​មិន​មាន​ពា​ក្យ​គ្រប់​គ្រា​ន់​ ដើម្បី​នឹង​ទូ​លព្រះ​អ​ង្គថា​ ​យើ​ងស្រ​ឡា​ញ់ព្រះ​អ​ង្គខ្លាំ​ង​ប៉ុណ្ណាទេ! ដូច​នេះ សូម​យើង​បង្ហា​ញ​សេច​ក្តី​ស្រឡា​ញ់ចំ​ពោះ​ព្រះ​អង្គ​ ដោយ​ថ្វាយ​ចិត្ត​ និង​ជីវិត ដើម្បី​ដើរ​តាម​ព្រះអ​ង្គ។-Joe Stowell

Read article
វិប្បដិសារីដ៏យូរអង្វែង

មាន​ពេល​មួ​យ ខ្ញុំបា​ន​ជួប​​អ្នក​លេ​ងព្យា​ណូដ៏ជំ​នាញ​ម្នា​ក់។​ ពេលយើ​ងកំ​ពុង​ជជែក​គ្នា នាង​ក៏​បាន​សួរ​ថា​ តើខ្ញុំ​ចេះ​លេ​ងឧបករណ៍​តន្រ្តីណា​មួ​យ​ឬ​ទេ​? ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​ឆ្លើ​យថា​ ​“ខ្ញុំ​ចេះបើ​ក​វិទ្យុ​ស្តាប់តន្រ្តី​”។ នាង​ក៏អ​ស់​សំ​ណើច​ ហើយ​​ក៏​បា​​​ន​​សួរថា តើខ្ញុំច​ង់ចេះ​លេ​ង​ឧ​បករ​ណ៍ត​ន្រ្តី​ណា​មួយ​ឬទេ​?​ ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​ឆ្លើ​យ​ដោយ​កា​រ​អៀ​នខ្មា​ស់​ថា​ “កាល​នៅក្មេ​ង​ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​រៀ​ន​ព្យាណូ​ តែ​ខ្ញុំរៀ​ន​បាន​តែប​ន្តិច ហើយ​ក៏ឈ​ប់​រៀ​ន​ទៅ​”។ សព្វ​ថ្ងៃនេះ​ ​ខ្ញុំ​ធំ​ពេ​ញវ័​យ​ហើយ​ ខ្ញុំមា​ន​ការ​ស្តាយ​ក្រោយ ដែល​មិន​បា​ន​​រៀ​ន​ព្យាណូ​ឲ្យ​ចេះដូ​ចគេ​។​​ ខ្ញុំ​ចូ​លចិ​ត្ត​ត​ន្រ្តី បើសិ​ន​ជា​ខ្ញុំ​​អាច​លេង​ភ្លេងនៅ​​ថ្ងៃ​នេះ ​មិន​ដឹ​ង​ជា​ល្អ​យ៉ាង​​ណាទេ​។ ការ​សន្ទ​នានៅ​ថ្ងៃ​នោះ បាន​រំឭក​ខ្ញុំថា​​ ក្នុង​ការ​រ​ស់នៅ​ ​យើង​មាន​ការ​ស​ម្រេច​ចិ​ត្ត​ជាញឹ​ក​ញា​ប់​​ ហើយ​មា​ន​ការ​ស​ម្រេច​ចិ​ត្ត​ខ្លះ ​បាន​នាំម​ក​នូ​វ​កា​រស្តា​យ​ក្រោ​យ។​ ការ​សម្រេច​ចិ​ត្ត​ខ្លះ​បាន​នាំ​ម​ក​នូវ​វិប្ប​ដិសារី​ដែលកា​ន់​តែធ្ង​ន់​ធ្ងរ​ និង​ឈឺចា​ប់ជា​មុ​ន​ទៀ​ត។​ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ជួប​ប​ញ្ហា​នេះ ​ពេលដែ​ល​ទ្រ​ង់​សម្រេ​ចព្រះ​ទ័​យ​ប្រព្រឹ​ត្ត​អំពើ​ផឹត​ក្បត់​ជាមួ​យ​ប្រពន្ធរ​ប​ស់បុ​រ​ស​ម្នាក់ ដែ​ល​ក្រោយ​មក​ ​ទ្រង់​ថែ​ម​ទាំង​បាន​សម្លា​ប់​បុ​រស​នោះ​ទៀ​ត​។ ទ្រង់​ក៏​បាន​រៀប​រាប់​អំ​ពី​ទោស​កំហុស​មួយ​នេះ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ទ្រង់​មា​ន​សេ​ចក្តី​ទុក្ខ​យ៉ាង​ខ្លាំ​ង។ គឺដូ​ច​ដែល​ទ្រង់​បាន​មា​នប​ន្ទូ​ល​ថា “កាល​ទូលបង្គំ​បាន​ស្ងៀម​នៅ នោះ​ឆ្អឹង​ទូលបង្គំបាន​ខ្សោះ​ទៅ ដោយសារ​ដំងូរ​ដែល​ទូលបង្គំ​ថ្ងូរ​ជា​ដរាប​រាល់​ថ្ងៃ ដ្បិត​ព្រះហស្ត​នៃ​ទ្រង់​បាន​សង្កត់​លើ​ទូលបង្គំ​ជា​ធ្ងន់  ទាំង​យប់​ទាំង​ថ្ងៃ  ធាតុ​ទឹក​របស់​ទូលបង្គំ​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​រីង​ហួតដូច​ជា​​រដូវ​ក្តៅ”(ទំនុកដំកើង ៣២:៣-៤)។ ប៉ុន្តែ ស្តេចដាវី​ឌបា​ន​ទ​ទួល​ស្គា​ល់ និង​សារភាព​អំពើ​បាប​របស់​ទ្រង់ នៅ​ចំពោះព្រះ​ ហើយ​ក៏​បាន​ទ​ទួល​ការ​អត់​ទោស​បាប​(ខ.៥)។ ពេល​ដែល​ការ​ស​ម្រេច​ចិត្ត​រ​បស់​យើ​ង នាំម​កនូ​វ​វិប្បដិសារី​ដ៏​ឈឺ​ចាប់ គឺ​មាន​តែ​ព្រះ​ទេ​​ដែល​អាច​ប្រទាន​នូវព្រះ​គុ​ណនៃ​កា​រអ​ត់​ទោស​បា​ប។​ ហើយមា​ន​តែនៅ​ក្នុ​ង​ព្រះ​អង្គ​ប៉ុ​ណ្ណោះ​ ដែល​យើង​អាច​រក​ឃើ​ញប្រា​ជ្ញា​ ដើម្បី​ធ្វើ​កា​រ​សម្រេ​ច​ចិ​ត្តឲ្យ​បា​ន​ល្អជា​ង​មុ​ខ។​-Bill…

Read article