អ្នកផ្សាយពាណិជ្ជកម្មបានធ្វើការសន្និដ្ឋានថា ពាក្យសម្តីដែលទាក់ទាញអារម្មណ៍ទស្សនិកជនបំផុត គឺឈ្មោះរបស់ពួកគេ។ ហេតុនេះហើយ ប៉ុស្ទទូរទស្សន៍មួយ នៅចក្រភពអង់គ្លេស ក៏បានចាប់ផ្តើមការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មមានលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួន ជាលើកដំបូង តាមរយៈសេវ៉ាកម្មចាក់ផ្សាយតាមបណ្តាញអ៊ីនធើណិតរបស់ខ្លួន។
យើងប្រហែលជាសប្បាយចិត្ត ពេលបានឮឈ្មោះយើង នៅក្នុងការផ្សាយក្នុងទូរទស្សន៍ ប៉ុន្តែ វាមិនសូវមានន័យសម្រាប់យើងទេ បើសិនជាអ្នកដែលបានហៅឈ្មោះយើងនោះ មិនបានស្រឡាញ់យើងទេនោះ។
នាងម៉ារា ដែលជាអ្នកស្រុកម៉ាក់ដាឡា បានទៅមើលផ្នូរដែលគេបានបញ្ចុះព្រះសពព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង។ ពេលនោះ នាងមានអំណរយ៉ាងខ្លាំង ដោយបានឮទ្រង់មានបន្ទូលហៅឈ្មោះនាង (យ៉ូហាន ២០:១៦)។ គ្រាន់តែបានឮឈ្មោះនាង នាងក៏បានងាកទៅរកគ្រូ ដែលនាងបានស្រឡាញ់ និងដើរតាម។ ពេលនោះ នាងប្រាកដជាមានការភ្ញាក់ផ្អើល ហើយមានអំណរជាខ្លាំងណាស់។ ការដែលទ្រង់បានហៅឈ្មោះនាង ដោយភាពស្និទ្ធស្នាលដូចនេះ គឺបានផ្តល់ឲ្យនូវការបញ្ជាក់ ដល់នាងថា ព្រះដែលបានស្គាល់នាង គ្មានកន្លែងចន្លោះ ទ្រង់នៅមានព្រះជន្មរស់ ហើយសុគតទៀតទេ។
នាងម៉ារាបានឃើញ និងបានឮព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលដោយផ្ទាល់ ក្នុងពេលដ៏ពិសេសនោះ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់ក៏បានស្រឡាញ់យើងផ្ទាល់ៗខ្លួនផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់នាងម៉ារាថា ទ្រង់នឹងយាងឡើងទៅព្រះវរបិតាទ្រង់វិញ(ខ.១៧) ប៉ុន្តែ ទ្រង់បានប្រាប់ពួកសិស្សទ្រង់ផងដែរថា ទ្រង់នឹងមិនទុកឲ្យពួកគេឯកកោឡើយ(យ៉ូហាន ១៤:១៥-១៨)។ ព្រះទ្រង់នឹងចាត់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឲ្យគង់នៅ ក្នុងចិត្តកូនរបស់ទ្រង់(កិច្ចការ ២:១-១៣)។
រឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់ មិនបានផ្លាស់ប្តូរឡើយ។ ទោះនៅក្នុងអតីតកាល ឬនៅពេលបច្ចុប្បន្នក្តី ទ្រង់នៅតែស្គាល់អ្នក ដែលទ្រង់ស្រឡាញ់(មើលយ៉ូហាន ១០:១៤-១៥)។ ទ្រង់ហៅយើង ចំឈ្មោះ។—AMY BOUCHER PYE
