ចែកផ្សាយព្រះគុណដល់អ្នកដទៃ

កូន​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ​បាន​រស់​នៅ​ក្នុង​មណ្ឌលកុមារ​កំព្រា ក្នុង​ដំណាក់​កាល​ដំបូង​នៃ​ជីវិត​របស់​គាត់ មុន​ពេល​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ចិញ្ចឹម​គាត់។ មុន​ពេល​យើង​ចាក​ចេញ​ពី​អគារ​ដែល​សង់​ពី​ឥដ្ឋ​ស៊ីម៉ង់ ជា​មួយ​គាត់ យើង​ក៏​បាន​ប្រាប់​គាត់ ឲ្យ​ប្រមូល​របស់​របរ​របស់​គាត់។ តែ​អ្វី​ក៏​គាត់​គ្មាន​ដែរ។ ពិត​ជា​គួរ​ឲ្យ​អាណិត​គាត់​ណាស់។ យើង​ក៏​បាន​ឲ្យ​គាត់​ស្លៀក​ពាក់​ខោអាវ​ថ្មី ដែល​យើង​បាន​យក​មក​ឲ្យ​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​ទុក​ខោអាវ​មួយ​ចំនួន ឲ្យ​ក្មេង​ដទៃ​ទៀត។ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​សោកសៅ​ចំពោះ​ភាព​ទុរគត​របស់​គាត់ តែ​ខ្ញុំ​អរសប្បាយ ដែល​យើង​អាច​បំពេញ​តម្រូវ​ការ​ខាង​វិញ្ញាណ​ និង​រូបកាយ​របស់​គាត់។

ពីរបី​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក យើង​បាន​ឃើញ​មនុស្ស​ម្នាក់​សុំ​ជំនួយ សម្រាប់​ក្រុម​គ្រួសារ​ក្រីក្រ។ ពេល​នោះ កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​អន្ទះសា​ចង់​បរិច្ចាគ​តុក្កតា និង​ប្រាក់​កាក់​បន្តិច​បន្តួច​ដែល​គាត់​មាន ដើម្បី​ជួយ​ពួក​គេ។ ដោយ​សារ​គាត់​ធ្លាប់​រស់​នៅ​ក្នុង​ភាព​ក្រីក្រ នោះ​គេ​ប្រហែល​ជា​យល់​ថា គាត់​មាន​ការ​ឱប​ក្រសោប​របស់​កម្ម​សិទ្ធិ​ខ្លួន​ឯង ខ្លាំង​ជាង​អ្នក​ដទៃ។

ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​គិត​ថា គាត់​បាន​ឆ្លើយ​តប​ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស ដោយសារ​មូល​ហេតុ មិន​ខុស​ពី​ពួក​ជំនុំ​សម័យ​ដើម។ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែង​ថា “ពួក​សាវ័ក​ក៏​ធ្វើ​បន្ទាល់ ដោយ​ព្រះចេស្តា​ដ៏​ធំ ពី​ដំណើរ​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​យេស៊ូវ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ហើយ​មាន​ព្រះគុណ​ជា​ធំ សណ្ឋិត​លើ​គេ​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែរ នៅ​ក្នុង​ពួក​គេ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ខ្វះ​ខាត​អ្វី​សោះ”(កិច្ចការ ៤:៣៣-៣៤)។ ពួកជំនុំ​នៅ​សម័យ​នោះ បាន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​លក់​របស់​ទ្រព្យ ដើម្បី​បំពេញ​តម្រូវ​ការ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។​

ពេល​ណា​យើង​ដឹង​ថា អ្នក​ដទៃ​មាន​ការ​ខ្វះ​ខាត ទោះ​ជា​ខាង​សាច់​ឈាម ឬ​ព្រលឹង​វិញ្ញាណ​ក្តី សូម​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​ ធ្វើ​ការ​ដោយ​អំណាច​ចេស្តា ក្នុង​ជីវិត​យើង ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ឆ្លើយ​តប ដូច​ពួក​ជំនុំ​ដំបូង​ ដោយ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​លះ​បង់ ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ត ដល់​អ្នក​ខ្វះ​ខាត។ ការ​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ក្លាយ​ជា​ភាជនៈ​នៃ​ព្រះគុណ ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ ដោយ “មាន​ចិត្ត​គំនិត​តែ​មួយ”(ខ.៣២)។—Kirsten Holmberg

Share this post:
Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

From the same category:

More articles