August 13, 2023

You are here:
ព្រះទ្រង់ប្រទានការបញ្ជាក់ តាមរយៈព្រះយេស៊ូវ

ដ្បិត​ទោះ​បើ​មាន​សេចក្តី​សន្យា​របស់​ព្រះ​យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏​នៅ​សុទ្ធតែ​ជា «បាទ»ក្នុង​ទ្រង់ ហើយ«អា​ម៉ែ​ន»ក្នុង​ទ្រង់​ដែរ សំរាប់​នឹង​ចំរើន​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ ដោយសារ​យើង​រាល់គ្នា។ ២កូរិនថូស ១:២០ ការអធិស្ឋាន ជា​កន្លែង​ដែល​អតីតកាល និង​ពេល​អនាគត​មានការ​តភ្ជាប់​គ្នា​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ក្នុង​ជីវិត​យើង។ ខ្ញុំ​សូម​លើកយក​រឿង​នេះ​មក​និយាយ នៅពេល​នេះ ព្រោះ​ក្នុង​ខ​នេះ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​តភ្ជាប់​ការអធិស្ឋាន ជាមួយនឹង​សេចក្តី​សន្យា​របស់​ព្រះ ដែល​សុទ្ធតែ “បាទ” តាមរបៀប​ដែល​គួរឲ្យ​ចាប់អារម្មណ៍។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ២កូរិនថូស ១:២០ គាត់​ចង់​ប្រាប់​យើង​ថា ហេតុនេះ​ហើយ តាមរយៈ​ទ្រង់ នោះ​យើង​និយាយ​ថា អា​មែន ដល់​ព្រះ ដើម្បី​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះអង្គ។ នេះ​បើ​យើង​និយាយ​ឲ្យ​ងាយ​ស្តាប់។ គឺ​ដូចដែល​គាត់​បាន​មានប្រសាសន៍​ថា “ដ្បិត​ទោះ​បើ​មាន​សេចក្តី​សន្យា​របស់​ព្រះ​យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏​នៅ​សុទ្ធតែ​ជា «បាទ»ក្នុង​ទ្រង់ ហើយ«អា​ម៉ែ​ន»ក្នុង​ទ្រង់​ដែរ សំរាប់​នឹង​ចំរើន​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ ដោយសារ​យើង​រាល់គ្នា”។ បើ​អ្នក​ឆ្ងល់​ថា ហេតុអ្វី​គ្រីស្ទបរិស័ទ​និយាយ​ថា អា​មែន នៅ​ចុងបញ្ចប់​នៃ​ការអធិស្ឋាន ហើយ​ឆ្ងល់​ថា ប្រពៃណី​នៃ​ការប្រើ​ពាក្យ​នេះ​មាន​ប្រភព​មក​ពីណា ខ្ញុំ​សូម​ឆ្លើយ​ដូចតទៅ។ ពាក្យ​អា​មែន គឺជា​ពាក្យ​ដែលគេ​យកចេញ​ពី​ភាសា​ហេព្រើរ មក​ប្រើ​ជា​ភាសា​ក្រិក​  ដោយ​គ្មាន​ការបកប្រែ គឺ​ដូចដែល​គេ​យក​មក​ប្រើ ជា​ភាសា​អង់គ្លេស និង​ភាសា​ភាគច្រើន ដោយ​គ្មាន​ការបកប្រែ។ ក្នុង​ភាសា​ហេព្រើរ ពាក្យ​នេះ​ជា​ការ​បញ្ជាក់​ដ៏​រឹងមាំ​ណាស់…

Read article
ឈោងចាប់អ្នកដទៃ តាមវិធីសាស្ត្រថ្មីៗ

សូមអាន ១កូរិនថូស ៩:១៩-២៣ គឺ​បាន​ត្រឡប់ជា​គ្រប់​សណ្ឋាន​ទាំង​អស់ ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​បាន​សង្គ្រោះ​ដល់​អ្នក​ខ្លះ ដោយសារ​សណ្ឋាន​ទាំង​នោះ​ឯង​។ ១កូរិនថូស ៩:២២ អ្នក​ស្រី​ម៉ារី ស្លេសស័រ(Mary Slessor) ជិះ​សំពៅ​ទៅ​ប្រទេស​ខាឡាបា(សព្វថ្ងៃ ជា​ប្រទេស​នីហ្សេរីយ៉ា) នៅ​ទ្វីប​អាហ្រ្វិក នៅ​ចុង​ទសវត្សរ៍ ឆ្នាំ១៨០០​។ ពេល​នោះ គាត់​មាន​ចិត្ត​ក្លៀវក្លា ក្នុង​ការ​បន្ត​ការងារ​បេសកកម្ម​របស់​លោក​ដេវីឌ លីវវីងស្តូន(David Livingstone)។ កិច្ចការ​ទីមួយ​ដែលគេ​ចាត់​តាំង​ឲ្យ​គាត់​ធ្វើ គឺជា​ការ​បង្រៀន​នៅ​សាលា​រៀន ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​រស់នៅ​ជាមួយ​បេសកជន​ដទៃ​ទៀត ហើយ​បាន​រស់នៅ​បែក​ពី​ស្វាមី​របស់​គាត់ ដោយ​ផ្លាស់​ទៅ​រស់នៅ​ជាមួយ​មនុស្ស ដែល​នាង​កំពុង​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​។ ការ​ដែល​គាត់​ទៅ​រស់​នៅ​ជា​មួយ​ប្រជាជន​ដូចនេះ គឺ​ជា​រឿង​ដ៏​ចម្លែក នៅ​សម័យ​នោះ​។ អ្នក​ស្រី​ម៉ារី​ក៏បាន​ទទួល​ចិញ្ចឹម​ក្មេងៗ​រាប់​សិប​នាក់ ដែលគេ​បាន​បោះបង់ចោល​។ អស់​រយៈ​ពេល​ជាង៤០ឆ្នាំ គាត់​បាន​នាំក្តី​សង្ឃឹម និង​ដំណឹង​ល្អ​ទៅដល់​អ្នក​ដែល​អស់​សង្ឃឹម និង​ត្រូវ​ការ​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ដឹង អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ការ​បំពេញ​តម្រូវ​របស់​មនុស្ស​នៅ​ជុំវិញ​យើង​។ គាត់​បាន​លើក​ឡើង ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ១កូរិនថូស ១២:៤-៥ ថា “រីឯ​អំណោយ​ទាន នោះ​មាន​ផ្សេង​ៗ​ពី​គ្នា តែ​គឺជា​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ដដែល​ទេ ហើយក៏​មាន​មុខងារ​ផ្សេងៗ ពី​គ្នា តែ​គឺជា​ព្រះអម្ចាស់​ដដែល​ទេ”។ ដូច​នេះ គាត់​បាន​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ ដោយ​ការ​សម្រប​ខ្លួន​។ ឧទាហរណ៍ គាត់​ថា…

Read article