Alyson Kieda

You are here:
ពេលដែលយើងហត់នឿយខ្លាំង

ជួន​កាល ការ​ព្យាយាម​ធ្វើ​រឿង​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ អាច​មាន​ការ​នឿយ​ហត់​ខ្លាំង។ យើង​ប្រហែល​ជា​ឆ្ងល់​ថា តើ​ពាក្យ​សម្តី និងសកម្ម​ភាព ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ដោយ​បំណង​ល្អ មាន​ប្រយោជន៍​ដែរ​ឬ​ទេ? ខ្ញុំ​មាន​ចម្ងល់​នេះ ក្នុង​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ គឺ​នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បានផ្ញើ​អ៊ីមែល ដោយ​ការ​គិត​ពិចារណា និងការ​អធិ​ស្ឋាន ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ ប៉ុន្តែ បែរ​ជា​ទទួល​បាន​ការ​ឆ្លើយ​តប ដោយកំហឹង​ទៅ​វិញ។ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ប្រតិកម្ម​ភ្លាម​ៗ ដោយ​ការ​ឈឺ​ចាប់ និង​កំហឹង។ តើ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​គេ​យល់​ច្រឡំ ចំពោះ​ខ្ញុំ​យ៉ាង​នេះ? មុន​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ឆ្លើយ​តប​ដោយ​កំហឹង ខ្ញុំ​ចង​ចាំ​ថា​ យើង​មិន​តែង​តែ​ដឹង​ជា​មុន អំពី​លទ្ធ​ផល (ឬ​លទ្ធ​ផល​ដែល​យើង​ចង់​បាន)  នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ប្រាប់​នរណា​ម្នាក់ អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ចំពោះ​ពួក​គេ​ឡើយ​។ យើង​ធ្វើ​ការ​ល្អ សម្រាប់​អ្នក​ដទៃ ដោយ​សង្ឃឹម​ថា យើង​នឹង​អាច​នាំ​ពួក​គេ​ឲ្យ​មក​រក​ទ្រង់ តែ​ពួក​គេ​អាច​បដិសេធ​យើង។ ពេល​ដែល​យើង​ព្យាយាម​លើក​ទឹក​ចិត្ត​នរណា​ម្នាក់ ដោយ​សុភាព ឲ្យ​ពួក​គេ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ ពួក​គេ​អាច​មិន​អើពើ​ចំពោះ​យើង។ បទ​គម្ពីរ​កាឡាទី ជំពូក៦ គឺ​ជា​បទ​គម្ពីរ​ដ៏​ល្អ ដែល​យើង​អាច​ប្រើ នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ដ ដោយ​សារ​ការ​ឆ្លើយ​តបរបស់​នរណា​ម្នាក់ ចំពោះ​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​យើង។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​នេះ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​ពិចារ​ណា ​ពី​បំណង​ចិត្ត ដែល​យើង​មាន ក្នុង​ការ​និយាយ និង​ធ្វើ​អ្វី​មួយ(ខ.១-៤)។ នៅ​ពេល​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ហើយ គាត់​បាន​លើកទឹក​ចិត្ត​យើង…

Read article
ព្រះយេស៊ូវជ្រាបថា ហេតុអ្វី?

ខ្ញុំ​មាន​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ ដែល​មាន​ការ​ធូរ​ស្បើយ​ខ្លះ​ៗ ពី​ជម្ងឺ ប៉ុន្តែ នៅ​តែ​តយុទ្ធ​នឹង​ផ្នែក​ដ៏​ឈឺ​ចាប់ នៃ​ជម្ងឺ​របស់​ខ្លួន។ មិត្ត​ភក្តិ​ដទៃ​ទៀត​បាន​ជា​ពី​ការញៀន​ថ្នាំ ប៉ុន្តែ នៅ​តែ​មាន​អារម្មណ៍​ថា មិន​មាន​ភាព​គ្រប់​គ្រាន់ ហើយ​ក៏​ស្អប់​ខ្លួន​ឯង។ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឆ្ងល់​ថា ហេតុអ្វី​បាន​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​មិន​ប្រោស​ពួក​គេ​ឲ្យ​បាន​ជា​ទាំង​ស្រុង គឺ​ប្រោស​ឲ្យ​បាន​ជា​ម្តង​ជា​សម្រេច? បទ​គម្ពីរ​ម៉ាកុស ៨:២២-២៦ បាន​ចែង​អំពី​ព្រឹត្តិការ​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ប្រោស​បុរស​ពិការ​ភ្នែក​ម្នាក់ ឲ្យ​មើល​ឃើញ។ ពី​ដំបូង​ទ្រង់​នាំ​បុរស​នោះ ទៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ភូមិ។ បន្ទាប់​មក ទ្រង់​ក៏​បាន​ស្តោះ​ពី​លើ​ភ្នែក​របស់​បុរស​នោះ ហើយ​ក៏​បាន “ដាក់ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​ពី​លើ​គាត់”។ បុរស​នោះ​ក៏​បាន​និយាយ​ថា គាត់​មើល​ឃើញ​មនុស្ស​ដើរ “មើល​ទៅ​ដូច​ជា​ដើម​ឈើ”។ បន្ទាប់​មក ទ្រង់​ក៏​បាន​ពាល់​ភ្នែក​គាត់​ម្តង​ទៀត ហើយ​លើក​នេះ ​ភ្នែក​គាត់​បាន​ភ្លឺ​ឡើង “ឃើញ​ច្បាស់​ទាំង​អស់”។ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​រាជ​កិច្ច​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ ព្រះ​បន្ទូល និង​កិច្ចការ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ ច្រើន​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​បណ្តា​ជន និង​សិស្ស​ទ្រង់​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​(ម៉ាថាយ ៧:២៨ លូកា ៨:១០​ ១១:១៤) ហើយ​ពួក​សិស្ស​ជា​ច្រើន​ក៏​បាន​ដក​ខ្លួន​ថយ​ចេញ មិន​តាម​ទ្រង់​ទៀត ដោយ​សារ​ស្តាប់​មិន​យល់ (យ៉ូហាន ៦:៦០-៦៦)។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ការ​អស្ចារ្យ​ដែល​មាន​ពីរ​ផ្នែក​នេះ ក៏​បាន​នាំ​ឲ្យ​គេ​មាន​ការ​ភ័ន្ត​ច្រឡំ​ផង​ដែរ។ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ទ្រង់​មិន​ប្រោស​បុរស​ម្នាក់​នោះ ភ្លាម​ៗ​ តែ​ម្តង ឲ្យ​ជា ដោយ​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ប្រោស​គាត់​ពីរ​ដង? យើង​មិន​ដឹង​ថា…

Read article
បើសិនជាមិនបាន

ជួន​កាល ជីវិត​យើង​ទទួល​រង​ការ​វាយ​ប្រហារ​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ។ នៅ​ពេល​ខ្លះ​ទៀត ការ​អស្ចារ្យ​បាន​កើត​ឡើង ក្នុង​ជីវិត​យើង។ យុវជន​បី​នាក់ ដែល​ជា​ឈ្លើយ​សឹក នៅ​ទីក្រុង​បាប៊ីឡូន បាន​ឈរ​នៅ​ពី​មុខ​ស្តេច​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច នៃ​ទឹក​ដី​នោះ ហើយ​ក៏​បាន​ប្រកាស់​ដោយ​ក្លាហាន​ថា ទោះ​ជា​ស្ថិត​ក្នុង​កាលៈទេសៈ​ណា​ក៏​ដោយ ក៏​ពួក​គេ​មិន​ព្រម​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ​ដែល​ធំ​ដូច​យក្ស ដែល​ធ្វើ​ពី​មាស នៅ​ពី​លើ​ពួក​គេ​ឡើយ។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ប្រកាស់​ព្រម​គ្នា​ថា “បើ​ជា​យ៉ាង​នោះ​មែន នោះ​ព្រះ​នៃ​យើង​ខ្ញុំ ដែល​យើង​ខ្ញុំ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​តាម ទ្រង់​អាច​នឹង​ជួយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​រួច​ពី​គុក​ភ្លើង ដែល​ឆេះ​យ៉ាង​សន្ធៅ​បាន​ហើយ បពិត្រ​ព្រះករុណា ព្រះអង្គ​នោះ​ក៏​នឹង​ជួយ​ឲ្យ​យើង​រួច​ពី​ព្រះហស្ត​ទ្រង់​ដែរ តែ​បើ​មិន​ជួយ​ទេ នោះ​សូម​ទ្រង់​ព្រះករុណា​ជ្រាប​ថា យើង​ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​គោរព​តាម​ព្រះ​របស់​ទ្រង់​ឡើយ ក៏​មិន​ព្រម​ថ្វាយបង្គំ​ដល់​រូប​មាស ដែល​ទ្រង់​បាន​តាំង​ឡើង​នោះ​ដែរ”(ដានីយ៉ែល ៣:១៦-១៨)។ បុរស​ទាំង​បី​នាក់​នេះ ដែល​មាន​សាដ្រាក់ មៃសាក់ និង​អ័បេឌ-នេកោ ក៏​ត្រូវ​គេ​បោះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​គុក​ភ្លើង ហើយ​ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​រំដោះ​ពួក​គេ ដោយ​ការ​អស្ចារ្យ បាន​ជា​សក់​ពួក​គេ​មិន​បាន​ឆេះ​សូម្បី​តែ​មួយ​សរសៃ ហើយ​សំលៀក​បំពាក់​ពួក​គេ​ក៏​មិន​ហុយ​ផ្សែង​ដែរ(ខ.១៩-២៧)។ ពួក​គេ​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ស្លាប់​ហើយ ប៉ុន្តែ ​បើ​សិន​ជា​ទ្រង់​មិន​ជួយ​សង្រ្គោះ​ពួក​គេ​ទេ ជំនឿ​ដែល​ពួក​គេ​មាន​ចំពោះ​ទ្រង់ ក៏​នៅ​តែ​មិន​រេរា​ដដែល។ ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​យើង​នៅ​តែ​តោង​ទ្រង់​ឲ្យ​ជាប់ បើ​សិន​ជា​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​យើង​មិន​បាន​ជា​ពី​ជម្ងឺ ឬយើង​បាត់​បង់​ការ​ងារ ឬ​មួយ​យើង​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​ទុក្ខ​បៀត​បៀន​ក៏​ដោយ។ ជួន​កាល ព្រះ​ទ្រង់​សង្រ្គោះ​យើង ឲ្យ​រួច​ពី​គ្រោះថ្នាក់​ក្នុង​ជីវិត​នេះ ហើយ​ជួន​កាល ទ្រង់​មិន​ជួយ​យើង។ ប៉ុន្តែ យើង​អាច​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​នូវ​សេចក្តី​ពិត គឺ​ថា…

Read article
ដូចក្មេងតូច

មាន​ក្មេង​ស្រី​តូច​ម្នាក់​បាន​ធ្វើ​កាយ​វិការ ដោយ​អំណរ តាម​របៀប​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍ តាម​តន្រ្តី​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ។ ពេល​នោះ មាន​តែ​នាង​ម្នាក់​គត់ ដែល​កំពុង​ដើរ​នៅ​ក្នុង​ផ្លូវ នៅ​ចន្លោះ​កន្លែង​អង្គុយ​ ក្នុង​ព្រះ​វិហារ ប៉ុន្តែ នាង​មិន​ព្រម​ឈប់​បង្វិ​លខ្លួ​ន និង​គ្រវី​ដៃ ហើយ​លើក​ជើង​តាម​ចង្វាក់​ភ្លេង។ ម្តាយ​របស់​នាង​ក៏បា​នញ​ញឹម ដោយ​មិន​បាន​ឃាត់​នាង​ឡើយ។ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​រី​ករាយ ពេ​ល​បាន​ឃើញ​ក្មេង​ស្រី​ដ៏គួ​រ​ឲ្យស្រឡាញ់​នេះ ហើយ​ក៏​ចង់​ចូល​រួម​ជា​មួយ​នាង​ផង​ដែរ ប៉ុន្តែ មិន​អាច​ធ្វើ​ទៅ​រួច។​ អស់​កាល​ជា​យូ​រ​មក​ហើយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឈប់​បង្ហាញ​ចេញ នូ​​វ​ក្តី​អំណរ និង​ការ​ចង់​ដឹង​ច​ង់​យល់ ដោយ​មិន​មាន​ការ​ខ្មាស់​អៀន ក្នុង​វ័យ​កុមា​រ។ ថ្វី​ដ្បិត​តែ​យើង​ត្រូ​វតែ​លូត​លាស់ ហើយ​មាន​ភាព​ពេញ​​វ័យ ហើយ​លះចោ​លអាកប្ប​កិរិយា​បែប​កូន​ក្មេងក្តី ប៉ុន្តែ វា​មិន​មាន​ន័​យ​ថា យើង​ត្រូវ​បាត់​ប​ង់​ក្តី​អំណរ ការ​ចង់​ដឹង​ចង់​យល់​ឡើយ ជា​ពិសេស នៅ​ក្នុង​ទំនាក់​ទំន​ង​ជា​មួយ​ព្រះ។ កាល​ព្រះយេស៊ូវ​កំពុង​បំពេញ​បេសក​កម្ម​របស់​ទ្រង់ នៅ​លើ​ផែន​ដីនេះ​ ទ្រង់​បាន​ស្វាគម​ន៍​ក្មេង​តូច​ៗ ឲ្យ​ចូល​មក​រក​ទ្រង់ ​ហើយ​ច្រើន​តែ​មាន​បន្ទូល​ជា​ញឹក​ញាប់ អំពី​ក្មេង​ៗ នៅ​ក្នុង​ការ​បង្រៀន​របស់​ទ្រង់(ម៉ាថាយ ១១:២៥ ១៨:៣ ២១:១៦)។ មាន​ពេល​មួយ​នោះ ទ្រង់​បាន​ស្តី​បន្ទោស​ពួក​សិស្ស​របស់​ទ្រង់ ពេល​ដែល​ពួ​ក​គេព្យា​យាម​រារាំ​ងឪពុ​កម្តាយ​ទាំង​ឡាយ មិ​ន​ឲ្យ​នាំ​ក្មេង​ៗ​ចូល​មក​រក​ទ្រង់ ដើម្បី​ទទួល​ព្រះ​ពរ។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា “ទុក​​ឲ្យ​​កូន​ក្មេង​មក​ឯ​ខ្ញុំ​ចុះ កុំ​ឃាត់​វា​ឡើយ ដ្បិត​នគរ​ព្រះ​មាន​សុទ្ធ​តែ​មនុស្ស ដូច​វា​រាល់​គ្នា​ដែរ”(ម៉ាកុស…

Read article
តាមទ្រង់ដល់កន្លែងណា ដែលទ្រង់នាំទៅ

ខ្ញុំ​បាន​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ កម្ម​វិធី​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ គឺ​មិន​ខុស​ពី​កូន​ក្មេង​ទេ។ កម្ម​វិធី​ថ្វាយ​ប​ង្គំ​នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ គឺ​ពិ​តជា​មាន​ភាព​រំភើប​រី​ក​រាយ។ ព្រោះ​នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ ខ្ញុំ​ប្រហែល​ជា​បាន​ស្តាប់​បេសក​ជន ឬ​គ្រូ​គង្វាល​ផ្សេង​ទៀត អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល។ ការ​អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ពួក​គេ បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​ខ្ញុំ ព្រោះ​ពួក​គេ​បាន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ចាក​ចេញ​ពី​គ្រួ​សារ ញាតិ​មិត្ត ផ្ទះ​សម្បែង របស់​ទ្រព្យ និង​អា​ជីព ទៅ​កន្លែ​ង​ដែល​មិន​ធ្លាប់​រស់​នៅ ហើយ​ជួន​កាល​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ទៀត ដើម្បី​បម្រើ​ព្រះ​។ យ៉ា​ងណា​មិញ លោក​អេលីសេ​បាន​បោះ​បង់​ចោល​អ្វី​ៗ​ជា​ច្រើន ដើម្បី​ដើរ​តា​ម​ព្រះ មិន​ខុស​ពី​បេសក​ជន​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់ទាំង​នោះ​ឡើយ​(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១៩-២១)។ យើ​ង​គ្រាន់​តែ​ដឹង​ថា មុន​ពេល​ព្រះ​ទ្រ​ង់ត្រា​សហៅ​គាត់ ឲ្យ​បម្រើ​ទ្រង់ គាត់​គឺ​ជា​កសិករ​ម្នាក់។ ពេល​ហោរាអេលីយ៉ា​បាន​ជួប​គាត់ នៅ​វាល​ស្រែ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​ភ្ជួរ​ដី លោក​អេលីយ៉ាក៏​បាន​បោះ​ក្រមា ទៅ​លើ​ស្មា​លោក​អេលីសេ(ជា​និមិត្ត​រូប ​បង្ហាញ​អំពី​តួនាទី​របស់​គាត់​ជា​ហោរា) ហើយ​ក៏​បាន​​​ហៅ​គាត់​ឲ្យ​ដើរ​តាម។ លោក​អេលីសេ​គ្រាន់​តែ​បាន​សុំ​ទៅ​ថើប​លា​ឪពុក​ម្តាយ​គាត់ ហើយក៏​បាន​លះប​ង់​គោ​របស់​គាត់ ដុត​គ្រឿង​ធ្វើ​ស្រែ​របស់​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​និយាយ​លា​ឪពុក​ម្តាយ​គាត់ រួច​ដើរ​តាម​លោក​អេលីយ៉ា​។ ក្នុង​ចំណោម​យើង មិន​មាន​មនុស្ស​ច្រើ​ន​ទេ ដែល​ត្រូវ​បាន​ព្រះ​ត្រាស​ហៅ ឲ្យចា​ក​ចេញ​ពី​គ្រួសារ និង​ញាតិ​មិត្ត ដើម្បី​បម្រើទ្រ​ង់  ជា​បេសក​ជន​ពេញ​ពេល ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​យើង​​​ទាំង​អស់​គ្នា ដើរ​តាម​ទ្រង់ ហើយ “រស់​នៅ​ជាអ្នក​ជឿព្រះ ទោះ​ជា​យើង​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថាន​ភាព​ណា​ក៏​ដោយ ដែល​ទ្រង់​បាន​រៀប​ចំ…

Read article
មិត្តភក្តិដែលខុសពីធម្មតា

មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​តាម​បណ្តាញ​សង្គមហ្វេស​ប៊ុក ច្រើន​តែ​បង្ហោះ​វី​ដេអូ ដែល​និយាយ​អំពី​មិត្ត​ភាព​ដែល​ខុស​ពី​ធម្មតា រវាង​សត្វ​ប្រភេទ​ខុស​គ្នា។ គឺ​ដូច​ជា​នៅ​ក្នុង​វីដេអូ​ដែ​លខ្ញុំបា​ន​មើល​នៅពេ​ល​ថ្មី​ៗ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ទំនាក់ទំនង​ដែល​មិន​អាច​បំបែក​បាន រវាង​កូន​ឆ្កែ និង​សត្វ​ជ្រូក និង​រវាង​សត្វ​ក្តាន់ និង​សត្វ​ឆ្មា ហើយ​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត ខ្ញុំ​បា​ន​ឃើញ​សត្វ​ស្វា​អូរង់អ៊ូតង់​ចិញ្ចឹម​កូន​ខ្លា​បីបួ​នក្បា​លដូ​ច​កូន​វា​បង្កើត។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​គិត​អំពី​មិត្ត​ភាព​ដែល​ខុស​ពី​ធម្មតា ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​រីក​រាយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ចាំ អំពី​ការពិពណ៌​នា អំពី​សួន​ច្បា​អេដែន។ ក្នុង​ការ​ពិពណ៌នា​នោះ អ័ដាំម និង​នាង​អេវ៉ា បាន​រស់​នៅ ដោយ​ភាព​សុខ​ដម ជា​មួយ​ព្រះ និង​ជា​មួយ​គ្នា។ ហើយ​ដោយ​សារ​ព្រះ​ទ្រង់​ប្រទាន​រុក្ខ​ជាតិ ជា​អាហារ​ដល់​ពួក​គេ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ស្រមៃ​ថា សូម្បី​តែ​សត្វ​ក៏​បាន​រស់នៅ​ដោយ​សុខ​សាន្ត​ជា​មួយ​គ្នា​ផង​ដែរ(លោកុប្បត្តិ ១:៣០)។ ប៉ុន្តែ ទិដ្ឋ​ភាព​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​នេះ ត្រូវ​បាន​បំផ្លាញ នៅ​ពេល​ដែល​អ័ដាំម និង​នាង​អេវ៉ា​បាន​ធ្វើ​អំពើ​បាប​(៣:២១-២៣)។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ យើង​មើល​ឃើញ​ទុក្ខ​លំបាក និង​ការ​ប៉ះទង្គិច​គ្នា​មិ​នចេះ​ឈប់ នៅ​ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង​របស់​មនុស្ស និង​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​​​ដទៃ​ទៀតរបស់​ព្រះ​។​ ប៉ុន្តែ ហោរា​អេសាយ បាន​ធានា​ដល់​យើង​ថា ថ្ងៃ​ណា​មួយ “ឆ្កែ​ព្រៃ​នឹង​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​កូន​ចៀម ឯ​ខ្លារខិន នឹង​ដេក​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​កូន​ពពែ ឯ​កូន​គោ និង​សិង្ហ​ស្ទាវ”(១១:៦)។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​កាត់​ស្រាយ​បទ​គម្ពីរ​នេះ​ថា ពេល​អនាគតនោះ នឹង​មក​ដល់​ពេល​ដែ​លព្រះ​យេស៊ូវ​យាង​មក​វិញ​ម្តង​ទៀត ដើម្បី​គ្រង​រាជ។ ពេល​ទ្រង់​យាង​មក​វិញ ការ​បែក​បាក់​នឹង​លែង​មា​នទៀត ហើយ…

Read article