ផ្នែករបស់អ្នក និងផ្នែករបស់ព្រះ
ចូរឯងចេញពីស្រុក … ទៅ ឯស្រុកដែលអញនឹងបង្ហាញឯងចុះ… អាប់រ៉ាមក៏ចេញទៅ ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់។ លោកុប្បត្ដិ ១២:១,៤ ពេលដែលគេឲ្យមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់ ឈ្មោះជេនីស(Janice) ទទួលមុខនាទីជាអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុមការងាររបស់នាង បន្ទាប់ពីនាងធ្វើការបានពីរបីឆ្នាំ នាងមានអារម្មណ៍ថាការងារនោះពិបាកលើសសមត្ថភាពនាង។ នាងក៏បានអធិស្ឋានអំពីរឿងនេះ ដោយយល់ឃើញថា ព្រះទ្រង់កំពុងជំរុញនាងឲ្យទទួលយកការចាត់តាំងនោះ តែនាងនៅតែខ្លាចថា នាងមិនអាចទទួលយកការទទួលខុសត្រូវនេះបាន។ នាងទូលសួរព្រះអង្គថា “តើទូលបង្គំអាចដឹកនាំ ដោយបទពិសោធន៍តិចតួចយ៉ាងនេះ ដោយរបៀបណា? ហេតុអ្វីព្រះអង្គដាក់ទូលបង្គំនៅទីនេះ បើសិនជាទូលបង្គំមិនអាចធ្វើការងារនេះបាន?” ក្រោយមក ជេនីសក៏បានអានព្រះបន្ទូល ដែលចែងថា ព្រះទ្រង់ត្រាស់ហៅលោកអ័ប្រាហាំ ក្នុងបទគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ជំពូក១២ ហើយកត់សំគាល់ឃើញថា ផ្នែកដែលលោកអ័ប្រាហាំត្រូវបំពេញនោះគឺត្រូវ “ទៅទឹកដី ដែលព្រះអង្គនឹងបង្ហាញដល់គាត់ ហើយគាត់ក៏បានទៅតាមការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះ”(ខ.១,៤)។ នេះជាការសម្រេចចិត្តដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល ព្រោះនៅសម័យបុរាណ គ្មាននរណាដែលងាយនឹងផ្លាស់ទីរស់នៅក្នុងទឹកដីផ្សេងយ៉ាងងាយស្រួលដូចនេះទេ។ តែព្រះទ្រង់បានប្រាប់គាត់ឲ្យទុកចិត្តព្រះអង្គ ដោយលះចោលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ហើយព្រះអង្គនឹងបំពេញផ្នែករបស់ព្រះអង្គ។ តើអត្តសញ្ញាណរបស់គាត់នឹងទៅជាយ៉ាងណា? ព្រះនឹងបង្កើតសាសន៍ដ៏ធំមួយចេញពីគាត់។ តើនរណានឹងផ្គត់ផ្គង់គាត់? ព្រះអង្គនឹងប្រទានពរគាត់។ ហើយគាត់នឹងមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះដ៏អស្ចារ្យ និងបានធ្វើជាព្រះពរ ដល់មនុស្សទាំងអស់នៅលើផែនដី។ គាត់មានកំហុសមួយចំនួននៅតាមផ្លូវ តែ “ដោយសារសេចក្តីជំនឿ កាលព្រះបានហៅលោកអ័ប្រាហាំ នោះលោកក៏បានស្តាប់បង្គាប់ លោកចេញទៅឯកន្លែងដែលត្រូវទទួលជាមរដក គឺចេញទៅឥតមានដឹងជាទៅឯណាទេ”(ហេព្រើរ…
Read article
ការអរព្រះគុណដោយអំណរ
កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ចូរទូលដល់ព្រះ ឲ្យជ្រាបពីសេចក្តីសំណូមរបស់អ្នករាល់គ្នាក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ដោយសេចក្តីអធិស្ឋាន និងពាក្យទូលអង្វរ ទាំងពោលពាក្យអរព្រះគុណផង។ ភីលីព ៤:៦ ក្នុងការសិក្សាមួយ ដែលបានធ្វើឡើងដោយលោករ៉ូបឺត អេមមុន(Robert Emmons) គាត់បានបែងចែកអ្នកស្ម័គ្រចិត្តជាបីក្រុម ដែលក្រុមនីមួយៗ ត្រូវសរសេរក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុរៀងរាល់សប្តាហ៍។ ក្រុមមួយបានសរសេរអំពីរឿងប្រាំយ៉ាង ដែលពួកគេបានលើកយកមកអរព្រះគុណព្រះ។ ក្រុមមួយទៀត ក៏បានរៀបរាប់ការលំបាក៥យ៉ាង ដែលពួកគេជួបប្រទះរាល់ថ្ងៃ។ ហើយក្រុមផ្សេងទៀត ក៏បានលើកឡើង អំពីព្រឹត្តិការណ៍៥យ៉ាង ដែលមានឥទ្ធិពលតិចតួចមកលើពួកគេ។ លទ្ធផលនៃការសិក្សានេះបានបង្ហាញថា ក្រុមដែលនិយាយអំពីការដឹងគុណព្រះ មានអារម្មណ៍ល្អជាងក្រុមផ្សេង អំពីជីវិតរបស់ខ្លួនជាសរុប មានគំនិតវិជ្ជមានជាង អំពីពេលអនាគត ហើយក៏បានលើកឡើងតិចជាង អំពីបញ្ហាសុខភាព។ ការអរព្រះគុណព្រះនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរ ក្នុងការគិតរបស់យើង អំពីជីវិត ហើយថែមទាំងអាចធ្វើឲ្យយើង មានអំណរកាន់តែច្រើនឡើង។ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការអរព្រះគុណព្រះ តាំងពីយូរមកហើយ ព្រោះការអរព្រះគុណព្រះជួយរំឭកយើង អំពីលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះអង្គ។ កណ្ឌគម្ពីរទំនុកដំកើងបានអំពាវនាវ ម្តងហើយម្តងទៀត ដល់រាស្រ្តព្រះ ឲ្យថ្វាយការអរព្រះគុណដល់ព្រះ “ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អ សេចក្តីសប្បុរសនៃទ្រង់ស្ថិតស្ថេរនៅជានិច្ច ហើយសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ ក៏នៅអស់ទាំងដំណមនុស្សតទៅ”(ទំនុកដំកើង ១០០:៥) ហើយឲ្យពួកគេអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេរ និងការដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះអង្គបានធ្វើ(១០៧:៨,១៥,២១,៣១)។ នៅចុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំ នៅទីក្រុងភីលីព…
Read article
អំណាចនៃព្រះបន្ទូលធ្វើឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្រែ
ពីព្រោះ ឯព្រះបន្ទូលនៃព្រះរស់នៅ ហើយពូកែផង។ ហេព្រើរ ៤:១២ លោកស្ទីហ្វិន(Stephen) ទើបតែក្លាយជាតារាកំប្លែង ហើយក៏ជាអ្នកដែលធ្លាប់ឈប់ជឿព្រះ។ គាត់បានចម្រើនវ័យធំឡើងក្នុងគ្រួសារគ្រីស្ទបរិស័ទមួយ តែគាត់មានការសង្ស័យជាច្រើនក្នុងជំនឿគាត់ បន្ទាប់ពីឪពុកគាត់ និងបងប្អូនប្រុសពីរនាក់បានបាត់បង់ជីវិត នៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ធ្លាក់យន្តហោះ។ ពេលគាត់ទើបតែឈានចូលវ័យ២០ឆ្នាំ គាត់ក៏បានបាត់បង់ជំនឿ។ តែគាត់មានសេចក្តីជំនឿឡើងវិញ នៅពេលយប់ថ្ងៃមួយ នៅតាមដងវិថីនៃទីក្រុងឈឺកាហ្គោ ក្នុងអាកាសធាតុដ៏ត្រជាក់។ មនុស្សម្នាក់ដែលគាត់មិនដែលស្គាល់ បានឲ្យព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីខ្នាតតូចមួយក្បាល។ គាត់បានបើកមើលព្រះគម្ពីរនោះ ចំបទគម្ពីរម៉ាថាយ ៦:២៧-៣៤ ដែលនិយាយមកកាន់អស់អ្នកដែលកំពុងមានចិត្តថប់បារម្ភ។ ពេលដែលគាត់បានអានខគម្ពីរនោះ ព្រះបន្ទូលព្រះបានបញ្ឆេះចិត្តគាត់។ គាត់ក៏បានរំឭកថា កាលនោះ ចិត្តគាត់ក៏បានភ្លឺស្វាងឡើង។ គាត់ឈរនៅជ្រុងផ្លូវ ក្នុងអាកាសធាតុដ៏រងា អានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវ ហើយជីវិតគាត់ក៏បានផ្លាស់ប្រែចាប់តាំងពីពេលនោះមក។ នេះជាអំណាចនៃព្រះគម្ពីរ។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបមានលក្ខណៈខុសពីគម្ពីរផ្សេងទៀត ព្រោះជាព្រះបន្ទូលដ៏រស់។ យើងមិនគ្រាន់តែអានព្រះបន្ទូលប៉ុណ្ណោះទេ តែព្រះបន្ទូលក៏ពិនិត្យមើលចិត្ត និងគំនិតរបស់យើងផងដែរ។ “ឯព្រះបន្ទូលនៃព្រះរស់នៅ ហើយពូកែផង ក៏មុតជាងដាវណាមានមុខ២ ទាំងធ្លុះចូលទៅ ទាល់តែកាត់ព្រលឹង និងវិញ្ញាណ ហើយសន្លាក់ និងខួរឆ្អឹងដាច់ពីគ្នា ទាំងពិចារណាអស់ទាំងគំនិត ដែលចិត្តគិត ហើយដែលសំរេចដែរ”(ហេព្រើរ ៤:១២)។ ព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញឲ្យយើងស្គាល់អំណាចដែលខ្លាំងបំផុត នៅលើភពផែនដី ជាអំណាចកែប្រែ…
Read article
អត់សង្កត់ចិត្ត ដោយពឹងអាងកម្លាំងមកពីព្រះ
ដ្បិតព្រះចេស្ដានៃព្រះ បានផ្តល់ឲ្យយើងរាល់គ្នាមានគ្រប់របស់ទាំងអស់ ខាងឯជីវិត និងសេចក្តីគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះ។ ២ពេត្រុស ១:៣ កាលពីឆ្នាំ១៩៧២ មានការសិក្សាមួយ ដែលគេដាក់ចំណងជើងឲ្យថា “ការធ្វើតេស្ដនំម៉ាសម៉ាឡូ ដែលគេបានធ្វើឡើងដើម្បីវាស់ស្ទង់សមត្ថភាពរបស់កុមារ នៅក្នុងការទប់ចិត្តខ្លួនឯង ដែលចង់ធ្វើអ្វីមួយ។ គេបានយកនំម៉ាសម៉ាឡូឲ្យក្មេងៗម្នាក់១ដុំ សម្រាប់ញាំកម្សាន្ត តែគេប្រាប់ក្មេងៗទាំងនោះថា បើពួកគេអាចទប់ចិត្តឲ្យបាន១០នាទី មិនឲ្យញាំនំនោះ គេនឹងឲ្យនំមួយដុំទៀត។ ប្រហែល១ភាគ៣ នៃចំនួនក្មេងៗទាំងអស់នោះ អាចទប់ចិត្តមិនឲ្យញាំនំនោះ ដើម្បីទទួលបាននំបន្ថែមទៀត(១ភាគ៣ទៀតបានញាំនំទីមួយនោះ បន្ទាប់ពីអត់ទ្រាំបានតែ៣០វិនាទីប៉ុណ្ណោះ!)។ យើងប្រហែលពិបាកគ្រប់គ្រងចិត្តខ្លួនឯង ពេលដែលគេឲ្យរបស់អ្វីមួយដែលយើងប្រាថ្នាចង់បាន ទោះយើងបានដឹងហើយថា យើងនឹងទទួលបានច្រើនជាងនេះ នៅពេលអនាគត បើយើងអត់ធ្មត់រង់ចាំ។ តែសាវ័កពេត្រុសបានជំរុញយើងឲ្យបន្ថែមពីលើជំនឿរបស់យើង នូវគុណធម៌សំខាន់ៗជាច្រើន ដែលរាប់បញ្ចូលការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯងផងដែរ(២ពេត្រុស ១:៥-៦)។ សាវ័កពេត្រុសក៏បានលើកទឹកចិត្តអ្នកអានរបស់គាត់ ព្រមទាំងយើងផងដែរ ឲ្យបន្តចម្រើនឡើង ខាងឯសេចក្តីឧស្សាហ៍ សេចក្តីទៀងត្រង់ ដំរិះឲ្យចេះអត់សង្កត់ សេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួន សេចក្តីគោរពប្រតិបត្តិ សេចក្តីរាប់អានគ្នា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលជាភស្តុតាងបង្ហាញថាយើងមានជំនឿ(ខ.៥-៨)។ គុណធម៌ទាំងនេះមិនបាននាំឲ្យយើងចូលនគរព្រះនោះទេ តែបានបង្ហាញដល់ខ្លួនយើង និងអ្នកដទៃថា យើងចាំបាច់ត្រូវមានការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង ឬចេះអត់សង្កត់ចិត្តខ្លួនឯង ដោយពឹងអាងប្រាជ្ញា និងកម្លាំងមកពីព្រះ។ ហើយដែលសំខាន់បំផុតនោះ ព្រះអង្គបានប្រទានយើងនូវអ្វីៗដែលយើងត្រូវការ ដើម្បីរស់នៅដោយការគោរពប្រតិបត្តិព្រះអង្គ…
Read article
ព្រះអង្គថែរក្សាសត្វចាបនៅលើអាកាស
កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ។ ម៉ាថាយ ៦:២៥ ថ្ងៃកំពុងតែរះឡើង ក្នុងរដូវក្តៅ ហើយអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ បានមើលមកខ្ញុំ ក្នុងទីធ្លាមុខផ្ទះ ដោយទឹកមុខញញឹម ហើយក៏បាននិយាយខ្សឹបៗហៅខ្ញុំ ឲ្យមកមើលអ្វីមួយ នៅផ្ទះគាត់។ ដោយការងើយឆ្ងល់ ខ្ញុំក៏បានសួរគាត់ខ្សឹបៗថា “មានរឿងអី?” នាងក៏បានចង្អុលទៅកណ្ដឹងខ្យល់ នៅលើរៀនហាលមុខផ្ទះរបស់នាង ដែលមានសំបុកចាបតូចល្អិត នៅពីលើ។ នាងខ្សឹបប្រាប់ខ្ញុំថា “សំបុកនោះជាសំបុករបស់សត្វចាបហាំមីងបឺត។ តើឃើញកូនវាទេ?” ពួកវាពីរក្បាល មានចំពុះតូចល្អិតដូចម្ជុល ស្ទើរតែមើលមិនឃើញ ខណៈពេលដែលពួកវាងើយទៅលើ។ “ពួកវាកំពុងរង់ចាំមេវា”។ យើងឈរនៅទីនោះ ដោយចិត្តស្ងើច។ ខ្ញុំក៏បានដកទូរស័ព្ទចេញមកថតរូបពួកវា។ អ្នកជិតខាងខ្ញុំក៏បានប្រាប់ខ្ញុំកុំឲ្យចូលជិតពេក ប្រយ័ត្នផ្អើលមេវា។ ដូចនេះ សត្វចាបមួយសំបុកនេះក៏បានក្លាយជាសត្វចិញ្ចឹម ក្នុងផ្ទះនេះ។ ប៉ុន្តែ ពួកវានៅមិនបានយូរទេ។ មួយសប្តាហ៍ក្រោយមក សត្វចាបទាំងមេទាំងកូនមិនដឹងទៅណាបាត់អស់ យ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម ដូចកាលពួកវាមករស់នៅទីនោះដែរ។ ប៉ុន្តែ តើបាននរណាមើលថែពួកវា? ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ឲ្យយើងនូវចម្លើយ សម្រាប់សំណួរនេះ ដែលអ្នកជឿព្រះជាទូទៅធ្លាប់បានដឹង។ ព្រះយេស៊ូវ មានបន្ទូលថា “កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ”(ម៉ាថាយ ៦:២៥)។ នេះជាសេចក្តីបង្គាប់ដ៏សាមញ្ញ…
Read article
ការប្រមើលឃើញពេលអនាគតរបស់អ្នកជិតខាង
បើបងឬប្អូនដែលនៅជិតឯង ធ្លាក់ខ្លួនទៅជាក្រ មានកំឡាំងដៃខ្សោយ នោះត្រូវឲ្យឯងទប់ទល់ផង ហើយឲ្យនៅជាមួយនឹងឯងដូចជាអ្នកប្រទេសក្រៅ ឬជាអ្នកស្នាក់ដែរ។ លេវីវិន័យ ២៥:៣៥ ក្នុងក្រុងតូចមួយ ឈ្មោះ នេអូដេសា រដ្ឋខេនសាស់ សិស្សសាលាអនុវិទ្យាល័យ និងវិទ្យាល័យ៣០០នាក់ បានដើរជាជួរចូលសាលប្រជុំ។ ពួកគេបានអង្គុយចុះ ដោយការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានដឹងថា ប្តីប្រពន្ធមួយគូរ ដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយក្រុងរបស់ពួកគេ បានសម្រេចចិត្តបង់ថ្លៃរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ សម្រាប់សិស្សម្នាក់ៗ នៅក្រុងនេអូដេសា ក្នុងរយៈពេល២៥ឆ្នាំខាងមុខ។ សិស្សទាំងឡាយមានអារម្មណ៍ភ្ញាក់ផ្អើល ដោយក្តីអំណរជាពន់ពេក ហើយខ្លះក៏ស្រក់ទឹកភ្នែកផង។ ក្រុងនេអូដេសាបានជួបបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចធ្ងន់ធ្ងរ បានជាក្រុមគ្រួសារជាច្រើន មានការព្រួយបារម្ភ អំពីលទ្ធភាពបង់ប្រាក់ឲ្យកូនរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ។ អំណោយនេះនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរសម្រាប់មនុស្សមួយជំនាន់ នៅទីនោះ ហើយម្ចាស់ជំនួយនោះ សង្ឃឹមថា ជំនួយសប្បុរសធម៌នេះនឹងបានជួយក្រុមគ្រួសារជាច្រើន ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយក៏លើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃឲ្យផ្លាស់មករស់នៅក្នុងក្រុងនេអូដេសាផងដែរ។ ពួកគេមានចក្ខុវិស័យចង់ឃើញទង្វើសប្បុរសនេះក្លាយជាកត្តាជំរុញឲ្យមានការងារថ្មីៗ ភាពនឹងនរ និងពេលអនាគតដែលខុសប្លែកពីមុន សម្រាប់ក្រុងនេះ។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យរាស្រ្តទ្រង់ មានចិត្តសប្បុរស ដោយមិនគ្រាន់តែបំពេញតម្រូវការរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះឡើយ តែក៏សព្វព្រះទ័យឲ្យពួកគេជួយអ្នកជិតខាងដែលកំពុងជួបការលំបាក មានអនាគតដែលល្អប្រសើរឡើងផងដែរ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានបង្គាប់យ៉ាងច្បាស់ថា “បើបងឬប្អូនដែលនៅជិតឯង ធ្លាក់ខ្លួនទៅជាក្រ មានកំឡាំងដៃខ្សោយ នោះត្រូវឲ្យឯងទប់ទល់ផង”(លេវីវិន័យ ២៥:៣៥)។ សេចក្តីសប្បុរសគឺមិនគ្រាន់តែបំពេញតម្រូវការជាមូលដ្ឋានប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏គិតអំពីការរស់នៅរបស់ពួកគេ…
Read article