ស្រឡាញ់អ្នកដទៃ នៅកន្លែងណាដែលយើងទៅដល់
ដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើការទាំងនោះ ដល់អ្នកតូចបំផុតក្នុងពួកបងប្អូនយើងនេះ នោះឈ្មោះថា បានធ្វើដល់យើងដែរ។ ម៉ាថាយ ២៥:៤០ ក្នុងអំឡុងពេលវិស្សមកាល ខ្ញុំបានអង្គុយនៅលើកំពង់ដ អានព្រះគម្ពីររបស់ខ្ញុំ ហើយមើលស្វាមីខ្ញុំកំពុងស្ទូចត្រី។ មានបុរសម្នាក់បានចូលមកជិតយើង ហើយក៏បានលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យប្រើនុយផ្សេង។ គាត់បានងាកមកមើលខ្ញុំ ខណៈពេលដែលគាត់បោះជំហានដើរមកយឺតៗ ហើយប្រាប់ថា គាត់ធ្លាប់ជាប់គុក។ គាត់ក៏បានចង្អុលមកព្រះគម្ពីរខ្ញុំ រួចញញឹម ហើយសួរថា “តើអ្នកគិតថា ព្រះទ្រង់ពិតជាខ្វល់អំពីមនុស្សដូចខ្ញុំមែនឬ?” ខ្ញុំក៏បានបើកបទគម្ពីរម៉ាថាយ ជំពូក២៥ អានឲ្យគាត់ស្តាប់ខគម្ពីរដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូល អំពីអ្នកដែលទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកទោស។ គាត់ក៏បានសួរទៀតថា “ព្រះគម្ពីរពិតជាចែងដូចនេះមែនទេ? តើបានចែងអំពីអ្នកជាប់គុកមែនឬ? គាត់ស្រក់ទឹកភ្នែករលីងរលោង ពេលដែលខ្ញុំបានចែកចាយ អំពីការដែលព្រះទ្រង់បានចាត់ទុកភាពសប្បុរស ចំពោះកូនទ្រង់ ជាការប្រព្រឹត្តដោយក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះអង្គ(ខ.៣១-៤០)។ គាត់ក៏បាននិយាយថា “បើឪពុកម្តាយខ្ញុំបានអត់ទោសឲ្យខ្ញុំដែរ នោះមិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទេ”។ គាត់ក៏បានឱនក្បាល ហើយនិយាយថា “ខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកវិញ”។ គាត់ក៏បានត្រឡប់មកវិញ ហើយហុចព្រះគម្ពីរកណ្តាចមួយក្បាលមកខ្ញុំ ដោយសួរថា “តើអ្នកអាចបង្ហាញខគម្ពីរដែលបានចែងអំពីរឿងនេះបានទេ?” ខ្ញុំក៏ងក់ក្បាល។ ខ្ញុំ និងស្វាមីរបស់ខ្ញុំក៏បានឱបគាត់ ខណៈពេលដែលយើងអធិស្ឋានឲ្យគាត់ និងឪពុកម្តាយគាត់។ យើងក៏បានឲ្យអ៊ីមែលទៅវិញទៅមក សម្រាប់ទំនាក់ទំនងគ្នា ហើយក៏បានបន្តអធិស្ឋានឲ្យគាត់ទៀត។ នៅពេលខ្លះ យើងមានអារម្មណ៍ថា គ្មាននរណាស្រឡាញ់ និងស្វាគមន៍យើង…
Read article
ស្រក់ទឹកភ្នែក ដោយមិនខ្លាចចិត្តអ្នកដទៃ
នាងឈរពីខាងក្រោយ ទៀបព្រះបាទទ្រង់ទាំងយំ ចាប់តាំងសំរក់ទឹកភ្នែកទទឹកព្រះបាទទ្រង់។ លូកា ៧:៣៨ មានពេលមួយ អ្នកស្រីឃែរិន(Karen) បាននិយាយសុំទោស ដោយសារគាត់បានស្រក់ទឹកភ្នែក។ បន្ទាប់ពីស្វាមីរបស់គាត់បានស្លាប់ គាត់បានចិញ្ចឹមបីបាច់កូនដែលមានវ័យជំទង់ តែម្នាក់ឯង យ៉ាងហត់នឿយ។ ពេលដែលក្រុមបុរសនៅព្រះវិហារបាននាំកូនៗរបស់គាត់ ទៅបោះជំរុំនៅថ្ងៃចុងសប្តាហ៍ ដែលនាំឲ្យគាត់បានសម្រាកខ្លះ គាត់ក៏បានសម្រក់ទឹកភ្នែកយំ ដោយការដឹងគុណ ហើយក៏បានសុំទោសគេ សម្រាប់ការស្រក់ទឹកភ្នែករបស់គាត់។ ហេតុអ្វីមនុស្សជាច្រើនបាននិយាយសុំទោស សម្រាប់ការស្រក់ទឹកភ្នែករបស់ខ្លួន? លោកស៊ីម៉ូន ដែលជាពួកផារិស៊ី បានអញ្ជើញព្រះយេស៊ូវសោយអាហារពេលល្ងាច នៅផ្ទះគាត់។ កាលព្រះអង្គកំពុងសោយអាហារ មានស្រ្តីម្នាក់ ដែលបានប្រព្រឹត្តបាបជាច្រើន បានយកទឹកអប់មួយដបមក។ “នាងឈរពីខាងក្រោយ ទៀបព្រះបាទទ្រង់ទាំងយំ ចាប់តាំងសំរក់ទឹកភ្នែកទទឹកព្រះបាទទ្រង់ រួចយកសក់ក្បាលនាងជូត ក៏ថើបព្រះបាទ ដោយស្រឡាញ់ ហើយយកប្រេងក្រអូបលាបផង”(លូកា ៧:៣៨)។ នាងក៏បានបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់របស់នាង និងសម្រក់ទឹកភ្នែក ដោយមិនបានសុំទោសគេឡើយ ហើយក៏បានទម្លាក់សក់របស់នាង ជូតព្រះបាទព្រះអង្គ។ ដោយនាងមានការដឹងគុណ និងក្តីស្រឡាញ់ដ៏ហូរហៀរ ចំពោះព្រះយេស៊ូវ នាងក៏បានបញ្ចប់ការស្រក់ទឹកភ្នែករបស់នាង ដោយការថើបព្រះបាទទ្រង់ នឹងទឹកអប់ ជាទង្វើដែលផ្ទុយនឹងម្ចាស់ផ្ទះ។ តើព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតប យ៉ាងដូចម្តេច? ព្រះអង្គបានសរសើរនាង ដែលបានបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ ដោយចិត្តឆេះឆួល…
Read article
ការអធិស្ឋានដែលមិនទាន់មានការឆ្លើយតប
ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ តើដល់កាលណា? ទំនុកដំកើង ៦:៣ យើងទៅដល់ហើយឬនៅ? មិនទាន់ដល់ទេ ពេលណា បានទៅដល់? នេះសំណួរដែលយើងសួរគ្នា ដូចល្បែងកម្សាន្ត នៅក្នុងអំឡុងពេលយើងធ្វើដំណើរជាលើកដំបូង(ហើយមិនមែនជាលើកចុងក្រោយ) មានរយៈពេល១៦ម៉ោង ពីរដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ វិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ នៅរដ្ឋអាខានសាស់ កាលកូនយើងនៅក្មេង។ កូនយើងពីរនាក់ដែលជាកូនច្បង បានធ្វើឲ្យល្បែងកម្សាន្តនេះ ចេះតែបន្តទៅមុខ មានរយៈពេលយូរ ហើយបើខ្ញុំទទួលបានលុយ១ដុល្លា រៀងរាល់ពេលពួកគេសួរសំណួរនេះ នោះខ្ញុំនឹងមានលុយមួយគំនរមិនខាន។ វាជាសំណួរដែលកូនៗខ្ញុំបានសួរមិនចេះខ្ជិល តែខ្ញុំ(ដែលជាអ្នកបើកឡាន) ក៏ចង់ដឹងដូចពួកគេផងដែរថា តើពេលណា បានទៅដល់? ហើយចម្លើយគឺ មិនទាន់ដល់ទេ ប៉ុន្តែ មិនយូរទេ យើងនឹងទៅដល់ហើយ។ ជាការពិតណាស់ មនុស្សពេញវ័យភាគច្រើនបានសួរសំណួរនេះ តាមរបៀបផ្សេងៗគ្នា ទោះយើងប្រហែលជាគ្រាន់តែសួរ តែក្នុងចិត្តក៏ដោយ។ តែយើងសួរសំណួរនេះ ដោយសារមូលហេតុដូចគ្នា គឺដោយសារយើងអស់កម្លាំង ហើយភ្នែកយើងបាន “ស្រវាំងទៅ”(ទំនុកដំកើង ៦:៧)។ យើង “អស់កម្លាំង ដោយសារការទួញថ្ងូរ”(ខ.៦) អំពីបញ្ហាផ្សេងៗ ដែលកើតមានប្រចាំថ្ងៃ ក៏ដូចជាបញ្ហាសុខភាពមិនចេះចប់ ឬបញ្ហាទំនាក់ទំនង ។ល។ យើងស្រែករកព្រះថា : “ព្រះអម្ចាស់អើយ…
Read article
ភាពល្អឥតខ្ចោះ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ
ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍ ដូចព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់គ្រប់លក្ខណ៍ដែរ។ ម៉ាថាយ ៥:៤៨ អ្នកស្រី ខាថលីន នោរីស(Kathleen Norris) បានសរសេរថា “ភាពល្អឥតខ្ចោះនិយម ជាពាក្យដែលគួរឲ្យខ្លាចបំផុត ដែលខ្ញុំបានស្គាល់”។ គាត់បានធ្វើការប្រៀបធៀប ភាពល្អឥតខ្ចោះនិយម ក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ន ជាមួយនឹង “ភាពគ្រប់លក្ខណ៍” ដែលបានចែងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរម៉ាថាយ។ គាត់បានរៀបរាប់ថា ភាពល្អឥតខ្ចោះនិយម នៅសម័យនេះ គឺជា “ទារុណកម្មផ្លូវចិត្តដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សខ្វះទំនុកចិត្ត ឬមិនហ៊ានធ្វើការប្រថុយ ដែលចាំបាច់”។ ប៉ុន្តែ ពាក្យដែលប្រែមកថា “គ្រប់លក្ខណ៍” ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរម៉ាថាយ គឺមានន័យថា មានភាពពេញវ័យខាងវិញ្ញាណ មានភាពពេញលេញ ឬពេញបរិបូរ។ អ្នកស្រីនោរីសក៏បានសន្និដ្ឋានថា “ដើម្បីមានភាពគ្រប់លក្ខណ៍ យើងត្រូវធ្វើការបើកចំហចិត្ត សម្រាប់ការលូតលាស់ ហើយមានភាពពេញវ័យល្មម នឹងលះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីអ្នកដទៃ”។ កាលណាយើងមានការយល់ដឹងដូចនេះ អំពីភាពគ្រប់លក្ខណ៍ ឬភាពល្អឥតខ្ចោះ យើងនឹងកាន់តែងាយយល់សាច់រឿងដ៏សំខាន់ ដែលមានចែងក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយ ជំពូក១៩ ដែលក្នុងនោះ មានបុរសម្នាក់បានទូលសួរព្រះយេស៊ូវថា តើគាត់ត្រូវធ្វើអំពើល្អអ្វីខ្លះ “ដើម្បីឲ្យអាចមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច”(ខ.១៦)។ បុរសនោះទូលព្រះអង្គថា គាត់បានធ្វើតាមបញ្ញត្តិទំាងប៉ុន្មានរបស់ព្រះហើយ…
Read article
ព្រះពរដែលបានមកពីការទុកចិត្តព្រះ
មានពរហើយ អ្នកណាដែលទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយដែលទុកចិត្តនឹងទ្រង់។ យេរេមា ១៧:៧ អ្នកស្រីវីតនី(Whitney) មានផ្ទៃពោះ ដែលត្រូវសម្រាល ៦សប្តាហ៍ទៀត ប៉ុន្តែ គ្រូពេទ្យបានពិនិត្យសុខភាពគាត់ រកឃើញថា គាត់មានបញ្ហាថ្លើម ដែលកើតឡើងជាធម្មតា ចំពោះស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ។ អ្នកស្រីវីតនីមានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ ហើយក៏ត្រូវគេបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យ ដើម្បីទទួលការព្យាបាល ហើយគ្រូពេទ្យបានប្រាប់គាត់ថា កូនគាត់នឹងកើត ក្នុងអំឡុងពេល២៤ម៉ោង។ នៅក្នុងផ្នែកផ្សេងទៀតនៃមន្ទីរពេទ្យនោះ ម៉ាស៊ីនជំនួយដង្ហើម និងឧបករណ៍ដទៃទៀត ដែលចាំបាច់សម្រាប់ព្យាបាលអ្នកជំងឺកូវីត១៩ កំពុងតែជាប់រវល់។ ដូចនេះ គេក៏បានឲ្យនាងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ នាងក៏បានទុកចិត្តព្រះ និងផែនការទ្រង់ ហើយកូនរបស់នាងក៏បានចាប់កំណើត ដោយមានសុខភាពល្អ ក្នុងពេលពីរបីថ្ងៃបន្ទាប់។ កាលណាព្រះបន្ទូលព្រះបានចាក់ឫសចូលក្នុងចិត្តយើងហើយ ព្រះបន្ទូលក៏ផ្លាស់ប្តូររបៀបដែលយើងឆ្លើយតប ចំពោះស្ថានភាពដ៏លំបាក។ ហោរាយេរេមាកំពុងរស់នៅ ក្នុងសម័យមួយ ដែលនគរភាគច្រើនមានការទុកចិត្តលើសម្ព័ន្ធមិត្ត និងការថ្វាយបង្គំរូបព្រះគឺជារឿងធម្មតាទៅហើយ។ លោកហោរារូបនេះក៏បានប្រៀបធៀបមនុស្ស ដែល “ទីពឹងដល់មនុស្ស ហើយមានចិត្តងាកចេញពីព្រះ”(យេរេមា ១៧:៥) ជាមួយអ្នកដែលទុកចិត្តព្រះ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “មានពរហើយ អ្នកណាដែលទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយដែលទុកចិត្តនឹងទ្រង់ ដ្បិតអ្នកនោះនឹងបានដូចជាដើមឈើដាំនៅមាត់ទឹក ដែលចាក់ឫសទៅក្បែរទន្លេ ឥតដឹងរដូវក្តៅទេ គឺស្លឹកនៅតែខៀវខ្ចីវិញ” (ខ.៧-៨)។…
Read article
មិនចងគំនុំទៀត
មិនត្រូវសងសឹក ឬចងគំនុំគុំគួននឹងពួកកូនចៅរបស់សាសន៍ឯងឡើយ គឺត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯងវិញ អញនេះជាព្រះយេហូវ៉ា។ លេវីវិន័យ ១៩:១៨ ក្នុងអំឡុងពេលគេលក់បញ្ចុះតម្លៃ នៅឆ្នាំ២០១១ អតីតកីឡាករបាល់ទាត់កាណាដាពីរនាក់ អាយុ៧៣ឆ្នាំ បានវាយតប់គ្នានៅលើឆាក។ ពួកគេមានគំនុំ តាំងពីការប្រកួតបាល់ទាត់ដ៏ចម្រូងចម្រាស់ កាលពីឆ្នាំ១៩៦៣។ បន្ទាប់ពីម្នាក់បានវាយម្នាក់ទៀតធ្លាក់ពីលើឆាក ហ្វូងមនុស្សក៏បានប្រាប់ពួកគេឲ្យបញ្ចប់ “ការគុំគួនគ្នា”។ ព្រះគម្ពីរមានឧទាហរណ៍របស់មនុស្សជាច្រើន ដែលមានគំនុំ។ លោកកាអ៊ីនបានគុំគួននឹងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះ អេបិល ព្រោះព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងដង្វាយរបស់លោកអេបិល(លោកុប្បត្តិ ៤:៥)។ គំនុំនេះមានភាពធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងខ្លាំង ដល់ថ្នាក់លោកកាអ៊ីនវាយសម្លាប់លោកអេបិលដែលជាប្អូន(ខ.៨)។ “លោកអេសាវក៏គុំគួននឹងលោកយ៉ាកុប” ព្រោះលោកយ៉ាកុបបានលួចសិទ្ធិជាបងច្បងពីគាត់(២៧:៤១)។ គំនុំនេះមានភាពធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងខ្លាំង បានជាលោកយ៉ាកុបរត់គេច ឲ្យរួចជីវិត ដោយការភ័យខ្លាច។ ព្រះគម្ពីរមិនគ្រាន់តែបានបង្ហាញឧទាហរណ៍នៃមនុស្សដែលមានគំនុំនឹងគ្នាប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏បានបង្រៀនយើង ឲ្យលះចោលការគុំគួនផងដែរ ដោយឲ្យយើងស្វែងរកការអត់ឱនទោស និងការផ្សះផ្សា។ ព្រះទ្រង់ត្រាស់ហៅយើង ឲ្យស្រឡាញ់អ្នកដទៃ(លេវីវិន័យ ១៩:១៨) ឲ្យអធិស្ឋាន និងអត់ឱនទោសឲ្យអ្នកដែលជេរប្រទេច និងធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់(ម៉ាថាយ ៥:៤៣-៤៧) ឲ្យរស់នៅដោយសន្តិភាពជាមួយមនុស្សទាំងអស់ ហើយឲ្យឈ្នះការអាក្រក់ ដោយការល្អ(រ៉ូម ១២:១៨-២១)។ ដោយអំណាចចេស្តាទ្រង់ ចូរយើងអត់ទោសឲ្យគេនៅថ្ងៃនេះ។—Marvin Williams ហេតុអ្វីយើងចាំបាច់ត្រូវលះចោលការគុំគួន? តើអ្នកនឹងធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីស្អាងទំនាក់ទំនងដែលបាក់បែកឡើងវិញ នៅសប្តាហ៍នេះ? ឱព្រះយេស៊ូវ…
Read article