ចែករំលែកការកម្សាន្តចិត្ត
ដែលទ្រង់កំសាន្តចិត្តយើងរាល់គ្នា ក្នុងគ្រប់ទាំងសេចក្តីវេទនា ប្រយោជន៍ឲ្យយើងអាចនឹងកំសាន្តចិត្តអ្នកឯទៀត ក្នុងអស់ទាំងសេចក្តីវេទនារបស់គេបានដែរ។ ២កូរិនថូស ១:៤ ពេលដែលកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ ឈ្មោះ ហេយលី(Hayley) មកលេងខ្ញុំ ខ្ញុំបានឃើញកូនប្រុសរបស់គាត់ អាយុ៣ឆ្នាំ ឈ្មោះ ខាលុម(Callum) មានដៃអាវចម្លែក។ ដៃអាវនោះវែង មានស្រោមដៃជាប់នៅខាងចុង។ ចៅប្រុសខ្ញុំមានជំងឺត្រអក ម្យ៉ាងដែលធ្វើឲ្យស្បែករមាស់ គ្រើម និងឈឺ។ ហេយលីក៏បានពន្យល់ខ្ញុំថា ដៃអាវនោះជួយបង្ការ ខាលុម កុំឲ្យអេះ និងធ្វើឲ្យស្បែករបស់គាត់ដាច់រលាត់។ ៧ខែក្រោយមក ស្បែករបស់ហេយលីក៏បានកើតរមាស់ ហើយនាងក៏បានអេះមិនឈប់។ នាងក៏បានសារភាពថា ឥឡូវនេះ នាងយល់អំពីការលំបាកដែលខាលុមបានស៊ូទ្រាំ ហើយនាងប្រហែលគួរតែពាក់ដៃអាវ និងស្រោមដៃនោះដែរ។ ស្ថានភាពរបស់ហេយលី បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីបទគម្ពីរ ២កូរិនថូស ១:៣-៥ ដែលក្នុងនោះ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះនៃយើងជា “ជាព្រះដ៏កំសាន្តចិត្តគ្រប់ជំពូក ដែលទ្រង់កំសាន្តចិត្តយើងរាល់គ្នា ក្នុងគ្រប់ទាំងសេចក្តីវេទនា ប្រយោជន៍ឲ្យយើងអាចនឹងកំសាន្តចិត្តអ្នកឯទៀត ក្នុងអស់ទាំងសេចក្តីវេទនារបស់គេបានដែរ គឺដោយសារសេចក្តីក្សាន្តនោះឯង ដែលព្រះបានកំសាន្តចិត្តយើងស្រេចហើយ ដ្បិតដូចជាសេចក្តីទុក្ខលំបាករបស់ព្រះគ្រីស្ទ បានចំរើនឡើងដល់យើងរាល់គ្នាយ៉ាងណា នោះសេចក្តីក្សាន្តចិត្តនៃយើងរាល់គ្នា ក៏ចំរើនដោយសារព្រះគ្រីស្ទបែបដូច្នោះដែរ”។ ជួនកាល ព្រះទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យយើង…
Read article
ឈោងចាប់អ្នកដទៃ ថ្វាយព្រះយេស៊ូវ
ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍។ ម៉ាថាយ ២៨:១៩ កាល១ទសវត្សរ៍មុន កុលសម្ព័ន្ធបានវ័ន មិនទាន់បានស្គាល់ព្រះនាមព្រះយេស៊ូវទេ។ ដោយសារពួកគេរស់នៅ ក្នុងតំបន់ដែលបិទបំាងទៅដោយភ្នំជាច្រើន នៅខេត្តមីនដាណៅ ប្រទេសភីលីពីន នោះពួកគេមានទំនាក់ទំនងតែបន្តិចបន្តួច ជាមួយអ្នកខាងក្រៅ។ ការធ្វើដំណើរទៅចែកអំណោយដល់ពួកគេ ត្រូវចំណាយពេលពីរថ្ងៃ ដោយថ្មើរជើង តាមផ្លូវរដិបរដុបកាត់ព្រៃភ្នំ។ ពិភពលោកមិនបានចាប់អារម្មណ៍ពួកគេទេ។ បន្ទាប់មក មានក្រុមបេសកកម្មមួយ បានឈោងចាប់ពួកគេ ដោយនាំមនុស្សចេញចូលតំបន់នោះ តាមឧទ្ធម្ភាគចក្រ។ ការនេះបាននាំឲ្យកុលសម្ព័ន្ធបានវ័នអាចទទួលការផ្គត់ផ្គង់ និងជំនួយផ្នែកពេទ្យដ៏សំខាន់ ដែលពួកគេត្រូវការ ព្រមទាំងមានការយល់ដឹងអំពីពិភពខាងក្រៅ។ ការនេះក៏បាននាំពួកគេឲ្យស្គាល់ព្រះយេស៊ូវផងដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះ ពួកគេមិនច្រៀងឲ្យពួកវិញ្ញាណអាក្រក់ស្តាប់ទៀតទេ តែពួកគេបានច្រៀងបទចម្រៀងប្រពៃណីកុលសម្ព័ន្ធរបស់ខ្លួន ដោយពាក្យពេចន៍ថ្មី ដែលសរសើរដំកើងព្រះដ៏ពិតតែមួយ។ ដូចនេះ ការបំពេញបេសកកម្ម ដោយការធ្វើដំណើរតាមផ្លូវអាកាសនេះ បានបង្កើតឲ្យមានការតភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងដ៏សំខាន់។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងត្រឡប់ទៅព្រះវរបិតាទ្រង់វិញ ទ្រង់ក៏បានបង្គាប់ពួកសិស្សទ្រង់ឲ្យ “ទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ”(ម៉ាថាយ ២៨:១៩)។ ព្រះរាជបញ្ជានេះ នៅតែមានអំណាចរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ ក្រុមមនុស្សដែលគេមិនទាន់ឈោងចាប់ មិនមែនមានតែ នៅក្នុងតំបន់ដាច់ស្រយាល ដែលយើងមិនដែលបានស្គាល់នោះទេ។ ពួកគេច្រើនតែកំពុងរស់នៅ ក្នុងចំណោមយើង។ ការឈោងចាប់កុលសម្ព័ន្ធបានវ័ន តម្រូវឲ្យគេមានភាពប៉ិនប្រសប់ និងមានធនធានច្រើន…
Read article
គោះកណ្ដឹងដើម្បីអបអរ
ចូរស្រែកហ៊ោថ្វាយព្រះ ដោយសំឡេងជាជ័យជំនះ។ ទំនុកដំកើង ៤៧:១ បន្ទាប់ពីដាឡា(Darla) បានទទួលការព្យាបាលដោយវិទ្យុសកម្ម បាន៣០លើក ដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល ពេទ្យក៏បានប្រកាសថា នាងមិនមានជំងឺមហារីកទៀតទេ។ តាមប្រពៃណីរបស់មន្ទីរពេទ្យនេះ នាងមានចិត្តអន្ទះសាចង់ទាញខ្សែគោះកណ្ដឹង ដើម្បីបន្លឺសម្លេង ជាសញ្ញាបង្ហាញថា បានរួចផុតពីជំងឺមហារីក ហើយអបអរសាទរសុខភាពដែលបានជាជ្រះស្អាត។ ដាឡាមានចិត្តក្លៀវក្លាយ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងការអបអរ ដោយទាញខ្សែគោះកណ្ដឹងមួយទំហឹងដៃ បណ្តាលឲ្យខ្សែដាច់ចេញពីកណ្ដឹង! ធ្វើឲ្យគេផ្ទុះសំណើចគ្រប់គ្នា នៅមន្ទីរពេទ្យ។ រឿងរបស់ដាឡាបាននាំមកនូវភាពញញឹម នៅលើផ្ទៃមុខខ្ញុំ ហើយក៏បានជួយឲ្យខ្ញុំយល់កាន់តែច្បាស់ អំពីទិដ្ឋភាពដែលអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងបានពិពណ៌នា ពេលដែលគាត់អញ្ជើញពួកអ៊ីស្រាអែល ឲ្យអបអរកិច្ចការដែលព្រះអម្ចាស់ បានធ្វើក្នុងជីវិតពួកគេ។ អ្នកនិពន្ធរូបនោះ បានលើកទឹកចិត្តពួកគេ ឲ្យ “ទះដៃ” “ស្រែកហ៊ោថ្វាយព្រះ” ហើយ “ច្រៀងសរសើរព្រះអង្គ” ដ្បិតព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យខ្មាំងសត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ ហើយក៏បានជ្រើសតាំងពួកអ៊ីស្រាអែល ធ្វើជារាស្រ្តជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ(ទំនុកដំកើង ៤៧:១,៦)។ ព្រះទ្រង់មិនតែងតែប្រទានយើង នូវជ័យជម្នះមកលើទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិតនេះឡើយ ទោះវាជាបញ្ហាសុខភាព ឬបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ ឬក៏បញ្ហាទំនាក់ទំនងក្តី។ ព្រះអង្គសក្តិសមនឹងទទួលការថ្វាយបង្គំ និងសរសើរ ក្នុងកាលៈទេសៈទាំងនោះ ព្រោះយើងអាចទុកចិត្តថា ព្រះអង្គនៅតែគង់លើបល្ល័ង្កដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គ(ខ.៨)។ យើងមានហេតុផលដែលត្រូវអបអរ ពេលណាព្រះអង្គពិតជានាំយើង ទៅកន្លែងប្រោសឲ្យជា យ៉ាងហោចណាស់ តាមរបៀបដែលយើងអាចយល់…
Read article
ធ្វើឲ្យរដូវកាល មានភាពស្រស់ថ្លាឡើង
ឡេសា(Leisa) ចង់ស្វែងរកវិធីតុបតែង ឲ្យមានភាពស្រស់ថ្លាឡើង ក្នុងរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ ដែលមានការប្រារព្ធធ្វើពិធីបុណ្យហាឡូវីន។ ការតុបតែងជាច្រើន នៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ ដែលនាងបានឃើញ ហាក់ដូចជាអបអរសេចក្តីស្លាប់ ជួនកាល តាមរបៀបដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល និងតក់ស្លត់។ ឡេសាក៏បានប្តេជ្ញាចិត្តប្រឆាំងនឹងភាពងងឹតនោះ ដោយមធ្យោបាយតូចៗ ដោយចាប់ផ្តើមសរសេរ អំពីរឿងដែលនាងចង់អរព្រះគុណព្រះ ដោយប្រើហ្វឺតសរសេរជាប់ នៅលើផ្លែល្ពៅមួយ។ ពន្លឺថ្ងៃគឺជាចំណុចទីមួយ ដែលនាងចង់អរព្រះគុណព្រះ បន្ទាប់មក នាងក៏បានសរសេរឈ្មោះភ្ញៀវដែលមកលេងផ្ទះនាង។ ត្រង់ចំណុចខ្លះមានលក្ខណៈគួរឲ្យអស់សំណើច។ ចំណុចខ្លះទៀត មានលក្ខណៈជាក់ស្តែង ដែលមានដូចជា ការអរព្រះគុណសម្រាប់ផ្ទះដ៏កក់ក្តៅ ឡានដែលដំណើរការ។ ចំណុចខ្លះមានភាពក្រៀមក្រំ ដោយនាងបានសរសេរឈ្មោះអ្នកដែលបានលាចាកលោកហើយ។ ដូចនេះ ពាក្យអរព្រះគុណដែលនាងបានសរសេរ ក៏បានហ៊ុមព័ទ្ធផ្លែល្ពៅនោះ គឺជាការតុបតែងដ៏មានន័យ សម្រាប់រដូវស្លឹកឈើជ្រុះឆ្នាំនោះ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១០៤ បានផ្តល់ឲ្យនូវគំរូនៃការសរសេរដំកើងព្រះ សម្រាប់ការអ្វីដែលយើងងាយនឹងមើលរំលង។ គឺដូចដែលអ្នកនិពន្ធបានបន្លឺសម្លេងច្រៀងថា “ទ្រង់ធ្វើឲ្យមានក្បាលទឹកផុះឡើងនៅក្នុងច្រកភ្នំ ទឹកនោះហូរនៅកណ្តាលភ្នំ”(ខ.១០)។ ”ទ្រង់ធ្វើឲ្យស្មៅដុះឡើងសំរាប់សត្វ ហើយបន្លែសំរាប់មនុស្ស”(ខ.១៤)។ ហើយព្រះអង្គថែមទាំងបានធ្វើឲ្យពេលយប់ មានភាពល្អ និងសក្តិសមផងដែរ។ “ទ្រង់ធ្វើឲ្យងងឹត នោះគឺជាយប់ហើយ ជាពេលដែលគ្រប់ទាំងសត្វនៅព្រៃរមែងចេញមក”(ខ.២០)។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់មក ថ្ងៃក៏បានរះឡើង មនុស្សក៏ចេញទៅធ្វើការ រហូតដល់ពេលល្ងាច(ខ.២២-២៣)។…
Read article
ការត្រាស់ហៅថ្មីមួយ
បងធំ ឈ្មោះខាស៊ី(Casey) និងក្រុមជើងកាងរបស់ខ្លួន បានគាស់ផ្ទះ ឡាន និងប្លន់ហាងលក់ទំនិញ ហើយក៏បានកាប់ចាក់គ្នាជាមួយក្រុងជើងកាងផ្សេងទៀត។ ទីបំផុត លោកខាស៊ីត្រូវប៉ូលីសចាប់ខ្លួន ហើយត្រូវគេកាត់ទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគារ។ នៅក្នុងគុក គាត់ក៏បានក្លាយជាអ្នកចែកចាយអាវុធ ដែលផលិតដោយខ្លួនឯង ឲ្យអ្នកទោសផ្សេងទៀតប្រើ ក្នុងពេលដែលគុកមានចលាចល។ ក្រោយមក គេក៏បានយកគាត់ទៅឃុំខ្លួនដាច់ដោយឡែក ពីអ្នកផ្សេង។ នៅក្នុងគុក គាត់បានយល់សប្តិពេលថ្ងៃ ឃើញទិដ្ឋភាពដូចខ្សែភាពយន្តមួយប្រភេទ ដែលបង្ហាញព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ៗក្នុងជីវិតគាត់ និងឃើញគេបណ្តើរព្រះយេស៊ូវ ហើយយកដែកគោលដំព្រះហស្ត និងព្រះបាទទ្រង់ជាប់នឹងឈើឆ្កាង រួចព្រះអង្គមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ថា “ខ្ញុំកំពុងតែលះបង់ជីវិតនៅលើឈើឆ្កាងនេះ ដើម្បីអ្នក”។ លោកខាស៊ីក៏បានក្រាបនៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ហើយទួញយំ រួចសារភាពអំពើបាបរបស់គាត់។ ក្រោយមក គាត់បានចែកចាយបទពិសោធន៍នេះ ដល់គ្រូបង្រៀនព្រះគម្ពីរម្នាក់ ដែលបានពន្យល់ដល់គាត់ជាបន្ថែមទៀត អំពីព្រះយេស៊ូវ ហើយក៏បានឲ្យព្រះគម្ពីរប៊ីបគាត់មួយក្បាល។ លោកខាស៊ីនិយាយថា ពេលនោះជាពេលដែលគាត់ចាប់ផ្តើមការធ្វើដំណើរនៃសេចក្តីជំនឿ។ ទីបំផុត គេក៏បានផ្លាស់គាត់ទៅកន្លែងជាប់ឃុំជាមួយអ្នកដទៃវិញ ដែលនៅទីនោះ គាត់ត្រូវគេធ្វើបាប ដោយសារជំនឿរបស់គាត់។ តែគាត់មានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត ព្រោះគាត់បានរកឃើញការត្រាស់ហៅថ្មីមួយ “គឺទៅនាំអ្នកជាប់ឃុំដទៃទៀត ឲ្យស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ”។ ក្នុងសំបុត្រ ដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរផ្ញើទៅលោកធីម៉ូថេ គាត់បាននិយាយអំពីអំណាចរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលធ្វើឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្រែ ដោយទ្រង់បានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យចេញពីការរស់នៅ ក្នុងអំពើបាប…
Read article
ព្រះទ្រង់ច្រៀងសម្រាប់អ្នក
បន្ទាប់ពីកូនប្រុសច្បងចាប់កំណើតបាន១៧ខែ យើងក៏មានកូនស្រីម្នាក់។ ខ្ញុំមានអំណរឥតឧបមា ពេលដឹងខ្ញុំថា យើងនឹងមានកូនស្រីម្នាក់ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពិបាកបន្តិច ព្រោះខ្ញុំមានការយល់ដឹងខ្លះៗ អំពីកូនប្រុស តែខ្ញុំមិនធ្លាប់មានកូនស្រីពីមុនមកទេ។ យើងក៏បានដាក់ឈ្មោះឲ្យនាងថា សារ៉ា(Sarah) ហើយខ្ញុំមានឯកសិទ្ធិ ក្នុងការបំពេនាងឲ្យលក់ ដើម្បីឲ្យភរិយាខ្ញុំអាចសម្រាក។ ខ្ញុំមិនដឹងច្បាស់ថា ហេតុអ្វីទេ តែខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមច្រៀងបំពេនាង ឲ្យគេងលក់ ហើយខ្ញុំបានជ្រើសរើសបទ “កូនជាពន្លឺថ្ងៃរបស់ប៉ា”។ ទោះខ្ញុំពរនាងនៅក្នុងដៃខ្ញុំ ឬឈរនៅក្បែរគ្រែគេងរបស់នាងក្តី ខ្ញុំបានច្រៀងឲ្យនាងស្តាប់ ហើយស្រឡាញ់ពេញចិត្តពេលគ្រប់នាទី ដែលខ្ញុំបានចំណាយជាមួយនាង។ ឥឡូវនេះ នាងមានអាយុជាង២០ឆ្នាំហើយ ខ្ញុំនៅតែហៅនាងថា សាន់សាញ (Sunshine ប្រែថា ពន្លឺថ្ងៃ)។ តាមធម្មតា យើងគិតអំពីពួកទេវតាច្រៀង ប៉ុន្តែ តើយើងធ្លាប់គិតអំពីពេលដែលព្រះទ្រង់ច្រៀងទេ? ហើយជាងនេះទៅទៀត តើអ្នកធ្លាប់គិតអំពីពេលដែលទ្រង់ច្រៀងសម្រាប់អ្នកទេ? ពេលដែលហោរាសេផានាថ្លែងទៅកាន់ទីក្រុងយេរូសាឡិម គាត់បានមានប្រសាសន៍យ៉ាងច្បាស់ថា “ទ្រង់នឹងមានសេចក្តីរីករាយអរសប្បាយចំពោះឯង ទ្រង់នឹងសំរាកក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ក៏នឹងអរសប្បាយនឹងឯង ដោយសំឡេងច្រៀង”(៣:១៧)។ ព្រះរាជសារនេះបាននិយាយទៅកាន់ទីក្រុងយេរូសាឡិមដោយផ្ទាល់ តែព្រះទ្រង់ក៏ច្រៀងសម្រាប់យើង គឺអស់អ្នកដែលបានទទួលព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះអង្គសង្រ្គោះផងដែរ។ តើព្រះអង្គច្រៀងអំពីអ្វី? ជាការពិតណាស់ ព្រះគម្ពីរប៊ីបមិនបានចែងច្បាស់ អំពីការនេះទេ តែយើងអាចដឹងថា បទចម្រៀងនេះ…
Read article