រស់នៅដើម្បីបម្រើ
បន្ទាប់ពីឈែលស៊ី(Chelsea) ដែលជាក្មេងអាយុ១០ឆ្នាំ បានទទួលសម្ភារៈសម្រាប់គូរគំនូរ នាងក៏បានរកឃើញថា ព្រះទ្រង់បានប្រើសិល្បៈ ដើម្បីជួយឲ្យនាងមានអារម្មណ៍ល្អជាងមុន ពេលណានាងពិបាកចិត្ត។ ពេលដែលនាងរកឃើញថា មានក្មេងខ្លះ មិនមានសម្ភារៈសម្រាប់គូរគំនូរ នាងចង់ជួយពួកគេ។ ដូចនេះ ដល់ពេលថ្ងៃកំណើតរបស់នាងមកដល់ នាងបានសុំមិត្តភក្តិនាង មិនឲ្យ ទិញកាដូឲ្យនាងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ នាងក៏បានអញ្ជើញពួកគេឲ្យបរិច្ចាគសម្ភារៈសម្រាប់គូរគំនូរ និងដាក់អំណោយចូលក្នុងប្រអប់ សម្រាប់ក្មេងក្រីក្រ។ ក្រោយមក ដោយមានជំនួយពីគ្រួសាររបស់នាង នាងក៏បានបង្កើតការងារមនុស្សធម៌ ឆេលស៊ី។ នាងក៏បានចាប់ផ្តើម ស្នើមនុស្សកាន់តែច្រើន ឲ្យជួយស្វែងរកអំណោយដាក់ចូលក្នុងប្រអប់របស់នាង ដើម្បីឲ្យនាងអាចជួយក្មេងកាន់តែច្រើន។ នាងថែមទាំងបានបង្រៀនគន្លឹះគូរគំនូរ ដល់ក្រុមដែលបានទទួលប្រអប់អំណោយរបស់នាង។ បន្ទាប់ពីកាសែតមួយ ប្រចាំតំបន់ បានសម្ភាសឈែលស៊ី មនុស្សនៅទូទាំងប្រទេសក៏បានចាប់ផ្តើមបរិច្ចាគសម្ភារៈសម្រាប់គូរគំនូរ។ ខណៈពេលដែលការងារមនុស្សធម៌ ឆេលស៊ីបន្តផ្ញើសម្ភារៈសម្រាប់គូរគំនូរ ទៅក្រៅប្រទេស ក្មេងស្រីម្នាក់នេះកំពុងតែបង្ហាញឲ្យគេដឹង អំពីរបៀបដែលព្រះទ្រង់ប្រើយើង ពេលណាយើងស្ម័គ្រចិត្តរស់នៅ ដើម្បីបម្រើអ្នកដទៃ។ ក្តីអាណិត និងការស្ម័គ្រចិត្តរបស់ឈែលស៊ី ក្នុងការចែករំលែក បានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីចិត្តជាអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះ។ សាវ័កពេត្រុសបានលើកទឹកចិត្តអ្នកជឿទាំងអស់ ឲ្យធ្វើជាអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ ខណៈពេលដែលពួកគេ “ស្រឡាញ់គ្នាអស់ពីចិត្ត” ដោយចែករំលែកធនធាន និងប្រើអំណោយទាន ដែលព្រះបានប្រទានពួកគេ(១ពេត្រុស ៤:៨-១១)។ សកម្មភាពនៃក្តីស្រឡាញ់ដ៏តូចរបស់យើង អាចបណ្តាលចិត្តអ្នកដទៃ…
Read article
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរប៊ីបរបស់មនុស្សសាមញ្ញ
ក្នុងសៀវភៅដែលលោកចេ អាយ ភែកឃ័រ(J. I. Packer ឆ្នាំ១៩២៦-២០២០) បាននិពន្ធ មានចំណងជើងថា ការស្គាល់ព្រះ គាត់បានពិពណ៌នាអំពីអ្នកជឿព្រះគ្រីស្ទដ៏ល្បីល្បាញ៤នាក់។ គាត់បានហៅពួកគេថា “សត្វប៊ីវើ សម្រាប់ព្រះគម្ពីរប៊ីប”។ ពួកគេសុទ្ធតែមិនបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលឲ្យក្លាយជាអ្នកប្រាជ្ញព្រះគម្ពីរ តែពួកគេម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ នៅក្នុងការស្គាល់ព្រះ ដោយកកេរព្រះគម្ពីរប៊ីប ដូចសត្វប៊ីវើ ដែលកកេរដើមឈើ។ លោកភែកឃ័រ ក៏បានកត់សម្គាល់ផងដែរថា ការស្គាល់ព្រះ តាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរប៊ីប គឺមិនគ្រាន់តែសម្រាប់អ្នកប្រាជ្ញព្រះគម្ពីរប៉ុណ្ណោះទេ។ គាត់ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “អ្នកអានព្រះគម្ពីរ និងអ្នកស្តាប់ការអធិប្បាយព្រះបន្ទូល ដ៏សាមញ្ញម្នាក់ ដែលពេញដោយព្រះវិញ្ញាណ នឹងមានការប្រកបស្និទ្ធស្នាលកាន់តែខ្លាំងជាមួយព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់ខ្លួន បានច្រើនជាងអ្នកប្រាជ្ញដែលរៀនព្រះគម្ពីរជ្រៅជ្រះជាង ដែលគិតថាខ្លួនមានភាពគ្រប់គ្រាន់ នៅក្នុងការមានចំណេះដឹងត្រឹមត្រូវ ក្នុងផ្នែកទេវសាស្រ្ត”។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ មិនមែនអ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីរទាំងអស់ សុទ្ធតែបានធ្វើដូចនេះ ដោយការបន្ទាបខ្លួន ដោយមានគោលដៅ ចង់ស្គាល់ព្រះអង្គសង្រ្គោះកាន់តែច្បាស់ និងផ្លាស់ប្រែកាន់តែមានលក្ខណៈដូចព្រះអង្គនោះទេ។ នៅសម័យព្រះយេស៊ូវ មានអ្នកដែលបានអានព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ តែមិនបានដឹងថា បទគម្ពីរដែលពួកគេលើកយកមកនិយាយនោះ និយាយអំពីអ្វីពិតប្រាកដទេ។ ហេតុនេះហើយព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល ទៅកាន់ពួកគេថា “អ្នករាល់គ្នាស្ទង់មើលគម្ពីរ ដោយស្មានថា បានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចអំពីគម្ពីរនោះមក គឺជាគម្ពីរនោះឯង ដែលធ្វើបន្ទាល់ពីខ្ញុំ តែអ្នករាល់គ្នាមិនសុខចិត្តមកឯខ្ញុំ…
Read article
ភាពពុកផុយចេញពីខាងក្នុង
កាលខ្ញុំស្ថិតក្នុងវ័យជំទង់ ម្តាយខ្ញុំបានគូររូបនៅលើជញ្ជាំងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវរបស់យើង ហើយគំនូរនោះ នៅជាប់លើជញ្ជាំងអស់រយៈពេលបីបួនឆ្នាំ។ គំនូរនោះក៏បានពិពណ៌នា អំពីសំណង់បាក់បែកនៃព្រះវិហារបុរាណរបស់ជនជាតិក្រិក ដែលមានសសរមូលពណ៌សដេកដួលនៅសង្ខាង ទីបាញ់ទឹក និងរូបចម្លាក់ដែលស្ថិតក្នុងភាពបាក់បែក។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំមើលសំណង់ស្ថាបត្យកម្មរបស់សាសន៍ក្រិក ដែលធ្លាប់តែមានសម្រស់ដ៏អស្ចារ្យ ខ្ញុំក៏បានព្យាយាមស្រមៃ អំពីកត្តាដែលនាំឲ្យវាទទួលរងការបំផ្លិចបំផ្លាញ។ ខ្ញុំចង់ដឹង ចង់យល់ ជាពិសេស នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមសិក្សា អំពីសោកនាដកម្ម នៃអារ្យធម៌ដែលធ្លាប់តែអស្ចារ្យ និងរុងរឿង តែបានពុកផុយ និងបាក់បែក ពីខាងក្នុង មក។ ភាពពុករលួយដែលពេញដោយអំពើបាប និងការបំផ្លិចបំផ្លាញដ៏ព្រៃផ្សៃ ដែលយើងឃើញនៅជុំវិញខ្លួនយើង អាចធ្វើឲ្យយើងមានទុក្ខព្រួយ។ វាជារឿងធម្មតាទេ ដែលយើងព្យាយាមពន្យល់អំពីបញ្ហានេះ ដោយចង្អុលទៅមនុស្ស ឬជាតិសាសន៍ដែលបានបដិសេធព្រះ។ ប៉ុន្តែ តើយើងមិនគួរមើលទៅខាងក្នុងផងដែរទេឬ? ព្រះគម្ពីរបានដាស់តឿនយើង កុំឲ្យធ្វើជាមនុស្សមានពុត ពេលដែលយើងនាំអ្នកដទៃ ឲ្យងាកបែរពីផ្លូវរបស់ពួកគេ ដែលមានពេញដោយបាប ខណៈពេលដែលយើងមិនបានមើល ទៅក្នុងចិត្តខ្លួនឯង ឲ្យកាន់តែស៊ីជម្រៅ(ម៉ាថាយ ៧:១-៥)។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៣២ បានជំរុញយើង ឲ្យមើល និងសារភាពបាបរបស់យើង។ ទាល់តែយើងបានទទួលស្គាល់ និងសារភាពអំពើបាបផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ទើបយើងអាចពិសោធន៍នឹងសេរីភាព រួចផុតពីទោសកំហុស និងទទួលនូវក្តីអំណរដែលកើតចេញពីការប្រែចិត្ត(ខ.១-៥)។ ហើយខណៈពេលដែលយើងអរសប្បាយ ក្នុងការដឹងថា…
Read article
ពេលដែលត្រូវមានការលះបង់
កាលពីខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២០ ខណៈពេលដែល វិបត្តិកូវីត១៩ ទើបតែចាប់ផ្តើមរីករាលដាលខ្លាំង អ្នកសារព័ត៌មានម្នាក់បានបង្ហាញនូវការព្រួយបារម្ភ ដែលបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ នាងឆ្ងល់ថា តើយើងនឹងស្ម័គ្រចិត្តនៅដាច់ពីគេ និងផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់នៃការធ្វើការងារ ការធ្វើដំណើរ និងទិញឥវ៉ាន់ ដើម្បីការពារខ្លួនយើង និងអ្នកដទៃ មិនឲ្យឆ្លងកូវីតឬទេ? នាងក៏បានសរសេរក្នុងទំព័រកាសែតទៀតថា “នេះមិនគ្រាន់តែជាការអនុវត្តតាមការណែនាំរបស់ពេទ្យប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ជាការស្ម័គ្រចិត្តធ្វើការលះបង់ផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីអ្នកដទៃ”។ ភ្លាមៗនោះ ការនិយាយអំពីភាពចាំបាច់នៃគុណធម៌មួយនេះ ក៏បានក្លាយជាប្រធានបទ នៅលើទំព័រមុខ នៃសារពត៌មានទំាងឡាយ។ ការពិចារណាអំពីតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ អាចមានការពិបាក ខណៈពេលដែលយើងមានការថប់បារម្ភ អំពីតម្រូវការរបស់យើង។ តែយើងអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលមិនគ្រាន់តែបានប្រទានយើងនូវចិត្ត សម្រាប់គិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះទេ។ យើងអាចទូលសូមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឲ្យប្រទានយើងនូវក្តីស្រឡាញ់ ដើម្បីជំនួសការមិនអើពើ ក្តីអំណរ ជំនួសឲ្យទុក្ខព្រួយ មេត្រីភាព ជំនួសឲ្យជំលោះ ភាពអត់ធ្មត់ ជំនួសឲ្យភាពឆេវឆាវ ចិត្តសប្បុរស ដើម្បីយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃ សេចក្តីល្អ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការរបស់ពួកគេ ភាពស្មោះត្រង់ ដើម្បីរក្សាពាក្យសន្យា ចិត្តសុភាព ជាជាងភាពច្រងេងច្រងាង និងការដឹងខ្នាត ដើម្បីលើកយើងឡើង ឲ្យរួចផុតពីភាពអាត្មានិយម(កាឡាទី ៥:២២-២៣)។ យើងមិនមានភាពល្អឥតខ្ចោះ នៅក្នុងការប្រើអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណ តែព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅយើង…
Read article
ពេលដែលត្រូវនិយាយ
ស្រ្តីអាមេរិកស្បែកខ្មៅម្នាក់ បានធ្វើការដោយចិត្តស្មោះត្រង់ ឲ្យអង្គការអន្តរជាតិធំមួយ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលនាងព្យាយាមជជែកជាមួយមិត្តរួមការងារ អំពីភាពអយុត្តិធម៌នៃការប្រកាន់ពូជសាសន៍ នាងមិនបានទទួលការឆ្លើយតបអ្វីឡើយ។ ទីបំផុត នៅក្នុងរដូវផ្ការីកឆ្នាំ២០២០ ខណៈពេលដែលការពិភាក្សាអំពីការប្រកាន់ពូជសាសន៍ បានរីករាលដាលពេញពិភពលោក មិត្តភក្តិដែលធ្វើការងារបម្រើព្រះជាមួយគ្នា ក៏បានចាប់ផ្តើមការពិភាក្សាដោយបើកចំហជាមួយនាង។ ដោយអារម្មណ៍លាយឡំ និងការឈឺចាប់ នាងក៏មានការអរព្រះគុណព្រះ ពេលដែលការពិភាក្សាបានចាប់ផ្តើម តែនាងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីមិត្តរួមការងាររបស់នាង មានការស្ងាត់ស្ងៀមយូរយ៉ាងនេះ ទំរាំតែសម្រេចចិត្តពិភាក្សាជាមួយនាង។ ភាពស្ងាត់ស្ងៀមអាចជាគុណធម៌មួយ ក្នុងស្ថានភាពខ្លះ។ គឺដូចដែលស្តេចសាឡូម៉ូនបានសរសេរក្នុងបទគម្ពីរសាស្តាថា “មានពេលសំរាប់គ្រប់ទាំងអស់ គឺមានពេលសំរាប់គ្រប់ការ ដែលចង់ធ្វើនៅក្រោមមេឃ… មានពេលសំរាប់ហែកចោល ហើយពេលសំរាប់ដេរភ្ជាប់ មានពេលដែលគួរនៅស្ងៀម ហើយពេលសំរាប់និយាយ”(សាស្តា ៣:១,៧)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការរក្សាភាពស្ងាត់ស្ងៀម នៅចំពោះមុខនៃភាពអយុត្តិធម៌ គ្រាន់តែនាំឲ្យមានការឈឺចាប់ និងការខាតបង់ប៉ុណ្ណោះ។ លោកម៉ាធីន នេម៉ូល័រ(Martin Niemoeller) ជាគ្រូគង្វាលនៃនិកាយលូស័ររិន ត្រូវពួកណាហ្ស៊ីអាឡឺម៉ង់ចាប់ដាក់គុក ដោយសារគាត់បញ្ចេញមតិ។ គាត់បានសារភាព ក្នុងកំណាព្យដែលគាត់បានសរសេរ បន្ទាប់ពីសង្រ្គាមចប់ យ៉ាងដូចនេះថា “ពីដំបូង ពួកគេមកចាប់ខ្លួនពួកកម្មុយនីស តែខ្ញុំមិនបាននិយាយអ្វី ដោយសារខ្ញុំមិនមែនជាពួកកម្មុយនីស។ បន្ទាប់មក ពួកគេក៏បានមកចាប់ខ្លួនពួកសាសន៍យូដា ពួកកាតូលិក និងក្រុមដទៃទៀត…
Read article
ការយល់ដឹង មកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
ពេលដែលទាហានបារាំងម្នាក់បានជីកដីខ្សាច់ នៅវាលខ្សាច់ ដើម្បីធ្វើឲ្យបន្ទាយទ័ពរបស់ខ្លួនកាន់តែមានភាពរឹងមាំ គាត់មិនបានដឹងទេថា គាត់កំពុងធ្វើការរុករកឃើញដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលមួយ។ ពេលដែលគាត់ជីកដីបានមួយប៉ែលទៀត គាត់ក៏បានឃើញថ្មមួយផ្ទាំង។ នោះមិនមែនជាថ្មធម្មតាឡើយ។ វាជាថ្មរ៉ូសេតា និងជាសិលាចារិក ដែលកត់ទុកនូវច្បាប់ និងការដឹកនាំរបស់ស្តេច ផ្តូឡូមី ទី៤ ដែលបានចារិកជាបីភាសា។ ផ្ទាំងថ្មនោះ(សព្វថ្ងៃ រក្សាទុកក្នុងសារៈមន្ទីរអង់គ្លេស) ស្ថិតក្នុងចំណោមការរុករកឃើញ ដ៏សំខាន់បំផុត ក្នុងវិស័យបុរាណវត្ថុវិទ្យា នៃសតវត្សរ៍ទី១៩ ដោយគេសង្ឃឹមថា នឹងបានយល់អាថ៌កំបាំង នៃអក្សរបុរាណរបស់ជនជាតិអេស៊ីព្ទ។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបក៏បានបង្កប់នូវអាថ៌កំបាំងជាច្រើនផងដែរ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលយប់ មុនពេលព្រះយេស៊ូវសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ព្រះអង្គបានសន្យាពួកសិស្សថា ព្រះអង្គនឹងចាត់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យយាងចុះមក។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា “កាលណាព្រះអង្គនោះ គឺជាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិតបានមកដល់ នោះទ្រង់នឹងនាំអ្នករាល់គ្នាចូលក្នុងគ្រប់ទាំងសេចក្តីពិត ដ្បិតទ្រង់នឹងមានព្រះបន្ទូល មិនមែនដោយអាងព្រះអង្គទ្រង់ទេ គឺនឹងមានព្រះបន្ទូល ចំពោះតែសេចក្តីណាដែលទ្រង់ឮ ហើយនិងសំដែង ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងការដែលត្រូវមក”(យ៉ូហាន ១៦:១៣)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយឲ្យយើងយល់សេចក្តីពិត ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងការអាថ៌កំបាំងក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបផងដែរ។ ព្រះអង្គមិនបានសន្យាថា យើងនឹងយល់អំពីអ្វីៗទាំងអស់ ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរនោះទេ តែយើងអាចទុកចិត្តថា ដោយពឹងអាងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងអាចយល់អំពីសេចក្តីអ្វីដែលចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចដើរតាមព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះអង្គនឹងដឹកនាំយើង ចូលទៅក្នុងសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់នេះ។—Bill Crowder
Read article