ការកោតខ្លាចដ៏ត្រឹមត្រូវ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
សុភាសិត ២:១-១១ បើឯងខំរកដូចជារកប្រាក់ … នោះឯងនឹងបានយល់សេចក្តីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយប៉ះប្រទះនឹងសេចក្តីស្គាល់ដល់ព្រះអង្គ។ សុភាសិត ២:៤-៥ មានពេលមួយ យេរេមី(Jeremy) បានសរសេរថា “ខ្ញុំបានដឹងតិចតួច អំពីការភ័យខ្លាចសេចក្តីស្លាប់។ កាល៧ឆ្នាំមុន…ខ្ញុំមានអារម្មណ៍តានតឹង ថប់បារម្ភ វិលមុខ និងភ័យខ្លាចជាពន់ពេក ពេលដែលគេប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំមានជំងឺមហារីកដែលមិនអាចព្យាបាលជា”។ ប៉ុន្តែ គាត់បានរៀនគ្រប់គ្រងការភ័យខ្លាចរបស់គាត់ ដោយពឹងផ្អែកទៅលើព្រះវត្តមានរបស់ព្រះ ហើយបានងាកចេញពីការភ័យខ្លាចសេចក្តីស្លាប់ ទៅរកការឱបក្រសោបយកការកោតខ្លាចព្រះ។ សម្រាប់យេរេមី ការកោតខ្លាចព្រះ គឺមានន័យថា គាត់កោតស្ញប់ស្ញែងព្រះអាទិករនៃចក្រវាលទាំងមូល ដែលនឹង “បំផ្លាញសេចក្តីស្លាប់ឲ្យសូន្យបាត់ទៅជាដរាប”(អេសាយ ២៥:៨) ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ គាត់ក៏មានការយល់ដឹងស៊ីជម្រៅថា ព្រះអង្គស្គាល់ ហើយស្រឡាញ់គាត់។ ការកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់ ដែលជាការគោរព និងស្ញប់ស្ញែងដ៏ជ្រាលជ្រៅ ចំពោះព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃយើង គឺជាខ្លឹមសារដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបទាំងមូល។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានបង្រៀនបុត្រាទ្រង់ ឲ្យកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់ នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសុភាសិត ដែលផ្ទុកទៅដោយប្រាជ្ញាជាច្រើន។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា បើបុត្រាទ្រង់ផ្ទៀងត្រចៀកស្តាប់ប្រាជ្ញា ហើយស្វែងរកប្រាជ្ញា ដូចស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្តិ នោះបុត្រាទ្រង់នឹងមានការកោតខ្លាច និងស្គាល់ព្រះអម្ចាស់(សុភាសិត ២:២,៤-៥)។ ក្រៅពីប្រាជ្ញា និងការចេះដឹង ទ្រង់នឹងរកឃើញគំនិតវាងវៃ និងយោបល់ផងដែរ(ខ.១០-១១)។…
Read article
ការបន្តក្នុងព្រះគុណព្រះ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
“ប៉ុន្តែ ក្នុងពួកអ្នកនោះ មានអ្នកខ្លះ… ក៏ផ្សាយដំណឹងល្អពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ដល់ពួកសាសន៍ក្រេកដែរ ព្រះហស្តព្រះអម្ចាស់ក៏នៅជាមួយនឹងគេ ហើយមានមនុស្សជាច្រើនបែរមកឯព្រះអម្ចាស់វិញ ដោយមានសេចក្តីជំនឿ រឿងនោះបានឮដល់ត្រចៀកពួកជំនុំនៅក្រុងយេរូសាឡិម រួចគេចាត់បាណាបាស ឲ្យទៅត្រឹមអាន់ទីយ៉ូក កាលគាត់ទៅដល់ ហើយបានឃើញព្រះគុណនៃព្រះ នោះគាត់មានសេចក្តីអំណរ ក៏ទូន្មានគេគ្រប់គ្នា ឲ្យសំរេចចិត្តនឹងនៅជាប់ក្នុងព្រះអម្ចាស់”។ កិច្ចការ ១១:២០-២៣ ព្រះទ្រង់ធ្វើការតាមរបៀបដ៏អាថ៌កំបាំង និងអស្ចារ្យ។ នៅក្នុងជីវិតនៃពួកជំនុំដំបូង ការបៀតបៀនពួកជំនុំនៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ជាពួកជំនុំតែមួយនៅសម័យនោះ បានបណ្តាលឲ្យដំណឹងល្អបានរីកសាយទៅកាន់តែឆ្ងាយ និងឆាប់រហ័សជាងមុន។ ខណៈពេលដែលអ្នកជឿមានការខ្ចាត់ខ្ចាយ ទៅដល់ទីក្រុងភីនីក កោះគីប្រុស និងទីក្រុងអាន់ទីយ៉ូកជាដើម ដំណឹងល្អក៏បានផ្សាយទៅដល់ជនជាតិក្រិក ក្នុងតំបន់ ហើយមនុស្សជាច្រើនក៏បានទទួលជឿព្រះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលដែលដំណឹងអំពីការប្រែចិត្តរបស់សាសន៍ដទៃ បានឮទៅដល់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ពួកគេមិនមានការស្វាគមន៍ភ្លាមៗទេ។ ពីដំបូង ការរីកសាយនៃដំណឹងល្អបានកើតមានស្ទើរទាំងស្រុង នៅក្នុងចំណោមជនជាតិយូដា។ ដំណឹងអំពីការប្រែចិត្តរបស់សាសន៍ដទៃ គឺជាការផ្លាស់ប្តូរ ដែលពួកគេមិនបានត្រៀមខ្លួនទទួលយក។ តើពួកគេត្រូវមានចិត្តរីករាយ ឬប្រឆាំង? ហេតុនេះហើយពួកគេក៏បានជ្រើសរើសលោកបាណាបាស ឲ្យទៅមើល។ លោកបាណាបាសខុសពីអ្នកខ្លះក្នុងពួកជំនុំ។ គាត់ជាអ្នកលើកទឹកចិត្ត និងទទួលស្គាល់ព្រះរាជកិច្ចនៃការប្រោសលោះរបស់ព្រះ ក្នុងជីវិតអ្នកដទៃ ទោះគេមានការភ្ញាក់ផ្អើល ឬគិតថា ចម្លែកក៏ដោយ(កិច្ចការ ៩:២៦-២៨)។ លោកបាណាបាសក៏បានទទួលស្គាល់ថា…
Read article
ការថែរក្សាដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ព្រះអង្គ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
១សាំយ៉ូអែល ២៥:២៨-៣១ គង់តែជីវិតលោកម្ចាស់នៃខ្ញុំ នឹងបានចងជាប់ក្នុងបាច់នៃជីវិត ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃលោកដែរ។ ១សាំយ៉ូអែល ២៥:២៩ កុមារាឈ្មោះ ដាវីឌ វេតទ័រ(David Vetter) បានលាចាកលោក ក្នុងអាយុ១២ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីគាត់បានរស់នៅពេញមួយជីវិតក្នុងឈុតខោអាវការពារមេរោគ ដែលមានថង់ផ្លាស្ទីកមានរាងមូលថ្លាដូចពពុះគ្របពីលើក្បាលគាត់។ គាត់បានដាក់រហ័សនាមឲ្យគាត់ថា “ក្មេងប្រុសពពុះ”។ គាត់មានជំងឺខ្សោយប្រព័ន្ធការពាររាងកាយពីកំណើត។ បងប្រុសរបស់គាត់ជាកូនទីមួយក្នុងគ្រួសារបានបាត់បង់ជីវិត ដោយសារជំងឺនេះ ដូចនេះ ឪពុកម្តាយគាត់ក៏បានប្តេជ្ញាចិត្តការពារគាត់ ជាកូនទីពីរ។ ដើម្បីពន្យារជីវិតគាត់ ក្រុមវិស្វកររបស់អង្គការណាសា ក៏បានច្នៃបង្កើតគំរបការពារក្បាលគាត់ ធ្វើពីផ្លាស្ទីករាងមូលថ្លាដូចពពុះ និងបង្កើតឈុតខោអាវរបស់អវកាសយានិក សម្រាប់ឲ្យគាត់ពាក់ ដើម្បីឲ្យឪពុកម្តាយគាត់អាចនាំគាត់ ចេញទៅខាងក្រៅ។ ជាការពិតណាស់ នរណាក៏ចង់ការពារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនដែរ! នៅគ្រាសញ្ញាចាស់ លោកណាបាលជាប្តីរបស់នាងអ័ប៊ីកែល បានធ្វើខុសមកលើស្តេចដាវីឌ។ ក្នុងពេលដ៏ក្តៅក្រហាយនោះ ស្តេចដាវីឌបានស្វែងរកឱកាសសងសឹក ដោយផ្ទាល់ដៃ។ នាងអ័ប៊ីកែលក៏បានប្រញាប់ទៅជួបទ្រង់ ដោយការក្រើនរំឭកប្រកបដោយប្រាជ្ញាថា “ទោះបើមានមនុស្សលើកដេញ តាមរកប្រហារជីវិតរបស់លោកក៏ដោយ គង់តែជីវិតលោកម្ចាស់នៃខ្ញុំ នឹងបានចងជាប់ក្នុងបាច់នៃជីវិត ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃលោកដែរ”(១សាំយ៉ូអែល ២៥:២៩)។ ពាក្យ “ចងជាប់ក្នុងបាច់” គឺបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីការប្រមូលវត្ថុមានតម្លៃមកចងចូលគ្នាជាបាច់ ដើម្បីឲ្យគេអាចដឹកជញ្ជូនពួកវាដោយសុវត្ថិភាព។ ត្រង់ចំណុចនេះ នាងអ័ប៊ីកែលបានរំឭកស្តេចដាវីឌថា…
Read article
ថ្វាយទៅព្រះដែលបានប្រទានមកយើង (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
“តែតើទូលបង្គំជាអ្វី ហើយរាស្ត្ររបស់ទូលបង្គំនេះជាអ្វី ដែលយើងខ្ញុំរាល់គ្នាអាចនឹងថ្វាយដង្វាយយ៉ាងនេះ ដោយស្ម័គ្រពីចិត្តបាន ដ្បិតគ្រប់របស់ទាំងអស់មកពីទ្រង់ យើងខ្ញុំរាល់គ្នាបានយកតែពីព្រះហស្តទ្រង់ ថ្វាយដល់ទ្រង់វិញ”។ ១របាក្សត្រ ២៩:១៤ កាលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ព្រះវិហារខ្ញុំមានបុគ្គលិកខ្លះ ដែលបានសម្រេចចិត្តយកស្ទីគ័រទៅបិទ ពីលើអ្វីៗទាំងអស់ ក្នុងអគារព្រះវិហារ ដោយប្រកាសថា សម្ភារៈទាំងអស់នោះជា “កម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះវិហារផាកសាយ”។ ពីដំបូង ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើយើងគួរតែរំពឹងថា អ្នកដែលចង់លួចធុងសំរាមរបស់ព្រះវិហារ អាចយកវាមកឲ្យយើងវិញទេ ពេលដែលពួកគេឃើញស្ទីគ័រព្រះវិហារ ហើយចង់យកវាមកឲ្យយើងវិញ។ ការដាក់ស្ទីគ័រនេះហាក់ដូចជាមិនសូវមានប្រយោជន៍ទេ។ តែមិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តត្រឡប់របស់របរប្រើប្រាស់ក្នុងព្រះវិហារ ដើម្បីមើលស្ទីគ័រដែលបញ្ជាក់ថា វាជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះវិហារ។ ព្រះគម្ពីរទាំងមូលបានរំឭកយើងម្តងហើយម្តងទៀតថា ព្រះទ្រង់ជាម្ចាស់លើអ្វីៗទាំងអស់ និងជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ប្រកបដោយព្រះគុណ។ កាលស្តេចដាវីឌ កំពុងរៀបផែនការសាងសង់ព្រះវិហារ ទ្រង់បានចង្អុលបង្ហាញគេយ៉ាងច្បាស់ និងដោយការបន្ទាបខ្លួន ឲ្យងាកទៅរកការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះអម្ចាស់។ ព្រោះទ្រង់ជ្រាបថា ក្នុងនាមយើងជាជីវិតដែលព្រះអង្គបានបង្កើត ក្នុងពិភពលោកជាស្នាព្រះហស្តព្រះអង្គ អ្វីដែលយើងអាចថ្វាយទៅព្រះអាទិករ គឺសុទ្ធតែជាអ្វីដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកយើង។ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សាវ័កប៉ុលក៏បានសរសេរផងដែរថា “តើអ្នកមានអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកមិនបានទទួល ចុះបើបានទទួលមែន ហេតុអ្វីបានជាអួតខ្លួនដូចជាមិនបានទទួលវិញ?”(១កូរិនថូស ៤:៧)។ ពាក្យពេចន៍របស់ស្តេចដាវីឌ មិនមែនជាការយល់ដឹងថ្មីមួយ សម្រាប់រាស្រ្តរបស់ព្រះនោះទេ។ ក្នុងជំនាន់មុន កាលពួកអ៊ីស្រាអែលកំពុងរៀបចំខ្លួន…
Read article
ព្រះគ្រីស្ទសំខាន់ជាងគេ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
កូល៉ុស ២:៦-១២ ចូរប្រយ័ត្ន ក្រែងមានអ្នកណាចាប់អ្នករាល់គ្នាធ្វើជារំពា ដោយពាក្យបរមត្ថ និងពាក្យបញ្ឆោតជាអសារឥតការ។ កូល៉ុស ២:៨ ខ្ញុំ និងភរិយារបស់ខ្ញុំចូលចិត្តមើលខ្សែភាពយន្តបែបស្នេហារ៉ូមែនទិច មានលក្ខណៈប្រឌិត ដែលធ្វើឲ្យទស្សនិកជនមានអារម្មណ៍រីករាយ។ ខ្ញុំអាចនិយាយបានថា នេះជាចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់គាត់ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំក៏ចូលចិត្តមើលរឿងប្រភេទនេះដែរ។ ខ្សែភាពយន្តទាំងនោះមានចំណុចគួរឲ្យចាប់ចិត្ត ដែលយើងអាចស្មានទុកជាមុនថា នៅចុងបញ្ចប់តួអង្គដែលជាគូរស្នេហ៍នឹងបានរួមរស់ជាមួយគ្នា ដោយសុភមង្គលជារៀងរហូត។ ថ្មីៗនេះ យើងបានមើលរឿងមួយ ដែលបានផ្តល់ឲ្យទស្សនិកជននូវយោបល់ដ៏រ៉ូមិនទិចមួយចំនួន ដែលយើងអាចយកមកវិភាគ។ ពីដំបូងគេថា សេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាអារម្មណ៍។ បន្ទាប់មកគេថា ចូរធ្វើតាមបេះដូងរបស់អ្នកចុះ។ ហើយនៅចុងបញ្ចប់គេនិយាយថា សុភមង្គលរបស់អ្នកសំខាន់លើសអ្វីៗទាំងអស់។ ជាការពិតណាស់ អារម្មណ៍របស់យើងសំខាន់។ ប៉ុន្តែ ការផ្តេតផ្តួលទៅតាមអារម្មណ៍ ដោយផ្ដោតទៅលើខ្លួនឯងខ្លាំងពេក គឺជាគ្រឹះដ៏ទន់ជ្រាយ ដែលពិបាកនឹងជួយឲ្យជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍មានភាពស្ថិតស្ថេរ។ វប្បធម៌របស់លោកិយបានផ្តល់ឲ្យនូវយោបល់ប្លែកៗជាច្រើន ដែលស្តាប់ទៅពីរោះពីដំបូង ប៉ុន្តែ បើយើងពិនិត្យឲ្យបានដិតដល់យើងនឹងឃើញយោបល់ទាំងនោះ មានភាពប្រេះស្រាំខ្លាំងណាស់។ នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកូល៉ុសជំពូក២ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើងឲ្យធ្វើការពិនិត្យមើលយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។ គាត់បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ថា កាលណាយើងបាន “ចាក់ឫស ហើយស្អាងឡើងក្នុងទ្រង់ ទាំងតាំងនៅខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងសេចក្តីជំនឿ”(ខ.៧) យើងនឹងអាចមើលដឹងថា វប្បធម៌របស់យើងកំពុងបោកបញ្ឆោតយើង ត្រង់ចំណុចណាខ្លះ។ សាវ័កប៉ុលបានហៅការកុហកនោះថា “ពាក្យបរមត្ថ និងពាក្យបញ្ឆោតជាអសារឥតការ”…
Read article
ធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
“ហើយក្នុងគ្រប់ទាំងអស់ ទោះបើការអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើ ដោយពាក្យសំដី ឬកិរិយាក៏ដោយ ចូរធ្វើទាំងអស់ ដោយព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ទាំងអរព្រះគុណដល់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា ដោយសារទ្រង់ផង” កូល៉ុស ៣:១៧ ថ្ងៃនេះ យើងមានកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើ។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសំបុត្រកូរិនថូសខ្សែទី១ ពេលដែលសាវ័កប៉ុលបង្គាប់ពួកជំនុំឲ្យស្វាគមន៍លោកធីម៉ូថេយ៉ាងកក់ក្តៅ ចូលទៅក្នុងសហគមន៍របស់ពួកគេ គឺមិនមែនដោយសារលោកធីម៉ូថេចង់ស្វែងរកកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ចង់មានមុខនាទីខ្ពង់ខ្ពស់ ឬព្យាយាមស្វែងរកការចាប់អារម្មណ៍នោះទេ។ តាមពិត មូលហេតុដ៏សាមញ្ញ គឺដោយសារលោកធីម៉ូថេ កំពុងធ្វើការរបស់ព្រះអម្ចាស់(១កូរិនថូស ១៦:១០)។ ការធ្វើការរបស់ព្រះអម្ចាស់ គឺសំដៅទៅលើការអ្វីក៏ដោយ ដែលយើងអាចដាក់ដៃធ្វើ ឬផ្ដោតចិត្តទៅលើ ដែលផ្គាប់ព្រះទ័យព្រះ គឺកិច្ចការដែលយើងធ្វើថ្វាយព្រះអង្គ ជាជាងធ្វើដើម្បីឲ្យមនុស្សស្ងើចសរសើរយើង(កូល៉ុស ៣:២៣)។ គឺអាចធ្វើនៅក្នុងរូបកាយព្រះគ្រីស្ទ ឬនៅក្នុងការបម្រើដល់លោកិយនៅជុំវិញយើង។ ក្នុងខ.១៧ សាវ័កប៉ុលបានរាប់បញ្ចូលឃ្លា “ក្នុងគ្រប់ទាំងអស់ ទោះបើការអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើ”។ ពាក្យ “ក្នុងគ្រប់ទាំងអស់” ដែលយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទធ្វើ គឺមានន័យថា ដោយជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ យើងគួរតែព្យាយាមចូលរួមយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាព ក្នុងការងារផ្សាយដំណឹងល្អ។ ទោះយើងកំពុងជួយយកអសារអ្នកជិតខាងយើង កំពុងឈរស្វាគមន៍នៅពីមុខទ្វារព្រះវិហារ ឬស្ម័គ្រចិត្តនៅក្នុងសហគមន៍ ការបម្រើនីមួយៗគឺសុទ្ធតែជាឱកាស ដើម្បីនាំអ្នកដទៃ ឲ្យងាកទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង។ យើងមានឯកសិទ្ធិពិសេសណាស់ ដែលមានវត្តមាននៅលើផែនដីនេះ ដើម្បីនាំអ្នកមិនជឿឲ្យក្លាយជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ដោយចិត្តប្តូរផ្តាច់។ ក្នុងរូបកាយព្រះគ្រីស្ទ…
Read article