ព្រះដែលជាកន្លែងជ្រកកោនរបស់យើង
សុភាសិត ១៨:១០-១២ ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា ជាប៉មមាំមួន មនុស្សសុចរិតរត់ចូលទៅពឹងជ្រក ហើយមានសេចក្តីសុខ។ សុភាសិត ១៨:១០ ខ្សែភាពយន្តដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់ នៅឆ្នាំ២០១៩ មានចំណងជើងថា ស្រ្តីតូចតាច បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសៀវភៅរឿងប្រលោមលោកចាស់មួយក្បាលដែលបានដាច់ដោច ជាពិសេសគឺពាក្យលើកទឹកចិត្តរបស់តួអង្គឈ្មោះ ម៉ាមី(Marmee) ជាម្តាយដែលមានប្រាជ្ញា និងមានចិត្តសុភាព។ ខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះការពិពណ៌នារបស់សៀវភៅប្រលោមលោកនេះ អំពីសេចក្តីជំនឿដ៏រឹងមាំរបស់គាត់ ដែលបានបង្កប់នៅក្នុងពាក្យសម្តីលើកទឹកចិត្តជាច្រើន ទៅកាន់ កូនស្រីទាំងអស់របស់គាត់។ ខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍បំផុត ចំពោះពាក្យសម្តីរបស់គាត់ ដែលបានលើកទឹកចិត្តថា “អ្នកអាចជួប … បញ្ហា និងការល្បួងជាច្រើន ប៉ុន្តែ អ្នកអាចជម្នះបញ្ហា និងការល្បួងទាំងអស់ បើសិនជាអ្នករៀនទទួលកម្លាំង និងភាពស្រទន់ពីព្រះវរបិតារបស់អ្នកដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌”។ សម្រង់សម្តីនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសេចក្តីពិត ដែលបានចែងក្នុងបទគម្ពីរសុភាសិតថា “ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា ជាប៉មមាំមួន មនុស្សសុចរិតរត់ចូលទៅពឹងជ្រក ហើយមានសេចក្តីសុខ”(១៨:១០)។ គេសង់ប៉មក្នុងទីក្រុង នៅសម័យបុរាណ ធ្វើជាកន្លែងជ្រកកោន ក្នុងពេលមានគ្រោះថ្នាក់ ប្រហែលដោយសារការវាយប្រហារពីសត្រូវ។ ដូចគ្នានេះដែរ គឺតាមរយៈការរត់ទៅរកព្រះ ដែលអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ អាចដកពិសោធន៍នឹងសន្តិភាព ក្នុងការថែរក្សារបស់ព្រះអង្គ ដែលជាទីជ្រកកោន និងកម្លាំងរបស់យើង(ទំនុកដំកើង ៤៦:១)។…
Read article
ធ្វើការល្អថ្វាយព្រះអង្គ
ទីតុស ៣:៤-៨ ចូររំឭកគេ ឲ្យចុះចូលនឹងពួកនាម៉ឺន ហើយនិងពួកមានអំណាចទាំងអស់ ព្រមទាំងស្តាប់បង្គាប់ ហើយប្រុងប្រៀបធ្វើគ្រប់ទាំងការល្អ។ ទីតុស ៣:១ តាមធម្មតា លោកផាទ្រីក(Patrick) មិនដាក់លុយជាប់ខ្លួនច្រើនទេ តែថ្ងៃមួយ គាត់ក៏មានអារម្មណ៍ថា គាត់គួរតែដាក់លុយ៥ដុល្លាក្នុងហោប៉ៅគាត់ មុនពេលចាកចេញពីផ្ទះ។ ក្នុងអំឡុងពេលអាហារថ្ងៃត្រង់ នៅសាលារៀនដែលគាត់ធ្វើការ គាត់ក៏បានដឹងថា ព្រះទ្រង់បានរៀបចំខ្លួនគាត់ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការបន្ទាន់របស់មនុស្សម្នាក់។ នៅពេលអាហារថ្ងៃត្រង់ នៅកន្លែងលក់អាហារ គាត់ក៏បានឮគេនិយាយគ្នាថា ក្មេងប្រុសម្នាក់ឈ្នះស្កត់ធី(Scotty) កំពុងត្រូវការលុយ៥ដុល្លា ដើម្បីបង់ថ្លៃអាហារ ដើម្បីឲ្យអាចញាំអាហារថ្ងៃត្រង់បានពេញមួយសប្តាហ៍។ សូមយើងស្រមៃថា លោកផាទ្រីកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលដែលគាត់បានឲ្យលុយគាត់ ទៅស្កត់ធី! ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរទីតុស សាវ័កប៉ុលបានរំឭកអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវថា ពួកគេបានសង្រ្គោះ មិនមែនដោយសារការល្អ ដែលពួកគេបានធ្វើ (៣:៥) តែពួកគេគួរតែ “ប្រុងប្រៀបធ្វើគ្រប់ទាំងការល្អ”(ខ.៨ ខ.១៤)។ ជីវិតរបស់យើងអាចមានពេញដោយការជាប់រវល់ និងភាពប្រញាប់ប្រញាល់។ ពេលខ្លះយើងប្រហែលមានអារម្មណ៍ពិបាកខ្លាំងពេក ក្នុងការព្យាយាមបំពេញតម្រូវការខ្លួនឯង។ ប៉ុន្តែ ក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ យើងត្រូវតែត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បី “ធ្វើការល្អ”។ យើងមិនត្រូវមានអារម្មណ៍ពិបាកពេក ដោយសារការអ្វីដែលយើងមិនមាន ឬមិនអាចធ្វើបាន តែចូរយើងគិតអំពីការអ្វីដែលយើងពិតជាមាន និងអាចធ្វើបាន…
Read article
ព្រះចេស្តារបស់ព្រះខ្លាំងពូកែជាង
ពួកចៅហ្វាយ ៧:៧-៨,១៦-២២ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលប្រាប់លោកថា ចូរក្រោកឡើងចុះទៅឯទីបោះទ័ពរបស់គេទៅ ដ្បិតអញបានប្រគល់គេមកក្នុងកណ្តាប់ដៃឯងហើយ។ ពួកចៅហ្វាយ ៧:៩ កាលពីឆ្នាំ ១៩៤៥ “កងទ័ពខ្មោច” បានជួយកងទ័ពអាមេរិក ឲ្យទទួលបានជ័យជម្នះនៅក្នុងការឆ្លងកាត់ទន្លេរ៉ាញ ចូលទឹកដីប្រទេសអាឡឺម៉ង់ ដោយបានជួយឲ្យកងទ័ពសម្ព័ន្ធមិត្ត ទទួលបានមូលដ្ឋានកងទ័ពដ៏សំខាន់ នៅក្នុងប្រតិបត្តិការណ៍សឹក នៅសមរភូមិខាងលិច នៃសង្គ្រាមលោកលើកទី២។ តាមពិត កងទ័ពទាំងនោះសុទ្ធតែជាមនុស្ស មិនមែនជាខ្មោចឡើយ ដែលជាផ្នែកមួយរបស់ទីបញ្ជាការកងទ័ពពិសេសទី២៣។ កាលនោះ កងទ័ពដែលមានគ្នា១១០០នាក់ បានធ្វើឲ្យសត្រូវយល់ឃើញថា ពួកគេមានគ្នា៣ម៉ឺននាក់ ដោយពួកគេប្រើរថក្រោះក្លែងក្លាយ និងចាក់មេក្រូបញ្ចេញសូរសន្ធឹកកងទ័ព និងយានយន្តជាច្រើនគ្រឿងបន្លាស់ទី ។ល។ ដូចនេះ សមាជិករបស់កងទ័ពខ្មោច ដែលមានគ្នាតិចជាងសត្រូវ បានធ្វើឲ្យសត្រូវជឿថា ពួកគេមានគ្នាច្រើនសន្ធឹក។ ពួកសាសន៍ម៉ាឌាន និងសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់ពួកគេ ក៏មានការភ័យខ្លាចផងដែរ នៅចំពោះសត្រូវដែលមានគ្នាតិច ដែលធ្វើឲ្យគេគិតស្មានថា ពួកគេមានគ្នាច្រើន(ពួកចៅហ្វាយ ៧:៨-២២)។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រើលោកគេឌាន ជាពួកចៅហ្វាយ ជាហោរា និងជាអ្នកដឹកនាំកងទ័ពអ៊ីស្រាអែល ឲ្យប្រើប្រាស់កងទ័ពដ៏តូចរបស់គាត់ ឲ្យធ្វើជាប្រភពនៃការភ័យខ្លាចរបស់ពួកខ្មាំងសត្រូវ។ ពួកគេក៏បានប្រើសម្លេងផ្លុំត្រែ សម្លេងបោកក្អម និងសម្លេងមនុស្ស និងរូបភាពបន្លាច ដោយដុតភ្លើងចន្លុះភ្លឺចិញ្ចាច ធ្វើឲ្យសត្រូវគិតស្មានថា ពួកគេមានគ្នាច្រើន…
Read article
ព្រះវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងចិត្តយើង
អេភេសូរ ៣:១៤-២០ ឲ្យព្រះគ្រីស្ទបានសណ្ឋិតក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា ដោយសារសេចក្តីជំនឿ។ អេភេសូរ ៣:១៧ ខណៈពេលដែលអាកាសធាតុត្រជាក់ខ្លាំងបានវាយប្រហារមកលើរដ្ឋរបស់ខ្ញុំ នៅភាគខាងលិចនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ម្តាយរបស់ខ្ញុំជាស្រ្តីមេម៉ាយ បានព្រមមកស្នាក់នៅជាមួយគ្រួសារខ្ញុំ ទំរាំខ្យល់ព្យុះទឹកកកកន្លងផុតទៅ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បន្ទាប់ពីគ្រោះធម្មជាតិនេះបានកន្លងផុតទៅ គាត់មិនដែលបានត្រឡប់ទៅផ្ទះគាត់វិញទេ។ គាត់បានផ្លាស់មករស់នៅជាមួយគ្រួសារខ្ញុំអស់មួយជីវិត។ វត្តមានរបស់គាត់បានផ្លាស់ប្តូរក្រុមគ្រួសារខ្ញុំ តាមរបៀបវិជ្ជមានជាច្រើន។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គាត់តែងតែមានពេលចែកចាយប្រាជ្ញា ផ្តល់យោបល់ល្អៗដល់សមាជិកគ្រួសារ និងចែកចាយអំពីរឿងរបស់បុព្វបុរសរបស់យើង។ គាត់និងស្វាមីរបស់ខ្ញុំបានក្លាយជាមិត្តល្អបំផុត ដោយពួកគេចូលចិត្តរឿងកំប្លែង និងមើលកីឡាដូចគ្នា។ គាត់មិនមែនជាភ្ញៀវរបស់គ្រួសារយើងទេ តែជាសមាជិកគ្រួសារអចិន្ត្រៃយ៍ដ៏សំខាន់ ដែលនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរ ក្នុងចិត្តគំនិតយើង តាំងពីមុនពេលព្រះទ្រង់យកគាត់ទៅជាមួយព្រះអង្គ។ អនុស្សាវរីយ៍នេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការពិពណ៌នារបស់សាវ័កយ៉ូហាន អំពីព្រះយេស៊ូវថា ព្រះអង្គ“ស្នាក់នៅជាមួយនឹងយើងរាល់គ្នា”(យ៉ូហាន ១:១៤)។ នេះជាការពិពណ៌នាដែលប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះក្នុងព្រះគម្ពីរដើមភាសាក្រិក ពាក្យ ស្នាក់នៅជាមួយ គឺមានន័យថា “តាំងទីលំនៅជាមួយ”។ យើងទទួលព្រះយេស៊ូវដោយជំនឿ ជាព្រះដែលគង់នៅក្នុងចិត្តយើង។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ូលបានបង្រៀនថា “ដើម្បីឲ្យទ្រង់បានប្រោសប្រទាន ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានព្រះចេស្តា ចំរើនកំឡាំងនៃមនុស្សខាងក្នុង ដោយសារព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ តាមសិរីល្អនៃទ្រង់ដ៏ប្រសើរក្រៃលែង ឲ្យព្រះគ្រីស្ទបានសណ្ឋិតក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា ដោយសារសេចក្តីជំនឿ ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានចាក់ឫស ហើយតាំងមាំមួនក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់”(អេភេសូរ ៣:១៦-១៧)។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកគង់នៅជាមួយយើង គឺមិនមែនជាភ្ញៀវរបស់យើងនោះទេ។…
Read article
ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលអំណួត
ឥឡូវនេះ ឯពួកអ្នកដែលថា ថ្ងៃនេះ ឬថ្ងៃស្អែកយើងនឹងទៅឯក្រុងណាមួយ ហើយនិងនៅស្រុកនោះអស់១ឆ្នាំ ដើម្បីនឹងរកស៊ីឲ្យបានចំណេញ អ្នករាល់គ្នាមិនដឹងជានឹងកើតមានយ៉ាងណាដល់ថ្ងៃស្អែកទេ ដ្បិតជីវិតអ្នករាល់គ្នាជាអ្វី គឺជាចំហាយទឹកទេតើ ដែលឃើញតែ១ភ្លែត រួចបាត់ទៅ គួរតែបាននិយាយដូច្នេះវិញថា បើយើងរស់នៅ ហើយព្រះអម្ចាស់ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ នោះយើងនឹងធ្វើការនេះ ឬការនោះ តែឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីអំនួត អំពីពាក្យអួតអាងរបស់ខ្លួនដូច្នោះ ហើយគ្រប់ទាំងសេចក្តីអំនួតយ៉ាងនោះ សុទ្ធតែអាក្រក់ទាំងអស់។ យ៉ាកុប ៤:១៣-១៦ ក្នុងបទគម្ពីរខាងលើនេះ លោកយ៉ាកុបកំពុងនិយាយ អំពីអំនួត និងភាពក្រអឺតក្រទម និងការដែលគេបង្ហាញពួកវាចេញមក តាមរបៀបដ៏ប៉ិនប្រសប់។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “អ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីអំនួត អំពីពាក្យអួតអាងរបស់ខ្លួនដូច្នោះ ហើយគ្រប់ទាំងសេចក្តីអំនួតយ៉ាងនោះ សុទ្ធតែអាក្រក់ទាំងអស់”។ ពេលដែលអ្នកគិតអំពីប្រភេទទាំង៣នៃការល្បួងដែលនាំឲ្យពឹងខ្លួនឯង ដែលមានដូចជា ការល្បួងឲ្យចង់បានប្រាជ្ញា ការល្បួងឲ្យចង់បានអំណាច និងការល្បួងឲ្យចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិ អ្នកនឹងឃើញថា ការល្បួងទាំងនោះបង្កើតឲ្យមានការទាក់ទាញដ៏មានអំណាច ទៅរកទម្រង់នៃអំនួតដ៏ខ្ពស់បំផុត ដែលជាការមិនជឿថា ព្រះមានពិតមែន។ វិធីដែលមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតដើម្បីឲ្យយើងអាចបន្តប្រកាន់យកគំនិតខ្លួនឯងជាទីមួយ គឺត្រូវបដិសេធន៍អ្វីដែលខ្ពស់ជាងយើង។ ហេតុនេះហើយ មនុស្សអួតចូលចិត្តមើលងាយអ្នកដទៃ។ គឺដូចដែលលោកស៊ី អេស លូអ៊ីសបានមានប្រសាសន៍ថា “មនុស្សអួតតែងតែមើលងាយអ្វីៗទាំងឡាយ និងមើលងាយអ្នកដទៃ ហើយជាការពិតណាស់ ដរាបណាអ្នកមើលងាយ…
Read article
ចិត្តដែលស្រឡាញ់ព្រះគ្រីស្ទ
ម៉ាថាយ ១៥:៧-២០ ដ្បិតគឺពីក្នុងចិត្តនោះឯងដែលចេញអស់ទាំងគំនិតអាក្រក់ … សេចក្តីទាំងនោះទើបធ្វើឲ្យមនុស្សស្មោកគ្រោកមែន។ ម៉ាថាយ ១៥:១៩-២០ ខ្ញុំធ្លាប់និយាយប្រាប់ខ្លួនឯងថា ដរាបណាខ្ញុំបិទមាត់មិននិយាយអ្វីសោះ ខ្ញុំនឹងមិនធ្វើអ្វីខុសឡើយ។ កាលនោះ ខ្ញុំកំពុងតែទប់កំហឹង ចំពោះមិត្តរួមការងារម្នាក់ បន្ទាប់ពីខ្ញុំមានការយល់ច្រឡំចំពោះពាក្យសម្តីរបស់គាត់។ ដោយសារយើងត្រូវជួបគ្នាជារៀងរាល់ថ្ងៃ នៅកន្លែងធ្វើការ ខ្ញុំក៏បានសម្រេចចិត្តថា ខ្ញុំនឹងកាត់បន្ថយការនិយាយស្តី ដោយនិយាយតែពេលដែលចាំបាច់ប៉ុណ្ណោះ( ដើម្បីសងសឹក ដោយការមិននិយាយរកគាត់)។ តើការបង្ហាញចេញអាកប្បកិរិយាដ៏ស្ងាត់ស្ងៀមដូចនេះ ជាទង្វើត្រឹមត្រូវដែរឬទេ? ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា អំពើបាបកើតចេញពីចិត្តរបស់យើង(ម៉ាថាយ ១៥:១៩-២០)។ ការស្ងាត់ស្ងៀមរបស់ខ្ញុំអាចកុហកអ្នកដទៃ ឲ្យគិតថា ខ្ញុំមិនមានបញ្ហាអ្វីទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនអាចកុហកព្រះបានឡើយ។ ព្រះអង្គជ្រាបថា ខ្ញុំកំពុងលាក់កំហឹងនៅក្នុងចិត្តខ្ញុំ។ ខ្ញុំប្រៀបដូចជាពួកផារិស៊ី ដែលថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះអម្ចាស់ តែបបូរមាត់ តែមិនបានគោរពប្រតិបត្តិព្រះអង្គនៅក្នុងចិត្តទេ(ខ.៨)។ ទោះសប្បកក្រៅរបស់ខ្ញុំមិនបានបង្ហាញអារម្មណ៍ពិតរបស់ខ្ញុំក៏ដោយ ក៏ភាពជូរល្វីងកំពុងតែរីកធំឡើង ក្នុងចិត្តខ្ញុំ។ ក្តីអំណរ និងភាពជិតស្និទ្ធដែលខ្ញុំមានជាមួយព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ក៏បានរលាយបាត់អស់។ នេះជាផលវិបាកនៃការចិញ្ចឹមចិត្ត និងការលាក់បាំងអំពើបាបនៃការមិនអត់ទោសឲ្យគេ។ ដោយសារព្រះគុណព្រះ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់មិត្តរួមការងារខ្ញុំ អំពីអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ ហើយក៏បានសុំទោសគាត់។ គាត់ក៏បានអត់ទោសឲ្យខ្ញុំ ហើយទីបំផុតយើងក៏បានក្លាយជាមិត្តល្អ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា “ដ្បិតគឺពីក្នុងចិត្តនោះឯងដែលចេញអស់ទាំងគំនិតអាក្រក់”(ខ.១៩)។ ភាពជ្រះស្រឡះក្នុងចិត្តយើងពិតជាសំខាន់ ព្រោះការអាក្រក់ដែលលាក់នៅក្នុងចិត្តយើង…
Read article