ព្រះអង្គមិនដែលភ្លេចការល្អដែលយើងបានធ្វើ
សូមអាន : ហេព្រើរ ១១:៣២-៤០ ពួកអ្នកទាំងនោះ ទោះបើមានសេចក្តីបន្ទាល់ពីគេថា គេមានសេចក្តីជំនឿក៏ដោយ គង់តែគេមិនបានទទួលសេចក្តី ដែលបានសន្យានោះទេ។ ហេព្រើរ ១១:៣៩ កាលសន(Sean) កំពុងច្រើនវ័យធំឡើង គាត់បានដឹងតិចតួចណាស់ អំពីអត្ថន័យនៃការមានគ្រួសារ។ ម្តាយរបស់គាត់បានលាចាកលោក កាលគាត់នៅក្មេង ហើយឪពុកគាត់ស្ទើរតែមិនដែលនៅផ្ទះ។ ជាញឹកញាប់ គាត់មានអារម្មណ៍ថា គេបោះបង់គាត់ចោល និងឯកោ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្តីប្រពន្ធមួយគូររស់នៅក្បែរផ្ទះគាត់ បានឈោងទៅរកគាត់។ ពួកគេបាននាំគាត់ចូលរស់នៅក្នុងគ្រួសាររបស់ពួកគេ ហើយឲ្យកូនៗរបស់ពួកគេរាប់អានគាត់ជាបងប្អូន ដោយផ្តល់ឲ្យនូវការធានាដល់គាត់ថា ពួកគេស្រឡាញ់គាត់។ ពួកគេក៏បាននាំគាត់ទៅព្រះវិហារ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ សនក៏បានក្លាយជាយុវជនដែលមានទំនុកចិត្ត និងជាអ្នកដឹកនាំយុវជន នៅព្រះវិហារនោះ។ ទោះប្តីប្រពន្ធមួយគូរនេះមានតួនាទីដ៏សំខាន់ ក្នុងការកែប្រែជីវិតរបស់យុវជនម្នាក់នេះក៏ដោយ ក៏ពួកជំនុំរបស់ពួកគេ មិនមានការយល់ដឹងទូលំទូលាយ អំពីការអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើសម្រាប់គាត់នោះទេ។ តែព្រះទ្រង់ជ្រាប ហើយខ្ញុំជឿថា ព្រះអង្គនឹងប្រទានពរពួកគេ ដោយសារភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានប្រទានពរវីរបុរសនៃសេចក្តីជំនឿជាច្រើន ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ បទគម្ពីរហេព្រើរ ជំពូក១១ ក៏បានចែងអំពីសេចក្តីជំនឿរបស់មនុស្សជាច្រើនទៀត ដែលយើងប្រហែលមិនស្គាល់ឈ្មោះ តែមានសេចក្តីបន្ទាល់ថា ពួកគេមានសេចក្តីជំនឿ(ខ.៣៩)។ ហើយលោកិយមិនមានភាពសក្តិសមនឹងពួកគេទេ(ខ.៣៨)។ អំពើសប្បុរសធម៌ ដែលយើងបានធ្វើ ប្រហែលមិនមានអ្នកដទៃចាប់អារម្មណ៍…
Read article
គ្មានអ្វីអាចកើតឡើងដោយចៃដន្យឡើយ
ចក្រវាលមិនអាចកើតមានឡើង “ដោយចៃដន្យ” នោះឡើយ ព្រោះភាពចៃដន្យមិនមានអំណាចធ្វើអ្វីកើតឡើយ។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្រ្ពោល(R.C. Sproul) សូមធ្វើការបកអាក្រាតការកុហករបស់រឿងទេវកថា ដែលជាការសន្និដ្ឋានរបស់អ្នករិះគន់ជាច្រើន ដែលបានបដិសេធថា ព្រះមិនមែនជាប្រភព ដែលធ្វើឲ្យពិភពលោកកើតមានឡើង។ អត្ថបទ តើមានឱកាសប៉ុន្មានភាគរយ ដែលអាចឲ្យអ្វីៗកើតមាន ដោយចៃដន្យបាន? គ្មានអ្វីអាចកើតឡើង ដោយចៃដន្យបានឡើយ ព្រោះភាពចៃដន្យមិនអាចធ្វើអ្វីកើតទេ។ ខ្ញុំធ្លាប់មានការពិភាក្សាជាមួយសាស្ត្រាចារ្យម្នាក់ នៅសកលវិទ្យាល័យហាវើត ដែលបានប្រាប់ខ្ញុំថា ចក្រវាលនេះបានកើតមានឡើង ដោយចៃដន្យ។ ខ្ញុំក៏បានលើកឧទាហរណ៍ ដោយប្រើកាក់មួយ ដើម្បីធ្វើការពន្យល់គាត់។ ខ្ញុំប្រាប់គាត់ថា “បើខ្ញុំមានកក់៥០សេនមួយ ដែលផ្ទៃម្ខាងមានរូបក្បាលមនុស្ស ផ្ទៃម្ខាងទៀតមានលេខ៥០ ហើយបោះវាឡើងទៅលើ តើមានឱកាសប៉ុន្មានភាគរយ ដែលវានឹងធ្លាក់ចុះមកដី ដោយមានរូបក្បាលមនុស្សផ្ងារទៅលើ?” គាត់ក៏បានឆ្លើយថា “គឺមានឱកាស៥០ភាគរយ”។ ខ្ញុំក៏សួរគាត់ទៀតថា “តើឱកាស៥០ភាគរយនោះ មានឥទ្ធិពលខ្លាំងប៉ុណ្ណា មកលើកាក់នោះ ដើម្បីឲ្យវាធ្លាក់ចុះមក មានរូបក្បាលមនុស្សផ្ងារទៅលើ?” គាត់ក៏បានសួរខ្ញុំវិញថា “តើអ្នកចង់មានដូចម្តេច?” ខ្ញុំក៏ប្រាប់គាត់ថា “ដែលកាក់នោះធ្លាក់ចុះមក ដោយផ្ទៃម្ខាងមានរូបក្បាលមនុស្សផ្ងាទៅលើ ហើយផ្ទៃម្ខាងទៀតដែលមានលេខ៥០ផ្កាប់ទៅក្រោម គឺអាស្រ័យទៅលើកត្តាសម្ពាធ ដែលបានជំរុញវាខ្លាំងប៉ុណ្ណា និងកត្តាដង់ស៊ីតេនៃខ្យល់…
Read article
ប្រដាប់កាយ ដើម្បីបម្រើព្រះអង្គ
សូមអាន : និក្ខមនំ ២៨:១-៨,៤០-៤១ ត្រូវឲ្យធ្វើសំលៀកបំពាក់បរិសុទ្ធ សំរាប់អើរ៉ុន បងឯង សំរាប់ជាកិត្តិយស ហើយនឹងភាពលំអ។ និក្ខមនំ ២៨:២ សិល្បករអង់គ្លេសឈ្មោះ ខឺកស្ទី មែកឡូដ(Kirstie Macleod) គឺជាស្ថាបនិករបស់កម្មវិធីរ៉ូបក្រហម ដែលមានការដាក់តាំងបង្ហាញជាច្រើនអំពីកម្មវិធីនេះ នៅតាមបណ្តាសារមន្ទីរ និងវិចិត្រសាលនៅទូទាំងពិភពលោក។ អស់រយៈពេលជាង៣០ឆ្នាំមកហើយ ដែលក្រណាត់សូត្រពណ៌ក្រហមក្រមៅ ៨៤ដុំ បានធ្វើដំណើរទូទាំងពិភពលោក ដើម្បីឲ្យស្រ្តីជាង៣រយនាក់(និងបុរសមួយចំនួនតូច) ប៉ាក់រូបពីលើយ៉ាងស្រស់ស្អាត។ បន្ទាប់មក គេក៏បានយកក្រណាត់ដែលបានប៉ាក់ហើយនោះ ទៅជាធ្វើជារូបសម្រាប់កូនក្រមុំ ដោយបានបង្កប់នូវប្រវត្តិរបស់សិល្បករនីមួយៗ ដែលបានរួមចំណែកក្នុងកម្មវិធីនេះ ដែលភាគច្រើនជាជនពិការ និងអ្នកក្រ។ រ៉ូបពណ៌ក្រហមនោះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសំលៀកបំពាក់បរិសុទ្ធ របស់លោកអើរ៉ុន និងកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់គាត់ ដែលជាងកាត់ដេរដ៏ចំណានជាច្រើនបានផលិតសម្រាប់គាត់(និក្ខមនំ ២៨:៣)។ ការបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ជាលម្អិត អំពីការកាត់ដេរសំលៀកបំពាក់ពួកសង្ឃ ក៏បានរាប់បញ្ចូលការតុបតែងដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីប្រវត្តិរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលមានដូចជាការឆ្លាក់ឈ្មោះរបស់ពូជអំបូរទាំង១២ នៅលើថ្មអូនីក្ស សម្រាប់ពាក់ពីលើស្មាពួកសង្ឃ ទុកជាសេចក្តីរំឭកនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា(ខ.១២)។ គេក៏បានធ្វើអាវខ្លី និងខ្សែក្រវាត់ ព្រមទាំងឈ្នួតសំរាប់ពួកគេផងដែរ ដើម្បីជាកិត្តិយស និងជាភាពលំអដល់ពួកគេ ខណៈពេលដែលពួកគេបម្រើព្រះអម្ចាស់ និងដឹកនាំពួកបណ្តាជនថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ(ខ.៤០)។ ក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ នៅគ្រាសញ្ញាថ្មី…
Read article
ការឱបក្រសោបព្រះយេស៊ូវ
ដ្បិតនេះហើយជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់ព្រះ គឺឲ្យយើងកាន់តាមអស់ទាំងបញ្ញត្តរបស់ទ្រង់ ឯបញ្ញត្តទ្រង់ នោះមិនមែនជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ទេ ពីព្រោះគ្រប់ទាំងអស់ដែលកើតពីព្រះមក នោះបានឈ្នះលោកីយ៍ហើយ ឯជ័យជំនះដែលឈ្នះលោកីយ៍ នោះគឺជាសេចក្តីជំនឿរបស់យើង។ ១យ៉ូហាន ៥:៣-៤ សូមកត់សំគាល់ថា ៖ ការស្រឡាញ់ព្រះ គឺមិនគ្រាន់តែធ្វើតាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះទេ។ ការស្រឡាញ់ព្រះជាការមានចិត្តមួយប្រភេទ សម្រាប់ព្រះដែលមានន័យថា យើងមិនមានអារម្មណ៍ថា ការកាន់តាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះ មិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់។ នេះបើយោងតាមកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូហាន។ តែបន្ទាប់មក ព្រះអង្គដាក់សេចក្តីពិតនោះ ក្នុងន័យការកើតជាថ្មី និងជំនឿ ជាជាងសេចក្តីស្រឡាញ់។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ហេតុនេះហើយ ការកាន់តាមបញ្ញត្តរបស់ព្រះ មិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់នោះទេ ៖ “ដ្បិតនេះហើយជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់ព្រះ គឺឲ្យយើងកាន់តាមអស់ទាំងបញ្ញត្តរបស់ទ្រង់ ឯបញ្ញត្តទ្រង់ នោះមិនមែនជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ទេ ពីព្រោះគ្រប់ទាំងអស់ដែលកើតពីព្រះមក នោះបានឈ្នះលោកីយ៍ហើយ ឯជ័យជំនះដែលឈ្នះលោកីយ៍ នោះគឺជាសេចក្តីជំនឿរបស់យើង”។ ហើយនៅទីបញ្ចប់ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៀតថា “តើអ្នកណាជាអ្នកឈ្នះលោកីយ៍ បើមិនមែនជាអ្នកដែលជឿថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ”។ ដូចនេះ ការកើតជាថ្មីជម្នះឧបសគ្គរបស់លោកិយ ដែលរារាំងការកាន់តាមបញ្ញត្តិ ដោយគ្មានបន្ទុក ព្រោះការកើតជាថ្មី នាំឲ្យយើងមានជំនឿ។ ដូចនេះ ការអស្ចារ្យនៃការកើតជាថ្មីបង្កើតឲ្យមានជំនឿ ដែលឱបក្រសោបអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដែលព្រះទ្រង់មានសម្រាប់យើង ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដែលនាំឲ្យស្កប់ចិត្តលើសអ្វីទាំងអស់ ដែលនាំឲ្យយើងកាន់តែចង់ស្តាប់បង្គាប់ព្រះ…
Read article
ផ្សាយព្រះបន្ទូលដោយប្រើសំណួរ
សូមអាន : លូកា ១៨:៣៥-៤៣ តើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីឲ្យអ្នក? គាត់ទូលថា ឱព្រះអម្ចាស់អើយ សូមឲ្យភ្នែកទូលបង្គំបានភ្លឺឡើង។ លូកា ១៨:៤១ មានពេលមួយអ្នកស្រីអាន(Ann) ត្រូវទៅជួបពេទ្យធ្មេញ ដើម្បីធ្វើការពិនិត្យធ្មេញ។ គាត់ស្គាល់គ្រូពេទ្យនោះជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ គ្រូពេទ្យបានសួរគាត់ថា “តើអ្នកមានអ្វីចង់សួរខ្ញុំទេ?” គាត់ក៏បានសួរគ្រូពេទ្យថា “ចាស លោកគ្រូបានទៅព្រះវិហារទេ កាលអាទិត្យមុន?” គាត់មិនបានសួរសំណួរនេះ ក្នុងន័យវិនិច្ឆយមកលើជំនឿរបស់លោកគ្រូពេទ្យនោះទេ តែគ្រាន់តែចង់ចាប់ផ្តើមការសន្ទនាអំពីជំនឿ។ លោកគ្រូពេទ្យធ្លាប់ទៅព្រះវិហារកាលពីក្មេង ហើយឈប់ទៅព្រះវិហារជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ដោយសារសំណួររបស់អ្នកស្រីអាន និងការសន្ទនានៅថ្ងៃនោះ គាត់ក៏បានពិចារណាឡើងវិញ អំពីតួនាទីរបស់ព្រះយេស៊ូវ និងពួកជំនុំក្នុងជីវិតគាត់។ ក្រោយមក អ្នកស្រីអានក៏បានជូនព្រះគម្ពីរមួយក្បាល ដល់គាត់ ដោយបានសរសេរឈ្មោះគាត់នៅលើព្រះគម្ពីរនោះ។ គាត់ក៏បានទទួលព្រះគម្ពីរទាំងទឹកភ្នែក។ ជួនកាល យើងខ្លាចការប្រកែកគ្នាកើតមានឡើង ឬមិនចង់ឲ្យគេគិតថា យើងមានភាពគឃ្លើន នៅក្នុងការចែកចាយអំពីជំនឿរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ ការសួរសំណួរ អាចជាវិធីសាស្រ្តដែលមានប្រសិទ្ធភាព ដើម្បីធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវ។ ក្នុងនាមព្រះយេស៊ូវជាព្រះ ព្រះអង្គជ្រាបអំពីអ្វីៗទាំងអស់ តែព្រះអង្គពិតជាបានសួរសំណួរជាច្រើន ពេលព្រះអង្គប្រកាសដំណឹងល្អ។ យើងអាចដឹងថា សំណួររបស់ព្រះអង្គបានជំរុញចិត្តអ្នកដទៃ ឲ្យឆ្លើយតបចំពោះព្រះអង្គ។ ឧទាហរណ៍ ព្រះអង្គបានសួរលោកអនទ្រេជាសាវ័ករបស់ព្រះអង្គថា “អ្នកមករកអី?”(យ៉ូហាន ១:៣៨)។…
Read article
សេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះ សម្រាប់ថ្ងៃនេះ
ឯសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ នោះមិនចេះផុតឡើយ សេចក្តីទាំងនោះ ចេះតែថ្មីឡើងរាល់តែព្រឹកជានិច្ច សេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ធំណាស់។ បរិទេស ៣២:២-២៣ សេចក្តីមេត្តាកុរណារបស់ព្រះ តែងតែថ្មីជានិច្ច ព្រោះព្រះអង្គប្រទានសេចក្តីមេត្តាករុណា ដែលព្រះអង្គប្រទាននៅ ថ្ងៃនីមួយៗ គឺគ្រប់គ្រាន់ល្មមសម្រាប់តែថ្ងៃនោះឯង។ ព្រះទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យមានបញ្ហាជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយក៏ប្រទានសេចក្តីមេត្តាសម្រាប់ថ្ងៃនីមួយៗ។ ក្នុងជីវិតរបស់កូនព្រះអង្គ ព្រះអង្គបានមានផែនការឥតខ្ចោះ សម្រាប់ពួកគេ។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងថ្ងៃស្អែកឡើយ ពីព្រោះថ្ងៃស្អែកនឹងខ្វល់ខ្វាយ ចំពោះការរបស់ថ្ងៃនោះឯង សេចក្តីលំបាកនៅថ្ងៃណា នោះគឺល្មមត្រឹមថ្ងៃនោះហើយ”(ម៉ាថាយ ៦:៣៤)។ ថ្ងៃនីមួយៗ គឺមានបញ្ហារៀងៗខ្លួន។ ថ្ងៃនីមួយៗក៏មានសេចក្តីមេត្តាផ្ទាល់ៗខ្លួន។ ព្រះទ្រង់ប្រទានសេចក្តីមេត្តាជាថ្មី នៅពេលព្រឹកនៃថ្ងៃថ្មី។ តែជាញឹកញាប់ យើងច្រើនតែអស់សង្ឃឹម ពេលណាយើងគិតថា យើងប្រហែលជាជួបការលំបាក ដោយសារថ្ងៃស្អែក យើងត្រូវប្រើធនធាន ដែលយើងមាននៅថ្ងៃនេះ។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងដឹងថា យើងមិនចាំបាច់ត្រូវព្រួយបារម្ភឡើយ។ សេចក្តីមេត្តានៅថ្ងៃនេះ គឺមានសម្រាប់បញ្ហានៅថ្ងៃនេះ។ សេចក្តីមេត្តានៅថ្ងៃស្អែក គឺសម្រាប់បញ្ហានៅថ្ងៃស្អែក។ ជួនកាល យើងឆ្ងល់ថា តើយើងនឹងមានសេចក្តីមេត្តាពីព្រះ សម្រាប់ការប្រឈមមុខដាក់ការល្បងលឬទេ? ជាការពិតណាស់ យើងនឹងមាន។ គឺដូចដែលសាវ័កពេត្រុសមានប្រសាសន៍ថា “បើសិនជាគេតិះដៀលអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះព្រះគ្រីស្ទ នោះមានពរហើយ ពីព្រោះព្រះវិញ្ញាណដ៏មានសិរីល្អ គឺជាព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ…
Read article