បានរួចផុតពីភាពជាទាសករ
សូមអាន និក្ខមនំ ៦:១-៨ អញនឹងនាំឯងរាល់គ្នាចេញឲ្យរួចពីបន្ទុកនៃពួកសាសន៍អេស៊ីព្ទ ហើយនឹងជួយឲ្យរួចពីការបំរើគេ។ និក្ខមនំ ៦:៦ មានពេលមួយចាមីឡា(Jamila) បានលាន់មាត់ថា “អ្នកប្រៀបដូចជាលោកម៉ូសេ ដែលបានដឹកនាំយើងចេញពីភាពជាទាសករ”។ ចាមីឡាបានធ្វើការដូចទាសករនៅកន្លែងធ្វើឥដ្ឋមួយកន្លែង ក្នុងប្រទេសប៉ាគីស្ថាន។ នាង និងក្រុមគ្រួសារនាងបានជួបទុក្ខលំបាកយ៉ាងនេះ ដោយសារពួកគេជំពាក់លុយម្ចាស់ឡឥដ្ឋច្រើនហួសប្រមាណ។ ពួកគេបានប្រើប្រាស់ប្រាក់ចំណូលមួយផ្នែកធំដែលពួកគេរកបាន ដើម្បីតែបង់ការប្រាក់ប្រចាំខែប៉ុណ្ណោះ។ តែក្រោយមក មានអង្គការមិនរកប្រាក់ចំណេញមួយបានជួយលោះបំណុលរបស់ពួកគេ។ ពួកគេមានអារម្មណ៍ធូរស្បើយយ៉ាងខ្លាំង។ ចាមីឡាជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ។ ដូចនេះ ពេលនាងបង្ហាញចេញនូវការអរគុណចំពោះតំណាងរបស់អង្គការ ដែលបានជួយក្រុមគ្រួសារនាងឲ្យមានសេរីភាព នាងក៏បានលើកឡើង អំពីគំរូរបស់ព្រះអម្ចាស់ ក្នុងការប្រើលោកម៉ូសេឲ្យរំដោះរាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល ឲ្យរួចផុតពីភាពជាទាសករ។ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានទទួលរងការកៀបសង្កត់ពីសាសន៍អេស៊ីព្ទអស់រាប់រយឆ្នាំហើយ ដោយធ្វើការធ្ងន់ ក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាកក្រៃលែង។ ពួកគេក៏បានស្រែករកព្រះ សូមព្រះអង្គជួយសង្រ្គោះពួកគេ(និក្ខមនំ ២:២៣)។ តែបន្ទុកការងាររបស់ពួកគេក៏កាន់តែធ្ងន់ ដោយស្តេចផារ៉ោនដែលទើបឡើងសោយរាជ្យថ្មីបានបញ្ជាពួកគេ មិនគ្រាន់តែធ្វើឥដ្ឋប៉ុណ្ណោះទេ តែឲ្យទៅរើសចំបើងសម្រាប់ធ្វើឥដ្ឋផងដែរ(៥:៦-៨)។ ពេលពួកអ៊ីស្រាអែលបន្តស្រែកសូមព្រះអង្គរំដោះពួកគេឲ្យរួចពីការសង្កត់សង្កិននេះ ព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលសន្យាម្តងទៀតថា នឹងធ្វើជាព្រះដល់ពួកគេ(៦:៧)។ ពួកគេនឹងមិនរស់នៅជាទាសករទៀតឡើយ ព្រោះព្រះអង្គនឹងលើកព្រះពាហុ ដើម្បីប្រោសលោះពួកគេ(ខ.៦)។ តាមការបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ លោកម៉ូសេក៏បានដឹកនាំពួកអ៊ីស្រាអែល ចេញពីទឹកដីអេស៊ីព្ទ(មើលជំពូក ១៤)។ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះទ្រង់នៅតែរំដោះយើង ដោយព្រះពាហុលាតសន្ធឹងរបស់ព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ ព្រះនាមយេស៊ូវ នៅលើឈើឆ្កាង។ ព្រះអង្គបានរំដោះយើងឲ្យមានសេរីភាពរួចផុត…
Read article
ព្រះទ្រង់យល់ដល់អ្នកតូចទាប
“ព្រះដ៏គង់នៅអស់កល្បជានិច្ចទ្រង់ជាលំនៅរបស់ឯង ហើយព្រះពាហុដ៏នៅជាប់អស់កល្បជានិច្ចក៏ទ្រឯង”(ចោទិយកថា ៣៣:២៧)។ សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកប្រហែលកំពុងឆ្លងកាត់ការលំបាក ដែលកំពុងតែរៀបចំខ្លួនអ្នក យ៉ាងឈឺចាប់ សម្រាប់ការបម្រើដ៏មានតម្លៃ ដល់ព្រះយេស៊ូវ និងរាស្រ្តព្រះអង្គ។ ពេលដែលមនុស្សម្នាក់ធ្លាក់ចុះដល់កំរិតសូន្យ ដោយចិត្តដែលគិតថា គ្មានសល់អ្វីសោះ ឬគ្មានសង្ឃឹម អ្នកនោះអាចមានព្រះដ៏ជាថ្មដាអស់កល្បទ្រពីក្រោម។ ខ្ញុំនៅចាំប្រយោគដ៏មានន័យ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ១៣៨:៦ ដែលក្រុមគ្រួសារខ្ញុំបានអានជាមួយគ្នា ក្នុងពេលថ្វាយបង្គំ ក្រោយអាហារពេលព្រឹក។ គឺប្រយោគដែលចែងថា “ដ្បិតទោះបើព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ខ្ពស់ គង់តែទ្រង់យល់ដល់ពួកអ្នករាបសាដែរ”។ អ្នកមិនអាចលិចលង់យ៉ាងជ្រៅ ក្នុងភាពអស់សង្ឃឹម ដល់ថ្នាក់ព្រះទ្រង់មិនទតឃើញ និងយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះអ្នកនោះឡើយ។ តាមពិត ព្រះអង្គកំពុងរង់ចាំទ្រអ្នក ពីខាងក្រោម។ គឺដូចដែលលោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ថា “ព្រះដ៏គង់នៅអស់កល្បជានិច្ចទ្រង់ជាលំនៅរបស់ឯង ហើយព្រះពាហុដ៏នៅជាប់អស់កល្បជានិច្ចក៏ទ្រឯង”(ចោទិយកថា ៣៣:២៧)។ ជាការពិតណាស់ ព្រះអង្គទតឃើញអ្នកភ័យញ័រ និងរអិលដួល។ ព្រះអង្គអាច (ជាញឹកញាប់ព្រះអង្គបាន) ចាប់អ្នកជាប់ មុនពេលអ្នកធ្លាក់ទៅដល់បាត។ តែពេលនេះ ព្រះអង្គមានមេរៀនថ្មីៗមួយចំនួន សម្រាប់បង្រៀនអ្នក។ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ១១៩:៧១ បានពោលថា “ការដែលទូលបង្គំកើតមានទុក្ខព្រួយ នោះគឺជាប្រយោជន៍ដល់ទូលបង្គំហើយ ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំបានរៀនយកបញ្ញត្តរបស់ទ្រង់”។ គាត់មិននិយាយថា ការកើតមានទុក្ខលំបាក ជាការងាយស្រួល ឬសប្បាយនោះទេ។…
Read article
មើលទៅព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីទទួលក្តីអំណរ
គ្រប់ទាំងការដែលគេធ្វើទាំងប៉ុន្មាន នោះសុទ្ធតែធ្វើឲ្យតែមនុស្សមើលឃើញទេ . . . គេគាប់ចិត្តនឹងកន្លែងលេខ១ក្នុងការស៊ីលៀង និងកន្លែងដែលមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំ ព្រមទាំងគាប់ចិត្តឲ្យមនុស្សគំនាប់ខ្លួននៅទីផ្សារ ហើយឲ្យគេហៅខ្លួនថា លោកគ្រូៗផង។ ម៉ាថាយ ២៣:៥-៧ ការមានចិត្តរមាស់ចង់ឲ្យគេគំនាប់ខ្លួន គឺជាការស្រេកឃ្លានចង់ឲ្យគេសរសើរខ្លួន។ បើយើងស្វែងរកការសប្បាយ នៅក្នុងការមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងមានភាពគ្រប់គ្រាន់ នោះយើងនឹងមិនមានការស្កប់ចិត្តឡើយ បើគ្មានអ្នកដទៃមើលឃើញ និងអបអរភាពគ្រប់គ្រាន់របស់យើងទេនោះ។ ហេតុនេះហើយ ព្រះយេស៊ូវបានរៀបរាប់អំពីពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ី ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយ ២៣:៥ ថា “គ្រប់ទាំងការដែលគេធ្វើទាំងប៉ុន្មាន នោះសុទ្ធតែធ្វើឲ្យតែមនុស្សមើលឃើញទេ”។ តើរឿងនេះមិនចម្លែកទេឬ? តើអ្នកមិនគិតថា មនុស្សដែលមានភាពគ្រប់គ្រាន់ផ្ទាល់ខ្លួន គួរតែមិនត្រូវការការសរសើរពីអ្នកដទៃទេឬ? នោះហើយជាអត្ថន័យនៃ “ភាពគ្រប់គ្រាន់”។ តែមានភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ការមានភាពគ្រប់គ្រាន់ផ្ទាល់ខ្លួន មានភាពចន្លោះប្រហោង។ ព្រះមិនបានរចនាខ្លួនយើងមក ឲ្យបំពេញចិត្តខ្លួនឯង ឬពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯងនោះទេ។ យើងមិនអាចជួយខ្លួនឯងឲ្យមានភាពគ្រប់គ្រាន់ផ្ទាល់ខ្លួនបានឡើយ។ យើងមិនមែនជាព្រះទេ។ ព្រះទ្រង់បានបង្កើតយើងមក ឲ្យមានរូបភាពដូចព្រះអង្គ។ ភាពគ្រប់គ្រាន់ផ្ទាល់ខ្លួនមិនបានធ្វើឲ្យយើង “មានលក្ខណៈដូច” ព្រះអង្គឡើយ។ ដូចនេះ វិញ្ញាណដែលព្យាយាមស្វែងរកភាពគ្រប់គ្រាន់ ដោយពឹងអាងខ្លួនឯង គឺតែងតែមានភាពចន្លោះប្រហោងជានិច្ច។ ការស្រេកឃ្លានដែលមានចន្លោះប្រហោងនេះ ដែលចង់បានការសរសើរពីអ្នកដទៃ ជាសញ្ញាបង្ហាញអំពីបរាជ័យនៃអំនួត និងអវត្តមាននៃជំនឿលើព្រះគុណដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះ។…
Read article
ដាក់អាទិភាពឲ្យការចំណាយពេលជាមួយព្រះអង្គ
សូមអាន លូកា ១០:៣៨-៤២ ឯម៉ារា នាងបានរើសចំណែកយ៉ាងល្អ ដែលមិនត្រូវយកចេញពីនាងឡើយ។លូកា ១០:៤២ កាលពីឆ្នាំ២០០៩ អ្នកស្រាវជ្រាវមួយក្រុម នៅសកលវិទ្យាល័យស្ទែនហ្វ៊តបានធ្វើការសិក្សា ទៅលើសិស្សជាង២រយនាក់ ក្នុងការពិសោធន៍មួយ ដែលរាប់បញ្ចូលការផ្លាស់ប្តូរពីកិច្ចការមួយទៅកិច្ចការមួយ និងការហ្វឹកហាត់ការចងចាំ។ អ្វីដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនោះគឺការសិក្សានេះបានរកឃើញថា ពួកអ្នកដែលគិតថា ខ្លួនឯងអាចធ្វើកិច្ចការបានច្រើនក្នុងពេលតែមួយ មានពិន្ទុទាបជាងអ្នកដែលធ្វើការកិច្ចការម្តងមួយៗ។ អ្នកធ្វើកិច្ចការច្រើនក្នុងពេលតែមួយពិបាកផ្ដោតចិត្តទៅលើកិច្ចការដែលខ្លួនកំពុងធ្វើ និងពិបាកសម្រឹតសម្រាំងព័ត៌មានដែលពួកគេបានទទួល។ ការផ្ដោតចិត្តក្នុងពេលដែលមានការរំខាន អាចមានការពិបាក សម្រាប់មនុស្សជាច្រើន។ កាលព្រះយេស៊ូវយាងទៅលេងផ្ទះនាងម៉ារា និងនាងម៉ាថា នាងម៉ាថាក៏បានជាប់រវល់ធ្វើកិច្ចការ និងខ្វល់ខ្វាយនឹងការបម្រើ(លូកា ១០:៤០)។ នាងម៉ារាដែលជាប្អូនស្រីបានសម្រេចចិត្តអង្គុយនៅទាបព្រះបាទព្រះយេស៊ូវ ហើយស្តាប់ព្រះអង្គបង្រៀន ដោយទទួលបានប្រាជ្ញា និងសន្តិភាព ដែលគ្មានអ្វីអាចដកចេញពីនាងបាន(ខ.៣៩-៤២)។ ពេលនាងម៉ាថាទូលសូមព្រះយេស៊ូវឲ្យប្រាប់នាងម៉ារាឲ្យជួយធ្វើកិច្ចការ ព្រះអង្គក៏បានឆ្លើយតបថា “ម៉ាថាៗអើយ នាងព្រួយចិត្តខំប្រឹងរៀបចំធ្វើអីច្រើនម៉្លេះ មានសេចក្តីតែ១ទេ ដែលសំរាប់ត្រូវការ ឯម៉ារា នាងបានរើសចំណែកយ៉ាងល្អ ដែលមិនត្រូវយកចេញពីនាងឡើយ”(ខ.៤១-៤២)។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងផ្ដោតចិត្តទៅលើព្រះអង្គ។ តែយើងច្រើនតែទទួលការរំខាន ពីកិច្ចការ និងបញ្ហាដែលយើងមាន គឺមិនខុសពីនាងម៉ាថាទេ។ យើងមិនបានអើពើចំពោះព្រះវត្តមានព្រះអង្គ ទោះយើងដឹងហើយថា មានតែព្រះអង្គទេដែលអាចប្រទានប្រាជ្ញា និងក្តីសង្ឃឹមដែលយើងត្រូវការ។ ពេលណាយើងដាក់អាទិភាពមកលើការចំណាយពេលជាមួយព្រះអង្គ តាមរយៈការអធិស្ឋាន និងការជញ្ជឹងគិតព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ព្រះអង្គនឹងប្រទានយើងនូវការដឹកនាំ…
Read article
ផ្តល់ឲ្យនូវការជ្រកកោន
សូមអាន នាងរស់ ៣:១-៩ សូមបណ្តោយផួយលោកមកដណ្តប់ឲ្យបាវស្រីផង ដ្បិតលោកជាអ្នកមានច្បាប់នឹងលោះបាន។ នាងរស់ ៣:៩ លោកហ្វ៊ីល(Phil) និងអ្នកស្រីស៊ែនឌី(Sandy) មានការប៉ះពាល់ចិត្ត ពេលបានស្តាប់រឿងរបស់ក្មេងដែលជាជនភៀសខ្លួន។ ពួកគេក៏បានបើកចំហចិត្ត និងចំហទ្វារផ្ទះទទួលក្មេងទាំងពីរ ឲ្យចូលស្នាក់នៅជាមួយពួកគេ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានទៅទទួលក្មេងទាំងពីរនៅអាកាសយានដ្ឋានហើយ ពួកគេក៏បានបើកឡានជួនពួកគេមកផ្ទះ ដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងខ្វះទំនុកចិត្ត។ តើពួកគេបានត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការស្នាក់នៅជាមួយយើងហើយឬនៅ? ពួកគេមានវប្បធម៌ ភាសា ឬសាសនាខុសគ្នា តែពួកគេបានផ្តល់កន្លែងជ្រកកោនសម្រាប់កុមារទាំងពីរ។ នៅគ្រាសញ្ញាចាស់ លោកបូអូសក៏មានការប៉ះពាល់ចិត្ត ចំពោះរឿងរបស់នាងរស់ផងដែរ។ គាត់បានឮថា នាងបានចាកចេញពីញាតិសន្តានរបស់នាង ដើម្បីមើលថែនាងណាអូមីជាម្តាយក្មេក ហើយពេលនាងរស់មករើសកួរស្រូវក្នុងវាលស្រែរបស់លោកបូអូស គាត់ក៏បានអធិស្ឋានសូមព្រះពរឲ្យនាង យ៉ាងដូចនេះថា “សូមព្រះយេហូវ៉ាប្រទានរង្វាន់ដល់នាង ហើយឲ្យនាងបានទទួលបំណាច់ដ៏ពោរពេញ ពីព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ដែលនាងបានមកជ្រកក្រោមស្លាបទ្រង់ចុះ”(នាងរស់ ២:១២)។ នៅយប់មួយនោះ នាងរស់ក៏រំខានដំណេករបស់លោកបូអូស ដោយរំឭកគាត់អំពីព្រះពរដែលគាត់ទូលសូមឲ្យនាងពីថ្ងៃមុន។ ពេលគាត់ភ្ញាក់ដឹងខ្លួនឡើង គាត់ក៏បានសួរនាងថា “អ្នកណានេះ?” នាងឆ្លើយថា “ខ្ញុំឈ្មោះរស់ ជាបាវស្រីរបស់លោក សូមបណ្តោយផួយលោកមកដណ្តប់ឲ្យបាវស្រីផង ដ្បិតលោកជាអ្នកមានច្បាប់នឹងលោះបាន”(៣:៩)។ ក្នុងព្រះគម្ពីរដើមភាសាហេព្រើរ ពាក្យផួយ គឺមានន័យដូចពាក្យស្លាប។ លោកបូអូសក៏បានឲ្យនាងរស់ចូលជ្រក ក្រោមការថែរក្សារបស់គាត់ ដោយរៀបការជាមួយនាង…
Read article
ការចែកចាយ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ និងបើកចំហ
សូមអាន យ៉ាកុប ៥:១៣-២០ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាលន់តួទោសនឹងគ្នា ហើយអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីឲ្យបានជាចុះ។ យ៉ាកុប ៥:១៦ មានពេលមួយមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់បានផ្ញើសារមកខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យយើងទាំងអស់គ្នា នៅក្នុងក្រុមតូច អនុវត្តតាមការបង្រៀនក្នុងបទគម្ពីរ យ៉ាកុប ៥:១៦ សម្រាប់ខែនេះ ដោយបង្កើតបរិយាកាស ដែលមានការទុកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក និងលាក់ការសម្ងាត់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចចែកចាយអំពីបញ្ហាក្នុងជីវិតយើង ក្នុងក្រុម ហើយអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ ភ្លាមៗនោះ ខ្ញុំមិនដឹងថា ត្រូវឆ្លើយតបសារគាត់ដូចម្តេចទេ។ សមាជិកក្រុមតូចរបស់យើង បានស្គាល់គ្នាអស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំហើយ តែយើងមិនដែលបានចែកចាយ អំពីការឈឺចាប់ និងបញ្ហាដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ដោយបើកចំហទេ។ សរុបមក យើងនៅមានការភ័យខ្លាច មិនហ៊ានបើកចំហនៅឡើយទេ។ ប៉ុន្តែ តាមពិត យើងទាំងអស់គ្នា សុទ្ធតែជាមនុស្សមានបាប ហើយយើងសុទ្ធតែមានបញ្ហា។ យើងរាល់គ្នាត្រូវការព្រះយេស៊ូវ។ ការជជែកគ្នាដោយចិត្តស្មោះត្រង់ អំពីព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ និងអំពីការពឹងផ្អែករបស់យើង ទៅលើព្រះគ្រីស្ទ គឺបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យបន្តទុកចិត្តព្រះអង្គ។ ដោយសារយើងមានព្រះយេស៊ូវក្នុងជីវិតយើង នោះយើងអាចឈប់ធ្វើពុតជាមនុស្សដែលគ្មានបញ្ហាក្នុងជីវិត។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានយល់ព្រមអនុវត្តតាមបទគម្ពីរនេះ នៅក្នុងក្រុមតូចយើង។ ពីដំបូង យើងមានការខ្មាសអៀន ក្នុងការចែកចាយ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលមានគ្នាយើងម្នាក់ចាប់ផ្តើមចែកចាយ…
Read article