ព្រះដែលមិនចេះប្រែប្រួល
មានពរហើយ មនុស្សណាដែលស៊ូទ្រាំនឹងសេចក្តីល្បួង។ យ៉ាកុប ១:១២ ពេលគេមើលរូបថតដ៏ល្បីល្បាញមួយសន្លឹក គេអាចឃើញរូបស្នាមស្បែកជើង នៅលើដីពណ៌ប្រផេះ។ ស្នាមស្បែកជើងនោះ គឺដានជើងដែលអវកាសយានិក ប៊ូស អាល់ឌីន(Buzz Aldrin) បានបន្សល់ទុក នៅលើស្ថានព្រះចន្ទ កាលពីឆ្នាំ១៩៦៩។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានមានប្រសាសន៍ថា ស្នាមស្បែកជើងនោះ នៅមាននៅលើស្ថានព្រះចន្ទដដែល ដោយគ្មានការប្រែប្រួល ចាប់តាំងពីឆ្នាំនោះមក។ ដោយសារនៅស្ថានព្រះចន្ទគ្មានខ្យល់បក់ ឬទឹក នោះគ្មានការសឹករីករិលកើតឡើងនៅទីនោះទេ ដូចនេះ ការអ្វីក៏ដោយដែលគេបានបន្សល់ទុកនៅលើផ្ទៃខាងលើនៃស្ថានព្រះចន្ទ គឺនៅមានវត្តមាននៅទីនោះដដែល។ នេះជារឿងអស្ចារ្យណាស់ តែយើងនឹងមានចិត្តស្ងើចកាន់តែខ្លាំង ពេលដែលយើងបានជញ្ជឹងគិត អំពីព្រះវត្តមានដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះដែលបានបង្កើតស្ថានព្រះចន្ទ និងរបស់សព្វសារពើមក។ កណ្ឌគម្ពីរយ៉ាកុបបានចែងថា “គ្រប់ទាំងរបស់ដ៏ល្អ ដែលព្រះប្រទានមក និងអស់ទាំងអំណោយទានដ៏គ្រប់លក្ខណ៍ នោះសុទ្ធតែមកពីស្ថានលើ គឺមកពីព្រះវរបិតានៃពន្លឺ ដែលទ្រង់មិនចេះប្រែប្រួល សូម្បីតែស្រមោលនៃសេចក្តីផ្លាស់ប្រែក៏គ្មានដែរ”(យ៉ាកុប ១:១៧)។ សាវ័កយ៉ាកុបបានបង្រៀន ក្នុងបរិបទនៃទុក្ខលំបាករបស់យើង យ៉ាងដូចនេះថា “កាលណាអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីល្បួងផ្សេងៗ នោះត្រូវរាប់ជាសេចក្តីអំណរសព្វគ្រប់វិញ”(ខ.២)។ តើហេតុអ្វី? ព្រោះព្រះដ៏ធំប្រសើរ ដែលមិនចេះប្រែប្រួល ស្រឡាញ់យើង។ ក្នុងពេលដែលយើងមានទុក្ខលំបាក យើងចាំបាច់ត្រូវនឹកចាំអំពីការផ្គត់ផ្គង់ដ៏ជាប់លាប់របស់ព្រះអង្គ។ យើងក៏អាចនឹកចាំអំពីបទចម្រៀងទំនុកសកល មានចំណងជើងថា “ទ្រង់ស្មោះត្រង់យ៉ាងក្រៃលែង” ដែលមានទំនុកច្រៀងដូចនេះថា…
Read article
រង់ចាំព្រះអង្គ
ការជឿថា ព្រះមានមែន និងការដែលយើងពិតជាជឿព្រះមែន គឺមានភាពខុសប្លែកគ្នាខ្លាំងណាស់។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្រ្ពោល(R.C. Sproul) សូមធ្វើការបកស្រាយអំពីសេចក្តីជំនឿពិតប្រាកដ ដែលរាប់បញ្ចូលការជឿព្រះបន្ទូលសន្យា ដែលព្រះទ្រង់បានបង្ហាញក្នុងពិភពលោករបស់ទ្រង់។ អត្ថបទ តើអ្នកធ្លាប់សង្កេតឃើញថា ការរង់ចាំព្រះមានការពិបាកឬទេ? តើការរស់នៅ ផ្អែកទៅលើព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះ មានការលំបាកឬទេ? អ្នកប្រហែលជាបានឮគេនិយាយអំពីបញ្ហានេះឡើងស៊ាំហើយ តែការជឿថាព្រះពិតជាមានមែន និងការជឿព្រះ មិនដូចគ្នាទេ។ ជំនឿពិតប្រាកដរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ មិនមែនគ្រាន់តែជឿថា ព្រះពិតជាមានមែននោះទេ តែក៏ជាការជឿព្រះ ដោយរស់នៅក្នុងជីវិត ផ្អែកទៅលើការទុកចិត្តព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គផងដែរ។ ពេលណាទុក្ខលំបាកកើតមានក្នុងជីវិតយើង យើងក៏បានខំស្វែងរកសុភមង្គល និងការស្កប់ចិត្ត ដោយមិនបានទុកចិត្តលើផ្លូវរបស់ព្រះ។ យើងមិនបានរង់ចាំសុភមង្គល និងក្តីអំណរពេញលេញ ដែលព្រះអង្គបានសន្យាប្រទានដល់អ្នកទុកចិត្ត និងស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គទេ ហើយយើងនិយាយថា “ខ្ញុំមើលព្រះមិនឃើញទេ តើទ្រង់នៅទីណា? ខ្ញុំនឹងស្វែងរកសុភមង្គល និងការស្កប់ចិត្ត តាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចង់បានសុភមង្គល ក្នុងពេលឥឡូវនេះ ខ្ញុំមិនអាចរង់ចាំបានទេ”។ តែព្រះបន្ទូលព្រះក៏បានប្រាប់យើងថា “ចូរបន្តរង់ចាំ ទោះយូរយ៉ាងណាក៏ដោយ”។ បុរស និងស្រ្តីនៃសេចក្តីជំនឿរង់ចាំ ដោយជំនឿ និងចិត្តអត់ធ្មត់យ៉ាងដូចនេះឯង។
Read article
ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់អ្នក
គឺត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯងវិញ។ លេវីវិន័យ ១៩:១៨ មានល្បែងកម្សាន្តដ៏សប្បាយរីករាយមួយ ដែលគេបានលេងក្នុងក្រុមយុវជន តែយើងបានរៀនសូត្រនូវមេរៀនមួយ ដែលក្នុងនោះ ជាជាងផ្លាស់ប្តូរអ្នកជិតខាងរបស់យើង យើងរៀនស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដែលយើងមានវិញ។ ក្នុងល្បែងកម្សាន្តនេះ គេឲ្យអ្នកចូលរួមទាំងអស់អង្គុយជាប់គ្នា បង្កើតជារង្វង់ធំមួយ លើកលែងតែម្នាក់ ដែលត្រូវឈរនៅកណ្តាលរង្វង់នោះ។ អ្នកឈរក៏បានសួរអ្នកអង្គុយម្នាក់ថា “តើអ្នកស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់អ្នកទេ?” អ្នកដែលកំពុងអង្គុយនោះ អាចឆ្លើយបានពីរយ៉ាងថា បាទ ឬទេ។ គាត់ត្រូវសម្រេចចិត្តថា គាត់នឹងផ្លាស់ប្តូរអ្នកជិតខាងរបស់គាត់ ជាមួយអ្នកម្នាក់ទៀតឬអត់។ ក្នុងជីវិតពិត តើយើងមិនចង់ជ្រើសរើសយកតែអ្នកជិតខាងដែលយើងចូលចិត្តទេឬ? ជាពិសេស នៅពេលដែលយើងមានមិត្តរួមការងារដែលមិនចុះសម្រុងជាមួយយើង ឬអ្នករស់នៅជាប់ផ្ទះយើង ដែលចូលចិត្តចាក់សម្លេងធុងបាសឮៗ ខុសពេលខុសវេលា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងចាំបាច់ត្រូវរៀនរស់នៅ ឬធ្វើការជាមួយអ្នកជិតខាង ដែលពិបាករស់នៅក្បែរ ឬពិបាកធ្វើការជាមួយ។ កាលពួកអ៊ីស្រាអែលផ្លាស់ចូលទៅរស់នៅក្នុងទឹកដីសន្យា ព្រះទ្រង់បានប្រទានពួកគេនូវសេចក្តីបង្គាប់ដ៏សំខាន់មួយ ឲ្យរស់នៅជារាស្រ្ត ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបានបង្គាប់ពួកគេ “ឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង”(លេវីវិន័យ ១៩:១៨) ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងការមិននិយាយដើម ឬមិននិយាយបង្ខូចគេ មិនកេងចំណេញពីអ្នកជិតខាង ហើយទៅប្រឈមមុខដោះស្រាយដោយផ្ទាល់ ពេលយើងមានបញ្ហាដែលត្រូវដោះស្រាយជាមួយពួកគេ(ខ.៩-១៨)។ ការស្រឡាញ់មនុស្សគ្រប់គ្នា មិនមែនជាការងាយទេ តែយើងអាចប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ តាមដែលព្រះយេស៊ូវធ្វើការ នៅក្នុង និងតាមរយៈយើង។ ព្រះទ្រង់នឹងបំពេញយើង…
Read article
វដ្ដនៃការអត់ឱនទោស
សូមអត់ទោសបាបយើងខ្ញុំ ដ្បិតយើងខ្ញុំក៏អត់ទោស ដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ ហើយសូមកុំនាំយើងខ្ញុំទៅក្នុងសេចក្តីល្បួងឡើយ តែសូមប្រោសឲ្យយើងខ្ញុំបានរួចពីសេចក្តីអាក្រក់វិញ។ លូកា ១១:៤ តើនរណាអត់ទោសឲ្យនរណាមុន? ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “សូមអត់ទោសបាបយើងខ្ញុំ ដ្បិតយើងខ្ញុំក៏អត់ទោស ដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ”(លូកា ១១:៤)។ ម្យ៉ាងទៀត សាវ័កប៉ុលក៏មានប្រសាសន៍ផងដែរថា “ចូរអត់ទោសឲ្យគេចុះ ដូចជាព្រះគ្រីស្ទបានអត់ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ” (កូល៉ុស ៣:១៣)។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវបង្រៀនយើង ឲ្យអធិស្ឋានសូមព្រះទ្រង់អត់ទោសឲ្យយើង “ដ្បិតយើងខ្ញុំក៏អត់ទោស” ឲ្យគេ គឺព្រះអង្គមិនមែនកំពុងមានបន្ទូលថា យើងជាអ្នកអត់ទោសមុននោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះទ្រង់អត់ទោសឲ្យយើង ពេលយើងទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ(កិច្ចការ ១០:៤៣)។ បន្ទាប់មក យើងអត់ទោសឲ្យអ្នកដទៃ បន្ទាប់ពីបានទទួលការអត់ទោស ជាបទពិសោធន៍ដែលប្រេះបែក ប្រែជាពេញដោយអំណរ ការដឹងគុណ និងមានសង្ឃឹម។ វិញ្ញាណនៃការអត់ទោសនេះជាសញ្ញាបង្ហាញថា យើងបានទទួលការអត់ទោសបាប ដែលសង្គ្រោះយើងឲ្យរួចពីបាបហើយ។ បានសេចក្តីថា ការអត់ទោសឲ្យអ្នកដទៃបង្ហាញថា យើងមានជំនឿ យើងមានការរួបរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ទ យើងមានព្រះវិញ្ញាណពេញដោយព្រះគុណ និងបន្ទាបព្រះកាយ គង់នៅក្នុងយើង។ ប៉ុន្តែ យើងនៅតែប្រព្រឹត្តអំពើបាប(១យ៉ូហាន ១:៨,១០)។ ដូចនេះ យើងនៅតែត្រូវងាកទៅរកព្រះ ដើម្បីឲ្យព្រះគ្រីស្ទធ្វើព្រះរាជកិច្ចសម្រាប់យើងជាថ្មី គឺព្រះរាជកិច្ចនៃការអត់ទោសបាប។ យើងមិនអាចងាកទៅរកព្រះ ដោយទំនុកចិត្តបានឡើយ…
Read article
ទីពឹងជ្រករបស់យើងរាល់គ្នា
ព្រះទ្រង់ជាទីពឹងជ្រកសំរាប់យើងខ្ញុំ។ ទំនុកដំកើង ៦២:៨ កាលពីមុន ក្នុងតំបន់អាមេរិកខាងជើង សត្វក្របីព្រៃធ្លាប់តែរស់នៅ និងផ្លាស់ទីទៅមក ក្នុងតំបន់វាលទំនាបមួយ ដោយជនជាតិដើមអាមេរិកបានមកប្រម៉ាញ់សត្វក្របីព្រៃទាំងនោះ រហូតដល់ពេលដែលជនជាតិស្បែកសបានមកតាំងទីលំនៅ ដោយនាំហ្វូងសត្វស្រុកចូលមកចិញ្ចឹម ហើយបានធ្វើការដាំដុះ។ ក្រោយមក គេក៏បានប្រើដីនៅទីនោះ ជាកន្លែងផលិតសារធាតុគីមី បន្ទាប់ពីកំពង់ផែភើល ហាប័រ បានទទួលរងការវាយប្រហារ ក្នុងអំឡុងសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី២ ហើយក្រោយមកទៀត គេថែមទាំងប្រើវាជាកន្លែងបង្កើតអាវុធ ក្នុងសម័យសង្រ្គាមត្រជាក់។ តែថ្ងៃមួយ គេក៏បានរកឃើញសំបុករបស់សត្វឥន្រ្ទីពូជក្បាលទំពែក នៅទីនោះ ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន គេក៏បានបង្កើតឧទ្យានជាតិជម្រកសត្វព្រៃ នៅតំបន់នោះ មានក្រឡផ្ទៃ៦ពាន់ហិចតា ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងវាលទំនាប តំបន់លិចទឹក និងតំបន់ព្រៃ នៅជាយក្រុង នៃទីក្រុងដេនវើ រដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ។ ឧទ្យានជាតិនេះស្ថិតក្នុងចំណោម តំបន់ការពារសត្វព្រៃនៅជាប់ទីប្រជុំជន ដែលធំជាងគេ នៅអាមេរិក ជាកន្លែងការពារដ៏សុខសាន្តសម្រាប់សត្វព្រៃ ជាង៣ពាន់ពូជសត្វ ដែលរាប់ចាប់តាំងពីសត្វសំពោចជើងខ្មៅ ដល់សត្វទីទុយ ដែលមានរូងក្នុងដី សត្វឥន្រ្ទីក្បាលទំពែក និងសត្វក្របីព្រៃដែលត្រាច់ចរទៅមក។ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង បានប្រាប់យើងថា “ព្រះទ្រង់ជាទីពឹងជ្រកសម្រាប់យើងខ្ញុំ”(៦២:៨)។ ព្រះអង្គជាទីពឹងជ្រក ដែលធំជាងកន្លែងជ្រកកោនណាទាំងអស់នៅលើផែនដី។ ព្រះអង្គជាទីពឹងជ្រកពិតប្រាកដ មានសុវត្ថិភាព និងការការពារ ដែលក្នុងព្រះអង្គ…
Read article
បានរាប់យើងបញ្ចូលក្នុងការតាំងសេចក្តីសញ្ញា
នៅទីនេះ អញនឹងធ្វើឲ្យស្នែងរបស់ដាវីឌប៉ិចឡើង អញបានចាត់ចែងចង្កៀង១ សំរាប់អ្នកដែលអញ បានចាក់ប្រេងតាំងឲ្យ អញនឹងយកសេចក្តីខ្មាស តាក់តែងឲ្យពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់លោក តែនៅលើក្បាលលោកវិញ នោះនឹងមានមកុដដ៏រុងរឿង។ ទំនុកដំកើង ១៣២:១៧-១៨ តើនរណាខ្លះ ដែលនឹងទទួលផលប្រយោជន៍ ពីព្រះបន្ទូលសន្យា ដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានស្តេចដាវីឌ? បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ១៣២:១៧-១៨ បានចែងថា : “នៅទីនេះ អញនឹងធ្វើឲ្យស្នែងរបស់ដាវីឌប៉ិចឡើង អញបានចាត់ចែងចង្កៀង១ សំរាប់អ្នកដែលអញ បានចាក់ប្រេងតាំងឲ្យ អញនឹងយកសេចក្តីខ្មាស តាក់តែងឲ្យពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់លោក តែនៅលើក្បាលលោកវិញ នោះនឹងមានមកុដដ៏រុងរឿង”។ ឥឡូវនេះសូមយើងភ្ជាប់ខគម្ពីរនេះជាមួយបទគម្ពីរ អេសាយ ៥៥:១,៣ ដែលបានចែងថា “ហឺយ អស់អ្នកដែលស្រេកអើយ ចូរមកឯទីទឹកចុះ ឯអ្នកដែលគ្មានប្រាក់អើយ ចូរមកទិញ ហើយបរិភោគទៅ …ហើយអញនឹងតាំងសេចក្តីសញ្ញានឹងឯងរាល់គ្នា ជាសញ្ញាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច គឺជាសេចក្តីមេត្តាករុណាស្មោះត្រង់ ដែលបានផ្តល់ដល់ដាវីឌ”។ បើខ្ញុំមើលទៅឈើឆ្កាង តាមន័យនេះ ខ្ញុំអាចបកស្រាយបទគម្ពីរនេះថា ៖ អស់អ្នកណាដែលចូលមករកព្រះ តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ ដោយស្រេកឃ្លានអ្វីដែលព្រះមានសម្រាប់យើង ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ជាជាងពឹងផ្អែកលើអត្តសញ្ញាណរបស់យើង ឬអ្វីដែលយើងធ្វើ នោះព្រះទ្រង់នឹងតាំងសញ្ញានឹងអ្នកនោះ។ តើយើងចាំថា…
Read article