2018

You are here:
ការដឹងគុណកាន់តែខ្លាំង

តើ​អ្នក​ចង់​ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង មាន​ការ​ដឹង​គុណ​ព្រះ កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឬ​ទេ? លោកចច ហឺបឺត(George Herbert) ដែល​ជា​កវីកំណាព្យ​ជនជាតិ​អង់គ្លេស នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​១៧ បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ប្រិយ​មិត្ត​អ្នក​អាន​របស់​គាត់ ឲ្យ​មាន “ការ​ដឹង​គុណចំពោះ​ព្រះ” កាន់​តែ​ខ្លាំង ដែល​គោល​ដៅ​នៃ​បទ​កំណាព្យ​របស់​គាត់ ដែល​ចែង​ថា “ព្រះ​អង្គ​ប្រទាន​ទូល​បង្គំ ជា​ច្រើន​ដ៏​ម្ល៉េះ ​សូម​ប្រទាន​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​នូវ​ការ​មួយ​ទៀត  គឺ​ចិត្ត​ដែល​ដឹង​គុណ​ទ្រង់”។ លោក​ហឺបឺត​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​មាន​ការ​ដឹង​គុណ​ចំពោះ​ព្រះ គាត់​ត្រូវ​ជញ្ជឹង​គិត​អំពី​ព្រះ​ពរ ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​គាត់។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ប្រកាស​ថា ព្រះ​គ្រីស្ទ ជា​ប្រភព​នៃ​ព្រះ​ពរ​គ្រប់​យ៉ាង គឺ​ដូច​ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ រ៉ូម ១១:៣៦ ថា “ដ្បិត​របស់​សព្វ​សារពើ​បាន​កើត​មក​ពី​ទ្រង់ ដោយ​សារ​ទ្រង់ ហើយ​សំរាប់​ទ្រង់”។ “របស់​សព្វ​សារពើ” គឺ​រាប់​បញ្ចូល​របស់​ដ៏​ច្រើន​សណ្ឋឹក ក៏​ដូច​ជា​របស់​ដ៏​តិច​តួច ដែល​ជា​អំណោយ​ដែល​មាន​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ក្នុង​ជីវិត​យើង។ អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​យើង​បាន​ទទួល ក្នុង​ជីវិត គឺ​បាន​មក​ដោយ​ផ្ទាល់​ពី​ព្រះ​វរ​បិតា​(យ៉ាកុប ១:១៧) ហើយ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង​ប្រទាន​អំណោយ​នោះ​មក​យើង ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​យើង។​ ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​ព្រះ​ពរ​របស់​ព្រះ ក្នុង​ជីវិត​ខ្ញុំ ​ខ្ញុំ​បាន​រៀន​បង្កើត​ចិត្ត​ដែល​ទទួល​ស្គាល់​ប្រភព​នៃ​ក្តី​អំណរ​ទាំង​អស់ ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ជា​ពិសេស​ព្រះ​ពរ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល ហើយ​ច្រើន​តែ​ភ្លេច​អរ​ព្រះ​គុណ​ទ្រង់។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ព្រះ​ពរ​ទាំង​នោះ គឺ​រាប់​បញ្ចូល​អាកាស​ធាតុ​ដ៏​ល្អ​សម្រាប់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​រត់​ហាត់​ប្រាណ​ពេល​ព្រឹក ការ​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ​ជួប​មិត្ត​ភក្តិ​នៅ​ពេល​ល្ងាច អាហារ​ដែល​ខ្ញុំ​បរិភោគ​ជា​មួយ​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ ទេស​ភាព​ដ៏​ស្រស់​ត្រកាល…

Read article
អំណាចនៃការអធិស្ឋាន

ថ្ងៃ​មួយ ពេល​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​យ៉ាង​ខ្លាំង អំពី​សុខ​ទុក្ខ​របស់​អ្នក​ដែល​ជិត​ស្និទ្ធ​នឹង​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់ ដែល​ចែង​អំពី​រឿង​លោក​សាំយ៉ូអែល ដែល​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​ដ៏​ឆ្ងាត​វ័យ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អាន​អំពី​ការ​ដែល​លោក​សាំយ៉ូអែល​បាន​ទូល​អង្វរ​ឲ្យ​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ ពេល​ពួក​គេ​ជួប​ទុក្ខ​ភ័យ​ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ថា នឹង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់។ នៅ​សម័យ​នោះ ពួក​អ៊ីស្រាអែល បាន​ជួប​ការ​គំរាម​កំហែង ពី​ពួក​ភីលីស្ទីន ដែល​បាន​ឈ្នះ​ពួក​គេ ក្នុង​សង្រ្គាម​កាល​ពី​មុន ពេល​ដែល​ពួក​គេ​មិន​ទុក​ចិត្ត​ទ្រង់(មើល ១សាំយ៉ូអែល ៤)។ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​ប្រែ​ចិត្ត​ចេញ​ពី​អំពើ​បាប​របស់​ខ្លួន ​ពួក​គេ​ក៏​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា ពួក​ភីលីស្ទីន​ហៀប​នឹង​លើក​ទ័ព​មក​វាយ​ពួក​គេ​ទៀត​ហើយ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ​លើក​នេះ ពួក​គេ​បាន​សូម​លោក​សាំយ៉ូអែល ឲ្យ​បន្ត​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួក​គេ(៧:៨) ហើយ​ព្រះ​អម្ចាស់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប យ៉ាង​ជាក់​ច្បាស់ ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ពួក​គេ​មាន​ការ​ភាន់​ច្រឡំ(ខ.១០)។ ទោះ​ពួក​ភីលីស្ទីន មាន​កម្លាំង​ទ័ព​ខ្លាំងជាង​ពួក​អ៊ីស្រា​អែល​ក៏​ដោយ ក៏​ព្រះ​អម្ចាស់​នៅ​តែ​មាន​អំណាច​ចេស្តា​លើស​គេ។ ពេល​យើង​ខ្វល់​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​ដែល​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​យើង​កំពុង​ជួប​ប្រទះ  ហើយ​ខ្លាច​ពួក​គេ​ជួប​ការ​លំបាក​កាន់​តែ​ខ្លាំង នោះ​យើង​អាច​ត្រូវ​ការ​ល្បួង​នាំ​ឲ្យ​គិត​ថា ព្រះអម្ចាស់​នឹង​មិន​ជួយ​ពួក​គេ​ទេ។ ប៉ុន្តែ យើង​មិន​ត្រូវ​មើល​ស្រាល​អំណាច​នៃ​ការ​អធិស្ឋាន​ឡើយ ដ្បិត​ព្រះ​នៃ​ក្តី​ស្រឡាញ់ ទ្រង់​ស្តាប់​ឮ​យើង​ទូល​អង្វរ។ យើង​មិន​ដឹង​ថា ទ្រង់​នឹង​ឆ្លើយ​តប​ជា​យ៉ាង​ណា ចំពោះ​ការ​ទូល​អង្វរ​របស់​យើង​ឡើយ តែ​យើង​ដឹង​ថា ព្រះ​វរ​បិតា​នៃ​យើង សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​យើង​ឱប​ក្រសោប​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់ ហើយ​ទុក​ចិត្ត​លើ​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ទ្រង់។​ តើ​អ្នក​មាន​មនុស្ស​ដែល​អ្នក​អាច​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ដែរ​ឬ​ទេ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ?-AMY BOUCHER PYE

Read article
ដេញតាមការរួបរួម

កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​ចម្រើន​វ័យ​ធំ​ឡើង ក្នុង​អំឡុង​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ​១៩៥០ ខ្ញុំ​មិន​ដែល​មាន​សំណួរ​អំពី​ការ​រើស​អើង​ជាតិ​សាសន៍  និង​ការ​បែង​ចែក​ពូជ​សាសន៍ ដែល​គេ​បាន​អនុវត្ត ក្នុង​ជីវភាព​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ក្នុង​ទីក្រុង​ដែល​ខ្ញុំ​រស់​នៅ​ឡើយ។ គេ​បាន​ញែកមនុស្ស​ដែល​មាន​ពណ៌​សម្បុរ​ខុស​គ្នា ឲ្យ​នៅ​កន្លែង​ផ្សេង​គ្នា នៅ​តាម​សាលា​រៀន ភោជ្ជនីយ​ដ្ឋាន ឡាន​ក្រុង និង​តំបន់ដែល​ប្រជា​ជន​រស់​នៅ។ ការ​គិត​របស់​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ក្នុង​ឆ្នាំ១៩៦៨ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ចូល​ហ្វឹក​ហាត់​ថ្នាក់​មូល​ដ្ឋាន ក្នុង​ជួរ​ទ័ព​អាមេរិក។ នៅ​ក្នុង​កង​ពល​របស់​យើង មាន​យុវ​ជន​ដែល​មាន​ពណ៌​សម្បុរ និង​វប្ប​ធម៌​ខុស​ៗ​គ្នា។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​យើង​ក៏​បាន​ដឹង​ថា យើង​ចំា​បាច់​ត្រូវ​យល់​អំពី​គ្នា និង​ទទួល​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក  ហើយធ្វើ​ការ​ជា​មួយ​គ្នា  ព្រម​ទាំង​បំពេញ​បេសក​កម្ម​របស់​យើង។ ពេល​សាវ័ក​ប៉ុល​សរសេរ​សំបុត្រ ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ នៅ​ក្រុង​កូល៉ុស នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​១ គាត់​មាន​ការ​យល់​ដឹង​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា សមាជិក​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីនោះ មាន​ជាតិ​សាសន៍​ចម្រុះ។ គាត់​ក៏​បាន​រំឭក​ពួក​គេ​ថា “​គ្មាន​សាសន៍​ក្រេក និង​សាសន៍​យូដា ការ​កាត់​ស្បែក ហើយ​មិន​កាត់​ស្បែក មនុស្ស​ប្រទេស​ដទៃ ឬ​ជាតិ​មនុស្ស​ព្រៃ បាវ​បំរើ ឬ​អ្នក​ជា​ផង​នោះ​ទេ គឺ​ព្រះគ្រីស្ទ ទ្រង់​ជា​គ្រប់​ទាំង​អស់​វិញ ហើយ​ទ្រង់​ក៏​គង់​នៅ​ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​អស់​ផង”(កូល៉ុស ៣:១១)។ នៅ​ក្នុង​ក្រុម​មនុស្ស ដែល ​ងាយ​នឹង​មាន​ការ​បែង​ចែក​ពូជ​សាសន៍ ដោយសារ​ភាព​ខុស​គ្នា សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​គេ​ឲ្យ “​ប្រដាប់​កាយ ដោយ​ចិត្ត​ក្តួល​អាណិត សប្បុរស សុភាព សំឡូត…

Read article
ការស្គាល់ និងការស្រឡាញ់

បទ​ចម្រៀង​ដែល​ច្រៀង​ថា “ព្រះ​យេស៊ូវ​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ​ណាស់ ព្រះ​គម្ពីរ​សម្តែង​យ៉ាង​ច្បាស់” ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​បទ​ចម្រៀងគ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ដែល​មាន​ភាព​យូរ​អង្វែង​ជាង​គេ ជា​ពិសេស​សម្រាប់​ក្មេង​ៗ។ បទ​ចម្រៀង​នេះ ត្រូវ​បាន​និពន្ធ​ដោយ​អ្នក​ស្រី អានណា ប៊ី វននើរ(Anna B. Warner) ក្នុង​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ១៨០០។ បទ​ចម្រៀង​នេះ​បាន​ថ្លែង​បញ្ជាក់​អំពី​ទំនាក់​ទំនង​របស់​យើង យ៉ាង​ស្រទន់​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​ស្រឡាញ់​យើង​ណាស់​។ មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន​ឲ្យ​ផ្លាក​មួយ​សន្លឹក មក​ភរិយា​ខ្ញុំ សម្រាប់​ដាក់​តាំង​ក្នុង​ផ្ទះ​យើង ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​អំពី​បទ​ចម្រៀង​នេះ។ នៅ​លើ​ផ្លាក​នោះ គេ​បាន​សរសេរ​ត្រឡប់​ពាក្យ​ថា “ព្រះ​យេស៊ូវ ស្គាល់ ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​ទ្រង់​ណាស់”។ ការ​នេះ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា ទ្រង់​មិន​គ្រាន់​តែ​ស្រឡាញ់​យើង​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ទ្រង់​ថែម​ទាំង​បាន​ស្គាល់​យើង​យ៉ាង​ច្បាស់។ នៅ​ប្រទេស​អ៊ីស្រាអែល​សម័យ​បុរាណ អ្នក​គង្វាល​ចៀម​ស្រឡាញ់ ហើយ​ស្គាល់​ចៀម​គាត់ គឺ​ខុស​ពី​អ្នក​ស៊ី​ឈ្នួល​ឃ្វាល​ចៀម ដើម្បី​តែ​ប្រាក់​កំរៃ។ អ្នក​គង្វាល​ចៀម​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន ជា​មួយ​ចៀម​គាត់ ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​មាន​មនោសញ្ចេតនា​ចំពោះ​ចៀម​គាត់ ហើយ​មាន​ការ​យល់​ដឹង​ស៊ី​ជម្រៅ អំពី​ពួក​វា។​ ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ឯ​ខ្ញុំ ជា​អ្នក​គង្វាល​ល្អ ខ្ញុំ​ស្គាល់​ចៀម​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ចៀម​ក៏​ស្គាល់​ខ្ញុំ … ចៀម​ខ្ញុំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​វា​ស្តាប់​ខ្ញុំ ហើយ​មក​តាម ខ្ញុំ​ក៏​ស្គាល់​វា​ដែរ”(យ៉ូហាន ១០:១៤,២៧)។ ទ្រង់​ស្គាល់​យើង ហើយ​ក៏​ស្រឡាញ់​យើង​ផង! យើង​អាច​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​មាន​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ដ៏​ល្អ​សម្រាប់​យើង ​ហើយ​អាច​សម្រាក​ក្នុង​ព្រះ​បន្ទូល…

Read article
តើទ្រង់ជាព្រះដែលមានកំហឹងជានិច្ចឬ?

កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​រៀន​រឿង​ទេវកថា​របស់​ជន​ជាតិ​ក្រិក និង​រ៉ូម៉ាំង នៅ​មហា​វិទ្យា​ល័យ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេល​បាន​ដឹង​ថា ព្រះ​នៅ​ក្នុង​រឿង​ទេវកថា​ទាំង​នោះ​មាន​អារម្មណ៍​ឆេវ​ឆាវ ដូច​ជា​មនុស្ស​ធម្មតា​ដែរ។ មនុស្ស​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ទាំង​នោះ​ខឹង ក៏​ត្រូវ​អស់​ជីវិត ហើយ​ជួន​កាល គឺ​ត្រូវ​ស្លាប់​តែ​មួយ​ពព្រិច​ភ្នែក។ ភ្លាម​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អស់​សំណើច ទាំង​ឆ្ងល់​ថា តើ​គេ​អាច​ជឿ​លើ​ព្រះ​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​នេះ យ៉ាង​ដូច​ម្តេច​កើត? តែ​បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​ខ្ញុំ​មាន​ទស្សនៈ​ដូច​នេះ ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​ពិត​ដែរ​ឬទេ? ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ការ​សង្ស័យ​ចំពោះ​ទ្រង់ តើ​ខ្ញុំ​បាន​គិត​ថា ទ្រង់​ជា​ព្រះ​ដែល​ងាយ​នឹង​ខ្ញាល់​ឬ​ទេ? គួរ​ឲ្យ​ស្តាយ​ណាស់​ ខ្ញុំ​ពិត​ជា​ធ្លាប់​គិត​ដូច្នោះ​មែន។ ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​ខ្ញុំ​កោត​សរសើរ​លោក​ម៉ូសេ ដែល​បាន​ទូល​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់​បង្ហាញ ឲ្យ​គាត់​មើល​ឃើញ​សិរីល្អ​ទ្រង់(និក្ខមនំ ៣៣:១៨)។ ដោយសារ​លោក​ម៉ូសេ​ត្រូវ​ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រើស​តាំង ឲ្យ​ដឹក​នាំ​មនុស្ស​មួយ​ហ្វូង​ធំ ដែល​ចេះ​តែ​រអ៊ូ​រទាំ​ទាស់​នឹង​ទ្រង់ នោះ​គាត់​ពិត​ជា​ចង់​ដឹង​ថា តើ​ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ជួយ​គាត់ នៅ​ក្នុង​ការ​បំពេញ​កិច្ចការ​ដ៏​ធំ​នេះ​ឬ​អត់។ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​លោក​ម៉ូសេ ដោយ​បង្ហាញ​សិរីល្អ​របស់​ទ្រង់។ ទ្រង់​ក៏​បាន​ប្រកាស​ព្រះ​នាម  និង​បុគ្គ​លិក​លក្ខណៈ​របស់​ទ្រង់ ឲ្យ​លោក​ម៉ូសេ​ស្គាល់។ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែង​ថា ទ្រង់ “មាន​ព្រះ​ហឫ​ទ័យ​មេត្តា​ករុណា ហើយ​ទន់​សន្តោស ទ្រង់​យឺត​នឹង​ខ្ញាល់ ហើយ​មាន​សេចក្តី​សប្បុរស និង​សេចក្តី​ទៀង​ត្រង់ ជា​បរិបូរ”(៣៤:៦)។ បទ​គម្ពីរ​នេះ បាន​រំឭក​ខ្ញុំ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​មិន​មាន​ព្រះ​ទ័យ​ឆេវឆាវ​នោះ​ឡើយ។ ខ្ញុំ​ក៏​ត្រូវ​រំឭក​ខ្លួន​ឯង​ថា ទ្រង់​មាន​ព្រះ​ទ័យ​អត់​ធ្មត់ ជា​ពិសេស…

Read article
ការចូលក្នុងចំណោមគេ

លោក​លី(Lee) ជា​បុគ្គលិក​ធនាគា ដែល​ឧស្សាហ៍​ព្យាយាម និង​អាច​ទុក​ចិត្ត​បាន។ ប៉ុន្តែ គាត់​ច្រើន​តែ​មាន​ការ​ពិបាក ក្នុង​ការ​ចូល​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​មិន​ជឿ​ព្រះ នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ។ គាត់​បាន​បង្ហាញ​ពី​អារម្មណ៍​របស់​គាត់ ដូច​ជា នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​ប្រញាប់​ចាក​ចេញ​ពី​បន្ទប់​សម្រាក ដែល​មាន​មនុស្ស​កំពុង​ជជែក​គ្នា  ដោយ​ប្រើ​ពាក្យ​មិន​សមរម្យ។ នៅ​ក្នុង​ការ​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរ គាត់​ក៏​បាន​ចែក​ចាយ​ពី​អារម្មណ៍​របស់​គាត់ ដល់​មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​ថា “ខ្ញុំ​ខ្លាច​បាត់​បង់​ឱកាស​ឡើង​ឋានៈ ​ដោយ​សារ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​ចូល​ក្នុង​ចំណោម​គេ​ចុះ”។ អ្នក​ជឿ​ព្រះ​ នៅ​សម័យ​ហោរា​ម៉ាឡាគី ក៏​បាន​ជួប​ប្រទះ​បញ្ហា​ស្រដៀង​នឹង​លោក​លី​ផង​ដែរ។ ពួក​គេ​បាន​វិល​ត្រឡប់​ពីការ​និរទេស ហើយ​ព្រះ​វិហារ​ក៏​បាន​សាង​សង់​ឡើង​វិញ​ហើយ តែ​ពួក​គេ​នៅ​តែ​មាន​ការ​សង្ស័យ ចំពោះ​ផែន​ការ​ដែល​ព្រះទ្រង់​មាន​សម្រាប់​ពេល​អនាគត​របស់​ពួក​គេ។ ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ខ្លះ​បាន​និយាយ​ថា “ការ​ដែល​ខំ​គោរព​តាម​ព្រះ នោះ​ឥត​អំពើ​ទេ ហើយ​ដែល​យើង​បាន​រក្សា​បញ្ញើ​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា​នៃ​ពួក​ពលបរិវារ ព្រម​ទាំង​ដើរ​នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់​ដោយ​កាន់​ទុក្ខ​ដូច្នេះ តើ​មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី? ឥឡូវ​នេះ យើង​រាប់​មនុស្ស​ឆ្មើងឆ្មៃ ទុក​ជា​សប្បាយ​ហើយ អើ ពួក​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ការ​អាក្រក់​បាន​តាំង​ឡើង អើ គេ​ល្បងល​ព្រះ ហើយ​ក៏​រួច​ផង”(ម៉ាឡាគី ៣:១៤-១៥)។ តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច ឲ្យ​យើង​អាច​ឈរ​ឲ្យ​មាំមួន​ថ្វាយ​ព្រះ ក្នុង​សង្គម ដែល​ប្រាប់​យើង​ថា យើង​នឹង​បាត់​បង់​ឱកាស បើ​សិន​ជា​យើង​មិន​ចូល​ក្នុង​ចំណោម​គេ​ឲ្យ​ចុះ​ទេ​នោះ? យ៉ាង​ណា​មិញ ពួក​អ្នក​ដែល​ស្មោះ​ត្រង់​នឹង​ព្រះ​អម្ចាស់ នៅ​សម័យ​លោក​ម៉ាឡាគី ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប  ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ ដោយ​ជួប​ប្រជុំ​គ្នា ជា​មួយ​អ្នក​ជឿ​ដែល​មាន​ចិត្ត​ដូច​គ្នា ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្នា ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។…

Read article
មានអ្វីនៅខាងក្នុង?

មាន​ពេល​មួយ មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​សួរ​ខ្ញុំ​ថា “តើ​ឯង​ចង់​ឃើញ​វត្ថុ​ដែល​នៅ​ខាង​ក្នុង​អត់?” មុន​នេះ​បន្តិច ខ្ញុំ​ទើប​តែ​បាន​សរសើរ​តុក្កតា​សម័យ​ចាស់ រហែក​រយ៉េ​រយ៉ៃ ដែល​កូន​ស្រី​នាង​កំពុង​ឱប​ក្នុង​ដៃ​ដ៏​តូច​របស់​ខ្លួន​។ ភ្លាម​នោះ ខ្ញុំ​ចង់​ដឹង​ណាស់ បាន​ជា​ខ្ញុំ​ឆ្លើយ​ថា ខ្ញុំ​ចង់​មើល។ នាង​ក៏​បាន​ផ្កាប់​មុខ​តុក្កតា​នោះ ហើយ​ក៏​បាន​បើក​ខ្សែ​រូត ដែល​បង្កប់​នៅ​ខ្នង​តុក្កតា។ អេមីលី(Emily) ក៏​បាន​ទាញ​កំណប់​ទ្រព្យ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​យឺត​ៗ ចេញ​ពី​សាច់​ក្រណាត់​របស់​តុក្កតា​កញ្ចាស់។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ណាស់ ពេល​បាន​ដឹង​ថា នៅ​ក្នុង​តុក្កតា​របស់​កូន​នាង គឺ​មាន​បង្កប់​តុក្កតា​ចាស់​មួយ​ ដែល​នាង​បាន​ឱប ហើយ​ស្រឡាញ់ កាល​វ័យ​កុមារ ប្រហែល​ជាង​២​ទសវត្សរ៍​មុន។​ ត្រង់​ចំណុច​នេះ តុក្កតា​ដែល​នៅ​ខាង​ក្រៅ គ្រាន់​តែ​ជា​សម្បក ឬ​ស្រោម​តុក្កតា​ប៉ុណ្ណោះ បើ​សិន​ជា​គ្មាន​តុក្កតា​នៅ​ខាង​ក្នុង​ផ្តល់​កម្លាំង និង​រូប​រាង្គ​ឲ្យ​វា​ទេ​នោះ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពិពណ៌នា​ថា សេចក្តី​ពិត​នៃ​ព្រះ​ជន្ម ការ​សុគត និង​ការ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​ឡើង​វិញ នៃ​ព្រះយេស៊ូវ គឺ​ជា​កំណប់​ទ្រព្យ ដែល​បាន​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ជីវិត​នៃ​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ។ កំណប់​នោះ ជួយ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ទុក​ចិត្ត​ទ្រង់ អាច​អត់​ទ្រាំ ​ក្នុង​ទុក្ខ​លំបាក ហើយ​បន្ត​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ទ្រង់។ ពេល​ពួក​គេ​ទុក​ចិត្ត​ទ្រង់ ពន្លឺ  និង​ព្រះ​ជន្ម​ទ្រង់ ក៏​បាន​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​ដ៏​ភ្លឺ​ចិញ្ចាច ពី​ស្នាម​បាក់​បែក នៃ​ជីវិត​របស់​ពួក​គេ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​រាល់​គ្នា កុំ​ឲ្យ “ណាយ​ចិត្ត” ឡើយ(២កូរិនថូស ៤:១៦) ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​ចម្រើន​កម្លាំង…

Read article
ព្រះជាម្ចាស់ស្វាគមន៍

ពួក​ជំនុំ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​ជុំ​គ្នា នៅ​ក្នុង​សាលា​បឋម​សិក្សា ដ៏​ចំ​ណាស់​មួយ​កន្លែង ។ សាលា​នោះ​បាន​បិទ​ទ្វារ ក្នុង​ឆ្នាំ១៩៥៨ ជាជាង​អនុវត្ត​តាម​បទ​បញ្ជា​របស់​តុលា​ការ​អាមេរិក ដែល​បាន​បង្គាប់​ឲ្យ​ឈប់​ប្រកាន់​ជាតិ​សាសន៍​(តាម​ច្បាប់ ដែល​បានអនុញ្ញាត​សិស្ស​អាមេរិក​ស្បែក​ខ្មៅ ទៅ​រៀន​នៅ​សាលា ដែល​ពី​មុន​ទទួល​តែ​សិស្ស​ស្បែក​ស)។ នៅ​ឆ្នាំ​បន្ទាប់ សាលា​រៀន​នេះក៏​បាន​បើក​ឡើង​វិញ ហើយ​អេលវ៉ា(Elva) ជា​សមាជិក​ពួក​ជំនុំ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ពេល​បច្ចុប្បន្ន ដែល​កាល​នោះ នាង​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​សិស្ស​ស្បែក​ខ្មៅ​ដំបូង​គេ ដែល​បញ្រ្ជៀត​ចូល​នៅ​ក្នុង​ពិភព​នៃ​ពួក​ស្បែក​ស។ គាត់​បាន​រំឭក​ថា “នៅ​សម័យ​នោះ គេ​បាន​យក​ខ្ញុំ​ចេញ​ពី​សហគមន៍​ដ៏​មាន​សុវត្ថិភាព​របស់​ខ្ញុំ ដែល​មាន​គ្រូ​បង្រៀន ដែល​ជាផ្នែក​មួយ​នៃ​ជីវិត​ខ្ញុំ ហើយ​គេ​ក៏​បាន​យក​ខ្ញុំ​ទៅ​ដាក់ ក្នុង​បរិយា​កាស​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច នៅ​ក្នុង​ថ្នាក់​រៀន​មួយ ដែល​មាន​សិស្ស​ស្បែក​ខ្មៅតែ​ម្នាក់​ទៀត​”។ កាល​នោះ អេលវ៉ា​បាន​ជួប​ការ​លំបាក​ជា​ច្រើន ដោយ​សារ​នាង​មាន​ពណ៌​សម្បុរ​ខុស​ពី​គេ ប៉ុន្តែ នាងបាន​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ស្រ្តី នៃ​សេចក្តី​ក្លាហាន ជំនឿ និង​ការ​អត់​ឱន​ទោស។ ទីបន្ទាល់​របស់​គាត់ គឺ​ពិត​ជា​មាន​ន័យ​ខ្លាំង​ណាស់ ព្រោះ​នាង​បាន​អត់​ទ្រាំ​នឹង​ការ​អាក្រក់​ជា​ច្រើន ពី​សំណាក់​មនុស្សមួយ​ចំនួន នៅ​ក្នុង​សង្គម​មួយ ដែល​បាន​បដិសេធ​សេចក្តី​ពិត ដែល​ថា ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​បាន​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ ដោយ​មិន​គិត​ពណ៌​សម្បុរ ឬ​ពូជ​សាសន៍​ឡើយ​។ សមាជិក​មួយ​ចំនួន នៅ​ក្នុង​ពួក​ជំនុំ​ដំបូង ក៏​បាន​បដិសេធ​សេចក្តីពិត​នេះ​ផង​ដែរ ដោយ​ជឿ​ថា ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ស្រឡាញ់​តែ​ជាតិ​សាសន៍​មួយ ដោយសារ​ដើម​កំណើត​របស់​ពួក​គេ ហើយទ្រង់​បដិសេធ​ជាតិ​សាសន៍ដទៃទៀត។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់​ពី​សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​ទទួល​ការ​បើក​សម្តែង​ពី​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ហើយ គាត់​ក៏បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​គ្រប់​គ្នា​ភ្ញាក់​ផ្អើល…

Read article
បង្កើតចិត្តដែលបម្រើអ្នកដទៃ

មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ការ​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ពេល​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ ខ្ញុំ​ដល់​ពេល​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​កិច្ចការ “មួយទៀត” គឺ ធ្វើ​ជា​ឪពុក​ល្អ​មួយ​រូប។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ការ​ស្វាគមន៍​ពី​ភរិយា និង​កូន​ៗ​របស់​ខ្ញុំ មាន​ដូច​ជា “ប៉ា យើង​បាន​ម្ហូបអី​ញាំ​ល្ងាច​នេះ?” “សូម​ប៉ា​ដង​ទឹក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បន្តិច​មក?” “ប៉ា យើង​លេង​បាល់​ទាត់​បាន​អត់?” ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ធ្វើ​អ្វី​ច្រើន​ទេ គឺ​គ្រាន់​តែ​ចង់​អង្គុយ​ចុះ​ប៉ុណ្ណោះ។ ហើយ​ទោះ​បី​ជា ក្នុង​ខ្លួន​ខ្ញុំ មាន​ផ្នែក​ដែល​ពិត​ជា​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ ធ្វើជា​ឪពុក​ដ៏​ល្អ​ម្នាក់​ក៏​ដោយ  ក៏​ខ្ញុំ​មិន​មាន​អារម្មណ៍​ថា ចង់​បំពេញ​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ​របស់​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ មិន​ចេះ​ឈប់​នោះដែរ។ បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឃើញ​កាត​ថ្លែង​អំណរ​គុណ ដែល​ភរិយា​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ពី​មនុស្ស​ម្នាក់ នៅ​ព្រះ​វិហារ។ នៅ​ក្នុង​កាត​នោះ មាន​រូប​ទឹក​មួយ​ផើង កន្សែង​ពោះ​គោ​មួយ និង​ស្បែក​ជើក​សង្រែក​ដែល​ប្រឡាក់។ នៅ​ខាង​ក្រោម មាន​ខ​គម្ពីរ លូកា ២២:២៧ ដែល​ចែង​ថា “ខ្ញុំ​នៅ​កណ្តាល​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា ទុក​ដូច​ជា​អ្នក​បំរើ​វិញ”។ ខ​គម្ពីរ​នេះ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ណាស់ បាន​ជា​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ខគម្ពីរ​មួយ​ទៀត ដែល​ចែង​ថា ទ្រង់​បាន​យាង​មក  ដើម្បី​ស្វែង​រក និង​បម្រើ​គេ(លូកា ១៩:១០)។ បើ​សិន​ជា​ព្រះ​យេស៊ូវ​ស្ម័គ្រ​ព្រះទ័យ​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​ដ៏​កខ្វក់​សម្រាប់​ពួក​សាវ័ក​របស់​ទ្រង់ ដូច​ជា​ការ​លាង​ជម្រះ​ជើង​ដ៏​គគ្រិច​របស់​ពួក​គេ(យ៉ូហាន ១៣:១-១៧) នោះ​ខ្ញុំ​ក៏​អាច​ដង​ទឹក​មួយ​កែវ​ឲ្យ​កូន​ខ្ញុំ ដោយ​គ្មាន​ការ​ត្អូញ​ត្អែរ។ គឺ​នៅ​ពេល​នោះ​ហើយ…

Read article
ថ្មនៃការរំឭក

នៅ​ពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃ​មួយ ពេល​ខ្ញុំ​ប្រើ​អ៊ីន​ធើ​ណេត ហ្វេសប៊ុក(Facebook) ក៏​បាន​បង្ហាញ “អនុស្សាវរីយ៍” ដែល​ជា​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្ហោះ​កាល​ពី​ឆ្នាំ​មុន។ អនុស្សាវរីយ៍​ទាំង​នោះ​មាន​ដូច​ជា រូប​ថត​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​របស់​បង​ប្រុស​ខ្ញុំ​ ឬ​វីដេអូ​កូន​ស្រីខ្ញុំ​កំពុង​លេង​ជា​មួយ​ជីដូន​របស់​នាង ដែល​តែង​តែ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ញញឹម។ ប៉ុន្តែ ជួន​កាល​ រូប​ថត និង​វីដេអូ​ទាំង​នោះ បាន​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ចាំ អំពី​ព្រះ​វត្ត​មាន​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​របស់ព្រះ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​ពិបាក ពេល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ហ្វេសប៊ុក​រំឭក​អំពី​សារ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្ហោះ អំពី​ការ​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​បង​ថ្លៃ​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​គាត់​កំពុង​ចាក់​គីមី​ដើម្បី​ព្យាបាល​ជម្ងឺ​មហារីក ឬ​រូប​ភាព​ថ្នេរ​នៅ​លើ​ក្បាល​ម្តាយ​ខ្ញុំ ដែល​មាន​រាង​ដូច​ឈើ​ឆ្កាង បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​ទទួល​ការ​វៈ​កាត់​ខួរ​ក្បាល កាល​ពី​បី​ឆ្នាំ​មុន។ អនុស្សាវរីយ៍​នៅ​លើ​ហ្វេស​ប៊ុក បាន​នាំ​ចិត្ត​ខ្ញុំ ឲ្យ​អធិស្ឋាន ហើយ​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ។ យើង​រាល់​គ្នា​ងាយ​នឹង​ភ្លេច​ការ​ល្អ ដែល​ព្រះ​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​យើង។ យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​មាន​អ្វី​ជួយ​រំឭក​យើង។ ពេលលោក​យ៉ូស្វេរ​ដឹក​នាំ​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ ទៅ​រក​ទីលំ​នៅ​ថ្មី​របស់​ពួក​គេ ពួក​គេ​បាន​ឆ្លង​ទន្លេ​យ័រដាន់​(យ៉ូស្វេ ៣:១៥-១៦)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ញែក​ទឹក​ទន្លេរ​យ័រដាន់ ហើយ​រាស្រ្ត​របស់​ទ្រង់​ក៏​បាន​ដើរ​នៅ​លើ​ដី​បាត​ទន្លេ(ខ.១៧)។ ដើម្បី​រំឭក​អំពី​ការ​អស្ចារ្យ​នេះ ពួក​គេ​បាន​រើស​ថ្ម​១២​ដុំ ពី​កណ្តាល​បាត​ទន្លេ ហើយ​តម្រៀង​ជា​គំនរ​ថ្ម នៅ​ត្រើយ​ម្ខាង(៤:៣,៦-7)។ ពេលគេ​សួរ​ថា គំនរ​ថ្ម​នោះ​មាន​ន័យ​ដូច​ម្តេច រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​អាច​ប្រាប់​គេ អំពី​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​ពួក​គេ​នៅថ្ងៃ​នោះ។ វត្ថុ​អ្វី​ក៏​ដោយ ដែល​រំឭក​យើង​អំពី​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះ កាល​ពី​អតីត​កាល អាច​ដាស់​តឿន​យើង ឲ្យ​ទុក​ចិត្ត​ទ្រង់​ ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន និង​ពេល​អនាគត។-AMY…

Read article