May 2025

You are here:
អត្ថន័យ​នៃ​ការ​ជំរាប​សួរ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ឯ​បូអូស​គាត់​ចេញ​ពី​បេថ្លេហិម មក​និយាយ​នឹង​ពួក​អ្នក​ចំរូត​ថា សូម​ព្រះយេហូវ៉ា​គង់​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា គេ​ឆ្លើយ​ឡើង​ថា សូម​ព្រះយេហូវ៉ា​ប្រទាន​ពរ​ដល់​លោក» (នាងរស់ ២:៤)។ យើង​អាច​រៀន​សូត្រ​បាន​ច្រើន​អំពី​មនុស្ស​ម្នាក់ តាមរយៈ​ការ​ជំរាប​សួរ​របស់​ពួក​គេ។ កាល​លោក បូអូស ដើរ​ចូល​វាល​ស្រែ​របស់​គាត់ (ដូច​ដែល​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នាងរស់​ចាប់​ផ្ដើម​និយាយ​អំពី​គាត់) ហើយ​បាន​ជំរាប​សួរ​ពួក​ឈ្នួល​របស់​គាត់ គេ​អាច​មើល​ឃើញ​ជម្រៅ​នៃ​ចរិត​លក្ខណៈ​របស់​គាត់ និង​ទំនាក់​ទំនង​ដែល​គាត់​មាន​ជា​មួយ​ព្រះ​យ៉ាង​ច្បាស់។ លោក បូអូស បាន​រស់នៅ ដោយ​មាន​ការ​យល់​ដឹង​អំពី​ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះ ហើយ​សកម្មភាព​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​របស់​គាត់​បាន​បង្ហាញ​ការ​យល់​ដឹង​នេះ។ ពួក​បរិសុទ្ធ​ជា​ច្រើន​ក្នុង​គ្រា​សញ្ញា​ចាស់ ក៏​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ។ ពួក​គេ​យល់​ឃើញថា ជីវិត​របស់​ពួក​គេ​ទាំងមូល​ត្រូវ​រស់នៅ នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​អម្ចាស់​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ទោះ​ពួក​គេ​កំពុង​ធ្វើ​ការងារ​បម្រើ​ព្រះ ឬ​កំពុង​ប្រកបរបរ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ក៏​ដោយ។ ពេល​ណា​យើង​រស់នៅ ដោយ​ការ​ប្ដូរ​ផ្តាច់​ដូច​នេះ យើង​នឹង​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ​ដល់​ឫសគល់ និង​ព្រះពរ​ក្នុង​ពាក្យ​សម្ដី និង​ទំនាក់​ទំនង​របស់​យើង។ ចូរ​យើង​កត់​សម្គាល់​ថា នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​បង្ហាញ​ខ្លួន គាត់​មិនមែន​ចេះតែ​ប្រើ​ព្រះ​នាម​ព្រះអម្ចាស់ តាម​ដែល​គាត់​នឹក​ឃើញ ឬ​ជា​អសារ​ឥតការ​នោះ​ទេ។ គាត់​មាន​ចិត្ត​ដែល​ចង់​ប្រើ​ព្រះ​នាម​ព្រះ​អង្គ ដោយ​ការ​កោត​ខ្លាច​ក្នុង​ការ​ជំរាប​សួរ ដោយ​ទទួល​ស្គាល់​អំណាច និង​ភាព​ជិត​ស្និទ្ធ​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​មាន​ក្នុង​ជីវិត​គាត់។ ការ​កោត​ខ្លាច​នេះ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​របៀប​ដែល​យើង​និយាយ​ស្តី ហើយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ​ស្វែងរក​ព្រះពរ​ព្រះ​អង្គ​ក្នុង​កាលៈទេសៈ​ទាំង​អស់ គឺ​នៅពេល​យើង​អង្គុយ​ចុះ ក្រោកឈរ ដើរ​តាម​ផ្លូវ និង​ជជែក​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ (ចោទិយកថា ៦:៧)។ នៅ​ពេល​ដែល​លោក បូអូស ដើរ​ចូល​វាល​ស្រែ គាត់​បាន​បង្កើត​បរិយាកាស​ដ៏​ល្អ ដោយ​ជំរាប​សួរ​ពួក​គេ។…

Read article
ដើរ​តាម​ព្រះអង្គ មិន​ឲ្យ​​វង្វេង​​ផ្លូវ

សុភាសិត ៣:១-៨ ត្រូវ​ឲ្យ​ទទួល​ស្គាល់​ទ្រង់​នៅ​គ្រប់​ទាំង​ផ្លូវ​ឯងចុះ នោះ​ទ្រង់​នឹង​ដំរង់​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​ច្រក​របស់​ឯង​។ សុភាសិត ៣:៦ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដំណើរ​កម្សាន្ត​របស់​ខ្ញុំ នៅ​ទីក្រុង​ប៉ារីស កាល​ពីរបី​ឆ្នាំ​មុន ខ្ញុំ​មាន​ពេល​សម្រាប់​ដើរ​មើល​ទីក្រុង​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​មួយ​នេះ​ម្នាក់ឯង មុន​ពេល​ខ្ញុំ​ជួប​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ នៅ​ប៉ម​តួអេហ្វ៊ែល ដើម្បី​ញាំ​អាហារ​ពេល​ល្ងាច​។ អ្វីៗ​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​យ៉ាង​រលូន រហូត​ដល់​ពេល​ដែល​ទូរស័ព្ទ​របស់​ខ្ញុំ​អស់​ថ្ម​។ ខ្ញុំ​មិន​អាច​បើក​ទូរស័ព្ទ​មើល​ផែនទី​បានទេ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​មិន​ច្បាស់​ថា ខ្លួនឯង​កំពុង​ទៅ​ទីណា​ទេ តែ​ក្នុង​នាម​ខ្ញុំ​ជា​ក្មេង​ស្រី​ដែល​រស់នៅ​ទីក្រុង ខ្ញុំ​មិន​មាន​ការ​ភាន់​ភាំង​ទេ​។ ខ្ញុំ​គ្រាន់តែ​បន្ត​ដើរ​តាម​មាត់​ស្ទឹងសែន ដោយ​ភ្នែក​បាញ់​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ប៉ម​តួអេហ្វ៊ែល ដ៏​ខ្ពស់​ត្រដែត​ពី​ចម្ងាយ​។ ផែនការ​របស់​ខ្ញុំ​មាន​ដំណើរ​ការ​ល្អ ទាល់តែ​ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ជិត​តំបន់​ប៉មតួអេហ្វែល ដែល​វា​ហាក់​ដូចជា​រលាយ​បាត់ នៅ​ពី​ក្រោយ​អាគារ​នៅ​ជុំ​វិញ​។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល នៅពេល​ដែល​សំណង់​ដ៏​ធំ​យ៉ាង​នេះ អាច​លាក់​ខ្លួន​បាន​យ៉ាង​ងាយ​ស្រួល​ដូច​នេះ​។ ទី​បំផុត ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​សុំ​​ឲ្យ​គេ​ជួយ​ប្រាប់​ផ្លូវ​ខ្ញុំ ហើយ​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​។ ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង យើង​មិន​អាច​ទាយ​ទុកជា​មុន ថា​យើង​នឹង​ជួប​រឿង​អ្វី​ខ្លះ​ទេ​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ឧបសគ្គ និង​បញ្ហា​ប្រឈម​ក្នុង​ជីវិត យើង​អាច​ទូល​សូម​ជំនួយ និង​ទិសដៅ​ពី​ព្រះ​។ គឺ​ដោយ​សូម​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​យើង មិន​ឲ្យ​វង្វេង ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ ឬ​ជួប​ការ​ល្បួង ដែល​នាំ​ឲ្យ​យើង​ដើរ​ផ្លូវ​កាត់ ឬ​បោះបង់ចោល​ការ​តស៊ូ​នោះ​ឡើយ​។ ជា​ពិសេស នៅ​ពេលណា​ជីវិត​យើង ហាក់​ដូចជា​ពិបាក ឬ​មាន​ការ​ភាន់​ភាំង យើង​អាច​ងាក​បែរ​ទៅ​រក​ព្រះ…

Read article
ផ្ទាំង​រូប​ក្រ​ណាត់​ប៉ាក់ នៃ​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​របស់​ព្រះ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«នាង​ក៏​ទៅ​រើស​សន្សំ​ក្នុង​ស្រែ​តាម​ពួក​អ្នក​ច្រូត ហើយ​គាប់​ជួនជា​នាង​ទៅ​ក្នុង​ស្រែ១របស់​បូអូស ដែល​ជា​សាច់​ញាតិ​នឹង​អេលីម៉ាលេច ឯ​បូអូស​គាត់​ចេញ​ពី​បេថ្លេហិម»(នាងរស់ ២:៣-៤)។ ពេល​យើង​មើលទៅ​ជីវិត យើង​ច្រើនតែ​មើល​ឃើញ​ខ្សែ​អំបោះ​នៃ​ជីវិត ដែល​ចាក់​ស្រែះ ឬ​ប្រទាក់​គ្នា នៅ​ផ្ទៃ​ខាង​ក្រោយ​នៃ​ផ្ទាំង​រូប​ក្រ​ណាត់​ប៉ាក់ ដែល​ព្រះអម្ចាស់​កំពុង​រចនា។ នាង ន៉ាអូមី និង​នាង រស់ ក៏​បាន​ឆ្លង​កាត់​ភាព​ចាក់​ស្រែះ​របស់​ខ្សែ​អំបោះ​នៃ​ជីវិត។ ពួក​គេ​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​ដល់​ទឹកដី​អ៊ីស្រាអែល​ក្នុង​នាម​ជា​ស្ត្រី​មេម៉ាយ គ្មាន​ប្រាក់​ជាប់​ខ្លួន ជា​ស្ថានភាព​ដែល​ងាយ​រង​គ្រោះ​បំផុត សម្រាប់​ស្ត្រី​នៅ​ក្នុង​សង្គម​អនាធិបតេយ្យ (ពួក​ចៅហ្វាយ ២១:២៥)។ ក្នុង​សង្គម​របស់​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​សម័យ​បុរាណ មាន​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ដែល​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​អ្នកក្រ​ចូល​ក្នុង​វាល​ស្រែ​រើស​កួរ​ស្រូវ ដែល​អ្នក​ប្រមូល​ផល​បាន​ជ្រុះ​នៅ​លើ​ដី។ ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​បង្កើត​ច្បាប់​នេះ​មក ដោយ​បាន​បង្ហាញ​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់ និង​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ចំពោះ​ជន​ទុរគត។ ប៉ុន្តែ គេ​មិន​តែងតែ​អនុវត្ត​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​នេះ ឲ្យ​បាន​ញឹក​ញាប់ ក្នុង​សម័យ​នោះ​ទេ។ តែ​នៅពេល​ដែល​នាងរស់​បាន​តាំង​ចិត្ត​ដើរ​ចូល​ក្នុង​វាល​ស្រែ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​ការ​តាម​រយៈ​ក្រឹត្យ​វិន័យ​នេះ ដើម្បី​ផ្គត់​ផ្គង់​នាងរស់ និង​នាង​ន៉ាអូមី។ ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដ៏​សាមញ្ញ​របស់​នាងរស់ ហាក់​ដូចជា​បាន​ក្លាយ​ជា​ការ​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​ផែនការ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​សម្រាប់​ស្ត្រី​ទាំង​ពីរ និង​សម្រាប់​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​នៃ​ការ​ប្រោស​លោះ​ទាំងមូល។ នាងរស់​ក៏​បាន​ទៅ​រើស​កួរ​ស្រូវ​ក្នុង​ដី​ស្រែ​របស់​លោក​បូអូស ជា​ញាតិ​សាច់​ឆ្ងាយ​របស់​ស្វាមី​របស់​នាង​ន៉ាអូមី និង​ជា​បុរស​ដែល​មាន​ឋានៈ​ខ្ពស់។ ជនជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​សម័យ​បុរាណ​យល់​ដឹង​ថា គ្រួសារ​គឺជា​ផ្នែក​មូលដ្ឋាន​របស់​សង្គម ដែល​ក្នុង​នោះ​សមាជិក​របស់​គ្រួសារ​ធំ​មាន​កាតព្វកិច្ច​ក្នុង​ការ​គាំទ្រ និង​ការពារ​សាច់​ញាតិ ដែល​កំពុង​ជួប​ការ​លំបាក​ដូច​នាង​ន៉ាអូមី​ជាដើម។ ការ​នេះ​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​ព្រះ​ហស្ត​របស់​ព្រះ នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្គត់​ផ្គង់​ដោយ​សេចក្តី​សប្បុរស​ដល់​នាង រស់ និង​នាង ន៉ាអូមី ហើយ​តាម​របៀប​ដែល​ហាក់​ដូចជា​មិន​គួរ​ឲ្យ​កត់​សំ​គាល់ បើ​គេ​មើល​តែ​មួយ​ភ្លែត។ តាម​ពិត…

Read article
ការ​កត់​ត្រា​ច្បាស់​លាស់​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ

ម៉ាកុស ១:១-៨ នេះ​ជាដើម​ដំណឹង​ល្អ​ពី​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជា​ព្រះរាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ​។ ម៉ាកុស ១:១ កាលពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ បង​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ ឈ្មោះ​ស្កត់(Scott) បាន​ទទួល​កំណត់ហេតុ អំពី​ការ​ចូល​បម្រើ​កងទ័ព​របស់​ឪពុក​យើង នៅ​សម័យ​សង្គ្រាម​លោក​លើកទី២​។ នៅពេល​ដែល​ខ្ញុំ​អាន​កំណត់ហេតុ​ប៉ុន្មាន​ទំព័រ​នោះ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ឃើញ​មាន​កំណត់​ត្រា​អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល អំពី​ឪពុក​របស់​យើង​ទេ​។ គេ​គ្រាន់តែ​បាន​កត់​ត្រា​អំពី​ការ​ពិត ដែល​ជា​ទិន្នន័យ​។ ខ្ញុំ​មាន​ចំណាប់​អារម្មណ៍​នៅ​ក្នុង​ការ​អាន តែ​ទី​បំផុត ខ្ញុំ​មាន​ការ​មិន​ពេញ​ចិត្ត ព្រោះ​អ្វី​ដែលគេ​បាន​សរសេរ​អំពី​គាត់ មិន​មាន​អ្វី​ថ្មី​សម្រាប់​ខ្ញុំ​សោះ។ តែ​យើង​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​បាន​ប្រទាន​កំណត់​ត្រា​អំពី​ព្រះជន្ម និង​ព្រះ​រាជ​កិច្ច​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដំណឹង​ល្អ​ទាំង៤ ដែល​លើស​ពី​ទិន្នន័យ​ធម្មតា​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដំណឹង​ល្អ​គឺជា​ការ​ពិពណ៌នា ដែល​បើក​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា ព្រះយេស៊ូវ​ជា​នរណា ក្នុង​សម័យ​ដែល​ព្រះ​អង្គ​គង់​នៅ​លើ​ផែនដី ក៏​ដូចជា​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ និង​មាន​បន្ទូល​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដំណឹង​ល្អ​ម៉ាកុស ការ​កត់​ត្រា​ត្រូវ​បាន​ធ្វើ​ឡើង ក្នុង​គោលបំណង​ដើម្បី​បក​ស្រាយ អំពី​សេចក្តី​ថ្លែង​ការ​ដ៏​សំខាន់​របស់​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ ដែល​បាន​ចែងថា “នេះ​ជាដើម​ដំណឹង​ល្អ​ពី​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជា​ព្រះរាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ” (ម៉ាកុស ១:១)។ ខ​គម្ពីរ​ដែល​មាន​ជា​បន្ត​បន្ទាប់ ក៏បាន​ប្រាប់​យើង​អំពី​របៀប​ដែល​លោក​យ៉ូហាន បាទីស្ទ បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​អំពី​ព្រះ​មែស៊ី​។ គឺ​ដូច​ដែល​លោក​យ៉ូហាន​បាន​ប្រកាស​ថា “ព្រះអង្គ​​ដែល​យាង​មក​ក្រោយ​ខ្ញុំ ទ្រង់​មាន​អំណាច​លើស​ជាង​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​មិន​គួរ​នឹង​ឱន​ស្រាយ​ខ្សែ​សុព័ណ៌​បាទ​ទ្រង់​ផង”(ខ.៧)។ កំណត់​ត្រា​របស់​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ម៉ាកុស គឺ​បាន​បង្ហាញ​ច្បាស់​ថា ព្រះយេស៊ូវ​ជា​ព្រះរាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ​។ សាវ័ក​យ៉ូហាន​ក៏​​បាន​កត់​​ត្រា អំពី​ព្រះ​ជន្ម​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ​ផង​ដែរ​ថា…

Read article
ក្រោក​ឡើង ហើយ​បន្ត​រស់នៅ​ថ្វាយ​ព្រះ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«គ្រា​នោះ​នាង រស់ ជា​សាសន៍​ម៉ូអាប់ នាង​និយាយ​នឹង​ន៉ាអូមី​ថា ឥឡូវ​នេះ សូម​បើក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​ឯ​ស្រែ ដើម្បី​នឹង​រើស​សន្សំ​ស្រូវ តាម​អ្នកណា​ដែល​អាណិត​មេត្តា​ដល់​ខ្ញុំ រួច​គាត់​ប្រាប់​ថា ទៅ​ចុះ កូន​អើយ» (នាងរស់ ២:២)។ នៅពេល​អ្នក​ភ្ញាក់​ពី​ដំណេក​ពេល​ព្រឹក តើ​អ្នក​ធ្លាប់​គេង​គិត​នៅ​លើ​គ្រែ អំពី​ពេល​អនាគត និង​អ្វីៗ​ដែល​កំពុង​កើត​ឡើង​ឬ​ទេ? តើ​អ្នក​មាន​អារម្មណ៍​ថា ពិបាក​ពេក ដោយ​សារ​បញ្ហា​ប្រឈម​នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់ ឬ​ពិបាក​ពេក ដោយ​សារ​បញ្ហា​ដែល​កើត​ឡើង​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​ឬ​ទេ? នៅពេល​ដែល​នាង រស់ ក្រោក​ពី​គេង នៅ​រយៈពេល​ប៉ុន្មាន​ថ្ងៃ​ដំបូង​នៃ​ការ​រស់នៅ​របស់​នាង​នៅ​ភូមិ​បេថ្លេហិម នាង​ទំនង​ជា​ចំណាយ​ពេល​មួយ​ភ្លែត ដើម្បី​រម្លឹក​ខ្លួន​ឯង​ថា នាង​កំពុង​នៅ​កន្លែងណា ហើយ​ពេល​នាង​គិត​អំពី​អ្វីៗ​ដែល​បាន​កើត​ឡើង នាង​នឹក​ចាំ​ថា៖ ប្ដី​របស់​ខ្ញុំ​ស្លាប់​ហើយ។ ខ្ញុំ​កំពុង​រស់នៅ​ក្នុង​ទឹកដី​បរទេស​ជា​មួយ​ម្តាយ​ក្មេក​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ចាក​ចេញ តែ​ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​រឿង​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ។ តើ​ពេល​នេះ ខ្ញុំ​ត្រូវ​គិត​យ៉ាងណា? នាង រស់ មិន​បាន​អង្គុយ​ស្ងៀម ដោយ​រង់​ចាំ​ការ​អស្ចារ្យ មុន​នឹង​បន្ត​សកម្មភាព​នៃ​ការ​រស់នៅ​នោះ​ទេ។ ទេ​សម្រាប់​នាង រស់ ការ​មាន​សុភវិនិច្ឆ័យ​នាំ​ឲ្យ​នាង​មាន​ការ​គិត​យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ហើយ​ការ​គិត​ដោយ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​អនុវត្ត​តាម​ស្ថានភាព​ជាក់​ស្ដែង។ នាង រស់ ដឹង​ថា នាង និង​ម្តាយ​ក្មេក​នាង​ត្រូវ​ការ​ស្បៀង​អាហារ ហើយ​នាង​ក៏​ដឹង​ថា នាង​អាច​ធ្វើ​ការងារ​បាន។…

Read article
លើស​ពី​ពាក្យ​ដែល​អាច​ពិពណ៌នា

២កូរិនថូស ១២:១-១០ ខ្ញុំ​នឹង​ស៊ូ​អួត​ពី​​សេចក្ដី​កម្សោយ​របស់​ខ្ញុំ ដោយ​អំណរ​ជា​ខ្លាំង ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ‌​​ចេស្តា​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​សណ្ឋិត​នៅនឹង​ខ្ញុំ​។ ២កូរិនថូស ១២:៩ លោក​ថូ​ម៉ាស អ័​គីណាស(Thomas Aquinas) ជា​ទេវ​វិទូ នៅ​ក្នុង​មជ្ឈិម​សម័យ បាន​ស៊ូ​ទ្រាំ​ទុក្ខ​លំបាក​ជា​ច្រើន ក្នុង​ការ​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​រស់នៅ ក្នុង​ជីវិត​ដែល​ស្វែងរក​បំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះ​។ ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់​បាន​ឃុំ​ខ្លួន​គាត់​ក្នុង​គុក អស់​រយៈ​ពេល១ឆ្នាំ ដើម្បី​​ព្យាយាម​បំបាក់​ទឹក​ចិត្ត​គាត់ មិន​ឲ្យ​ចូល​រួម​ជា​មួយ​ក្រុម​ដូ​មីនីខិន ជា​ក្រុម​ដែល​មាន​ការ​ប្តូរ​ផ្តាច់ ក្នុង​ការ​រស់នៅ​ក្នុង​ជីវិត​ដែល​សាមញ្ញ និង​មានការ​សិក្សា និង​ផ្សាយ​ព្រះបន្ទូល​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​ចំណាយ​​ពេល​ពេញ​មួយ​ជីវិត ដើម្បី​​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប និង​ខគម្ពីរ​ដែល​និយាយ​អំពី​​ការ​បង្កើត​របស់​ព្រះ ហើយ​បាន​និពន្ធ​សៀវភៅ​ជិត១០០ភាគ គាត់​បាន​ដក​ពិសោធន៍​នូវ​ទំនាក់​ទំនងជា​មួយ​ព្រះ ដែល​មានន័យ​យ៉ាង​ខ្លាំង បានជា​គាត់​សរសេរ​ថា “ខ្ញុំ​មិន​អាច​រក​ពាក្យ​ដើម្បី​សរសេរ​សៀវភៅ​​ទៀត​ទេ ព្រោះ​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន​ខ្ញុំ​នូវ​ការ​យល់​ដឹង អំពី​ប្រាជ្ញា​របស់​ព្រះអង្គ ដែល​មាន​ពេញ​ដោយ​សិរី​ល្អ បានជា​ពាក្យ​ពេចន៍​ទាំង​អស់ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​សរសេរ​កន្លងមក គឺ​ប្រៀប​ដូចជា​ចំបើង​ប៉ុណ្ណោះ”។ បី​ខែ​ក្រោយមក គាត់​ក៏បាន​លាចាក​លោក​។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​ដក​ពិសោធន៍​ដែល​គាត់​មាន​ជាមួយ​ព្រះ ដោយ​ចិត្ត​ស្ញប់​ស្ញែង​យ៉ាង​ខ្លាំង លើស​ពី​ពាក្យ​ដែល​គាត់​អាច​ពិពណ៌នា​បាន គឺ​នៅពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​​បាន​លើក​គាត់​ឡើង​ “ដល់​ស្ថាន​​​បរម​សុខ ហើយ​បានឮ​ពាក្យ​ដែល​ថ្លែង​ប្រាប់​មិន​បាន ក៏​គ្មាន​ច្បាប់​ឲ្យ​មនុស្ស​ណា​និយាយ​ឡើយ”(២កូរិនថូស ១២:៤)។ “ដោយ​ព្រោះ​ការ​បើក​សំដែង​ដ៏​ហួស​ល្បត់​នោះ” សាវ័ក​ប៉ុល​មាន “បន្លា១ចាត់មក​ក្នុង​សាច់ឈាម”(ខ.៧) ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​បន្ទាប​ខ្លួន និង​ពឹង​ផ្អែកលើ​ព្រះអង្គ​។ ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា “គុណ​របស់​អញ​ល្មម​ដល់​ឯង​ហើយ…

Read article
ទេវ​សាស្ត្រ​នៃ​ការ​សោក​សង្រេង (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«កុំ​ហៅ​ខ្ញុំ​ថា​ន៉ាអូមី​ឡើយ ត្រូវ​ហៅថា​ម៉ារ៉ា​វិញ ដ្បិត​ព្រះ​ដ៏​មាន​គ្រប់​ទាំង​ព្រះ​ចេស្តា ទ្រង់​បាន​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​ខ្ញុំ​ដោយ​ជូរ​ល្វីង​ណាស់ ខ្ញុំ​បាន​ចេញ​ទៅ​ទាំង​ពោរពេញ តែ​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​នាំ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ត្រឡប់​វិល​មក​ដោយ​ទទេ​វិញ» (នាងរស់ ១:២០-២១)។ កាល​នាង ន៉ាអូមី រិល​ត្រឡប់​មក​ភូមិ​បេថ្លេហិម​វិញ ដោយ​បន្សល់​ទុក​ផ្នូរ​របស់​ស្វាមី និង​កូន​ប្រុស​គាត់​នៅ​ស្រុក​ម៉ូអាប់ យើង​គ្រាន់​តែ​អាច​ស្រមៃ​ឃើញ​ការ​ឈឺ​ចាប់ និង​ការ​សោក​សង្រេង ដែល​គាត់​មាន ពេល​គាត់​វិល​ត្រឡប់​មក​កន្លែង និង​ជួប​មនុស្ស​ដែល​គាត់​ធ្លាប់​ស្គាល់។ តើ​នៅពេល​នោះ គាត់​បាន​គិត​ឃើញ និង​នឹក​ចាំ​អំពី​រឿង​អ្វី​ខ្លះ? គាត់​ប្រហែល​ជា​ឃើញ​អ្នក​ដែល​គាត់​ធ្លាប់​ជួប ពួក​គេ​មាន​កូន​ប្រុស ដែល​ពេញវ័យ​ហើយ។ គាត់​ក៏​ឃើញ​កន្លែង​ដែល​គាត់​ធ្លាប់​នាំ​កូន​ប្រុស​គាត់​មក​លេង ឬ​ឃើញ​កន្លែង​ដែល​គាត់​ធ្លាប់​ដើរ​ជា​មួយ​ប្ដី​គាត់។ល។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ភាព​ជូរ​ល្វីង​បាន​កើត​មាន ដោយ​សារ​ស្ថាន​ភាព​របស់​គាត់ នាង ន៉ាអូមី ដែល​ឈ្មោះ​គាត់​ប្រែ​មក​ថា «ជាទី​គាប់​ចិត្ត» បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ប្ដូរ​ឈ្មោះ​ខ្លួន​ឯង​មក​ជា «ម៉ារ៉ា» វិញ ដែល​មាន​ន័យ​ថា «ជូរ​ល្វីង»។ នាង​មិន​បាន​ព្យាយាម​មើល​រំលង​បញ្ហា​ប្រឈម ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ជឿ​ថា ជីវិត​របស់​នាង​សុខ​សប្បាយ​នោះ​ទេ។ ការ​ធ្វើ​ដូច​នេះ មិន​មាន​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់ ជា​ការ​ក្បត់​នឹង​ទេវសាស្រ្ត​នៅ​ពី​ក្រោយ​ជំនឿ​របស់​គាត់ ដែល​អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​សកល​ឈ្មោះ វីលៀម ខោភ័រ (William Cowper) បាន​ហៅ​ថា «ការ​ផ្គត់ផ្គង់​តាម​របៀប​ដ៏​ពិបាក»។1 ស្ថានភាព​របស់​នាង ន៉ាអូមី បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​ការ​ពិត​ដែល​ថា សូម្បី​តែ​សម្រាប់​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ ការ​ឈឺ​ចាប់​ខ្លះ​ក្នុង​ជីវិត…

Read article
នាំ​ទុក្ខ​លំបាក​មក​ទូល​ថ្វាយ

២ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១៤-២០ ហេសេគា​ក៏​ទទួល​សំបុត្រ​នោះ … រួច​ទ្រង់​យាង​ឡើង​ទៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ​​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា លា​សំបុត្រ​នោះ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះអង្គ​។ ២ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១៤ មាន​ពេល​មួយ ប្រាយអិន(Brian) បាន​ជួប​គ្រូ​ពេទ្យ​ឯកទេស​បេះដូង ជាង១ម៉ោង​។ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​បាន​អង្គុយ នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​រង់​ចាំ ដោយ​អធិស្ឋាន​សូម​ប្រាជ្ញា និង​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា សម្រាប់​មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​កំពុង​មាន​ជំងឺ​នេះ​។ នៅពេល​ដែល​ប្រាយអិន បាន​វិល​ត្រឡប់​មក​បន្ទប់​រង់​ចាំ​វិញ គាត់​ក៏បាន​បង្ហាញ​ក្រដាស​ជា​ច្រើន​សន្លឹក ដែល​គាត់​ទទួល​បាន​ពី​គ្រូ​ពេទ្យ​។ នៅពេល​ដែល​គាត់​តម្រៀប​ក្រដាស​ទាំង​នោះ​នៅ​លើ​តុ គាត់​ក៏បាន​ពិភាក្សា​គ្នា អំពី​ជម្រើស​ផ្សេងៗ ដែល​គាត់​កំពុង​ពិចារណា ដើម្បី​ព្យាបាល​ជំងឺ​ដែល​កំពុង​គំរាម​កំហែង​ជីវិត​គាត់​។ អ្នក​ទាំង​ពីរ​ក៏បាន​ពិភាក្សា​គ្នា​ថា ពួក​គេ​ត្រូវ​អធិស្ឋាន សូម​ប្រាជ្ញា​ពី​ព្រះអង្គ សម្រាប់​ជំហាន​បន្ទាប់​។ ហើយ​បន្ទាប់មក ប្រាយអិន​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “ទោះ​ខ្ញុំ​ទទួល​លទ្ធផល​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ នៅពេល​ខាង​មុខ ជីវិត​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​ហស្ត​របស់​ព្រះអង្គ​ហើយ”។ នៅ​គ្រា​សញ្ញាចាស់ ស្តេច​ហេសេគា​បាន​លា​សំបុត្រ​អាន នៅ​ចំពោះ​ព្រះអម្ចាស់(២ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១៤)។ ពាក្យ​នៅ​ក្នុង​សំបុត្រ​នោះ មិន​បាន​និយាយ​អំពី​ស្ថានភាព​ជំងឺ​ដែល​កំពុង​គំរាម​កំហែង​ជីវិត​ទេ តែ​បាន​និយាយ​អំពី​កងទ័ព​ដ៏​មាន​អំណាច​របស់​ចក្រភព​អាស​ស៊ើរ ដែល​បាន​វាយ​កាន់​កាប់​ទីក្រុង​ទាំង​អស់​ដែល​មាន​កំផែង​ការពារ ក្នុង​នគរ​យូដា ហើយ​កំពុង​ត្រៀម​វាយ​យក​​ទីក្រុង​យេរ​សាឡិម ជា​រាជធានី​។ ស្តេច​ហេសេគា​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ថា “គឺ​ទ្រង់តែ១ព្រះ‌អង្គ​ទ្រង់ ដែល​ជា​ព្រះ​នៃ​អស់​ទាំង​សាសន៍​នៅ​ផែនដី​នេះ ទ្រង់​បាន​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ​នឹង​ផែនដី … ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​យើង​ខ្ញុំ​អើយ សូម​ទ្រង់​ជួយ​សង្គ្រោះ​យើង​ខ្ញុំ ឲ្យ​រួចពី​កណ្តាប់​ដៃ​គេ​ផង”(ខ.១៥,១៩)។…

Read article
ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​ភាព​សាមញ្ញ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«គឺ​យ៉ាង​នោះ​ហើយ ដែល​ន៉ាអូមី​បាន​វិល​ពី​ស្រុក​ម៉ូអាប់​មកវិញ មាន​ទាំង​នាងរស់ ជា​សាសន៍​ម៉ូអាប់ កូន​ប្រសា​ខ្លួន​មក​ជា​មួយ​ផង គេ​មកដល់​ក្រុង​បេថ្លេហិម នៅដើម​រដូវ​ចំរូត​ស្រូវ​ឱក» (នាងរស់ ១:២២)។ នៅ​ក្នុង​ការ​អាន ការ​ទស្សនា ឬ​ស្តាប់​ព័ត៌មាន​នៅពេល​ព្រឹក តើ​អ្នក​ធ្លាប់​គិត​ថា ខ្លួន​របស់​អ្នក​មាន​ភាព​តូចតាច​យ៉ាង​ខ្លាំង​ដែរ​ឬ​ទេ? តើ​អ្នក​ធ្លាប់​ឆ្ងល់​ទេ​ថា «តើ​ព្រះ​អម្ចាស់​ពិតជា​ស្គាល់​ខ្ញុំ​ជា​នរណា ឬ​កំពុង​នៅ​កន្លែងណា​ទេ? តើ​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង មាន​ចំណាប់​អារម្មណ៍​អ្វី​មក​លើ​ខ្ញុំ?» យើង​មាន​ភាព​សាមញ្ញ​ណាស់ ហើយ​យើង​ងាយ​នឹង​ជឿ​ថា ភាព​សាមញ្ញ គឺ​ស្មើ​នឹង «ភាព​គ្មាន​ប្រយោជន៍»។ ប៉ុន្តែ រឿង​របស់​នាង រស់ និង​នាង ន៉ាអូមី បាន​បើក​បង្ហាញ​ការ​យល់​ឃើញ​ខុសពី​នេះ។ តាមរយៈ​រឿង​នេះ យើង​ឃើញ​ថា ព្រះ​ហស្ត​ប្រកប​ដោយ​អធិបតេយ្យ​ភាព និង​ការ​ផ្គត់ផ្គង់ តែងតែ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ក្នុង និង​តាមរយៈ​សកម្មភាព​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​របស់​យើង។ ព្រះ​អង្គ​ជ្រាប និង​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់ ទ្រទ្រង់ ហើយ​ផ្គត់ផ្គង់​យើង។ រឿង នាង រស់ បាន​ចាប់​ផ្ដើម​នៅពេល​ដែល​លោក អេលីម៉ាលេច បាន​ធ្វើ​នូវ​កំហុស​មួយ។ លោក អេលីម៉ាលេច បាន​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ខុស​ធ្ងន់ធ្ងរ ដោយ​ចាក​ចេញពី​ភូមិ​បេថ្លេហិម ដែល​កំពុង​មាន​គ្រោះ​អត់​ឃ្លាន ទៅ​ស្រុក​ម៉ូអាប់​ដែល​កំពុង​មាន​ភាព​សម្បូរសប្បាយ​ជា​មួយ​នាង ន៉ាអូមី ជា​ភរិយា និង​កូន​ប្រុស​ទាំង​ពីរ…

Read article
ជួយ​អ្នក​ទាល់ក្រ

លេវី​វិន័យ ២៥:៣៥-៣៨ បើ​បង​ឬ​ប្អូន​ដែល​នៅ​ជិត​ឯង ធ្លាក់​ខ្លួន​ទៅ​ជា​ក្រ មាន​កំឡាំង​ដៃ​ខ្សោយ នោះ​ត្រូវ​ឲ្យ​ឯង​ទប់ទល់​ផង ហើយ​ឲ្យ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ឯង​ដូចជា​អ្នក​ប្រទេស​ក្រៅ ឬ​ជា​អ្នក​ស្នាក់​ដែរ​។ លេវី​វិន័យ ២៥:៣៥ កាលពី​ដើម​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ១៩០០ ច្បាប់​បាន​ហាម​ប្រជាជន​ស្បែក​ខ្មៅ និង​ជន​អន្តោ​ប្រវេសន៍ ក្នុង​សហរដ្ឋអាមេរិក មិន​ឲ្យ​ជួល ឬ​ទិញ​អចលន​ទ្រព្យ ក្នុង​ទីក្រុង​កូរ៉ូណាដូ រដ្ឋ​កាលីហ្វូញ៉ា​ទេ​។ បុរស​ស្បែក​ខ្មៅ​ម្នាក់ ឈ្មោះ​ហ្កាស់ ថមសិន(Gus Thompson) ដែល​ធ្លាប់​រស់នៅ​ជា​ទាសករ​ពី​កំណើត បាន​ទិញ​ដី​មួយ​កន្លែង និង​សង់​ផ្ទះ​ជួល​មួយ​ខ្នង ក្នុង​ទីក្រុង​កូរ៉ូណាដូ មុន​ពេល​ច្បាប់​ដែល​មាន​ការ​រើសអើង​នេះ ត្រូវ​បាន​គេ​អនុម័ត​។ នៅ​ឆ្នាំ១៩៣៩ លោក​ហ្កាស់​​ក៏​បាន​ជួល​ផ្ទះ​នោះ ឲ្យ​គ្រួសារ​មួយ ជា​ជនជាតិ​អាស៊ី ហើយ​ទី​បំផុត​ក៏​បាន​លក់​ដី​នោះ​ឲ្យ​ពួកគេ​។ ប្រហែល​ជិត៩៥ឆ្នាំ​ក្រោយមក បន្ទាប់​ពី​បាន​លក់​​ដី​នោះ​ហើយ សមាជិក​ខ្លះ​ក្នុង​គ្រួសារ​ជនជាតិ​អាស៊ី​នេះ ក៏​បាន​បរិច្ចាគ​ប្រាក់​ដែល​ទទួល​បាន​ពី​ការ​លក់​នោះ ដល់​និស្សិតមហាវិទ្យាល័យ ដែល​ជា​ជនជាតិ​ស្បែក​ខ្មៅ​។ ពួកគេ​ក៏​កំពុង​រត់​ការ​ច្បាប់ ដើម្បី​ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​មជ្ឈមណ្ឌល​មួយ នៅ​ក្នុង​សកលវិទ្យាល័យ​សាន់ឌីអេហ្គោ តាម​លំនាំ​ឈ្មោះ​របស់​លោក​ហ្កាស និង​ភរិយា​គាត់ គឺ​អ្នក​ស្រី​អេម៉ា(Emma)។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​លេវី​វិន័យ ក៏​បាន​ចែង​អំពី​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ​ផង​ដែរ​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្គាប់​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​អង្គ​ថា “បើ​បង​ឬ​ប្អូន​ដែល​នៅ​ជិត​ឯង ធ្លាក់​ខ្លួន​ទៅ​ជា​ក្រ មាន​កំឡាំង​ដៃ​ខ្សោយ នោះ​ត្រូវ​ឲ្យ​ឯង​ទប់​ទល់​ផង ហើយ​ឲ្យ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ឯង​ដូចជា​អ្នក​ប្រទេស​ក្រៅ…

Read article