ពេលដែលត្រូវស្តាប់តាមការប្រឹក្សាដ៏ល្អ
ដោយសារភាពមមាញឹក ដែលមនុស្សជាច្រើនមានក្នុងការរស់នៅ នោះយើងមិនពិបាកនឹងសំគាល់ថា ស្ថានភាពរបស់យើង គឺមិនខុសពីស្ថានភាពដែលពេញដោយបន្ទុករបស់លោកម៉ូសេ ក្នុងព្រះគម្ពីរនិក្ខមនំជំពូក១៨។ មានតែគាត់ម្នាក់គត់ ដែលជាចៅក្រមសម្រាប់ពួក បណ្តាលជន ដូចនេះ មានមនុស្សជាច្រើនបានមកឈរនៅចំពោះមុខគាត់ “តាំងពីព្រឹករហូតដល់ល្ងាច”(ខ.១៣) ដើម្បីឲ្យគាត់ជួយវិន្និច្ឆ័យរឿងក្តីរបស់ពួកគេ។ តាមពិត ខ្ញុំបានឮពួកជំនុំ ជាពិសេសគឺឪពុកម្តាយដែលមានវ័យក្មេង និយាយប្រាប់ខ្ញុំថា ពួកគេមានស្ថានភាពមិនខុសពីលោកម៉ូសេឡើយ។ យើងហាក់ដូចជាចាំបាច់ត្រូវរៀនជំនាញប្រចាំជីវិតពីរយ៉ាង ដើម្បីឲ្យអាចរស់រៀនបាន ដែលមានដូចជា ការមានចិត្តចង់ស្តាប់(ខ.២៤) និងការព្រមទទួលជំនួយ(ខ.២៥)។ ជួនកាល យើងមិនព្រមទទួលជំនួយ ដោយសារសេចក្តីអំណួត ប៉ុន្តែ យើងមិនអាចធ្វើដូចនេះជារៀងរហូតបានឡើយ។ ចំពោះលោកម៉ូសេ និងជាញឹកញាប់ ចំពោះយើង ពេលវេលាក្នុងជីវិតកន្លងផុតទៅឆាប់រហ័សណាស់ ហើយបានធ្វើការទាមទាច្រើនណាស់ពីយើង(ខ.១៣-១៥) បានជាយើងស្ទើរតែមិនមានពេលគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីឆ្លើយតប គឺមិនថាតែពេលសម្រាប់គិតពិចារណាឲ្យបានល្អិតល្អន់ ឬការទៅសុំយោបល់ពីអ្នកដទៃឡើយ។ នេះប្រហែលជាមូលហេតុ ដែលព្រះគម្ពីរបានរំឭកយើងថា យើងត្រូវមានអ្នកប្រឹក្សាយោបលនៅក្បែរ ដែលនឹងចែកចាយបទពិសោធន៍ និងប្រាជ្ញាដល់យើង ទោះបីជាយើងគ្មានពេលសុំយោបលពីពួកគេក៏ ដោយ។ យើងអាចស្វែងយល់អំពីបញ្ហានេះ នៅក្នុងរឿងដែលចែងអំពីការអ្វីដែលលោកយេត្រូបានធ្វើ សម្រាប់លោកម៉ូសេដែលជាកូនប្រសាររបស់ខ្លួន ដោយប្រាប់គាត់ឲ្យផ្ទេរការទទួលខុសត្រូវមួយចំនួន ដល់អ្នកដឹកនាំផ្សេងទៀត(ខ.១៧-២៣)។ ចូរកុំយល់ថា បញ្ហារបស់អ្នកមិនអាចត្រូវបានដោះស្រាយបាននោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរស្វែងរកការប្រឹក្សាដែលត្រូវតាមបំណងព្រះទ័យព្រះ ហើយអនុវត្តតាមយោបលដ៏ល្អនោះចុះ(ខ.១៧-២៣)។-Randy Kilgore
Read article