March

You are here:
ឱមនុស្សល្ងីល្ងើអើយ!

ខ្ញុំ​យល់ថា ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​យេស៊ូវ ហាក់​ដូច​ជា​ផ្ទុយ​នឹង​បុគ្គ​លិក​លក្ខណៈ​របស់​ទ្រង់ ព្រោះ​ទ្រ​ង់​មាន​ចិត្ត​សុភាព​ណាស់​(ម៉ាថាយ ១៩:១៣-១៥) តែទ្រង់​បាន​ហៅ​អ្នក​ខ្លះ​ថា មនុស្ស​​ល្ងីល្ងើ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារ​ពាក្យ​នេះត្រូវ​បាន​ប្រើជា​ច្រើ​ន​ដង នៅក្នុ​ង​កណ្ឌ​ដំណឹ​ង​ល្អ នោះ​​​ព្រះអ​ម្ចាស់​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​ធ្ងន់​ៗ​ដូចនេះ ដើម្បី​បក​ស្រាយអំ​ពីម​នុស្ស​ដែល​ទ្រង់​កំពុង​មាន​បន្ទូល ជា​ពិសេស គឺ​ពួក​ផារិស៊ី​តែ​ម្តង(មើល​ម៉ាថាយ ២៣:១៧-១៩ លូកា ១១:៣៩-៤០)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​បា​ន​ប្រើពា​ក្យ មនុស្សល្ងីល្ងើ នៅ​ក្នុងរឿង​ប្រៀប​ប្រដូច បន្ទាប់​ពី​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូលព្រមានបុរស​ម្នាក់ អំពី​ការ​ស្រែក​ឃ្លាន​ចង់​បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ(លូកា ១២:១៣-២១)។ គាត់​ជា​មនុស្ស​ល្ងីល្ងើ មិន​មែន​ដោយ​សារ​គាត់​បានព​ង្រីក​ជង្រុក​ឲ្យកាន់​តែ​ធំ ដើម្បីដាក់​​ផល​ដំណាំដ៏​បរិបូរ​របស់​ខ្លួននោះ​ឡើយ(ខ.១៦-១៨)។ តែ​បើគាត់ទុ​កផល​ដំណាំទាំ​ងនោះ នៅ​កណ្តាល​វាល ឲ្យ​មាន​ការ​ខូច​ខាត ដោយសារ​អាកាស​ធាតុ ​នោះគាត់​គឺ​ជាម​នុស្សល្ងី​ល្ងើ​ហើយ។ ហើយ​គា​ត់​ក៏​មិន​ល្ងង់​ដែរ នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​យល់​ថា ផល​ដំណាំ​ដ៏ច្រើន​នោះ ល្មម​ទុ​កស​ម្រាប់​ឲ្យ​គាត់​ប្រើ​ប្រាស់​ជា​​យូរ​ឆ្នាំទៅ​មុខ​ទៀត​នោះ(ខ.១៩)។ និយាយ​រួម យើង​បាន​ទទួល​ការ​ជំរុញ ឲ្យ​យក​តម្រាប់​តាម សត្វ​ស្រម៉ោច នៅ​ក្នុងកា​រ “រក្សា​ទុក” ស្បៀង​អាហារ(សុភាសិត ៦:៦-៨)។ តើ​មនុស្ស​មា​​នភាព​ល្ងីល្ងើ​ ដោយសារ​កត្តា​អ្វីខ្លះ​? គឺ​ដោយ​សារ​ពួក​គេមិ​ន​សម្លឹង​ទៅ​រក​ព្រះ។ ពួក​គេត្រូវ​បា​ន​ហៅថា​ មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ គឺ​ដោយ​សារ​ពួកគេមិ​នបា​ន​ដឹង​ទេ​ថា ជីវិត​របស់​ខ្លួន​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ព្រះ​ហស្ថ​ព្រះ។ ពេ​លដែ​ល​គាត់​កំពុង​រវល់​រៀប​គម្រោង​យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ដើម្បី​ឲ្យ​ជីវិ​តមា​ន​ភាព​ស្រណុក​ស្រួល នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ គាត់​មិ​នបាន​រៀបផែន​ការណ៍ សម្រាប់​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច​ទេ…

Read article
បទគម្ពីរទាំង១០ដែលគេស្វែងរកជាងគេ

បាយ​ប៊ល​ហ្គេត​វេយ(BibleGateway)​​ ​គឺ​ជា​ប្រភព​នៃ​អត្ថ​បទ​ព្រះ​គម្ពីរ នៅ​លើ​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីន​ធ័រណិត ដែល​មាន​អ្នកចូល​ទស្សនា​ជា​ទម្លាប់​​ក្នុ​ង​មួយ​ខែ ៨​លាន​នាក់។ កាលពី​បួ​នប្រាំ​ឆ្នាំមុ​ន គេបា​ន​រក​ឃើញ​ថា បទ​គម្ពីរ យ៉ូហាន ៣:១៦​​ គឹ​ជាខ​គម្ពី​រដែលគេ​បានស្វែ​ងរ​កខ្លាំ​ង​ជាង​គេ នៅ​ក្នុង​គេហ​ទំព័រ​នោះ។ ខ្ញុំ​​យល់​ថា គេ​មិន​គួរ​មាន​ចិត្ត​ភ្ញាក់​ផ្អើល នៅ​ពេ​លបា​នដឹ​ងថា​ ខ​គម្ពីរ​នោះ​ស្ថិត​ក្នុង​លំដាប់​ថ្នាក់​ទី​១ ​ក្នុង​បញ្ជី​នៃ​ការ​ស្វែងរ​ក​ឡើ​យ។ បទគម្ពីរ​នេះ​បាន​ចែង​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា ដ្បិត​ព្រះទ្រង់​ស្រឡាញ់​​មនុស្ស​លោក​ដល់​ម្ល៉េះ បាន​ជាទ្រង់​ប្រ ទាន​ព្រះរា​ជ​បុត្រា​ទ្រង់​តែមួ​យ ដើម្បី​ជួយ​សង្រ្គោះ​យើងឲ្យ​រួច​ពីបាប ហើយ​ប្រទានជីវិត​អស់​កល្បជា​និច្ច​ដល់​យើង។ គេ​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ផង​ដែរ​ថា ខ​គម្ពីរ​ទី១០ដែល​គេស្វែង​រក​ខ្លាំង​ជាង​គេ ​គឺម៉ាថាយ ២៨:១៩​​ ដែល​និយាយ​អំពី​មហាបេសក​កម្ម ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បង្គាប់​អ្នក​ដើរ​តាម​ទ្រង់ ឲ្យ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ គឺ​ដូច​ដែល​​ចែង​ថា “ដូច្នេះ ចូរ​​ទៅ​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​ឲ្យ​មាន​សិស្ស​នៅ​គ្រប់​ទាំង​សាសន៍”(ម៉ាថាយ ២៨:១៩)។ ក្នុង​ចំណោម​ខគ​ម្ពីរ​ទាំង​១០ ដែ​ល​គេ​បាន​ស្វែង​រក​ខ្លាំង​ជាងគេ​ ក៏មាន​បទគម្ពីរ យេរេមា ២៩:១១ និង រ៉ូម ៨:២៨ ដែលចែង​អំពី​ផែន​ការណ៍ និងបំណង​ព្រះ​ទ័យ​ដ៏​ល្អ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ចំពោះ​រាស្រ្ត​ទ្រង់។ បទ​គម្ពីរមាន​​ផ្ទុក​ទៅ​ដោយ​សេចក្តី​ពិត សម្រា​ប់​ឲ្យ​យើង​ស្វែង​រក និង​ចែក​ចាយ។ នៅ​ក្នុង​ទំនុក​តម្កើង ១១៩ ដែលជា​ជំពូកវែង​ជា​ងគេ ក្នុង​ព្រះគ​ម្ពីរ អ្នក​និពន្ធ​ព្រះគ​ម្ពីរទំនុ​កតម្កើង​បានចែ​កចាយ អំពី​គំនិត​របស់​ខ្លួន​អំពី​ព្រះ​បន្ទូល និងសេចក្តីប្រាថ្នា​របស់​ខ្លួន…

Read article
អ្នកចាំចាប់

ជីវិត​មនុស្ស​ប្រៀប​បាន​នឹង​សហ​គ្រាស​ដ៏​ប្រថុយ​ប្រថាន​មួយ។ ជួន​កាល យើង​ហោះ​ហើរ​យ៉ាង​ខ្ពស់​ត្រដែត ដោយ​ការ​អរ​សប្បាយ​នឹង​ជោគ​ជ័យ​របស់​យើង។ តែ​ក្រោយ​មក យើង​ក៏​ធ្លាក់​ចុះ​វិញ​ភ្លាម ចូល​ទៅ​ក្នុងការ​ខកចិត្ត​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ និង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​បរាជ័យ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ភ័យ​ខ្លាច បណ្តាលឲ្យ​ចិត្ត​យើង​មាន​ការ​ងឿង​ឆ្ងល់​ថា តើ​នៅ​មានអ្វី​គួរ​ឲ្យ​យើង​សង្ឃឹម​ទៀត​ទេ។ នៅ​ក្នុង​កម្ម​វិធី​បុណ្យ​សព កាល​ពី​ពេ​ល​ថ្មី​ៗ​នេះ លោក​គ្រូ​គ​ង្វាល​បា​នចែ​ក​ចាយ​ អំពី​រឿង​របស់​អ្នក​លេង​សៀក​យោល​​ទោង​ម្នាក់។ អ្នក​សម្តែង​រូបនេះ បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា ទោះ​បី​ជាគេ​បាន​យល់​ថា គាត់​គឺ​ជា​តារា​ដែល​រះនៅ​ក្នុង​កម្ម​វិធី​សម្តែង​ក៏​ដោយ ក៏​មិត្ត​រួម​ក្រុម​របស់​គាត់ ទើប​ជា​តារា​ដ៏​ពិត ព្រោះ​អ្នក​នោះ​បាន​យោល​ទោង​មួយ​ទៀត សំដៅ​ទៅ​ចាប់​ គា​ត់យ៉ា​ងជា​ប់ ពេល​គាត់​​ហក់​ចេញ​ពី​ទោង​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ផ្តល់​ការ​ធានា​ថា គាត់​នឹង​ចុះទៅ​ដីវិញ​យ៉ាង​មាន​សុវត្ថិ​ភាព។ គាត់​បាន​ពន្យល់​ថា ការ​ជឿជាក់ គឺ​ជា​គន្លឹះ​នៃ​ការ​លេង​សៀក​នោះ។ អ្នកលោត​ចេ​ញ​ពី​ទោង​ត្រូវ​ជឿជាក់​ថា អ្ន​ក​ចាំ​ចាប់​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ជា​ស្រេច ហើយ​​អាច​ចាប់​គាត់ ដោយ​ដៃ​ទាំង​ទ្វេរ​។ ការស្លា​ប់​គឺ​ប្រៀប​បាន​ទៅ​នឹង​ការ​ជឿ​ជាក់​ថា ព្រះ​ទ្រង់គឺ​ជា​អ្នក​ចាំ​ចាប់​យើង​មិ​ន​ឲ្យ​ធ្លាក់។ បន្ទាប់​ពី​យើង​បាន​ហោះ​ហើ​រឡើ​ង​ក្នុង​ជីវិត យើង​អាច​សំឡឹង​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ព្រះ ដែល​កំពុង​លា​​ព្រះ​ហស្ថ ចាំចាប់​អ្នក​ដើរ​តាម​ទ្រង់​ឲ្យ​ជាប់ ហើយ​ទាញ​យើង​ចេញ​ដោយ​សុវត្ថិ​ភាព ម​ក​រ​ក​ព្រះ​អង្គ​ទ្រ​ង់​ជា​រៀង​រហូត។ ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​ការ​ប្រៀប​ធៀប​ដូច​នេះ។ ការ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​ព្រះ​បន្ទូល​កម្សាន្ត​ចិត្តនៃ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ ​ចំពោះ​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់​ថា “កុំ​ឲ្យ​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថប់​បារម្ភ​ឡើយ … ខ្ញុំ​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា … ខ្ញុំ​នឹង​ត្រឡប់​មក​វិញ នឹង​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ឯ​ខ្ញុំ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​នៅ​កន្លែង​ដែល​ខ្ញុំ​នៅ​នោះ​ដែរ”(យ៉ូហាន ១៤:១-៣)។ ជីវិត​មនុស្ស​​គឺពិត​ជា​ប្រៀប​បាន​នឹង​ការ​ធ្វើ​ជំនួញ​ដ៏ប្រថុយ​ប្រថាន តែសូ​មទ​ទួលកា​រ​​លើក​ទឹកចិត្តថា បើ​អ្នក​មាន​ជំនឿ​លើ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​ហើយ…

Read article
ការអបអរចំពោះផលផ្លែ

យើង​ងាយ​នឹង​មាន​វិញ្ញាណ​រិះគ​ន់​ ​ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ ដែល​មិន​មាន​ការ​លូត​លាស់​ខាង​វិញ្ញាណ តាម​ការ​រំពឹ​ងទុ​ក​របស់​យើង។ យើង​ងាយ​នឹង​រក​មើល​ឃើញ​ចំណុច​សំខាន់​ៗ​ដែល​មាន​បញ្ហា ដែល​ត្រូវ​ការ​ការ​កែត​ម្រូវ តែយើង​ក៏​ចាំបា​ច់ត្រូ​វ​ធ្វើ​ការ​កត់​សំគាល់ ចំពោះកា​រ​អ្វី​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ​ផង​ដែរ។ នៅ​ក្នុង​សំបុត្ររ​បស់សា​វ័ក​ប៉ុល ជា​ញឹក​ញាប់ គាត់​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​កែត​ម្រង់​ពួក​ជំនុំ តែ​គាត់​ក៏​អប​អរ​ចំពោះការ​អ្វី​ដែល​មាន​ភាព​ល្អប្រសើរ​ផង​ដែរ។ ឧទាហរណ៍ នៅ​ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ផ្ញើរ​ទៅ​កាន់​ពួក​ជំនុំ នៅ​ក្រុង​កូល៉ុស គាត់​បាន​បញ្ជាក់​ថា ដំណឹង​ល្អបា​ន​ចាក់​ឫស​ចូល​ក្នុង​ជីវិត​របស់​អ្នក​ជឿព្រះ នៅ​ក្រុង​នោះ ហើយ​កំពុងបង្កើត​ផល​ផ្លែ(១:៦)។ គាត់​បាន​អប​អរ​ពួក​គេ ដោយ​ថ្វាយ​ការ​អរ​ព្រះ​គុណ​ដល់​ព្រះ ចំពោះ​ការ​រីក​លូត​លាស់​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​ពួក​គេ។ ពួក​គេបា​នស្គាល់​ព្រះ​យេ​ស៊ូវ ហើយ​ពេល​នោះ កំពុង​តយុទ្ធ​ប្រឆាំង​នឹង​ពួក​គ្រូក្លែង​ក្លាយ​(២:៦-៨)។ គាត់​បាន​អរ​ព្រះ​គុណព្រះ​អម្ចាស់ ដោយ​សារ​ពួក​គេ​មានសេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ជ្រាល​ជ្រៅ និង​ជាប់​លាប់ ចំពោះ​ពួក​បរិសុទ្ធ ហើយ​បាន​ធ្វើ​ការ​ផ្គត់​ផ្គង់ ដោយ​ការ​លះ​បង់​ចំពោះ​ពួក​គេ(១:៤)។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​បា​នអ​រ​ព្រះគុណ​ព្រះ ចំពោះ​សេចក្តី​ជំនឿ និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ពួកជំនុំ នៅ​ក្រុង​កូល៉ុស ដែលបាន​កើត​ចេ​ញ​ពី​សេចក្តី​សង្ឃឹម ដោយ​ដឹង​ការ​ពិត និង​ទទួល​ការ​ធានាថា​ ជីវិ​​តមិ​ន​មែន​មាន​តែ​ក្នុង​លោកិយ​នេះ​ទេ​(១:៥)។ សូម​ឲ្យ​ថ្ងៃ​នេះ យើង​មាន​ឱកាស​សង្កេត​មើល​ប​ង​ប្អូន​រួម​ជំនឿរ​បស់យើ​ង។ យើង​អាច​មាន​ការ​រិះ​គន់ស្ថាបនា​ពួក​គេ ឬ​អបអរ​ចំពោះ​ការ​រី​កលូ​តលា​ស់​ខាង​វិ​ញ្ញាណ​របស់​ពួក​គេ។ សូម​យើង​ចំណាយ​ពេល​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​អម្ចាស់ ចំពោះ​ការ​ដែល​ដំណឹង​ល្អ​នៃ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ បាន​ចាក់​ឫស​ចូល​ក្នុង​ជីវិត​ពួក​គេ ហើយ​កំពុង​បង្កើត​ផល​ផ្លៃ។-Marvin Williams

Read article
អ្វីដែលអស្ចារ្យបំផុត

តើ​​មានអ្វីដែ​ល​អស្ចារ្យ​បំផុត នៅ​ក្នុងវិស័យ​កីឡា? តើ​ការ​ទទួល​តំណែង​ជើង​​​ឯក​ឬ? តើឯ​កត្ត​កម្ម​ឬ? ឬ​មួយ​ការ​មាន​កិត្តិយស? នៅ​ក្នុង​​ទីលាន​ប្រកួត​កីឡា​បាល់​បោះ​ផាលេស្ត្រា(Palestra) នៃ​សកល​វិទ្យាល័យ​ផេន​ស៊ីលវានា(Pennsylvania) ​គេ​បា​នដា​ក់​ពាក្យ​ស្លោក​មួយ ព្យួរ​នៅ​លើ​ជញ្ជាំង ដែ​ល​នាំ​ឲ្យ​គេមា​ន​ទស្សនៈ​ខុស​ប្លែក​មួយ អំពី​ភាព​អស្ចារ្យ​បំផុត នៅ​ក្នុង​វិស័យ​កីឡា។ ពាក្យ​ស្លោក​នោះ​ចែង​ថា “កា​រឈ្នះ​ការ​ប្រកួត គឺ​មាន​ភាព​អស្ចារ្យ។ ការ​ចូល​រួ​មប្រ​កួត គឺ​កាន់​តែ​មាន​ភាព​អស្ចារ្យ។ តែ​ការ​ចូល​ចិ​ត្តកា​រ​ប្រកួត​កីឡា គឺ​មាន​ភាព​អស្ចារ្យ​បំផុត”។ ពាក្យ​ស្លោក​នេះ​បាន​ធ្វើ​ កា​រ​រំឭ​កឡើ​ងវិ​ញថា និយាយ​​រួម កីឡាគឺ​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​ប្រកួត ដែល​យើងបាន​លេង ​ដោយ​អំណរ​កាល​នៅ​ពី​ក្មេង។ មាន​អ្នក​ដឹក​នាំ​សាសនា​ម្នាក់​បាន​មក​ល្បង​សួរ​ព្រះយេស៊ូវ អំពី​ភាព​អស្ចារ្យ​បំផុត ដោយ​ពាក្យ​ថា “ក្នុង​បណ្តា​​ក្រឹត្យ​វិន័យ តើ​​បញ្ញ​ត្ត​​ណា​​ដែល​យ៉ាង​សំខាន់​បំផុត?”(ម៉ាថាយ ២២:៣៦)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប ​ដោយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ដឹក​នាំ​រូប​នោះ ឲ្យ​មាន​សេច​ក្តី​ស្រឡាញ់ គឺ​ស្រឡាញ់​ព្រះ និង​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ។ គឺដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូ​លថា “«ត្រូ​វ​​​ឲ្យ​​ស្រឡាញ់​​ព្រះអម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង​ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត អស់​អំពី​ព្រលឹង ហើយ​អស់​អំពី​គំនិត​ឯង» នេះ​ជា​បញ្ញត្ត​យ៉ាង​សំខាន់​ទី​១ ហើយ​បញ្ញត្ត​ទី​២​ក៏​បែប​ដូច​គ្នា គឺ​ថា «ត្រូវ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​ដូច​ខ្លួន​ឯង»”(ម៉ាថាយ ២២:៣៧-៣៩)។ ទោះ​​សេចក្តី​ជំនឿ​ដែលយើ​ងមា​ន​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ក៏ដោយ ក៏​យើង​មិន​អាច​ធ្វើ​ការ​អ្វី​ឲ្យ​អស្ចារ្យ​ជាង​ការ​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​យើ​ង​ឡើយ ព្រោះ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​បង្ហាញ​បំណង​​ព្រះ​ហឫ​ទ័យ នៃ​ព្រះ​វរបិតា​ដ៏​បរិសុទ្ធ​នៃ​យើង​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌។ និយាយរួម “ព្រះជាសេចក្តីស្រឡាញ់”(១យ៉ូហាន ៤:៨)។ យើង​ងាយ​នឹង​ភ្លេច​ក្រឹត្យ​វិន័យ​នេះ ដោយសារ​រវល់​ធ្វើ​​កិច្ចការ​ដែល​មិនសូវ​សំខាន់ជាង…

Read article
សោភ័នភាពក្នុងពួកជំនុំ

ពេល​ខ្ញុំ និ​ងស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ គឺ​ជេយ(Jay)បាន​សម្រេច​ចិត្ត​សង់​ផ្ទះ​ថ្មី​មួយ​ខ្នង យើង​មិន​បាន​ជ្រើស​រើស​មិត្ត​ភ័ក្រ ឬ​សមាជិក​គ្រួសារ ដែ​ល​ចូល​ចិត្ត​ធ្វើ​ការ​ផ្នែក​សំណង់​ទេ ផ្ទុយ​ទៅវិញ យើង​បាន​ជួល​ជាង​សំណង់​ដ៏​មាន​ជំនាញ​ម្នាក់ ដើម្បី​សាង​សង់​ផ្ទះ ដែល​អាច​ដំណើរ​ការ​បាន និង​មាន​ភាព​ស្រស់​ស្អាត។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ សោភ័ន​ភាព​នៃ​អគារ​ព្រះ​វិហារ មិន​តែង​តែ​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​អទិ​ភាព​ជានិ​ច្ច​ ឡើយ។ អ្នក​ខ្លះយ​ល់​ថា សោភ័ន​ភាព​នៃ​អាគារ​ព្រះវិហារ គឺ​គ្មាន​ភាព​ចាំបា​ច់​ទេ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា ​ការ​តុប​តែង ​ឬ​លម្អ​អាគារ​ព្រះ​វិហារ ត្រូវ​បាន​គេ​ចាត់​ទុក​ថា ជា​ការ​ខ្ជះខ្ជាយ​ប្រាក់​កាស។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​មិន​បាន​មាន​ព្រះ​ហឫ​ទ័យ​ដូច​នោះឡើ​យ ពេល​ទ្រង់​បង្កើត​កន្លែង​ថ្វាយ​បង្គំ សម្រាប់​សាស​ន៍ ​អ៊ីស្រាអែល នៅ​សម័យ​បុរាណ​។ ទ្រង់​មិន​មែន​ចេះ​តែ​ជ្រើស​រើស​មនុស្ស ឲ្យ​សាង​សង់​រោង​ដ៏​សាមញ្ញ​ឡើយ។ តែ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​តាំង​ពួក​ជាង​ដ៏​ចំណាន គឺលោ​ក​បេត​សាលាល និង​​លោក​អូហូលីអាប់(និក្ខមនំ ៣៦:១) ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​លម្អ​រោង​ឧបោសថ ដោយ​យក​ក្រណាត់​ដ៏​មាន​តម្លៃ​មក​ធ្វើ​វាំង​នន និង​យក​មាស​សុទ្ធ​ឆ្លាក់​ធ្វើ​ជា​គ្រឿង​លម្អ ដែល​មាន​ក្បូរ​ក្បាច់​រចនា​យ៉ាង​លម្អិត និង​ល្អ​ប្រណិត​(៣៧:១៧-២០)។ ខ្ញុំ​យល់​ថា នៅ​សម័យ​នោះ សោភ័ន​ភាព​មាន​សារៈ​សំខាន់ ព្រោះ​វា​បាន​ក្រើន​រំឭក​បណ្តាជន​ថា ព្រះ​ទ្រង់​សក្តិ​សម​នឹង​ឲ្យ​ពួក​គេ​ថ្វាយ​បង្គំ ។ ​ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​វិល​វល់ នៅ​​វាល​រហោស្ថាន ដ៏​ក្តៅ​ហួត​ហែង និង​មាន​ដីហុយ​ទ្រលោម ពួក​គេត្រូ​វកា​រ​ការ​ក្រើន​រំឭក​អំពី​អំណាច​ចេស្តា​ព្រះ​។ សោភ័ន​ភាព​​ខាងវិញ្ញាណ​ដែល​រាស្រ្ត​រប​ស់​​ព្រះមាន​ នៅ​ក្នុង​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ អាច​មាន​បុព្វ​ហេតុ ដូច​នៅសម័យ​នោះ​ដែរ។…

Read article
ចូរបញ្ចេញពន្លឺឡើង

ខ្ញុំសូម​និយាយដោយ​មិន​លាក់លាម​ថា ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ទៅទិញ​ឥវ៉ាន់​នៅក្នុ​ង​ហាង​នោះទៀត​ទេ។ កាល​ពី​៤​សប្តាហ៍​មុន ខ្ញុំនឹង​ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ បានព្យាយាម​ឲ្យ​អ្នក​លក់សង​ប្រាក់​មក​វិញ ចំពោះ​ទូទឹក​កកដ៏អាក្រក់​មួយគ្រឿង ដែលយើង​បាន​ ទិញ។ ពេល​ខ្ញុំនិយា​យទៅ​កាន់អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ផ្នែក​លក់​ម្តង​ទៀត យើង​ហាក់ដូច​ជាកំ​ពុង​តែ​ធ្វើ​ដំណើរ​ តាម​ផ្លូវ​ទាល់មួយ។ ពេល​ដែលយើង​កំពុង​ជជែ​កគ្នា​ ខ្ញុំ​ចង់​ដឹង ថា​តើ​យើង​អាច​ដក​ប្រាក់​នោះ​មក​វិញ​ឬ​ទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ក៏បានព្យា​យាម​មាន​ចិត្ត​សណ្តោស​ចំពោះ​គេ​ផ​ងដែ​រ។ មាន​ពេល​មួយ អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ក៏បា​ន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា “ឥឡូវ​នេះ តាម​ធម្មតា អតិ​ថិជ​ន​បាន​មក​ស្រែក​ឡូឡា​ ដា​ក់​ខ្ញុំ តែ​អ្នក​មាន​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់​ណាស់”។ បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​និយាយ​ថា “សូម​យើង​ដោះស្រា​យ តាម​មធ្យោ​បា​យ​ផ្សេង​វិញ”។ គាត់​​ក៏បាន​សួរ​ខ្ញុំ​នូវ​សំណួរ​ខ្លះ​ៗ ហើយក៏បា​ន​វាយ​លេខ​មួយ​ចំនួន ចូល​ទៅក្នុង​ម៉ាស៊ីន​កត់​បញ្ជីប្រាក់។ បន្ទាប់​ពី​យើង​បាន​រង់​ចាំ​យូរ​បន្តិច ហើយ​បាន​ស្តាប់​គាត់​ប្រាប់​អំពី​អតិថិជ​ន​ដែល​ក្រេវ​ក្រោធ​ខ្លាំង ម៉ាស៊ីន​នោះ​ក៏បា​នបញ្ចេញ​វិក័យ​ប័ត្រ​មក​ខាង​ក្រៅ ដោ​យ​បង្ហាញ​ថា យើង​អាច​ដក​ប្រាក់​មក​វិញ​បាន។ បទពិសោធន៍​ដ៏អា​ក្រក់​ដែល​យើង​មាន​នៅក្នុង​ការ​ទិញ​ឧបករណ៍ប្រើ​ប្រាស់ ក៏​បានកន្លង​ផុត​ទៅ។ ពេល​យើងកំពុង​​លា​គ្នា គាត់​​ក៏​ប្រាប់​​ថា “សូមអរគុណ ដែល​បាន​ធ្វើឲ្យ​យើង​ស្រួល​ធ្វើ​ការ​ជា​មួយ”។ ការ​ដែល​ខ្ញុំគិ​ត​ថា ខ្លួន​ត្រូវ​មាន​អាកប្ប​កិរិយ៉ា​ល្អ ពេល​ដែល​ខ្ញុំមិ​នមាន​អារម្មណ៍ ល្អ បាន​ជួយ​សម្រួល​ដំណើរ​ការ​នៃកា​រដក​ប្រាក់​មក​វិញ​ តែ​យើងបាន​​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​​ចិត្ត​សណ្តោស​ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ មិន​មែន​ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​ដក​ប្រាក់​មក​វិញ​ឡើយ។ តាម​ពិត មូល​ហេតុ គឺ​ដោយ​សារ​ក្នុង​នាម​យើង​ជា​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ យើង​ត្រូ​វតែបញ្ចេញ​នូវ​ពន្លឺ​នៃ​ព្រះ​យេស៊ូវ​(អេភេសូ ៥:៨) ដល់​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា ទោះ​បី​ជា​ពួក​គេ​ជាអ្នក​ជិត​ខាង​ដែល​ឆេវ​ឆាវ…

Read article
ទង្វើនៃការដឹងគុណ

មាន​មនុស្ស​តិច​តួច​ណាស់ ដែល​ស្គាល់​ខ្ញុំ​កាល​នៅ​ក្មេង ច្បាស់​ជាង​លោក​ហ្វ្រង់​ស៊ីស អាលែន(Fran-cis Allen) ដែល​ជា​គ្រូ​គង្វាល ដែល​បាន​នាំខ្ញុំ​ ឲ្យ​ទទួល​ជឿព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ។ ក្នុង​នាម​ជា​គ្រូអ​ធិប្បាយ​ដ៏​ឆេះ​ឆួល​ម្នាក់ ដែល​ដុតបញ្ឆេះ​ចិត្ត​ពួក​ជំនុំ​ពី​អសនា​ទៅ គាត់​​ជា​គំរូដែលស្ទើរ​តែ​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ដែល​បង្ហាញ​ពី​ភាព​ស្រទន់​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ពេល​នៅ​ខាង​ក្រៅ​អសនា។ ​ ពី​ដំបូង គាត់​​បាន​សំគាល់​ឃើញ​ថា ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​ព្យាយាម​​ “ទិញ” ការ​ទទួល​ស្គាល់ ពី​អ្នក​ដទៃ ដោយខំ​ធ្វើកិច្ចកា​រឲ្យ ហួ​ស​ពី​ការ​រំពឹ​ងទុក ហើយ​ធ្វើ​លើស​​ពី​អ្វី​ដែល​គេ​ឲ្យធ្វើ​។ គាត់​​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំថា “នេះ​ជាបុគ្គ​លិក​លក្ខណៈ​ដ៏​ល្អ សម្រាប់​ធ្វើ​ជា​អំណោយ​ដល់​អ្នក​ដទៃ តែ​អ្នក​មិន​គួរ​ប្រើអំ​ណោយ​ទាន​ទាំង​នេះ ដើម្បី​ទិញកា​រទទួល​ស្គាល់​ពី​មនុស្ស ឬ​ពី​ព្រះ​ឡើយ”។ ដើម្បី​ជួយ​ពន្យល់​ខ្ញុំ​អំពី​ប​ញ្ហានេះ គាត់​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ឲ្យអាន​​ព្រះប​ន្ទូល​សន្យា​រ​បស់​ព្រះ​យេស៊ូវ នៅ​ក្នុង​ម៉ាថាយ ១១:៣០ ដែល​ចែង​ថា “នឹម​របស់ទ្រ​ង់​គឺ​ងាយ​ទេ”។ ជួន​កាល គេ​យល់​ថា ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់​ត្រង់​ចំណុច​នេះ ហាក់​ដូច​ជា​សាមញ្ច​ពេក បា​នជា​គេ​មិន​យល់​ថា ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ជា​ពាក្យ​ពិត​ឡើយ។ បន្ទាប់​មក គាត់​បាន​ចង្អុល​បង្ហាញ​ទៅ​បទ​គម្ពីរ​មីការ ៦:៦-៨ ដោយ​ពាក្យ​ថា “ឥឡូវ​នេះ សូម​អាន​បទ​គម្ពី​រនេះ​ ហើយ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​អាចមាន​អំណោយ​អ្វី​ខ្លះ ដែលព្រះទ្រង់មិនទាន់មាន បានជាអ្នកត្រូវ​​ថ្វាយអំណោយនោះ​ទៅទ្រង់ឬទេ?” ជាការ​ពិត​ណាស់ ចម្លើយ​នោះ​គឺទេ។ បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​បន្ត​ពន្យល់​ថា…

Read article
ខ្មាំងសត្រូវនៃការទុកចិត្ត

មេ​បញ្ជាការ​កង​ទ័ព តែង​តែ​ចង់​មាន​ទាហាន​គ្រប់​ចំនួន ដើម្បី​បំពេញ​បេសក​កម្ម​របស់​ខ្លួន។ ពួក​គេភា​គ​ច្រើន​ចង់​មាន​ទាហាន​ច្រើន​លើស​លប់ ជា​ជា​ង​មាន​ចំនួន​តិច​តួច​ពេក ប៉ុន្តែ មនុស្ស​គ្រប់​គ្នាមិ​នមែ​ន​សុទ្ធ​តែ​យល់​ស្រប​​គ្នា​ថា កង​ទ័ព​ត្រូវ​មាន​ចំនួន​ប៉ុន្មាន ទើ​ប​គ្រប់​គ្រាន់​នោះ​ឡើយ។ ពេល​លោក​គេឌាន​បាន​ជ្រើស​រើស​ទ័ព ដែល​មាន​គ្នា​៣២០០០​នាក់ ដើម្បី​តតាំង​នឹង​ពួក​សាសន៍​ដែលសង្កត់​សង្កិន​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ព្រះ​អម្ចា​ស់​ទ្រង់​ក៏បា​នមា​ន​បន្ទូល​ទៅគាត់ថា “ចំនួន​​មនុ​ស្ស​​ដែ​ល​​នៅ​​ជា​​មួយ​​នឹង​ឯង មាន​គ្នា​ច្រើន​ពេក​ណាស់ នឹង​ឲ្យ​អញ​ប្រគល់​ពួក​ម៉ាឌាន​មក ក្នុង​កណ្តាប់​ដៃ​គេ មិន​បាន​ឡើយ ក្រែង​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​អួត​ខ្លួន ទាស់​នឹង​អញ​វិញ ដោយ​ថា អញ​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ​ខ្លួន​អញ​ទេ”(ពួកចៅហ្វាយ ៧:២)។ ដូចនេះ ព្រះ​អម្ចាស់​ក៏បា​នចា​ប់​ផ្តើ​មប​ន្ថយ​ចំនួន​ទ័ព​របស់​លោក​គេ​ឌាន។ ពេល​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​​ឲ្យ​​អ្នកដែល​​​ភ័យ​ខ្លាច​ចាក​ចេញ​ពី​ជួរ​ទ័ព នោះ​មាន​ពួក​ប្រុស​ៗ​២២០០០​នាក់​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិ​ញ​(ខ.៣)។ ការ​កាត់​ចំនួន​ជាលើ​ក​ទីពីរ បាន​បន្ថយ​កង​ពល​ដែល​នៅស​ល់១​០០០០​នាក់ ឲ្យ​ធ្លាក់​មក​ត្រឹម​ចំនួន​៣០០​នាក់វិញ ដែល​ក្នុ​ង​នោះព្រះ​អម្ចាស់​បាន​មាន​បន្ទូល​អំពី​អ្នក​ទាំង​នោះថា​ “អញ​​នឹ​ង​ជួយ​សង្គ្រោះ​ឯង​រាល់​គ្នា ហើយ​ប្រគល់​ពួក​ម៉ាឌាន​មក​ក្នុង​កណ្តាប់​ដៃ​ឯង ដោយសារ​មនុស្ស​៣០០​នាក់…”(ខ.៧)។ ហើយការនោះក៏បានកើតឡើងយ៉ាងដូច្នោះមែន(ខ.១៩-២៣)។ នៅ​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​ដោយ​ជំនឿ ធនធាន​របស់​យើង​អាច​ក្លាយ​ជា​ខ្មាំង​សត្រូវ​នៃ​ការ​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ។ ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​យើង​ពឹង​ផ្អែក​លើទ្រ​ង់ គឺ​មិន​មែន​ពឹង​ផ្អែក​ទៅ​លើក​ម្លាំង​របស់​យើង​ទេ កម្លាំ​ង​នោះ​ជាកម្លាំង​ខាង​រូប​កាយ ខាង​ហិរញ្ញ​វត្ថុ ឬ​ប្រាជ្ញា​របស់​យើង​នោះ​ទេ។ ពេល​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​កាត់​បន្ថយ​ធន​ធាន​របស់​យើង ពី​ចំនួន “៣២០០០ ទៅ៣០០” ទ្រង់​មិន​មែន​កំពុង​តែ​ដាក់​ទោ​សយើ​ង​ទេ។ ទ្រង់​ធ្វើ​ការ​នេះ ដើម្បី​រៀប​ចំ​ផ្លូវ​ឲ្យ​យើង​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ទ្រង់ តាម​រយៈ​ជីវិត​របស់​យើង ពេល​ដែល​យើង​ទទួល​ស្គាល់ និង​ទុក​ចិ​ត្ត​អំណាច​ចេស្តា​ ទ្រង់។-David McCasland

Read article
ការលើកដាក់ ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន

យើងរស់នៅក្នុង​សង្គម​មួយ ដែ​លគេបា​នបិ​ទ​ស្លាក​ដាស់​តឿន នៅ​គ្រប់​ទិសទី ដែល​មាន​ដូច​ជា បម្រាម​នៅ​ក្នុង​បន្ទះ​ថ្នាំពេ​ទ្យ កាល​បរិច្ឆេ​ទ​នៃកា​រ​ហួស​ពេល “ប្រើ​ប្រាស់” ដែ​លមា​ននៅ​លើ​កំប៉ុង​ស៊ុប ហើយ​ផ្លាក​សញ្ញាគ្រោះ​ថ្នាក់ នៅ​លើ​រណា​យន្ត​ជាដើ​ម ដែល​សុ​ទ្ធ​សឹង​​ជា​ស្លាក​ដាស់​តឿន​យើង ឲ្យ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ចំពោះ​គ្រោះថ្នា​ក់ ដែល​អាចកើត​មាន​ឡើង។ ថ្មី​ៗ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ទទួ​លប្រ​អប់​មួយ ដែល​មាន​អំណោយ​ដ៏មា​ន​តម្លៃ​មួយ​នៅ​ខាង​ក្នុង។ អ្នក​ដែល​បាន​ផ្ញើ​វា​មក​ខ្ញុំ បាន​បិទ​ស្ទីគ័រ​ធំ​មួយ​ពី​លើប្រ​អប់​នោះ ដែ​លមាន​អក្សរ​ចែង​ថា វត្ថុ​ផុយ​ស្រួយ : សូម​លើកដាក់​ដោយ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន។ ពេល​ខ្ញុំ​គិត​អំពី​ជីវិត និង​ភាព​ផុយ​ស្រួយ​របស់​វា ខ្ញុំ​ឆ្ងល់​ថា តើ​យើង​មិន​គួរ​បិទ​ស្ទីគ័រ​ពណ៌​ក្រហម​ទំាង​នោះ ពី​លើ​ខ្លួន​យើង​ផង​ដែរ​ទេ​ឬ? នៅ​ក្នុង​ដំណើរ​នៃ​ជីវិត យើង​មិន​គួរ​យល់ថា គ្មាន​អ្វី​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​​បរាជ័​យ​​បា​ន​ទេ ហើយ​​អ្វី​​​ៗ​​គ្រប់​យ៉ាងនឹង​មាន​ភាពល្អ​ប្រសើរ​ឡើ​ង​នោះ​ឡើយ ព្រោះ​​យើង​​នឹ​ង​​ដឹង​​ថា យើង​​មាន​​ភាព​​ផុយ​ស្រួយ ហួស​​ពី​​ការ​ស្មានរបស់​យើង​ទៅ​ទៀត។ បើ​សិន​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ​​ទូរស័ព្ទ​មក​ប្រាប់​យើង​ថា យើង​មាន​ជម្ងឺ​មួយ​ដែល​អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​ស្លាប់ ឬ​បើ​សិន​ជា​មាន​អ្នក​បើក​បរ បាន​បត់​ឡាន​នៅខា​ងមុ​ខយើ​ងយ៉ា​ងលឿ​ន ដោយ​គ្មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន នោះ​យើង​មុខ​ជានឹ​ងទ​ទួល​ស្គាល់​ថា ជីវិត​គឺ​ពិត​ជាមា​ន​ភាព​មិន​​ស្ថិតស្ថេរ​​មែន។ គឺ​គ្មាន​ការ​ធានា​ទេ! គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​ដឹង​ច្បាស់ អំពី​ដង្ហើមជីវិត​របស់​អ្នក​ដទៃ​ឡើយ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ ដើម្បី​ជា​កា​រដាស់​តឿន អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​តម្កើង​បាន​ឲ្យ​យោបល​ដ៏​សំខា​ន់​មួយ​ថា : “សូម​បង្រៀន​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​ចេះ​កំណត់​រាប់​ថ្ងៃ​អាយុ នៃ​យើង​ខ្ញុំ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​ខ្មីឃ្មាត ឲ្យ​បាន​សតិបញ្ញា”(ទំនុកតម្កើង ៩០:១២)។ សូម​យើង​សម្រេច​ចិត្ត​រស់​នៅ ហាក់ដូច​ជា…

Read article