May

You are here:
ការ​ប្រកាន់​គោល​ជំហរ ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ

១សាំយ៉ូអែល ២៨:៣-១០ ត្រូវ​ឲ្យ​ចេញ​សំដី​ថា​តែ​មែនៗ ឬ ទេៗ​ប៉ុណ្ណោះ សេចក្តី​ណា​ដែល​លើស​អំពី​នោះ​ទៅ នោះ​មក​តែ​ពីអា​កំណាច​ទេ​។ ម៉ាថាយ ៥:៣៧ ក្នុង​ខ្សែ​ភាព​រឿង​ម្ចាស់​ចិញ្ចៀន ផ្អែក​ទៅលើ​រឿង​ប្រលោមលោក ដែល​លោក ថូលខិន(Tolkien) បាន​និពន្ធ លោក​ហ្គន់ដូល(Gandalf) ជា​តួ​អង្គ​ស្លៀក​រ៉ូប​ពណ៌​ប្រផេះ បាន​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​លោក​សារូ​មិន(Saruman) ជា​តួ​អង្គ​ស្លៀក​រ៉ូប​ពណ៌ស បន្ទាប់ពី​លោក​សារូ​មិន បាន​បោះបង់​ចោល​គោល​ជំហរ​របស់​គាត់ ក្នុង​ការ​ជួយ​ការពារ​ភូមិភាគ​កណ្តាល​នៃ​ផែនដី ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​អំណាច​នៃ​សេចក្តី​អាក្រក់​របស់​លោក​សៅរ៉ុន(Sauron)។ ជាង​នេះ​ទៅទៀត លោក​សារូ​មិន ថែម​ទាំង​បាន​ចង​សម្ព័ន្ធ​មិត្ត​ជា​មួយ​លោក​សៅរ៉ុន​ទៀត​ផង! នៅពេល​នោះ​អ្នក​ទាំង​ពីរ ដែល​ជា​អតីត​មិត្ត​ភក្តិ ក៏​បាន​ដឹកនាំ​ទ័ព​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​ក្នុង​សង្គ្រាម​ដ៏​ធំ​មួយ រវាង​ការ​ល្អ និង​ការ​អាក្រក់​។ បើសិន​ជា​លោក​សារូ​មិន បាន​ប្រកាន់​គោល​ជំហរ​របស់​របស់​ខ្លួន ដោយ​មិន​ងាករេ ហើយ​ធ្វើ​ការ​អ្វី​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ នោះ​គាត់​ក៏​មិន​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​អាក្រក់​ដែរ​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​ស្តេច​សូល ដែល​មាន​បញ្ហា ក្នុង​ការ​ប្រកាន់​គោល​ជំហរ​របស់​ទ្រង់​។ ក្នុង​រឿង​មួយ​នោះ ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​រឿង​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ ដោយ​បណ្តេញ “អស់​ទាំង​ពួក​គ្រូ​ខាប និង​ពួក​គ្រូ​អន្ទង​ខ្មោច​ពី​ស្រុក​ចេញ”(១សាំយ៉ូអែល ២៨:៣)។ នេះ​ជា​ទង្វើ​ដ៏​ល្អ ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រកាស​ថា ការ​ទៅ​ពឹង​ពួក​គ្រូ​ខាប គ្រូ​អន្ទង​ខ្មោច គឺជា​ទង្វើ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម នៅ​ចំពោះ​ព្រះអង្គ(ចោទិយកថា ១៨:៩-១២)។ ប៉ុន្តែ នៅពេល​ដែល​ស្តេច​សូល​ឃើញ​កងទ័ព​របស់​សាសន៍​ភីលីស្ទីន មាន​គ្នា​ច្រើន​សន្ធឹក ទ្រង់​ក៏​ទូល​អង្វរ​ឲ្យ​ព្រះ​អម្ចាស់​ជួយ…

Read article
ឈប់​ព្យាយាម​ជួយ​សង្រ្គោះ​ខ្លួនឯង

អេភេសូរ ២:១-១០ ដ្បិត​គឺ​ដោយ​ព្រះគុណ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សង្គ្រោះ ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ ហើយ​សេចក្តី​នោះ​ក៏​មិនមែន​កើត​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ គឺជា​អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ​វិញ​។ អេភេសូរ ២:៨ ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​កន្លងមក ទីក្រុង​ញូយ៉ក​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ធ្វើ​យុទ្ធនា​ការណ៍​ផ្សព្វផ្សាយ​អំពី “សុ​វត្ថ​ភាព​ក្នុង​ជណ្តើរ​យន្ត” ដើម្បី​អប់រំ​ប្រជាជន អំពី​របៀប​រម្ងាប់​អារម្មណ៍ ហើយ​មាន​សុវត្ថិភាព នៅពេល​ពួកគេ​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ជណ្តើរ​យន្ត​។ អ្នក​ជំនាញ​បាន​រាយ​ការណ៍​ថា អ្នក​ដំណើរ​ខ្លះ​ដែល​ជាប់​ក្នុង​ជណ្តើរ​យន្ត បាន​បាត់បង់​ជីវិត នៅពេល​ដែល​ពួកគេ​ព្យាយាម​គាស់​ទ្វារ​ជណ្តើរ​យន្ត​ចេញ ឬ​ព្យាយាម​ចេញ​ពី​ជណ្តើរ​យន្ត តាម​មធ្យោបាយ​ផ្សេង​ទៀត​។ ដំណោះ​ស្រាយ​ល្អ​បំផុត គឺ​គ្រាន់​តែ​ចុច​ប៊ូតុង ដើម្បី​ផ្តល់​ដំណឹង​ឲ្យ​គេ​មក​ជួយ ហើយ​រង់​ចាំ​ក្រុម​សង្គ្រោះ​បន្ទាន់​មកដល់​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​យើង អំពី​ផែនការ​ជួយ​សង្គ្រោះ​ខុសពី​នេះ គឺ​ផែនការ​សម្រាប់​ជួយ​អ្នក​ដែល​កំពុង​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ចំណង​នៃ​អំពើបាប​។ គាត់​បាន​រំឭក​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​អេភេសូរ អំពី​ភាព​អស់​សង្ឃឹម​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​ពួកគេ ដោយសារ​ពួកគេ​បាន​ស្លាប់​ខាង​ឯ​បាប(អេភេសូរ ២:១)។ ពួកគេ​បាន​ជាប់​អន្ទាក់ ដោយ​ស្តាប់​បង្គាប់​អារក្ស(ខ.២) ហើយ​បដិសេធន៍​មិន​ព្រម​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះ​។ ការ​នេះ​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ពួកគេ​ជាប់​នៅ​ក្នុង​សេចក្តី​ក្រោធ​របស់​ព្រះ​។ តែ​ព្រះអង្គ​មិន​បាន​ទុក​ឲ្យ​ពួកគេ​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ភាព​ងងឹត​ខាង​វិញ្ញាណ​ជា​រៀង​រហូត​ឡើយ​។ ហើយ​អ្នក​ដែល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ “បាន​សង្គ្រោះ ដោយសារ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ”(ខ.៥,៨)។ ដូច​នេះ ពួកគេ​ត្រូវ​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​ផែនការ​ជួយ​សង្គ្រោះ​របស់​ព្រះអង្គ ដោយ​ជំនឿ​។ ហើយ​ការ​មាន​ជំនឿ​លើ​ព្រះអង្គ គឺ​មានន័យថា យើង​ឈប់​ព្យាយាម​ជួយ​សង្រ្គោះ​ខ្លួនឯង ហើយ​ទូល​សូម​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​សង្រ្គោះ​យើង​។ ដោយសារ​ព្រះគុណ​ព្រះ សេចក្តី​សង្រ្គោះ​ឲ្យ​រួចពី​អន្ទាក់​នៃ​អំពើបាប មិន​កើត​ចេញពី​យើង​នោះ​ទេ តែ​ជា “អំណោយ​មកពី​ព្រះ” ដែល​បាន​ប្រទាន​មក​តាមរយៈ​ព្រះយេស៊ូវ​តែមួយ​អង្គ​គត់(ខ.៨)។—Marvin Williams…

Read article
ធ្វើ​ឲ្យ​វាល​រហោស្ថាន​មាន​ផ្ការីក

អេសាយ ៣៥:១-៧ ទី​រហោស្ថាន ហើយ​ទី​ហួតហែង នឹង​មាន​សេចក្តី​អំណរ ឯ​សមុទ្រ​ខ្សាច់ នឹង​រីករាយ ហើយ​ផ្កា​ឡើង​ដូចជា​កុលាប​។ អេសាយ ៣៥:១ កាលពី​ជាង​មួយរយ​ឆ្នាំ​មុន ព្រៃឈើ​បាន​គ្រប​ដណ្តប់​ផ្ទៃដី​របស់​ប្រទេស​អេត្យូពី ប្រហែល៤០ភាគរយ ប៉ុន្តែ សព្វថ្ងៃ​នេះ ប្រទេស​នេះ មាន​ព្រៃឈើ​នៅសល់​តែ​៤​ភាគ​រយ​នៃ​ផ្ទៃដី​សរុប​ប៉ុណ្ណោះ​។ ការ​កាប់​ឆ្ការ​ព្រៃ​​ធ្វើ​កសិកម្ម ដោយ​មិន​បាន​អភិ​រក្ស​ព្រៃឈើ បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​វិបត្តិ​អេកូឡូស៊ី​ធ្ងន់ធ្ងរ​។ ភាគ​ច្រើន​នៃ​ព្រៃឈើ​តូចៗ​ដែល​នៅសល់ ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​ការ​ការពារ​របស់​ពួក​ជំនុំ​។ អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ ដែល​ពួក​ជំនុំ​តេវ៉ាហ៊ីដូ ជា​ពួក​ជំនុំ​អ័រតូដុក​អេត្យូពី បាន​ថែរក្សា​ព្រៃឈើ​តូចៗ​ទាំង​នោះ នៅ​ក្នុង​កណ្តាល​វាល​រហោស្ថាន ដែល​ស្ងួត​ហួតហែង​។ បើ​អ្នក​មើល​រូប​ដែល​គេ​ថត​ពីលើ​យន្តហោះ​មក អ្នក​អាច​ឃើញ​បណ្ដុំ​ព្រៃឈើ ប្រៀប​ដូច​ជា​កោះ​តូច​ៗ​ដែល​មាន​ពណ៌​បៃតង​ស្រស់ នៅ​កណ្តាល​សមុទ្រ​ខ្សាច់​ពណ៌​ត្នោត​។ អ្នក​ដឹកនាំ​ពួក​ជំនុំ​ទាំង​នោះ​បាន​ទទូច​ថា ការ​ថែទាំ​ព្រៃ​ឈើ​ទាំង​នោះ ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះ ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​ថែរក្សា​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​ដែល​ព្រះអង្គ​ផ្ញើ​ទុក​នឹង​យើង​។ ហោរា​អេសាយ​បាន​សរសេរ​បទ​គម្ពីរ​ផ្ញើ​ទៅ​កាន់​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល ដែល​កំពុង​រស់នៅ​ក្នុង​ទឹកដី​ដែល​មិន​សូវ​មាន​ជីរ​ជាតិ ជា​វាល​រហោស្ថាន និង​ទទួល​ការ​គំរាម​កំហែង​ពី​ភាព​រាំង​ស្ងួត​។ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពេល​អនាគត ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រៀបចំ យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “ទី​រហោស្ថាន ហើយ​ទី​ហួតហែង នឹង​មាន​សេចក្តី​អំណរ ឯ​សមុទ្រ​ខ្សាច់ នឹង​រីករាយ ហើយ​ផ្កា​ឡើង​ដូចជា​កុលាប”(អេសាយ ៣៥:១)។ ព្រះអម្ចាស់​សព្វ​ព្រះទ័យ​នឹង​ប្រោស​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ​ឲ្យ​ជា តែ​ព្រះអង្គ​ក៏​សព្វ​ព្រះទ័យ​នឹង​ប្រោស​ផែនដី​ឲ្យ​ជា​ផង​ដែរ​។ ព្រះអង្គ​នឹង​បង្កើត​ផ្នៃ​មេឃ និង​ផែនដី​ថ្មី(៦៥:១៧)។…

Read article
បើក​ភ្នែក​យើង​ឲ្យ​មើល​ឃើញ​ការ​ពិត

២ពង្សាវតាក្សត្រ ៦:១៥-២៣ នោះ​អេលីសេ​ក៏​អធិស្ឋាន​ថា “ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ សូម​ទ្រង់​ប្រោស​ឲ្យ​ភ្នែក​វា​បាន​មើល​ឃើញ”។ ២ពង្សាវតាក្សត្រ ៦:១៧ អ្នក​ស្រី​ជយ(Joy) មាន​ការ​ខ្វល់ខ្វាយ​អំពី​អ្នក​ស្រី​ស៊ែនឌី(Sandy) ជា​សាច់​ញាតិ​របស់​គាត់ ដែល​កំពុង​ត​យុទ្ធ​នឹង​ការ​ញៀន​ស្រា និង​ជំងឺ​ផ្លូវ​ចិត្ត​អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ហើយ​។ នៅពេល​គាត់​ទៅ​ផ្ទះ​របស់​អ្នក​ស្រី​ស៊ែនឌី គាត់​ឃើញ​ទ្វារ​ចាក់​សោរ​ជាប់ ហើយ​ហាក់​ដូចជា​មិន​មាន​មនុស្ស​រស់នៅ​។ នៅពេល​ដែល​គាត់ និង​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​មាន​គម្រោង​ស្វែងរក​អ្នក​ស្រី​ស៊ែនឌី គាត់​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ថា “ឱ​ព្រះ​អង្គ​អើយ សូម​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​ទូល​បង្គំ​ឲ្យ​មើល​ឃើញ​អ្វី​ដែល​ទូល​បង្គំ​មើល​មិន​ឃើញ”។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​កំពុង​ចាក់​ចេញ អ្នក​ស្រី​ជយ ក៏​បាន​ក្រឡេកមក​ក្រោយ មើលទៅ​ផ្ទះ​របស់​អ្នក​ស្រី​ស៊ែនឌី ហើយក៏​បាន​ឃើញ​វាំងនន​មាន​ចលនា​កំរើក​តិច​ៗ​។ នៅពេល​នោះ គាត់​ដឹង​ថា អ្នក​ស្រី​ស៊ែនឌី​នៅ​មាន​ជីវិត​ទេ​។ ក្រុម​សង្គ្រោះ​បន្ទាន់​ក៏​បាន​មក​ជួយ​គាត់​ទាន់​ពេល​វេលា ហើយ​អ្នក​ស្រី​ជយ មាន​អំណរ​ណាស់ ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ឆ្លើយតប​ការ​អធិស្ឋាន​របស់​គាត់​។ ហោរា​អេលី​សេ​បាន​ដឹង​អំពី​អំណាច​នៃ​ការ​ទូល​សូម​ព្រះអម្ចាស់ បង្ហាញ​ការ​ពិត​ដល់​គាត់​។ នៅពេល​ដែល​កងទ័ព​នគរ​ស៊ីរី​បាន​ឡោម​ព័ទ្ធ​ទីក្រុង​របស់​ពួកគេ អ្នក​បម្រើ​របស់​ហោរា​អេលីសេ ក៏​បាន​ញ័រ​ខ្លួន ដោយ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ អ្នក​បម្រើ​ព្រះ​រូប​នេះ​មិន​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ឡើង ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​មើល​ឃើញ​អ្វី​ដែលគេ​មើល​មិន​ឃើញ​។ លោក​អេលីសេ​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ព្រះ​អង្គ​បើក​ភ្នែក​អ្នក​បម្រើ​គាត់ ឲ្យ​មើល​ឃើញ​ទិដ្ឋភាព​ពិត​ដែល​កំពុង​កើត​ឡើង ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏​បើក​ភ្នែក​អ្នក​បំរើ​នោះ ឲ្យ​​គាត់​​ក៏​មើលទៅ​ឃើញ​ភ្នំ​នោះ មាន​ពេញ​ដោយ​ពលសេះ និង​រទេះ​ចំបាំង ដែល​សុទ្ធតែ​ជា​ភ្លើង នៅ​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​អេលីសេ”(២ពង្សាវតាក្សត្រ ៦:១៧)។ ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​ដក​របាំង​នៅ​ចន្លោះ​ពិភព​ខាង​វិញ្ញាណ និង​ពិភព​ខាង​សាច់ឈាម ឲ្យ​លោក​អេលីសេ និង​អ្នក​បម្រើ​គាត់​មើល​ឃើញ​រឿង​ពិត​ដែល​កំពុង​កើត​មាន​។ អ្នក​ស្រី​ជយ…

Read article
បុគ្គលិកលក្ខណៈ និង​អំណោយ​ទាន​ដែល​ព្រះ​ប្រទាន

រ៉ូម ១២:៤-៨ ដូច្នេះ ដែល​មាន​អំណោយ​ទាន​ផ្សេង​ពី​គ្នា តាម​ព្រះគុណ​ដែល​ផ្តល់​មក​យើង ទោះ​បើជា​សេចក្តី​ទំនាយ នោះ​ក៏​ត្រូវ​ទាយ​តាម​ខ្នាត​នៃ​សេចក្តី​ជំនឿ​។ រ៉ូម ១២:៦ កាល​ប៉ុន្មាន​ទសវត្សរ៍​មុន ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ចូល​រួម​ដំណើរ​កម្សាន្ត​មួយ​របស់​និស្សិតមហាវិទ្យាល័យ ដែល​នៅពេល​នោះ ម្នាក់ៗ​សុទ្ធតែ​និយាយ​អំពី​ការ​ធ្វើ​តេស្ត​បុគ្គលិកលក្ខណៈ​របស់​អ្នក​ចូល​រួម​។ ក្នុង​ចំណោម​ពួកគេ មាន​អ្នក​ខ្លះ​ថា ពួកគេ​មាន​បុគ្គលិកលក្ខណៈ​បែប​នេះ ហើយ​ខ្លះ​ទៀត​ថា​បែប​នោះ​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​និយាយ​កំប្លែង​ជាមួយ​ពួកគេ អំពី​បុគ្គលិកលក្ខណៈ​របស់​ខ្ញុំ​។ ចាប់​តាំងពី​ពេល​នោះ​មក ខ្ញុំ​បាន​រៀន​សូត្រ​ច្រើន អំពី​ការ​ធ្វើ​តេស្ដ​នោះ និង​ការ​ធ្វើ​តេស្ដ​ដទៃ​ទៀត ដែល​មាន​ដូចជា​ការ​ធ្វើ​តេស្ដ​បុគ្គលិកលក្ខណៈ​ភាពជា​អ្នក​ដឹកនាំ​ជាដើម​។ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញថា ការ​ធ្វើ​តេស្ដ​ទាំង​នោះ​មាន​លក្ខណៈ​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍​ណាស់ ព្រោះ​ពួកវា​អាច​ជួយ​យើង ឲ្យ​យល់​អំពី​ខ្លួនឯង និង​អ្នក​ដទៃ តាម​របៀប​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍ និង​បើក​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​អំពី​ចំណង់​ចំណូល​ចិត្ត ចំណុច​ខ្លាំង និង​ចំណុច​ខ្សោយ​របស់​យើង​។ ដរាបណា​យើង​មិន​ផ្ដោត​ទៅលើ​ពួកវា​ខ្លាំង​ពេក យើង​អាច​ប្រើ​ពួកវា​ជា​ឧបករណ៍​មាន​ប្រយោជន៍ ដែល​ព្រះអម្ចាស់​ប្រើ ដើម្បី​ជួយ​យើង​ឲ្យ​មាន​ការ​លូត​លាស់​។ ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​មិន​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ការ​ធ្វើ​តេស្ដ​បុគ្គលិកលក្ខណៈ​របស់​យើង ប៉ុន្តែ ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​ពិតជា​បាន​បញ្ជាក់ អំពី​លក្ខណៈ​ពិសេស​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ​ក្នុង​ព្រះនេត្រ​ព្រះ(មើល​ទំនុក​ដំកើង ១៣៩:១៤-១៦ យេរេមា ១:៥) ហើយ​បង្ហាញ​យើង អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ប្រទាន​យើង​ម្នាក់ៗ​នូវ​បុគ្គលិកលក្ខណៈ និង​អំណោយ​ទាន​ពិសេស​រៀង​ខ្លួន ដើម្បី​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ ក្នុង​នគរ​ព្រះអង្គ​។ ហេតុ​នេះ​ហើយ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ រ៉ូម ១២:៦ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​យើង​ថា យើង…

Read article
ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់

យ៉ូហាន ១៤:១៥-២១ អ្នកណា​ដែល​មាន​បញ្ញត្ត​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​កាន់​តាម គឺ​អ្នក​នោះ​ហើយ​ដែល​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ ឯ​អ្នកណា​ដែល​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ នោះ​ជាទី​ស្រឡាញ់​នៃ​ព្រះវរបិតា​ខ្ញុំ​ហើយ​។ យ៉ូហាន ១៤:២១ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​កម្មវិធី​មង្គល​ការ​របស់​ខ្ញុំ គ្រូ​គង្វាល​ដែល​បាន​ផ្សំ​ផ្គុំ​ខ្ញុំ និង​ស្វាមី​ខ្ញុំ បាន​សួរ​ខ្ញុំ​ថា “តើ​អ្នក​សន្យា​ថា នឹង​ស្រឡាញ់ គោរព និង​ស្តាប់​បង្គាប់​ស្វាមី​របស់​អ្នក រហូត​អស់​មួយ​ជីវិត​ទេ?” ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​មើល​មុខ​ស្វាមី​ខ្ញុំ ដោយ​និយាយ​ខ្សឹប​ៗ​ថា “តើ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ស្តាប់​បង្គាប់​គាត់​ឬ?” យើង​កសាង​ទំនាក់​ទំនង​របស់​យើង ផ្អែក​ទៅលើ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ការ​គោរព មិនមែន​ដោយ​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​ដោយ​គ្មាន​ការ​ពិចារណា ដូច​ពាក្យ​សច្ចា​នោះ​ទេ​។ ឪពុក​ក្មេក​ខ្ញុំ​ក៏បាន​ថតរូប​វីដេអូ​ជាប់​ទិដ្ឋភាព​ដែល​ខ្ញុំ​បើក​ភ្នែក​ធំៗ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ពិចារណា​អំពី​ពាក្យ​ស្តាប់​បង្គាប់ រួច​ខ្ញុំ​និយាយ​ថា “ចាស ខ្ញុំ​យល់​ព្រម”។ ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ការ​ប្រឆាំង​របស់​ខ្ញុំ​ចំពោះ​ពាក្យ ស្តាប់​បង្គាប់ គឺ​មិន​មាន​ជាប់​ទាក់ទង​អ្វី​នឹង​ទំនាក់​ទំនង​ដ៏​ស្មុគស្មាញ​រវាង​ប្តី​និង​ប្រពន្ធ​នោះ​ទេ​។ កាលពី​មុន ខ្ញុំ​យល់​ឃើញថា ការ​ស្តាប់​បង្គាប់ គឺជា “ការ​ស្ថិត​ក្រោម​ការ​គ្រប់​គ្រង” ឬ “ការ​បង្ខំ​ឲ្យ​ចុះ​ចូល” តែ​ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​បាន​បង្រៀន​ដូច​នេះ​ទេ​។ ផ្ទុយ​ទៅវិញ ពាក្យ​ស្តាប់​បង្គាប់ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ គឺ​បាន​បង្ហាញ​អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​យើង​អាច​មាន​ចំពោះ​ព្រះ តាម​របៀប​ជា​ច្រើន​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ និង​ស្វាមី​ខ្ញុំ​អបអរ​ខួប​៣០ឆ្នាំ នៃ​អាពាហ៍ពិពាហ៍​របស់​យើង យើង​នៅតែ​រៀន​ស្រឡាញ់​ព្រះយេស៊ូវ និង​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក…

Read article
ទឹក​ភ្នែក​នៃ​ក្តី​អំណរ

យេរេមា ៣១:៣-៩ គេ​នឹង​មក​ដោយ​ទឹក​ភ្នែក និង​ពាក្យ​ទូល​អង្វរ អញ​នឹង​នាំ​មុខ​គេ ហើយ​ដំរង់​គេ​ដើរទៅ​ក្បែរ​មាត់​ទន្លេ​។ យេរេមា ៣១:៩ ថ្ងៃ​មួយ នៅពេល​ដែល​លោក​ឌីន(Dean) ចេញពី​ផ្ទះ គាត់​ក៏បាន​ឃើញ​មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​មួយ​ចំនួន កំពុង​រង់​ចាំ​គាត់​នៅ​ក្រៅ​ផ្ទះ ដោយ​មានដៃ​កាន់​ប៉េង​ប៉ោង​ហោះ​។ មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​ម្នាក់​ឈ្មោះ ចស(Josh) ក៏បាន​ដើរ​ចេញ​មក ហើយក៏​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា ពួក​គេ​បាន​យក​បទ​កំណាព្យ​របស់​គាត់ ទៅ​ចូល​រួម​ក្នុង​ការ​ប្រកួត​មួយ​។ រួច​លោក ចស ក៏បាន​ប្រគល់​ស្រោម​សំបុត្រ​ទៅ​គាត់​។ នៅ​ក្នុង​ស្រោម​សំបុត្រ​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ឃើញ​កាត​មួយ​សន្លឹក ដែល​មាន​អក្សរ​សរសេរ​ពី​លើ​ថា “រង្វាន់​សម្រាប់​ជ័យ​លាភីលេខ១” ហើយ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ពួក​គេ​ម្នាក់ៗ​ក៏បាន​អបអរ​គាត់ ដោយ​ចិត្ត​រំភើប​រីករាយ រហូត​ចេញ​ទឹក​ភ្នែក​។ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​លោក​ឌីន បាន​ធ្វើ​នូវ​រឿង​ដ៏​មានន័យ ដោយ​បាន​បញ្ជាក់​ឲ្យ​គេ​ដឹង​ថា គាត់​ពិតជា​មាន​អំណោយ​ទាន​ផ្នែក​តែង​និពន្ធ​។ ការ​អរ​សប្បាយ​រហូត​ដល់​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក គឺ​ជា​បទ​ពិសោធន៍​ដែល​យើង​ប្រហែល​ពិបាក​យល់​។ តាម​ធម្មតា ការ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​គឺជា​ការ​ឆ្លើយតប ចំពោះ​ការ​ឈឺ​ចាប់ មិន​មែន​ក្តី​អំណរ​នោះ​ទេ ហើយ​ក្តី​អំណរ​បង្ហាញ​ចេញ​មក ដោយ​ការ​សើច​សប្បាយ មិនមែន​ដោយ​ទឹក​ភ្នែក​ទេ​។ អ្នក​ចិត្ត​សាស្រ្ត​ជា​ជនជាតិ​អ៊ីតាលី​ម្នាក់ បាន​កត់​សំ​គាល់​ឃើញថា ទឹក​ភ្នែក​នៃ​ក្តី​អំណរ​កើត​មាន នៅពេល​ដែល​យើង​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ផ្ទាល់​ខ្លួន ក្នុង​លក្ខណៈ​ស៊ី​ជម្រៅ ដែល​មាន​ដូចជា ​ពេល​ដែល​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា គេ​ស្រឡាញ់​យើង​ខ្លាំង ឬ​យើង​បាន​សម្រេច​គោលដៅ​ដ៏​សំខាន់​មួយ​។ ការ​នេះ​នាំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​សន្និដ្ឋាន​ថា ទឹក​ភ្នែក​នៃ​ក្តី​អំណរ…

Read article
ជម្នះ​ទុក្ខ​លំបាក ដោយ​សេចក្តី​ជំនឿ

ទំនុក​ដំកើង ៥៦:១-៤ តែ​វេលា​ណា​ដែល​ទូល​បង្គំ​ភ័យ នោះ​ទូល​បង្គំ​នឹង​ទុកចិត្ត​ដល់​ទ្រង់​។ ទំនុក​ដំកើង ៥៦:៣ ការ​ពិនិត្យ​សុខ​ភាព​ជា​ទៀង​ទាត់ សម្រាប់​ក្មេង​ប្រុស​អាយុ៤ឆ្នាំ​ម្នាក់ ឈ្មោះ​កាល់វីន(Calvin) បាន​បន្សល់​ទុក​ស្លាកស្នាម​មួយ​ចំនួន នៅ​លើ​រូបកាយ​គាត់​ដែលគេ​មិន​នឹក​ស្នាន​ដល់​។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នៃ​ការ​ជួប​គ្រូ​ពេទ្យ គេ​បាន​ចាក់​ថ្នាំ​ឲ្យ​គាត់​ពីរបី​ម្ជុល ហើយ​គេ​ក៏​បាន​បិទ​បង់​ស្អិត​ពីលើ​កន្លែង​ចាក់​ឆ្នាំ​នោះ​។ កាល​ពួកគេ​ដល់​ពេល​​ត្រូវ​បក​បង់​ស្អិត​នៅ​ផ្ទះ កាល់វីន​ក៏បាន​បញ្ចេញ​សម្លេង​យំ ដោយ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​។ បុរស​ជា​ឪពុក​ក៏​បាន​ព្យាយាម​លួង​កូន​ប្រុស​គាត់ ដោយ​និយាយថា “កាល់វីន កូន​ដឹង​ហើយ​ថា ប៉ា​មិន​ដែល​ធ្វើ​ការ​អាក្រក់​មក​លើ​កូន​ទេ”។ បុរស​ជា​ឪពុក​ចង់​ឲ្យ​កូន​ប្រុស​ខ្លួន​ទុកចិត្ត​គាត់ ជាជាង​ខ្លាច​ការ​ឈឺ​ចាប់ ក្នុង​ការ​បក​បង់​ស្អិត​ចេញ​។ មិនមែន​មានតែ​ក្មេងៗ​អាយុ៤ឆ្នាំ​ទេ ដែល​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច នៅ​ចំពោះ​មុខ​នៃ​ការ​ឈឺ​ចាប់​។ ការ​វះ​កាត់ ការ​បែក​បាក់​ពី​មនុស្ស​ជាទី​ស្រឡាញ់ បញ្ហា​ផ្លូវ​ចិត្ត និង​បញ្ហា​ប្រឈម​ផ្សេង​ទៀត គឺ​សុទ្ធតែ​បណ្តាល​ឲ្យ​យើង​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ដក​ដង្ហើម​ធំ សោក​សង្រេង និង​ត្អូញត្អែរ​។ ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏​ធ្លាប់​ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​ភ័យ​ខ្លាច​ជា​ច្រើន​ដង​។ មាន​ពេល​មួយ​នោះ ទ្រង់​បាន​រត់​ចូល​ទឹកដី​របស់​សាសន៍​ភីលីស្ទីន ខណៈ​ពេល​ដែល​ទ្រង់​រត់​គេច​ពី​ស្តេច​សូល​ដែល​មាន​ការ​ច្រណែន​ឈ្នានីស​។ នៅពេល​ដែល​សាសន៍​ភីលីស្ទីន​មើល​ទ្រង់​ស្គាល់ ទ្រង់​មាន​ការ​ថប់​បារម្ភ ចំពោះ​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដែល​អាច​កើត​មាន​ចំពោះ​ទ្រង់ (មើល ១សាំយ៉ូអែល ២១:១០-១១) ទ្រង់​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​ស្តេច​អ័គីស ជា​ស្តេច​ក្រុង​កាថ(ខ.១២)។ នៅពេល​ដែល​ទ្រង់​នឹក​ចាំ​អំពី​ពេល​ដ៏​ពិបាក​នោះ ទ្រង់​ក៏បាន​តែង​ជា​ទំនុក​ដំកើង​ថា “តែ​វេលា​ណា​ដែល​ទូល​បង្គំ​ភ័យ នោះ​ទូល​បង្គំ​នឹង​ទុកចិត្ត​ដល់​ទ្រង់ …គឺ​សេចក្តី​ពឹងពាក់​របស់​ទូល​បង្គំ នោះ​បាន​ទុក​នៅ​ក្នុង​ព្រះ…

Read article
ការ​អធិស្ឋាន​តែងតែ​មាន​សារៈសំខាន់

២ពង្សាវតាក្សត្រ ២០:១-៦ អញ​បានឮ​ពាក្យ​អធិស្ឋាន​របស់​ឯង ក៏បាន​ឃើញ​ទឹក​ភ្នែក​ឯង​ហើយ មើល អញ​នឹង​ប្រោស​ឲ្យ​ឯង​បានជា​។ ២ពង្សាវតាក្សត្រ ២០:៥ នៅ​ព្រះវិហារ​ខ្ញុំ មាន​ក្រុម​ការងារ​ដែល​ទទួល​សំណូម​ពរ​អធិស្ឋាន​ផ្សេងៗ ពី​សមាជិក​ពួក​ជំនុំ រៀង​រាល់​សប្តាហ៍ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ម្នាក់ៗ ហើយ​សរសេរ​សំបុត្រ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួកគេ​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​ចំណោម​ពួកគេ មាន​អ្នក​ខ្លះ​បាន​សំណូមពរ​ឲ្យ​យើង​អធិស្ឋាន​សូម​ព្រះ​អង្គ​ប្រទាន​ពរ សម្រាប់​ការ​ស្គែន​ក្បាល​នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ ក្នុងពេល​ខាង​មុខ​។ អ្នក​ខ្លះ​សុំ​ឲ្យ​យើង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​កូន​ពួក​គេ​វិល​ត្រឡប់​មក​ព្រះវិហារ​វិញ​។ ហើយ​ខ្លះ​ទៀត សូម​ព្រះអង្គ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​លោក​ដេវ(Dave) ដែល​បាន​បាត់បង់​ភរិយា​។ ហើយ​មាន​សំណូមពរ​ជា​ច្រើន​រាប់​មិន​អស់​ទៀត ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ​យើង​មិន​មាន​ពេល​វេលា​គ្រប់​គ្រាន់ ដើម្បី​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួកគេ​ឲ្យ​បាន​គ្រប់​គ្នា ហើយក៏​មាន​អារម្មណ៍​ថា គេ​មិន​ឲ្យ​តម្លៃ​មក​លើ​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​យើង​។ បញ្ហា​នេះ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​កាត​ថ្លែង​អំណរគុណ​អស់ពី​ចិត្ត ពី​លោក​ដេវ ជា​ស្វាមី​ដែល​ប្រពន្ធ​ទើបតែ​លាចាក​លោក ដោយ​គាត់​បាន​ភ្ជាប់​ជាមួយ​ដំណឹង​មរណៈ​ភាព​របស់​ភរិយា​គាត់​ផង​ដែរ​។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​មាន​ការ​យល់​ដឹង​ជា​ថ្មី​ថា ការ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​នៅតែ​មាន​មាន​ភាព​ចាំបាច់​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ​នៃ​ការ​អធិស្ឋាន​ជា​ទៀងទាត់ អស់ពី​ចិត្ត​ និង​ដោយ​ជំនឿ​​ពេញ​ដោយ​ក្តី​សង្ឃឹម​។ មុន​ពេល​ព្រះ​អង្គ​យាង​ឡើង​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ ព្រះអង្គ​បាន​ដាក់​អាទិភាព​ឲ្យ​ការ​ចេញ​ទៅ​រក​កន្លែង​ស្ងប់​ស្ងាត់​ដើម្បី​អធិស្ឋាន(ម៉ាកុស ១:៣៥ ៦:៤៦ ១៤:៣២)។ រយៈ​ពេល​រាប់​រយ​ឆ្នាំ មុន​ពេល​ព្រះ​អង្គ​យាង​មក​ប្រសូត ស្តេច​អ៊ីស្រាអែល ព្រះ​នាម​ហេសេគា បាន​រៀន​សូត្រ​អំពី​មេរៀន​ដ៏​សំខាន់​នេះ​ផង​ដែរ​។ ទ្រង់​ជ្រាប​ថា ទ្រង់​នឹង​សុគត​ដោយសារ​ជំងឺ ក្នុង​ពេល​ដ៏​ខ្លី​ខាង​មុខ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ២០:១)។ ទ្រង់​ក៏​បាន​ព្រះ​កន្សែង ដោយ​ព្រះទ័យ​សោកសៅ​យ៉ាង​ខ្លាំង…

Read article
ព្រះអាទិករ​ដែល​យើង​អាច​ទុកចិត្ត

យ៉ូហាន ៣:១០-១៧ ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​លោក ដល់​ម៉្លេះ​បានជា​ទ្រង់​ប្រទាន​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​ទ្រង់តែ១ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នកណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះរាជបុត្រា​នោះ មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ​។ យ៉ូហាន ៣:១៦ តួ​អង្គ “មនុស្ស​ចម្លែក” ក្នុង​រឿង​ហ្វ្រេងគិន​ស្តាញ(Frankenstein) ដែល​អ្នក​ស្រី​ម៉ារី សេលី(Mary Shelley) បាន​និពន្ធ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​តួ​អង្គ​ដែលគេ​បាន​ស្គាល់​ច្រើន​ជាងគេ ក្នុង​រឿង​និទាន ដែល​កើត​ចេញពី​ការ​ស្រមើស្រមៃ ក្នុង​វប្បធម៌​បស្ចិម​ប្រទេស​។ ក្នុង​រឿង​ប្រលោមលោក​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​នេះ លោក​វីចទ័រ ហ្វ្រែងគិន​ស្តាញ(Victor Frankenstein) ជា​អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ ដែល​មាន​ការ​ស្រមើស្រមៃ បាន​បង្កើត​មនុស្ស​ចម្លែក​នោះ ពី​សាក​សព​របស់​មនុស្ស​។ ប៉ុន្តែ អ្នក​ដែល​ចូល​ចិត្ត​អាន​រឿង​ប្រលោម​លោក​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​នេះ ក៏បាន​ដឹង​ផង​ដែរ​ថា ភាគ​ច្រើន​គេ​អាច​ធ្វើ​ការ​សន្និដ្ឋាន​ថា អ្នក​ស្រី​សេលី​ពិតជា​បាន​បង្ហាញ​ធាតុ​ពិត​របស់​តួ​អង្គ​អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​រូប​នេះ ថា​ជា​មនុស្ស​ចម្លែក​ពិត​ប្រាកដ​។ បន្ទាប់ ពី​គាត់​បាន​បង្កើត​មនុស្ស​ចម្លែក​នោះ ឲ្យ​មាន​បញ្ញា គាត់​បាន​បដិសេធន៍​មិន​ព្រម​ស្តាប់​ការ​ណែនាំ​របស់​វា ក៏​មិន​ព្រម​រាប់​រក​វា ឬ​ធ្វើ​ឲ្យ​វា​សង្ឃឹមថា វា​នឹង​មាន​សុភ​មង្គល​ឡើយ​។ អាកប្ប​កិរិយា​នេះ​ហាក់​ដូច​ជា​កំពុងតែ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ចម្លែក​នោះ ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ការ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត និង​កំហឹង​។ មនុស្ស​​ចម្លែក​នោះ​ក៏បាន​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​លោក​វិកទ័រ ដោយ​ពោល​ទំនួញ​ថា “ឱ​លោក ដែល​ជា​អ្នក​បង្កើត​ខ្ញុំ​អើយ តើ​លោក​នឹង​បំផ្លាញ​ខ្ញុំ​វិញ យ៉ាង​ជោគជ័យ ដោយ​គ្មាន​ក្តី​អាណិត​ឬ”។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា ព្រះ​ដែល​ជា​អ្នក​បង្កើត​អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង មាន​ភាព​ខុស​ប្លែក​យ៉ាង​ណា​ពី​អ្នក​វិទ្យាសាស្រ្ត​ក្នុង​រឿង​ប្រ​លោក​លោក​នេះ ដោយ​ព្រះ​អង្គ​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​មិន​ចេះ​ប្រែ​ប្រួល…

Read article