នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ legacy

You are here:
អ្នកបានអស់ឱកាសហើយ

ថ្ងៃ​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​ឮ​ការ​ជជែក​គ្នា ដ៏​គួរ​ឲ្យ​សោក​ស្តាយ។ មាន​មនុស្ស​ពីរ​នាក់​ដែល​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ កំពុង​ជជែក​តទល់​គ្នា​អំពី​រឿង​មួយ ដែល​ពួក​គេ​មាន​ការ​ខ្វែង​គំនិត​គ្នា។ ម្នាក់​ដែល​មាន​វ័យ​ចាស់​ជាង​ ​ហាក់​ដូច​ជា​អួត​ក្អេង​ក្អាង ខណៈ​ដែល​គាត់​ប្រើ​បទ​គម្ពីរ​ជា​អាវុធ ដើម្បី​កាប់​កញ្ច្រាំ​អ្វី​ដែល​គាត់​យល់​ថា  ជា​ចំណុច​ខុស  នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​បុរស​ម្នាក់​ទៀត  ដែល​មាន​វ័យ​ក្មេង​ជាង។ បុរស​ដែល​ក្មេង​ជាង​ហាក់​ដូច​ជា​នឿយ​ណាយ​ ចំពោះ​ការ​បង្រៀន​បែប​នេះ ហើយ​ក៏​នឿយ​ណាយ​ចំពោះ​បុរស​វ័យ​ចាស់​ជាង ព្រម​ទាំង​មាន​ការ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត​ផង​ដែរ។ ​នៅ​ពេល​ដែល​ការ​ជជែក​គ្នា​ឈាន​ដល់​ទី​បញ្ចប់ បុរស​មាន​វ័យ​ចាស់​ជាង​បាន​បញ្ចេញ​មតិ​​ អំពី​ឫក​ពា​របស់​បុរស​វ័យ​ក្មេង​ជាង ​ដែល​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ចាប់​អារម្មណ៍​ចំពោះ​ការ​ណែ​នាំ​របស់​គាត់។ គាត់​ចាប់​ផ្ដើម​និយាយ​ថា “ពី​ដើម ឯង​ធ្លាប់​តែ​ចូល​ចិត្ត​ទទួល​ការ​ណែ​នាំ​ណាស់។ តែ​ពេល​នេះ​ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា​ឯង​ចង់​យ៉ាង​ម៉េច​ទៅ​វិញ​ទេ។” បុរស​ក្មេង​ជាង​បាន​តប​វិញ​ថា “អ្នក​មិន​បាន​ស្វែង​រក​ឱកាស​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ចំពោះ​ខ្ញុំ​ទេ។ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​ដែល​អ្នក​បាន​ស្គាល់​ខ្ញុំ​មក អ្នក​គិត​តែ​ពី​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ពី​កំហុស​របស់​ខ្ញុំ។ អ្នក​សួរ​ថា ​តើ​ខ្ញុំ​ចង់​យ៉ាង​ម៉េច? គឺ​ខ្ញុំ​ចង់​ឃើញ​ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​ក្នុង​អ្នក  និង​តាម​រយៈ​អ្នក។” ខ្ញុំ​ក៏​បាន​គិត​ថា បើ​ពាក្យ​នេះ​ត្រូវ​បាន​គេ​និយាយ​មក​កាន់​ខ្ញុំ​វិញ នោះ​ខ្ញុំ​ច្បាស់​ជា​បាក់​មុខ រក​និយាយ​អ្វី​មិន​ចេញ​ទេ។ ខណៈ​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​កំពុង​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ដែល​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ប្រើ​ឱកាស ដើម្បី​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​ពួក​គេ​ទេ។ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ដឹង​ថា កាល​ពី​មុន មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ដែល​មិន​បាន​មើល​ឃើញ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គង់​នៅ​ក្នុង​ខ្ញុំ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​យើង​ថា យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង ដោយ​សារ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ជំរុញ​ចិត្ត​យើង(១កូរិនថូស ១៣:១-៤)។ នៅ​ពេល​ក្រោយ សូម​យើង​កុំ​ភ្លេច​ឆក់​ឱកាស បង្ហាញ​សេចក្តី​​ស្រឡាញ់​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ឡើយ។-RANDY…

Read article
កត់ទុក​ក្នុងចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ

ខ្ញុំមានទម្លាប់​អានទស្សនាវដ្ដីឌីជីថល តាមទូរស័ព្ទ ឬកំព្យូទ័រ ហើយខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍ល្អ ដោយដឹងថា ខ្ញុំបានចូលរួមការកាត់បន្ថយការកាប់ដើមឈើរដើម្បីផលិតក្រដាស។ លើសពីនោះទៅទៀត ខ្ញុំ​មិនចាំបាច់​រង់ចាំ​គេយកសៀវភៅទស្សនាវដ្ដី មកដាក់ប្រអប់សំបុត្រមុខផ្ទះខ្ញុំទៀតទេ។ ទោះបីជា​យ៉ាង​ណាក៏ដោយ ខ្ញុំ​ពិតជា​នឹកទស្សនាវដ្ដី​ដែលផលិតពីក្រដាស់ ព្រោះ​ខ្ញុំចូលចិត្ត​បើកសន្លឹករបស់វាដោយដៃខ្ញុំផ្ទាល់ ហើយខ្ញុំ​អាចយកកន្ត្រៃមកកាត់យកសន្លឹក ដែលមានរូបមន្ត​ធ្វើម្ហូបដែល​ខ្ញុំចូលចិត្ត។ ខ្ញុំក៏មាន​ព្រះគម្ពីរ​ឌីជីថល នៅក្នុងទូរស័ព្ទរបស់ខ្ញុំផងដែរ​។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​នៅតែ​មាន​ព្រះគម្ពីរ​បោះពុម្ព​ពី​ក្រដាស ដែលខ្ញុំចូលចិត្ត គឺព្រះគម្ពីរ​មួយក្បាល​ដែល​ខ្ញុំ​បានគូសពណ៌ចំណាំនៅលើទំព័រ និង​បានអាន​ច្រើន​លើក​ច្រើន​សារមកហើយ។ យើង​មិនដឹងថា តើអនាគត​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​​ដែលបោះពុម្ភពីក្រដាស នឹងទៅជាយ៉ាងណាទេ តែមានការមួយ​ដែលយើងអាចដឹងច្បាស់នោះគឺថា កន្លែង​ល្អបំផុត​សម្រាប់​ដាក់​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះ​ មិនមែននៅលើ​ទូរស័ព្ទ​ដៃរបស់​យើង ឬនៅលើម៉ាស៊ីន​អេឡិចត្រូនិចសម្រាប់អាន ឬក៏នៅក្នុងក្រដាស់សៀវភៅ​នោះឡើយ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក ១១៩ បានចែងអំពី ការទុកដាក់ព្រះបន្ទូលព្រះ​នៅ​ក្នុងចិត្តរបស់​យើង។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា​ “ទូល​បង្គំ​បាន​កំណត់​ចាំ​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់​ទុក​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត”(ទំនុកដំកើង ១១៩:១១)។ គ្មាន​អ្វី​អាចប្រៀបស្មើ​នឹង​ការពិចារណា​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះ និង​ការរៀន​ឲ្យ​ស្គាល់ទ្រង់​កាន់តែច្បាស់ ព្រមទាំង​ការ​យក​ព្រះបន្ទូល​របស់ព្រះមកអនុវត្ត​នៅក្នុងជីវិត​ប្រចាំថ្ងៃ​របស់​យើង​នោះឡើយ។ កន្លែង​ល្អបំផុត​សម្រាប់​ព្រះបន្ទូល​របស់ទ្រង់ គឺស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ជម្រៅ​ដួងចិត្តរបស់យើង។ យើង​ប្រហែលជា​មានការដោះសារ​ជាច្រើន  សម្រាប់​ការ​​ខកខាន​មិន​បានអាន​ព្រះគម្ពីរ  និងជញ្ជឹងគិត ឬ ទន្ទេញឲ្យចាំមាត់ ប៉ុន្តែ យើង​ត្រូវការ​ព្រះបន្ទូល​របស់ព្រះ។ ខ្ញុំសូមអធិស្ឋាន ​សូម​ព្រះអង្គជួយ​យើង ​​ឲ្យអាច​រក្សាទុក​ព្រះបន្ទូល​ទ្រង់​ នៅ​ក្នុង​កន្លែង​ដែល​ល្អបំផុត គឺ​នៅ​ក្នុងចិត្ត​របស់​យើង។-KEILA OCHOA

Read article
នៅពីក្រោយឆាក

មាន​ពេល​មួយ ព្រះ​វិហារ​របស់​ខ្ញុំ បាន​ធ្វើ​កម្ម​វិធី​ឈោង​ចាប់​ទ្រង់​ទ្រាយ​ធំ  ក្នុង​គោល​ដៅ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​ឲ្យ​បាន​ឮ​សុះ​សាយ​ក្នុង​ទីក្រុង។ ក្រុម​ការងារ​របស់​យើង​ដែល​បាន​រៀប​ចំ ​និង​ដឹក​នាំ​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​ឈោង​ចាប់​នោះ​ រួម​មាន​ ក្រុម​តន្រ្តី​យុវជន​របស់​យើង ក្រុម​ប្រឹក្សា​យោបល់​ផ្លូវ​ចិត្ត និង​អ្នក​ដឹក​នាំ​ព្រះ​វិហារ។ នៅ​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​កម្ម​វិធី ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ឡើង​មក​ឈរ​តម្រៀប​គ្នា ​ នៅ​លើ​ឆាក យើង​ក៏​បាន​ទះ​ដៃ​អប​អរ​សាទរ​ពួក​គេ ដោយ​ចិត្ត​រំភើប​រីក​រាយ និង​ថ្លែង​អំណរ​គុណ​ពួក​គេ សម្រាប់​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​ធ្វើ​ការ​។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក្នុង​ក្រុម​ការងារ​នោះ មាន​បុរស​ម្នាក់​ ដែល​មិន​សូវ​មាន​គេ​កត់​សម្គាល់​ប៉ុន្មាន​ទេ ប៉ុន្តែ​អ្នក​នោះ​គឺ​ជា​​ប្រធាន​ក្រុម។ នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​គាត់​ ប្រហែល​ជា​ពីរ​បី​ថ្ងៃ​ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អរ​គុណ និង​អប​អរ​សាទរ​គាត់ ​សម្រាប់​ការងារ​​របស់​គាត់ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា “យើង​មិន​សូវ​ឃើញ​អ្នក​​សោះ​ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​កម្ម​វិធី កំពុង​ដំណើរ​ការ។” គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា “ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​ធ្វើ​ការ​នៅ​ពី​ក្រោយ​ឆាក”។ គាត់​មិន​ខ្វល់​ពី​ការ​ស្វែង​រក​មុខ​មាត់ សម្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ឡើយ ទោះ​គាត់​បាន​ខិត​ខំ​ធ្វើ​ការ​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា​ក៏​ដោយ។ គាត់​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​ផ្សេង​បាន​ទទួល​ការ​សរសើរ សម្រាប់​កិច្ចការ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ខិត​ខំ​ធ្វើ។ ភាព​ស្ងាត់​ស្ងៀម​របស់​គាត់ បាន​បង្រៀន​ខ្ញុំ​ជា​ច្រើន។ ការ​នេះ​បាន​រំឭក​ខ្ញុំ​ថា ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះ​អម្ចាស់ នោះ​ខ្ញុំ​មិន​ត្រូវ​ស្វែង​រក​មុខ​មាត់​ ឬ​ចង់​ឲ្យ​គេ​ទទួល​ស្គាល់​នោះ​ឡើយ។ ខ្ញុំ​នៅ​តែ​អាច​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិ​នាម​ដល់​ព្រះ ទោះ​គេ​សរសើរ​ខ្ញុំ​ដោយ​បើក​ចំហរ ឬ​មិន​សរសើរ​ក៏​ដោយ។ ចិត្ត​ដែល​យក​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ជា​ទី​មួយ អាច​ទប់​ស្កាត់​កុំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ច្រណែន​ខុស​ទំនង ឬ​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​​ដែល​គ្មាន​ប្រយោជន៍។ ព្រះយេស៊ូវ​ដែល​ “ខ្ពស់​លើស​ទាំង​អស់” (យ៉ូហាន ៣:៣១)…

Read article
ត្រឡប់ជា​មើលមិនឃើញ

នៅតំបន់​ដែល​ខ្ញុំ​រស់​នៅ រដូវ​នេះ​គឺ​ជា​ពេល​ដែល​កូន​រុក្ខ​ជាតិ​តូច​ៗ​ជា​ច្រើន ពុះ​ពារ​ជម្នះ​ការ​ស្លាប់ ដោយ​សង្ងំ​រស់​នៅ​ក្រោម​ដី​សិន ទំរាំ​ដល់​ពេល​​​ដែល​វា​អាច​ចេញ​ពន្លក​សារ​ជា​ថ្មី។ មុន​ពេល​ព្រឹល​ធ្លាក់ ហើយ​ដី​កក​អស់ រុក្ខ​ជាតិ​ទាំង​នោះ​រុះ​រោយ​ផ្កា​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​របស់​ខ្លួន​អស់ ​ហើយ​ដក​ថយ​មក​ទី​កន្លែង​មួយ​ដែល​វា​អាច​សម្រាក ហើយ​សន្សំ​កម្លាំង​ទុក​សម្រាប់​រដូវ​ដែល​វា​អាច​លូត​លាស់។ មើល​ទៅ​ពួក​វា​ដូច​ជា​ងាប់​អស់​ហើយ តែ​ពួក​វា​មិន​ស្លាប់​ទេ តាម​ពិត​ពួក​វា​កំពុង​តែ​ស្ថិត​ក្នុង​ជីវិត​ក្រាំង។ កាល​ណា​ព្រិល​រលាយ​បាត់​អស់​ ហើយ​ដី​ក៏​លែង​កក​ទៀត នោះ​ពួក​វា​នឹង​ងើបក្បាល​ចេញ​ពន្លក​ឡើង​វិញ ដើម្បី​ស្វាគមន៍​ព្រះ​អាទិករ​របស់​ខ្លួន ដោយ​ពណ៌​ដ៏​ស្រស់​ត្រកាល និង​ក្លិន​ប្រអូប​ឈ្ងុយ​ឈ្ងប់​ផង​ដែរ។ ជួន​កាល រដូវ​កាល​នៃ​ជីវិត តម្រូវ​ឲ្យ​យើង​ឈាន​ចូល​ដំណាក់​កាល​នៃ​ជីវិត​ក្រាំង។ យើង​មិន​ស្លាប់​ទេ ប៉ុន្តែ ​យើង​អាច​មាន​អារម្មណ៍​ថា គេ​មើល​យើង​មិន​ឃើញ ឬមិន​អើ​ពើរ​ចំពោះ​យើង។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដូច​នេះ យើង​អាច​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ខ្លួន​យើង​គ្មាន​ប្រយោជន៍ ហើយ​យើង​អាច​ងឿង​ឆ្ងល់​ថា តើ​ព្រះ​នឹង​ប្រើ​យើង​ម្ដង​ទៀត​ដែរ​ឬ​ទេ។ ប៉ុន្តែ​ ពេល​បែប​នេះ​ គឺ​សម្រាប់ ការពារ និង​រៀប​ចំ​ខ្លួន​យើង​​ប៉ុណ្ណោះ​។ នៅ​ពេល​ដែល​ព្រះ​កំណត់​បាន​មក​ដល់ ហើយ​ក៏​មាន​លក្ខ​ខ័ណ្ឌ​ប្រកប​ល្អ​ផង​ដែរ​នោះ ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ហៅ​យើង​សារ​ជា​ថ្មី​ម្ដង​ទៀត ឲ្យ​មក​បម្រើ​ទ្រង់ និង​ថ្វាយ​បង្គំ​ទ្រង់​វិញ។ លោក​ម៉ូសេ​ធ្លាប់​ឆ្លង​កាត់​បទ​ពិសោធន៍​បែប​នេះ អស់​មួយ​រយៈ​ពេល។ ក្រោយ​ពី​បាន​សម្លាប់​សាសន៍​អេស៊ីព្ទ​ម្នាក់​ដែល​វាយ​ធ្វើ​បាប​សាសន៍​ហេព្រើរ លោក​ម៉ូសេ​បាន​រត់​គេច​ខ្លួន​ទៅ​ស្រុក​ឆ្ងាយ គឺ​ជា​ស្រុក​ម៉ាឌាន (និក្ខមនំ ២:១១-២២)។ ទីនោះ ព្រះ​បាន​ការពារ​គាត់ ហើយ​បាន​រៀប​ចំ​គាត់ ​សម្រាប់​កិច្ចការ​ធំ​បំផុត​ក្នុង​ជីវិត​របស់​គាត់​(និក្ខមនំ ៣:១០)។ ដូច្នេះ   សូម​មាន​ទឹក​ចិត្ត​ឡើង។ …

Read article
សម្រាប់បញ្ហាមួយនេះ ខ្ញុំមានព្រះយេស៊ូវ

នៅក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង កម្រ​មាន​ពេល​ដែល​យើង​មិន​មាន​បញ្ហា ប៉ុន្តែ ​ជួន​កាល ការ​វាយ​​ប្រហារ​របស់​បញ្ហា​មក​លើ​យើង មាន​លក្ខណៈ​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច​ណាស់។ អ្នក​ស្រី រ៉ូស​(Rose) បាន​មើល​ឃើញ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​នាង​ទាំង​មូល ​ត្រូវ​គេ​កាប់​សម្លាប់​ លើក​លែង​កូន​ស្រី​តូច​ៗ​ពីរ​នាក់​របស់​នាង​ប៉ុណ្ណោះ នៅ​ក្នុង​របប​ប្រល័យ​ពូជ​សាសន៍​របស់​ប្រទេស​រ៉ូវុនដា ​ក្នុង​ឆ្នាំ ១៩៩៤។ ឥឡូវ​នេះ អ្នក​ស្រី​គឺ​ជា​ស្រ្ដី​មេម៉ាយ​ម្នាក់ ​ក្នុង​ចំណោម​ស្រ្តី​មេម៉ាយ​ជា​ច្រើន ដែល​​មាន​ប្រាក់​តិច​តួច។ ប៉ុន្តែ នាង​តាំង​ចិត្ត​មិន​ព្រម​ចុះ​ចាញ់​ឡើយ។ នាង​បាន​យក​ក្មេង​កំព្រា​ពីរ​នាក់​មក​ចិញ្ចឹម ហើយ​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ សម្រាប់​ការ​ផ្គត់​ផ្គង់​គ្រួសារ​របស់​នាងទាំង​មូល    ​ដែល​មាន​គ្នា​ប្រាំ​នាក់។ នាង​ធ្វើ​ការ​បក​ប្រែ​សៀវភៅ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ ទៅ​ជា​ភាសា​នៃ​ប្រជា​ជន​នៅ​ក្នុង​តំបន់​នោះ ហើយ​ជួយ​រៀប​ចំ​សន្និ​បាត​ប្រចាំ​ឆ្នាំ​សម្រាប់​ស្រ្តី​មេម៉ាយ​ផ្សេង​ទៀត​។ អ្នក​ស្រី រ៉ូស​បាន​យំ ខណៈ​ពេល​ដែល​នាង​និយាយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ អំពី​រឿង​រ៉ាវ​របស់​នាង។ ប៉ុន្តែ រាល់​បញ្ហា​និមួយ​ៗ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​នាង គឺ​នាង​មាន​ដំណោះ​ស្រាយ​ដ៏​សាមញ្ញ​មួយ។ ដំណោះ​ស្រាយ​នោះ គឺ​នាង​មាន​ព្រះ​យេស៊ូវ។ ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់ អំពី​អ្វី​ដែល​អ្នក​កំពុង​ជួប​ប្រទះ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។ លោក​អេសាយ​បាន​រំឭក​យើង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​ស្គាល់​យើង​យ៉ាង​ជិត​ដឹត​បំផុត ហាក់​ដូច​ជា​ឈ្មោះ​របស់​យើង​បាន​កត់​ទុក​ នៅ​លើ​បាត​នៃ​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​​អញ្ចឹង(អេសាយ ៤៩:១៦)។ ពេល​ខ្លះ យើង​ប្រហែល​ជា​មិន​បាន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ ចំពោះ​តម្រូវ​ការ​របស់​អ្នក​ឯទៀត​ឡើយ សូម្បី​តែ​អ្នក​ដែល​ជិត​ស្និទ្ធ​នឹង​យើង​បំផុត​ក៏​ដោយ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ទ្រង់​ជ្រាប​អំពី​ភាព​លម្អិតនៃ​ជីវិត​របស់​យើង គ្មាន​កន្លែង​ចន្លោះ។ ហើយ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ព្រះ​វិញ្ញាណ​របស់​ទ្រង់ ដើម្បី​ដឹក​នាំ​ កម្សាន្ត​ចិត្ត​ និង​ចម្រើន​កម្លាំង​យើង។ សូម​គិត​អំពី​បញ្ហា​ទាំង​ប៉ុន្មាន…

Read article
អំណរនៅក្នុងព្រះវត្តមានទ្រង់

ក្នុង​គោល​ជំនឿ​របស់​ពួក​ជំនុំ​វែសមីនស្ទ័រ គេ​ជឿ​ថា “គោល​បំណង​ធំ​បំផុត​ដែល​ព្រះ​បាន​បង្កើតមនុស្ស​មក គឺ​ដើម្បី​ថ្វាយ​សិរី​រុង​រឿង​ដល់​ទ្រង់ ហើយ​មាន​អំណរ​ជា​មួយ​ទ្រង់​ជា​រៀង​រហូត”។ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​បរិសុទ្ធ មាន​បទ​គម្ពីរ​ជា​ច្រើន​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត ​ឲ្យ​យើង​មាន​ភាព​កតញ្ញូ​ពេញ​ដោយ​​សេចក្តី​អំណរ និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ពេញ​ចិត្ត ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​នៅ។ ពេល​យើង​គោរព​ប្រតិ​បត្តិ​ដល់​ព្រះ នោះ​យើង​ក៏​កំពុង​សរសើរ​ដំកើង​ទ្រង់​ថា ទ្រង់​ជា​ប្រភព​ដែល​បង្ហូរ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ល្អ​សប្បុរស​គ្រប់​យ៉ាង។ ពេល​ដែល​យើង​សរសើរ​ព្រះ​ចេញ​ពី​ចិត្ត​របស់​យើង នោះ​យើង​នឹង​បាន​ដឹង​ច្បាស់​ថា ខ្លួន​ឯង​មាន​សេចក្តី​អំណរ​ជាទី​បំផុត ​គឺ​ត្រូវ​តាម​គោល​បំណង​ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង​មក។ ដែល​ថ្ងៃ​រៀប​លិច​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត ឬ​ទេស​ភាព​វាល​ស្មៅ​ដ៏​សុខ​សាន្ត​ បាន​បង្ហាញ​អំពី​ព្រះ​តេជា​នុភាព​របស់​ព្រះ​អាទិករ​ ជា​យ៉ាង​ណា នោះ​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​ក៏​បាន​នាំ​យើង​ ឲ្យ​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាល​ខាង​ឯវិញ្ញាណ​ជា​មួយ​ទ្រង់​យ៉ាង​ដូច្នោះ​ដែរ។ បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​ពោល​ថា “​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទ្រង់​ធំ​ប្រសើរ គឺ​គួរ​សរសើរ​យ៉ាង​ក្រៃ​លែង . . . ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទ្រង់​គង់​នៅ​ជិត​នឹង​អស់​អ្នក​ដែល​អំពាវ​នាវ​ដល់​ទ្រង់” (ទំនុកដំកើង ១៤៥:៣,១៨)។ ព្រះ​ទ្រង់​មិន​ត្រូវ​ការ​ការ​សរសើរ​របស់​យើង​ទេ ប៉ុន្តែ​ យើង​វិញ​ទេ​ដែល​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​សរសើរ​ដំកើង​ទ្រង់។ ពេល​យើង​អរសប្បាយ​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ទ្រង់ នោះ​យើង​នឹង​បាន​ឆ្អែត​ដោយ​សេចក្តី​អំណរ ចំពោះ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់​ដែល​ឥត​ព្រំ​ដែន ព្រម​ទាំង​បាន​អរ​សប្បាយ​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ ​ដែល​បាន​យាង​មក​ដើម្បី​ជួយ​សង្រ្គោះ និង​ស្អាង​យើង​ឡើង។ អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​ក៏​បាន​ថ្លែង​ផង​ដែរ​ថា “ទ្រង់​នឹង​បង្ហាញ​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ឃើញ​ផ្លូវ​ជីវិត​វិញ នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់​មាន​សេចក្ដី​អំណរ​ដ៏​ពោរ​ពេញ នៅ​ព្រះ​ហស្ត​ស្ដាំ​ទ្រង់​មាន​សេចក្ដី​អរ​សប្បាយ​ជា​ដរាប​ត​ទៅ”(១៦:១១)។-DENNIS FISHER

Read article
អំនួត​នៅខាងក្នុង

ពេល​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់ ធ្វើ​ការ​វាយ​តម្លៃ​មក​លើ​បង​ប្អូន​រួម​ជំនឿ​ម្នាក់ ដែល​យើង​ស្គាល់ គាត់​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា “បុរស​ម្នាក់​នោះ​គិត​ថា​ខ្លួន​ឯង​ជា​មនុស្ស​អស្ចារ្យ!”។ យើង​គិត​ថា យើង​បាន​ឃើញ​វិញ្ញាណ​នៃ​ភាព​អំនួត​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​គាត់។ យើង​មាន​ការ​សោក​ស្ដាយ​ នៅ​ពេល​ដែល​​បាន​ដឹង​ថា មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន គាត់​ក៏​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាប់​កំហុស​ ក្នុង​ទង្វើ​ខុស​ឆ្គង​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ​មួយ​ចំនួន។ គាត់​​លើក​ដំកើង​ខ្លួន​ឯង តែ​មិន​បាន​ទទួល​លទ្ធ​ផល​ល្អ​អ្វី​ឡើយ ក្រៅ​ពី​នាំ​រឿង​ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង។ យើង​ក៏​ដឹង​ដែរ​ថា បើ​យើង​លើក​ដំកើង​ខ្លួន យើង​ក៏​នឹង​ទទួល​លទ្ធ​ផល​អាក្រក់​ផង​ដែរ។ យើង​ងាយ​នឹង​មើល​ស្រាលអំពើ​បាប​នៃ​អំនួត ​ដែល​មានក្នុង​ចិត្ត​របស់​យើង។ ពេល​ដែល​យើង​បាន​រៀន​សូត្រ​កាន់​តែ​ខ្ពស់ ហើយ​អរ​សប្បាយ​នឹង​ជោគ​ជ័យ​កាន់​តែ​ច្រើន​ នោះ​ក៏​កាន់​តែ​ងាយ​នឹង​គិត​ថា ខ្លួន​ឯង​អស្ចារ្យ។ អំនួត​មាន​នៅ​ក្នុង​ក្រអៅ​បេះដូង នៃ​និស្ស័យ​សាច់​ឈាម​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ។ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​បរិសុទ្ធ មាន​ការ​ពិពណ៌នា​ថា លោក​អែសរ៉ា​គឺ​ជា “ស្មៀន​ស្ទាត់​ជំនាញ​ខាង​ក្រិត្យ​វិន័យ​លោក​ម៉ូសេ” (អែសរ៉ា ៧:៦)។ ស្ដេច​អ័ថាស៊ើកសេស​បាន​តែង​តាំង​គាត់ ​ឲ្យ​ដឹក​នាំ​ពួក​ជន​និរទេស​សាសន៍​ហេព្រើរ ធ្វើ​ដំណើរ​ត្រឡប់​ទៅឯ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម​វិញ។ ពេល​នោះ លោក​អែសរ៉ា​ងាយ​នឹង​ត្រូវ​អារក្ស​ល្បួង ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​អំណួត។ ប៉ុន្តែ គាត់​មិន​ដូច្នោះ​ឡើយ។ លោក​អែសរ៉ា​មិន​ត្រឹម​តែ​ចេះ​ក្រិត្យ​វិន័យ​របស់​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​គាត់​ក៏​បាន​រស់​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​របស់​ទ្រង់​ផង​ដែរ។ បន្ទាប់​ពី​បាន​មក​ដល់​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម លោក​អែស​រ៉ា​បាន​ដឹង​ថា ពួក​ប្រុសៗ​សាសន៍​យូដា​ជា​ច្រើន​បាន​រៀប​ការ​ជា​មួយ​ស្រ្តី​សាសន៍​ដទៃ​ ដែល​គោរព​ប្រតិ​បត្តិ​ដល់​ព្រះ​ដទៃ ដែល​បានបង្ខូច​ដល់​ការ​ដឹក​នាំ​របស់​ព្រះ​ដ៏​ពិត (៩:១-២)។ គាត់​បាន​ហែក​សម្លៀក​បំពាក់​របស់​គាត់​ ដោយ​សេចក្តី​សោក​សង្រេង ហើយ​បាន​អធិស្ឋាន​ដោយ​ការ​ប្រែ​ចិត្ត ​អស់​ពី​បេះ​ដូង(ខ.៥-១៥)។ គាត់​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​ មាន​ចំណេះ​ដឹង និង​មុខ​តំណែង​ខ្ពស់…

Read article
ទិដ្ឋភាព​ខាង​ក្នុង

លោក អារី វ៉ាន់ រីអេត (Arie van’t Riet) ជា​អ្នក​ជំនាញ​ផ្នែក​រូប​វិទ្យា​ដែល​បាន​ចូល​និវត្ត។ គាត់​បាន​បង្កើត​ស្នា​ដៃ​សីល្បៈ​តាម​របៀប​មិន​ធម្មតា។ គាត់​តម្រៀប​រុក្ខ​ជាតិ ​និង​សាក​សព​សត្វ​ផ្សេង​ៗ​ចម្រុះ​ចូល​គ្នា ហើយ​ក៏​បាន​ឆ្លុះ​មើល​ដោយ​កាំ​រស្មី​អ៊ិច។ គាត់​ក៏​បាន​ស្គែន​រូប​ភាព​ដែល​បាន​ពី​ការ​ថត​កាំរ​ស្មី​អ៊ិច​នោះ បញ្ចូល​ទៅ​ក្នុង​កុំព្យូទ័រ ហើយ​បន្ទាប់​មក ក៏​បន្ថែម​ពណ៌​ពីលើ​ផ្នែក​ពិសេស​ៗ​ខ្លះ​ ក្នុង​រូប​ភាព​ទាំង​នោះ។ ការ​នេះ​បាន​ក្លាយ​ជា​ស្នា​ដៃ​សីល្បៈ​ ដែល​បង្ហាញ​ឲ្យឃើញ​រូប​ភាព​ដ៏​សាំ​ញ៉ាំ​នៅ​ផែ្នក​ខាង​ក្នុង​របស់​ផ្កា សត្វ​ត្រី សត្វ​បក្សី សត្វ​ល្មូន និង​សត្វ​ស្វា។ ទិដ្ឋ​ភាព​ខាង​ក្នុង​នៃ​របស់​អ្វី​មួយ ​គឺ​ច្រើន​តែ​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍ និងមាន​សារៈ​សំខាន់​ជាង​ទិដ្ឋ​ភាព​ខាង​ក្រៅ។ ពេល​ប្រ​ជា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ត្រូវ​ការ​ជ្រើស​រើស​មនុស្ស​ឲ្យ​ឡើង​សោយ​រាជ្យ   លោក​សាំយ៉ូអែ​ល​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍  ចំពោះ​លោក​អេលាប។  គ្រាន់​តែ​បាន​សង្គេត​មើល​មួយភ្លែត លោក​សាំយូអែល​បាន​គិត​ថា លោក​អេលាប​មាន​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ ដែល​អាច​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច​បន្ទាប់​របស់​ពួក​អ៊ីស្រា​អែល(១សាំយូអែល ១៦:៦)។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​លោក​សាំយូអែល កុំ​ឲ្យ​មើល​តែ​ឫក​ពា​ខាង​ក្រៅ​ឡើយ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រាប់​លោក​សាំយូអែល​ថា “​មនុស្ស​លោក តែង​មើល​តែ​ឫកពា​ខាង​ក្រៅ​ប៉ុណ្ណោះ  តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទ្រង់​ទត​ចំពោះ​ក្នុង​ចិត្ត​វិញ”  (ខ.៧)។  ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​ជ្រើស​រើស​លោក​ដាវីឌ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច​បន្ទាប់​របស់​អ៊ីស្រាអែល​វិញ គឺ​មិន​មែន​លោក​អេលាប​ទេ។ នៅ​ពេល​ព្រះ​ទ្រង់​ទត​មើល​យើង ទ្រង់​ផ្ដោត​សំខាន់​ទៅ​លើ​ចិត្ត​របស់​យើង មិន​មែន​លើ​កម្ពស់របស់​យើង ហើយ​ផ្តោត​ជា​សំខាន់​លើ​ស្ថានភាព​ខាង​ព្រលឹង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង ជា​ជាង​ផ្តោត​ទៅ​លើទម្រង់​មុខ​មាត់​របស់​យើង​​។ ព្រះ​អង្គ​មិន​ទត​ឃើញ​យើង​ថា​ចាស់​ពេក ក្មេង​ពេក តូច​ពេក ឬ​ធំ​ពេក​នោះ​ទេ។ ទ្រង់​ផ្ដោត​ជា​សំខាន់​ ទៅ​លើ​ការ​ឆ្លើយ​តប​របស់​យើង​ចំពោះ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់…

Read article
ការរង់ចាំចម្លើយ

កាល​កូន​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ​មាន​អាយុ​១៥ឆ្នាំ នាង​បាន​រត់​ចេញ​ពី​ផ្ទះ។ នាង​បាត់​ខ្លួន​ អស់​រយៈ​ពេល​​ជាង​៣​សប្តាហ៍។ រយៈ​ពេល​៣​សប្តាហ៍​នោះ ជា​រយៈ​ពេល​ដែល​មាន​ការ​ពិបាក​យូរ​បំផុត​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​គ្រួសារ​ខ្ញុំ។ យើង​ខំ​ស្វែង​រក​នាង​គ្រប់​ទី​កន្លែង ហើយ​ក៏​បាន​ស្វែង​រក​ជំនួយ​ ពី​អាជ្ញា​ធរ ​និង​មិត្ត​ភក្ដិ​ផង។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដ៏​អស់​សង្ឃឹម​នោះ ខ្ញុំ​និង​ប្រពន្ធ​របស់​ខ្ញុំ បាន​រៀន​អំពី​សារៈ​សំខាន់​​នៃ​ការ​រង់​ចាំ​ព្រះ​ ក្នុង​ការ​អធិ​ស្ឋាន។ ពួក​យើង​បាន​ប្រើ​កម្លាំង និង​ធន​ធាន​អស់​ពី​សមត្ថ​ភាព​ហើយ។ យើង​មាន​តែ​ត្រូវ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុង​ឱកាស​ទិវា​នៃ​លោក​ឪពុក យើង​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​នាង។ កាល​នោះ យើង​នៅ​កន្លែង​ចំណត​រថ​យន្ត​របស់​ភោជនីយ​ដ្ឋាន​មួយ កំពុង​រៀប​ចំ​ខ្លួន​ទៅ​ទទួល​ទាន​អាហារ​ពេល​ល្ងាច ហើយ​យើង​ក៏​បានឮ​ទូរស័ព្ទ​រោទិ៍​ឡើង។ អ្នក​រត់​តុ​ម្នាក់ ក្នុង​ភោជ​នីយ​ដ្ឋាន​ផ្សេង​ទៀត​ បាន​ប្រទះ​ឃើញ​នាង។ កូនស្រី​របស់​យើង​កំពុង​នៅ​ចម្ងាយ ពីរ​បី​ផ្លូវពី​ពួក​យើង​ប៉ុណ្ណោះ។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន យើង​ក៏​បាន​នាំ​នាង​មក​ដល់​ផ្ទះវិញ​ ដោយ​សុវត្ថិ​ភាព។ យើង​ត្រូវ​តែ​រង់​ចាំ​ព្រះ​ឆ្លើយ​តប      នៅ​ពេល​ដែល​យើង​អធិស្ឋាន។ យើង​ប្រហែល​មិន​ដឹង​ថា ​ព្រះ​អង្គ​នឹង​ឆ្លើយ​តប​ ​ដោយ​របៀប​ណា និង​នៅ​ពេល​ណា​ទេ ប៉ុន្តែ ​យើង​អាច​ដាក់​ចិត្ត​រង់​ចាំ​ទ្រង់​ជា​និច្ច។ ពេល​ខ្លះ យើង​មិន​បាន​ទទួល​ចម្លើយ​ ចំ​ពេល​ដែល​យើង​ចង់​បាន​នោះ​ទេ។ បញ្ហា​អាច​ប្រែ​ជា​ធ្ងន់ទៅ​ៗ​ក៏​មាន។ ប៉ុន្តែ យើង​ត្រូវ​តែ​បន្ត​អត់​ធ្មត់​ទ្រាំ​ទ្រ ហើយ​បន្ត​មាន​ជំនឿ ព្រម​ទាំង​បន្ត​ទូល​អង្វរ​ជា​និច្ច។ ការ​រង់​ចាំ​មិន​មែន​ជា​រឿង​ងាយ​ស្រួល​ទេ ប៉ុន្តែ​ លទ្ធ​ផល​ចុង​ក្រោយ គឺ​សក្តិ​សម​នឹង​ឲ្យ​យើង​រង់ចាំ​ ទោះ​លទ្ធ​ផល​នោះ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ម្តេច​ក៏​ដោយ។ ស្ដេច​ដាវីឌ​មាន​បន្ទូល​យ៉ាង​ដូច្នេះ​ថា “ឯ​អស់​អ្នក​ដែល​ស្គាល់​ព្រះ​នាម​ទ្រង់ គេ​នឹង​ទុក​ចិត្ត​ដល់​ទ្រង់…

Read article
ឈើឆ្កាង និងមកុដ

ព្រះវិហារ​វែស​មិន​ស្ទ័រ អាបេយ នៅ​ទីក្រុង​ឡុងដ៍ មាន​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​ដ៏​សម្បូរ​បែប។ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​១០ ពួក​សង្ឃ​បេនេ​ឌីកធីន ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ទំនៀម​ទម្លាប់​នៃ​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​ប្រចាំថ្ងៃ ​នៅ​ទី​នោះ ដែល​គេ​នៅ​តែ​បន្ត​រហូត​មក​ដល់​ពេល​សព្វ​ថ្ងៃ។ ព្រះ​វិហារ​អាបេយ ក៏​ជា​ទីកន្លែង​បញ្ចុះ​សព​នៃ​មនុស្ស​ល្បីៗ​ជា​ច្រើ​ន​ផង​ដែរ ហើយ​ស្តេច​នៃ​ប្រទេស​អង់​គ្លេស ​សុទ្ធ​តែ​បាន​ទទួល​ពិធី​អភិសេក​បំពាក់​ម្កុដ​គ្រង​រាជ្យ ​នៅ​ព្រះ​វិហារ​អាបេ​យ​នេះ​គ្រប់​អង្គ ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ ១០៦៦។ តាម​ពិត ​ក្នុង​ចំណោម​ក្សត្រ​ទាំង​អស់​នោះ មាន​ក្សត្រ​ចំនួន​១៧​អង្គ​ក៏​​ត្រូវ​បាន​បញ្ចុះ​សព​នៅ​ទីនោះ​ផង​ដែរ ​មាន​ន័យ​ថា ព្រះ​រាជ​កិច្ច​របស់​ពួក​ទ្រង់​ ត្រូវ​បាន​បញ្ចប់​ នៅ​ត្រង់​កន្លែង​ដែល​ខ្លួន​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​នោះ​ដែរ។ ទោះ​ការ​បញ្ចុះ​សព​របស់​ស្តេច​ទំាង​នោះ មាន​ភាព​ធំ​សម្បើមហួស​ហេតុ​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ​ក៏​មេដឹក​នាំ​ក្នុង​ពិភព​លោក មាន​ពេល​ឡើង​កាន់​អំណាច និង​មាន​ពេល​ដែល​ត្រូវ​ចុះ​ចេញ។ ពួក​គេ​បាន​រស់​នៅ ហើយ​ក៏​បាន​ស្លាប់​ទៅ​វិញ ជា​រឿង​ធម្មតា។ ប៉ុន្តែ មាន​ព្រះមហាក្សត្រ​មួយ​អង្គ ព្រះ​នាម យេស៊ូវ​បាន​សុគត​តែ​ម្ដង តែ​ព្រះ​សព​របស់​ទ្រង់​មិន​នៅ​ក្នុង​ផ្នូរ​ទៀត​ទេ។ នៅ​ពេល​ដែល​ទ្រង់​បានយាង​មក​ផែន​ដី​ជា​លើក​ទីមួយ ​គេ​បំពាក់​ផួង​បន្លា​ឲ្យ​ទ្រង់ ធ្វើ​ជា​មកុដ រួច​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​គុត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ក្នុង​នាម​ជា “ស្ដេច​សាសន៍​យូដា”(យ៉ូហាន ១៩:៣,១៩)។ ដោយ​ព្រោះ​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ពី​សុគត​ឡើង​វិញ ដោយ​ជ័យ​ជម្នះ នោះ​យើង​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​អង្គ ក៏​មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹមថា ​នឹង​មិន​ស្លាប់​ជា​រៀង​រហូត​ឡើយ ហើយ​ក៏​មាន​ការ​ធា​នា​ច្បាស់​ថា យើង​នឹង​បាន​រស់​ឡើង​វិញ​ជា​មួយ​ទ្រង់​ជា​រៀង​រហូត។ ព្រះ​យេស៊ូវ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា “ខ្ញុំ​ជា​សេចក្ដី​រស់​ឡើង​វិញ ហើយ​ជា​ជីវិត អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ខ្ញុំ ទោះ​បើ​បាន​ស្លាប់​ហើយ…

Read article