ដើម្បីអ្នកដទៃ
ក្នុងអំឡុងពេលនៃការរាតត្បាតនៃជំងឺកូវីត១៩ ជនជាតិសិង្ហបុរីជាច្រើននាក់នៅតែក្នុងផ្ទះ ដើម្បីជៀសវាងការឆ្លងជំងឺនេះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនៅតែបន្តទៅហែលទឹកដោយចិត្តរីករាយ ដោយជឿថា វាមានសុវត្ថិភាព។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភរិយារបស់ខ្ញុំខ្លាចខ្ញុំឆ្លងជំងឺ នៅអាងហែលទឹកសាធារណៈ ហើយចម្លងជំងឺនោះទៅម្តាយរបស់នាង ដែលមានវ័យចាស់ជរា ដែលងាយនឹងរងគ្រោះ ដោយសារជំងឺនេះ ដូចមនុស្សចាស់ដទៃទៀត។ នាងក៏បានសុំឲ្យខ្ញុំឈប់ទៅហែលទឹកមួយរយៈ ដើម្បីនាង។ ពីដំបូង ខ្ញុំចង់ប្រកែកជាមួយនាងថា ការទៅហែលទឹកមានការប្រឈមនឹងការឆ្លងតិច។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា រឿងនេះមិនសំខាន់ជាងការព្រួយបារម្ភរបស់នាងឡើយ។ ហេតុអ្វីខ្ញុំនៅតែចចេសទៅហែលទឹក ដែលស្ទើរតែមិនចាំបាច់ទាល់តែសោះ ខណៈពេលដែលការទៅហែលទឹកនេះ បានធ្វើឲ្យនាងមានការព្រួយបារម្ភ? ក្នុងបទគម្ពីររ៉ូម ជំពូក១៤ សាវ័កប៉ុលបានលើកឡើង អំពីបញ្ហាដែលអ្នកជឿព្រះគ្រីស្ទគួរតែបរិភោគអាហារមួយចំនួន ឬធ្វើពិធីអ្វីខ្លះ។ គាត់មានការព្រួយបារម្ភថា អ្នកខ្លះបានបង្ខំអ្នកដទៃ ឲ្យធ្វើតាមទស្សនៈរបស់ខ្លួន។ សាវ័កប៉ុលបានរំឭកពួកជំនុំ នៅទីក្រុងរ៉ូម និងយើងរាល់គ្នាថា អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ អាចមានទស្សនៈខុសៗគ្នា អំពីរឿងផ្សេងៗ។ យើងក៏មានប្រវត្តិផ្សេងគ្នា ដែលនាំឲ្យយើងមានអាកប្បកិរិយា និងការអនុវត្តន៍ខុសគ្នា។ គាត់ក៏បានសរសេរថា “កុំបីឲ្យយើងរាល់គ្នានិន្ទាគ្នាទៅវិញទៅមកទៀតឡើយ ស៊ូឲ្យយើងគិតសំរេចក្នុងចិត្តដូច្នេះវិញថា យើងមិនធ្វើក្បួនឲ្យបងប្អូនជំពប់ដួល ឬរវាតចិត្តចេញឡើយ”(ខ.១៣)។ ព្រះគុណព្រះផ្តល់ឲ្យយើង នូវសេរីភាពដ៏អស្ចារ្យ ដែលជួយយើង ឲ្យបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ ដល់អ្នកជឿដទៃទៀតជាដើម។ យើងអាចប្រើសេរីភាពនោះ…
Read article
ត្រូវការប្រាជ្ញា
ដោយសារលោករ៉ប់(Rob) បានចម្រើនវ័យធំឡើង ដោយគ្មានឪពុក គាត់ក៏ខកខានមិនបានទទួលចំណេះដឹងជាក់ស្តែង ដែលឪពុកទាំងឡាយ ច្រើនតែផ្ទេរឲ្យកូនៗរបស់ខ្លួន។ គាត់មិនចង់ឲ្យនរណាម្នាក់ខ្វះជំនាញដ៏ចាំបាច់ សម្រាប់ការរស់នៅ ដូចនេះ គាត់ក៏បានផលិតវីដេអូអប់រំ ដាក់យូធូប ក្នុងChannel “Dad, How Do I?” (ប្រែថា លោកពុក តើខ្ញុំធ្វើកិច្ចការនេះដូចម្តេច?)ដើម្បីបង្ហាញពីរបៀបធ្វើកិច្ចការចាំបាច់ជាច្រើន រាប់ចាប់តាំងពីរបៀបស្វានជញ្ជាំង រហូតដល់របៀបដូរកង់ឡានជាដើម។ ដោយការអាណិត និងភាពកក់ក្តៅ លោករ៉ប់ក៏បានក្លាយជាបុគ្គលដ៏ល្បី ក្នុងយូធូប ដោយមានអ្នក subscribe រាប់លាននាក់។ មនុស្សជាច្រើនចង់ឲ្យឪពុកម្តាយ ឬអាណាព្យាបាល បង្រៀនខ្លួននូវជំនាញដ៏មានតម្លៃ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យអាចឆ្លងកាត់ស្ថានភាពដ៏ពិបាក។ លោកម៉ូសេក៏ត្រូវការប្រាជ្ញា បន្ទាប់ពីគាត់ និងពួកអ៊ីស្រាអែលភៀសខ្លួន ពីភាពជាទាសករ ចេញពីទឹកដីអេស៊ីព្ទ ហើយក៏បានរួមគ្នាជាជាតិសាសន៍មួយ។ លោកយេត្រូ ដែលជាឪពុកក្មេករបស់លោកម៉ូសេ ក៏បានឃើញគាត់មានការហត់នឿយ នៅក្នុងការដោះស្រាយជម្លោះរបស់ពួកបណ្តាជន។ ដូចនេះ លោកយេត្រូ ក៏បានឲ្យយោបល់ដល់លោកម៉ូសេ ដើម្បីឲ្យគាត់ចែករំលែកការទទួលខុសត្រូវដល់អ្នកដឹកនាំក្រោមគាត់(និក្ខមនំ ១៨:១៧-២៣)។ លោកម៉ូសេក៏បាន “ស្តាប់តាមឪពុកក្មេក ហើយធ្វើតាមពាក្យលោកថាទាំងប៉ុន្មាន”(ខ.២៤)។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវការប្រាជ្ញា។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាព្រះប្រទានពរ ឲ្យមានឪពុកម្តាយ ដែលផ្តល់យោបល់ប្រកបដោយប្រាជ្ញា…
Read article
គ្មានអ្វីដែលសាមញ្ញនោះទេ
ពេលដែលអ្នកស្រីអានីតា(Anita) បានលាចាកលោក ក្នុងអាយុ៩០ឆ្នាំ ក្នុងដំណេករបស់គាត់ ភាពស្ងាត់ស្ងៀមនៃការស្លាប់របស់គាត់ បានឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីភាពស្ងាត់ស្ងៀមនៃជីវិតគាត់ផងដែរ។ គាត់ជាស្រ្តីមេម៉ាយម្នាក់ ដែលបានធ្វើការលះបង់សម្រាប់កូនចៅរបស់គាត់ ហើយក៏បានធ្វើជាមិត្តសំឡាញ់របស់យុវនារីជាច្រើន ក្នុងពួកជំនុំ។ អ្នកស្រីអានីតា មិនមានឈ្មោះល្បី ជាអ្នកមានប្រាជ្ញា ឬមានស្នាដៃនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ជំនឿដ៏ជ្រាលជ្រៅ ដែលគាត់មានចំពោះព្រះ បានបណ្តាលចិត្តអ្នកដែលស្គាល់គាត់។ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំម្នាក់បាននិយាយថា “ពេលដែលខ្ញុំមិនដឹងថា ត្រូវដោះស្រាយបញ្ហាដោយរបៀបណា ខ្ញុំមិនបានរំឭកខ្លួនឯង អំពីពាក្យសម្តីរបស់គ្រូអធិប្បាយ ឬអ្នកនិពន្ធដ៏ល្បីល្បាញនោះទេ។ គឺខ្ញុំគិត អំពីពាក្យអ្វីដែលអ្នកស្រីអានីតានិយាយ”។ មនុស្សជាច្រើនមានលក្ខណៈដូចអ្នកស្រីអានីតា ជាមនុស្សសាមញ្ញ កំពុងរស់នៅក្នុងជីវិតសាមញ្ញ។ ឈ្មោះយើងនឹងមិនឮគេនិយាយ ក្នុងព័ត៌មាននោះទេ ហើយគេក៏នឹងមិនសង់រូបសំណាក់ ដើម្បីផ្តល់កិត្តិយសដល់យើងដែរ។ តែជីវិតដែលរស់នៅ ដោយជំនឿ ក្នុងព្រះយេស៊ូវ មិនមែនជាជីវិតធម្មតាឡើយ។ បទគម្ពីរហេព្រើរ ជំពូក១១ បាននិយាយអំពីមនុស្សមួយចំនួន ដោយមិនបញ្ចេញឈ្មោះពួកគេ (ខ.៣៥-៣៨) ។ ពួកគេបានដើរ តាមផ្លូវដ៏លំបាកវេទនា ហើយក៏មិនបានទទួលរង្វាន់ ក្នុងជីវិតនេះដែរ(ខ.៣៩)។ តែដោយសារពួកគេស្តាប់បង្គាប់ព្រះ នោះសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេមិនអសារឥតការឡើយ។ ព្រះទ្រង់ប្រើជីវិតពួកគេ ទោះពួកគេមិនល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ(ខ.៤០)។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារជីវិតអ្នកហាក់ដូចជាសាមញ្ញពេក នោះចូរចាំថា…
Read article
ជម្លោះក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន
ពេលដែលអ្នកដាក់ចំណិតនំប៉័ងចូលក្នុងឧបករណ៍ដុតនំប៉័ង អ្នកអាចនឹកចាំថា ឧបករណ៍នេះគឺជាលទ្ធផល នៃជម្លោះដ៏ជូរចត់មួយ នៅចុងសតវត្សរ៍ទី១៩។ នៅសម័យនោះ អ្នកច្នៃបង្កើតពីរនាក់ គឺលោកថូម៉ាស អេឌីសិន(Thomas Edison) និងនីកូឡា ថេស្លា(Nikola Tesla) មានការប្រជែងគ្នា អំពីប្រភេទនៃចរន្តអគ្គិសនីសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍ គឺចរន្តជាប់(DC) ដែលមានដូចជាចរន្តអគ្គិសនី ចេញពីថ្មពិល ចូលទៅក្នុងពិលជាដើម និងចរន្តឆ្លាស់(AC) ដែលចេញពីម៉ាស៊ីនភ្លើង។ ទីបំផុត គំនិតរបស់លោកថែស្លា អំពីចរន្តឆ្លាស់ បានទទួលជោគជ័យ ហើយត្រូវបានគេយកមកប្រើប្រាស់ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់អគ្គីសនី ដល់ផ្ទះ កន្លែងអាជីវកម្ម និងសហគមន៍ នៅទូទាំងពិភពលោក។ ចរន្តឆ្លាស់ AC ក៏មានប្រសិទ្ធភាពជាង នៅក្នុងការបញ្ជូនចរន្តអគ្គីសនី ទៅតំបន់ឆ្ងាយៗ និងជាជម្រើសដែលឆ្លាតវ័យជាង។ ជួនកាល យើងត្រូវការប្រាជ្ញា ខណៈពេលដែលយើងជួបបញ្ហាជម្លោះរវាងអ្នកជឿ(មើលរ៉ូម ១៤:១-១២)។ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើង ឲ្យស្វែងរកជំនួយពីព្រះ ដើម្បីឲ្យយើងមានការយល់ច្បាស់ ក្នុងបញ្ហាទាំងនោះ។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “បើអ្នករាល់គ្នាមានគំនិតណាផ្សេងក្នុងការអ្វី នោះព្រះទ្រង់នឹងសំដែងឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានឃើញសេចក្តីនេះដែរ”(ភីលីព ៣:១៥)។ ក្នុងពីរបីខបន្ទាប់មកទៀត យើងឃើញលទ្ធផលរបស់មនុស្សពីរនាក់ ដែលបែកបាក់គ្នា ដោយសារការខ្វែងគំនិតគ្នា បានជាសាវ័កប៉ុលមានការសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំង ហើយក៏បានប្រាប់ពួកគេថា…
Read article
ការជួយគ្នាទៅវិញទៅមក
កាលអេមបឺ(Amber) កំពុងលេងបាល់បោះ ជាមួយមិត្តភក្តិស្រីៗរបស់នាង នាងក៏បានដឹងថា សហគមន៍របស់នាង អាចទទួលផលចំណេញ ពីក្រុមកីឡាករនារីមួយក្រុម។ ដូចនេះ នាងក៏បានបង្កើតអង្គការមិនរកប្រាក់ចំណេញ ដើម្បីលើកកម្ពស់ការធ្វើការជាក្រុម និងជះឥទ្ធិពលដល់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ។ អ្នកដឹកនាំក្រុមកីឡាករនារីនេះ បានព្យាយាមជួយស្រ្តី និងក្មេងស្រីឲ្យមានទំនុកចិត្ត និងចរិយាសម្បត្តិល្អៗ ហើយលើកទឹកចិត្តពួកគេ ឲ្យក្លាយជាអ្នករួមចំណែកដ៏មានន័យ ដល់សហគមន៍ក្នុងតំបន់របស់ពួកគេ។ កីឡាករម្នាក់ ដែលកំពុងបង្រៀនក្មេងស្រីដទៃទៀត បាននិយាយថា “យើងមានការទុកចិត្ត និងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងខ្លាំង។ ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកមិត្តរួមក្រុមចាស់របស់ខ្ញុំ។ យើងបានទ្រទ្រង់គ្នាទៅវិញទៅមក តាមធម្យោបាយជាច្រើន។ ខ្ញុំចង់ឃើញនារីទាំងនោះជោគជ័យ និងលូតលាស់”។ ព្រះទ្រង់ក៏សព្វព្រះទ័យឲ្យរាស្រ្តទ្រង់រួបរួមគ្នា ដើម្បីជួយគ្នាទៅវិញទៅមកផងដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានជំរុញពួកជំនុំនៅទីក្រុងថែស្សាឡូនីច ឲ្យលើកទឹកចិត្ត និងស្អាងគ្នាទៅវិញទៅមក(១ថែស្សាឡូនិច ៥:១១)។ ព្រះទ្រង់បានដាក់យើងចូលក្នុងមហាគ្រួសារនៃរាស្រ្តទ្រង់ ដើម្បីទ្រទ្រង់យើង ក្នុងការរស់នៅ។ យើងត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីដើរតាមផ្លូវនៃជីវិត ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ជួនកាល ការនេះប្រហែលជាមានន័យថា យើងត្រូវស្តាប់គេរៀបរាប់អំពីទុក្ខលំបាករបស់គេ ដោយបំពេញតម្រូវការជាក់ស្តែង ឬនិយាយពាក្យលើកទឹកចិត្តពីរបីម៉ាត់។ យើងអាចអបអរជ័យជម្នះរបស់ពួកគេ ឬអធិស្ឋានសូមកម្លាំង ក្នុងពេលមានទុក្ខលំបាក ឬក៏ជំរុញគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យលូតលាស់ ក្នុងជំនឿ។ ហើយយើងតែងតែអាចព្យាយាមធ្វើការល្អ សម្រាប់គ្នាទៅវិញទៅមក(ខ.១៥)។ យើងអាចអរសប្បាយក្នុងការទុកចិត្ត និងស្រឡាញ់គ្នា ខណៈពេលដែលយើងរួមគ្នា…
Read article
យាងទៅជាមួយយើង កាត់តាមជ្រលងភ្នំ
អ្នកស្រីហាណា វាលបឺហ្វូស(Hannah Wilberforce) ជាម្តាយមីង របស់លោកវីលៀម វាលបឺហ្វូស(William Wilberforce) ដែលជាអ្នកដឹកនាំចលនាលប់បំបាត់របបទាសភាពនៅចក្រភពអង់គ្លេស។ កាលគាត់កំពុងមានជំងឺមិនអាចងើបពីគ្រែរួច ហើយជិតដល់ពេលស្លាប់ គាត់ក៏បានសរសេរសំបុត្រមួយច្បាប់ ដោយរៀបរាប់ អំពីការស្លាប់របស់អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវម្នាក់ យ៉ាងដូចនេះថា “បុរសនោះមានពរណាស់ ដែលបានលាចាកលោក ចូលទៅក្នុងសិរីល្អ ក្នុងព្រះវត្តមាននៃព្រះយេស៊ូវ ដែលគាត់មិនបានឃើញ តែគាត់បានស្រឡាញ់ទ្រង់។ ចិត្តរបស់ខ្ញុំហាក់ដូចជាចង់លោតឡើង ដោយអំណរ”។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានពិពណ៌នា អំពីស្ថានភាពរបស់គាត់ថា “សម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំវិញ ទោះស្ថានភាពប្រែជាល្អ ឬអាក្រក់ជាងមុនក្តី ព្រះយេស៊ូវនៅតែល្អជានិច្ច”។ ពាក្យសម្តីរបស់នាង បានធ្វើឲ្យខ្ញុំ គិតដល់បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក២៣ ដែលក្នុងនោះស្តេចដាវីឌបានសរសេរថា “ទោះបើទូលបង្គំដើរកាត់ច្រកភ្នំនៃម្លប់សេចក្តីស្លាប់ក៏ដោយ គង់តែមិនខ្លាចសេចក្តីអាក្រក់ណាឡើយ ដ្បិតទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងទូលបង្គំ ព្រនង់ ហើយនឹងដំបងរបស់ទ្រង់កំសាន្តចិត្តទូលបង្គំ”(ខ.៤)។ ការពិពណ៌នារបស់ស្តេចដាវីឌត្រង់ចំណុចនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ នៅដើមដំបូងនៃជំពូកនេះ ទ្រង់បានថ្លែងថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលខ្ញុំ”(ខ.១) ហើយបន្ទាប់មក ទ្រង់ទូលដល់ព្រះអម្ចាស់ថា “ដ្បិតទ្រង់គង់នៅជាមួយទូលបង្គំ”(ខ.៤)។ យើងពិតជាមានការលើកទឹកចិត្តខ្លាំងណាស់ ពេលដែលបានដឹងថា ព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្តា ដែលបានបង្កើតពិភពលោកទាំងមូល(៩០:២) មានព្រះទ័យអាណិតមនុស្សយ៉ាងខ្លាំង បានជាព្រះអង្គយាងទៅជាមួយយើង កាត់តាមកន្លែងដែលពិបាកបំផុត។ ទោះស្ថានភាពយើងប្រែជាល្អ…
Read article