ហេតុផលទាំង៥យ៉ាង ដែលយើងមានសេចក្តីទុក្ខ
គ្រប់ការទាំងអស់ផ្សំគ្នា សំរាប់សេចក្តីល្អដល់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះ គឺដល់ពួកអ្នកដែលទ្រង់ហៅមក តាមព្រះដំរិះទ្រង់។ រ៉ូម ៨:២៨ យើងកម្រនឹងបានដឹង អំពីមូលហេតុតូចៗ ដែលបណ្តាលឲ្យយើងមានសេចក្តីទុក្ខ តែព្រះគម្ពីរពិតជាបានផ្តល់ឲ្យយើង នូវហេតុផលធំៗ ដែលជួយទ្រទ្រង់សេចក្តីជំនឿយើង។ ការមានរបៀបនឹកចាំអំពីហេតុផលទាំងនោះ គឺជាការល្អ ព្រោះពេលណាទុក្ខលំបាកស្រាប់តែកើតឡើងចំពោះយើង ឬយើងមានឱកាសជួយអ្នកដទៃ ដែលជួបទុក្ខលំបាក យើងអាចនឹកចាំ អំពីសេចក្តីពិតដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានយើង ដើម្បីជួយយើង កុំឲ្យអស់សង្ឃឹម។ ខាងក្រោមនេះ ជារបៀបដែលយើងអាចនឹកចាំ ដែលគេអាចហៅថា ហេតុផល ៥ (បើវិធីសាស្ត្រនេះមានប្រយោជន៍ សូមជ្រើសរើសយកតែ៣ ហើយព្យាយាមចងចាំ)។ ហេតុផលធំៗ ដែលព្រះទ្រង់ឲ្យយើងមានសេចក្តីទុក្ខ រួមមាន ៖ ១) ការប្រែចិត្ត (Repentance) ៖ ព្រះទ្រង់ប្រើសេចក្តីទុក្ខ ដើម្បីត្រាស់ហៅយើង និងអ្នកដទៃ ឲ្យងាកបែរចេញពីការឲ្យតម្លៃអ្វីៗនៅលើផែនដីនេះ ខ្លាំងជាងព្រះ។ លូកា ១៣:៤-៥ ៖ “ឬស្មានថា ពួក១៨នាក់ដែលប៉មស៊ីឡោមបានរលំមកលើកិនស្លាប់នោះ គេមានទោសលើសជាងមនុស្សទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅក្រុងយេរូសាឡិមឬអី ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា មិនមែនទេ ប៉ុន្តែបើអ្នករាល់គ្នាមិនប្រែចិត្តទេ នោះនឹងត្រូវវិនាសទាំងអស់គ្នាដូច្នោះដែរ”។ ២) ការពឹងផ្អែកលើព្រះ…
Read article
គ្រួសារពិតជាសំខាន់ណាស់
ហេព្រើរ ១២:១៤-១៧ ចូរដេញតាមសេចក្តីមេត្រី ចំពោះមនុស្សទាំងអស់ចុះ។ ហេព្រើរ ១២:១៤ មានពេលមួយ បងស្រី និងបងប្រុសខ្ញុំ ហើយនិងខ្ញុំបានធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះ ចេញពីរដ្ឋដែលយើងកំពុងរស់នៅរៀងខ្លួន ដើម្បីទៅចូលរួមពិធីបុណ្យសពរបស់ពូរបស់យើង ហើយក៏បានទៅសួរសុខទុក្ខជីដូនរបស់យើង ដែលមានអាយុ៩០ឆ្នាំ។ គាត់បានក្លាយជាជនពិការ ដោយសារដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល ហើយក៏បានបាត់បង់សមត្ថភាពនិយាយ ហើយអាចប្រើបានតែដៃស្តាំរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ។ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងអង្គុយនៅជុំវិញគ្រែគេងគាត់ គាត់ក៏បានលូកដៃស្តាំរបស់គាត់ មកចាប់ដៃយើងម្នាក់ៗ ដោយទាញដៃយើងមកដាក់ពីលើគ្នា ចំបេះដូងគាត់ ហើយក៏បានអង្អែលដៃយើងថ្នមៗ ឲ្យនៅនឹងមួយកន្លែង។ តាមរយៈភាសាកាយវិការរបស់គាត់ គាត់កំពុងប្រាប់យើងថា “គ្រួសារសំខាន់ណាស់”។ គាត់កំពុងនិយាយពាក្យនេះ តាមរយៈកាយវិការមកកាន់បងប្អូនបង្កើត ដែលមានការបែកបាក់ទំនាក់ទំនង និងដាច់ចេញឆ្ងាយពីគ្នា។ ក្នុងពួកជំនុំ ជាមហាគ្រួសារនៃព្រះ យើងក៏អាចមានការបែកបាក់ និងដាច់ចេញពីគ្នាផងដែរ។ យើងប្រហែលជាបានបណ្តោយឲ្យចិត្តល្វីងជូរចត់ បំបែកយើងចេញពីគ្នា។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរបានបង្រៀនយើង អំពីចិត្តជូរល្វីង ដែលបានបំបែកលោកអេសាវ ចេញពីលោកយ៉ាកុប ជាប្អូនប្រុសរបស់គាត់(ហេព្រើរ ១២:១៦) ហើយក៏បានជំរុញយើងជាបងប្អូន ឲ្យរួបរួមគ្នាក្នុងមហាគ្រួសារនៃព្រះ។ “ចូរដេញតាមសេចក្តីមេត្រី ចំពោះមនុស្សទាំងអស់”(ខ.១៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ពាក្យដេញតាមបានបង្ហាញចេញ នូវការលះបង់ស្ម័គ្រពីចិត្ត ក្នុងការផ្សះផ្សាជាមួយបងប្អូនក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ព្រះ។ និយាយរួម យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែខិតខំដេញតាមសេចក្តីមេត្រី។ គ្រួសារពិតជាសំខាន់ណាស់…
Read article
ជ្រលងនៃការសរសើរដំកើងព្រះ
២កូរិនថូស ២០:២១-២៦ នៅថ្ងៃទី៤គេប្រជុំគ្នា នៅច្រកភ្នំបេរ៉ាកា។ ២របាក្សត្រ ២០:២៦ លោកវីលៀម ខោភ័រ(William Cowper) ជាកវីកំណាព្យ ដែលមានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត អស់រយៈពេលភាគច្រើននៃជីវិតគាត់។ បន្ទាប់ពីគាត់បរាជ័យក្នុងការព្យាយាមធ្វើអត្តឃាត គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តចូលទៅសម្រាកព្យាបាល ក្នុងមន្ទីរពេទ្យសម្រាប់មនុស្សវិកលចរិត។ ប៉ុន្តែ នៅទីនោះ តាមរយៈការថែទាំរបស់គ្រូពេទ្យជាគ្រីស្ទបរិស័ទ លោកខោភ័រ ក៏បានទទួលយកសេចក្តីជំនឿដ៏កក់ក្តៅ និងសំខាន់ ចំពោះព្រះយេស៊ូវ។ មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏បានក្លាយជាមិត្តភក្តិរបស់លោកចន ញូតុន(John Newton) ជាគ្រូគង្វាល និងអ្នកនិពន្ធទំនុកសកល ដែលបានលើកទឹកចិត្តគាត់ ឲ្យចូលរួមនិពន្ធបទចម្រៀងទំនុកសកលមួយបទ សម្រាប់ពួកជំនុំរបស់ពួកគេ។ ក្នុងចំណោមទំនុកសកលដែលលោកខោភ័របាននិពន្ធ ក៏មានបទ “ព្រះអង្គធ្វើការតាមរបៀបដ៏អាថ៌កំបាំង”ផងដែរ ដែលគាត់បាននិពន្ធ ផ្អែកទៅលើទីបន្ទាល់របស់គាត់ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរយ៉ាងដូចនេះថា “ឱពួកបរិសុទ្ធដ៏ស្មោះត្រង់អើយ ចូរមានចិត្តក្លាហានឡើង អ័ភ្រដែលអ្នកភ័យខ្លាចយ៉ាងនេះ គឺបានបង្កប់ទៅដោយសេចក្តីមេត្តាធំដល់ម្ល៉េះ ហើយនឹងរលាយបាត់ ចេញជាព្រះពរធ្លាក់មកលើអ្នក”។ ប្រជាជននៃនគរយូដា ក៏បានជួបសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះអម្ចាស់ តាមរបៀបដែលពួកគេមិននឹកស្មានដល់ ដូចលោកខោភ័រផងដែរ។ នៅពេលដែលកងទ័ពសត្រូវបានចងសម្ព័ន្ធគ្នា ដើម្បីឈ្លានពានទឹកដីរបស់ពួកគេ ស្តេចយ៉ូសាផាតក៏បានឲ្យពួកបណ្តាជនមកជួបជុំគ្នាអធិស្ឋាន។ ខណៈពេលដែលកងទ័ពនៃនគរយូដាដើរដង្ហែជាក្បួន ទៅកាន់សមរភូមិ ពួកប្រុសៗនៅជួបមុខគេក៏បានសរសើរដំកើងព្រះអម្ចាស់(២របាក្សត្រ ២០:២១)។ ពួកសត្រូវឈ្លានពានក៏មានការភាន់ភាំង…
Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សុភាពរបស់ព្រះអង្គ
ហូសេ ១១:១-៤ អញបានធ្វើដល់គេ ដូចជាអ្នកដែលលើកបង្ហើបនឹម នៅកគោហើយដាក់ស្មៅនៅមុខវា។ ហូសេ ១១:៤ ក្នុងវីដេអូដែលគេបានថត កាលពីឆ្នាំ២០១៧ គេឃើញបុរសជាឪពុកម្នាក់កំពុងលួងកូនប្រុសគាត់មានអាយុ២ខែឲ្យបាត់យំ ខណៈពេលដែលទារកនោះកំពុងទទួលវ៉ាក់សាំង។ ទិដ្ឋភាពក្នុងវីដេអូនេះបាននាំឲ្យមានការចាប់អារម្មណ៍នៅទូទាំងពិភពលោក មកលើរបៀបដែលឪពុកបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះកូនរបស់គាត់។ បន្ទាប់ពីពេទ្យបានចាក់វ៉ាក់សាំងរួចរាល់ហើយ បុរសជាឪពុកក៏បានលើកកូនប្រុសគាត់ពរនៅជិតថ្ពាល់គាត់ ហើយកូនគាត់ក៏បានឈប់យំ ក្នុងរយៈពេលតែពីរបីវិនាទីប៉ុណ្ណោះ។ គ្មានអ្វីដែលនាំមកនូវការធានា ខ្លាំងជាងការថែទាំដ៏ស្រទន់របស់ឪពុកម្តាយដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះកូនរបស់ខ្លួនឡើយ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប មានការពិពណ៌នាល្អៗជាច្រើនអំពីព្រះអម្ចាស់ ថាព្រះអង្គជាឪពុកម្តាយមានក្តីស្រឡាញ់ ជារូបភាពដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ ដែលឪពុកម្តាយមានចំពោះកូនរបស់ខ្លួន។ ក្នុងគ្រាសញ្ញាចាស់ ហោរាហូសេបានទទួលព្រះរាជសារពីព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីប្រកាសដល់ពួកអ៊ីស្រាអែល កំពុងរស់នៅក្នុងនគរខាងជើង ក្នុងអំឡុងសម័យនគរបែកបាក់។ ព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅពួកគេ ឲ្យវិលត្រឡប់មករកទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គវិញ។ លោកហូសេក៏បានរំឭកពួកគេ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ក្នុងនាមព្រះអង្គជាឪពុកដ៏សុភាព គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា : “ក្នុងគ្រានោះដែលអ៊ីស្រាអែលនៅក្មេងនៅឡើយនោះអញបានស្រឡាញ់វា ក៏បានហៅកូនអញចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទមក”(ហូសេ ១១:១)។ ព្រះបន្ទូលសន្យាដែលបានធានា អំពីការយកព្រះទ័យទុកដាក់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ក៏សម្រាប់យើងរាល់គ្នាផងដែរ។ ព្រះអង្គនៅតែហៅយើងថា កូនរបស់ព្រះអង្គ ទោះយើងស្វែងរកការថែរក្សាដ៏សុភាពរបស់ព្រះអង្គ បន្ទាប់យើងបានបដិសេធន៍សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គមួយរយៈពេល ឬដោយសារការឈឺចាប់ និងទុក្ខវេទនាក្នុងជីវិតយើងក៏ដោយ(១យ៉ូហាន ៣:១) ហើយព្រះហស្តនៃការកម្សាន្តចិត្តរបស់ព្រះអង្គ តែងតែបើកចំហរ ដើម្បីទទួលយើង(២កូរិនថូស ១:៣-៤)។—Lisa M.…
Read article
ការជ្រើសរើសយកផ្លូវជីវិត
សុភាសិត ១៤:៨-១២ មានផ្លូវមួយដែលមើលទៅដូចជាត្រឹមត្រូវល្អ ដល់មនុស្ស តែចុងបំផុតនៃផ្លូវនោះ គឺជាសេចក្តីស្លាប់វិញ។ សុភាសិត ១៤:១២ មានពេលមួយ លោកគ្រូគង្វាល ដាមៀន(Damian) បានរៀបចំពេលទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកជំងឺពីរនាក់ ដែលជិតស្លាប់ក្នុងមន្ទីរពេទ្យផ្សេងគ្នា ហើយធ្លាប់បានជ្រើសរើសយកផ្លូវជីវិតពីរខុសគ្នា។ អ្នកជំងឺទីមួយជាស្រ្តីដែលក្រុមគ្រួសារស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង។ ការបម្រើអ្នកដទៃដោយមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន បានបណ្តាលឲ្យមនុស្សជាច្រើនស្រឡាញ់គាត់។ គ្រីស្ទបរិស័ទផ្សេងទៀតបានមកជួបជុំគ្នា នៅជុំវិញគាត់ ដោយថ្វាយបង្គំព្រះ អធិស្ឋានឲ្យគាត់ ហើយក្តីសង្ឃឹមក៏បានកើតមានពេញបន្ទប់ដែលគាត់សម្រាកព្យាបាល។ ក្នុងមន្ទីរពេទ្យមួយទៀត សាច់ញាតិរបស់សមាជិកពួកជំនុំរបស់លោកគ្រូ ដាមៀម ក៏កំពុងតែមានជំងឺជិតស្លាប់ផងដែរ។ បុរសនោះមានចិត្តរឹងទទឹង ជាហេតុនាំឲ្យការរស់នៅមានការលំបាកយ៉ាងខ្លាំង ហើយក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់មានភាពរញ៉េរញ៉ៃ ក្នុងការរស់នៅ ដោយសារការសម្រេចចិត្តខុស និងទង្វើអាក្រក់របស់គាត់។ បរិយាកាសនៃជីវិតចុងក្រោយរបស់អ្នកទាំងពីរ បានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីភាពខុសគ្នានៃការរស់នៅរបស់ពួកគេ។ អ្នកដែលបានខកខានមិនបានពិចារណា អំពីគោលដៅដែលពួកគេកំពុងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរក ក្នុងជីវិត ច្រើនតែជាប់គាំងជីវិត ក្នុងកន្លែងដ៏លំបាក មិនចង់ឲ្យរស់នៅ និងឯកោ។ បទគម្ពីរសុភាសិត ១៤:១២ បានកត់សំគាល់ថា “មានផ្លូវមួយដែលមើលទៅដូចជាត្រឹមត្រូវល្អ ដល់មនុស្ស តែចុងបំផុតនៃផ្លូវនោះ គឺជាសេចក្តីស្លាប់វិញ”។ ទោះយើងក្មេងឬចាស់ មានជំងឺ ឬមានសុខភាពល្អ មានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន ឬក្រីក្រក្តី យើងនៅតែមានឱកាសពិនិត្យមើលផ្លូវជីវិតរបស់យើងឡើងវិញ គឺមិនទាន់យឺតពេលទេ។…
Read article
ត្រៀមខ្លួនចេញទៅតាមការត្រាស់ហៅ
អេភេសូរ ៤:១-៧,១១-១៦ ខ្ញុំទូន្មានអ្នករាល់គ្នាថា ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាដើរបែបគួរនឹងការងារ ដែលទ្រង់បានហៅមកធ្វើចុះ។ អេភេសូរ ៤:១ សៀវភៅមានចំណងជើងថា តួរលេខដែលបានបម្រុងទុក បានពិពណ៌នា អំពីការត្រៀមខ្លួនរបស់លោក ចន គ្លែន(John Glenn) សម្រាប់ការហោះហើរចូលទៅក្នុងទីអវកាស នៅក្រៅភពផែនដី។ កុំព្យូទ័រក្នុងឆ្នាំ១៩៦២ នៅមានភាពក្មេងខ្ចី និងរញ៉េរញ៉ៃ ងាយនឹងធ្វើការគណនាខុស។ លោកគ្លែនមិនបានទុកចិត្តលើកុំព្យូទ័ររទាំងនោះទេ ហើយមានការព្រួយបារម្ភ អំពីការគណនាសម្រាប់ការបាញ់បង្ហោះយានអវកាស។ តែគាត់ស្គាល់ស្រ្តីម្នាក់មានខួរក្បាលឆ្លាតវ័យ ដែលកំពុងធ្វើការក្នុងបន្ទប់ខាងក្រោយ អាចធ្វើការគណនាបានយ៉ាងសុក្រឹត។ គាត់ទុកចិត្តនាង។ លោកគ្លែនក៏បាននិយាយថា “បើនាងនិយាយថា ការគណនាសម្រាប់ការបាញ់បង្ហោះយាននោះមានភាពត្រឹមត្រូវ ខ្ញុំអាចត្រៀមខ្លួនជាស្រេចសម្រាប់ការធ្វើដំណើរទៅទីអវកាស”។ ស្រ្តីនោះមានឈ្មោះ ខាត់ធើរីន ចនសិន(Katherine Johnson) ជាគ្រូបង្រៀន និងជាស្រ្តីមានកូនបីនាក់។ នាងស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ ហើយបានធ្វើការបម្រើព្រះអង្គ ក្នុងពួកជំនុំរបស់នាង។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានពរគាត់ ឲ្យមានគំនិតឆ្លាតគួរឲ្យកត់សំគាល់។ អង្គការណាសាក៏បានហៅគាត់ឲ្យចូលធ្វើការ ក្នុងចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៥០ ដើម្បីជួយដល់កម្មវិធីអវកាស។ គាត់ជា “ស្ត្រីវ័យឆ្លាត” ដែលលោកគ្លែនត្រូវការក្នុងការងារគាត់ និងស្ថិតក្នុងចំណោម “មនុស្សកុំព្យូទ័រ” ដែលគេបានជួលឲ្យធ្វើការក្នុងអង្គការណាសាក្នុងសម័យនោះ។ ព្រះទ្រង់ប្រហែលមិនបានត្រាស់ហៅយើងឲ្យធ្វើជាអ្នកជំនាញផ្នែកគណិតវិទ្យាដ៏ឆ្លាតវ័យ តែព្រះអង្គបានហៅយើងរាល់គ្នាឲ្យទទួល “ព្រះគុណផ្តល់មកយើងរាល់គ្នារៀងរាល់ខ្លួន តាមខ្នាតអំណោយទាននៃព្រះគ្រីស្ទ”(អេភេសូរ…
Read article