2017

You are here:
ហ៊ាននិយាយការពារ

ពេល​ខ្ញុំ​បាន​ឮ​គេ​និយាយ​រឿង​របស់​យុវជន ដែល​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប ខ្ញុំ​បាន​កត់​សំគាល់​ឃើញ​ថា យ៉ាង​ហោច​ណាស់ យុវជន​នោះ​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​២​កំរិត។ ការ​ឈឺ​ចាប់​កម្រឹត​ទី១ ដែល​ច្បាស់​ជាង​គេ គឺ​បណ្តាល​មក​ពី​សណ្តាន​នៃ​ចិត្ត​អាក្រក់ របស់​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​បាប​គេ​នោះ។ ការ​មាន​ទឹក​ចិត្ត​ដូច​នេះ គឺ​អាក្រក់​ណាស់។ តែ​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​មួយ​កម្រឹត​ទៀត ដែល​ជ្រៅ​ជាង​នេះ ដែល​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​របួស​ផ្លូវ​ចិត្ត​ខ្លាំង​ជាង ដោយ​សារ​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​មិន​ព្រម​និយាយ​ស្តី​ ឬ​ធ្វើ​អ្វី ពេល​ឃើញ​គេ​ធ្វើ​បាប​គាត់។ អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប​ មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់ ដោយ​អារម្មណ៍​តក់​ស្លត់ ពេល​មិនឃើញ​មាននរណា​ម្នាក់​ជួយ​គាត់។ ការ​នេះ​ច្រើន​តែ​បាន​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​បាប​គេ កាន់​តែ​ហ៊ាន​ធ្វើ​បាប​អ្នក​ដទៃ ហើយ​មាន​សណ្តាន​ចិត្ត​អាក្រក់​កាន់​តែ​ខ្លាំង។ អ្វី​ដែល​កាន់​តែ​អាក្រក់​ជាង​នេះ​ទៀត​នោះ គឺ​ជន​រង​គ្រោះ​មាន​ការ​ខ្មាស់​អៀន និង​ភាព​ឯក​កោ​កាន់​តែ​ខ្លាំង។ ដូច​នេះ យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ហ៊ាន​និយាយ​ការពារ​អ្នក​ដទៃ ហើយ​បញ្ចេញ​មតិ​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​ធ្វើ​បាប​អ្នក​ដទៃ​(សុភាសិត ៣១:៨ក)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ទ្រង់​ជ្រាប​យ៉ាង​ច្បាស់ ពី​អារម្មណ៍​ដែល​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប ហើយ​ទុក​ឲ្យ​រង​ទុក្ខ​វេទនា​គ្រប់​យ៉ាង​តែ​អង្គ​ឯង។ គេ​បាន​ចាប់​ចង​ទ្រង់ វាយ​ធ្វើ​បាប និង​ចម្អក​ឲ្យ ដោយ​គ្មាន​ហេតុ(លូកា ២២:៦៣-៦៥)។ បទ​គម្ពីរ ម៉ាថាយ ២៦:៥៦ បាន​ចែង​ថា “ពួក​សិស្ស​ទំាង​អស់​បាន​រត់​ចោល​ទ្រង់”។ លោក​ពេត្រុស ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​មិត្ត​សំឡាញ់​ដែល​ស្និទ្ធ​នឹង​ទ្រង់​ជាង​គេ ថែម​ទាំង​បាន​បដិសេធបី​ដង​ថា មិន​ស្គាល់​ទ្រង់(លូកា ២២:៦១)។ អ្នក​ដទៃ​ប្រហែល​ជា​មិន​យល់​ពី​អារម្មណ៍​របស់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប​ទេ តែ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់​ណាស់។ ពេល​យើង​ឃើញ​អ្នក​ដទៃ​កំពុង​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប យើង​អាច​សូម​ឲ្យ​ទ្រង់​ជួយ ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន ក្នុង​ការ​និយាយ​ការពារ​ពួក​គេ។-Randy…

Read article
ការដាក់ទុនសម្រាប់ ពេលអនាគត

លោក​ចេសិន បូញ(Jason Bohn) ជា​និស្សិត​ម្នាក់ ដែល​បាន​វាយ​កូន​ហ្គោល ចូល​រន្ធ ដោយ​វាយ​​កូន​ហ្គោល​ផ្លោង​ពី​​ចម្ងាយ​ឆ្ងាយ តែ​មួយ​ដង​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​វា​ក៏​បាន​ធ្លាក់និង​រមៀលចូរ​រន្ធ​តែ​ម្តង។ កាល​នោះ ​គាត់​ក៏​ឈ្នះ​បាន​ប្រាក់​ជា​ច្រើន ។​​ មនុស្ស​ជា​​ច្រើន​បាន​ចាយ​វាយ​ខ្ជះ​ខ្ជាយ​ប្រាក់​ ដែល​ខ្លួន​រក​បាន តែ​លោក​បូញ​មិន​​មាន​គម្រោង​ដូចនេះ​ទេ ។​​ គាត់​ចង់​ក្លាយ​ជា​កីឡាករ​វាយ​កូន​ហ្គោល​អាជីព ដូចនេះ​ គាត់​បាន​ចំណាយ​ប្រាក់​​​នោះ ដើម្បី​ផ្គត់​ផ្គង់​ជីវភាព​ប្រចាំថ្ងៃ និងសម្រាប់​​ការ​ហ្វឹក​ហាត់​  ដើម្បី​ឲ្យ​ជំនាញ​វាយ​កូន​ហ្គោល​រ​បស់​ខ្លួន កាន់​តែ​មាន​ភាព​ល្អ​ប្រសើរ​ថែម​ទៀត ។​​ ប្រាក់​កាស​ទាំង​នោះ បាន​ក្លាយ​ជា​ទុន សម្រាប់​អនាគត​របស់​គាត់ គឺ​ជា​ទុន​ដែល​នាំ​​មក​នូវ​​ផល​ចំណេញ​ជា​ច្រើន នៅ​ពេល​គាត់​បាន​ឈ្នះ​ការ​ប្រកួត​ដ៏​ធំ​មួយ ។ ​គាត់​​បាន​ធ្វើ​កា​រ​សម្រេច​​ចិត្ត​ដ៏​ឆ្លាត​វ័យ ​ដោយ​បាន​ដាក់​ទុនសម្រាប់​អនាគត​របស់​ខ្លួន ជា​ជាង​ចាយវាយ​ប្រាក់​នោះឲ្យ​អស់​។​ យ៉ាង​ណា​មិញ ព្រះ​​យេស៊ូវ​​ទ្រ​ង់​​បាន​​ត្រាស់​​ហៅ​​យើង ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដូចនេះ​ឯង ។​ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ផ្ទុក​ផ្តាក់​នឹង​យើង នូវ​ធនធាន ​ដូច​ជា ​ពេលវេលា សមត្ថភាព និង​ឱកាស​ជា​ដើម ហើយ​យើង​ត្រូវ​សម្រេច​ចិត្ត​​ប្រើ​ប្រាស់ធន​ធាន​ទាំង​នោះ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ។​ យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​​ឆក់​ឱកាស​ប្រើប្រាស់​ធនធាន​ទាំង​នោះ ជា​ទុន សម្រាប់​ពេល​អនាគត ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ​ខាង​មុខ ។​ ព្រះ​យេស៊ូវ​​បាន​មាន​បន្ទូល​អំពី​ការ​នេះ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ម៉ាថាយ ៦:២០…

Read article
ព្រះទ្រង់រង់ចាំអត់ទោសឲ្យ

មាន​ពេល​មួយ អ្នក​ស្រី​ចេន(Jen) បាន​អង្គុយ នៅ​រាន​ហាល​មុខ​ផ្ទះគាត់ ដោយ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​នាង​គួរ​និពន្ធ​សៀវ​ភៅ​ឬ​ទេ? នាង​ចូល​ចិត្ត​សរសេរ​អត្ថ​បទ​ដាក់​ក្នុង​គេហ​ទំព័រ​ប្រភេទ blog នៅ​តាម​បណ្តាញ​អ៊ីន​ធើណិត ហើយ​ធ្វើ​ជា​វា​គ្មិន​ជា​សាធារណៈ តែ​គាត់​យល់​ថា ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​គាត់​ធ្វើ​ច្រើន​ជាង​នេះ។ គាត់​ថា គាត់​បាន​ទូល​សួរ​ព្រះ​ថា តើ​ទ្រង់​ឲ្យ​នាង​និព​ន្ធសៀវភៅ​ឬ​ទេ? នាង​ក៏​បាន​សន្ទ​នា​ជា​មួយ​ទ្រង់ ហើយ​សូម​ឲ្យ​ទ្រង់​ដឹក​នាំ​នាង។ នាង​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ឆ្ងល់​ថា តើ​ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​នាង​និពន្ធ​សៀវភៅ អំពី​ការ​ដែល​ប្តី​របស់​នាង​ញៀន​នឹង​ការ​មើល​រូប​ភាព​អាស​អាភាស និង​អំពី​ការ​ដែល​ព្រះ​កំពុង​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ប្តី​គាត់     និង​ទំនាក់​ទំនង​ប្តី​ប្រពន្ធ​របស់​គាត់។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​គិត​ថា ការ​និពន្ធ​សៀវភៅ​ដូច​នេះ ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្តី​គាត់​អាប់​ឱន​ជា​សាធារណៈ។ ដូច​នេះ គាត់​ក៏​បាន​អធិ​ស្ឋាន​ថា តើ​គាត់​គួរ​តែ​និពន្ធ​សៀវ​ភៅ​នោះ​ជា​មួយ​ស្វាមី​គាត់​ឬ​ទេ? ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​សួរ​លោក​ក្រេក(Craig) ដែល​ជា​ស្វាមី។ គាត់​ក៏​បាន​យល់​ព្រម។ បន្ទាប់​ពី​ស្តេច​ដាវីឌ បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ ទ្រង់​ក៏​បាន​បើក​បង្ហាញ​អំពើ​បាប​ទ្រង់​ ជា​សាធារណៈ។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​រៀប​រាប់​អំពី​អំពើ​បាប​នោះ នៅ​ក្នុង​បទ​ទំនុក​ដំកើង​ថា “កាល​ទូលបង្គំ​បាន​ស្ងៀម​នៅ នោះ​ឆ្អឹង​ទូលបង្គំ​បាន​ខ្សោះ​ទៅ។ ទូលបង្គំ​បាន​រ៉ាប់​ទទួល​អំពើ​បាប​របស់ទូលបង្គំ​នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់ ឥត​លាក់​ការ​ទុច្ចរិត​របស់​ទូលបង្គំ​ទុក​ឡើយ ទូលបង្គំ​បាន​និយាយ​ថា ទូលបង្គំ​នឹង​លន់តួ​អស់​ទាំង ការ​រំលង​របស់​ទូលបង្គំ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ឯ​ទ្រង់​ក៏​បាន​អត់​ទោស​ចំពោះ​អំពើ​បាប​នៃ​ទូលបង្គំ​ទៅ”(ទំនុកដំកើង ៣២:៣,៥)។ មិន​មែន​គ្រប់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ត្រូវ​បើក​បង្ហាញ​អំពើ​បាប​របស់​ខ្លួន​ជា​សាធារណៈ​ឡើយ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​សារ​ភាព​អំពើ​បាប​ទ្រង់ ទ្រង់​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​សន្តិ​ភាព នៅ​ក្នុង​ចិត្ត និង​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ដែល​បណ្តាល​ចិត្ត​ទ្រង់​ឲ្យ​សរសើ​រ​​ដំកើង…

Read article
អង្គុយនៅក្បែរ

មាន​ពេល​មួយ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់ កំពុង​ឆ្លង​កាត់​ទុក្ខ​លំបាក​ជា​ច្រើន ក្នុង​ជីវិត និង​គ្រួសារ​គាត់។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា ត្រូវ​និយាយ ឬ​ធ្វើ​អ្វី​ឡើយ។ គាត់​ក៏​បាន​មើល​មុខ​ខ្ញុំ ហើយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​គ្រាន់​តែ​អង្គុយ​នៅ​ក្បែរ​គាត់​បាន​ហើយ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នៅ​ក្បែរ​គាត់ ហើយ​ក្រោយ​មក  យើង​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ជជែក​គ្នា អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ។ ជា​រឿយ​ៗ ពេល​ដែល​អ្នក​ដទៃ​កំពុង​សោក​សង្រេង យើង​មិន​ដឹង​ថា ត្រូវ​ឆ្លើយ​តប​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច​ទេ ហើយ​ពេល​ខ្លះ ការ​និយាយ​ស្តី​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ទុក្ខ​កាន់​តែ​ខ្លាំង។​ ការបម្រើ​អ្នក​ដទៃ​តម្រូវ​ឲ្យ​យើង​យល់​ចិត្ត​ពួក​គេ ដោយ​ដឹង​ថា ពួក​គេ​ត្រូវ​ការ​អ្វី។ ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​អាច​ជួយ​ពួក​គេ ដោយ​បំពេញ​តម្រូវ​ការ​ជាក់​ស្តែង​របស់​ពួក​គេ។ ប៉ុន្តែ ការ​អង្គុយ​នៅ​ក្បែរ ស្តាប់​ពួក​គេនិយាយ អាច​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ដំណោះ​ស្រាយ​ដ៏​ល្អ​បំផុត ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​គេ។ ព្រះ​ទ្រង់​គង់​នៅ​ក្បែរ​យើង ពេល​យើង​ស្រែក​អំពាវ​នាវ​រក​ទ្រង់។ គឺ​ដូច​ដែល​អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើង បាន​ពោល​ឡើង​ថា “ឯ​មនុស្ស​សុចរិត គេ​អំពាវនាវ ហើយ​ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់​ទទួល​ស្តាប់ ទ្រង់​ក៏​ប្រោស​គេ​ឲ្យ​រួច​ពី​គ្រប់​សេចក្តី​លំបាក​របស់​គេ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​គង់​ជិត​បង្កើយ​នឹង​អស់​អ្នក ដែល​មាន​ចិត្ត​សង្រេង ហើយ​ទ្រង់​ជួយ​សង្គ្រោះ​ដល់​អស់​អ្នក ដែល​មាន​វិញ្ញាណ​ទន់​ទាប”(ទំនុកដំកើង ៣៤:១៧-១៨)។ យើង​អាច​ជួយ​អ្នក​ដែល​កំពុង​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់ ដោយ​យល់​ចិត្ត ហើយ​បង្ហាញ​ក្តី​អាណិត​ចំពោះ​ពួក​គេ។ យើង​អាច​អង្គុយ​នៅ​ក្បែរ​ពួក​គេ ដូច​ដែល​ព្រះ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង​ដែរ។ ហើយ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​នឹង​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​មាន​ពាក្យ​សម្រាប់​និយាយ​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ បើ​សិន​ជា​ចាំ​បាច់។-Keila Ochoa

Read article
ការបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់

ដោយ​សារ​លោកស៊ី អេស លូអ៊ីស(C.S. Lewis) ធ្លាប់​បាន​បម្រើ​ក្នុង​ជួរ​ទ័ព កាល​ពី​សម័យ​សង្រ្គាម​លោក​ទី​១ នោះ​គាត់​ក៏​បាន​ដឹង​អំពី​ភាព​តប់​ប្រម៉ល់ នៃ​ការងារ​ជា​ទាហាន។ ក្នុង​ការ​ថ្លែង​សន្ទរកថា​ជា​សាធារណៈ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​សង្រ្គាម​លោក​លើក​ទី​២ គាត់​បាន​ពិពណ៌នា​យ៉ាង​ប៉ិន​ប្រសប់ អំពី​ទុក្ខ​លំបាក ដែល​ទាហាន​ទាំង​ឡាយ​ត្រូវ​ជួប​ប្រទះ យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា​ “ការ​ភ័យ​ខ្លាច ​ដែល​យើង​មានចំពោះ​ទុក្ខ​លំបាក​គ្រប់​យ៉ាង គឺ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ទុក្ខ​លំបាក​បាន​ប្រមូល​ផ្តុំ នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ទាហាន ដែល​កំពុង​បម្រើ​យ៉ាង​សកម្ម នៅ​សមរ​ភូមិ។ ជម្ងឺ​ជា​ទុក្ខ​លំបាក​ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ខ្លាច​ការ​ឈឺ​ចាប់ និង​សេចក្តី​ស្លាប់។ ភាព​ក្រីក្រី​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ខ្លាច​ការ​ខ្វះ​ខាត ភាព​រងារ ភាព​ក្តៅ​ហួត​ហែង និង​ការ​ស្រេក​ឃ្លាន”។ ភាព​ជា​ទាសករ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ខ្លាច​ការ​នឿយ​ហត់ ភាព​អន់​ថោក ភាព​អយុត្តិ​ធម៌ និង​ការ​គៀប​សង្កត់។ ការ​និរទេស​បាន​កាត់​ផ្តាច់​អ្នក ​ចេញ​ពី​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់”។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​ជីវិត​របស់​ទាហាន ដែល​ត្រូវ​ឆ្លង​កាត់​ទុក្ខ​លំបាក​ជា​ច្រើន ជា​ការ​ប្រៀប​ប្រដូច​ទៅ​នឹង​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ ​ដែល​អាច​ជួប​ទុក្ខ​លំបាក ក្នុង​ការ​បម្រើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​អត់​ទ្រាំ​នឹង​ទុក្ខ​លំបាក​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ ដើម្បី​ដំណឹង​ល្អ រហូត​ដល់​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ជីវិត​គាត់។ គាត់​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​លោក​ធីម៉ូថេ ឲ្យ​មាន​ការ​អត់​ទ្រាំ​នឹង​ទុក្ខ​លំបាក​ផង​ដែរ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​ផ្តាំ​លោក​ធីម៉ូថេ​ថា “ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​ទ្រាំ​ទ្រ​ទុក្ខ​លំបាក ដូច​ជា​ទាហាន​យ៉ាង​ល្អ​របស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​ចុះ”(២ធីម៉ូថេ ២:៣)។ ការ​បម្រើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ តម្រូវ​ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​អំណត់។ យើង​អាច​ជួប​ឧបស័គ្គ​ដូច​ជា បញ្ហា​សុខ​ភាព ឬ​ទំនាក់​ទំនង ឬ​មួយ​ជួប​ស្ថាន​ភាព​ដែល​ពិបាក​ៗ​ជា​ដើម។ តែ​ក្នុង​នាម​ជា​ទាហាន​ដ៏​ល្អ យើង​ត្រូវ​មមុល​ទៅ​មុខ…

Read article
ការសរសើរព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់

កាល​ពី​ឆ្នាំ២០០៥ ពេល​ដែល​អ្នក​ស្រី​រ៉ូសា ផាកស៍(Rosa Parks) ដែល​ជា​វីរ​​នារី​ទាម​ទារ​សិទ្ធិ​ពល​រដ្ឋ​នៃ​សហ​រដ្ឋ​អាមេរិក បាន​ទទួល​មរណៈ​ភាព អ្នក​ស្រី​អូប្រាហ វីន​ហ្វ្រេយ(Oprah Winfrey) បាន​រាប់​ថា ខ្លួន​គាត់​មាន​អភ័យ​ឯក​សិទ្ធិ​ណាស់ ដែល​បាន​ពោល​សរសើរ​អ្នក​ស្រីរ៉ូសា ក្នុង​ពិធី​បុណ្យ​សព​របស់​គាត់។ អ្នក​ស្រី​អូប្រាហ បាន​មានប្រសាសន៍​អំពី​ស្រ្តី​គំរូ​ម្នាក់​នេះ ​ដែល​មិន​ព្រម​ងើប​ចេញ​ពី​កៅអី​អង្គុយ​ក្នុង​ឡាន​ក្រុង ដែល​គេ​ទុក​សម្រាប់​ឲ្យ​បុរស​ស្បែក​សរ​អង្គុយ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៥៥។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ជា​ញឹក​ញាប់ ខ្ញុំ​បាន​គិត​អំពី​ការ​ដែល​គាត់​មិន​ព្រម​ងើប​ចេញ​ពី​កៅអី ដែល​គេ​ទុក​សម្រាប់​តែ​ជន​ជាតិ​ស្បែក​សរ​អង្គុយ ដោយ​គាត់​ដឹង​ថា បរិយ៉ា​កាស​សង្គម​នៅ​សម័យ​នោះ​ មាន​លក្ខណៈ​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច ហើយ​មាន​អ្វី​ខ្លះ​អាច​កើត​ឡើង​ចំពោះ​គាត់។ គាត់​បាន​ធ្វើ​ការ​នេះ ដោយ​មិន​ខ្វល់​ពី​ខ្លួន​ឯង  ហើយ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ការ​រស់​នៅ​មាន​ភាព​ល្អ​ប្រសើរ​ឡើង​សម្រាប់​យើង​រាល់​គ្នា”។ ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​អាច​និយាយ​សរសើរ​អ្នក​ដទៃ នៅ​ពិធី​បុណ្យ​សព​របស់​ពួក​គេ តែ​យើង​ក៏​អាច​និយាយ​សរសើរ​អ្នក​ដទៃ នៅ​កន្លែង​ផ្សេង​ទៀត​ផង​ដែរ។ ក្នុង​បន្ទាត់​ដំបូង​នៃ​បទ​គម្ពីរ​អេភេសូរ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពោល​សរសើរ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ថា “សូម​សរសើរ​ដល់​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរបិតា​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា”។ គាត់​បាន​ប្រើ​ពាក្យ “សូម​សរសើរ” ដោយ​អញ្ជើញ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ក្រុង​អេភេសូរ ឲ្យ​ចូល​រួម​ជា​មួយគាត់ នៅ​ក្នុង​ការ​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ សម្រាប់​ព្រះ​ពរ​ខាង​វិញ្ញាណ​គ្រប់​ប្រភេទ ដែល​មាន​ដូច​ជា : ព្រះ​បាន​ជ្រើស​រើស ហើយ​ទទួល​ចិញ្ចឹម​ពួក​គេ, ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ប្រោស​លោះ អត់​ទោស ហើយ​ក៏​បានបើក​បង្ហាញ​ពួ​កគេ​ ឲ្យ​ស្គាល់​អាថ៌​កំបាំង​នៃ​ដំណឹង​ល្អ ហើយ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ក៏​បាន​ធានា និង​ដៅ​ចំណាំ​ពួក​គេ​។ សេចក្តី​សង្រ្គោះ​ដ៏​អស្ចារ្យ​នេះ…

Read article
តាមរបៀបរបស់ខ្ញុំ

មាន​ក្មេង​តូច​ពីរ​នាក់ កំពុង​លេង​ល្បែង​ដ៏​ស្មុគ្រ​ស្មាញ​មួយ ដោយ​ប្រើ​ចង្កឹះ និង​ខ្សែ។ បន្ទាប់​ពី​លេង​បាន​ពីរ​បី​នាទី ក្មេង​ប្រុស​ដែល​មាន​អាយុ​ច្រើន​ជាង​គេ ក៏​បាន​ងាក​មក​មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​លេង​ជា​មួយ​នោះ ហើយ​និយាយ​ដោយ​អំណួត​ថា “ឯង​ធ្វើ​មិន​ត្រូវ​ទេ។ នេះ​ជា​ល្បែង​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​យើង​ត្រូវ​លេង​តាម​របៀប​ខ្ញុំ។ ឯង​មិន​អាច​លេង​ទៀត​ទេ!” រឿង​នេះ​បាន​បង្ហាញ​ថា មនុស្ស​យើង​ចង់​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​អ្វី​តាម​ចិត្ត​ខ្លួន តាំង​ពី​នៅ​តូច។ លោក​ណាម៉ាន់​ជា​មនុស្ស​ដែល​ធ្លាប់​តែ​ឲ្យ​គេ ធ្វើ​អ្វី​ៗ​តាម​ចិត្ត​ខ្លួន។ គាត់​ជា​មេ​ទ័ព​របស់​ស្តេច​នៃ​នគរ​ស៊ីរី។ តែ​លោក​ណាម៉ាន់ មាន​ជម្ងឺ​មួយ​ដែល​មិន​អាច​ព្យាបាល​ជា​។​ មាន​ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​ភរិយា​គាត់ ដែល​ជា​ឈ្លើយ​សឹក ដែល​គេ​បាន​នាំ​មក​ពី​នគរ​អ៊ីស្រា​អែល។ មាន​ពេល​មួយ​នាង​បាន​សុំ​ឲ្យ​គាត់​ទៅ​ស្វែង​រក​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ពី​លោក​អេលីសេ ​ដែល​ជា​ហោរា​របស់​ព្រះ។ លោក​ណាម៉ាន់​មាន​ចិត្ត​អន្ទះ​សារ​ចង់​ទទួល​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​ភ្លាម​ៗ តែ​គាត់​ចង់​ឲ្យ​លោក​ហោរា​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​រក​គាត់។ គាត់​ចង់​ឲ្យ​គេ​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​គាត់ ដោយ​មាន​របៀប​របប​ធំ​ដុំ និង​មាន​ការ​គោរព។ ដូច​នេះ ពេល​លោក​អេលីសេ​ប្រាប់​គាត់​ឲ្យ​ចុះ​ទៅ​ងូត​ទឹក​ទន្លេ​យ័រដាន់​ប្រាំ​ពីរ​ដង គាត់​ក៏​មាន​ការ​ខឹង​សម្បារ! គាត់​មិន​ព្រម​ធ្វើ​តាម​ឡើយ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ៥:១០-១២)។ ដូចនេះ ​ទាល់​តែ​គាត់​បាន​បន្ទាប​ខ្លួន ហើយ​ធ្វើ​តាម​របៀប​របស់​ព្រះ ទើប​គាត់​បាន​ជា​ពី​ជម្ងឺ​ឃ្លង់(ខ.១៣-១៤)។ យើង​ប្រហែល​ជា​​​ធ្លាប់​ទូល​ព្រះ​ថា “ទូល​បង្គំ​នឹង​ធ្វើ តាម​របៀប​របស់​ទូល​បង្គំ”។ ប៉ុន្តែ របៀប​របស់​ទ្រង់​ជា​របៀប​ដែល​ល្អ​បំផុត​ជា​និច្ច។ ដូច​នេះ ចូរ​យើង​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​បន្ទាប​ខ្លួន ដើម្បី​នឹង​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ជ្រើស​រើស​ផ្លូវ​របស់​ទ្រង់ ជា​ជាង​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​របស់​យើង។-Marion Stroud

Read article
ទឹកភ្នែកនៃក្តីអាណិត

ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​អង្គុយ​ជា​មួយ​ក្មេង​ជំទង់​៤​នាក់ និង​បុរស​អនាថា ដែល​មាន​អាយុ​ប្រហែល​២០​ឆ្នំា នៅ​កន្លែង​ចែក​អាហារ​ដល់​អ្នក​ក្រ នៅ​រដ្ឋ​អាឡាស្កា ខ្ញុំ​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត ដោយ​បាន​ឃើញ​ក្មេង​ជំទង់​ទាំង​នោះ​មាន​ចិត្ត​អាណិត​ចំពោះ​បុរស​អនាថា​នោះ។ ពួក​គេ​បាន​ស្តាប់​យ៉ាង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ ពេល​គាត់​និយាយ​អំពីជំនឿ​របស់​គាត់ ហើយ​បន្ទាប់​មក ពួក​គេ​ក៏​បាន​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​ដល់​គាត់ ដោយ​ចិត្ត​សុភាព ដោយ​ផ្តល់​ឲ្យ​គាត់​នូវ​ក្តី​សង្ឃឹម ក្នុង​ព្រះយេស៊ូវ ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់។ គួរ​ឲ្យ​ស្តាយ​ណាស់ ពេល​នោះ បុរស​នោះ​មិន​ចង់​ស្តាប់​ដំណឹង​ល្អ​ទេ។ ពេល​យើង​កំពុង​ចាក​ចេញ​ទៅ ក្នុង​ចំណោម​ក្មេង​ស្រី​ជំទង់​ទាំង​នោះ មាន​ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់​ឈ្មោះ ហ្គ្រេស(Grace) បាន​បង្ហាញ​អារម្មណ៍​ តាម​រយៈ​ទឹក​ភ្នែក​របស់​នាង ឲ្យ​គេ​ដឹង​ថា នាង​មិន​ចង់​ឲ្យ​បុរស​នោះ ស្លាប់​ទៅ​ដោយ​មិន​បាន​ស្គាល់​ព្រះយេស៊ូវ​ទេ។ នាង​ក៏​បាន​ទួញ​យំ​ចេញ​ពី​ចិត្ត សម្រាប់​បុរស​ម្នាក់​នេះ ដែល​កំពុង​តែ​បដិសេធន៍​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​នៃ​ព្រះ​សង្រ្គោះ នៅ​ពេល​នោះ។ ទឹក​ភ្នែក​របស់​ក្មេង​ជំទង់​ម្នាក់​នេះ បាន​រំឭក​ខ្ញុំ​អំពី​សាវ័ក​ប៉ុល ដែល​បាន​បម្រើ​ព្រះ​អម្ចាស់ ដោយ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន ហើយ​មាន​ទុក្ខ​សោក​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត ចំពោះ​ជន​រួម​ជាតិ​របស់​គាត់ ព្រោះ​គាត់​ចង់​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​គ្រីស្ទ(រ៉ូម ៩:១-៥)។ សេចក្តី​អាណិត​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល និង​ការ​ដែល​គាត់​ខ្វល់​ពី​អ្នក​ដទៃ ប្រាកដ​ជា​បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​ជា​ច្រើន​ដង។ បើ​យើង​មាន​ចិត្ត​ខ្វល់​ខ្វាយ​ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ ដែល​មិន​ទាន់​បាន​ទទួល​អំណោយ​នៃ​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​របស់​ព្រះ តាម​រយៈ​ព្រះ​គ្រីស្ទ យើង​នឹង​ស្វែង​រក​វិធី​ចែក​ចាយ​អំពី​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​របស់​ព្រះ​ដល់​ពួក​គេ​មិន​ខាន។ ចូរ​យើង​ប្រើ​ជំនឿ និង​ក្តី​អាណិត​របស់​យើង ដើម្បី​នាំ​ដំណឹង​ល្អ​ទៅ​ផ្សាយ​ដល់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ការ​ព្រះ​សង្រ្គោះ។-Dave Branon

Read article
ឈ្មោះដែលបានដាក់ឲ្យ

គ្រួសារ​ភាគ​ច្រើន​មាន​រឿង​ផ្សេង​ៗ​ប្រចំា​គ្រួសារ។ ជាក់​ស្តែង ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ក៏​មាន​រឿង​មួយ ដែល​ប្រាប់​ពី​របៀប​ដែល​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ​បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​ខ្ញុំ។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដំបូង នៃ​ជីវិតអាពាហ៍​ពិពាហ៍​របស់​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ ពួក​គាត់​ប្រហែល​ជា​មាន​ការ​មិន​យល់​ស្របគ្នា នៅ​ក្នុង​ការ​ដា​ក់ឈ្មោះ​ឲ្យ​កូន​ប្រុស​ដំបូង​របស់​ពួក​គាត់។ ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​ចង់​បាន​កូន​ប្រុស​ម្នាក់ ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ដូចឪពុក​របស់​ខ្ញុំ តែ​ឪពុក​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ឲ្យ​កូន​ប្រុស​គាត់​មាន​ឈ្មោះ​ដូច​គាត់​ទេ។ បាន​ជា​បន្ទាប់​ពី​មាន​ការ​ពិភាក្សា​ជា​ច្រើន​មក ពួក​គាត់​ក៏​បាន​ព្រម​ព្រម​គ្នា​ថា បើ​កូន​ប្រុស​ពួក​គាត់ កើត​នៅ​ថ្ងៃ​ដូច​ឪពុក​ខ្ញុំ ពួក​គាត់​នឹង​ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​ដូច​ឪពុក​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​កើត​នៅ​ចំ​ថ្ងៃ​កំណើតរបស់​ឪពុក​ខ្ញុំ។ រឿង​នេះ ពិត​ជា​អស្ចារ្យ​ណាស់។ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​មានឈ្មោះ​ដូច​គាត់ ដោយ​គ្រាន់​តែ​បន្ថែម​ឈ្មោះ​ពី​ក្រោយ​ថា “ជូនា”​(Junior) ដែល​ប្រែ​មក​ថា “តូច”។ ការ​ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​កូន ក៏​ជា​ការ​សំខាន់​ផង​ដែរ ដែល​មាន​តាំង​ពី​សម័យ​ដើម​មក។ ពេល​លោក​យ៉ូសែប​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា នាង​ម៉ារា ដែល​ជា​គូដណ្តឹង​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ គាត់​មាន​ការ​ពិបាក​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ ពេល​នោះ មាន​ទេវ​តា​មួយ​អង្គ​បាន​យាងមក​ជួប​គាត់ ដើម្បី​ប្រាប់​គាត់ អំពី​ព្រះទ័យ​ព្រះ​វរបិតា នៅ​ក្នុង​ការ​ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​បុត្រដែល​នឹង​ប្រសូត្រ​នោះ ដោយ​មាន​បន្ទូល​ថា “នាង​នឹង​ប្រសូត​បុត្រា​១ ហើយ​អ្នក​ត្រូវ​ថ្វាយ​ព្រះនាម​ថា «យេស៊ូវ» ព្រោះ​បុត្រ​នោះ​នឹង​ជួយ​សង្គ្រោះ​រាស្ត្រ​ទ្រង់ ឲ្យ​រួច​ពី​បាប”(ម៉ាថាយ ១:២១)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ទេវតា​មិន​គ្រាន់​តែ​បាន​ប្រាប់​ឲ្យ​ដាក់​ឈ្មោះ​បុត្រ​តូច​នោះ​ថា យេស៊ូវ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ព្រះ​នាម​ទ្រង់​បញ្ជាក់​​ប្រាប់​ពី​មូល​ហេតុ ដែល​ទ្រង់​យាង​មក​ក្នុងលោកិយ : គឺ​ដើម្បី​ទទួល​ទោស​នៃ​អំពើ​បាប ដែល​យើង​សក្តិ​សម​នឹង​ទទួល។ គោល​បំណង​ដែល​ទ្រង់​បាន​យាង​មក​ប្រសូត្រ នៅ​ក្នុង​ក្រោល​សត្វ គឺ​បាន​បង្ហាញ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​នាម​របស់​ទ្រង់…

Read article
ចិត្តដែលផ្លាស់ប្រែ

ក្នុង​អំឡុង​ដើម​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ១៩៧០ នៅ​ប្រទេស​ហ្កាណា មាន​បណ្ណ​ប្រកាស ដែល​មាន​ចំណងជើង​ថា “ចិត្ត​របស់​មនុស្ស” ត្រូវ​បាន​គេ​បិទ​នៅ​តាម​ជញ្ជាំង​អគារ​ជា​ច្រើន និង​នៅ​លើ​ក្តា​រ​ខៀនបិទ​ប្រកាស​សាធារណៈ។ នៅ​លើ​បណ្ណ​ប្រកាស​នោះ គេ​ឃើញ​មាន​រូប​សត្វ​ល្មូន​គ្រប់​ប្រភេទ (ជា​និមិត្ត​រូប​តំណាង​ឲ្យ​សេចក្តី​អាក្រក់ ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម) នៅ​ក្នុង​រូប​គំនូរ​បេះ​ដូង ដែល​នៅ​ខាង​លើ​មាន​ក្បាល​បុរស​ម្នាក់​ដែល​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​សោះ។ នៅ​ក្នុង​រូប​មួយ​ទៀត គេ​ឃើញ​មាន​រូប​បេះ​ដូង ​ដែល​ស្អាត ហើយ​ស្រគត់​ស្រគំ ហើយ​នៅ​ពី​លើ​មាន​រូប​ក្បាល​មនុស្ស​ប្រុស​ម្នាក់​ដែល​មាន​ការ​ស្កប់​ចិត្ត។ នៅ​ពី​ក្រោម​រូប​ទាំង​ពីរ​នោះ គេ​បាន​សរសេរ​អក្សរ​ថា “តើ​ចិត្ត​របស់​អ្នក​មាន​សណ្ឋាន​ដូច​រូប​មួយ​ណា?” ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ម៉ាថាយ ១៥:១៨-១៩ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ពន្យល់ អំពី​ការ​អ្វី​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ស្មោក​គ្រោក។ គឺ​ដូចដែល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា “ឯ​សេចក្តី​ដែល​ចេញ​ពី​មាត់​មក នោះ​មក​អំពី​ចិត្ត​វិញ គឺ​សេចក្តី​ទាំង​នោះ​ហើយ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ស្មោកគ្រោក ដ្បិត​គឺ​ពី​ក្នុង​ចិត្ត​នោះ​ឯង​ដែល​ចេញ​អស់​ទាំង​គំនិត​អាក្រក់ គឺ​ការ​កាប់​សំឡាប់​គេ ផិត​គ្នា សហាយស្មន់ លួច​ប្លន់ ធ្វើ​បន្ទាល់​ក្លែងក្លាយ ហើយ​និង​ជេរ​ប្រមាថ”។ នោះ​ហើយ​ជា​សណ្ឋាន​នៃ​ចិត្ត ដែល​បែក​ចេញ​ពី​ព្រះ គឺ​សណ្ឋាន​នៃ​ចិត្ត​របស់​ជនជាតិ​អ៊ីស្រាអែល ពេល​ដែល​អំពើ​បាប​របស់​ពួក​គេ​បាន​បង្ខំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​និរទេស​ចេញ​ពី​ស្រុក​កំណើត​(អេសេគាល ៣៦:២៣)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សន្យា ក្នុង​បទ​គម្ពីរ អេសេគាល ៣៦:២៦ ថា “អញ​នឹង​ឲ្យ​ឯង​មាន​ចិត្ត​ថ្មី ហើយ​នឹង​ដាក់​វិញ្ញាណ​ថ្មី​នៅ​ក្នុង​ឯង​ដែរ អញ​នឹង​ដក​ចិត្ត​ដែល​រឹង​ដូច​ថ្ម ពី​រូប​សាច់​ឯង​ចេញ រួច​នឹង​ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​ជា​សាច់​វិញ”(សូមមើល ១១:១៩…

Read article