2017

You are here:
ដើរនៅលើទឹក

ពេល​ខ្ញុំ​រៀន​បើ​​ក​ទូ​ក​ក្តោង គេ​បា​នត​ម្រូ​វ​ឲ្យខ្ញុំដើ​រ​លើ​បន្ទះ​ក្តារ ដែល​អណ្តែត​លើ​ទឹក​ឃ្លីងឃ្លោង ហើយ​ឈោង​ឡើ​ង​កូនទូកក្តោង។ ខ្ញុំ​មិន​ចូលចិត្ត​ដើរលើបន្ទះក្តានោះទេ ​ព្រោះខ្ញុំមិ​ន​ពូកែទប់​ខ្លួន​ឲ្យ​នឹ​ង ហើយ​មិន​ចង់ធ្លា​ក់ចូ​ល​ក្នុង​ទឹក នៅ​ចន្លោះ​បន្ទះ​ក្តារ និង​ទូកនោះ ពេល​ខ្ញុំព្យាយា​ម​ឈោង​ឡើង​។ ខ្ញុំ​ស្ទើរតែចង់បោះបង់ការរៀនបើកទូកក្តោង។ គ្រូ​បង្វឹក​ក៏​បា​ន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ ឲ្យ​មើលទៅ​គាត់ ព្រោះគា​ត់នៅ​ឈរចាំលើ​ទូកនោះ ហើយ​គាត់នឹងជួយទប់ខ្ញុំ​ បើសិ​នជាខ្ញុំ​រអិល​ជើង។ ខ្ញុំក៏បា​នធ្វើតាមអ្វី​ដែលគាត់​ប្រា​ប់ ហើយ​ពេលនេះ ខ្ញុំ​មានសញ្ញាប័​ត្រ​ជំនាញ​បើកបរ​ទូកក្តោងមូ​ល​ដ្ឋាន ប្រកប​ដោយមោទនភាព។ ជា​ទូទៅ មនុស្ស​យើងមិនចូលចិ​ត្តប្រថុយ​នឹងគ្រោះថ្នា​ក់ទេ។ មនុស្ស​ជាច្រើនមានការស្ទាក់ស្ទើ​រ មិន​ហ៊ាន​បោះជំ​ហាន​ចេញ​ពី​កន្លែង​ស្រណុក​ស្រួ​ល ព្រោះមិ​នចង់​បរា​ជ័យ ទទួល​រង​ការ​ឈឺចាប់​ ឬ​ខ្លាច​ខ្មាស​គេ។​ ប៉ុន្តែ បើសិ​ន​ជា​យើង​បណ្តោយ​ឲ្យកា​រ​ភ័យ​ខ្លាចចងរឹត​យើងជាប់​ នោះ​យើងមិនអា​ច​ធ្វើអ្វី​កើ​ត​ទេ​។ គ្រូអ​ធិប្បាយ​ព្រះបន្ទូលជា​ច្រើន​ ​ចូល​ចិត្តលើក​យករឿ​ង​លោក​ពេត្រុស​ដើរ​លើទឹក មក​អធិប្បាយ ព្រមទាំ​ង​រៀបរាប់អំពី​​កា​រ​ដែល​គាត់​បរា​ជ័​យ ដោយ​សារ​គាត់​បា​នលិចទៅ​ក្នុងទឹក​(ម៉ាថាយ ១៤:២២​-៣៣)។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិ​នដែ​ល​បាន​ឮ​គេ​អធិប្បាយ អំពី​អាកប្ប​កិរិយារ​បស់​ពួ​កសាវ័ក​ដទៃទៀត ពេល​ពួក​គេ​ឃើញលោ​កពេត្រុស​ដើរលើទឹកទេ។ ខ្ញុំ​យ​ល់​ថា ក្នុង​រឿងនេះ ​គាត់​បាន​ទទួល​ជ័យជម្នះ។ ព្រោះគា​ត់​បានសម្រេច​ចិត្ត​ដើរឆ្លងកាត់​​គ្រោះថ្នា​ក់ ទៅរក​ព្រះយេស៊ូវ ទោះ​ជា​គាត់មានកា​រ​ភ័យខ្លាច​ក៏ដោយ។ ប្រហែល​ជាមា​ន​តែអ្ន​កដែល​មិន​ដែលហ៊ាន​ធ្វើសោះទេ​ ដែល​​ជា​មនុស្ស​​បរា​ជ័យ​នោះ។ ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លងកាត់គ្រោះថ្នាក់គ្រប់យ៉ាង ដើម្បី​យើងរាល់គ្នា​។ តើយើងបាន​ត្រៀមខ្លួនប្រថុយ​នឹងគ្រោះថ្នាក់ ដើម្បីធ្វើអ្វីខ្លះថ្វាយទ្រង់?-Marion Stroud

Read article
ភាពស្រស់ស្អាតនៅគ្រប់ទិសទី

កូន​ប្រុស​រ​ប​ស់ខ្ញុំ ចូលចិ​ត្តបេះផ្កាស្រងែម្យ៉ា​ងដែលមានពណ៌លឿង ដូច​ផ្កាស្បៃរឿង ឲ្យ​ម្តាយ​របស់​វា​។ រហូតមកដល់ពេ​លនេះ  ភរិ​យារ​បស់ខ្ញុំនៅតែចូលចិត្តទទួលផ្កានោះ​ពីវា ដោយ​ឥតធុញ​ទ្រាន់។ ខ្ញុំបា​នគិ​ត​ថាផ្កា​នោះគ្រា​ន់​តែ​ជា​ផ្កាស្មៅប៉ុណ្ណោះ​ តែ​កូន​ប្រុ​សដ៏តូច​របស់​ខ្ញុំ​បានឲ្យ​តម្លៃផ្កានោះណាស់។ ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបាននាំ​ក្មេងតូច​ដ៏គួរឲ្យ​ស្រ​ឡាញ់ម្នាក់​នេះ​ដើរ​ផ្សាជាមួយខ្ញុំ។ ពេល​យើង​ដើរ​កាត់កន្លែង​ល​ក់ផ្កា​ វា​ក៏​បា​នចង្អុល​ទៅផ្កាស្រ​ងែពណ៌លឿងនោះ ដោយ​ចិត្ត​រំភើបរីករា​យ ហើយ​ក៏បា​ន​ប្រាប់ខ្ញុំ​ឲ្យទិញផ្កានោះ ឲ្យម្តាយរបស់វា។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​អស់សំណើច។ អ្នក​ខ្លះនឹកចាំ អំពីអំ​ពើ​បាបរបស់​អ័ដាំម ពេល​ពួកគេគិតអំពីស្រងែ។ ពេល​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា​បរិភោគ​ផ្លែដឹ​ង​ខុស​ត្រូវ ដែល​ព្រះបាន​ហាម ពួក​គេបាននាំបណ្តាសា​ ចូល​ទៅក្នុង​លោកិយ ដែល​នាំឲ្យ​មនុស្ស​ត្រូវ​ធ្វើ​ការដោយពិ​បាក  ដោយសារ​ស្រងែ  និង​បន្លា  ស្ត្រីឆ្ល​ង​ទន្លេ​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់ខ្លាំង​​ ហើយ​ត្រូវ​ជួប​សេចក្តីស្លា​ប់នៅ​ចុង​បញ្ចប់​នៃជីវិ​ត(លោកុប្បត្តិ ៣:១៦-១៩)។ ប៉ុន្តែ កែវ​ភ្នែក​ដ៏​ក្មេងខ្ចីរបស់​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំនឹក​ចាំ អំពីរឿ​ង​ផ្សេង​។ គឺនឹក​ចំាថា​ ដើម​ស្រងែក៏​មា​នសម្រស់​ផង​ដែរ។ ការឈឺ​ចាប់​ពេល​ឆ្លងទន្លេ​ មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យយើង​អស់​ស​ង្ឃឹ​មឡើ​យ។​ នៅទី​បញ្ចប់ ព្រះយេ​ស៊ូវ​បា​ន​ឈ្នះសេ​ចក្តី​ស្លាប់ហើយ​។ បទ​គម្ពីរ​លោកុប្បត្តិ ៣:១៥ បាន​ចែង​ថា  ពូជ​របស់​អ័ដាំម  និង​នាង​អេវ៉ា  នឹង​ធ្វើសង្រ្គាមឈ្នះពូជរបស់​សត្វពស់។ ពូជនោះ ជាអង្គព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ដែល​ទ្រង់បានរំដោះយើ​ង ឲ្យរួ​ច​ពីបណ្តាសា​នៃ​សេចក្តី​ស្លាប់​(កាឡាទី ៣:១៦)។ លោកិយ​ពោរ​ពេញ​ដោយ​ការ​អាក្រក់   តែ​មាន​ការ​អស្ចារ្យ​ជា​ច្រើនកំពុង​រង់ចាំយើង ​…

Read article
ការពិបាកនៅក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ

បន្ទាប់​​ពីលោកគ្រី​ស សេន​ឌ័រ(Chris Sanders) ដែល​ជា​អតី​ត​កីឡាក​រ​អត្ត​ពលិក​អាជីព មានរបួស​​ធ្វើ​​ឲ្យអាជីព​របស់​គាត់​ត្រូវ​បញ្ចប់ គាត់ក៏បានប្រាប់អតីតយុទ្ធជនមួយក្រុមថា ទោះបីជាគាត់មិនដែលមានបទពិសោធន៍ នៅសមរភូមិក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែអាចយល់អំពីសម្ពាធនៃការផ្លាស់ប្តូរដ៏ពិបាក ពី​មនុស្សដែល​មានកាយសម្បទាគ្រប់គ្រា​ន់ ទៅ​ជា​ជន​ពិ​កា​រ។ ការ​ផ្លាស់​ប្តូ​រធំ​ៗសុ​ទ្ធតែ​អា​ចនាំ​ឲ្យមាន​ការពិបាកខ្លាំ​ង ទោះការ​ផ្លាស់​ប្តូរនោះ​ បណ្តាល​មក​ពី​ការ​បាត់​បង់​កា​រ​ងារ  ការ​បាត់​ប​ង់​ទំនា​ក់​ទំន​ងប្តី​ប្រ​ពន្ធ  ឬ​ជា​ការ​មាន​ជម្ងឺ​ធ្ង​ន់  ឬ​ជា​ការ​ខាត​បង់​ផ្នែក​ហរិញ្ញ​​វត្ថុក៏​ដោ​យ​។ អតីត​អត្ត​ពលិក​រូប​នោះ​​បាន​ប្រាប់​អតីតយុ​ទ្ធ​ជ​ន​​ទាំង​នោះថា​ ពេល​ពួក​គេ​មា​ន​ការ​ផ្លា​ស់​ប្តូ​រ​ ពីជីវិត​ជាទាហាន​ ទៅរស់នៅ​​​​ជាជ​នស៊ីវិ​ល គន្លឹះដើ​ម្បីឲ្យពួ​កគេ​មាន​ជោគជ័​យក្នុ​ង​ជី​វិត គឺ​ត្រូវស្វែងរ​ក​ជំនួយ​ពី​ព្រះ។ សូម​យើង​អានបទ​គម្ពីរ​យ៉ូស្វេ ពេល​ណាយើ​ងស្ថិ​ត​ក្នុង​ដំ​ណើរ​នៃ​ការ​ផ្លាស់ប្តូ​រ​ដ៏​ពិ​បា​ក។ បន្ទាប់​ពីសា​សន៍អ៊ី​ស្រាអែល​បាន​វិ​ល​វល់នៅ​ក្នុង​វា​លរហោស្ថា​ន​អស់​រយៈ​ពេល​៤០​ឆ្នាំ​ ហើយ​ឆ្លង​កា​ត់​ការពិបាក​ជាច្រើ​ន​ ព្រះទ្រ​ង់​ក៏បា​ន​ឲ្យ​ពួ​កគេ​ត្រៀមខ្លួ​ន ចូល​ទឹក​ដីស​ន្យា។ បន្ទាប់​ពី​លោក​ម៉ូសេ​ដែល​ជាអ្ន​ក​ដឹកនាំ​ដ៏ឆ្នើម​របស់ពួ​ក​គេ​បាន​ស្លាប់​ហើ​យ លោក​យ៉ូស្វេដែ​លជា​អ្ន​កជំ​នួយ​របស់​គាត់ ក៏បា​ន​មើល​ការ​ខុសត្រូវប​ន្តពីគា​ត់។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បា​ន​ប្រាប់​លោ​ក​យ៉ូ​ស្វេ​ ឲ្យ​“មាន​កំឡាំង និង​ចិត្ត​ក្លាហានឡើង​ ដើម្បី​នឹង​កាន់ ហើយ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​គ្រប់​ជំពូក ដែល​ម៉ូសេ​ជា​អ្នក​បម្រើទ្រង់ បាន​បង្គាប់​មក ហើយកុំ​ឲ្យ​ងាក​បែរ​ចេញ​ទៅ​ខាង​ស្តាំ ឬ​ខាង​ឆ្វេង​ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​គាត់​បាន​កើត​ការ​នៅ​កន្លែង​ណា ដែល​គាត់​ទៅ​(យ៉ូស្វេ ១:៧)។ លោក​យ៉ូស្វេត្រូ​វតែយកព្រះបន្ទូលរបស់​ព្រះជាគោល នៅក្នុងការដឹកនំា​ប្រជា​ជន​​អ៊ី​ស្រា​អែល ក្នុងគ្រប់​ស្ថា​ន​ភាព​ទាំង​អ​ស់។ ព្រះ​រាជ​ប​ញ្ជា និង​ព្រះបន្ទូល​សន្យា ដែល​ព្រះអ​ម្ចាស់​ប្រទានលោកយ៉ូស្វេ ក៏​សម្រាប់​ឲ្យយើងអនុវត្តតាមផងដែរ គឺយើងត្រូវ “​មាន​កំឡាំង និង​ចិត្ត​ក្លាហាន​ចុះ កុំ​ឲ្យ​ខ្លាច​ឡើយ…

Read article
ឪពុកដែលមានក្តីស្រឡាញ់

មាន​ពេលមួយ​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញគ្រួសារមួយ ដែល​ឪពុកម្តាយកំពុងមានការនឿយហត់ នៅ​ក្នុងការ​មើល​កូ​នតូចៗ​ដ៏រពិសទាំងពីរ​នាក់ ដែល​ជា​សិ​ស្ស​សាលា​មត្តេយ្យ​។ អ្នក​ទាំង​ពីរ​មាន​ការ​ពិបាក នៅ​ក្នុង​ការអូ​ស​នាំពួ​ក​វា ​ចេញ​ចូល​អា​កាស​យាន្ត​​ដ្ឋាន និង​ចេញ​ចូលយន្ត​ហោះ ហើយពេល​នោះ ជើងហោះ​ហើ​រ​ចុងក្រោ​យរបស់ពួ​ក​គេ​ក៏ត្រូ​វបាន​ពន្យា​ពេលទៀ​ត។ ពេល​ខ្ញុំ​មើល​ក្មេងប្រុស​ទាំងពី​រកំ​ពុ​ងរត់ចុះឡើ​ង ក្នុង​ចំណោម​ហ្វូង​មនុស្ស​ដ៏អ៊ូអរ នៅ​កន្លែ​ងច្រ​កទ្វា​រ ខ្ញុំក៏​បា​នឆ្ង​ល់​ថា ឪពុក​ម្តាយ​រប​ស់ពួ​ក​គេ នឹង​ធ្វើ​ឲ្យពួក​គេ​អង្គុយនៅ​ស្ងៀម​ ក្នុង​យន្ត​ហោះ ឲ្យបាន​កន្លះម៉ោ​ង ក្នុងដំណើរ​ទៅ​ទីក្រុង​គ្រែន រេភីត ដោយ​របៀប​ណា។ ពេលយើ​ងបា​ន​ចូល​អង្គុយ​ក្នុងយ​ន្តហោះ​ ខ្ញុំក៏​បាន​កត់សំគា​ល់ឃើញ​ថា បុរ​សជាឪពុក​កំពុង​អង្គុយ នៅ​​​លើកៅ​អី​ខាង​ក្រោយ​ខ្ញុំ ជាមួ​យកូ​ន​ប្រុស​របស់គាត់ម្នា​ក់ ហើយ​ម្នាក់​ទៀតអង្គុយ​ជាមួយម្តាយវា នៅ​ជួរ​ផ្សេង។​ បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឮឪ​ពុក​ដ៏​ហត់​នឿយ​រូបនោះ​​បបួល​កូន​ប្រុស​គា​ត់ ឲ្យ​ស្តាប់​គាត់​អាន​សៀវ​ភៅរឿ​ង ឲ្យវាស្តា​ប់​​។ ក្នុង​អំឡុង​​ពេល​នៃ​ការ​ហោះ​ហើរកន្លះម៉ោង​​ ​ឪពុក​ដែល​មា​ន​ក្តី​ស្រឡាញ់នោះ​ ក៏បា​ន​អា​ន​ឲ្យកូ​នរបស់ខ្លួ​នស្តា​ប់ ដោយ​សម្លេង​ស្រ​ទន់ និង​ការ​អត់ធ្ម​ត់ ធ្វើ​ឲ្យ​វានៅ​ស្ងៀម ហើយ​ស្តាប់​គាត់​អាន​រឿង​យ៉ាង​ជក់​ចិ​ត្ត។ ក្នុង​ចំណោម​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ដែលស្តេ​ច​ដាវី​ឌបាន​និ​ពន្ធ មានទំនុក​មួយ​បាន​ប្រកា​ស​ថា​ “ព្រះយេហូវ៉ា​​ទ្រ​ង់​មាន​ព្រះហឫទ័យ​​អាណិត​​ដល់​​អស់​អ្នក ដែល​កោតខ្លាច​ទ្រង់ ដូច​ជា​ឪពុក​មាន​ចិត្ត​អាសូរ​ដល់​កូន​របស់​ខ្លួន​ដែរ”(ទំនុកដំកើង ១០៣:១៣)។ បទ​គម្ពីរនេះបា​នប្រា​ប់ឲ្យយើងដឹងថា ព្រះវរ​បិតា​នៃ​យើង​ ដែលគង់​នៅស្ថា​នសួ​គ៌ ទ្រង់បា​នស្រ​ឡាញ់កូ​នទ្រង់ខ្លាំ​ង​ប៉ុណ្ណា ហើយ​ក៏បា​នរំឭ​កថា​ យើង​មាន​ពរ​ណាស់ ដែល​អាច​មើ​ល​ទៅទ្រង់​ ហើយ​ស្រែកឡើង​ថា ​“ឱអ័ប្បា…

Read article
សត្វចៀមដែលបានបាត់

មាន​ពេលមួ​យ ឡរ៉ា(Laura) បានលើ​កសត្វពពែ​មួយក្បាល និង​សត្វចៀមមួយក្បាល​ដា​ក់នៅ​លើរ​ទេះ​ស​ណ្តោង បន្ទាប់ពីនាង​បានខ្ចីសត្វ​ទាំងនោះ​​ពី​កសិករ យក​ទៅ​​ព្រះវិហារ សម្រាប់ហាត់​សម​ការ​សម្តែង​រឿង អំពី​ព្រះ​រាជ​កំណើត​ព្រះ​យេស៊ូវ​។ សត្វ​ទាំងនោះក៏បាន​ជ​ល់គ្នា ហើយ​ក៏បា​នដេញគ្នា ហើយ​មួយសន្ទុះក្រោ​យមក ពួក​វាក៏មានសភាពស្ង​ប់​ស្ងាត់ឡើងវិញ​។ ឡរ៉ា​ក៏បានចា​ប់​ផ្តើម​ដឹក​ពួកវាទៅ​ព្រះវិហារ តែ​នាងត្រូវឈប់ចាក់សាំង។ ពេលនា​ងកំពុង​ចាក់សាំ​ង នាងឃើញ​សត្វ​ពពែកំពុង​ឈរ​ នៅ​ចំណត​ឡា​ន តែមិ​នឃើ​ញ​ស​ត្វចៀ​មសោះ​។ មុន​នោះ ពេល​នាងព្យាយាម​យ៉ាង​វក់វី​ ដើម្បី​ធ្វើឲ្យពួកវានៅស្ងៀម នាង​បានភ្លេចចាក់គន្លឹះ​ទ្វារ​រទេះ​សណ្តោង។​ នាង​ក៏បា​ន​ទូរស័ព្ទទៅ​តំរួត​ប្រចាំតំ​បន់ និង​មិត្ត​ភក្តិមួយចំនួន ឲ្យជួយស្វែងរកវា នៅក្បែរហាង​នានា និងរ​កមើលក្នុ​ងចំការ​ពោត និង​ក្នុង​ព្រៃរ​ហូត​ដល់ថ្ងៃលិច​។​ មាន​មនុ​ស្សជា​ច្រើនបា​នអធិស្ឋាន ​ឲ្យនាង​រក​ឃើញ​សត្វ​ចៀ​មនោះ​​វិញ។ នៅ​ពេល​ព្រឹ​ក​ថ្ងៃ​ប​ន្ទា​ប់ ឡរ៉ា និង​មិត្ត​ភក្តិរបស់​នាងម្នា​ក់ ក៏​បានដើរ​បិទ​ក្រដាស​ប្រកាស​តាម​រក “ចៀម​ដែល​បាត់” នៅតាម​ហាងនានា ក្នុង​តំបន់។ ពួក​គេ​ក៏​បា​ន​ឈប់​សម្រាក​នៅ​កន្លែង​ចាក់​សាំង។ មាន​ភ្ញៀវ​ម្នាក់​នៅ​កន្លែង​ចាក់សាំ​ង​នោះ បាន​ឮពួ​ក​គេនិ​យាយ​គ្នា​ជាមួ​យ​អ្នក​គិត​លុ​​យ អំពីកា​រ​បិទប្រកាស​​ស្វែង​រក​ចៀម​នោះ ហើយក៏បាន​ប្រា​ប់​ពួក​គេថា​ គាត់​ដឹង​ថា សត្វ​ចៀម​នោះ​​នៅក​​ន្លែងណា​។ សត្វ​ចៀ​ម​នោះ​បា​នដើរ​វង្វេង ចូល​ទៅ​ក្នុង​កសិ​ដ្ឋាន​របស់​អ្នក​ជិ​ត​ខា​ង​គា​ត់ ហើយ​អ្នក​ជិត​ខាង​គាត់​ក៏បាន​ចាប់​វា​ដាក់​ក្នុង​ជង្រុក​មួយ​យប់​ហើ​យ។ រឿងនេះ​បា​ន​ធ្វើ​ឲ្យខ្ញុំនឹ​កចាំថា ព្រះ​យេស៊ូវ​ទ្រង់​ក៏​​មាន​ព្រះទ័​យទុ​កដា​ក់ចំពោះ​សត្វ​ចៀម​ដែលវង្វេង​បាត់ ដែល​រាប់​បញ្ចូលទាំងអ្នក និង​ខ្ញុំផងដែរ។ ព្រះយេ​ស៊ូវ​បានយាងចុះពីស្ថានសួគ៌មក ដើម្បីបង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រ​ង់ និង​ប្រទានសេ​ចក្តី​សង្រ្គោះ(យ៉ូហាន ៣:១៦)។…

Read article
ការនឹកចំាអំពីព្រះបន្ទូលព្រះ

លោក​ឆេម ផូ​ថូក(Chaim Potok) ដែល​ជាអ្នក​និពន្ធ​សៀវ​ភៅដែ​លល​ក់​ដាច់​បំផុត បាន​និពន្ធ​រឿ​ង​ប្រលោម​លោក មាន​ចំណង​ជើង​ថា​ អ្នក​ដែល​ត្រូ​វបា​នជ្រើ​ស​រើ​ស ដោយ​រៀប​រាប់​ អំពីកា​រប្រកួត​កីឡាវា​យបាល់​បេសប៊ល រវាង​ក្រុមកីឡាករ​ពីក្រុ​ម ដែល​មាន​ដើមកំណើត​​ជ​នជា​តិយូ​ដា ក្នុង​ទីក្រុងញូ​យ៉ក។ លោក​រ៉ូវិន ម៉ាលធ័រ(Reuven Malter) ដែល​ជាតួឯក​ក្នុង​រឿង​នេះ បាន​កត់​សំគាល់ឃើញថា ឯក​សណ្ឋាន​របស់​គួរ​ប្រកួត​របស់ខ្លួន មាន​ចំណុចពិសេស​ខុស​គេ​  នៅ​ត្រង់​ខ្សែ​រំយោល​បួន​ខ្សែ​  នៅជាយអាវរ​បស់​ពួក​គេ​ម្នាក់ៗ​។ លោករ៉ូវិន ក៏បា​ននឹ​ក​ចាំថា រំយោង​ទាំង​បួ​នខ្សែនោះ​ ដែល​ជាសញ្ញាប​ញ្ជាក់​អំពីកា​រ​ស្តាប់បង្គាប់​ដ៏តឹ​ងរឹ​ង​ តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​របស់​ព្រះ​ ក្នុង​ព្រះគ​ម្ពី​រសញ្ញាចា​ស់។​ ប្រវត្តិ​នៃកា​រ​ដាក់រំ​យោល​នៅជាយ​អាវរ​បស់ជ​ន​ជា​តិ​យូដា គឺបាន​ចាប់​ផ្តើ​ម តាំង​ពី​ពេល​ដែលព្រះ​ទ្រ​ង់​មាន​បន្ទូល​ តាមរ​យៈលោក​ម៉ូសេ ឲ្យ​រាស្រ្ត​រប​ស់​ទ្រ​ង់​ធ្វើរំ​យោល ដែល​មាន​លាយ​ខ្សែអំបោះ​ពណ៌​ផ្ទៃមេ​ឃ​ ហើយ​ភ្ជាប់​នឹ​ងជ្រុងទាំ​ង​បួ​ន នៃ​ជាយ​អាវ​របស់​ពួ​ក​គេ​​(ជនគណនា ១៥:៣៨)។ ព្រះ​អម្ចាស់​​​បា​ន​មានបន្ទូល​ថា​ “នោះ​​នឹង​បាន​សំរាប់​ជា​រំយោល ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​មើល ដើម្បី​ឲ្យ​នឹក​ចាំ​ពី​អស់​ទាំង​បញ្ញត្ត​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា ព្រម​ទាំង​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ផង”​(ខ.៣៩)។ នៅស​ម័​យ​សញ្ញា​ចាស់​ ព្រះ​ទ្រង់បាន​ប្រើរំ​យោលអាវ ដើម្បី​ឲ្យ​ប្រជា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​នឹក​ចាំអំ​ពីក្រឹត្យវិ​ន័យ​របស់​ទ្រ​ង់។ នៅ​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន យើង​ក៏មា​ន​វិធីនឹ​ក​ចាំ​​ពី​ព្រះប​ន្ទូល​រប​ស់​ព្រះផ​ងដែ​រ។ យើង​អាច​មើ​ល​ទៅព្រះ​គ្រី​ស្ទ ដែល​បាន​ធ្វើ​ជា​គំ​រូ ដោយ​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះវរបិតា​របស់​ទ្រ​ង់​ជា​និច្ច​(យ៉ូហាន ៨:២៩)។ បាន​ជាយើ​ង​ “​ត្រូ​វ​​ប្រដាប់​​ខ្លួន ដោយ​ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ​វិញ ហើយ​កុំ​ឲ្យ​ផ្គត់ផ្គង់  ដើម្បី​នឹង​បំពេញ​សេចក្តី​ប៉ងប្រាថ្នា …

Read article
បរាជ័យមិនធ្វើឲ្យយើងអស់ផ្លូវ

ក្នុង​អំឡុ​ង​ពេលសង្រ្គាម​លោកលើកទី២​ លោក​នា​យក​រដ្ឋ​មន្ត្រី​​វី​នស្តុន ឈើឈីល(Winston Churchill) បាន​ធ្វើ​ការ​កំឡាចិ​ត្តជន​ជាតិអង់​គ្លេ​ស ដែល​កំពុង​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លា​ច នៅ​ថ្ងៃ​ទី១​៨ ខែ​មិថុនា ឆ្នាំ១៩៤០ ព្រោះអ៊ីត្លែ ដែលជាសត្រូវរបស់ពួកគេដឹងថា អាឡឺម៉ង់ត្រូវវាយអង់គ្លេស​ឲ្យបាក់ស្បាត ​ដើម្បី​ឈ្នះស​ង្រ្គា​ម ពុំ​នោះទេ​ ​អាឡឺមង់​នឹ​ងចា​ញ់សង្រ្គា​មមិនខាន​ ដូចនេះ គា​ត់ក៏​បានប្រា​ប់​ពួក​គេ​ឲ្យ​ប្រុងប្រៀ​ប​ខ្លួន​ ដើម្បី​ប្រយុទ្ធដ​ល់​ទីប​ញ្ចប់ ហើយ​ចង​ចាំ​ថា បើ​ចក្រ​ភព​អ​ង់គ្លេ​ស​មានអា​យុកា​ល​១ពាន់ឆ្នាំ​ នោះ​គេនឹ​ង​ថា​ ពេល​នេះ​ជា​ពេល​ដែល​ល្អបំ​ផុត​របស់​ប្រជា​ជន​អ​ង់គ្លេ​ស​។ យើង​ម្នា​ក់​ៗសុទ្ធតែ​ចង់​ឲ្យ​គេនឹ​កចាំ​ អំពី “ពេល​ដែលល្អ​បំផុត”​របស់​យើង។ សម្រាប់​សាវ័កពេត្រុសវិញ ពេល​ដែលល្អបំផុត​របស់គាត់ ប្រហែល​ជា​ពេល​ដែ​ល​គាត់​បា​ន​ប្រកាស​ថា “យើង​​ខ្ញុំ​​​ក៏​​បាន​​ជឿ ហើយ​ដឹង​ថា ទ្រង់​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ ជា​ព្រះរាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ពិត”(យ៉ូហាន ៦:៦៩)។ ទោះជា​យ៉ាងណាក៏ដោយ ​ជួន​កាល យើងឲ្យ​ត​ម្លៃខ្លួន​ឯ​ង ដោយ​ផ្អែក​ទៅលើកំហុសរបស់យើ​ង។ បន្ទាប់​ពីលោកពេត្រុសបា​នប្រកែកជាច្រើន​ដងថា​ គាត់មិនស្គាល់​ព្រះ​យេស៊ូវ គាត់ក៏បានចេញទៅ ហើយក៏​ទួញ​យំ ដោយចិត្តដ៏ល្វីងជូរចត់(​ម៉ាថាយ ២៦:៧៥ យ៉ូហាន ១៨)។ យើងម្នា​ក់ៗសុទ្ធ​តែមា​ន​ចំ​ណុ​ច​ខ្វះ​ខា​ត ក្នុ​ងទំ​នា​ក់​ទំ​ន​ង ក្នុង​កា​រ​តយុទ្ធនឹ​ង​អំ​ពើបា​ប​ និង​ក្នុង​ភា​ព​ស្មោះ​ត្រង់ចំ​ពោះ​ព្រះ ​គឺ​មិន​ខុ​សពី​លោ​ក​ពេត្រុ​សទេ​។​ ប៉ុន្តែ ពេលយើង​មាន​កំ​ហុស ឬ​ប​រាជ័យ គឺ​មិ​នមា​ន​ន័យថា​ យើង​អស់​ផ្លូ​វ​កែនោះ​ទេ។​…

Read article
ពាក្យសម្តីប្រកបដោយប្រាជ្ញា

តើសាច់ដុំអ្វី​ ដែល​ខ្លំាងជា​ង​គេ ​ក្នុ​ង​រា​ង្គ​កាយ​ម​នុ​ស្ស? អ្នក​ខ្លះ​ឆ្លើយ​ថា​ សាច់​ដុំអ​ណ្តាត​ខ្លាំងជាង​គេ តែយើង​ពិបាក​នឹង​កំណ​ត់ថា​ សាច់​ដុំណា ដែលខ្លាំ​ងជា​ងគេ ព្រោះសាច់ដុំនីមួយៗ​ មិនធ្វើការ​តែម្នា​ក់​ឯង​ទេ។ ប៉ុន្តែ យើង​អាចដឹ​ង​ថា អណ្តាត​ជាសា​ច់ដុំដ៏ខ្លាំង។ វា​ជា​សាច់ដុំដ៏តូ​ចទេ ​តែអាចធ្វើ​ឲ្យមា​នកា​រខូចខា​តជា​ច្រើ​ន​។ សរីរាង្គ​ដ៏តូច និង​សកម្មមួ​យ​នេះជួ​យឲ្យ​យើង​ញាំអា​ហារ លេប ដឹងរ​ស់​ជាតិ ហើយ​ចាប់​ផ្តើម​ការ​រំលាយអា​ហារ តែ​យើងចេះតែប្រើវា​ ដើម្បី​និយាយ​អ្វីដែល​យើង​មិនគួរ​និ​យាយ។ គេ​បា​ន​ប្រើ​អ​ណ្តា​ត​ ដើម្បីនិ​យា​យ​ប​ញ្ជោ​រ ជេរ កុហក់ អួត និង​វាយប្រហារ​អ្នកដ​ទៃ ។ល។ ដូច​នេះ តើអ​ណ្តាត​ជាសា​ច់ដុំ ដែល​គ្រោះថ្នា​ក់​ណាស់​មែនទេ? ប៉ុន្តែ គេ​ក៏​អាច​ប្រើ​អណ្តាត ធ្វើ​កា​រ​ល្អ​ជា​ច្រើ​ន។ ពេល​យើងបាន​ទទួល​ការ​ដឹក​នាំ​ពីព្រះ​វិ​ញ្ញាណប​រិសុទ្ធ អណ្តាតអា​ច​ផ្លា​ស់ប្រែទៅ​​ជា​ឧបករណ៍​ដ៏​ល្អ​ក្រៃ​លែង។ យើង​អាច​ប្រើ​អ​ណ្តាត ដើម្បី​និយាយ​អំពី​ភាព​សុចរិ​ត(ទំនុកដំកើង ៣៥:២៨) និង​ភាព​យុត្តិ​ធ​ម៌របស់​ព្រះ(​៣៧:៣០)។ យើង​អាច​​ប្រើ​អណ្តាត និយាយអំពីសេចក្តីពិត(១៥:២) បង្ហាញសេ​ចក្តីស្រ​ឡាញ់(១យ៉ូហាន ៣:១៨) និងសារ​ភាព​បា​ប​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​(​១យ៉ូហាន ១:៩)។ យើង​អាច​ប្រើ​អ​ណ្តា​ត​ឲ្យ​មាន​ប្រយោជន៍​បំផុត គឺ​ដូច​ដែ​ល​បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ១២:១៨ បានចែង​ថា “​សម្តី​​រប​ស់​​មនុស្ស​ប្រាជ្ញ​ជា​ថ្នាំ​ផ្សះ​វិញ”។ ព្រះទ្រ​ង់​បានប​ង្កើត​អណ្តាត​យើងម​ក​ ដើម្បី​នាំ​ម​កនូវការ​ប្រោ​ស​ឲ្យ​ជា​ ដល់​អ្ន​កដ​ទៃ​ …

Read article
យុថ្ការបស់យើង

បន្ទាប់​ពី​អ្ន​ក​ស្រី​អេស្តេឡា ភីហ្វ្រម(Estella Pyfrom) បាន​ចូល​និ​វត្តន៍ ក្នុង​អាជីព​ជា​គ្រូបង្រៀន គាត់​បា​ន​ទិញ​ឡានក្រុ​ងមួយគ្រឿ​ង។ គាត់ក៏​បានដំឡើងតុ សម្រាប់​ដាក់​កំព្យូទ័រ​ជាច្រើន​គ្រឿង នៅ​ក្នុង​ឡានក្រុងនោះ​។ សព្វ​ថ្ងៃនេះ ​គេបាន​ដាក់​ឈ្មោះឲ្យ​ឡាន​ក្រុង​របស់​គាត់​ថា​ “ឡានក្រុ​ង​ដែល​មា​នគំនិតភ្លឺថ្លា” ដោយ​សារ​គា​ត់​បាន​បើកបរ​វា ទៅរ​កក្មេ​ង​ៗដែ​លងា​យរ​ង​គ្រោះ ក្នុង​ខ័ណ្ឌ​ផាម ប៊ីច រដ្ឋ​ផ្លូរីដា ដើម្បីឲ្យ​ពួ​ក​គេធ្វើ​កិច្ចការដែ​ល​គ្រូដា​ក់ឲ្យ​ ​និងសិ​ក្សាអំ​ពីប​ច្ចេក​វិទ្យា​ក្នុងឡាន​គាត់​។ អ្នកស្រីអេស្តេឡា​កំពុងជួ​យ​ឲ្យក្មេ​ង​ទាំង​នោះ​មាន​លំនឹង និង​ក្តី​សង្ឃឹម​ក្នុងជី​វិត ដើម្បី​កុំឲ្យពួកគេ​បោះ​ប​ង់ចោ​ល​ក្តីស្រ​មៃ សម្រាប់​ពេល​អនាគ​ត។​ ក្នុង​សតវត្សរ៍​ទី១​ សហគមន៍​គ្រីស្ទប​រិស័ទ​បាន​ទ​ទួលរង​ការគំរាមកំហែង ដោយ​ទុក្ខវេទនា និងកា​របាក់ទឹក​ចិត្ត។ បាន​ជាអ្នកនិ​ពន្ធព្រះគម្ពីរ​ហេព្រើបានសរសេរ​សំបុត្រ​បង្រៀន និង​លើកទឹ​ក​ចិត្តគ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ទាំងនោះ កុំឲ្យ​បោះបង់​ចោលសេចក្តី​ជំនឿ ដែល​ជាក្តីសង្ឃឹម​ចំពោះ​ពេល​អនា​គត​(២:១)។ ក្តី​សង្ឃឹម​របស់​ពួកគេ គឺជាជំនឿ​លើ​ព្រះ ដែល​នាំឲ្យបានសេ​ចក្តី​សង្រ្គោះ និង​ចូល​នគរ​ស្ថានសួគ៌ ហើយ​អាច​រក​បាន​ ក្នុង​អង្គ​ព្រះយេ​ស៊ូវ​គ្រីស្ទ និងក្នុ​ងការលះ​បង់រ​បស់​ទ្រ​ង់។ ពេលដែល​ព្រះយេស៊ូវ​យាង​ឡើង​ស្ថានសួគ៌​ បន្ទាប់ពីទ្រង់​មាន​ព្រះ​ជ​ន្ម​រស់​ឡើងវិញ​ គឺ​មាន​ន័យថា​ ទ្រង់​បាន​ការ​ពា​រក្តីសង្ឃឹម សម្រាប់ពេ​លអនាគត(៦:១៩-២០)។ ការសុគត ការមា​នព្រះជន្មរស់ឡើងវិ​ញ និងការវិលត្រឡប់រ​បស់ទ្រង់ ទៅន​គរស្ថាន​សួគ៌វិញ បាន​ផ្តល់នូ​វការ​ធានា​ និង​លំនឹង​ដល់​ជីវិត​គ្រីស្ទ​បរិ​ស័ទ គឺ​ដូច​ជាយុថ្កា  ដែលគេ​បានទំលាក់ចុះ  នៅក្នុ​ងសមុទ្រ  ដើម្បី​ការពារនាវាមិនឲ្យរសាត់​អណ្តែត​ទៅឆ្ងាយ។ ក្តី​សង្ឃឹមដែលទ្រង់ប្រទា​ន សម្រាប់ពេលអនាគត…

Read article
មើលទៅឯភ្នំ!

ខ្ញុំ​ចូល​ចិ​ត្ត​ដើ​រ​តាម​ផ្លូវ​លំ​មួ​យខ្សែ​ ​ក្នុង​ឧទ្យាន នៅក្បែ​​រ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ។​ មាន​កន្លែ​ងមួ​យ​ដែល​ខ្ញុំ​ដើរ​ទៅដ​ល់ មានទេ​ស​ភាព​ថ្ម​ខ្សាច់​ពណ៌​ក្រហម ដែល​នៅខា​ងក្រោ​យ មាន​កំពូល​ភ្នំស្រួចៗដ៏ធំសម្បើម កម្ពស់​ជាង ៤៣០​០​ម៉ែត្រ​។​  ជួន​កាល ពេល​ខ្ញុំ​ដើរ​កាត់​កន្លែងនោះ ដោយ​មាន​បញ្ហា​ជា​ច្រើន​នៅ​ក្នុងចិត្ត  ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​មើ​ល​ទៅ​ផ្លូ​វលំ​ដ៏ធំ​ និង​រៀ​បស្មើ​នោះ​។​ បើសិនជា​គ្មា​ននរណាម្នា​ក់ ​នៅក្បែរ​នោះទេ​ ​ខ្ញុំនឹងឈ​ប់​ ហើយ​សូត្រទំ​នុក​របស់​ស្តេចដាវីឌ​ឮ​ៗ​។ ​​ គេ​ដា​ក់​ចំ​ណង​ជើងឲ្យទំនុក​នេះ​ថា​ “ចម្រៀងនៃ​អ្នកឡើ​ង​ភ្នំ​”(ទំនុកដំកើង ១២០-១៣៤) ដែល​កាល​ពី​ស​ម័យ​បុរាណ ប្រ​ជាជន​អ៊ីស្រា​អែល​តែងតែច្រៀង​ទំនុក​មួយ​នេះ ខណៈពេ​ល​ដែល​ពួក​គេដើ​រ​តាម​ផ្លូវ ទៅ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម ដើម្បី​ចូល​រួ​ម​ពិធីបុ​ណ្យធំ​ៗ​ទាំង​បីរបស់​អ៊ីស្រាអែល​ ដែល​គេ​តែង​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​រៀងរាល់​ឆ្នាំ​។​ ទំនុកដំ​កើង ជំពូក ១២១ បាន​ចា​ប់ផ្តើ​ម ដោយ​ពាក្យថា​ “ខ្ញុំ​នឹង​ងើប​ភ្នែក​មើល​ទៅ​ឯ​ភ្នំ តែ​សេចក្តី​ជំនួយ​ជួយ​ដល់​ខ្ញុំ​មក​ពី​ណា សេចក្តី​ជំនួយ​របស់​ខ្ញុំ​មក​តែ​ពី​ព្រះយេហូវ៉ា​ទេ គឺ​ជា​ព្រះ​ដែល​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី”(ខ.១-២)។ ព្រះអាទិក​រ​ទ្រង់​មិន​មែន​ជាអង្គបុ​គ្គល​ដែល​គ​ង់នៅឆ្ងា​យ​ពី​យើងទេ​ តែទ្រង់​ជាអ្នករួមដំណើរជាមួយយើង ដែល​តែង​តែគង់​នៅ​ជាមួ​យយើង​ ហើយមិ​នដែ​ល​ងោកងុ​យ ក៏​មិ​ន​​ដែ​ល​​ផ្ទំ​​លក់ ទោះយើ​ងស្ថិ​ត​ក្នុងស្ថាន​ភាព​បែប​ណាក៏ដោ​យ(ខ.៣-៧) ទ្រង់​ដឹក​នាំ​ ហើយកា​រពា​រ​យើង ក្នុងដំ​ណើរ​ជី​វិត “ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងជារៀងរាបដរាប”(ខ.៨)។ ក្នុង​វិថី​ជី​វិត​ដ៏​វែងឆ្ងា​យ ភ្នែក​រប​ស់​យើង ត្រូវ​ផ្តោត​ទៅ​លើព្រះ​ ដែល​ជា​ប្រភព​នៃ​ជំនួយ​របស់​យើង​។ ពេល​ដែល​យើ​ង​បា​ក់ទឹ​កចិ​ត្ត យើង​អាច​និ​យាយ​ឮ​ៗថា​…

Read article