2017

You are here:
សិលាចារិករបស់ស្តេចស៊ីរូស

ក្នុង​ឆ្នាំ ១៨៧៩ ក្រុម​បុរាណ​វត្ថុ​វិទូ បាន​រក​ឃើញ​វត្ថុ​តូច​មួយ ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​កត់សម្គាល់ ក្នុង​តំបន់​មួយ ដែល​សព្វ​ថ្ងៃ នេះ​គេ​ហៅ​ថា ប្រទេស​អ៊ីរ៉ាក់(ក្នុង​សម័យ​សញ្ញា​ចាស់ គេហៅ​ថា ចក្រ​ភព​បាប៊ីឡូន)។ គេ​បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​សិលា​ចារិក ដែល​មានប្រវែង​ប្រហែល ២២សង់​ទីម៉ែត្រ​នោះ​ថា Cyrus Cylinder(ប្រែ​មក​ថា​ស៊ីឡាំង របស់​ស្តេច​ស៊ីរូស)។ សិលា​ចារិក​នោះ​បាន​កត់ត្រា​អំពី​ការ​អ្វី ដែលស្តេចស៊ីរូស នៃ​ចក្រ​ភព​ពើរស៊ី​បាន​ធ្វើ​កាល​ពី ២៥០០​ឆ្នាំ​មុន។ សិលា​ចារិក​នោះបាន​ចែង​ថា ស្តេច​ស៊ីរូស​បានអនុញ្ញាត​ឲ្យមនុស្ស​មួយក្រុ​ម វិល​ត្រឡប់​ទៅស្រុក​កំណើតរ​បស់​ខ្លួន ដើម្បី​កសាង “ទីក្រុង​បរិសុទ្ធ”របស់​ខ្លួន​ឡើង​វិញ។ រឿង​នេះ​ក៏​មាន​ចែង នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ អែសរ៉ា ជំពូក​១​ផង​ដែរ។ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែង​ថា “​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បណ្តាល​ព្រះទ័យ​ស៊ីរូស ជា​ស្តេច​ពើស៊ី ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​ចេញ​ព្រះរាជឱង្ការ ផ្សាយ​ទៅ​គ្រប់​ក្នុង​នគរ​ទ្រង់”(ខ.១)។ ស្តេច​ស៊ីរូស​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា ទ្រង់​នឹង​ដោះលែង​ពួក​ឈ្លើយ​សឹក ក្នុង​ចក្រ​ភព​បាប៊ីឡូន ឲ្យ​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ក្រុងយេរូសាឡិម​វិញ ដើម្បី​កសាង​ស្រុក​កំណើត និង​សង់​ព្រះ​វិហារ​របស់ខ្លួន​ឡើង​វិញ(ខ.២-៥)។ ប៉ុន្តែ​រឿង​នេះ មិន​ទាន់​ចប់​តែ​ប៉ុណ្ណេះ​ទេ។ ដានី​យ៉ែល​បាន​សារភាព​អំពើ​បាប​របស់​គាត់ និង​អំពើ​បាប​របស់​ប្រជា​ជន​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​ទូល​អង្វរ​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់​បញ្ចប់​ភាព​ជាឈ្លើយ​សឹក ក្នុង​ចក្រ​ភព​បាប៊ីឡូន​(ដានីយ៉ែល ៩)។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប ដោយ​ចាត់​ទេវតា​ ឲ្យ​យាង​ចុះ​មក​មាន​បន្ទូល ទៅ​កាន់​ដានី​យ៉ែល​(ខ.២១)។ ក្រោយ​មក ទ្រង​ក៏​បាន​ធ្វើ​ការក្នុង​ចិត្ត​ស្តេច​ស៊ីរូស ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​ដោះ​លែង​ជន​ជាតិ​ហេព្រើរ។(មើល…

Read article
សំបុត្រផ្ញើមកពីសមរភូមិ

អស់​រយៈ​ពេល​ជាង​២​ទសវត្សរ៍​មក​ហើយ ដែល​លោក​អេន​ឌ្រូ ខារ៉ូល(Andrew Carroll) បានជំរុញ​អ្នក​ដទៃ កុំ​ឲ្យ​បោះ​ចោល​សំបុត្រ ដែល​សមា​ជិក​គ្រួសារ ឬ​មិត្ត​ភក្តិ​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​មក ​ក្នុង​សម័យ​សង្រ្គាម។ លោក​ខារ៉ូល ជា​នា​យក​នៃ​មជ្ឈ​មណ្ឌល ដើម្បី​លិខិត​ក្នុង​សម័យ​សង្រ្គាម​អាមេរិក នៅ​សកល​វិទ្យា​ល័យ​ឆាប​មិន ក្នុង​រដ្ឋ​កាលីហ្វូញ៉ា។ គាត់​បាន​ចាត់​ទុក​សំបុត្រ​ទាំង​នោះ​ ជា​ចំណងទាក់​ទង​មិន​អាច​ជំនួស​បាន ដែល​ចង​ភ្ជាប់​ក្រុម​គ្រួសារ ហើយ​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​យោគ​យល់​គ្នា។ លោក​ខារ៉ូល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ពេល​ក្មេង​ជំនាន់​ក្រោយ​បាន​អាន​សំបុត្រ​ទាំង​នោះ ពួក​គេ​នឹង​មានសំណួរ និង​និយាយ​ថា ពួក​គេ​បាន​យល់​អំពី​ការ​ពិបាក និង​ការលះ​បង់​ដែល​យើង​បាន​ឆ្លង​កាត់”។ ពេល​សាវ័ក​ប៉ុល​កំពុង​ជាប់​ឃុំ ក្នុង​មន្ទីរ​ឃុំឃាំង នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម គាត់​ដឹង​ថា ជីវិត​គាត់​នឹង​ត្រូវ​អស់ ក្នុង​ពេល​ដ៏​ខ្លី​ខាង​មុខ បាន​ជា​គាត់សរសេរ​សំបុត្រ​មួយ​ច្បាប់ ទៅ​កាន់​យុវជន​ម្នាក់​​ឈ្មោះ ធីម៉ូថេ ដែល​គាត់​បាន​ចាត់​ទុក​ជា “កូន​ក្នុង​ជំនឿ”។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្ហាញ​ពីជម្រៅ​ចិត្ត​របស់​គាត់ ដូច​ជា​ទាហាន​កំពុង​នៅ​សមរ​ភូមិ គឺ​ដូច​ដែលគាត់​ប្រាប់​លោក​ធីម៉ូថេ​ថា “ដ្បិត​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ត្រូវ​ច្រួច​ចេញ ឯ​ពេល​វេលា​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​លា​ទៅ ក៏​បាន​មក​ដល់​ហើយ ខ្ញុំ​បាន​តយុទ្ធ​យ៉ាង​ល្អ ខ្ញុំ​បាន​រត់​ប្រណាំង​ជា​ស្រេច ខ្ញុំ​បាន​រក្សា​សេចក្តី​ជំនឿ​ទៅ​ហើយ ពី​នេះ​ទៅ​មុខ នឹង​មាន​មកុដ​នៃ​សេចក្តី​សុចរិត បំរុង​ទុក​ឲ្យ​ខ្ញុំ ដែល​ព្រះអម្ចាស់​ដ៏​ជា​ចៅក្រម​សុចរិត ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​មក​ខ្ញុំ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ មិន​មែន​ដល់​ខ្ញុំ​តែ​ម្នាក់​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ដល់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ចូល​ចិត្ត​នឹង​ដំណើរ​ទ្រង់​យាង​មក​វិញ​នោះ​ដែរ”(២ធីម៉ូថេ ៤:៦-៨)។ ពេល​យើង​អាន​សំបុត្រ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ដែល​វីរៈ​បុរស​នៃ​ជំនឿ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ…

Read article
ពាក្យសម្តីដែលឆាបឆេះ

នៅភាគ​ខាង​ជើង​នៃ​ប្រទេស​ហ្កាណា ដែល​ជា​ស្រុក​កំណើត​របស់​ខ្ញុំ ភ្លើង​ឆេះ​ព្រៃ​បាន​កើតឡើង​ជា​ទៀង​ទាត់ ក្នុង​រដូវ​ប្រាំង ចាប់​ពី​ខែ​ធ្នូ​ដល់​ខែ​មិនា។ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ផ្ទៃ​ដី​របស់​កសិដ្ឋាន​រាប់​ហិច​តា ត្រូវ​ភ្លើង​ឆេះ ដោយ​សារ​ខ្យល់​ដែល​បាន​បក់​នាំ​កំទេច​ភ្លើង​តូច​ៗ ពី​ភ្នក់​ភ្លើង ឬ​ពីកន្ទុយ​បារី​ ដែល​អ្នក​ដំណើរ​បាន​ចោល​នៅ​តាម​ផ្លូវ ដោយ​គ្មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន។ ផ្កា​ភ្លើង​តែ​បន្តិច អាច​ដុត​បញ្ឆេះ​រុក្ខ​ជាតិ​ដែល​ក្រៀម​ក្រោះ នៅ​ទីវាល ហើយ​រាល​ដាល​កើត​ជា​ភ្លើង​ឆេះ​ព្រៃ​វិនាស​ហិន​ហោច​បាន។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​ អំពី​ការ​ពិពណ៌នា​របស់សាវ័ក​យ៉ាកុប អំពី​អណ្តាត​របស់​មនុស្ស ដោយ​ប្រៀប​ធៀប​ទៅ​នឹង​ផ្កា​ភ្លើង យ៉ាង​ដូចនេះ​ថា “អណ្តាត​ក៏​ជា​ភ្លើង​ដែរ គឺ​ជា​លោកីយ៍​ដ៏​ពេញ​ដោយ​សេចក្តី​ទុច្ចរិត ជា​គ្រឿង​រាប់​បញ្ចូល​ជា​១​នឹង​អវយវៈ​ឯ​ទៀត​របស់​យើង ជា​របស់​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​រូបកាយ​ទាំង​មូល​ស្មោកគ្រោក ក៏​បញ្ឆេះ​ទាំង​ផ្លូវ​ជីវិត​ផង ហើយ​ភ្លើង​ឆេះ​នោះ​មក​ពី​ស្ថាន​នរក​ដែរ”(យ៉ាកុប ៣:៦)។ ការ​និយាយ​ខុស ឬ​ការ​និយាយ​ដើម​ពី​ក្រោយ​ខ្នង ក៏​ដូច​ជាការ​និយាយ​ស្តី​ដោយ​គ្មាន​ការ​ពិចារណា អាច​បំផ្លាញ​ទំនាក់​ទំនង​បាន​។ គឺ​ដូច​ដែល​បទ​គម្ពីរ សុភាសិត ១២:១៨ បាន​ចែង​ថា “មាន​គេ​ដែល​ពោល​ពាក្យ​ឥត​បើ​គិត ដូច​ជា​ចាក់​ដោយ​ដាវ តែ​សំដី​របស់​មនុស្ស​ប្រាជ្ញ​ជា​ថ្នាំ​ផ្សះ​វិញ”។ “អណ្តាត​មាន​អំណាច​នៃ​ជីវិត និង​សេចក្តី​ស្លាប់”(១៨:២១) គឺ​មិន​ខុស​ពី​ភ្លើង​ដែល​អាច​បំផ្លាញ ហើយ​ក៏​អាច​មាន​ប្រយោជន៍។ ដើម្បី​ឲ្យ​ការ​សន្ទនា​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ ក្នុង​ជីវិត​យើង ហើយ​ជាទី​សព្វ​ព្រះទ័យ​ដល់ទ្រង់ យើង​ត្រូវ​ឲ្យ​ពាក្យ​សម្តី​យើង “ប្រកប​ដោយ​ព្រះ​គុណ”ជា​និច្ច​(កូល៉ុស ៤:៦)។ ពេល​យើង​បង្ហាញ​ពី​ទស្សនៈ​របស់​យើង ពេល​មាន​ការ​មិន​ចុះ​សម្រុង​គ្នា ចូរ​យើង​ទូល​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​ជួយ ឲ្យ​យើងប្រើ​ភាសា ដែល​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្ត​នាម​ដល់​ទ្រង់។-Lawrence Darmani

Read article
ការកាត់ទោស និងការអត់ទោស

ក្រុម​ចម្រៀង សង់ អូឡូហ្វ(St. Olaf Choir) នៅ​ក្រុង​នតហ្វៀល រដ្ឋ​មីននេសូតា ជា​ក្រុមចម្រៀង​ដែល​ល្បី​ផ្នែក​ផលិត​បទ​ចម្រៀង​ដ៏​ពិរោះ​ៗ​ជា​ច្រើន។ មូល​ហេតុ​ដែល​ពួក​គេ​អាចច្រៀង​បទ​ចម្រៀង​បាន​យ៉ាង​ល្អ​ប្រសើរ គឺ​ដោយ​សារ​ពួក​គេជ្រើ​ស​រើស​អ្នក​ចម្រៀង​បាន​ល្អ។ ពេលពួក​គេជ្រើស​រើស​បេកជន​ចូល​ក្រុម​ចម្រៀង គេ​មិនគ្រា​ន់តែ​ពិនិត្យ​មើល​ថា តើ​អ្នក​នោះ​អាច​ច្រៀង​បាន​ល្អ​ប៉ុណ្ណា​ទេ តែ​គេ​ក៏​បាន​មើល​ផង​ដែរ​ថា តើ​សម្លេង​របស់​គាត់​ត្រូវ​នឹង​សម្លេង​របស់ក្រុម​ទាំង​មូល​ឬ​អត់​។ មូល​ហេតុ​មួយ​ទៀត ដែល​ពួក​គេ​ច្រៀង​បាន​ល្អ គឺ​ដោយ​សារ​សមាជិក​ក្រុម​ចម្រៀង​ម្នាក់​ៗ សុទ្ធ​តែ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​យក​ក្រុម​ចម្រៀង​​ជា​អាទិ​ភាព ហើយ​មាន​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត ចំពោះ​ការ​ហាត់​សម និង​ចំពោះ​កាល​វិភាគនៃ​ការ​ឡើង​ច្រៀង​។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​ការ​អ្វី​ដែល​បាន​កើតឡើង ពេល​ពួក​គេ​ហាត់​សម។ ពេល​ណា​សមាជិក​ក្រុម​ចម្រៀង​ណា​ម្នាក់​ធ្វើ​អ្វី​ខុស ពួក​គេ​លើក​ដៃ​ឡើង។ ពួក​គេ​មិន​បាន​ព្យាយាម​លាក់បាំង​កំហុស​របស់​ខ្លួន​ទេ តែ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ពួក​គេ​បាន​បើក​បង្ហាញ​ឲ្យ​ក្រុម​របស់​ខ្លួន​បាន​ដឹង។ ការ​នេះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​ដឹក​នាំ​ក្រុម អាច​ជួយ​អ្នកចម្រៀង​ម្នាក់​ៗ​នៅ​ក្នុង​ក្រុម ឲ្យ​រៀន​អំពី​ផ្នែក​ដែល​ពិបាក​ៗ   ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ការ​ឡើង​ច្រៀង​មាន​កំហុស​​តិចបំផុត។ ក្រុម​ចម្រៀង​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​អំពី​សហគមន៍​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​បង្កើត ដែល​ផ្តោត​ទៅ​លើ​ការ​ជួយ​សង្រ្គោះ ជា​ជាង​ផ្តោត​ទៅ​លើ​ការ​កាត់​ទោស គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ទៅ​កាន់លោក​នីកូដេម​ថា ព្រះ​ទ្រង់​មិន​បាន​ចាត់​ព្រះរាជបុត្រា​ទ្រង់ ឲ្យ​មក​ក្នុង​លោកីយ៍ ដើម្បី​នឹង​ជំនុំជំរះ​លោកីយ៍​នោះ​ទេ គឺ​ឲ្យ​លោកីយ៍​បាន​សង្គ្រោះ ដោយសារ​ទ្រង់​វិញ (យ៉ូហាន ៣:១៧)។ បន្ទាប់​ពីទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​មិន​ទាន់​បាន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ផង   ទ្រង់​ក៏​បាន​ជួប​ស្រ្តី​សាសន៍​សាំម៉ារី​ម្នាក់ នៅ​ក្បែរ​អណ្តូង​ទឹក​សាធារណៈ​មួយ​កន្លែង។ ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ទៅ​កាន់​នាង ធ្វើ​ឲ្យ​នាង​អាច​ទទួល​ស្គាល់​​កំហុស ឬអំពើ​បាប​របស់​នាង​យ៉ាង​ងាយ​ស្រួល ដោយ​ទ្រង់​សន្យា​ថា ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​ជីវិត​ថ្មី ដែល​ល្អជាង​មុន…

Read article
ព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះដ៏ប្រោសលោះ

នៅទី​ក្រុង​រីអូ ដឺ ចេនេរ៉ូ(Rio de Janeiro) មាន​រូប​ចម្លា​ក់​ព្រះគ្រីស្ទ ជា​ព្រះដ៏ប្រោសលោះ ដ៏ធំសម្បើម ដែល​ខ្ពស់ត្រដែតនៅលើភ្នំ ទតមើលមកទីក្រុង​នោះ​ នៅ​ខាង​ក្រោម។ រូបចម្លាក់ដ៏ល្បីល្បាញមួយនេះ ជារូបចម្លាក់ព្រះយេស៊ូវ​លាត​សន្ធឹងព្រះ​ហស្តទាំងសង​ខាង ដែលយើងមើលទៅតួខ្លួននៃរូបចម្លាក់នោះទាំងមូល មាន​រាង្គជាឈើឆ្កាង​។ លោក​ហេតទ័រ ដឺ ស៊ីលវ៉ា ខូស្តា(Heitor de Silva Costa) ដែល​ជា​ស្ថាបត្យ​ករ​ប្រេស៊ីល បាន​រចនា​រូប​ចម្លាក់​មួយ​នេះ។ គាត់​បានស្រមៃ​ថា ពេល​ពល​រដ្ឋ​នៅទីក្រុ​ងនោះ​ ក្រោក​ពីព្រលឹម ពួក​គេនឹ​ង​បាន​ឃើញ​រូប​ចម្លាក់​ព្រះយេស៊ូវ លេច​ឡើង ចេញ​ពីភាព​ងងឹត​មុន​គេ​ នៅពេ​លពេល​ទៀប​ភ្លឺ។  គាត់ក៏​សង្ឃឹ​មផ​ងដែ​រថា​ ពេល​ថ្ងៃលិ​ច អ្នក​ក្រុងរីអូ នឹង​បាន​ឃើញ​ពន្លឺព្រះ​អាទិត្យ​លិច ពី​ក្រោយ​ព្រះកេសរូបច​ម្លា​ក់​ព្រះយេ​ស៊ូវ។ ជាកា​រពិ​ត​ណា​ស់  យើងមិ​ន​​ថ្វា​យ​បង្គំ​រូប​ចម្លាក់​រប​ស់​ព្រះយេស៊ូវ​​ទេ តែរូប​ចម្លា​ក់របស់ទ្រង់ ដែល​គេបា​នសាងស​ង់ នៅទី​ក្រុងរីអូ ប្រទេស​ប្រេស៊ីល​ បានធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​ថា​ ជារៀង​រាល់ថ្ងៃ​ យើងចាំបាច់ត្រូ​វ​មើល​ទៅ​ព្រះស​ង្រ្គោះយើង ដែល​ជា​ព្រះដ៏​ពិ​ត ជា​រៀងរាល់​ថ្ងៃ ក្នុង​ពេល​ដែល​យើង​មានសេ​ចក្តី​សុខ​ ក៏ដូ​ច​ជានៅពេល​យើងមា​ន​ទុក្ខ​លំបា​ក។ ពេល​លោក​យ៉ូបកំ​ពុង​រ​ងទុក្ខ​វេទ​នា​ គាត់មានប្រ​សាស​ន៍ថា “ឯ​ខ្ញុំៗ​ដឹង​ថា អ្នក​ដែល​លោះ​ខ្ញុំ​ទ្រង់​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​នៅ ហើយ​ដល់​ជាន់​ក្រោយ ទ្រង់​នឹង​មក​ឈរ​នៅ​លើ​ផែនដី”(យ៉ូប…

Read article
ការជួយសង្រ្គោះអ្នកដែលស្ទាក់ស្ទើរ

ជាច្រើ​ន​ឆ្នាំក​ន្លងទៅ​ ក្នុង​អំឡុង​ពេ​ល​នៃ​ការសិ​ក្សា អំ​ពីសុ​វត្ថិភាព​នៅក្នុ​ងទឹ​ក ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ការបណ្តុះប​ណ្តាល​ពីរ​បៀប​ជួយ​សង្រ្គោះ​មនុស្ស​លង់ទឹក​ ដែល​រើ​បំរាស់​ខ្លាំង ធ្វើ​ឲ្យ​គេពិបាក​ជួយ​។ គ្រូ​បង្វឹកបា​នប្រាប់​យើងឲ្យហែល “ទៅជួយអ្នក​នោះពីក្រោយខ្ន​ងគាត់។ ដោយយកដៃមួយចំហៀង​ឱបពីលើ​ទ្រូង និង​ពី​លើ​ដៃរ​បស់​គាត់​ដែ​លកំពុងប្រវេប្រវា រួច​​ហែលនាំ​​គាត់​ទៅ​រក​ទីសុវត្ថិ​ភាព​។ បើ​យើង​ហែ​ល​ទៅ​ជួយ​គា​ត់ពីខាងមុ​ខ នោះ​គាត់​នឹ​ង​កញ្ឆក់ទាញ​យើង ឲ្យលង់​ទឹក​ជា​មួយ​គាត់​មិនខាន”។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ភាព​ស្លន់ស្លោ​ និង​ការ​ភ័យខ្លា​ចអាច​ធ្វើឲ្យមនុស្សបា​ត់បង់​សមត្ថ​ភាពគិត និង​ធ្វើសកម្ម​ភាព​ ឲ្យ​បាន​ត្រឹ​ម​ត្រូវ។ ពេល​ព្រះទ្រ​ង់​ចាត់​ទេវតា​ពីរអង្គ ឲ្យ​មក​ជួ​យសង្រ្គោះលោ​ក​ឡុត និង​ក្រុម​គ្រួ​សារគា​ត់ ឲ្យរួ​ច​ពីសេចក្តី​ហិន​វិនាស​ ដែល​ហៀប​នឹ​ង​កើតឡើង នៅ​ក្រុង​សូដុំម និង​កូម៉ូរ៉ា(លោកុប្បត្តិ ១៩:១២-១៣) ពួក​គេបានជួ​ប​នឹ​ងកា​រ​ប្រឆាំង។ កូនប្រ​សាររ​បស់​លោកឡុ​តគិ​ត​ថា ការដាស់​តឿនរបស់ទេ​វតា ជាកា​រនិយាយ​លេង(ខ.១៤)។ ពេល​ពួកទេវតា​ប្រាប់​លោ​កឡុត​ឲ្យ​ប្រញាប់​ចាក​ចេញ គាត់​មា​នកា​រ​ស្ទា​ក់​ស្ទើ​រ(ខ.១៥)។ ពេល​នោះ ទេវតា​ទាំង​ពី​រអង្គក៏​បាន “​​ចាប់​ដៃ​គាត់ និង​ដៃ​​ប្រពន្ធ ហើយ​​នឹ​ង​កូន​ស្រី​គាត់​ទាំង​២​ នាំ​ចេញ​ទៅ​លែង​ឯ​ក្រៅ​ទី​ក្រុង ដ្បិត​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មេត្តា​ប្រណី​ដល់​គាត់”(ខ.១៦)។ ពេល​យើង​គិ​ត​ឡើ​ង​វិ​ញ អំពី​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ ក្នុង​សេចក្តី​ជំនឿ ដែល​យើង​មានក្នុង​ព្រះគ្រី​ស្ទ យើង​អាច​នឹក​ចាំ​ អំពីភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះ នៅក្នុងការ​ជួយយើង ពេល​ដែលយើងមានការស្ទាក់ស្ទើ​រ និងប្រ​ឆាំង​នឹង​ទ្រង់។ ពេល​យើងជួបមនុស្សដែលកំពុងលិចលង់ ក្នុងភាពអស់សង្ឃឹម និង​ការភ័យ​ខ្លាច​ក្នុងវិ​ញ្ញាណ យ៉ាង​ធ្ងន់​ធ្ងរ នោះ​យើងអាចសូមប្រាជ្ញាពីព្រះ​ដើ​ម្បីបង្ហាញ​ក្តីស្រឡាញ់​ចំពោះពួក​គេ ក៏ដូ​ច​ជាដ​ល់អ្ន​ក​ដែលមា​នការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ…

Read article
សម្លេងនៅពេលយប់

បទ​គម្ពីរ​ទំ​នុក​ដំ​កើង ជំពូក ១៣៤ មា​ន​តែ​៣ខ​ទេ តែវា​ជា​ភ​ស្តុតា​ងប​ញ្ជាក់​ថា កិច្ច​ការ​ដ៏​តូចអាច​​មា​ន​​ន័​យច្រើនស​ន្ធឹក។ ក្នុង​ជំ​ពូ​ក​​នេះ​ ពីរ​​ខ​​ដំបូ​ង​និយា​យ​​អំពី​កា​​រ​លើកទឹកចិត្ត​ដ​ល់​ពួ​ក​សង្ឃ​ដែល​ធ្វើកា​រប​ម្រើ​ ក្នុងដំណាក់ព្រះ រៀង​រាល់​យ​ប់។ អគារ​ព្រះវិហារ​ងងឹត ហើយ​ហាក់​ដូច​នៅទទេ គ្មាន​អ្វីដែលគួរឲ្យក​ត់សំ​គាល់​ទេ។ តែ​អ្នក​បម្រើ​ព្រះទាំង​នេះ​បាន​ទទួល​ការ​លើកទឹ​ក​ចិត្ត​ឲ្យ “ប្រណម្យ​ដៃ​ទៅ​ឯ​ទី​បរិសុទ្ធ   ហើយ​សូម​ឲ្យ​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ព្រះពរ​”(ខ.២)។  រីឯខ​.៣វិញ  គឺ​​ជា​សម្លេង​របស់​ពួកជំនុំ​ ដែល​បន្លឺ​ឡើ​ង ក្នុ​ងពេ​ល​យប់​ងងឹត និង​ឯក​កោនោះ​ថា “សូម​​ឲ្យ​ព្រះយេហូវ៉ា ដែល​ទ្រង់​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី ទ្រង់​ប្រទាន​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ពី​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​មក​ផង”។ ការនេះបា​នធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ ​អំពី​អ្នកបម្រើ​ព្រះអម្ចាស់ដ​ទៃទៀ​ត ក្នុង​ពេលសព្វថ្ងៃ​ ដែល​មានដូច​ជាគ្រូគង្វាល និង​ក្រុម​គ្រួសាររបស់ពួក​គេ ដែលកំ​ពុ​ងប​ម្រើ​ព្រះក្នុង​ព្រះវិហារ​តូចៗ នៅតំ​បន់​ដា​ច់​ស្រយ៉ាល។ ជាញឹ​កញា​ប់ ពួក​គេច្រើ​ន​តែ​មានការបា​ក់ទឹក​ចិត្ត ត្រូវ​ល្បួង​ឲ្យអ​ស់​សង្ឃឹម ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេប្រឹងប្រែងអស់ពីចិត្ត​ ទំាង​ធ្វើការបម្រើដោយគ្មា​នគេចាប់អារម្មណ៍ និង​ឲ្យរង្វាន់។ ជួន​កាល ពួកគេឆ្ង​ល់ថា តើមាន​នរណា​ខ្វល់​អំពី​ការអ្វី​ដែល​ពួកគេកំពុង​ធ្វើទេ?​ តើ​មាន​នរណា​គិត​ពី​ពួកគេ អធិស្ឋាន​ឲ្យពួ​កគេ​ ឬ​ចាត់​ទុក​ពួក​គេ​ជាផ្នែកមួយ​នៃ​ជីវិត​ខ្លួ​នដែ​រឬ​ទេ​? សម្រាប់​អ្ន​កដែ​ល​មាន​អារម្មណ៍​ឯក​កោ ឬគិត​ថាខ្លួន​គ្មានសារៈសំ​ខាន់ ខ្ញុំ​សូម​លើក​ទឹ​កចិ​ត្ត​ថា ទោះបី​ជាកិ​ច្ចការ​រប​ស់អ្ន​ក​មានទំ​ហំតូ​ចមែន តែ​ខ្លួន​អ្នកជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ​។ ព្រះអា​ទិករដែល​បាន​បង្កើត​ផ្ទៃមេឃ និង​ផែនដី​ ទ្រង់កំ​ពុង​ធ្វើកា​រ​​នៅក្នុ​ង និង​តាម​រយៈ​អ្នក។ ចូរ…

Read article
ដំណឹងល្អទាំងមូល

កាល​ពី​ពេលថ្មី​ៗនេះ ដាឡាស់(Dallas) ចៅ​ប្រុ​ស​រប​ស់​ខ្ញុំ​ ដែល​មាន​អា​យុ​៥​ឆ្នាំ​ បាន​សួរ​ខ្ញុំថា “ហេតុ​អ្វី​បា​ន​ជា​ព្រះយេស៊ូវ​សុគ​ត​​នៅ​លើឈើឆ្កា​ង?” ពេល​ឮ​គាត់​សួរដូ​ចនោះ ខ្ញុំក៏​បាននាំ​គា​ត់ជជែក​គ្នាប​ន្តិច​អំពី​សំណួ​រនេះ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ពន្យល់​គា​ត់​ពី​អំពើ​បាប និង​ការ​ដែ​ល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ស្ម័គ្រ​ព្រះ​ទ័យ​លះប​ង់​ព្រះជ​ន្ម ដើម្បី​លោះបាប​យើ​ង។ បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​ទៅ​រត់​លេង ជាមួ​យ​បង​ប្អួន​រប​ស់គា​ត់​។ ពីរ​បីនា​ទីក្រោ​យ​មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឮ​គាត់និយាយគ្នាជាមួយ​ខេធី(Katie) ដែលជា​បង​ប្អូ​ន​ជី​ដូនមួ​យ​របស់​គាត់ មាន​អាយុ​ដំណាល​គាត់​ដែ​រ។ គាត់​បាន​ប្រា​ប់នា​ង ​ អំពី​មូ​ល​ហេតុដែលព្រះ​យេស៊ូវ​បា​ន​សុ​គត។ ខេធី​ក៏បា​ន​ត​ប​ទៅ​គា​ត់វិ​ញ​ថា “ព្រះយេស៊ូវ​មិនបានសុគ​តទេ​”។ ដាឡាស់ក៏​បា​ន​តប​ថា “បាទ ទ្រង់សុគត​មែន លោក​តាបា​ន​ប្រាប់​ខ្ញុំថា​​ ទ្រង់បានសុគ​ត​លើឈើ​ឆ្កាង​”។ ពេល​នោះ ​ខ្ញុំក៏​បា​ន​ដឹ​ងថា​ ខ្ញុំ​មិន​បា​ន​ប្រាប់​គា​ត់​ឲ្យ​អស់​សេ​ចក្តីទេ។ ដូច​នេះ ខ្ញុំក៏​បា​នជ​ជែក​ជាមួ​យគា​ត់​ម្តងទៀ​ត ដោយ​ពន្យល់ប្រាប់​គាត់​ឡើ​ង​វិញ​ អំពី​ការ​សុគ​តរ​បស់​ព្រះយេ​ស៊ូ​វ ហើយ​ប្រាប់​គា​ត់ថា ព្រះយេស៊ូ​វ​បាន​មា​ន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើ​ង​វិញ​ បន្ទាប់​ពីទ្រ​ង់​បា​ន​សុគត​បីថ្ងៃ​។   គាត់​ក៏បា​ន​ដឹ​ងថា​   ព្រះយេស៊ូវ​មា​ន​ព្រះជ​ន្មរ​ស់​នៅ​ស​ព្វថ្ងៃ​ ទ្រង់​មិន​បា​នសុ​គត​ជារ​ហូត​ទេ​។ ការ​នេះបាន​រំឭ​កខ្ញុំថា​ ពេល​យើង​ផ្សា​យដំ​ណឹង​ល្អ​ យើង​ត្រូវ​ផ្សា​យឲ្យចប់​ចុ​ង​ចប់​ដើម។​ ពេល​ដែល​បុរស​ម្នាក់​ម​កពី​នគរអេធីយ៉ូពី សួរលោក​ភីលីព អំពី​បទ​គម្ពីរ​មួ​យ​ផ្នែក ដែល​គាត់​មើល​មិន​យល់ លោកភីលី​ព​ក៏បា​នប​ក​ស្រាយ​បទគ​ម្ពីរ​នោះឲ្យ​គា​ត់​ស្តា​ប់ ហើយក៏​បានផ្សា​យដំ​ណឹង​ល្អ​អំពី​ព្រះ​យេស៊ូវ ដ​ល់​គាត់”(កិច្ចការ ៨:៣៥)។ ពេល​យើង​ផ្សា​យ​ដំ​ណឹងល្អអំពីព្រះយេ​ស៊ូវ យើង​អាច​ប្រាប់គេថា​ យើងរាល់​គ្នាជា​ម​នុស្សមានបាប…

Read article
អាថ៌កំបាំងដែលមើលមិនឃើញ

មាន​បាតុ​ភូត​ជា​ច្រើ​នដែ​លបា​នកើ​ត​ឡើ​ង ក្នុង​ចក្រ​វា​លដែ​​ល​ធំឥត​ព្រំ​ដែន​ តែ​ភាគ​ច្រើ​ន យើងមិ​នដឹងថា មានអ្វីកើ​ត​ឡើងខ្លះទេ។ មាន​របស់​ជាច្រើន ដែល​មានរូបរាង្គតូចពេក ឬផ្លាស់ទី​លឿនពេ​ក ឬ​យឺត​ពេក ដែល​ធ្វើឲ្យយើ​ង​មិនអាចមើលឃើញ។ ទោះជា​យ៉ាងណាក៏ដោយ​ ដោយសារ​មាន​បច្ចេក​វិទ្យាទំនើប នោះ​លោក​លូ​អ៊ីស ស្វាតបឺក(Luis Schwartzberg) ដែល​ជា​អ្នកប​ង្កើត​ខ្សែ​ភា​ពយ​ន្ត​ អាច​បង្ហា​ញ​នូ​វវី​ដេអូស្តី​អំពី​របស់​ដែល​តូចៗ​ទាំ​ង​នោះ ដែល​មាន​ដូ​ច​ជាមា​ត់របស់ស​ត្វ​ដង្កូវ​មេអំ​បៅ ភ្នែក​របស់​សត្វ​រុ​យ និង​ការ​លូត​លាស់​របស់​ដើម​ផ្សិត​ជា​ដើម។ ដោយ​សារ​សមត្ថ​ភាពយើង​មានកំ​ណត់ នោះ​យើងមិ​ន​អាចមើល​ភាព​លម្អិត​នៃ​វត្ថុ​ទាំង​ឡា​យ ក្នុ​ងពិភ​ពខា​ងសាច់ឈាមឲ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ​ឡើ​យ តែ​ការ​នេះ​បានរំឭកយើងផង​ដែរ​ថា សមត្ថភាព​ខាងវិញ្ញាណ​រប​ស់យើងក៏​មា​ន​ដែនកំ​ណត់​ផង​ដែ​រ ពោលគឺ​យើងមិ​នអា​ចដឹងអំ​ពី​អ្វីៗទាំ​ងអស់ ដែល​កំពុ​ង​កើត​ឡើង ក្នុង​ពិភពខាង​វិញ្ញាណ​បាន​ឡើ​យ។ ព្រះ​ទ្រង់កំពុ​ង​ធ្វើកិច្ច​កា​ររបស់​ទ្រង់នៅ​ជុំវិញខ្លួ​នយើង​ តាម​របៀប​ដ៏អស្ចារ្យ​ហួស​ពីកា​រ​ស្មា​ន។ ប៉ុន្តែ ភ្នែក​ខាងវិញ្ញាណរ​ប​ស់យើ​ង មាន​ដែន​កំណ​ត់ បា​នជា​យើ​ងមិនអា​ច​មើលឃើញ​ការ​អ្វី​ដែ​លទ្រ​ង់​កំពុ​ង​ធ្វើ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោ​យ ​ហោរាអេ​លីសេ ពិត​ជាបាន​មើលឃើញនូវកិ​ច្ចការដ៏អស្ចារ្យ ដែល​ព្រះទ្រង់កំពុងធ្វើ។ ព្រះទ្រង់ថែមទាំងបានបើក​ភ្នែកអ្នក​បម្រើរ​បស់​គាត់​ ដែលមាន​ពេញ​ដោយការ​កោតខ្លាច ឲ្យ​បានមើល​ឃើ​ញក​ង​ទ័ព​នៃស្ថាន​សួគ៌​ ដែល​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ឲ្យ​ម​កប្រយុទ្ធជួស​ពួ​ក​គេ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ៦:១៧)។ ការ​ភ័យ​ខ្លា​ច ធ្វើឲ្យ​យើ​ង​មាន​អារម្មណ៍​ទន់​ខ្សោ​យ ហើយ​មិន​អាច​ធ្វើអ្វី​កើត ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យយើងគិតថា​ យើងកំ​ពុង​តែ​នៅឯ​ក​កោក្នុ​ងពិ​ភព​លោក​នេះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់​បា​ន​ធានាយើ​ងថា​ ព្រះវិញ្ញាណនៃ​ទ្រ​ង់ ដែល​គ​ង់នៅ​ក្នុ​ងយើ​ង ទ្រង់​ធំជា​ង​អំណាច​ទាំង​អស់ នៅក្នុ​ង​លោកិយ(១យ៉ូហាន ៤:៤)។ ពេល​ដែល​យើ​ង​មាន​កា​រ​បាក់​ទឹ​ក​ចិ​ត្ត…

Read article
កិច្ចការដ៏មានតម្លៃ

នៅចុង​សត​វត្សរ៍​ទី​៤ ចក្រ​ភព​រ៉ូម​ក៏បានឈប់​ចាប់អ្នកដើ​រ​តាម​ព្រះគ្រីស្ទ យក​ទៅឲ្យសត្វ​តោស៊ី ឲ្យ​ពល​រដ្ឋ​រ៉ូម៉ាំង​មើល​កម្សាន្ត​ទៀត​។ ប៉ុន្តែ ល្បែង​មរណៈ​នៅ​តែបន្ត​មាន ដោយ​គេនៅ​តែឲ្យអ្ន​ក​ប្រយុទ្ធប​ន្ត​កាប់សម្លាប់​គ្នា ឲ្យគេ​មើ​ល​កម្សាន្ត ក្នុង​ទីលាន​ប្រកួតជាធម្មតា រហូតដល់ពេលមួយ មាន​មនុស្សម្នាក់បានលោតចេញពីកន្លែងទស្សនា ចូលទៅ​ក្នុងទីលានប្រកួត ហើយ​ក៏បានព្យាយាម​ឃាត់គូរប្រយុទ្ធ​ទាំងពីរនាក់នោះ ឲ្យឈ​ប់កាប់សម្លាប់​គ្នា​ទៀ​ត​។ គាត់​ឈ្មោះធេលេម៉ាកូស(Telemachus) ជា​អ្នកបម្រើព្រះ​មកពីវាលរ​ហោស្ថា​ន។ កាល​នោះ គាត់ម​ក​លំហែ​កាយ​ក្នុ​ងទី​ក្រុង​រ៉ូម តែ​គាត់​មិ​ន​អា​ចអ​ត់ទ្រាំ​នឹង​កា​រ​កាប់​សម្លាប់​គ្នា​ ដ៏​ពេញ​និយមនេះ​។ តាម​កំណ​ត់ហេ​តុ​រប​ស់លោក​ធេអូដូរេត(Theodoret) ដែលជា​អ្នក​ដឹក​នាំពួ​កជំនុំ និង​ជាអ្ន​កប្រវត្តិសា​ស្ត្រ បា​​នឲ្យ​ដឹងថា​ លោកធេលេម៉ាកុសបា​ន​ស្រែ​ក​អំពាវ​នាវ ឲ្យគេ​ប​ញ្ឈប់​អំពើ​ហឹង្សានោះ​ទៀត តែ​គាត់​ត្រូវ​ពួក​បណ្តាជន​សម្លាប់ដោយ​ចោលនឹ​ង​ថ្ម​។ អធិរាជ ហូណូរាស(Honorius) ក៏បាន​ដឹងអំ​ពីសកម្ម​ភាពដ៏ក្លាហាន​របស់គាត់ ហើ​យក៏​បា​នប​ញ្ជារ​ឲ្យគេ​លុបបំបាត់ការ​ប្រកួត​នោះ​។ អ្នក​ខ្លះប្រ​ហែល​ជា​ចង់​ចោ​ទ​ជាសំ​ណួ​រថា​ “តើមានតែ​លោក​ធេលេម៉ាកុសទេឬ​ ដែល​បា​នលះ​ប​ង់ជី​វិត ដើម្បីប្រ​ឆាំង​នឹង​ការ​អាក្រក់​នោះ​​?” ការ​នេះបានធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំនឹ​ក​ចាំ អំពី​សាវ័ក​ប៉ុល ដែល​បានចោទសួ​រ​ខ្លួន​ឯង​ថា “ហេតុ​​អ្វី​​បា​ន​ជា​យើង​មាន​សេចក្តី​អន្តរាយ រាល់​ពេល​វេលា​ដែរ?”(១កូរិនថូស ១៥:៣០)។ ក្នុង​បទ​គ​ម្ពីរ ២កូរិនថូស ១១:២២-៣៣ គាត់បានពិ​ពណ៌​នា​ អំពី​ទុក្ខ​លំបា​កដែ​ល​គាត់​មាន ដោយសារ​សេចក្តី​ស្រ​ឡាញ់ ចំពោះ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ ដែលក្នុ​ង​ចំណោម​នោះ មាន​ទុក្ខ​លំបាក​ជាច្រើន ដែល​អាច​ធ្វើ​ឲ្យគាត់បា​ត់​បង់ជីវិត។ តើ​អ្វីដែ​ល​គា​ត់ធ្វើនោះ​ មាន​តម្លៃឬ​ទេ​? សាវ័​កប៉ុ​លបានរងទុក្ខ​លំបាក​គ្រប់​យ៉ាង ក្នុង​ការ​ងារបម្រើព្រះ​…

Read article