សន្តិភាព ក្នុងភាពវឹកវរ

មាន​សម្លេង​មួយ​បាន​លាន់​ឡើង ដូច​សម្លេង​ផាវផ្ទុះ ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ស្រី​យ៉ូអាន(Joanne)​ភ្ញាក់​ពី​ដំណេក។ កញ្ចប់​បង្អួច​ផ្ទះ​នាង​បាន​បែក។  ពេល​នោះ​នាង​មិន​ចង់​រស់​ម្នាក់​ឯង​ទៀត​ទេ ហើយ​នាង​ក៏​បាន​ក្រោក​ពី​គេង ដើម្បី រក​មើល​អ្វី​ដែល​កំពុង​កើត​ឡើង។ ផ្លូវ​នៅ​ក្រៅ​ផ្ទះ​ងងឹត មិន​ឃើញ​មាន​អ្វី​ទេ ហើយ​ផ្ទះ​របស់​នាង​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​មាន​បញ្ហា​អ្វី​ដែរ​ តែ​បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​ឃើញ​កញ្ចក់​ឆ្លុះ​មុខ​បែក។

អ្នក​ស៊ើបអង្កេត​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​គ្រាប់​កាំភ្លើង​មួយ​គ្រាប់ ដែល​ស្ថិត​នៅ​ចម្ងាយ​ជាង​១​សង់ទីម៉ែត្រ​ពី​ទុយោ​ហ្កាស់។ បើ​សិន​ជា​គ្រាប់​នោះ​បាន​បាញ់​ត្រូវ​ទុយោ​នោះ នាង​ប្រហែល​ជា​មិន​រស់​ទេ។ ក្រោយ​មក គេ​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ថា គ្រាប់​កាំភ្លើង​នោះ បាន​ហើរ​មក​អគារ​ខ្ពស់​ៗ​នៅ​ក្បែរ​នោះ ប៉ុន្តែ អ្នក​ស្រី​យ៉ូអាន​មិន​ហ៊ាន​នៅ​ផ្ទះ​ទៀត​ទេ។ នាង​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​សូម​ព្រះ​ប្រទាន​សន្តិភាព​ក្នុង​ចិត្ត ហើយ​ពេល​ដែល​នាង​បាន​សម្អាត​បំណែក​កញ្ចក់​នោះ ចិត្ត​របស់​នាង​ក៏​បាន​ស្ងប់។​

បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ១២១ បាន​ក្រើន​រំឭក​យើង ឲ្យ​ងាក​ទៅ​រក​ព្រះ ពេល​ណា​យើង​មាន​បញ្ហា។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ យើង​ឃើញ​ថា យើង​អាច​មាន​សន្តិភាព និង​ចិត្ត​ស្ងប់ ព្រោះ “សេចក្តី​ជំនួយ​របស់​ខ្ញុំ​មក​តែ​ពី​ព្រះយេហូវ៉ា​ទេ គឺ​ជា​ព្រះ​ដែល​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី”(ខ.២)។ ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​ចក្រ​វាល​មក ព្រះ​អង្គ​ជួយ និង​ថែរក្សា​យើង​(ខ.៣) ហើយ​ពេល​យើង​កំពុង​គេង​លក់ ព្រះ​អង្គ​មិន​បាន​ផ្ទុំ​ឡើយ(ខ.៤)។ ព្រះ​អង្គ​ថែរក្សា​យើង​រៀង​រាល់​យប់​ថ្ងៃ​(ខ.៦) ពេល​នេះ និង​ជា​រៀង​រហូត​(ខ.៨)។

ទោះ​យើង​កំពុង​តែ​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថានភាព​ណា​ក៏​ដោយ ព្រះ​អង្គ​តែង​តែ​ទត​មើល​យើង។ យើង​ព្រះអង្គ​កំពុង​រង់​ចាំ​យើង​ងាក​បែរ​មក​រក​ព្រះ​អង្គ។  ពេល​ណា​យើង​ងាក​បែរ​មក​រក​ព្រះ​អង្គ កាលៈទេសៈ​យើង​ប្រហែល​មិន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ភ្លាម​ៗ តែ​ព្រះអង្គ​បាន​សន្យា​ប្រទាន​សន្តិ​ភាព ក្នុង​ពេល​ដ៏​ពិបាក​នោះ។​—Julie Schwab

Share this post:
Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

From the same category:

More articles