Dave Branon

You are here:
មាន​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ល្អ​ថ្វាយ​ព្រះគ្រីស្ទ

ទីតុស ២:៦-៨ ដូច្នេះ ចូរ​ឲ្យ​ពន្លឺ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ភ្លឺ​នៅមុខ​មនុស្ស​លោក​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​ការ​ល្អ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត រួច​សរសើរ​ដំកើង ដល់​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​។ ម៉ាថាយ ៥:១៦ កាល​លោក​ឆាលី វ៉ដ(Charlie Ward) រៀន​នៅ​សកលវិទ្យាល័យ​រដ្ឋ​ផ្លូរីដា គាត់​គឺ​ជា​កីឡាករ​ពីរ​ប្រភេទ​ប្រចាំ​សាលា​​។ នៅ​ឆ្នាំ១៩៩៣ ខ្សែ​ប្រយុទ្ធ​វ័យ​ក្មេង​រូប​នេះ​ទទួល​បាន​ពាន​រង្វាន់ ហេសមែន សម្រាប់​កីឡាករ​បាល់​ទាត់​មហាវិទ្យាល័យ​អាមេរិក​ដែល​ល្អ​ជាងគេ ហើយ​គាត់​ក៏​ជា​តារា​បាល់​បោះ​ដ៏​ឆ្នើម ក្នុង​ក្រុម​របស់​គាត់​ផង​ដែរ​។ ថ្ងៃ​មួយ នៅ​ក្នុង​ការ​ជជែក​គ្នា​មុន​ពេល​ការ​ប្រកួត គ្រូ​បង្វឹក​របស់​គាត់​បាន​ប្រើ​ភាសា​អសុរោះ ទៅ​កាន់​ក្រុម​របស់​គាត់​។ គ្រូ​បង្វឹក​រូប​នោះ​ក៏​បាន​កត់​សំគាល់​ឃើញថា ឆាលី មាន​ទឹក​មុខ​មិន​ស្រួល ហើយក៏​បាន​សួរ​គាត់​ថា “ឆាលី មាន​រឿង​អី?” ឆាលី​ក៏បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា “លោក​គ្រូ​ដឹង​ទេ លោក​គ្រូ បូឌិន(Bowden) ជា​គ្រូ​បង្វឹក​របស់​ក្រុម​កីឡាករ​បាល់​ទាត់ មិន​បាន​ប្រើ​ភាសា​ប្រភេទ​នេះ​ទេ តែ​គាត់​អាច​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ​ប្រឹង​ប្រែង​ប្រកួត​អត់ពី​សមត្ថភាព”។ ដោយសារ​ឆាលី មាន​ចរិត​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះយេស៊ូវ នោះ​គាត់​អាច​និយាយ​ដោយ​សុភាព​ទៅ​កាន់​គ្រូ​បង្វឹក​រូប​នោះ អំពី​បញ្ហា​នេះ​។ តាម​ពិត ក្រោយមក គ្រូ​បង្វឹក​នោះ​ក៏បាន​ប្រាប់​អ្នក​យក​ព័ត៌មាន​ថា គាត់​មាន​អារម្មណ៍​​ហាក់​ដូចជា​មាន​ទេវតា​មួយ​អង្គ មើលទៅ​គាត់ ពេល​គាត់​កំពុង​ជជែក​ជា​មួយ​ឆាលី​។ ការ​បន្ត​មាន​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ល្អ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​មិន​ជឿ​ព្រះ និង​ការ​ធ្វើ​បន្ទាល់​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​ថ្វាយ​ព្រះគ្រីស្ទ មិនមែន​ជា​ការ​ងាយ​ទេ​។ ប៉ុន្តែ ទន្ទឹម​នឹង​នោះ…

Read article
ឱកាស​ចែក​ចាយ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ

កិច្ចការ ២១:២៧-២២:១ សូម​លោក​បើក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​និយាយ​ទៅ​ជន​ទាំងឡាយ​បន្តិច​សិន​។ កិច្ចការ ២១:៣៩ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ទៅ​ព្រះវិហារ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម ដើម្បី​ចូល​រួម​ពិធី​ញែក​ជា​បរិសុទ្ធ​របស់​សាសន៍​យូដា(កិច្ចការ ២១:២៦)។ ពួក​ញុះញង់​មួយ​ចំនួន​គិត​ស្មានថា គាត់​កំពុង​បង្រៀន​គេ​ឲ្យ​ប្រឆាំង​នឹង​ក្រឹត្យ​វិន័យ ហើយក៏​បាន​ព្យាយាម​សម្លាប់​គាត់​(ខ.៣១)។ ពួក​ទាហាន​រ៉ូម៉ាំង​ក៏បាន​ប្រញាប់​ទៅ​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍ ហើយក៏​បាន​ចាប់ចង​សាវ័ក​ប៉ុល ​នាំ​គាត់​ចេញពី​តំបន់​ព្រះវិហារ ខណៈ​ពេល​ដែល​ហ្វូង​មនុស្ស​បាន​ស្រែក​ឲ្យ​គេ​សម្លាប់​គាត់(ខ.៣៦)។ តើ​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ឆ្លើយតប ចំពោះ​ការ​គំរាម​កំហែង​នេះ យ៉ាង​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ? គឺ​គាត់​បាន​សុំ​មេទ័ព​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គាត់​និយាយ​ទៅ​កាន់​ពួក​បណ្តាជន(ខ.៣៩)។ នៅពេល​ដែល​មេទ័ព​រ៉ូម៉ាំង​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គាត់​និយាយ ទាំង​ខ្លួន​គាត់​កំពុង​ហូរឈាម និង​មាន​ស្នាម​ជាំ​ពេញ​ខ្លួន គាត់​ក៏​បាន​ងាក​ទៅ​រក​ហ្វូង​មនុស្ស​ដែល​កំពុង​តែ​ខឹង​សម្បា ហើយ​ក៏​បាន​ចែកចាយ​សេចក្តី​ជំនឿ ដែល​គាត់​មាន​ចំពោះ​ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ​ពួក​គេ​ស្តាប់(២២:១-១៦)។ នេះ​ជា​រឿង​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ជាង​ពីរ​ពាន់​ឆ្នាំ​ហើយ ជា​រឿង​ចាស់​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប ដែល​យើង​ប្រហែល​មិន​ងាយ​ជួប​រឿង​នេះ​ទេ​។ កាលពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ មាន​បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ ភីធ័រ(Peter) ត្រូវ​គេ​ចាប់​ខ្លួន ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ ដែល​កំពុង​ជាប់គុក​។ មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​គ្រីស្ទបរិស័ទ​បាន​ទទួលរង​ការ​បៀតបៀន​ជា​ប្រចាំ​។ លោក​ភីធ័រ​ត្រូវ​គេ​បោះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​គុក​ងងឹត ហើយ​ត្រូវ​គេ​រុំ​ភ្នែក ក្នុង​ពេល​ដែលគេ​សួរ​ចម្លើយ​គាត់​។ នៅពេល​ដែល​គេ​ដក​ក្រណាត់​រុំ​ភ្នែក​ចេញ គាត់​ក៏បាន​ឃើញ​ទាហាន​បួន​នាក់ កំពុង​ភ្ជង់​កាំភ្លើង​ដាក់​គាត់​។ តើ​លោក​ភីធ័រ​គួរ​ឆ្លើយតប​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ? គាត់​បាន​មើល​ឃើញ​ឱកាស​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ សម្រាប់​ចែកចាយ​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​គាត់ ដល់​ពួកគេ​។ សាវ័ក​ប៉ុល និង​លោក​ភីធ័រ​បាន​ចង្អុល​បង្ហាញ​ប្រាប់​គេ អំពី​សេចក្តី​ពិត​ដ៏​សំខាន់ ទោះ​គេ​ពិបាក​ទទួលយក​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ​។ ទោះ​ព្រះអម្ចាស់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​យើង​ឆ្លង​កាត់​ពេល​វេលា​ដ៏​ពិបាក ឬ​ទទួលរង​ការ​បៀតបៀន​យ៉ាង​ក៏ដោយ ក៏​យើង​នៅតែ​មាន​ភារកិច្ច “ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ”(ម៉ាកុស…

Read article
រត់​ប្រណាំង​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ

ទីតុស ២:១-៥ ឯ​មនុស្ស​សុចរិត គេ​នឹង​លូត​លាស់​ឡើង ដូចជា​ដើម​លម៉ើ … កាលណា​ចាស់​ហើយ នោះ​គេ​នឹង​នៅតែ​កើត​ផល​។ ទំនុក​ដំកើង ៩២:១២-១៤ នៅ​ពេលណា​គេ​គិត អំពី​ការ​រត់​ប្រណាំង ចម្ងាយ១០០ម៉ែត្រ ភាគ​ច្រើន​គេ​ប្រហែល​នឹក​ឃើញ​លោក យូសិន បុល(Usain Bolt) ដែល​ជា​ម្ចាស់​ឯកត្តកម្ម​ពិភពលោក ក្នុង​ការ​រត់​ប្រណាំង​ប្រភេទ​នេះ ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​។ ប៉ុន្តែ យើង​មិន​អាច​ភ្លេច អ្នក​ស្រី ជូលា ហឺរីខេន ហកឃិន(Julia “Hurricane” Hawkins) បានទេ​។ កាលពី​ឆ្នាំ២០២១ អ្នក​ស្រី​ជូលា បាន​រត់​ទៅ​ដល់ទី​ផ្តាច់​ព្រាត់​មុន កីឡាករ​រត់​ប្រណាំង​ផ្សេង​ទៀត ដោយ​បាន​ឈ្នះ​ការ​រត់​ប្រណាំង​ចម្ងាយ១០០ម៉ែត្រ ក្នុង​ការ​ប្រកួត​កីឡា​សម្រាប់​មនុស្ស​ចាស់ នៅ​រដ្ឋ​លូវីស៊ីអាណា​។ គាត់​បាន​រត់​យឺត​ជាង​លោក​បុល ដែល​បាន​ចំណាយ​តែ ៩.៥៨ វិនាទី ក្នុង​ការ​រត់​ទៅ​ដល់ទី ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​ចំណាយ​ពេល៦០វិនាទី ប៉ុន្តែ គាត់​មាន​អាយុ១០៥ឆ្នាំ​ហើយ​។ គេ​មាន​រឿង​ជា​ច្រើន​ដែល​ត្រូវ​ជជែក​គ្នា អំពី​ស្រ្តី​ដែល​នៅតែ​បន្ត​រត់​ប្រណាំង​ចម្ងាយ​ខ្លី ក្នុង​វ័យ​ចំណាស់​ដូច​នេះ​។ ហើយ​គេ​ក៏​មាន​រឿង​ជា​ច្រើន​ដែល​ត្រូវ​ជជែក​គ្នា អំពី​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​នៅតែ​បន្ត​រត់​ប្រណាំង ដោយ​មាន​ព្រះអង្គ​ជា​គោលដៅ​របស់​ពួកគេ ទោះ​ពួកគេ​ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​ចាស់​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ(ហេព្រើរ ១២:១-២)។ អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​ក៏បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពួក​ស្មោះ​ត្រង់…

Read article
គ្រឿង​សឹក​ដែល​ព្រះអង្គ​ប្រទាន

អេភេសូរ ៦:១០-១៨ ចូ​រពាក់​គ្រប់​គ្រឿង​សឹក​របស់​ព្រះ ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​នឹង​ឈរ​មាំមួន ទាស់​នឹង​ឧបាយកល​ទាំង​អម្បាល​ម៉ាន​របស់​អារក្ស​។ អេភេសូរ ៦:១១ ខ្ញុំ​និង​ភរិយា​ខ្ញុំ​បាន​ជិះ​កង់​ចម្ងាយ​រាប់​រយ​គីឡូម៉ែត្រ ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ ដោយ​ធាក់កង់​នៅ​តាម​ផ្លូវ​លំ នៅ​ទូ​ទាំង​តំបន់​ភាគ​ខាងលិច​នៃ​រដ្ឋ​មីឈីហ្កិន​។ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​កាន់តែ​មាន​ភាព​ងាយ​ស្រួល ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ផ្លូវ​ឆ្ងាយ​ដូច​នេះ យើង​បាន​ដាក់​ឧបករណ៍​មួយ​ចំនួន ភ្ជាប់​នឹង​កង់​របស់​យើង​។ ភរិយា​ខ្ញុំ​មាន​ភ្លើង​សម្រាប់​បំភ្លឺ​ផ្លូវ​ខាង​មុខ ហើយក៏​មាន​ភ្លើង​ខាង​ក្រោយ កុងទ័រ​វាស់​ចម្ងាយ​ផ្លូវ ព្រម​ទាំង​មាន​មេសោ​សម្រាប់​ចាក់​កង់​កុំ​ឲ្យ​ចោរ​លួច​​។ កង់​ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ឧបករណ៍​សម្រាប់​ដាក់​ដប​ទឹក​ផង​ដែរ​។ តាម​ពិត យើង​អាច​ជិះ​កង់​តាម​ផ្លូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​របស់​យើង យ៉ាង​ជោគជ័យ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ បាន​ចម្ងាយ​រាប់​រយ​គីឡូម៉ែត្រ ដោយ​គ្មាន​ឧបករណ៍​ជំនួយ​ទាំង​នោះ​ក៏បាន​។ ឧបករណ៍​ទាំង​នោះ​សុទ្ធតែ​មាន​ប្រយោជន៍ ប៉ុន្តែ យើង​អាច​ជ្រើសរើស​មិន​ប្រើ​ពួកវា​ក៏បាន​។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេភេសូរ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​ឧបករណ៍​មួយ​ឈុត​ទៀត ជា​គ្រឿង​សឹក​ដែល​យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​ប្រើ​ដោយ​មិន​អាច​អាក់​ខាន​ឡើយ​។ គាត់​បាន​បង្រៀន​ថា យើង​ត្រូវតែ​បំពាក់​ឧបករណ៍​ទាំង​នោះ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​រស់នៅ ដោយ​ជោគជ័យ ក្នុង​ការ​រស់នៅ​ដោយ​សេចក្តី​ជំនឿ​ចំពោះ​ព្រះយេស៊ូវ​។ ជីវិត​របស់​យើង​មិនមែន​ជា​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ដ៏​ងាយ​ស្រួល​នោះ​ឡើយ​។ យើង​កំពុង​រស់នៅ​ក្នុង​សង្គ្រាម​ខាង​វិញ្ញាណ ដែល​ក្នុង​នោះ យើង​ត្រូវ “ទាស់​នឹង​ឧបាយកល​ទាំង​អម្បាល​ម៉ាន​របស់​អារក្ស”(៦:១១) ហេតុ​នេះ​ហើយ យើង​ត្រូវតែ​បំពាក់​គ្រឿង​សឹក​ខាង​វិញ្ញាណ​ ឲ្យ​បាន​គ្រប់​គ្រាន់​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​។ បើសិន​ជា​យើង​មិន​បាន​ប្រើ​ប្រាជ្ញា ដែល​មាន​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​ទេ យើង​ងាយ​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​។ បើសិន​ជា​យើង​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ជួយ​យើង ឲ្យ​រស់នៅ​តាម​សេចក្តី​ពិត​របស់​ព្រះអង្គ​ទេ យើង​នឹង​ចាញ់​ការ​បោក​បញ្ឆោត​មិន​ខាន​(ខ.១៤)។ បើ​គ្មាន “ដំណឹង​ល្អ” ទេ យើង​ក៏​គ្មាន “សេចក្តី​សុខ​សាន្ត…

Read article
មិនមែន​ជា​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​ទេ

សា​ស្តា ២:៨-១៣,១៩-២២ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិនមែន​ជា​អ្នក​ដទៃ ឬ​ជា​អ្នក​គ្រាន់តែ​សំណាក់​នៅ​ទៀត​ទេ គឺជា​ជាតិតែ១នឹង​ពួក​បរិសុទ្ធ ជា​ពួក​ដំណាក់​ព្រះ​វិញ​។ អេភេសូរ ២:១៩ “កន្លែង​នេះ​មិន​ស្វាគមន៍​ឯង​ទេ”។ ពាក្យ​សម្តី​ប៉ុន្មាន​ម៉ាត់​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្មេង​ស្រី​អាយុ៨ឆ្នាំ​ម្នាក់ មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​យ៉ាង​ខ្លាំង ដែល​បន្ត​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ចិត្ត​នាង​អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​។ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​នាង​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​មកពី​ជំរុំ​ជន​ភៀស​ខ្លួន ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​កំពុង​ទទួលរង​ការ​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​ដោយសារ​សង្រ្គាម ហើយ​កាត​អន្តោ​ប្រវេសន៍​របស់​នាង មាន​ពាក្យ​ “ជន​បរទេស” ដែល​គេ​បាន​បោះ​ត្រា​ពីលើ​។ នាង​មាន​អារម្មណ៍​ថា គេ​មិន​ស្វាគមន៍​នាង​ក្នុង​ប្រទេស​នេះ​។ នៅពេល​នាង​ពេញវ័យ ទោះ​នាង​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ហើយក៏​ដោយ ក៏​នាង​នៅតែ​មាន​អារម្មណ៍​ថា គេ​មិន​រាប់រក​នាង​។ នាង​នៅតែ​មាន​អារម្មណ៍​ឈឺ​ចាប់ ដោយសារ​គេ​ចាត់​ទុក​នាង​ជា​មនុស្ស​ដទៃ​ដែលគេ​មិន​ស្វាគមន៍​។ កាល​នាង​កំពុង​អាន​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប នាង​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ព្រះបន្ទូល​សន្យា ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​អេភេសូរ ជំពូក២​។ នៅ​ក្នុង​ខ.១២ នាង​ក៏បាន​ឃើញ​ពាក្យ “មនុស្ស​ដទៃ” ដែល​ធ្លាប់តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​នាង​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​។ “នៅ​វេលា​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ទីទៃ​ពី​ព្រះគ្រីស្ទ ក៏​ឃ្លាត​ចេញពី​អំណាច​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ផង ជា​មនុស្ស​ដទៃ​ខាង​ឯ​សេចក្តី​សញ្ញា ដែល​ទ្រង់​បាន​សន្យា​ទុក ក៏​ឥត​មាន​ទី​សង្ឃឹម ហើយ​គ្មាន​ព្រះ​ក្នុង​លោកីយ៍​នេះ​ដែរ”។ ប៉ុន្តែ ខណៈ​ពេល​ដែល​នាង​បន្ត​អាន​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ នាង​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ការ​លះបង់​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង បាន​កែ​ប្រែ​សណ្ឋាន​របស់​នាង​ជា​មនុស្ស​ដទៃ​។ នាង​ក៏​បាន​អាន​ដល់ ខ.១៩ ដែល​បាន​ប្រាប់​នាង​ថា នាង “មិនមែន​ជា​អ្នក​ដទៃ ឬ​ជា​អ្នក​គ្រាន់តែ​សំណាក់​នៅ​ទៀត​ទេ”។ នាង​ជា “ជាតិ​តែ​១នឹង​ពួក​បរិសុទ្ធ…

Read article
ពន្លក​នៃ​ក្តី​សង្ឃឹម​របស់​កុមារ

លូកា ១៨:១៥-១៧ ទុក​ឲ្យ​កូន​តូច​មក​ឯ​ខ្ញុំ​ឯណេះ កុំ​ឃាត់វា​ឡើយ ព្រោះនគរ​ព្រះ​មាន​សុទ្ធតែ​មនុស្ស​ដូច​វា​រាល់​គ្នា​ដែរ​។ លូកា ១៨:១៦ កាល​ចៅ​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ​ឈ្មោះ អេលីណា(Eliana) ទើបតែ​មាន​អាយុ៧ឆ្នាំ គាត់​បាន​មើល​វីដេអូ​មួយ ដែលគេ​បាន​ចាក់​បញ្ចាំង​នៅ​សាលា​រៀន​។ វីដេអូ​នោះ​និយាយ​អំពី​មណ្ឌល​កុមារ​កំព្រា​មួយ​កន្លែង ក្នុង​ប្រទេស​ក្វាតាម៉ាឡា​។ បន្ទាប់​ពី​បាន​មើល​វីដេអូ​នេះ​ហើយ នាង​ក៏បាន​ប្រាប់​ម្តាយ​នាង​ថា “យើង​ត្រូវតែ​ទៅ​ប្រទេស​ក្វាតាម៉ាឡា ដើម្បី​ជួយ​ពួកគេ”។ ម្តាយ​របស់​នាង​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា គាត់​នឹង​គិត​អំពី​រឿង​នេះ នៅពេល​ដែល​នាង​មាន​អាយុ​ច្រើន​ជាង​នេះ​។ អេលីណា​មិន​ដែល​ភ្លេច​ទេ ហើយ​ក្រោយមក កាល​គាត់​មាន​អាយុ១០ឆ្នាំ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គាត់​ក៏បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ប្រទេស​នោះ ដើម្បី​ជួយ​មណ្ឌល​កុមារ​កំព្រា​នោះ​។ ពីរ​ឆ្នាំ​ក្រោយមក ពួកគេ​ក៏បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​កន្លែង​នោះ​ទៀត តែ​លើក​នេះ មាន​ការ​រួម​ដំណើរ​ដោយ​គ្រួសារ​មួយ​ចំនួន ដែល​មាន​កូន​រៀន​នៅ​សាលា​ជា​មួយ​អេលីណា​។ នៅពេល​ដែល​អេលីណា​មាន​អាយុ១៥ឆ្នាំ គាត់ និង​ឪពុក​របស់​គាត់​ក៏បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ប្រទេស​ក្វាតាម៉ាឡា​ម្តង​ទៀត ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះ​។ ជួនកាល យើង​គិតថា ក្តី​ស្រមៃ និង​ក្តី​ប្រាថ្នា​របស់​ក្មេងៗ​ដែល​នៅ​តូច មិន​គួរ​ឲ្យ​យើង​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់ ដូច​ក្តី​ស្រមៃ​របស់​មនុស្ស​ធំ​ឡើយ​។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​មិន​បាន​បង្រៀន​ដូច​នេះ​ទេ​។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ត្រាស់ហៅ​ក្មេងៗ​ឲ្យ​បម្រើ​ព្រះអង្គ កាល​ពួកគេ​នៅ​ក្មេង​នៅឡើយ គឺ​ដូច​ក្នុង​រឿង​ហោរា​សាំយូអែល​ជាដើម(១សាំយូអែល ៣:៤)។ ព្រះយេស៊ូវ​ឲ្យ​តម្លៃ​មក​លើ​ជំនឿ​របស់​ក្មេងៗ(លូកា ១៨:១៦)។ ហើយ​សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​បង្រៀន​ផង​ដែរ​ថា អ្នកជឿ​ដែល​នៅ​ក្មេង​ មិន​ត្រូវ​បណ្តោយ​ឲ្យ​អ្នកណា​មើលងាយ​ពួកគេ “ដោយ​ព្រោះ​នៅ​ក្មេង​នោះ​ឡើយ ចូរ​ធ្វើ​ជា​គំរូ​ដល់​ពួក​អ្នកជឿ ដោយ​ពាក្យ​សំដី…

Read article
ព្រះ​ដែល​យើង​គួរ​ស្ញប់​ស្ញែង

អេសាយ ៥៣:២,៥ ទ្រង់​ឥតមាន​ទ្រង់ទ្រាយ​ល្អ ឬ​សណ្ឋាន​រុងរឿង​ទេ … យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ដោយសារ​ស្នាម​រំពាត់​នៅ​អង្គ​ទ្រង់​។ អេសាយ ៥៣:១-៦ អស់​រយៈ​ពេល​ជាង១៣០ឆ្នាំ​ហើយ ដែល​ប៉ម​អេហ្វ៊ែល (ឬ​ទួ​អេហ្វ៊ែល) បាន​ឈរ​ខ្ពស់​ត្រដែត នៅ​លើ​ទឹក​ដី​នៃ​ទីក្រុង​ប៉ារីស ក្នុង​លក្ខណៈ​គួរ​ឲ្យ​ស្ញប់​ស្ញែង ធ្វើ​ជា​និមិត្តរូប​នៃ​ភាព​វ័យ​ឆ្លាត និង​សម្រស់​ផ្នែក​ស្ថាបត្យកម្ម​របស់​ជនជាតិ​បារាំង​។ ទីក្រុង​ប៉ារីស​បាន​លើក​ដំកើង​ប៉ម​មួយ​នេះ ថា​ជា​ផ្នែក​មួយ​ដ៏​សំខាន់​នៃ​ភាព​រុងរឿង​របស់​ខ្លួន​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ កាល​គេ​កំពុង​សាង​សង់​ប៉ម​នេះ មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​សូវ​បាន​ឲ្យ​តម្លៃ​វា​ទេ​។ ឧទាហរណ៍ លោកហ្កាយ ដឺ មួប៉ាសង់(Guy De Maupassant) ជា​អ្នក​និពន្ធ​ជនជាតិ​បារាំង​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ ធ្លាប់​បាន​និយាយ​ថា “ទួអេហ្វ៊ែល​មាន​រាង​ស្ដួច​ ហើយ​ស្តើង ដូច​បំពង់​ផ្សែង​របស់​រោង​ចក្រ​អញ្ចឹង”។ គាត់​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​សំណង់​មួយ​នេះ មាន​ភាព​ស្រស់​ស្អាត​ត្រង់ណា​ទេ​។ អ្នក​ដែល​បាន​ស្រឡាញ់​ព្រះយេស៊ូវ ហើយ​បាន​ថ្វាយ​ចិត្ត​ដាច់​ដល់​ព្រះអង្គ ដោយ​ទទួល​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្រ្គោះ បាន​ចាត់​ទុក​ព្រះ​អង្គ​ថា ជា​ព្រះ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្ញប់ស្ញែង ដោយ​ដឹង​ថា ព្រះអង្គ​ជា​នរណា និង​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ​សម្រាប់​យើង​។ ប៉ុន្តែ ហោរា​អេសាយ​បាន​លើក​ឡើង​ថា “ទ្រង់​ឥតមាន​ទ្រង់ទ្រាយ​ល្អ ឬ​សណ្ឋាន​រុងរឿង​ទេ ហើយ​កាល​យើង​បាន​មើល​ទ្រង់ នោះ​ក៏​គ្មាន​ភាព​លំអ​ណា ដែល​ឲ្យ​យើង​រីករាយ​ចិត្ត​ដែរ”(៥៣:២)។ ប៉ុន្តែ ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​យើង មាន​ភាព​ខ្ពង់ខ្ពស់​គួរ​ឲ្យ​ស្ញប់​ស្ញែង​បំផុត ដោយ​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​ឲ្យ​យើង​ឃើញ​ភាព​ស្រស់​ស្អាត​របស់​ព្រះអង្គ ក្នុង​ទម្រង់​ដែល​ពិត​បំផុត…

Read article
ព្រះ​ដែល​យើង​គួរ​ស្ញប់​ស្ញែង

ទ្រង់​ឥតមាន​ទ្រង់ទ្រាយ​ល្អ ឬ​សណ្ឋាន​រុងរឿង​ទេ … យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ដោយសារ​ស្នាម​រំពាត់​នៅ​អង្គ​ទ្រង់​។ អេសាយ ៥៣:២,៥ អស់​រយៈ​ពេល​ជាង១៣០ឆ្នាំ​ហើយ ដែល​ប៉ម​អេហ្វ៊ែល (ឬ​ទួ​អេហ្វ៊ែល) បាន​ឈរ​ខ្ពស់​ត្រដែត នៅ​លើ​ទឹក​ដី​នៃ​ទីក្រុង​ប៉ារីស ក្នុង​លក្ខណៈ​គួរ​ឲ្យ​ស្ញប់​ស្ញែង ធ្វើ​ជា​និមិត្តរូប​នៃ​ភាព​វ័យ​ឆ្លាត និង​សម្រស់​ផ្នែក​ស្ថាបត្យកម្ម​របស់​ជនជាតិ​បារាំង​។ ទីក្រុង​ប៉ារីស​បាន​លើក​ដំកើង​ប៉ម​មួយ​នេះ ថា​ជា​ផ្នែក​មួយ​ដ៏​សំខាន់​នៃ​ភាព​រុងរឿង​របស់​ខ្លួន​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ កាល​គេ​កំពុង​សាង​សង់​ប៉ម​នេះ មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​សូវ​បាន​ឲ្យ​តម្លៃ​វា​ទេ​។ ឧទាហរណ៍ លោកហ្កាយ ដឺ មួប៉ាសង់(Guy De Maupassant) ជា​អ្នក​និពន្ធ​ជនជាតិ​បារាំង​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ ធ្លាប់​បាន​និយាយ​ថា “ទួអេហ្វ៊ែល​មាន​រាង​ស្ដួច​ ហើយ​ស្តើង ដូច​បំពង់​ផ្សែង​របស់​រោង​ចក្រ​អញ្ចឹង”។ គាត់​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​សំណង់​មួយ​នេះ មាន​ភាព​ស្រស់​ស្អាត​ត្រង់ណា​ទេ​។ អ្នក​ដែល​បាន​ស្រឡាញ់​ព្រះយេស៊ូវ ហើយ​បាន​ថ្វាយ​ចិត្ត​ដាច់​ដល់​ព្រះអង្គ ដោយ​ទទួល​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្រ្គោះ បាន​ចាត់​ទុក​ព្រះ​អង្គ​ថា ជា​ព្រះ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្ញប់ស្ញែង ដោយ​ដឹង​ថា ព្រះអង្គ​ជា​នរណា និង​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ​សម្រាប់​យើង​។ ប៉ុន្តែ ហោរា​អេសាយ​បាន​លើក​ឡើង​ថា “ទ្រង់​ឥតមាន​ទ្រង់ទ្រាយ​ល្អ ឬ​សណ្ឋាន​រុងរឿង​ទេ ហើយ​កាល​យើង​បាន​មើល​ទ្រង់ នោះ​ក៏​គ្មាន​ភាព​លំអ​ណា ដែល​ឲ្យ​យើង​រីករាយ​ចិត្ត​ដែរ”(៥៣:២)។ ប៉ុន្តែ ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​យើង មាន​ភាព​ខ្ពង់ខ្ពស់​គួរ​ឲ្យ​ស្ញប់​ស្ញែង​បំផុត ដោយ​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​ឲ្យ​យើង​ឃើញ​ភាព​ស្រស់​ស្អាត​របស់​ព្រះអង្គ ក្នុង​ទម្រង់​ដែល​ពិត​បំផុត និង​បរិសុទ្ធ​បំផុត ដែល​មនុស្ស​ធ្លាប់​បាន​ស្គាល់…

Read article
ការ​ដាក់​ដង្វាយ ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស

២របាក្សត្រ ៩:៦-១១ ចូរ​ឲ្យ​គ្រប់​គ្នា​ធ្វើ​តាម​ដែល​សំរេច​ក្នុង​ចិត្ត​ចុះ មិនមែន​ដោយ​ស្តាយ ឬ​ដោយ​បង្ខំ​ឡើយ​។ ២កូរិនថូស ៩:៧ ភរិយា​ខ្ញុំ ឈ្មោះស៊ូ(Sue)បាន​ធ្វើ​ការ​មួយ​សប្តាហ៍​ម្តង ក្នុង​ក្លិប​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​សម្រាប់​សិស្ស​សាលា​។ នៅ​ទីនោះ គេ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ក្មេងៗ​ឲ្យ​ដាក់​ដង្វាយ ដើម្បី​ជួយ​ដល់​កុមារ ក្នុង​ប្រទេស​អ៊ុយក្រែន ដែល​កំពុង​ទទួលរង​ការ​បំផ្លិច​បំផ្លាញ ដោយសារ​សង្គ្រាម​។ រយៈ​ពេល១សប្តាហ៍ បន្ទាប់​ពី​ស៊ូ​បាន​ប្រាប់​មែគី(Maggie) ជា​ចៅ​ស្រី​របស់​យើង មាន​អាយុ១១ឆ្នាំ អំពី​គម្រោង​នេះ យើង​ក៏បាន​ទទួល​សំបុត្រ​មួយ​ច្បាប់​ពី​គាត់​។ ក្នុង​ស្រោម​សំបុត្រ​នោះ យើង​ឃើញ​មានលុយ៣.៤៥ដុល្លា ភ្ជាប់​ជា​មួយ​ក្រដាស​មួយ​សន្លឹក ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​ពី​លើ​ថា “ចៅ​មាន​លុយ​សម្រាប់​ជួយ​ក្មេងៗ​នៅ​ប្រទេស​អ៊ុយ​ក្រែន តែ​ប៉ុណ្ណេះ​ទេ​។ ចៅ​នឹង​ផ្ញើ​ថែម​ទៀត នៅពេល​ក្រោយ”។ ស៊ូ​មិន​បាន​ប្រាប់​មែគី ឲ្យ​ជួយ​ដល់​ក្មេងៗ​ទាំង​នោះ​ទេ តែ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ប្រហែល​ជា​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​នាង​។ ហើយ​មែគី​ស្រឡាញ់​ព្រះយេស៊ូវ ហើយ​បាន​ព្យាយាម​រស់នៅ​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ ក៏​បាន​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត​នេះ​។ យើង​អាច​រៀន​សូត្រ​បាន​ច្រើន​ណាស់ នៅពេល​ដែល​យើង​គិត​អំពី​អំណោយ​ដ៏​តូច ដែល​នាង​បាន​ឲ្យ​ដល់​ចិត្ត​ដ៏​ធំ​ទូលាយ​។ ការ​នេះ​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ក្នុង​បទ​គម្ពីរ២កូរិនថូស ជំពូក៩​។ ទីមួយ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ថា យើង​ត្រូវតែ​ព្រោះ “ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស”(ខ.៦)។ អំណោយ​ដែល​បាន​ឲ្យ​ដោយ​មិន​សោក​ស្តាយ គឺជា​អំណោយ​សប្បុរស​។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​បង្រៀន​ផង​ដែរ​ថា យើង​ត្រូវ​ឲ្យ​អំណោយ ដោយ​អំណរ តាម​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត​របស់​ព្រះ និង​តាម​លទ្ធ​ភាព​របស់​យើង គឺ​មិនមែន​ដោយ​បង្ខំ​ចិត្ត​នោះ​ទេ(ខ.៧)។…

Read article
ទៅ​ប្រាប់​គេ អំពី​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ

២កូរិនថូស ៥:១២-២១ ដូច្នេះ យើង​ខ្ញុំ​ជា​ទូត​ដំណាង​ព្រះគ្រីស្ទ … គឺ​យើង​ខ្ញុំ​អង្វរ​គេ​ជំនួស​ព្រះគ្រីស្ទ​ថា ចូរ​ឲ្យ​បានជា​មេ​ត្រី​នឹង​ព្រះ​ចុះ​។ ២កូរិនថូស ៥:២០ លោក​ប៊ីល ថូបៀស(Tobias) មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ ដែល​រៀន​ជាមួយ​គ្នា​នៅ​មហា​វិទ្យាល័យ​។ គាត់​បាន​ទៅ​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះ ជា​បេសកជន នៅ​លើ​កោះ​មួយ ក្នុង​មហា​សមុទ្រ​បាស៊ីហ្វិក អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​។ គាត់​បាន​ចែក​ចាយ​ទី​បន្ទាល់​របស់​យុវជន​វ័យ​ក្មេង​ម្នាក់ ដែល​បាន​ចាក​ចេញពី​ស្រុក​កំណើត ទៅ​ស្វែងរក​ភាព​មាន​បាន​។ តែ​មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​ម្នាក់​បាន​នាំ​គាត់ ទៅ​ព្រះវិហារ ដែល​នៅ​ទីនោះ គាត់​បាន​ឮ​ដំណឹង​ល្អ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្រ្គោះ​។ យុវជន​នោះ​ចង់​នាំ​ដំណឹង​ល្អ​ទៅ​ចែក​ចាយ​ដល់​ប្រជាជន​គាត់ ដែល “កំពុង​ផុង​ខ្លួន​ជ្រៅ​ក្នុង​អំពើ​មន្តអាគម” ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​ស្វែងរក​បេសកជន​ម្នាក់ ឲ្យ​ទៅ​ឈោង​ចាប់​ពួកគេ​។ ប៉ុន្តែ មាន​បេសកជន​ម្នាក់​បាន​ប្រាប់​គាត់ ឲ្យ​ចេញទៅ​ប្រាប់​ពួកគេ អំពី​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​គាត់(មើល​ម៉ាកុស ៥:១៩)។ គាត់​ក៏បាន​ធ្វើ​តាម​ការ​ណែនាំ​របស់​បេសកជន​រូប​នោះ​។ មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​ក្នុង​ស្រុក​កំណើត​របស់​គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ តែ​ភាព​ផុសផុល​ធំ​បំផុត​កើត​មាន នៅពេល​ដែល​មេ​ធ្មប់​ម្នាក់ ប្រចាំ​តំបន់​នោះ បាន​ដឹង​ថា ព្រះយេស៊ូវ​ជា​ផ្លូវ ជា​សេចក្តី​ពិត និង​ជា​ជីវិត(យ៉ូហាន ១៤:៦)។ មេ​ធ្មប់​នោះ​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ហើយ​ក៏​បាន​ចែក​ចាយ​អំពី​ព្រះអង្គ នៅ​ទូ​ទាំង​តំបន់​ដែល​ពួកគេ​រស់នៅ​។ ក្នុងរយៈ​ពេល៤ឆ្នាំ ការ​ធ្វើ​បន្ទាល់​របស់​យុវជន​នោះ ​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​បង្កើត​ពួក​ជំនុំ បាន៧កន្លែង ក្នុង​តំបន់​នោះ​។…

Read article