Dave Branon

You are here:
អរព្រះគុណ ដ្បិតព្រះអង្គជាព្រះ

ក្នុង​ចំណោម​ពាក្យ​មនោ​សញ្ចេតនា​រាប់​ពាន់​ពាក្យ ដែល​គេ​បាន​បោះ​ពុម្ភ​ផ្សាយ នៅ​លើ​កាត​ប៉ូស្តាល់ ប្រហែល​ជា​មាន​ពាក្យ​មួយ​ឃ្លា ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ពាក្យ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​បំផុត។ វា​ជា​ពាក្យ ដែល​គេ​សរសេរ​ថា “សូម​អរគុណ ដែល​អ្នក​គឺ​ជាអ្នក”។ បើ​អ្នក​បាន​ទទួល​កាត​នោះ អ្នក​ដឹង​ថា មាន​គេ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​អ្នក មិន​មែន​ដោយ​សារ​អ្នក​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ពិសេស​សម្រាប់​គាត់​នោះ​ទេ តែ​គឺ​ដោយសារ​តែ​អ្នក​មាន​តម្លៃ​សម្រាប់​គាត់។​ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឆ្ងល់​ថា តើ​ពាក្យ​មនោសញ្ចេត​ប្រភេទ​នេះ អាច​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ពាក្យ​ល្អ​បំផុត សម្រាប់​ឲ្យ​យើង​និយាយ “អរ​ព្រះ​គុណ” ដល់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ឬ​ទេ? ជា​ការ​ពិត​ណាស់  មាន​ពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ជីវិត​យើង តាមរ​បៀប​ដែល​យើងអាច​មើល​ឃើញ ហើយ​យើង​ក៏​និយាយ​ថា “ព្រះ​អម្ចាស់ ទូល​បង្គំ​សូម​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​អង្គ សម្រាប់​ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ទូល​បង្គំមាន​ការ​ងារ​នេះ”។ ប៉ុន្តែ ភាគ​ច្រើន​យើង​អាច​គ្រាន់​តែ​និយាយ​ថា “ទូល​បង្គំ​សូម​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​អង្គ ដែល​ព្រះ​អង្គ​គឺ​ជា​ព្រះ”។ ការ​អរ​ព្រះ​គុណ ដូច​នេះ គឺ​បាន​បង្កប់​នៅ​ពី​ក្រោយ បទ​គម្ពីរ​មួយ​ចំនួន ដែល​មាន​ដូច​ជា ១របាក្សត្រ ១៦:៣៤ ជា​ដើម ដែលបាន​ចែង​ថា “ចូរ​អរ​ព្រះគុណ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ដ្បិត​ទ្រង់​ល្អ ពី​ព្រោះ​សេចក្តី​សប្បុរស​នៃ​ទ្រង់​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច”។ ទូល​បង្គំសូម​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​អង្គ ដ្បិត​ព្រះ​អង្គ​ជា​ព្រះ ដែល​ល្អ និង​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ ហើយ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ៧:១៧ បានថ្លែង​ថា “ខ្ញុំនឹង​សរសើរ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា តាម​សេចក្តី​សុចរិត​ទ្រង់”។ ហើយ “ចូរ​យើង​ចូល​ទៅ​ចំពោះ​ទ្រង់ ដោយ​អរ​ព្រះគុណ…

Read article
ការស្វាគមន៍ដ៏កក់ក្តៅសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា

ក្នុង​អំឡុង​ពេល​វិស្សម​កាល កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ ខ្ញុំ និង​ភរិយា​ខ្ញុំ បាន​ទៅ​ទស្សនា​កន្លែង​ហ្វឹក​ហាត់​របស់​ពួក​អត្ត​ពលិក​។ ទីកន្លែង​នោះ​បាន​បើក​ចំហរ​ទ្វារ​ធំ​ៗ ហើយ​មើល​ទៅ គេ​ហាក់​ដូច​ជា​ទទួល​ស្វាគមន៍ ឲ្យ​យើង​ចូល​មើល​កន្លែង​របស់​គេ។ យើង​ក៏​បាន​ដើរ​ទស្សនា​ទី​លាន​ទាំង​ឡាយ ដោយ​ការ​ស្ញើច​សរសើរ​វាល​ស្មៅ ដែល​បាន​កាត់​តម្រឹម​បាន​ល្អ។ ពេលដែល​យើង​ហៀប​នឹង​ចាក​ចេញ​ទៅ មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន​មក​ឃាត់​ដំណើរ​យើង ហើយ​ក៏​បាន​និយាយ​ដោយ​ខ្វះ​ការ​គួរសម ចំពោះ​យើង​ថា យើង​មិន​គួរ​ចូល​មក​ក្នុង​កន្លែង​នោះ​ឡើយ។ ភ្លាម​ៗ​នោះ យើង​ក៏​បាន​នឹក​ចាំ​ថា យើង​គ្រាន់​តែ​ជាអ្នក​ខាង​ក្រៅ ហើយ​រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​មិន​ល្អ។ ក្នុង​ពេល​វិស្សម​កាល​លើក​នោះ យើង​ក៏​បាន​ទៅ​ទស្សនា​ព្រះ​វិហារ​មួយ​កន្លែង។ នៅ​ទីនោះ ក៏​មាន​ទ្វារ​បើក​ចំហរ​ដែរ ដូច​នេះ​យើង​ក៏​បាន​ដើរ​ចូល។ ទី​នោះ​ពិត​ជា​មាន​ការ​ខុស​ប្លែក​ណាស់។ មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន បាន​ចេញ​មក​ស្វាគមន៍​យើង យ៉ាង​កក់​ក្តៅ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ទីនោះ​ដូច​ផ្ទះ​យើង​អញ្ចឹង។ យើង​ក៏​បាន​ដើរ​ចេញ ពី​កម្ម​វិធី​ថ្វាយ​បង្គំនៅ​ព្រះវិហារ​នោះ ដោយ​ដឹង​ថា គេ​បាន​ទទួល​យក និង​ស្វាគមន៍​យើង​យ៉ាង​កក់​ក្តៅ។ គួរ​ឲ្យ​ស្តាយ​ណាស់ វា​មិន​មែន​ជា​រឿង​ចម្លែក​ទេ ដែល​អ្នក​ខាង​ក្រៅ​មាន​អារម្មណ៍​ថា គេ​មិន​បាន​ទទួល​ស្វាគមន៍​ខ្លួន នៅក្នុង​ព្រះ​វិហារ​ណា​មួយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់​បាន​ប្រាប់​យើង ឲ្យ​មាន​ភាព​រួស​រាយ​រាក់​ទាក់ ចំពោះ​មនុស្ស​ទាំង​អស់។ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ថា យើង​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​យើង ដូច​ខ្លួន​ឯង ដែល​មាន​ន័យ​ថា យើង​ត្រូវ​ស្វាគមន៍​ពួក​គេ ចូល​ទៅ​ក្នុង​ជីវិត និង​ព្រះវិហារ​យើង(ម៉ាថាយ ២២:៣៩)។ យ៉ាង​ណា​មិញ…

Read article
បើកបង្ហាញការអាថ៌កំបាំង

ថ្ងៃ​មួយ នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​មក​ពី​ធ្វើ​ការ​វិញ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ស្បែក​ជើង​កែង​មួយ​គូរ នៅ​ក្បែរ​ផ្លូវ​ឡាន។ ខ្ញុំ​គិត​ថា ខ្ញុំ​ដឹង​ច្បាស់ថា ស្បែក​ជើង​នោះ ជា​របស់​នរណា។ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដាក់​វា នៅ​ក្នុង​រោង​ដាក់​ឡាន ទុក​ឲ្យ​លីសា កូន​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ ពេល​ដែល​នាង​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ ដើម្បី​មក​ទទួល​កូន​របស់​នាង។ ប៉ុន្តែ នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​សួរ​លីសា ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា វា​មិន​មែន​ជា​របស់​នាង​ទេ។ តាម​ការ​ពិត នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​របស់​យើង គ្មាន​នរណា​ម្នាក់ ថា​ស្បែក​ជើង​នោះ ជា​របស់​ខ្លួន​ទេ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ក៏​យក​វា ទៅ​ទុក​នៅ​កន្លែង​ដើម​វិញ។ នៅថ្ងៃ​បន្ទាប់ ស្បែក​ជើង​នោះ ក៏​បាន​បាត់​ទៅ។ នេះ​ជា​រឿង​ដ៏​អាថ៌​កំបាំង! តើ​អ្នក​ដឹង​ទេ​ថា សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​និយាយ​អំពី​ការ​អាថ៌​កំបាំង​មួយ នៅ​ក្នុង​សំបុត្រ​របស់​គាត់? ប៉ុន្តែ ការអាថ៌​កំបាំង​ដែល​គាត់​បាន​រៀប​រាប់ គឺ​ខុស​ពី​រឿង​ស៊ើប​អង្កេត។ ​ឧទាហរណ៍ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ អេភេសូរ ជំពូក៣ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍ អំពី​អាថ៌កំបាំង​មួយ ដែល “កាល​នៅ​អស់​ទាំង​គ្រា​ជាន់​មុន មិន​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​ពួក​មនុស្ស​ជាតិ​ស្គាល់​” (ខ.៥) ។​ គាត់​បាន​បក​ស្រាយ​អំពីអាថ៌​កំបាំង​នេះ​ថា កាល​ពី​អតីត​កាល ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​បាន​បើក​សម្តែង​អង្គ​ទ្រង់ តាម​រយៈ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល តែ​ឥឡូវ​នេះ​វិញ ទ្រង់បាន​បើក​សម្តែង តាម​រយៈ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ថា…

Read article
តើល្អសម្រាប់ខ្ញុំទេ?

ដោយ​សារ​ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​ស្ករ​សូកូឡា​ខ្មៅ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ស្រាវ​ជ្រាវ​ក្នុង​អ៊ីនធឺណិត ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ថា តើ​សូកូឡា​ខ្មៅ ល្អសម្រាប់​ខ្ញុំ​ទេ?  ខ្ញុំ​ទទួល​បាន​ចម្លើយ​ខុស​ៗ​គ្នា​មួយ​ចំនួន ខ្លះ​ថា​ល្អ ខ្លះ​ថា​មិន​ល្អ។ អ្នក​ក៏​អាច​សួរ​សំណួរ​ដូច​នេះ​ដែរ ចំពោះផលិត​ផល​ម្ហូប​អាហារ​ស្ទើរ​តែ​ទាំង​អស់។ ឧទាហរណ៍ អ្នក​អាច​សួរ​ថា តើ​ទឹក​ដោះ​គោ​ល្អ​សម្រាប់​ខ្ញុំ​ទេ? តើ​កាហ្វេ​ល្អ​សម្រាប់​ខ្ញុំ​ទេ? តើ​បាយ​ល្អ​សម្រាប់​ខ្ញុំ​ទេ? អ៊ីនធឺណិត​នឹង​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ចម្លើយ​ខុស​ៗ​គ្នា​ជា​ច្រើន ចំពោះ​សំណួរ​ទាំង​នេះ។ ដូច្នេះ យើង​ត្រូវ​ដឹង​ថា ការ​ស្វែង​រក​ចម្លើយ តាម​អ៊ីន​ធើណិត​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ប្រហែល​ជា​មិន​ល្អ​សម្រាប់​យើង​ប៉ុន្មាន​ទេ។ វា​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ឈឺ​ក្បាល​បាន! ប៉ុន្តែ ប្រសិន​បើ​អ្នក​តែង​តែ​ស្វែង​រក​អ្វី​មួយ ដែល​ល្អ​មួយ​រយ​ភាគ​រយ សម្រាប់​ខ្លួន​ឯង គ្រប់​ពេល​នោះ នោះ​ខ្ញុំ​សូម​លើ​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក ឲ្យ​ស្វែង​រក​ក្នុង​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ​វិញ។  សម្រាប់​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះ​យេស៊ូវ ដែល​ស្វែង​រក​ការ​ប្រកប​ទាក់​ទង ជា​មួយ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ អ្វី​ដែល​ព្រះ​បន្ទូល​អាច​ធ្វើ​សម្រាប់​ពួក​គេ គឺ​មាន​ដូច​តទៅ ព្រះបន្ទូល​អាច​រក្សា​យើង ឲ្យ​បរិសុទ្ធ(ទំនុកដំកើង ១១៩:៩,១១) ។ ព្រះបន្ទូល​នាំ​ឲ្យ​យើង​ទទួល​ព្រះ​ពរ (លូកា ១១:២៨) ។ ព្រះបន្ទូល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​ប្រាជ្ញា (ម៉ាថាយ ៧:២៤) ។ ព្រះបន្ទូល​ផ្តល់​ពន្លឺ និង​ការ​យល់​ដឹង (ទំនុកដំកើង ១១៩:១៣០) ។ ព្រះបន្ទូល​ជួយ​យើង ឲ្យ​លូត​លាស់​ខាង​ព្រលឹង​វិញ្ញាណ…

Read article
ជូនចំពោះមិត្តជាទីស្រឡាញ់

ការ​អ្វី​ដែល​សាវ័ក​យ៉ូហាន បាន​ធ្វើ សម្រាប់​សំឡាញ់​របស់​គាត់ គឺ​លោក​កៃយុស នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​១​ គឺ​ជា​សិល្បៈ​នៃ​ការ​ទំ​នាក់​ទំនង ដែល​កំពុង​សាប​រលាប នៅ​ក្នុង​សតវត្ស​ទី​២១​នេះ។ កាល​នោះ​លោក​យ៉ូហាន​បាន​ទំនាក់​ទំនង​ដោយ​សរ​សេរ​សំបុត្រ​ ផ្ញើ​ទៅ​លោក​កៃ​យុស។ អ្នកស្រី ខែតធើរីន ហ្វៀល (Catherine Field)​ ដែល​ជា​អ្នក​និពន្ធ នៃ​កាសែត New York Times​ បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ការ​សរ​សេរ​សំបុត្រ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​សិល្បៈ​ដ៏​ចំណាស់​ជាង​គេ”។​ ឧទាហរណ៍ យើង​អាច​មើល​គំរូ​សំបុត្រ និង​ការ​គិត​របស់​សា​វ័ក​ប៉ុល​ ដែល​ជា​អ្នក​ស្រុក​តើសុស។​ ហើយ​យើង​ក៏​អាច​រាប់​បញ្ចូល​សាវ័ក​យ៉ូហាន​ផង​ដែរ។ នៅ​ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​លោក​យ៉ូហាន​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ លោក​កៃយុស គាត់​បាន​ទូល​សូម​ឲ្យ លោក​កៃយ៉ូស​មាន​សុខ​ភាព​ល្អ ខាង​សាច់​ឈាម និង​ខាង​ព្រលឹង​វិញ្ញាណ ព្រម​ទាំង​ប្រើ​ពាក្យ​លើក​ទឹក​ចិត្ត អំពី​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​លោក​កៃយុស និង​ការ​កត់​សំគាល់ អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​គាត់​មាន ចំពោះ​ពួក​ជំនុំ។ លោក​យ៉ូហាន ក៏​បាន​និយាយ អំពី​បញ្ហា​នៅ​ក្នុង​ពួក​ជំនុំ ​ដែល​គាត់​សន្យា​ថា នឹង​លើក​មក​និយាយ ដោយ​ឡែក​ពី​គ្នា នៅ​ពេល​ក្រោយ។ គាត់​ក៏​បាន​សរសេរ អំពី​តម្លៃ​នៃ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ការ​ល្អ ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។ និយាយ​រួម សំបុត្រ​របស់​លោក​យ៉ូហាន​ គឺ​ជា​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ផង​ និង​ការ​ជំរុញ​ចិត្ត​ដល់​មិត្ត​សំឡាញ់​របស់​គាត់​។ ការ​ទំនាក់​ទំនង​តាម​ប្រព័ន្ធ​ឌីជីធល ក្នុង​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន…

Read article
នៅតែមានសេចក្តីសង្ឃឹម

ក្នុង​ចំណោម​អត្ថ​បទ​រាប់​រយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​និពន្ធ សម្រាប់​សៀវភៅ​នំម៉ាណា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ ១៩៨៨ មាន​អត្ថ​បទ​តិច​ទេ ដែល​នៅ​ដក់​ជាប់​ក្នុង​គំនិត​ខ្ញុំ។ ដែល​ក្នុង​នោះ មាន​ដូច​ជា​អត្ថ​បទ ដែល​និយាយ​អំពី​កាល​ដែល កូន​ស្រី​ទាំង​ពីរ ​របស់​ខ្ញុំ និង​ម្តាយ​របស់​ពួក​គេ បាន​ចេញ​ទៅ​បោះ​ជំរុំ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ផ្ទះ ឬ​កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​បេសក​កម្ម នៅ​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ​១៩៩០ ហើយ​ខ្ញុំ ក៏​បាន​នៅ​ផ្ទះ​តែ​ពីរ​នាក់ ជា​មួយ​ស្ទីវ(Steve) កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ ដែល​មាន​អាយុ​៦​ឆ្នាំ​នៅ​ឡើយ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​តែ​អរ​សប្បាយ​នឹង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​អាកាស​យាន្ត​ដ្ឋាន ស្ទីវ​ក៏​បាន​ងាក​មក​ខ្ញុំ រួច​និយាយ​ថា “បង​មែលីស្សា​អត់​នៅ​ចឹង ដូច​មិន​សូវ​សប្បាយ​ទេ”។ មែលីស្សា​ជា​បង​ស្រី​អាយុ​៨​ឆ្នាំ​របស់​គាត់ ដែល​បាន​ជួយ​គាត់​ជា​ច្រើន។​ កាល​នោះ យើង​ទំាង​ពីរ​នាក់ មិន​បាន​ដឹង​ទេ​ថា ពាក្យ​សម្តី​នេះ នឹង​មាន​ន័យ​ចាក់​ដោត​ចិត្ត​យើង​យ៉ាង​ណា​នៅ​ពេល​ក្រោយ​មក​ទៀត។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ក្រោយ​មក ការ​រស់​នៅ​របស់​យើង “មិន​សប្បាយ​ដូច​មុន” អស់​រយៈ​ពេល​ជាច្រើន​ឆ្នាំ បន្ទាប់​ពី​មែលីស្សា​បាន​លា​ចាក​លោក​ទៅ ដោយ​សារ​គ្រោះ​ថ្នាក់​ចរាចរណ៍ ពេល​នាង​ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​ជំទង់។ ពេល​វេលា​ដែល​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ការ​ឈឺ​ចាប់​របស់​យើង​ថយ​ចុះ ប៉ុន្តែ គ្មាន​អ្វី​ដក​ការ​ឈឺ​ចាប់​ចេញ​ពី​យើង​ទាំង​ស្រុង​ឡើយ។ ពេល​វេលា​មិន​អាច​ព្យាបាល​របួស​ក្នុង​ចិត្ត​បាន​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ យើង​អាច​ព្យាបាល​របួស​នោះ​បាន ដោយ​ស្តាប់​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​ដ៏​កម្សាន្ត​ចិត្ត ហើយ​យក​មក​ជញ្ជឹង​គិត និង​ក្រេប​យក ដាក់​ក្នុង​ចិត្ត​យើង។ ចូរ​យើង​ស្តាប់ ដោយ​ដឹង​ថា“កុំ​តែ​មាន​សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា…

Read article
ស្នាព្រះហស្តដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់

ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដំណើរ​កម្សាន្ត​ជា​មួយ​ចៅ​ៗ​របស់​ខ្ញុំ យើង​មាន​ការ​សប្បាយ​រីក​រាយ នៅ​ក្នុង​ការ​មើល​ការ​ផ្សាយ​ផ្ទាល់ ​តាម​អ៊ីន​ធើណិត ដែល​ផ្តោត​ទៅ​លើ​សកម្ម​ភាព​របស់​សត្វ​ឥន្ទ្រី​មួយ​គ្រួសារ ក្នុង​រដ្ឋ​ផ្លូរីដា។​ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ យើង​បាន​បើក​មើល​ការ​ផ្សាយ​នោះ ដើម្បី​ទស្សនា​សត្វ​ឥន្រ្ទី​មួយ​សំបុក​នោះ ដែល​មាន​មេ បា និង​កូន​តូច​របស់​ពួក​វា​មួយ​ក្បាល ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​វា​កំពុង​តែ​ចេញ​ចូល​សំបុក្រ​របស់​ពួក​វា ដែល​ខ្ពស់​ឆ្ងាយ​ពី​ដី ដើម្បី​បំពេញ​កិច្ចការ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​របស់​ខ្លួន។​ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ មេ​ឥន្រ្ទី និង​ឥន្រ្ទី​ឈ្មោល បាន​ថែរ​ទាំ​កូន​ឥន្រ្ទី​នោះ ដោយ​នាំ​យក​ត្រី មក​ពី​ទន្លេ​នៅ​ក្បែរ​នោះ ដើម្បី​បំប៉នវា​។ គ្រួសារ​ដ៏​តូច​របស់​សត្វ​ឥន្រ្ទី​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​ពិពណ៌នា​របស់​អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ដែល​ចែង​អំពី​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ (ទំនុក​ដំកើង ជំពូក ១០៤)  ជា​ការ​ពិពណ៌​នា​ដ៏​ក្បោះ​ក្បាយ នូវ​រូប​ភាព​នៃ​ការ​បង្កើត​របស់​ព្រះ ដោយ​ព្រះ​ហស្ត​ដ៏​ប៉ិន​ប្រសប់​របស់​ទ្រង់ ដែល​មាន​ដូច​តទៅ : យើង​បាន​មើល​ឃើញ​ភាព​អស្ចារ្យ​នៃ​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​របស់​ព្រះ ដែល​ជាប់​ទាក់​ទង​នឹង​ចក្រ​វាល ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត(ខ.២-៤)។ យើង​បាន​ពិសោធន៍​នឹង​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​នៅ​លើ​ផែន​ដី ដែល​មាន​ដូច​ជា​ទឹក ភ្នំ ជ្រលង​ភ្នំ(ខ.៥-៩)។ យើង​អរ​សប្បាយ​នឹង​សិរីល្អ​នៃ​អំណោយ​ដែល​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ប្រទាន ដូច​ជា​សត្វ​ទាំង​ឡាយ និង​សត្វ​បក្សី ព្រម​ទាំង​រុក្ខ​ជាតិ​ផង(ខ.១០-១៨)។ យើង​មាន​ការ​ស្ងើច​សរសើរ ចំពោះ​ការ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​វដ្ដ ដែល​ជា​ដំណើរ​វិល​ទៅ​មក ដូច​ជា ពេល​ថ្ងៃ ​និង​ពេល​យប់ ភាព​ងងឹត និង​ពន្លឺ ការ​ធ្វើ​ការ និង​ការ​សម្រាក​(ខ.១៩-២៣)។…

Read article
ការស្វាគមន៍ដ៏កក់ក្តៅ

តើ​បាន​នរណា​ឱប​គេ​រាល់​គ្នា​ទៀត?” នេះ​ជា​សំណួរ​មួយ ក្នុង​ចំណោម​សំណួរ​ដែល​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​យើង​ម្នាក់ បាន​សួរ​យើង បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា គាត់​មាន​ជម្ងឺ​មហារីក ហើយ​គាត់​ដឹង​ថា គាត់​នឹង​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ពួក​ជំនុំ​របស់​យើង​មួយ​រយៈ។ លោក​ស្ទីវ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​រាល់​គ្នា មាន​អារម្មណ៍​ថា បាន​ទទួល​ការ​ស្វាគមន៍​ដ៏​កក់​ក្តៅ ដោយ​ភាព​ចៅ​រ៉ៅ ការ​ចាប់​ដៃ​ដ៏​កក់​ក្តៅ ហើយ​ថែម​ទាំង “ការ​ឱប ​ដ៏​បរិសុទ្ធ”​ សម្រាប់​អ្នក​ខ្លះ ដើម្បី​អនុវត្ត​តាម​បទ​គម្ពីរ រ៉ូម ១៦:១៦ ដែលបាន​ប្រាប់ “ឲ្យ​ជំរាប​សួរ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដោយ​ការ​ថើប​យ៉ាង​បរិសុទ្ធ”។ ហើយ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ពេល​យើង​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​លោក​ស្ទីវ សូម​ឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់​ប្រោស​ជម្ងឺ​គាត់ គាត់​មាន​ការបារម្ភ​ថា យើង​នឹង​នឹក​ការ​ស្វាគមន៍ ដ៏​កក់​ក្តៅ​របស់​គាត់ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ឆ្លង​កាត់​ការ​វះ​កាត់ និង​ការ​ព្យាបាល ហើយ​ត្រូវ​នៅឆ្ងាយ​ពី​ពួក​ជំនុំ​របស់​យើង មួយ​រយៈ ។ យើង​រាល់​គ្នា ប្រហែល​ជា​មិន​សុទ្ធ​តែ​បាត់​បង់​ឱកាស​ស្វាគម៍​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅម​ក ដូច​លោក​ស្ទីវ​ឡើយ ប៉ុន្តែ ការ​ដែល​គាត់​បាន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ​ដ៏​ល្អ ដែល​បាន​ជួយ​ក្រើន​រំឭក​យើង។ ចូរ​កត់​សំគាល់​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ពេត្រុស ដែល​បាន​ប្រាប់​យើង​ឲ្យ “ប្រព្រឹត្ត​នឹង​គ្នា​ដោយ​សេចក្តី​ចៅរ៉ៅ ឥត​មាន​ត្អូញ​ត្អែរ” ឬ​ប្រព្រឹត្ត ដោយ​ផ្តោត​ទៅ​លើ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់(១ពេត្រុស ៤:៩ មើល ភីលីព ២:១៤)។ បដិសណ្ឋារ​កិច្ច​របស់​ពួក​ជំនុំ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី១ បាន​រាប់​បញ្ចូល​ការ​ផ្តល់​កន្លែង​ស្នាក់​អាស្រ័យ ដល់​អ្នក​ដំណើរ…

Read article
ទំនាក់ទំនងដែលបានកាត់ផ្តាច់

សម្លេង​ស្រែក​យំ​ដ៏​សង្វែក បាន​លាន់​ឮ​ខ្លាំង ពុះ​ជ្រែក​អាកាស នៅ​ពេល​រសៀល ដែល​ត្រូវ​បាន​គ្រប​ដណ្តប់ ដោយ​ភាព​ងងឹត។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ស្រមៃ​ថា សម្លេង​នោះបាន​លាន់​ឮ​ខ្លាំង ជាង​សម្លេង​មិត្ត​ភក្តិ និង​មនុស្ស​ជាទី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ ដែល​នៅ​ជុំ​គ្នា ក្រោម​ព្រះ​បាទ​ទ្រង់​ពេល​ទ្រង់​កំពុង​ជាប់​លើ​ឈើ​ឆ្កាង។ សម្លេង​នោះ​ក៏​ប្រាកដ​ជា​បាន​លប់​លើ​សម្លេង​ទួញថ្ងូរ​របស់​ចោរ​ដែល​ជិត​ស្លាប់ នៅ​សង្ខាង​ព្រះ​យេស៊ូវ​ហើយ។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ សម្លេង​នោះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​បាន​ស្តាប់​ឮ មាន​ភាព​តក់​ស្លត់​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ។ នៅ​ពេល​រសៀល​ថ្ងៃ​នោះ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ស្រែក​ឡើង​ថា “អេលីៗ​ល៉ាម៉ាសាបាច់ថានី?” ជា​សម្លេង​ស្រែក ដោយ​ការ​ឈឺ​ចាប់​ជា​ទី​បំផុត ខណៈ​ពេល​ដែល​ទ្រង់​កំពុង​តែ​ជាប់​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង​នៃ​សេចក្តី​អាម៉ាស់​ នៅ​លើ​ភ្នំ​កុលកូថា ឬភ្នំ​រលា​ក្បាល(ម៉ាថាយ ២៧:៤៥-៤៦)។ ទ្រង់​ស្រែក​ថា “ឱ​ព្រះអង្គៗ​នៃ​ទូលបង្គំ​អើយ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ទ្រង់​ចោល​ទូលបង្គំ?” ខ្ញុំ​គិត​ថា គ្មាន​ពាក្យ​សម្តី​អ្វី ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ស្តាប់​ស្លុត​ចិត្ត ជាង​ព្រះ​បន្ទូល​នេះ​ឡើយ។ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច​រៀង​មក ព្រះយេ​ស៊ូវ​មាន​ការ​ប្រកប​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ជា​មួយ​ព្រះ​វរ​បិតា។ ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះ​ត្រៃ​ឯក បី​អង្គ​រួម​មក​តែ​មួយ បាន​បង្កើត​ចក្រ​វាល ហើយ​ក៏​បាន​បង្កើត​មនុស្ស​មក ឲ្យ​មាន​រូប​ភាព​ដូច​ទ្រង់ ហើយ​ក៏​មាន​ផែន​ការ​ជួយ​សង្រ្គោះ​ពួក​គេ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​អំពើ​បាប។ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ដ៏​វែង​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច មុន​ពេល​ទ្រង់​ជាប់​ឆ្កាង គ្មាន​ពេល​ណា ដែល​ព្រះ​វរបិតា និង​ព្រះ​រាជ​បុត្រា មិន​បាន​មាន​ការ​ប្រកប​ដ៏​ពេញ​លេញ​ជា​មួយ​គ្នា​នោះ​ឡើយ។ តែ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ខណៈ​ពេល​ដែល​ទារុណ​កម្ម នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង កំពុង​តែ​បន្ត​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះយស៊ូវ​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់ ទ្រង់​ក៏​បានដាច់​ចេញ​ពី​ព្រះ​វត្ត​មាន​នៃ​ព្រះ​វរ​បិតា ជា​លើក​ទី​មួយ ទន្ទឹម​នឹង​ពេល​ដែល​ទ្រង់​កំពុង​តែ​ទទួល​បន្ទុក​នៃ​អំពើ​បាប​ទាំង​អស់…

Read article
គ្រាន់តែ១វិនាទីប៉ុណ្ណោះ

អ្នក​វិទ្យា​សាស្រ្ត​មិន​សូវ​ជា​មាន​ការ​ស្កប់​ចិត្ត​ចំពោះ​ពេល​វេលា​ឡើយ។ នៅ​ចុង​ឆ្នាំ​២០១៦ អ្នក​វិទ្យា​សាស្រ្ត នៅមជ្ឈ​មណ្ឌល​អាវកាស​ហ្គោដាត នៅ​រដ្ឋ​មារីលែន បាន​រាប់​បន្ថែម​ពេល​១​វិនាទី ពី​លើ​រយៈ​ពេល​សរុប​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ។ ដូច​នេះ បើ​អ្នក​មាន​អាម្មណ៍​ថា ឆ្នាំ​នោះ​មាន​រយៈ​ពេល​យូរ​ជាង​មុន​បន្តិច នោះ​អ្នក​គិត​ត្រូវ​ហើយ។ ហេតុអ្វី​បាន​ជា​ពួក​គេ​រាប់​បន្ថែម​រយៈ​ពេល​១​វិនាទី​យ៉ាង​ដូច​នេះ? ដោយ​សារ​ផែន​ដី​បាន​វិល​យឺត​ជាង​មុន​បន្តិច នោះ​រយៈ​ពេល​មួយ​ឆ្នាំ​ក៏​បាន​ប្រែ​ជា​យូរ​ជាង​មុន​បន្តិច។ ពេល​អ្នក​វិទ្យា​សាស្រ្ត​តាម​ដាន​វត្ថុ​ដែល​មនុស្ស​បង្កើត បាញ់​ឡើង​ទៅ​ក្នុង​អវកាស ពួក​គេ​ត្រូវ​តែ​ផ្ទៀង​ពេល​វេលា​ឲ្យ​ត្រូវ។ ការ​ធ្វើ​ដូច​នេះ គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​កម្ម​វិធី​បញ្ជៀស​ការ​បុក​គ្នា​ មាន​ភាព​ត្រឹម​ត្រូវ នោះ​បើ​យោង​តាម​អ្នក​វិទ្យា​សាស្រ្ត។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ សម្រាប់​មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន ការ​កើន​ឡើង ឬ​ការ​បាត់​បង់​រយៈ​ពេល​មួយ​វិនាទី គឺ​មិន​មាន​អ្វីខុស​ប្លែក​ទេ។ តែ​តាម​ព្រះ​គម្ពីរ ពេល​វេលា​របស់​យើង និង​របៀប​ដែល​យើង​ប្រើ​ពេល​វេលា គឺ​សំខាន់​ណាស់។ ឧទាហរណ៍ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រំឭក​យើង ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ១កូរិនថូស ៧:២៩ ថា “ពេល​វេលា​ខ្លី​ណាស់”។ ពេល​វេលា​សម្រាប់​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះ គឺ​មាន​កំណត់ ដូច​នេះ យើង​ត្រូវ​ប្រើ​វា ដោយ​ភាព​ឆ្លាត​វ័យ។ គាត់​បាន​ជំរុញ​យើង ឲ្យ “​លៃ​យក​ឱកាស​ឲ្យ​ទាន់​ពេល​ផង ពី​ព្រោះ​សម័យ​នេះ​អាក្រក់​ណាស់”(អេភេសូរ ៥:១៦)។ ការ​នេះ​មិន​មាន​ន័យ​ថា យើង​ត្រូវ​តែ​រាប់​វិនាទី​នីមួយ​ៗ ដូច​អ្នក​វិទ្យា​សាស្រ្ត​ឡើយ តែ​ពេល​ដែល​យើង​ពិចារណា​ អំពី​ភាព​រួញ​ខ្លី​នៃ​ជីវិត(ទំនុកដំកើង ៣៩:៤) យើង​អាច​នឹក​ចាំ អំពី​សារៈ​សំខាន់​នៃ​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​ពេល​វេលា…

Read article