ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានស្វែងយល់ អំពីទ្រឹស្តីរបស់តារាវិទូ ខូភ័រនីខឺស(Copernicus)ដែលបានរកឃើញថា យើងមិនមែនជាចំណុចកណ្តាលនៃចក្រក្រវាឡទេ។ ពិភពលោកមិនបានវិលជុំវិញខ្លួនយើងដែរ។ វាមិនបានរំកិលទៅមុខ តាមជំហានរបស់យើង តាមបង្គាប់ ឬតាមការសម្រេចចិត្តរបស់យើងឡើយ។ ទោះបីជាយើងប្រហែលជាចង់ឲ្យការទាំងនេះ កើតឡើងផ្ទុយពីនេះក៏ដោយ ក៏យើងមិនត្រូវរស់នៅសម្រាប់តែខ្លួនឯងឡើយ។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមូលទៅរកព្រះអម្ចាស់។ ទំនុកដំកើង ជំពូក ៣៣ បានចែងថា ព្រះអង្គនៅកណ្តាលអ្វីៗទំាងអស់នៅក្នុងធម្ម ជាតិ ហើយក៏គ្រប់គ្រងលើទាំងអស់ផង(ខ.៦-៩)។ ព្រះអង្គបានដាក់ព្រំដែនសមុទ្រ ហើយបានដាក់មហាសមុទ្រនៅក្នុងទីផ្ទុកទឹកដ៏ធំមហាសាល។ អ្វីៗក្នុងធម្មជាតិ មានដំណើរការ តាមច្បាប់ធម្មជាតិ ដែលព្រះអង្គបានតាក់តែង។
ព្រះអង្គក៏នៅកណ្តាលប្រជាជាតិទាំងឡាយផងដែរ(ខ.១០-១២)។ គ្មាននរណាអាចរៀបផែនការទាស់នឹងព្រះអង្គទេ។ ទីបំផុត គឺមានតែផែនការរបស់ព្រះអង្គទេ ដែលនឹងស្ថិតស្ថេរជាដរាប។ បំណងព្រះទ័យព្រះអង្គមិនដែលរង្គោះរង្គើរឡើយ។
និយាយរួម ជីវិតរបស់មនុស្សជាតិទាំងអស់ មិនអាចជៀសផុតពីព្រះអម្ចាស់ឡើយ(ខ.១៣-១៩)។ ព្រះអង្គបានទតមើលមនុស្សជាតិទាំងមូល។ ព្រះអង្គបានបង្កើតចិត្តយើងមក ហើយព្រះអង្គជ្រាបអំពីអ្វីៗទាំងអស់ ដែលយើងធ្វើ។ ហើយព្រះអង្គមានអំណាចនឹងជួយយើង ក្នុងការរស់នៅ ហើយរំដោះយើងឲ្យរួចពីស្ថានភាព ដែលយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។
ព្រះបានបង្កើតជីវិតយើងមក ដើម្បីឲ្យផ្តោតទៅលើព្រះអង្គ មិនមែនផ្តោតទៅលើខ្លួនឯងទេ។ តើយើងគួរដឹងគុណព្រះអង្គប៉ុណ្ណា ដែលយើងអាចបម្រើព្រះដែលមានអំណាចដូចនេះ ដែលបានគ្រប់គ្រងផ្នែកនីមួយៗ នៃជីវិតយើង។-Poh Fang Chia
