Mart Dehaan

You are here:
ចុងបញ្ចប់នៃសាច់រឿង

កុំ​យំ​ថ្វី មើល​ន៏ សត្វ​សិង្ហ​ដែល​កើត​ពី​ពូជអំបូរ​យូដា គឺជា​ឫសកែវ​នៃ​ហ្លួង​ដាវីឌ ទ្រង់​បាន​ឈ្នះ។ វិវរណៈ ៥:៥ អស់​រយៈពេល​ជាង៦ទសវត្សរ៍​មក​ហើយ ដែលគេ​បាន​ស្គាល់​សម្លេង​របស់ អ្នកអាន​ព័ត៌មាន ឈ្មោះ​ប៉ុល ហា​វេយ(Paul Harvey) តាមរយៈ​ការផ្សាយ​របស់​វិទ្យុ​អាមេរិក។ ក្នុង​ការ​អាន​ព័ត៌មាន ៦ថ្ងៃ ក្នុង​មួយ​សប្តាហ៍ គាត់​តែងតែ​និយាយ ដោយ​ពាក្យ​សម្តី​ដ៏​ប៉ិនប្រសប់​ថា “ប្រិយមិត្ត​បានដឹង អំពី​ព័ត៌មាន​នេះ​ហើយ ក្នុងរយៈពេល១នាទី​ទៀត ប្រិយមិត្ត​នឹង​បាន​ស្តាប់​រឿង​ដែល​នៅសល់”។ បន្ទាប់ពី​ការផ្សាយ​ពាណិជ្ជកម្ម​ដ៏​ខ្លី​មួយ គាត់​ក៏បាន​និយាយ អំពី​រឿង​ដែល​មិន​សូវ​មាន​គេ​ដឹង អំពី​ជន​ល្បីឈ្មោះ​ណា​ម្នាក់។ ​ទាល់តែដល់​ចុងបញ្ចប់​នៃ​សាច់រឿង ទើប​គាត់​បញ្ចេញ​ឈ្មោះ ឬ​ចំណុច​ដ៏​សំខាន់​ដទៃទៀត​របស់​អ្នកនោះ ហើយ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ គាត់​ក៏បាន​ធ្វើឲ្យ​ប្រិយមិត្ត​អ្នក​ស្តាប់ មានចិត្ត​សប្បាយរីករាយ នៅក្នុង​ការ​តាមដាន​រឿង​ ដោយ​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ពីដើម​ដល់​ចប់។ សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​ទទួលការ​បើក​សម្តែង អំពី​រឿង​ក្នុង​អតីតកាល និង​អនាគត ដែល​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​មក តាម​ការសន្យា​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ រឿង​ដែល​គាត់​បាន​ទទួលការ​បើក​សម្តែង​នោះ បាន​ចាប់ផ្តើម​ដោយ​ភាព​សោកសៅ។ គាត់​បាន​យំ​ឥត​ឈប់ ពេល​ដែល​គាត់​មិនឃើញ​មាន​នរណា​ម្នាក់​ដែល​បាន​កើតមក នៅ​លើ​ផែនដី ឬ​ស្ថាន​សួគ៌ អាច​បើក​បង្ហាញ​រឿង​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ​បន្ទាប់​ទៀត(វិវរណៈ ៤:១ ៥:១-៤)។ បន្ទាប់មក គាត់​ក៏បាន​ឮ​សម្លេង​និយាយប្រាប់​គាត់ ឲ្យ​មាន​សង្ឃឹម​ឡើង នៅក្នុង​សិង្ហ​នៃ​ពូជអំបូរ​យូដា (ខ.៥)។…

Read article
ការដឹងអំពីចុងបញ្ចប់ជាមុន

កាល​ទ្រង់​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើងវិញ នោះ​ពួក​សិស្ស​នឹកឃើញ​ថា ទ្រង់​បាន​មាន​ព្រះបន្ទូល​ពាក្យ​នោះ។ យ៉ូហាន ២:២២ ការ​អាន​ជំពូក​ចុងក្រោយ​របស់​រឿងប្រលោមលោក​បែប​អាថ៌កំបាំង មុននឹង​អាន​សៀវភៅរឿង​នោះ​ទាំងមូល ស្តាប់​មើលទៅ ហាក់ដូច​មិនមែន​ជា​គំនិតល្អ សម្រាប់​អ្នក​ដែល​ចូលចិត្ត​តាមដាន​សាច់រឿង​ដ៏​ល្អ​មួយ។ តែ​អ្នកខ្លះ​មាន​ភាព​សប្បាយ​រីករាយ​ជាង នៅក្នុង​ការ​អាន​សៀវភៅរឿង បើសិនជា​ពួក​គេ​បានដឹង​មុន​ថា រឿង​នោះ​មានការ​បញ្ចប់​ដូចម្តេច​ខ្លះ។ ក្នុង​សៀវភៅ​ដែល​លោក រី​ឆាត ហេយ(Richard Hays) បាន​និពន្ធ មាន​ចំណងជើង​ថា ការ​អាន​សៀវភៅ​បញ្ច្រាស គាត់​បាន​បង្ហាញ​យើង អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ការអនុវត្ត​ដូចនេះ នៅក្នុង​ការសិក្សា​ព្រះគម្ពីរ​ប៊ីប​របស់​យើង។ គាត់​បាន​បកស្រាយ អំពី​របៀប​ដែល​ពាក្យ​ដែល​មាន​ចែង និង​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ បាន​ប្រាប់​ទុកជាមុន រំឭក និង​យោង​ឲ្យ​គ្នា​ទៅវិញទៅមក ហេតុនេះ​គាត់​ក៏បាន​ប្រាប់​យើង​អំពី​មូលហេតុ ដែល​ការ​ដឹង​ជាមុន អំពី​ចុងបញ្ចប់​នៃ​សាច់រឿង​ព្រះគម្ពីរ មាន​សារៈសំខាន់​ចំពោះ​ការសិក្សា​ព្រះគម្ពីរ។ គាត់​ក៏បាន​រំឭក​អ្នកអាន​របស់​គាត់​ថា ទាល់តែ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើងវិញ ទើប​ពួក​សាវ័ក​ទ្រង់​យល់​អត្ថន័យ នៃ​ការ​អះអាង​របស់​ព្រះអង្គ​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​សង់​ព្រះវិហារ​ឡើងវិញ​ក្នុងរយៈពេល៣ថ្ងៃ បន្ទាប់ពី​ព្រះវិហារ​ត្រូវ​បាន​បំផ្លាញ។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “គឺ​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ពី​ព្រះវិហារ ដែល​ជា​រូបអង្គ​ទ្រង់​ទេ”(យ៉ូហាន ២:២១)។ ទាល់តែដល់​ពេលនោះ ទើប​ពួក​គេ​យល់​អត្ថន័យ នៃ​ការ​ប្រារព្ធ​ពិធីបុណ្យ​រំលង(មើល ម៉ាថាយ ២៦:១៧-២៩)។ ទាល់តែ​ពួក​គេ​បាន​ស្វែងយល់​អំពី​រឿង​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​សញ្ញាចាស់ ទើប​ពួក​គេ​អាច​យល់​ការ​បកស្រាយ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ អំពី​អារម្មណ៍​ដ៏​ជ្រាលជ្រៅ​ដែល​ស្តេច​នៅ​សម័យ​បុរាណ មាន​ចំពោះ​ដំណាក់​របស់​ព្រះ(ទំនុកដំកើង ៦៩:៩ យ៉ូហាន…

Read article
គ្មានពាក្យដែលអាចពណ៌នាបាន

អ្នកនោះ​បាន​លើកឡើង​ដល់​ស្ថាន​បរមសុខ ហើយ​បានឮ​ពាក្យ​ដែល​ថ្លែងប្រាប់​មិនបាន ក៏​គ្មាន​ច្បាប់​ឲ្យ​មនុស្ស​ណា​និយាយ​ឡើយ។ ២កូរិនថូស ១២:៣-៤ លោក​ថូម៉ាស អ័​គី​ណាស(ឆ្នាំ១២២៥-១២៧៤) ស្ថិត​ក្នុងចំណោម​អ្នកការពារ​សេចក្តី​ជំនឿ ដែល​មាន​ភាព​ល្បីល្បាញ​បំផុត របស់​ពួក​ជំនុំ។ តែ​ក្នុងរយៈពេល៣ខែមុន​ពេល​គាត់​ស្លាប់ មានរឿង​មួយ​បាន​កើតឡើង បណ្តាល​ឲ្យ​គាត់​ផ្អាក​ការ​និពន្ធ​សៀវភៅ ស៊ូ​ម៉ា ស៊ីអូ​ឡូ​ជី​កា ដែល​ជា​កេរដំណែល​ដ៏​ធំធេង ក្នុង​ការងារ​បម្រើ​ព្រះ ក្នុង​ជីវិត​គាត់។ ខណៈ​ពេល​ដែល​លោក​អ័​គី​ឡា​កំពុង​ជញ្ជឹងគិត អំពី​ព្រះ​កាយ​ដ៏​ឈឺចាប់ និង​ព្រះ​លោហិត​ដែល​ហូរ​ចុះ របស់​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ គាត់​មាន​ការ​​ប៉ះពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង បាន​ជា​គាត់​មិន​អាច​សរសេរ​ពាក្យ​អ្វី​ទៀត ក្នុង​សៀវភៅ​នោះ។ គាត់​ក៏បាន​និយាយ​ថា ពេលនោះ​គាត់​មិន​អាច​បន្ត​និពន្ធ​សៀវភៅ​នោះ​ទៀត​ឡើយ ព្រោះ​​ពាក្យ​ដែល​គាត់​សរសេរ​ហាក់ដូចជា​ចំបើង មិន​អាច​ពិពណ៌នា​អំពី​សេចក្តីល្អ​ព្រះអង្គ​ឲ្យបាន​គ្រប់គ្រាន់​ឡើយ។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​ធ្លាប់​មានការ​ប៉ះពាល់​ចិត្ត​ផង​ដែរ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ២កូរិនថូស គាត់​បាន​ពិពណ៌នា​ថា “ខ្ញុំ​ស្គាល់​មនុស្ស​នោះ (ទោះ​បើ​ក្នុង​រូបកាយ ឬ​ក្រៅ​ពី​រូបកាយ​ក្តី ខ្ញុំ​មិនដឹង​ទេ មានតែ​ព្រះ​ដែល​ទ្រង់​ជ្រាប) ថា អ្នកនោះ​បាន​លើកឡើង​ដល់​ស្ថាន​បរមសុខ ហើយ​បានឮ​ពាក្យ​ដែល​ថ្លែងប្រាប់​មិនបាន ក៏​គ្មាន​ច្បាប់​ឲ្យ​មនុស្ស​ណា​និយាយ​ឡើយ”(១២:៣-៤)។ សាវ័ក​ប៉ុល និង​លោក​អ័​គី​ណា​ស​បាន​នាំ​យើង ជញ្ជឹង​អំពី​ភាព​ធំធេង​នៃ​សេចក្តីល្អ​របស់​ព្រះ ដែល​គ្មាន​ពាក្យ ឬ​ហេតុ​ផល​ណា​អាច​ពិពណ៌នា​បាន​ឡើយ។ លោក​អ័​គី​ណាស​បាន​ទទួលស្គាល់​ថា សំណេរ​របស់​គាត់ មិន​អាច​ពិពណ៌នា ឲ្យ​សមនឹង​ការ​លះបង់​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​សម្រាប់​មនុស្ស។ តែ​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បន្ត​សរសេរ​សំបុត្រ​គាត់​រហូតដល់​ចប់ ដោយ​ដឹង​ថា គាត់​មិន​អាច​ពិពណ៌នា ឬ​បញ្ចប់​ដោយ​កម្លាំង​ខ្លួនឯង​បាន​ឡើយ។…

Read article
ពេលដែលពិភពលោកទាំងមូលច្រៀងសរសើរ

ដ្បិត​ទ្រង់​បាន​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​គុត ហើយ​ទ្រង់​បាន​លោះ​យើង​រាល់​គ្នា ដោយ​ព្រះលោហិត​ទ្រង់ ចេញ​ពី​គ្រប់​ទាំង​ពូជ​មនុស្ស គ្រប់​ភាសា គ្រប់​នគរ ហើយ​ពី​គ្រប់​ទាំង​សាសន៍ ថ្វាយ​ដល់​ព្រះ។ វិវរណៈ ៥:៩ ទំនុក​ភ្លេង​មួយ​សម្រាប់​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជ​កម្ម នៅ​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ១៩៧០ បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​មនុស្ស​មួយ​ជំនាន់។ គេ​បាន​បង្កើត​ភ្លេង​សម្រាប់​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជកម្ម​នេះ ធ្វើ​ជា​ផ្នែក​មួយ នៃ​យុទ្ធនា​ការ​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជកម្ម របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​កូកាកូឡា ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “របស់​ពិត”។ ទីបំផុត ក្រុម​អ្នក​ស្វែង​រក​ថ្មី ដែល​ជា​ជន​ជាតិ​អង់គ្លេស ក៏​បាន​យក​ទំនុក​ភ្លេង​នេះ ធ្វើ​ជា​បទ​ចម្រៀង​មួយ​បទ ដែល​មាន​ភាព​លេច​ធ្លោ​ជាង​គេ ក្នុង​ពិភព​លោក នៅ​សម័យ​នោះ។ ប៉ុន្តែ មនុស្ស​ជាច្រើន​នៅ​មិន​ទាន់​ភ្លេច​ការ​ច្រៀង​បទ​នេះ ដោយ​យុវជន​មួយ​ក្រុម នៅ​លើ​កំពូល​ភ្នំ ​ក្រៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម ដែល​មាន​ចាក់​ផ្សាយ​តាម​ទូរទស្សន៍ឡើយ​។ ក្នុង​បទ​ចម្រៀង​នេះ អ្នក​និពន្ធ​បាន​លេង​ពាក្យ ក្នុង​ការ​ពិពណ៌នា អំពី​សត្វ​ឃ្មំ និង​ដើម​ឈើ​ហូបផ្លែ ដើម្បី​បង្រៀន​ពិភព​លោក ឲ្យ​ច្រៀង​ចេញ​ពី​ចិត្ត និង​ភាព​សុខដុម​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​ច្រៀង ដែល​មាន​ភាព​អស្ចារ្យ​ជាង​នេះ​ទៀត។ គាត់​បាន​ទទួល​ការ​បើក​សម្តែង​ឲ្យ​ឃើញ “គ្រប់​ទាំង​អស់​ដែល​មាន​ជីវិត នៅ​ស្ថានសួគ៌​នៅ​ផែនដី នៅ​ក្រោម​ដី ហើយ​នៅ​ក្នុង​សមុទ្រ និង​គ្រប់​ទាំង​អស់​ដែល​នៅ​ស្ថាន​ទាំង​នោះ” ច្រៀង​បទ​ចម្រៀង​មួយ​បទ(វិវរណៈ ៥:១៣)។ បទ​ចម្រៀង​នេះ​គ្មាន​ការ​លេង​ពាក្យ​នោះ​ទេ គឺ​មាន​តែ​ការ​សរសើរ​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់។ តែ​គ្មាន​អ្វី​ដែល​មាន​តម្លៃ​ជាង​ការ​ប្រោស​លោះ…

Read article
មិត្តសំឡាញ់នៃមិត្តសំឡាញ់របស់ព្រះ

អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ឈ្មោះ​ថា​ទទួល​ខ្ញុំ ហើយ​អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​ខ្ញុំ នោះ​ក៏​ឈ្មោះ​ថា​ទទួល​ព្រះអង្គ ដែល​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក​ដែរ។ ម៉ាថាយ ១០:៤០ ភាព​រីក​រាយ​អាច​កើត​មាន នៅ​ពេល​ដែល​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​មនុស្ស​ដែល​យើង​ទើប​តែ​ជួប ក៏​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​យើង​ផង​ដែរ។ ឧទាហរណ៍ ម្ចាស់​ផ្ទះ​ដែល​មាន​ចិត្ត​ទូលាយ បាន​ស្វាគមន៍​ភ្ញៀវ​ដែល​មក​លេង​ផ្ទះ​ខ្លួន ដោយ​និយាយ​ដូច​នេះ​ថា “រីក​រាយ​ដែល​បាន​ជួប​អ្នក។ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ស៊ែម(Sam) ឬ​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​សាមែនថា(Samantha) ក៏​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ដែរ”។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ធ្លាប់​បាន​មាន​បន្ទូល​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ។ មនុស្ស​ទាំង​ហ្វូង​ៗ​បាន​ដើរ​តាម​ព្រះ​អង្គ បន្ទាប់​ពី​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រោស​ជម្ងឺ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន។ តែ​ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ក្លាយ​ជា​សត្រូវ​របស់​ពួក​អ្នក​ដឹក​នាំ​សាសនា​ក្នុង​តំបន់ ដោយ​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​ដែល​ពួក​គេ​ប្រើ​ព្រះ​វិហារ ជា​កន្លែង​រក​ស៊ី ហើយ​បាន​ប្រើ​ឥទ្ធិ​ពល​ខ្លួន​ក្នុង​ផ្លូវ​ខុស។ ក្នុង​ពេល​ដែល​ការ​ប៉ះ​ទង្គិច​មាន​ការ​កើន​ឡើង​នោះ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​បន្ថែម​ក្តី​អំណរ ការ​លះ​បង់ ហើយ​គេ​កាន់​តែ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ចំពោះ​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រទាន​ពួក​សិស្ស​ព្រះ​អង្គ នូវ​សមត្ថភាព​ប្រោស​ជម្ងឺ​អ្នក​ដទៃ ហើយ​ចាត់​ពួក​គេ​ឲ្យ​ទៅ​ប្រកាស​ថា នគរ​ព្រះ​ជិត​មក​ដល់​ហើយ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ធានា​ពួក​សាវ័ក​ថា “អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​ខ្ញុំ នោះ​ក៏​ឈ្មោះ​ថា​ទទួល​ព្រះ​អង្គ”(១០:៤០) ហើយ​ក៏​ទទួល​ព្រះ​វរបិតា ដែល​បាន​ចាត់​ព្រះ​អង្គ​ឲ្យ​មក​ផង​ដែរ។ តើ​មាន​មិត្ត​ភាព​អ្វី ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ​ជីវិត ដូច​មិត្ត​ភាព​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រទាន​យើង​ទេ? ដ្បិត​នរណា​ដែល​បើក​ទ្វារ​ផ្ទះ​ខ្លួន ឬ​ឲ្យ​ទឹក​ត្រជាក់​មួយ​ពែង ដល់​សិស្ស​ព្រះ​អង្គ​ណា​ម្នាក់ នោះ​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធានា​ពួក​គេ​ថា ពួក​គេ​នឹង​មិន​បាត់​រង្វាន់​របស់​ខ្លួន​ឡើយ។ រឿង​នេះ​បាន​កើត​ឡើង​តាំង​ពី​យូរ​មក​ហើយ តែ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ​អង្គ​បាន​រំឭក​យើង​ថា  យើង​នៅ​តែ​ចំា​បាច់​ត្រូវ​ស្វាគមន៍​គេ និង​ទទួល​ការ​ស្វាគមន៍​ពី​អ្នក​ដទៃ តាម​របៀប​ជា​ច្រើន ក្នុង​នាម​ជា​មិត្ត​សំឡាញ់ នៃ​មិត្ត​សំឡាញ់​របស់​ព្រះ។—Mart DeHaan តើ​អ្នក​អាច​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ…

Read article
សេរីភាពពិតប្រាកដ ក្នុងយុត្តិធម៌របស់ព្រះគ្រីស្ទ

តើ​ព្រះយេហូវ៉ា​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ​ឲ្យ​ឯង​ប្រព្រឹត្ត​ដូច​ម្តេច បើ​មិន​មែន​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​សុចរិត ឲ្យ​ស្រឡាញ់​សេចក្តី​សប្បុរស ហើយ​ឲ្យ​ដើរ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ​នៃ​ខ្លួន ដោយ​សុភាព​រាបទាបប៉ុណ្ណោះ។ មីកា ៦:៨ ស្តេច​សេសារ អូគូស្ទ(ឆ្នាំ ៦៣ មុនគ.ស ដល់ ១៤នៃគ.ស) ជា​អធិរាជ​ទី១ នៃ​ចក្រភព​រ៉ូម៉ាំង បាន​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​គេ​ទទួល​ស្គាល់​ថា ទ្រង់​ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ប្រទេស​ដែល​មាន​ច្បាប់ និង​របៀប​រៀប​រយ។ ទ្រង់​បាន​កសាង​ចក្រភព​ទ្រង់ ដោយ​ប្រើ​ញើស​ឈាម​របស់​ទាសករ ការ​លើក​ទ័ព​ឈ្លាន​ពាន​ទឹក​ដី​ជិត​ខាង និង​ការ​ស៊ីសំណូក តែ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​ប្រព័ន្ធ​ច្បាប់​ដែល​ការពារ​សិទ្ធិ​របស់​ពលរដ្ឋ​ទ្រង់ ហើយ​ឲ្យ​គេ​សង់​រូប​ចម្លាក់ តំណាង​ឲ្យ​ភាព​យុត្តិធម៌។ ទ្រង់​ក៏​បាន​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​ជំរឿន ជា​ហេតុ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​នាង​ម៉ារា និង​លោក​យ៉ូសែប ត្រូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ភូមិ​បេថ្លេហិម ជា​កន្លែង​កំណើត​របស់​ក្សត្រ ដែល​គេ​បាន​រង់​ចាំ​ជា​យូរ​មក​ហើយ ដែល​មាន​ភាព​ធំ​ប្រសើរ រហូត​ដល់​ចុង​បំផុត​នៃ​ផែនដី​(មីកា ៥:២-៤)។ ស្តេច​អូគូស្ទ និង​ពិភព​លោក​មិន​បាន​នឹក​ស្មាន​ថា មាន​ក្សត្រ​មួយ​អង្គ​ដែល​ធំ​ប្រសើរ​ជាង​ទ្រង់ ដែល​នឹង​មាន​ព្រះជន្ម និង​សុគត ដើម្បី​បង្ហាញ​ថា យុត្តិធម៌​ពិត​ប្រាកដ​មាន​លក្ខណៈ​ដូចម្តេច។ កាល​ប៉ុន្មាន​សតវត្សរ៍​មុន នៅ​សម័យ​ហោរា​មីកា រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ បាន​ធ្លាក់​ចូល​ម្តង​ទៀត ទៅ​ក្នុង​វប្បធម៌​នៃ​ការ​ភូត​កុហក ហិង្សា និង “ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ទុច្ចរិត”(៦:១០-១២)។ រាស្រ្ត​ជាទី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ​ឈប់​មើល​ទៅ​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​អង្គ​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​សុចរិត ឲ្យ​ស្រឡាញ់​សេចក្តី​សប្បុរស ហើយ​ឲ្យ​ដើរ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ​នៃ​ខ្លួន ដោយ​សុភាព​រាបទាប(ខ.៨)។ ពិភព​លោក​ត្រូវ​ការ​ព្រះ…

Read article
វីរបុរស ជនផ្តាច់ការ និងព្រះយេស៊ូវ

ដ្បិត​ខ្ញុំ​បាន​ផ្តាច់​ចិត្ត​ថា នៅ​ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​ស្តាប់​រឿង​អ្វី​ទៀត ក្រៅ​ពី​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​ទេ ហើយ​គឺ​ដែល​ទ្រង់​ត្រូវ​ឆ្កាង​ផង។ ១កូរិនថូស ២:២ លោក​ប៊ីថូវិន(Beethoven) ​មាន​កំហឹង។ ពី​ដំបូង​គាត់​ចង់​ដាក់​ចំណង​ជើង​ឲ្យ​ទំនុក​បទ​ភ្លេង​ទី​៣​របស់​គាត់​ថា “បូណាប៉ាត”។ ក្នុង​សម័យ​ដែល​មាន​ភាព​ផ្តាច់​ការ​ខាង​សាសនា និង​នយោបាយ គាត់​បាន​មើល​ឃើញ​លោក​ណាប៉ូលេអុង បូណាប៉ាត(Napoleon Bonaparte) ជា​វីរបុរស​របស់​ប្រជាជន​បារាំង និង​ជា​ជើង​ឯក​ក្នុង​ការ​ស្វែង​រក​សេរីភាព​ឲ្យ​ប្រជាជន។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​មេទ័ព​បារាំង​ម្នាក់​នេះ បាន​តាំង​ខ្លួន​ជា​ព្រះ​ចៅ​អធិរាជ អ្នក​និពន្ធ​បទ​ភ្លេង​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​រូប​នេះ​ក៏​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​គំនិត។ គាត់​បាន​ចាត់​ទុក​អតីត​វីរបុរស​របស់​គាត់ ជា​មនុស្ស​កំហូច និង​ជន​ផ្តាច់​ការ ហើយ​ក៏​បាន​លប់​ឈ្មោះ​បូណាប៉ាត ចេញ​ពី​ក្រដាស​បទ​ភ្លេង​របស់​គាត់ ទាល់​តែ​ដាច់​រលាត់ ក្លាយ​ជា​ប្រហោង​នៅ​លើ​ក្រដាស​នោះ។​ អ្នក​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ នៅ​សម័យ​ពួកជំនុំ​ដំបូង​ប្រាកដ​ជា​មាន​ការ​ខក​ចិត្ត ពេល​ដែល​ក្តី​សង្ឃឹម​ថា នឹង​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​របប​នយោបាយ ក៏​បាន​រលាយ​អស់។ ពួក​គេ​សង្ឃឹម​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ជួយ​ពួក​គេ​ឲ្យ​រស់​នៅ ដោយ​គ្មាន​ការ​បង់​ពន្ធ​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ​ឲ្យ​ស្តេច​សេសារ ដែល​ជា​ជន​ផ្តាច់​ការ និង​គ្មាន​វត្តមាន​កង​ទ័ព​រ៉ូម៉ាំង​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​ពួក​គេ។ តែ​ជា​ច្រើន​ទសវត្សរ៍​ក្រោយ​មក ចក្រ​ភព​រ៉ូម៉ាំង​នៅ​តែ​បន្ត​គ្រប់​គ្រង​ពិភព​លោក។ អ្នក​នាំ​ព្រះ​រាជ​សារ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ​នៅ​តែ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច និង​ភាព​កម្សោយ។ ពួក​សិស្ស​របស់​ព្រះ​អង្គ នៅ​ខ្វះ​ភាព​ពេញ​វ័យ​ខាង​វិញ្ញាណ និង​ការ​ឈ្លោះ​ប្រកែក​គ្នា​(១កូរិនថូស ១:១១-១២ ៣:១-៣)។ ប៉ុន្តែ ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ក៏​បាន​កើត​មាន។ សាវ័ក​ប៉ុល​មិន​បាន​ផ្តោត​ទៅ​លើ​ការ​អ្វី​ដែល​មិន​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នោះ​ឡើយ។ សំបុត្រ​ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ បាន​ចាប់​ផ្តើម បញ្ចប់ និង​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ…

Read article
ការស្តីបន្ទោសដែលធ្វើឲ្យកាន់តែឈឺចាប់

មនុស្ស​កើត​មក​តែង​មាន​សេចក្តី​វេទនា ដូច​ជា​ផ្កា​ភ្លើង​ចេះ​តែ​ហើរ​ទៅ​លើ​ដែរ។ យ៉ូប ៥:៧ ក្នុង​អំឡុង​យុគសម័យ​មាស​នៃ​វិទ្យុ លោក​ហ្វ្រេដ អាលែន (ឆ្នាំ១៨៩៤-១៩៥៦) បាន​ប្រើ​ភាព​វិជ្ជមាន​និយម ក្នុង​រឿង​កំប្លែង ដើម្បី​នាំ​មក​នូវ​ស្នាម​ញញឹម ដល់​ជំនាន់​មនុស្ស​ដែល​កំពុង​រស់​នៅ ក្នុង​ស្រមោល​នៃ​វិបត្តិ​សេដ្ឋ​កិច្ច និង​សង្រ្គាម​លោក។ ភាព​កំប្លុក​កំប្លែង​របស់​គាត់ បាន​កើត​ចេញ​ពី​ការ​ឈឺ​ចាប់​ផ្ទាល់​ខ្លួន។ គាត់​បាន​បាត់​បង់​ម្តាយ​គាត់ មុន​ពេល​គាត់​មាន​អាយុ​៣​ឆ្នាំ ហើយ​ក្រោយ​មក គាត់​ក៏​បាន​ឈប់​រស់​នៅ​ជា​មួយ​ឪពុក​គាត់ ដែល​ជា​មនុស្ស​ញៀន​ថ្នាំ។ គាត់​ធ្លាប់​បាន​ជួយ​សង្រ្គោះ​ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់ ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​គ្រោះ​ថ្នាក់​ចរាចរណ៍ ក្នុង​ផ្លូវ​ទីក្រុង​ញូយ៉ក​ដ៏​មមាញឹក ដោយ​និយាយ​នូវ​ពាក្យ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ចង​ចាំ​មួយ ទៅ​កាន់​ក្មេង​នោះ​ថា “តើ​ឯង​កើត​អី អា​ក្មេង​តូច? តើ​ឯង​មិន​ចង់​ធំ​ឡើង ហើយ​ជួប​បញ្ហា​ទេ​ឬ?” ជីវិត​របស់​លោក​យ៉ូប​បាន​ជួប​នូវ​ទុក្ខ​លំបាក​ជា​ច្រើន។ ពី​ដំបូង​គាត់​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ជំនឿ​របស់​គាត់ តែ​ទី​បំផុត​គាត់​ក៏​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​ភាព​អស់​សង្ឃឹម ហើយ​មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​កាន់​តែ​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់ ដោយ​ការ​ស្តី​បន្ទោស។ ដោយ​ការ​បញ្ចេញ​យោបល់​ដ៏​សម​ហេតុ​ផល ពួក​គេ​ក៏​បាន​ជំរុញ​ឲ្យ​គាត់​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស​ខ្លួន​ឯង​(៤:៧-៨) ហើយ​រៀន​សូត្រ​ពី​ការ​កែ​តម្រង់​របស់​ព្រះ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​រក​ឃើញ​កម្លាំង ដើម្បី​សើច​ដាក់​បញ្ហា​របស់​គាត់​(៥:២២)។ មិត្ត​សំឡាញ់​ដែល​មក​កម្សាន្ត​ចិត្ត​លោក​យ៉ូប សុទ្ធ​តែ​មាន​បំណង​ល្អ​ទេ ទោះ​ពួក​គេ​បាន​និយាយ​ខុស​ក៏​ដោយ​(១:៦-១២)។ មុន​នោះ ពួក​គេ​ក៏​មិន​បាន​នឹក​ស្មាន​សោះ​ថា ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ខុស​មក​លើ​មិត្ត​សំឡាញ់​ខ្លួន ដូច​ជា​សត្រូវ។ ពួក​គេ​ក៏​មិន​បាន​នឹក​ស្មាន​ថា លោក​យ៉ូប​ដែល​ជា​អ្នក​កាន់​ទុក្ខ​បែរ​ជា​ត្រូវ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទៅ​វិញ (៤២:៧-៩)។ ហើយ​ពួក​គេ​ក៏​មិន​នឹក​ស្មាន​ថា នៅ​សម័យ​ក្រោយ​មក មាន​ព្រះ​មួយ​អង្គ​ដែល​នឹង​ទទួល​រង​ការ​ចោទ​ប្រកាន់ ដោយ​សារ​គេ​យល់​ច្រឡំ​អំពី​ទ្រង់ ហើយ​ព្រះ​អង្គ​ជា​ប្រភព​នៃ​ក្តី​អំណរ​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត​របស់​យើង។​—Mart…

Read article
អំណាចនៃដំណឹងល្អ

ចក្រភព​រ៉ូម៉ាំង​នៅ​សម័យ​បុរាណ មាន​ដំណឹង​ល្អ​មួយ​បែប តាម​ប្រពៃណី​សាសនា​របស់​ខ្លួន។ លោក​វើជីល(Virgil) ដែល​ជា​កវី​កំណាព្យ បាន​ពិពណ៌នា​ថា ព្រះ​ហ្ស៊ូស ដែល​ជា​ស្តេច​របស់​ពួក​ព្រះ​នៃ​ជន​ជាតិ​ក្រិក បាន​ចេញ​ព្រះ​រាជ​ក្រឹត្យ ឲ្យ​ជន​ជាតិ​រ៉ូម៉ាំង​មាន​នគរ​មួយ ដែល​គ្មាន​ទី​បញ្ចប់ ឬ​គ្មាន​ព្រំដែន។ ទ្រង់​ក៏​បាន​ជ្រើស​រើស​ស្តេច​អ៊ូគូស្ទូស(Augustus) ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​បុត្រា​របស់​ព្រះ និង​ជា​អ្នក​សង្រ្គោះ​ពិភព​លោក ដោយ​នាំ​មក​នូវ​យុគសម័យ​មាស ដែល​មាន​សន្តិភាព និង​ភាព​សម្បូរ​សប្បាយ។​ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ មិន​មែន​មនុស្ស​ទំាង​អស់​សុទ្ធ​តែ​ចាត់​ទុក​គំនិត​នេះ ជា​ដំណឹង​ល្អ​នោះ​ទេ។ សម្រាប់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន វា​ជា​រឿង​ពិត​ដែល​គេ​មិន​ចង់​ឲ្យ​កើត​ឡើង តែ​បាន​កើត​ឡើង ដោយសារ​កណ្តាប់​ដៃ​ដែក របស់​កង​ទ័ព និង​ពេជ្ឈឃាត​របស់​ព្រះចៅ​អធិរាជ​អង្គ​នោះ។ ភាព​រុង​រឿង​នៃ​ចក្រ​ភព​រ៉ូម៉ាំង​បាន​សង់​ឡើង នៅ​លើ​ខ្នង​នៃ​ទាសករ ដែល​បម្រើ ដោយ​គ្មាន​សិទ្ធិ​ជា​មនុស្ស ឬ​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ដើម្បី​បំពេញ​ចិត្ត​ពួក​ម្ចាស់​ទាសករ ដែល​គ្រប់​គ្រង​ពួក​គេ។​ គឺ​ក្នុង​ពិភព​លោក​ប្រភេទ​នេះ​ហើយ ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ណែនាំ​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​គាត់​ថា ជា​អ្នក​បម្រើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​(រ៉ូម ១:១)។ កាល​ពី​មុន សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ស្អប់​ព្រះ​នាម​ព្រះ​យេស៊ូវ​ណាស់។ ហើយ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ផ្ទាល់​ក៏​បាន​រង​ទុក្ខ ដោយសារ​ព្រះ​អង្គ​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា ព្រះ​អង្គ​ជា​ស្តេច​នៃ​សាសន៍​យូដា និង​ជា​​ព្រះ​អង្គ​សង្រ្គោះ​នៃ​ពិភព​លោក។​ នេះ​ជា​ដំណឹង​ល្អ ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពន្យល់​ប្រាប់​គេ ក្នុង​សំបុត្រ​ទាំង​មូល ដែល​គាត់​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម។ គាត់​ថា ដំណឹង​ល្អ​នេះ​ជា “ព្រះ​ចេស្តា​នៃ​ព្រះ សំរាប់​នឹង​ជួយ​សង្គ្រោះ​ដល់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ”(ខ.១៦)។ អ្នក​ដែល​កំពុង​រង​ទុក្ខ​នៅ​ក្រោម​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ស្តេច​សេសា ពិត​ជា​ត្រូវ​ការ​ដំណឹង​ល្អ​នេះ​ណាស់។ គឺ​ដំណឹង​ល្អ​នៃ​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ​ដែល​បាន​សុគត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង…

Read article
ធំប្រសើរជាងភាពរុងរឿងរបស់មនុស្ស

ស្តេច​សេសារ-អូគូស្ទ ត្រូវ​បាន​គេ​នឹក​ចាំ​ថា ជា​អធិរាជ្យ​ទី​មួយ និង​អស្ចារ្យ​បំផុត​របស់​ចក្រ​ភព​រ៉ូម៉ាំង។ ទ្រង់​បាន​ប្រើជំនាញ​នយោ​បាយ និង​អំណាច​ទាហាន ដើម្បី​កំចាត់​សត្រូវ​របស់​ទ្រង់ និង​ពង្រីក​ចក្រ​ភព​របស់​ទ្រង់ ហើយ​កែ​ប្រែ​ទីក្រុង​រ៉ូម ពី​តំបន់​រស់​នៅ​រាយ​ប៉ាយ ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​ទីក្រុង​ដ៏​ស៊ីវីល័យ ដែល​មាន​រូប​ចម្លាក់ និង​ព្រះ​វិហារ​សាសនា ធ្វើ​ពី​ថ្ម​ម៉ាប​។ ពល​រដ្ឋ​នៃ​ចក្រ​ភព​រ៉ូម ដែល​ស្រឡាញ់​អធិរាជ្យ​អូគូស្ទ បាន​ហៅ​ទ្រង់​ថា បិតាជាតិ​ដែល​មក​ពី​ស្ថាន​សួគ៌ និង​អ្នក​ជួយ​សង្រ្គោះ​មនុស្ស​ជាតិ។ នៅ​ពេល​ដែល​រាជ្យ៤០​ឆ្នាំ​របស់​ទ្រង់ បាន​ឈាន​ដល់​ទី​បញ្ចប់ ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ចុង​ក្រោយ​ជាផ្លូវ​ការ “ខ្ញុំ​បាន​កសាង​ទីក្រុង​រ៉ូម ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​ដែល​ទីក្រុង​នេះ​គ្រាន់​តែ​ជា​ទីក្រុង​ធ្វើ​ពី​ឥដ្ឋ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​វា​ប្រែក្លាយ​ជា​ទីក្រុង​ធ្វើ​ពី​ថ្ម​ម៉ាប មុន​ពេល​ខ្ញុំ​ចាក​ចេញ​ទៅ”។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ បើ​យោង​តាម​មហេសី​របស់​ទ្រង់ តាម​ពិត បន្ទូល​ចុង​ក្រោយ​របស់​ទ្រ​ង់គឺ “​តើ​ខ្ញុំ​បាន​រួម​ចំណែក នៅ​ក្នុង​ផ្នែក​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ល្អ​ឬ​ទេ? បន្ទាប់​មក គេ​បាន​ទះដៃ​អបអរ​ខ្ញុំ​ហើយ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ចាក​ចេញ​ទៅ”។ អ្វី​ដែល​ស្តេច​អូគូស្ទ​មិន​បាន​ជ្រាប​នោះ​គឺ ទ្រង់​បាន​បំពេញ​នូវ​តួនាទី​បន្ទាប់​បន្សំ​ដ៏​សំខាន់ ក្នុង​រឿង​មួយ ដែល​ធំ​ប្រសើរ​ជាង​រឿង​របស់​ទ្រង់។ ក្នុង​ស្រមោល​នៃ​រាជ្យ​របស់​ទ្រង់ ព្រះ​រាជ​បុត្រា​នៃ​ព្រះ​បាន​យាង​មក​ប្រសូត្រ ជា​កូន​ប្រុស​របស់​ជាង​ឈើ ដើម្បី​បើក​បង្ហាញ​នូវ​អ្វី​ដែល​ល្អ​អស្ចារ្យ​ជាង​ជ័យ​ជម្នះ​កង​ទ័ព ព្រះវិហារ ទីលាន​ប្រកួត ឬ​រាជ​វាំង​របស់​ចក្រ​ភព​រ៉ូម៉ាំង​ទៅ​ទៀត​(លូកា ២:១)។ ព្រះ​រាជ​បុត្រា​នៃ​ព្រះ​ មាន​ព្រះ​នាម​ថា យេស៊ូវ។​ នៅ​ពេល​យប់ ដែល​ជន​រួម​ជាតិ​ទ្រង់​ទាម​ទា​ឲ្យ​ពួក​រ៉ូម៉ាំង​យក​ទ្រង់​ទៅឆ្កាង​សម្លាប់ ទ្រង់​បាន​អធិស្ឋាន​សូម​ព្រះ​វរបិតា​ដំកើង​ទ្រង់ ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ​វរបិតា​…

Read article