សរសើរដំកើងព្រះអង្គក្នុងពេលងងឹត
“នោះយ៉ូបក៏ក្រោកឡើងហែកអាវខ្លួន ហើយកោរសក់ រួចផ្តួលខ្លួនក្រាបចុះដល់ដីថ្វាយបង្គំ ដោយពាក្យថា ទូលបង្គំបានចេញពីផ្ទៃម្តាយមកដោយខ្លួនទទេ ហើយនឹងត្រឡប់ទៅវិញដោយទទេដែរ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានប្រទានមក ហើយទ្រង់ក៏បានដកយកទៅវិញ សូមឲ្យព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាបានព្រះពរចុះ ក្នុងគ្រប់សេចក្តីទាំងនោះយ៉ូបមិនបានធ្វើបាបឡើយ ក៏មិនបានប្រកាន់ទោសដល់ព្រះដែរ”។ យ៉ូប ១:២០-២២ លោកយ៉ូបប្រហែលជាស្ថិតក្នុងចំណោមគំរូនៃការអត់ធន់ នឹងទុក្ខវេទនាដែលអស្ចារ្យបំផុតក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ទោះគាត់ជាបុរសដែលសុចរិត រកកន្លែងបន្ទោសមិនបានក៏ដោយ ក៏ក្នុងរយៈពេល១ថ្ងៃ គាត់បានរងគ្រោះ ដោយសារការស្លាប់របស់កូនទាំងអស់ និងបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិស្ទើរគ្មានសល់។ តែគាត់បានឆ្លើយតប ដោយទទួលស្គាល់អធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះអង្គ នៅក្នុងពេលគាត់មានបាប ក៏ដូចជាពេលគាត់ធ្លាក់ខ្លួនក្រ និងនៅក្នុងការប្រទានពេលដែលមានអំណរ ក៏ដូចជាពេលដ៏សោកសៅ។ ខណៈពេលដែលការខកចិត្ត និងការឈឺចាប់ បានគ្របសង្កត់ជីវិតគាត់ គាត់ក៏បានកោរសក់ ស្លៀកពាក់រ៉ូបកណ្តាច ហើយក្រាបនៅលើដី មិនគ្រាន់តែនៅក្នុងការឈឺចាប់ តែក៏នៅក្នុងការថ្វាយបង្គំផងដែរ។ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់នោះ ក្នុងពេលដ៏ងងឹតនៃការឈឺចាប់នេះ “លោកយ៉ូបមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ឬបន្ទោសព្រះអម្ចាស់ឡើយ”។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានទុកចិត្តលើការរបៀបចំរបស់ព្រះ ទាំងទឹកភ្នែក។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា គាត់ទទួលស្គាល់ថា ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា អង្គទ្រង់កំពុងធ្វើអ្វី ក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់។ ព្រះទ្រង់ស័ក្តិសមនឹងទទួលការសរសើររបស់យើង សូម្បីតែក្នុងពេលដែលពិបាកបំផុត។ លោកយ៉ូបដឹងថា ពេលវេលារបស់គាត់ស្ថិតក្នុងព្រះហស្តព្រះ(ទំនុកដំកើង ៣១:១៥)។ មនុស្សភាគច្រើនបានឆ្លងកាត់ការរស់នៅ ដោយការទួញយំ ដោយការឈឺចុកចាប់…
Read article
