May

You are here:
ព្រះយេស៊ូវ​មិន​ប្រកាន់​អតីត​កាល​របស់​យើង

ម៉ាថាយ ២៨:១៦-២០ គ្រប់​ទាំង​អំណាច​បាន​ប្រគល់​មក​ខ្ញុំ​នៅ​លើ​ស្ថាន​សួគ៌ ហើយ​លើ​ផែនដី​ផង​។ ម៉ាថាយ ២៨:១៨ បន្ទាប់​ពី​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​រំដោះ​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ ឈ្មោះ​ចេហ្វ(Geoff) ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ការ​ញៀន​ថ្នាំ ខ្ញុំ​នៅតែ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​អំពី​គាត់​។ យើង​បាន​ឆ្លង​កាត់​ការ​លំបាក​ជា​ច្រើន​ជាមួយ​គ្នា ហើយ​ជួនកាល ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ផ្ដោត​ចិត្ត​ទៅលើ​អតីត​កាល​ដ៏​ពិបាក​របស់​គាត់ ជា​ជាង​ផ្ដោត​ចិត្ត​ទៅលើ​អនាគត​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រៀបចំ​សម្រាប់​គាត់​។ ឪពុក​ម្តាយ​ដែល​មាន​កូន​ញៀន​ថ្នាំ ច្រើនតែ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ថា ពួក​គេ​នឹង​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​រក​ការ​សេព​គ្រឿងញៀន​ទៀត ហើយ​ថ្ងៃ​មួយ ក្នុង​ការ​ជួបជុំ​គ្រួសារ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ប្រាប់​ចេហ្វ​ថា “កូន​កុំ​ភ្លេច យើង​មាន​ខ្មាំង​សត្រូវ​មួយ ហើយ​វា​មាន​អំណាច​ខ្លាំង​ណាស់”។ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “បាទ​ប៉ា​ខ្ញុំ​ដឹង​ហើយ វា​មាន​អំណាច តែ​វា​មិន​អាច​គ្រប់​គ្រង​កូន​បានទេ”។ ក្នុង​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ អំពី​អំណាច​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ដែល​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ​យើង ឲ្យ​រួច​​ពី​បាប ហើយ​បាន​កែ​ប្រែ​ជីវិត​យើង ពេលណា​យើង​មើលទៅ​ព្រះអង្គ​។ ភ្លាមៗ​នោះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ពាក្យ​ពេចន៍​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល ទៅ​កាន់​សិស្ស​ព្រះអង្គ មុន​ពេល​ព្រះអង្គ​ជិត​ដល់​ពេល​យាង​ទៅ​ព្រះវរបិតា​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “គ្រប់​ទាំង​អំណាច​បាន​ប្រគល់​មក​ខ្ញុំ​នៅ​លើ​ស្ថាន​សួគ៌ ហើយ​លើ​ផែនដី​ផង”(ម៉ាថាយ ២៨:១៨)។ ព្រះយេស៊ូវ​ដែល​បាន​សុគត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ហើយ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ បាន​បើក​ផ្លូវ​ឲ្យ​យើង​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះអង្គ ទោះ​យើង​មាន​អតីត​កាល​ដូច​ម្តេច​ក៏ដោយ​។ ព្រះអង្គ​គ្រប់​គ្រង​ពេល​អតីត​កាល និង​ពេល​អនាគត​របស់​យើង​។ ដោយសារ​ព្រះអង្គ​បាន​សន្យា​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​គង់នៅ​ជាមួយ​យើង​ជា​រៀង​រហូត(ខ.២០) នោះ​យើង​អាច​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​សម្រេច​បំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះអង្គ ហើយ​ជីវិត​យើង​ស្ថិត​ក្នុង​ព្រះ​ហស្ត​ព្រះអង្គ​ជានិច្ច​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រទាន​យើង​នូវ​ក្តី​សង្ឃឹម ប្រសើរ​ជាង​ក្តី​សង្ឃឹម​ទាំង​អស់ ជា​ក្តី​សង្ឃឹម​ដែល​ល្អ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះ​យើង…

Read article
ការសោកសង្រេង និងក្តីអំណរ

ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​បណ្តាជន​រក​ស្គាល់​សូរ​សំឡេង​ណា​ដែល​អរ​សប្បាយ និង​សូរ​សំឡេង​របស់​អ្នក​ដែល​យំ នោះ​មិនបានទេ។ អែសរ៉ា ៣:១៣ គ្រួសារ​របស់​អេនជេឡា(Angela) បាន​ជាប់​នៅក្នុង​ការ​សោកសង្រេង ដោយសារ​ពួក​គេ​មានការ​កាន់ទុក្ខ​ជាបន្តបន្ទាប់ ចំពោះ​ការ​ស្លាប់​របស់​មនុស្ស​បី​នាក់ ក្នុងរយៈពេល​តែ៤សប្តាហ៍​ប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់ពី​ការ​កាន់ទុក្ខ ដោយសារ​ការបាត់បង់​ជីវិត​ភ្លាមៗ​របស់​ក្មួយប្រុស​របស់​គាត់ គាត់​ក៏បាន​ជួបជុំគ្នា​ជាមួយ​បងប្អូន​ស្រី​របស់​គាត់​ពីរ​នាក់ នៅ​ជុំវិញ​តុ ក្នុង​ផ្ទះបាយ អស់​រយៈពេល៣ថ្ងៃ ហើយក៏​បាន​ចេញ​ពី​ផ្ទះ ដើម្បី​ទិញ​កោដិ​ដាក់​ធាតុ ទិញ​អាហារ​នៅ​ក្រៅ​ផ្ទះ និង​ចូលរួម​ពិធីបុណ្យ​សព។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ទួញ​យំ ដោយសារ​ការ​ស្លាប់​របស់​មេសិន(Mason) ពួក​គេ​ក៏បាន​អរ​សប្បាយ​ផង​ដែរ ចំពោះ​រូបថត​អេកូ​របស់​កូន ដែល​កំពុង​លូតលាស់​ក្នុង​ផ្ទៃ​របស់​ប្អូនស្រី​ពៅ​របស់​គាត់។ ពេល​មួយ អេនជេឡា​ក៏បាន​រក​ឃើញ​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត ក្នុង​កណ្ឌ​អែសរ៉ា​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​សញ្ញាចាស់។ បទ​គម្ពីរ​នោះ​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការដែល​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​វិលត្រឡប់​មក​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម​វិញ បន្ទាប់ពី​ចក្រភព​បាប៊ីឡូន​បាន​បំ​ផ្លាញ​ព្រះវិហារ និង​និរទេស​ពួក​គេ ចេញពី​ទីក្រុង​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​ពួក​គេ(មើល អែសរ៉ា ១)។ ខណៈ​ពេល​ដែល​លោក​អែសរ៉ា​ឃើញ​គេ​សាងសង់​ព្រះវិហារ​ឡើងវិញ គាត់​ក៏បាន​ឮ​សម្លេង​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ ដោយ​អំណរ(៣:១០-១១)។ ប៉ុន្តែ ទន្ទឹម​នឹង​នោះ គាត់​ក៏បាន​ស្តាប់​សម្លេង​ទួញ​យំ របស់​អ្នក​ដែល​បាន​នឹក​ចាំ អំពី​ការរស់នៅ មុន​ពេល​ការ​និរទេស (ខ.១២)។ អេនជេឡា​បាន​រក​ឃើញ​ការកម្សាន្ត​ចិត្តជា​ពិសេស ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ដែល​បាន​ចែងថា “បណ្តាជន​រក​ស្គាល់​សូរ​សំឡេង​ណា​ដែល​អរ​សប្បាយ និង​សូរ​សំឡេង​របស់​អ្នក​ដែល​យំ នោះ​មិនបាន​ទេ ពីព្រោះ​គេ​ស្រែក​ជា​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​សូរ​សំរែក​នោះ ក៏​ឮ​ទៅ​ឆ្ងាយ​ផង”(ខ.១៣)។ គាត់​បាន​ទទួលស្គាល់​ថា ទោះ​គាត់​កំពុង​លិចលង់​ក្នុង​ការ​សោកសង្រេង​ជ្រៅ​យ៉ាងណាក៏ដោយ…

Read article
ព្រះដែលស្អាងឡើងវិញ

អញ​នឹង​ឲ្យ​មាន​ខ្យល់​ដង្ហើមចូល​ក្នុង​ឯង​រាល់គ្នា ហើយ​ឯង​នឹង​មានជីវិត​ឡើង។ អេសេគាល ៣៧:៥ កាលពី​ថ្ងៃទី៤ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៦ ទឹកជំនន់​ដ៏​ហិនហោច បាន​បង្ក​ការ​ជន់​លិច​ទី​ក្រុង​ផ្លូ​រិន ប្រទេស​អ៊ីតាលី បណ្តាល​ឲ្យ​មានការ​ខូចខាត​ផ្ទាំងគំនូរ​ពិធី​លៀង​ព្រះអម្ចាស់​ចុងក្រោយ ជា​ស្នាដៃ​ដ៏​ល្បីល្បាញ​របស់​លោក​ហ្ស៊រហ្សូ វ៉ា​សារី(Giorgio Vasari)។ ផ្ទាំងគំនូរ​លើ​ជញ្ជាំង​នេះ​បាន​លិច​នៅ​ក្រោម​ភក់ និង​ទឹក ហើយនិង​ប្រេង​ក្តៅ អស់​រយៈពេល​ជាង១២ម៉ោង។ ពណ៌​ថ្នាំ​របស់​វា​បាន​ប្រែជា​ទន់ ហើយ​ស៊ុម​ឈើ​ក៏បាន​ខូចខាត​យ៉ាងដំណំ ធ្វើឲ្យ​មនុស្សជា​ច្រើន​ជឿ​ថា ផ្ទាំងគំនូរ​នេះ​មិន​អាច​ជួសជុល​បានទេ។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ បន្ទាប់ពី​មានការ​ប្រឹងប្រែង​អភិរក្ស​យ៉ាង​ផ្ចិតផ្ចង់ អស់​រយៈពេល៥០ឆ្នាំ អ្នកជំនាញ និង​អ្នក​ស្ម័គ្រចិត្ត អាច​ជម្នះ​ឧបសគ្គ​ដ៏​ធំ​សម្បើម ហើយក៏​បាន​ជួសជុល​ផ្ទាំងគំនូរ​ដ៏​មានតម្លៃ យ៉ាង​ជោគជ័យ។ កាល​ចក្រភព​បាប៊ីឡូន​ចូលកាន់​កាប់​ទឹកដី​អ៊ីស្រាអែល ប្រជាជន​ធ្លាក់​ចូលក្នុង​ភាព​អស់សង្ឃឹម ដោយ​ហ៊ុមព័ទ្ធ ទៅ​ដោយ​សេចក្តី​ស្លាប់ និង​ភាព​ហិនហោច ដែល​តម្រូវឲ្យ​មានការ​ស្តា​ឡើងវិញ(មើល​បរិទេវ ១)។ ក្នុង​អំឡុង ពេល​ដ៏​វឹកវរ​នោះ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​នាំ​ហោរា​អេសេគាល ទៅ​ជ្រលងភ្នំ​មួយ ហើយក៏​បាន​ប្រទាន​ការ​បើក​សម្ដែង​នៅ​កន្លែង ដែល​មាន​ឆ្អឹង​ខ្មោច​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​គាត់។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​សួរ​គាត់​ថា “តើ​ឆ្អឹង​ទាំងនេះ​នឹង​រស់​ឡើងវិញ​បាន​ឬ?” ហោរា​អេសេគាល​ក៏បាន​ទូល​ឆ្លើយ​ថា “ឱ​ព្រះអម្ចាស់​យេហូវ៉ា​អើយ ទ្រង់​ជ្រាប​ហើយ”(អេសេគាល ៣៧:៣)។ ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​ប្រាប់​គាត់ ឲ្យ​ថ្លែង​ទំនាយ​អំពី​ឆ្អឹង​ទាំងនោះ ដើម្បីឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​មានជីវិត​រស់​ឡើងវិញ។ លោក​ហោរា​ក៏បាន​ពិពណ៌នា​ថា “កំពុង​ដែល​ខ្ញុំ​ទាយ នោះ​មាន​ឮ​សូរ​ក្រិក​ៗ…

Read article
ប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសេចក្តីសង្ឃឹម

គង់តែ​ខ្ញុំ​នឹង​រីករាយ ដោយសារ​ព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំ​នឹង​អរ​សប្បាយ​ក្នុង​ព្រះ​ដ៏​ជួយសង្គ្រោះ​ខ្ញុំ​ដែរ។ ហាបាគុក ៣:១៨ មាន​ពេល​មួយ​ប្អូនស្រី​ខ្ញុំ​អាយុ៧ឆ្នាំ បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ប៉ា​នឹង​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ ព្រោះ​គាត់​បាន​ផ្ញើ​ផ្កា​នេះ​ឲ្យ​ខ្ញុំ”។ កាលនោះ ប៉ា​របស់​យើង​បាន​បាត់ខ្លួន ក្នុង​បេសកកម្ម ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​សង្គ្រាម។ មុន​ពេល​ប៉ា​ចេញ​ទៅ​បំពេញបេសកកម្ម គាត់​បាន​កុម្ម៉ង់​ទិញ​ផ្កា សម្រាប់​ខួបកំណើត​របស់​ប្អូនស្រី​ខ្ញុំ​ទុកជាមុន ហើយ​គេ​ក៏បាន​ដឹក​ផ្កា​មកដល់ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​បាត់ខ្លួន។ តែ​ប្អូនស្រី​ខ្ញុំ​និយាយ​ត្រូវ ប៉ា​ពិតជា​បាន​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ​មែន បន្ទាប់ពី​ស្ថានការណ៍​នៃ​ការ​ប្រយុទ្ធ​ដ៏​គ្រោះថ្នាក់។ ហើយ​ប៉ុន្មាន​ទសវត្សរ៍​ក្រោយមក នាង​នៅតែ​រក្សាទុក​ថូផ្កា ដែល​ធ្លាប់​ដាក់​ផ្កា​ទាំងនោះ ជា​ការ​រំឭក ឲ្យ​បន្ត​មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ជានិច្ច។ ជួនកាល ការ​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​នូវ​សេចក្តី​សង្ឃឹម ក្នុង​ពិភពលោក​ដែល​ប្រេះ​បែក និង​មាន​ពេញដោយ​អំពើបាប មិនមែន​ជា​ការ​ងាយ​ឡើយ។ ឪពុក​ទាំងឡាយ​មិន​តែងតែ​អាច​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ ហើយ​ជួនកាល កូន​ៗ​មិន​អាច​សម្រេច​ក្តី​ប្រាថ្នា ដែល​ចង់​ឲ្យ​ពួក​គាត់​ត្រឡប់មកវិញ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់ប្រទាន​ក្តី​សង្ឃឹម ក្នុង​កាលៈទេសៈ ដែល​ពិបាក​បំផុត។ នៅក្នុង​សម័យ​សង្រ្គាម​ផ្សេងទៀត ហោរា​ហាបាគុក បាន​ថ្លែង​ទំនាយ​អំពី​ការឈ្លានពាន​របស់​ចក្រភព​បាប៊ីឡូន ចូល​នគរ​យូដា(ហាបាគុក ១:៦ មើល ២ពង្សាវតា​ក្សត្រ ២៤) តែ​នៅ​តែ​បញ្ជាក់​ថា ព្រះ​ទ្រង់​តែងតែ​ល្អជា​និច្ច(ហាបាគុក ១:១២-១៣)។ ហោរា​ហាបាគុក​នៅតែ​ចងចាំ​សេចក្តី​សប្បុរស​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ចំពោះ​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ​កាលពីមុន បាន​ជា​គាត់​ប្រកាស​ថា “ទោះ​បើ​ដើម​ល្វា​មិន​មាន​ផ្កា ក៏​ឥតមាន​ផ្លែ​ទំពាំងបាយជូរ…

Read article
ការអ្វីដែលមានតែព្រះវិញ្ញាណអាចធ្វើបាន

រួច​គេ​បាន​ពេញជា​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ទាំងអស់ ក៏​តាំង​និយាយ​ភា​សា​ផ្សេងៗ តាមដែល​ព្រះវិញ្ញាណ​ប្រទាន​ឲ្យ។ កិច្ចការ ២:៤ ក្នុងអំឡុងពេល​ពិភាក្សា​គ្នា អំពី​សៀវភៅ​មួយ​ក្បាល ស្តីអំពី​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ និពន្ធដោយ ទេវវិទូ​អា​ឡឺម៉​ង់ អាយុ៩៤ឆ្នាំ ឈ្មោះ យ័រ​ហ្គិន មុ​លម៉ាន់(Jürgen Moltmann) អ្នក​សម្ភាស​ម្នាក់​បាន​សួរ​គាត់​ថា “តើ​អ្នកធ្វើ​ដូចម្តេច ឲ្យ​ព្រះវិញ្ញាណ​ធ្វើការ​ក្នុង​ជីវិត​អ្នក? តើ​អ្នក​​លេបថ្នាំ​ឬ? តើ​ក្រុមហ៊ុន​ផលិត​ថ្នាំពេទ្យ ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ព្រះវិញ្ញាណ​ឬ?” លោក​មុ​លម៉ាន់​ក៏បាន​ជ្រួញ​ចិញ្ចើម គ្រវីក្បាល ហើយ​ឆ្លើយ​ថា “តើ​ខ្ញុំ​អាច​ធ្វើអ្វី​បាន? យើង​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​កិច្ចការ​អ្វី​មួយ ឲ្យ​ព្រះវិញ្ញាណ​ធ្វើការ​នោះ​ទេ។ ចូរ​រង់ចាំ​ព្រះអង្គ ហើយ​ព្រះអង្គ​នឹង​ធ្វើ​ការ​របស់​ព្រះអង្គ”។ លោក​មុលម៉ាន់​បាន​និយាយ​សង្កត់ធ្ងន់ អំពី​កំហុស​របស់​យើង ដែល​ជឿ​ថា កម្លាំង និង​ជំនាញ​របស់​យើង ធ្វើឲ្យ​មាន​អ្វីៗ​កើត​ឡើង។ បទ​គម្ពីរ​កិច្ចការ​បាន​បង្ហាញថា ព្រះ​ទ្រង់​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្វីៗ​កើត​មាន។ ក្នុង​សម័យ​ពួក​ជំនុំ​ដំបូង ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើឲ្យ​ការ​អស្ចារ្យ​កើតឡើង មិនមែន​ដោយសារ​យុទ្ធសាស្ត្រ ឬ​សមត្ថភាព​ដឹកនាំ​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​មនុស្ស​នោះ​ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះវិញ្ញាណ​បាន​យាងចុះ​មក “ដូចជា​ខ្យល់បក់​គំហុក​យ៉ាង​ខ្លាំង”(២:២)ចូល​ទៅ​ក្នុង​បន្ទប់ ដែល​ពួក​សាវ័ក​ជួបជុំគ្នា។ បន្ទាប់មក ព្រះវិញ្ញាណ​ក៏បាន​វាយ​បំបែក​ការ​ប្រកាន់វណ្ណៈ ដោយ​ប្រមូល​ផ្តុំ​មនុស្ស​មាន​ប្រវត្តិ​ខុសគ្នា ចូលក្នុង​សហគមន៍​ថ្មី​មួយ។ ពួក​សាវ័ក​ក៏​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល ដូច​អ្នកដទៃ​ផង​ដែរ ពេល​ដែល​បានឃើញ​ព្រះ​ធ្វើការ ក្នុង​ពួក​គេ។ ពួក​គេ​មិនបាន​ធ្វើឲ្យ​មាន​ព្រឹត្ត​ការណ៍​ណាមួយ​កើតឡើង​ទេ តែ​ដោយ​ជំនួយ​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ(ខ.៤)។…

Read article
តូចតែធំប្រសើរ

ដ្បិត​តើ​អ្នកណា​បាន​មើលងាយ​ក្នុង​ថ្ងៃ​នៃ​ការ​បន្តិចបន្តួច​នោះ? សាការី ៤:១០ កីឡាករ​ហែលទឹក​មហាវិទ្យាល័យ​ម្នាក់​មាន​ការ​ព្រួយបារម្ភ​ថា ល្បឿន​នៃ​ការ​ហែលទឹក​របស់​នាង​យឺត​ពេក មិន​អាច​ចូលរួម​ប្រកួត​នៅ​អូឡាំពិក​បានទេ។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​លោក​ខេន អូ​ណូ(Ken Ono) ជា​សាស្រ្តា​ចារ្យ​គណិតវិទ្យា​បាល​សិក្សា​អំពី​វិធី​សាស្រ្ត​នៃ​ការ​ហែលទឹក​របស់​នាង គាត់​ក៏បាន​រក​ឃើញ​វិធី​ជួយ​ឲ្យ​នាង​អាច​ហែលទឹក​បាន​លឿន​ជាងមុន៦វិនាទី ដែល​ជា​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ដ៏​សំខាន់ ក្នុង​កំរិត​នៃ​ការប្រកួត​នៅ​អូឡាំពិក។ គាត់​បាន​ដាក់​ឧបករណ៍​ស្ទង់​នៅ​លើ​ខ្នង​របស់​នាង ពេល​នាង​ហ្វឹកហាត់​ហែលទឹក​ហើយ​គាត់​បាន​រក​ឃើញ​ចំណុច​តូច​មួយ​ដែល​ត្រូវ​កែ​លម្អ ដែល​អាច​ធ្វើឲ្យ​កីឡាករ​រូប​នេះ អាច​ហែលទឹក​កាន់តែ​មានប្រសិទ្ធភាព និង​ទទួលជោគជ័យ​ក្នុង​ការប្រកួត​បាន។ ការ​កែ​តម្រង់ ក្នុង​រឿង​ខាងវិញ្ញាណ​អាច​នាំមក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ដ៏​ធំ សម្រាប់​យើង​ផង​ដែរ។ ហោរា​សាការី​បាន​បង្រៀន​គោលការណ៍​ស្រដៀង​នេះ ដល់​សំណល់​នៃ​ជនជាតិយូដា ដែល​កំពុង​បាក់ទឹកចិត្ត និង​លោក​សូ​រ៉ូបា​បិល ជាជាង​សំណង់ ដើម្បី​សាងសង់​ព្រះវិហារ​របស់​ព្រះ​ឡើងវិញ បន្ទាប់ពី​ពួក​គេ​បាន​និរទេស។ ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​ដល់​លោក​សូរ៉ូបាបិល​ថា មិនមែន​ដោយ​ឥទ្ធិ​ឫទ្ធិ ឬ​ដោយ​អំណាច​ទេ គឺ​ដោយសារ​វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះអង្គ​វិញ(សាការី ៤:៦)។ គឺ​ដូចដែល​ហោរា​សាការី បាន​ប្រកាស​ថា “តើ​អ្នកណា​បាន​មើលងាយ​ក្នុង​ថ្ងៃ​នៃ​ការ​បន្តិចបន្តួច​នោះ?”(ខ.១០)។ ពួក​ជន​និរទេស​ទាំងនោះ​ព្រួយបារម្ភ​ថា ព្រះវិហារ​ដែល​ពួក​គេ​សាងសង់​នឹង​មិន​អាច​ប្រៀបផ្ទឹម​នឹង​ព្រះវិហារ ដែល​បាន​សាងសង់ ក្នុង​រាជ​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បានទេ។ ប៉ុន្តែ ដូចដែល​កីឡាករ​ហែលទឹក​បាន​ទៅ​ប្រកួត​នៅ​អូឡាំពិក ឈ្នះ​បាន​មេដាយ​មួយ បន្ទាប់ពី​នាង​ព្រម​ទទួលការ​កែ​តម្រង់ ពួក​ជាង​របស់​លោក​សូរ៉ូបាបិល​ក៏​រៀន​បាន​ថា សូម្បីតែ​កិច្ចការ​ដ៏​តូច និង​ត្រឹមត្រូវ ដោយ​ជំនួយ​មក​ពី​ព្រះ អាច​នាំមក​នូវ​ជោគជ័យ​ពេញ​ដោយ​អំណរ បើ​សិន​ជា​កិច្ចការ​ដ៏​តូច​នោះ បាន​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះអង្គ។ នៅ​ក្នុង​ព្រះអង្គ កិច្ចការ​ដ៏​តូច​ក្លាយជា​កិច្ចការ​ដ៏​ធំ​ប្រសើរ។—PATRICIA RAYBON…

Read article
ព្រះយេស៊ូវជាចម្លើយ

មើល យើង​ឃើញ៤នាក់ ឥត​ជាប់ចំណង​សោះ កំពុង​ដើរ​នៅ​កណ្តាល​ភ្លើង ឥតមាន​អ្វី​សោះ ឯអ្នក​ទី៤ក៏​មាន​ភាព​ដូចជា​កូន​ព្រះ។ ដានីយ៉ែល ៣:២៥ មានរឿង​មួយ​ដំណាល​ថា បន្ទាប់ពី​លោក​អាល់​បឺត អា​ញស្តា​ញ(Albert Einstein) បាន​បញ្ចប់​ការ​ធ្វើដំណើរ​មួយ​លើក​ទៀត ក្នុង​ការ​បង្រៀន​តាម​បណ្តា​សកលវិទ្យាល័យ អ្នកបើកបរ​ឡាន​របស់​គាត់ ក៏បាន​លើកឡើង​ថា ខ្លួន​បាន​ស្តាប់​ការ​បង្រៀន​របស់​គាត់​គ្រប់គ្រាន់​ល្មម​នឹងអាច​បង្រៀន​បាន។ លោក​អាញស្តាញ​ក៏​បាន​បបួល​អ្នកបើកបរ​គាត់ ឲ្យ​ផ្លាស់​ប្តូរ​តួនាទី​គ្នា នៅ​សកលវិទ្យាល័យ​បន្ទាប់ ដោយ​​នៅ​ទីនោះ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ធ្លាប់​ឃើញ​មុខ​គាត់​នៅឡើយ​ទេ។ អ្នកបើកបរ​ក៏បាន​យល់ព្រម ហើយក៏​បាន​ឡើង​បង្រៀន​យ៉ាង​រៀបរយ។ បន្ទាប់មក ម៉ោង​សំណួរចម្លើយ​ក៏បាន​មកដល់។ មាន​អ្នកចូលរួម​ម្នាក់​បាន​ចោទ​ជា​សំណួរ យ៉ាង​គឃ្លើន អ្នកបើកបរ​ក៏បាន​ឆ្លើយ​ថា “ខ្ញុំ​អាច​មើលឃើញ​ថា លោក​ជា​សាស្ត្រា​ចារ្យ​ដ៏​ឆ្លាត​វ័យ តែ​ខ្ញុំ​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល​ណាស់ ពេល​ដែល​បានឃើញ​លោក​សួរ​សំណួរ​ដ៏​សាមញ្ញ​យ៉ាងនេះ ដែល​សូម្បីតែ​អ្នកបើកបរ​ឡាន​ខ្ញុំ ក៏​អាច​ឆ្លើយ​បាន​ដែរ”។ បន្ទាប់មក លោក​អាញស្តាញ ដែល​បាន​ក្លែងខ្លួន​ជា​អ្នកបើកបរ​ក៏បាន​ឆ្លើយ​សំណួរ​នោះ។ មាន​ពេល​មួយ មិត្ត​ភក្តិ​ទាំង៣នាក់​របស់​លោក​ដានីយ៉ែល ត្រូវ​ធ្វើការ​សម្រេចចិត្ត​ដ៏​សំខាន់។ ស្តេច​នេប៊ូក្នេសា​បាន​គំរាម​ដាក់ទោស​ពួក​គេ ដោយ​បោះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​គុក​ភ្លើង បើ​ពួក​គេ​មិន​ថ្វាយបង្គំ​រូប​ព្រះ​របស់​ទ្រង់​ទេ។ ទ្រង់​សួរ​ពួក​គេ​ថា “តើមាន​ព្រះ​ឯណា​ដែល​អាច​នឹង​ដោះ​ឯង​រាល់គ្នា ឲ្យ​រួចពី​កណ្តាប់​ដៃ​យើង​បាន?”(ដានីយ៉ែល ៣:១៥)។ មិត្តសំឡាញ់​ទាំង​បី​នៅតែ​បដិសេធន៍​មិនព្រម​ឱនក្បាល​ថ្វាយបង្គំ​រូប​ព្រះ​នោះ ដូចនេះ ស្តេច​ក៏បាន​ឲ្យ​គេ​ដុតភ្លើង​ឲ្យ​ក្តៅ​ជាង​មុន​៧​ដង ហើយក៏​បាន​ឲ្យ​គេ​បោះ​ពួក​គេ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​គុក​ភ្លើង​នោះ។ ពួក​គេ​មិន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​គុក​ភ្លើង​នោះ​តែម្នាក់ឯង​ទេ។ មាន “ទេវតា”…

Read article
ធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងថ្វាយព្រះយេស៊ូវ

ទោះ​បើ​ការអ្វី​ដែល​អ្នករាល់គ្នា​នឹង​ធ្វើ ដោយ​ពាក្យសំដី ឬ​កិរិយា​ក៏ដោយ ចូរ​ធ្វើ​ទាំងអស់ ដោយ​ព្រះនាម​នៃ​ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ។ កូល៉ុស ៣:១៧ កាល​ចេហ្វ(Jeff) មាន​អាយុ១៤ឆ្នាំ ម្តាយ​គាត់ បាន​នាំ​គាត់​ទៅ​មើល​អ្នក​ចម្រៀង​ដ៏​ល្បីល្បាញ​ម្នាក់។ លោក ប៊ី ចេ ថូម៉ាស(B. J. Thomas) បាន​ជាប់​ខ្លួន នៅក្នុង​ការរស់នៅ​ដែល​បំផ្លាញ​ខ្លួនឯង ក្នុង​ការ​ធ្វើដំណើរ​ប្រគំ​តន្ត្រី គឺ​មិន​ខុសពី​អ្នកចម្រៀង​ជាច្រើន នៅ​សម័យ​នោះ។ តែ​នេះ​ជា​បញ្ហា​ដែល​គាត់​មាន មុន​ពេល​គាត់ និង​ភរិយា​គាត់ បានឮ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​។ ជីវិត​របស់​ពួក​គេ​មានការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ។ នៅពេល​យប់​នៃ​ការ​ប្រគំ​តន្រ្តី អ្នកចម្រៀង​រូប​នេះ​បាន​ចាប់ផ្តើម​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ការកម្សាន្ត​សប្បាយ​ដល់​ហ្វូង​មនុស្ស​ដែល​កំពុង​មានចិត្ត​ក្លៀវក្លា។ តែ​បន្ទាប់ពី​បាន​ច្រៀង​បទចម្រៀង​ដ៏​ល្បីល្បាញ​របស់​គាត់​បាន​ពីរបី​បទ មាន​បុរស​ម្នាក់​បាន​ស្រែក​ពី​ក្នុងចំណោម​ហ្វូង​មនុស្ស ឲ្យ​គាត់​ច្រៀង​បទចម្រៀង​មួយ​បទ​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ​។ លោក​ប៊ី ចេ ក៏បាន​ឆ្លើយតប​ដោយ​គ្មាន​ការ​ស្ទាក់ស្ទើរ​ថា គាត់ទើប​តែ​បាន​ច្រៀង​បទចម្រៀង​បួន​បទ​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ​ហើយ។ រឿង​នេះ​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ៤ទសវត្សរ៍​ហើយ តែ​លោក​ចេហ្វ នៅតែ​នឹក​ចាំ​ពេល​ដែល​គាត់​ដឹង​ថា អ្វីៗ​ដែល​យើង​ធ្វើ​ក៏ដោយ គឺ​គួរតែ​ធ្វើ​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ​ គឺ​សូម្បីតែ​កិច្ចការ​ដែល​មិន​ទាក់ទង​នឹង​ជំនឿ​ក៏ដោយ។ ជួនកាល ក្នុង​ជីវិត​យើង យើង​មិនដឹង​ថា មាន​កិច្ចការ​អ្វីខ្លះ​ដែល​ពិតជា​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ​នោះ​ទេ។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ក្បួនខ្នាត​ដើម្បី​វាស់​ឲ្យដឹង​ថា មាន​កិច្ចការ​អ្វីខ្លះ​ដែល​យើង​អាច​ធ្វើ​ថ្វាយព្រះ។ តើ​យើង​កំពុងតែ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការ​បន្ទាបខ្លួន និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ហើយ​បាន​ធ្វើជា​គំរូ​ល្អ ក្នុង​កិច្ចការ​ដែល​យើង​ធ្វើ ដែល​មាន​ដូចជា​ការ​ច្រៀង ការ​ធ្វើ​កិច្ចការ​ផ្ទះ…

Read article
សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃដ៏មានពរ

ដ្បិត​តើមាន​អ្នកណា​អាច​នឹង​បរិភោគ ឬ​នឹង​មាន​សេចក្តី​អំណរ​ជាជាង​យើង​នេះ? សាស្តា ២:២៥ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មើលទៅ​ហ្វូង​មនុស្ស​កំពុង​ប្រជ្រៀតគ្នា​ចូល​ទៅ​ក្នុង​រថភ្លើង នៅពេល​ព្រឹក ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ភាព​ធុញថប់​នឹង​ការងារ​នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃច័ន្ទ កំពុងតែ​រើ​ឡើង​ទៀតហើយ។ ពេល​ខ្ញុំ​ឃើញ​ទឹក​មុន​ក្រញូវ ដ៏​ងោកងុយ របស់​អ្នកដំណើរ​ដែល​កំពុង​ផ្តុំគ្នា​យ៉ាង​កកកុញ​ក្នុង​ទូរថភ្លើង ខ្ញុំ​អាច​និយាយ​បាន​ថា ក្នុងចំណោម​ពួក​គេ គ្មាន​នរណា​ចង់ទៅ​ធ្វើការ​ទេ។ ភាព​ធុញថប់​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នៅ​លើ​ផ្ទៃមុខ​ពួក​គេ ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នកខ្លះ​រុញគ្នា ដើម្បី​រក​កន្លែង​ឈរ ហើយ​មនុស្ស​កាន់តែ​ច្រើន​បាន​ខំ​ប្រជ្រៀត​ខ្លួន​ចូល​ថែមទៀត។ បន្ទាប់ពីនេះ ពួក​គេ​នឹង​ទៅដល់​កន្លែង​ធ្វើការ ដោយចិត្ត​ធុញទ្រាន់ មួយថ្ងៃ​ទៀត។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ថា កាល​មួយឆ្នាំ​មុន រថភ្លើង​មិន​មាន​មនុស្ស​ជិះ ដោយសារ​ការ​បិទ​ខ្ទប់ ក្នុង​ពេល​ជំងឺ​កូ​វីត១៩ កំពុង​រាតត្បាត បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ការរស់នៅ​ប្រចាំថ្ងៃ មិន​អាច​ប្រព្រឹត្តទៅ​ជា​ធម្មតា។ កាលនោះ យើង​ថែមទាំង​មិន​អាច​ចេញទៅ​ទិញ​អាហារ ហើយ​អ្នកខ្លះ​ថែមទាំង​នឹក​កន្លែង​ធ្វើការ​ទៀត​ផង។ តែ​ឥឡូវនេះ យើង​បាន​វិលត្រឡប់​ទៅ​រក​សភាព​ដើម​ស្ទើរតែ​ទាំងស្រុង ហើយ​មនុស្សជា​ច្រើន​បាន​វិលត្រឡប់​ទៅ​ធ្វើការ​នៅ​ការិយាល័យ ជា​ធម្មតា​វិញ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ដឹង​ថា “សកម្មភាព​ប្រចាំថ្ងៃ” គឺជា​ដំណឹង​ដ៏​ល្អ ហើយ “សកម្មភាព​ដែល​យើង​ធ្វើ​ដដែលៗ” គឺជា​ព្រះពរ! ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​ធ្វើការ​សន្និដ្ឋាន​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ បន្ទាប់ពី​បាន​ជញ្ជឹងគិត អំពី​ការងារ​ដ៏​ហត់នឿយ​ប្រចាំថ្ងៃ ដែល​ហាក់ដូចជា​គ្មាន​ប្រយោជន៍(សាស្តា ២:១៧-២៣)។ នៅពេល​ខ្លះ កិច្ចការ​ទាំងនោះ​ហាក់ដូចជា​មិន​ចេះ​ចប់ “គ្មានន័យ” ហើយ​គ្មាន​ប្រយោជន៍អ្វី(ខ.២១)។ តែ​បន្ទាប់មក…

Read article
មិនមែនជាក្តីស្រមៃទេ

«ឯង​ដែល​ដេកលក់​អើយ ចូរ​ភ្ញាក់​ឡើង ឲ្យ​ក្រោក​ពី​ពួក​មនុស្ស​ស្លាប់​ឡើង នោះ​ព្រះគ្រីស្ទ​នឹង​ភ្លឺ​មក​លើ​ឯង»។ អេភេសូរ ៥:១៤ មាន​ជំងឺ​ផ្លូវ​ចិត្ត​មួយ​ដែល​ធ្វើឲ្យ​អ្នក​ជំងឺ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ពួក​គេ​កំពុង​រស់នៅ​ក្នុង​ការយល់​សប្តិ​មួយ ដែល​មិន​អាច​ភ្ញាក់​ដឹង​ខ្លួន​បាន។ អ្នក​ដែល​មាន​បញ្ហា​នេះ ច្រើនតែ​មាន​អារម្មណ៍​ថា អ្វី​ៗ​នៅ​ជុំវិញ​ខ្លួន​ពួក​គេ គ្រាន់តែ​ជា​ការ​ស្រមើ​ស្រមៃ។ អ្នក​ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ដ៏​រ៉ាំរ៉ៃ​ដូចនេះ​ អាច​ត្រូវ​គ្រូពេទ្យ​ពិនិត្យ​ឃើញថា ពួក​គេ​មាន​ជំងឺផ្លូវចិត្ត តែ​គេ​ជឿ​ថា វា​ជា​បញ្ហា​សុខភាព​ផ្លូវចិត្ត​ដែល​កើតមាន​ជា​ធម្មតា ជាពិសេស​ក្នុងអំឡុងពេល​ដែល​មាន​ស្រ្តេស​ច្រើន។ ប៉ុន្តែ ជួនកាល អារម្មណ៍​ដូចនេះ​នៅតែ​បន្ត​មាន សូម្បីតែ​នៅពេល​ដែល​ជីវិត​ហាក់ដូចជា​ដំណើរការ​ល្អ។ គឺ​ធ្វើ​មើលតែ​គំនិត​យើង​មិន​អាច​ទុកចិត្ត​ថា ការ​ល្អ​ពិតជា​កំពុងតែ​កើតឡើង​អញ្ចឹង។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ចែង អំពី​បញ្ហា​ស្រដៀង​នេះ ដែល​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​ជួប នៅពេល​ដែល​ពួក​គេ​មិនដឹង​ថា ព្រះ​ចេស្តា និង​ការ​រំដោះ​របស់​ព្រះអង្គ​វា​ជា​រឿង​ពិត ឬ​ជា​ការ​ស្រមៃ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​កិច្ចការ ជំពូក១២ ពេល​ដែល​ទេវតា​បាន​រំដោះ​លោក​ពេត្រុស ចេញពី​គុក និង​ការប្រហារ​ជីវិត​ដែល​អាច​កើតមាន(ខ.២,៤) ព្រះគម្ពីរ​បាន​ពិពណ៌នា​ថា សាវ័ក​ពេត្រុស “ឥតមាន​ដឹង​ជា​ការដែល​កើតមក ដោយសារ​ទេវតា​នោះ ពិត​ឬ​មិន​ពិត​ទេ គឺ​គាត់​ស្មាន​ថា​បានឃើញ​ការ​ជាក់ស្តែង​វិញ​(ខ.៩-១០)។ ពេល​ទេវតា​នាំ​គាត់​ចេញក្រៅ​គុក​ហើយ ទីបំផុត សាវ័ក​ពេត្រុស​ក៏បាន​ដឹងខ្លួន​ឡើង ហើយ​ដឹង​ថា ទេវតា​ពិតជា​បាន​រំដោះ​គាត់​មែន(ខ.១១)។ ក្នុង​ពេល​ដ៏​លំបាក ក៏ដូចជា​ពេល​ដ៏​រីករាយ ជួនកាល យើង​អាច​ពិបាក​ជឿ​មួយ​រយ​ភាគរយ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​កំពុងធ្វើការ​ក្នុង​ជីវិត​យើង។ តែ​យើង​អាច​ទុកចិត្ត​ថា ពេលណា​យើង​រង់​ចំា​ព្រះអង្គ…

Read article