ក្លិនដ៏ក្រអូបនៃព្រះគ្រីស្ទ

ខ្ញុំ​ស្គាល់​ម្ចាស់​កសិដ្ឋាន​ម្នាក់ ដែល​កំពុង​រស់​នៅ​ក្បែរ​ក្រុង​ឡូមេតា រដ្ឋ​តិច​សាស់។ ចៅ​ប្រុស​ទាំង​ពីរ​នាក់​របស់​គាត់ ជា​មិត្ត​ល្អ​បំផុត​របស់​ខ្ញុំ។ យើង​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ក្រុង​ជា​មួយ​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​ដើរ​តាម​គាត់ ពេល​ដែល​គាត់​ទៅ​ទិញ​ឥវ៉ាន់ និង​ជជែក​ជា​មួយ​មនុស្ស​ដែល​គាត់​ស្គាល់។​ គាត់​ស្គាល់​ឈ្មោះ​របស់​ពួក​គេ​ម្នាក់​ៗ ហើយ​ក៏​បាន​ដឹង អំពី​រឿង​របស់​ពួក​គេ។ គាត់​ក៏​បាន​ដើរ​ឈប់​ៗ​ជា​ញឹក​ញាប់ ដើម្បី​សួរ​គេ អំពី​កូន​ដែល​មាន​ជំងឺ ឬ​ទំនាក់​ទំនង​ប្តី​ប្រពន្ធ​ដែល​ជួប​ការ​លំបាក ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ពាក្យ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពីរ​បី​ម៉ាត់ ដល់​គេ។ គាត់​ក៏​បាន​ចែក​ចាយ​ខគម្ពីរ ហើយ​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គេ ពេល​គាត់​មាន​ឱកាស​ល្អ។ ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ភ្លេច​បុរស​ម្នាក់​នេះ​ទេ។ គាត់​មាន​លក្ខណៈ​ពិសេស​ខុស​គេ។ គាត់​មិន​បាន​បង្ខំ​ឲ្យ​នរណា​ម្នាក់​ទទួល​យក​ជំនឿ​របស់​គាត់​ តែ​ជានិច្ច​ជា​កាល គាត់​ហាក់​ដូច​ជា​នាំ​មក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ក្នុង​ជីវិត​អ្នក​ទាំង​នោះ។

កសិករ​វ័យ​ចំណាស់​នោះ​មាន​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​ម្យ៉ាង ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ហៅ​ថា​ “ក្លិន​ក្រអូប​នៃ​ព្រះ​គ្រីស្ទ”(២កូរិនថូស ២:១៥)។ ព្រះ​បាន​ប្រើ​គាត់ ឲ្យ “ចែក​ផ្សាយ​ក្លិន​ក្រអូប នៃ​ការ​ស្គាល់​ព្រះ​គ្រីស្ទ”(ខ.១៤)។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ គាត់​បាន​ទៅ​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ​ហើយ ប៉ុន្តែ ក្លិន​ដ៏​ក្រអូប​នៃ​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដែល​គាត់​បាន​ផ្សាយ​ដល់​គេ នៅ​បន្ត​មាន​ក្នុង​ក្រុង​ឡូមេតា។​

លោក​ស៊ី អេស លូអ៊ីស(C. S. Lewis) បាន​សរសេរ​ថា “ពិភព​លោក​នេះ គ្មាន​មនុស្ស​សាមញ្ញ​ឡើយ។ មនុស្ស​ដែល​អ្នក​និយាយ​ទៅ​កាន់ មិន​មែន​មាន​ជីវិត​តែ​ប៉ុណ្ណេះ​ឡើយ”។ អាច​និយាយ​បាន​ម្យ៉ាង​ទៀត​ថា ការ​ទំនាក់​ទំនង​នីមួយ​ៗ ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ​អាច​នាំ​មក​នូវ​លទ្ធ​ផល​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច។ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ យើង​មាន​ឱកាស ដើម្បី​នាំ​មក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ក្នុង​ជីវិត​មនុស្ស​នៅ​ជុំវិញ​ខ្លួន​យើង តាម​រយៈ​ទី​បន្ទាល់​ដ៏​ស្ងាត់​ស្ងៀម នៃ​ការ​រស់​នៅ​ដោយ​ស្មោះ​ត្រង់ និង​សុភាព ឬ​តាម​រយៈ​ពាក្យ​លើក​ទឹក​ចិត្ត ដល់​វិញ្ញាណ​ដែល​នឿយ​ព្រួយ​ជា​ដើម។ ចូរ​យើង​កុំ​មើល​ស្រាល ឥទ្ធិពល​នៃ​ការ​រស់​នៅ ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដែល​យើង​អាច​មាន​មក​លើ​អ្នក​ដទៃ។​—David H. Roper

Share this post:
Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

From the same category:

More articles