ព្រះអង្គដឹកនាំតាមផ្លូវដែលយើងមិនស្គាល់
សូមអាន ទំនុកដំកើង ១៤២ កាលវិញ្ញាណទូលបង្គំបានអន់ថយនៅក្នុងខ្លួន នោះទ្រង់បានស្គាល់ផ្លូវច្រករបស់ទូលបង្គំ គេបានដាក់អន្ទាក់លាក់កំបាំងក្នុងផ្លូវដែលទូលបង្គំដើរ។ ទំនុកដំកើង ១៤២:៣ មានពេលមួយខ្ញុំបានចូលរួមការរត់ប្រណាំងជាមួយមិត្តភក្តិខ្ញុំឈ្មោះ ប្រាយអិន(Brian)។ ខ្ញុំមានការស្ទាក់ស្ទើរ ហើយគិតថា ប្រហែលជាខ្ញុំមិនគួរចូលរួមជាមួយគាត់ទេ។ ការប្រកួតនោះប្រព្រឹត្តនៅប្រទេសដទៃ ហើយខ្ញុំមិនដឹងថា យើងអាចរត់បានចម្ងាយប៉ុន្មាន ឬដោយរបៀបណា ហើយត្រូវរត់កាត់តាមសណ្ឋានដីប្រភេទណាទេ។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់ជាអ្នករត់លឿន។ តើខ្ញុំនឹងថ្លោះករជើង ពេលខ្ញុំខំរត់ឲ្យទាន់គាត់ឬ? តើខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេច តើត្រូវទុកចិត្តប្រាយអិន ព្រោះគាត់ស្គាល់ផ្លូវច្បាស់ឬ? ពេលការរត់ប្រណាំងចាប់ផ្តើម ខ្ញុំមានការថប់បារម្ភកាន់តែខ្លាំង។ ផ្លូវសម្រាប់រត់មានភាពរដិបរដុប បត់ចុះបត់ឡើង កាត់តាមព្រៃក្រាស់មួយ នៅលើផ្លូវឡើងទួល និងចុះចំណោទ។ អរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលប្រាយអិនចេះតែបន្តងាកមកមើលខ្ញុំនៅក្រោយគាត់ ហើយដាស់តឿនខ្ញុំ អំពីផ្លូវដ៏ពិបាកនៅខាងមុខ។ មនុស្សជាច្រើននៅសម័យព្រះគម្ពីរ ប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ដូចនេះឯង ពេលដែលពួកគេចូលទៅក្នុងទឹកដីដែលពួកគេមិនស្គាល់។ ឧទាហរណ៍ លោកអ័ប្រាហាំចូលទឹកដីកាណាន ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងវាលរហោស្ថាន និងពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវចេញទៅបំពេញបេសកកម្មផ្សាយដំណឹងល្អ។ ពួកគេមិនដឹងថា ការធ្វើដំណើររបស់ពួកគេនឹងមានលក្ខណៈយ៉ាងណាទេ គឺគ្រាន់តែដឹងថា ពួកគេមុខជាជួបការលំបាក។ ប៉ុន្តែ ព្រះដែលដឹកនាំពួកគេ ព្រះអង្គស្គាល់ផ្លូវនៅខាងមុខច្បាស់។ ពួកគេត្រូវតែទុកចិត្តថា ព្រះអង្គនឹងប្រទានកម្លាំងសម្រាប់ប្រឈមមុខដាក់ការលំបាក ហើយព្រះអង្គនឹងថែរក្សាពួកគេ។ ពួកគេអាចដើរតាមព្រះអង្គបាន ព្រោះព្រះអង្គជ្រាបច្បាស់ថា…
Read article
