November 2024

You are here:
តស៊ូ​ក្នុង​ការ​អធិស្ឋាន

លូកា ១៨:១-៨ នោះ​ព្រះអម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ជា​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច​ទៅ​គេ ដើម្បី​នឹង​បង្ហាញថា ត្រូវតែ​អធិស្ឋាន​ជានិច្ច ឥត​រសាយ​ចិត្ត​ឡើយ​។ លូកា ១៨:១ មីឡា(Mila) ជា​ជំនួយ​ការ​ផ្នែក​ដុតនំ មាន​អារម្មណ៍​ទន់​ខ្សោយ​យ៉ាង​ខ្លាំង មិន​អាច​ការពារ​ខ្លួនឯង​បាន នៅពេល​ដែល​មេការ​របស់​គាត់​បាន​ចោទ​ប្រកាន់​ថា គាត់​បាន​លួច​នំប៉័ង​មួយ​ចំនួន ដែល​មាន​ដាក់​ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ក្រៀម​។ ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ដោយ​គ្មាន​ភស្តុតាង និង​ការ​កាត់​ប្រាក់ខែ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ទង្វើ​ខុស​ឆ្គង​ជា​ច្រើន ដែល​មេការ​របស់​គាត់ បាន​ធ្វើ​មក​លើ​គាត់​។ មីឡា​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ថា “ព្រះ​អង្គ​អើយ សូម​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​ទូល​បង្គំ​ផង​។ ទូល​បង្គំ​ពិបាក​ធ្វើ​ការ នៅ​ក្រោម​ការ​ត្រួតត្រា​របស់​គាត់​ណាស់ តែ​ទូល​បង្គំ​ត្រូវ​ការ​ការងារ​នេះ”។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ធ្លាប់​មាន​បន្ទូល អំពី​ស្រ្តី​មេម៉ាយ​ម្នាក់ ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ទន់​ខ្សោយ ហើយ​បាន​ស្វែងរក​យុទ្ធ​ធម៌​ទាស់​ប្រឆាំង​នឹង​សត្រូវ​របស់​គាត់(លូកា ១៨:៣)។ គាត់​បាន​ទៅ​រក​ចៅ​ក្រម ដែល​មាន​អំណាច​ដោះ​ស្រាយ​រឿង​ក្តី​របស់​គាត់​។ ទោះ​គាត់​ដឹង​ថា ចៅ​ក្រម​ជា​មនុស្ស​ទុច្ចរិត ក៏​គាត់​នៅតែ​ទៅ​រក​ចៅ​ក្រម​នោះ​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​។ ការ​ឆ្លើយតប​របស់​ចៅ​ក្រម​នោះ(ខ.៤-៥) មាន​ការ​ខុស​ប្លែក​ពី​ព្រះវរបិតា​នៃ​យើង​ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ដែល​តែងតែ​ឆ្លើយតប ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ព្រះ​ទ័យ​អត់​ធ្មត់(ខ.៧)។ បើ​ការ​ព្យាយាម​អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​ចៅ​ក្រម​ទុច្ចរិត សម្រេច​ចិត្ត​ដោះ​ស្រាយ​រឿង​ក្តី​ឲ្យ​ស្រ្តី​មេម៉ាយ​នោះ តើ​ព្រះ​ជា​ចៅ​ក្រម​ដ៏​យុត្តិ​ធម៌​អាច​នឹង​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​យើង ជាង​អម្បាលម៉ាន​ទៅ​ទៀត(ខ.៧-៨)? យើង​អាច​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​សេចក្តី​យុត្តិ​ធម៌ ដល់​រាស្រ្ត​ជ្រើស​តាំង​របស់​ព្រះអង្គ(ខ.៧) ហើយ​ការ​ព្យាយាម​ក្នុង​ការ​អធិស្ឋាន គឺ​បាន​បង្ហាញថា យើង​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ​។ យើង​ព្យាយាម ដោយសារ​យើង​មាន​ជំនឿ​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ឆ្លើយតប ចំពោះ​ស្ថានភាព​របស់​យើង…

Read article
សេចក្តី​សប្បុរស​មិន​អាច​វាស់​បាន

សុភាសិត ១១:១៦-២៥ មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា នោះ​តែង​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​ជីវិត​ខ្លួន​។ សុភាសិត ១១:១៧ បុរស​ពីរ​នាក់​មិត្ត​ភក្តិ​នឹង​គ្នា​កំពុង​ដើរ​រក​ទិញ​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​មួយ​គ្រឿង នៅ​ក្នុង​ហាង​លក់​គ្រឿង​អេឡិចត្រូនិក ហើយក៏​បាន​ប្រទះ​ឃើញ​លោក​សាគីល អូនាល(Shaquille O’Neal) ជា​តារា​បាល់​បោះ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​។ ពួក​គេ​ដឹង​ថា កាលពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ លោក​អូនាល​បាន​បាត់បង់​ប្អូន​ស្រី និង​មិត្ត​រួម​ក្រុម​របស់​គាត់ ដូច​នេះ ពួកគេ​ក៏បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សមាន​ទុក្ខ ចំពោះ​គាត់ ដោយ​ក្តី​អាណិត​។ បន្ទាប់មក​ពួកគេ​ក៏បាន​បន្ត​ដើរមក​មើល​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​ទៀត​។ ពេល​នោះ លោក​អូនៀល​ក៏បាន​ចូល​ទៅ​ជិត​ពួកគេ ហើយក៏​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ឲ្យ​រើស​យក​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​ដែល​ស្អាត​បំផុត នៅ​ក្នុង​ហាង​។ បន្ទាប់មក គាត់​ក៏​បាន​ទិញ​កុំព្យូទ័រ​នោះ​ឲ្យ​ពួកគេ ដោយសារ​គាត់​​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ចំពោះ​សមាន​ចិត្ត​របស់​ពួកគេ​ដែល​យល់​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​គាត់។ កាលពី​ជាង២ពាន់​ឆ្នាំ មុន​ពេល​រឿង​នេះ​កើត​ឡើង ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​បង្រៀន​ថា “មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា នោះ​តែង​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​ជីវិត​ខ្លួន”(សុភាសិត ១១:‌១៧)។ ពេលណា​យើង​មើល​ឃើញ​តម្រូវការ​របស់​អ្នក​ដទៃ ហើយ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​យើង​អាច​ធ្វើ​បាន ដើម្បី​ជួយ និង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួកគេ នោះ​ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ដល់​យើង​។ ព្រះ​អង្គ​ប្រហែល​មិន​ឲ្យ​កុំព្យូទ័រ​មួយ​គ្រឿង ឬ​ឧបករណ៍​អ្វី​មក​យើង​ទេ តែ​ព្រះអង្គ​អាច​ប្រទាន​ពរ​យើង តាម​របៀប​ដែល​លោកិយ​មិន​អាច​វាស់​បាន​។ គឺ​ដូច​ដែល​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​ពន្យល់ នៅ​ក្នុងខ១៦ នៃ​ជំពូក​ដដែល​នេះ​ថា “ស្ត្រី​ណា​ដែល​មាន​អធ្យាស្រ័យ​ល្អ នោះ​តែង​រក្សា​ទុក​នូវ​កិត្តិសព្ទ ដូចជា​មនុស្ស​ប្រិតប្រៀប​ដែល​រក្សា​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដែរ”(ខ.១៦)។ មាន​អំណោយ​ជា​ច្រើន​មកពី​ព្រះ ដែល​មាន​តម្លៃ​លើស​មាស​ប្រាក់​ទៅទៀត ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​វាល់​អំណោយ​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​យើង ដោយ​ព្រះទ័យ​សប្បុរស តាម​ប្រាជ្ញា និង​ផ្លូវ​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​ព្រះអង្គ​។…

Read article
ដង្វាយ​អង្ករ​មួយ​ក្តាប់

២កូរិនថូស ៨:១-៧ កាល​មាន​សេចក្តី​ទុក្ខ​លំបាក​កំពុងតែ​ល្បង​គេ​ជា​ខ្លាំង នោះ​សេចក្តី​អំណរ​ជា​បរិបូរ និង​សេចក្តី​កំសត់​ទុគ៌ត​របស់​គេ បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​គេ​មាន​ចិត្ត​សទ្ធា​ដ៏​លើស​លប់​វិញ​។ ២កូរិនថូស ៨:២ រដ្ឋ​មីហ្សូរ៉ាម នៅ​ភាគ​ពាយព្យ​នៃ​ប្រទេស​ឥណ្ឌា​កំពុង​ចាក​ចេញ​ពី​ភាគ​ក្រី​ក្រ​បន្តិច​ម្តងៗ​។ ទោះ​ប្រជាជន​នៅ​ទីនោះ​ខ្វះ​ប្រាក់​ចំណូល​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ចាប់​តាំងពី​ពេល​ដែល​ដំណឹង​ល្អ​បាន​ចូល​មកដល់​តំបន់​នេះ​ជា​លើក​ដំបូង អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​អនុវត្ត​នូវ​ប្រពៃណី “ដាក់​ដង្វាយ​អង្ករ​មួយ​ក្តាប់”។ សមាជិក​ពួក​ជំនុំ​ដែល​មាន​តួនាទី​ចំអិន​អាហារ​ប្រចាំ​គ្រួសារ បាន​រំលែក​អង្ករ​មួយ​ក្តាប់ សម្រាប់​ធ្វើ​ជា​ដង្វាយ​ដល់​ព្រះវិហារ​របស់​ខ្លួន​។ ពួក​ជំនុំ​នៅ​រដ្ឋ​មីហ្សូរ៉ាម មាន​ជីវភាព​ក្រីក្រ បើ​ធៀប​នឹង​ស្តង់ដា​របស់​ពិភពលោក ប៉ុន្តែ ពួកគេ​បាន​រួប​រួម​គ្នា​ដាក់​ដង្វាយ​រាប់​លាន​ដុល្លា សម្រាប់​ការងារ​បេសកកម្ម ហើយ​បាន​បញ្ជូន​បេសកជន​ចេញ​ទៅ​ទូ​ទាំង​ពិភពលោក​។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នៅ​ក្នុង​រដ្ឋ​មីហ្សូរ៉ាម​ក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ​តាមរយៈ​ពួកគេ​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ២កូរិនថូស ៨ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពួក​ជំនុំ​ដែល​មាន​បញ្ហា​ប្រឈម​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ​។ អ្នកជឿ​ព្រះ​នៅ​ស្រុក​ម៉ាសេដូន​មាន​ជីវភាព​ក្រីក្រ តែ​ពួកគេ​នៅតែ​អាច​ដាក់​ដង្វាយ​ជា​បរិបូរ ដោយ​អំណរ(ខ.១-២)។ ពួកគេ​បាន​ដឹង​ថា ការ​ដាក់​ដង្វាយ​របស់​ពួកគេ គឺជា​ឯកសិទ្ធិ ហើយក៏​បាន​ធ្វើ​ការ​លះបង់​លើស​សមត្ថភាព​របស់​ពួកគេ(ខ.៣) ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ការ​ជា​ដៃ​គូរ​ជាមួយ​សាវ័ក​ប៉ុល​។ ពួក​គេ​ដឹង​ថា ពួកគេ​គ្រាន់តែ​ជា​អ្នក​ថែរក្សា​ធនធាន​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ផ្ទុកផ្ដាក់​នឹង​ពួកគេ​។ ការ​ដាក់​ដង្វាយ គឺជា​វិធី​បង្ហាញ​ការ​ទុកចិត្ត​ចំពោះ​ព្រះអង្គ ដែល​ជា​អ្នក​ប្រទាន​អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​យើង​ត្រូវ​ការ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ចែកចាយ​ទី​បន្ទាល់​របស់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ស្រុក​ម៉ាសេដូន ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស ឲ្យ​មាន​ការ​លះបង់ នៅ​ក្នុង​ការ​ដាក់​ដង្វាយ​ផង​ដែរ​។ ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស​បាន​ចម្រើន​ឡើង ក្នុង​សេចក្តី​ជំនឿ ពាក្យ​សម្តី ចំណេះ សេចក្តី​ឧស្សាហ៍​គ្រប់​ជំពូក ហើយ​ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ប៉ុន្តែ ពួកគេ​ក៏​ចាំបាច់​ត្រូវ​ចម្រើន​ឡើង…

Read article
ស្រឡាញ់​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​អ្នក

លូកា ២២:៦៣-៦៥ និង ២៣:៣២-៣៨ ខ្ញុំ​ប្រាប់​ថា ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ ត្រូវ​ឲ្យពរ​ដល់​អ្នកណា​ដែល​ប្រទេច​ផ្តាសា​។ ម៉ាថាយ ៥:៤៤ ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​សង្គ្រាម​លោក​លើកទី២ លោក​លីន វេស្តុន(Lynne Weston) ជា​ពេទ្យ​ទាហាន ក្នុង​ជួរ​កងទ័ព​ជើង​ទឹក​អាមេរិក​បាន​ជិះ​ទូក​ទៅ​កាន់​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​ជាមួយ​កងទ័ព​ជើង​ទឹក ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​វាយលុក​ប្រជុំកោះ​ដែល​កងទ័ព​សត្រូវ​កំពុង​កាន់​កាប់​។ នៅពេល​នោះ ការ​របួស និង​ការ​ស្លាប់​របស់​ទាហាន​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​តក់ស្លុត គឺជា​រឿង​ដែល​ជៀស​មិន​រួច​នៅ​ក្នុង​សង្គ្រាម​។ គាត់​បាន​ព្យាយាម​អស់ពី​លទ្ធ​ភាព ដើម្បី​រុំ​របួស​ឲ្យ​ទាហាន​ដែល​មាន​របួស ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​សែង​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​សមរ​ភូមិ​។ មាន​ពេល​មួយ​នោះ កងពល​របស់​គាត់​បាន​ប្រទះ​ឃើញ​ទាហាន​សត្រូវ​ម្នាក់ កំពុង​មាន​របួស​នៅ​ត្រង់​ពោះ​ធ្ងន់ធ្ងរ​។ ដោយសារ​ភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ​នៃ​របួស​នោះ គាត់​មិន​អាច​ឲ្យ​ទាហាន​នោះ​ផឹក​ទឹក​បានទេ​។ ដើម្បី​ជួយ​ទាហាន​នោះ​ឲ្យ​នៅ​មាន​ជីវិត ពេទ្យ​ទាហាន​រូប​នោះ​ក៏បាន​ចាក់​ថ្នាំ​ប្លា​ស្មា​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សរសៃឈាម​របស់​គាត់​។ ក្នុង​ចំណោម​ទាហាន​ជើង​ទឹក​ទាំង​នោះ មាន​ម្នាក់​បាន​ស្រែក​ប្រាប់​គាត់ កុំ​ឲ្យ​ចាក់​ថ្នាំ​ឲ្យ​សត្រូវ តែ​ឲ្យ​ទុក​ថ្នាំ​ចាក់​នោះ សម្រាប់​មិត្ត​រួម​អាវុធ​របស់​ពួកគេ​វិញ​។ តែ​ពេទ្យ​ទាហាន​ដែល​មាន​ក្តី​អាណិត មិន​បាន​ស្តាប់​តាម​ពាក្យ​សម្តី​នេះ​ទេ​។ គាត់​បាន​ចាំ​ការ​បង្រៀន​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​បាន​បង្គាប់​ឲ្យ​គាត់​ស្រឡាញ់​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​គាត់(ម៉ាថាយ ៥:៤៤)។ ព្រះយេស៊ូវ​មិន​គ្រាន់តែ​បាន​មាន​បន្ទូល​បង្គាប់​ដូច​នេះ​ទេ តែ​ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​អនុវត្តន៍​ដោយ​ផ្ទាល់​ផង​ដែរ​។ កាល​ហ្វូង​មនុស្ស​បាន​ចាប់​ព្រះ​កាយ​ព្រះអង្គ នាំ​ទៅ​ជួប​សម្តេច​សង្ឃ ពួក​អ្នកយាម​ព្រះអង្គ គេ​ចំអក​ឲ្យ ហើយ​វាយ​ព្រះអង្គ(លូកា ២២:៦៣)។ ការ​វាយដំ និង​ជេរ​ប្រមាថ​នេះ​បាន​បន្ត​មាន ក្នុង​ការ​កាត់​ទោស​ដ៏​អយុត្តិធម៌​នោះ រហូត​ដល់​ពេល​ដែលគេ​កាត់​ទោស​ប្រហារ​ជីវិត​ព្រះអង្គ​។ ព្រះយេស៊ូវ​មិន​គ្រាន់តែ​បាន​ស៊ូ​ទ្រាំ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​។ នៅពេល​ដែល​ពួក​ទាហាន​រ៉ូម៉ាំង​ឆ្កាង​ព្រះអង្គ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​សូម​ឲ្យ​ព្រះវរបិតា​អត់​ទោស​ឲ្យ​ពួកគេ(២៣:៣៤)។…

Read article
ព្រះអង្គ​ជ្រាប​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​អ្នក

លោកុប្បត្តិ ១៦:៩-១៦ នាង​ក៏​ហៅ​ព្រះ​នាម​ព្រះយេហូវ៉ា ដែល​កំពុង​មាន​ព្រះបន្ទូល​នឹង​នាង​ថា «ព្រះ​ដ៏​ទត​ឃើញ» ដ្បិត​នាង​គិតថា នៅ​ទីនេះ​អញ​បាន​ឃើញ​ព្រះ​ដែល​ទ្រង់ទត​ឃើញ​អញ​ទេតើ​។ លោកុប្បត្តិ ១៦:១៣ មាន​ពេល​មួយ​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​បាន​ស្រែក​ប្រាប់​កូន​ប្រុស​គាត់​យ៉ាង​ម៉ឺង​ម៉ាត់ បន្ទាប់​ពី​កូន​ប្រុស​គាត់​ឡើង​ឈើ​នៅ​លើ​កៅអី​ក្នុង​ព្រះ​វិហារ​គ្រវី​ដៃ​ដាក់​លោក​គ្រូ​គង្វាល​ដែល​កំពុង​អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល។ កូន​ប្រុស​គាត់​ក៏បាន​និយាយ​ត្រង់ៗថា “កូន​ចង់​ឲ្យ​គ្រូ​គង្វាល​មើល​ឃើញ​កូន​។ បើ​កូន​មិន​ឈរ​ទេ គាត់​មើល​កូន​មិន​ឃើញ​ទេ”។ ព្រះ​វិហារ​ភាគ​ច្រើន​មិន​លើក​ទឹក​ចិត្ត ឲ្យ​ក្មេង​ឡើងឈរ​នៅ​លើ​កៅអី​ក្នុង​ព្រះវិហារ​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ទេ​។ កូន​ប្រុស​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ ខ្លាច​គ្រូ​គង្វាល​មិន​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់​ចំពោះ​គាត់ គឺ​ដោយសារ​គាត់​មិន​យល់​ប៉ុណ្ណោះ​។ ពេលណា​យើង​ព្យាយាម​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​អម្ចាស់​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​ចំពោះ​យើង យើង​មិន​ចាំបាច់​ត្រូវ​ព្រួយ​បារម្ភ ខ្លាច​ព្រះអង្គ​ទតមើល​យើង​មិន​ឃើញ​នោះ​ទេ​។ ព្រះអង្គ​តែងតែ​មើល​យើង​ឃើញ​ជានិច្ច​។ ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្ហាញ​អង្គ​ទ្រង់ ដល់​នាង​ហាកា កាល​នាង​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​ដែល​ឯកោ​បំផុត នឿយណាយ​បំផុត និង​ធ្លាក់​ដល់​ចំណុច​សូន្យ ក្នុង​ជីវិត​របស់​នាង​។ គាត់​ត្រូវ​នាង​សារ៉ាយ​ប្រើ ជា​ឧបករណ៍ ដើម្បី​បង្កើត​កូន​ប្រុស​ឲ្យ​លោក​អាប់រ៉ាម(លោកុប្បត្តិ ១៦:៣)។ ហើយ​នៅពេល​ដែល​នាង​មាន​ផ្ទៃពោះ លោក​អាប់​រ៉ាម​បាន​បណ្តោយ​ឲ្យ​ភរិយា​គាត់​ធ្វើបាប​នាង បានជា​នាង​រត់​គេច​ពី​នាង​សារ៉ាយ(ខ.៦)។ ស្រ្តី​ជា​ទាសករ​រូប​នេះ​បាន​រត់​គេច​ខ្លួន ស្ថិត​ក្នុង​ភាព​ឯកោ មាន​ផ្ទៃពោះ និង​រស់នៅ​យ៉ាង​វេទនា​។ ប៉ុន្តែ ក្នុង​ពេល​ដែល​នាង​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ភាព​អស់​សង្ឃឹម ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន ព្រះអម្ចាស់​បាន​ចាត់​ទេវតា​មួយ​អង្គ ឲ្យ​មក​ជួប​នាង​។ ទេវតា​ក៏បាន​ប្រាប់​នាង​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ជ្រាប​ពី​សេចក្តី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​នាង(ខ.១១)។ នាង​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ​ដែល​បាន​ទត​ឃើញ​នាង(ខ.១៣)។ ការ​ដឹង​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ជ្រាប់​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​យើង គឺ​ពិតជា​មាន​សារៈសំខាន់​ចំពោះ​យើង​ណាស់ ជា​ពិសេស​នៅពេល​ដែល​យើង​ស្ថិត​ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន​។ ព្រះ​អម្ចាស់​ទត​ឃើញ​នាង​ហាកា…

Read article
បម្រើ​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់

១ពេត្រុស ៤:៧-១១ គឺ​ដោយ​ខំ​បំរើ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក តាម​អំណោយ​ទាន​ដែល​គ្រប់​គ្នា​បាន​ទទួល​មក​។ ១ពេត្រុស ៤:១០ នៅ​ពេល​ដែល​គ្រី​ស្តាល់(Krystal) បាន​ចាប់​ផ្តើម​ធ្វើ​ការ​លើក​ដំបូង នៅ​ក្នុង​ហាង​កាហ្វេ នៅ​រដ្ឋ​វើជីនា គាត់​ក៏បាន​បម្រើ​ភ្ញៀវ​ម្នាក់ ឈ្មោះ អ៊ីបប៊ី(Ibby)។ ដោយសារ​អ៊ីបប៊ី​ជា​ជន​ពិការ​ត្រចៀក គាត់​ក៏បាន​ធ្វើ​ការ​កុម្ម៉ង់ ដោយ​សរសេរ​អក្សរ​នៅ​លើ​អេ​ក្រង់​ទូរស័ព្ទ​របស់​គាត់​។ បន្ទាប់​ពីគ្រី​ស្តាល់​បាន​ដឹង​ថា អ៊ីបប៊ី គឺជា​ភ្ញៀវ​ដែល​មក​ហាង​នោះ​ជា​ទៀង​ទាត់ នាង​ក៏​បាន​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​ថា នឹង​បម្រើ​គាត់​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ជាង​មុន ដោយ​រៀន​ភាសា​កាយ​វិការ​សម្រាប់​មនុស្ស​គរ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​ធ្វើ​ការ​កុម្ម៉ង់​បាន ដោយ​មិន​ចាំបាច់​សរសេរ​អក្សរ​។ តាមរយៈ​ទង្វើ​ដ៏​តូច​នេះ គ្រីស្តាល់​បាន​បង្ហាញ​អ៊ីប៊ី អំពី​ប្រភេទ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ការ​បម្រើ ដែល​សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​ផ្តល់​ឲ្យ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​គាត់​សរសើរ​ផ្ញើ​ទៅ​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​បាន​ខ្ចាត់ខ្ចាយ និង​និរទេស​ដោយសារ​ការ​បៀតបៀន គាត់​បាន​ចង្អុល​បង្ហាញថា ពួកគេ​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​គ្នា “ឲ្យ​អស់ពី​ចិត្ត” ហើយ​ប្រើ​អំណោយ​ទាន​របស់​ពួកគេ “ដើម្បី​បម្រើ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក”(១ពេត្រុស ៤:៨,១០)។ ​ជំនាញ ឬ​សមត្ថភាព​អ្វី​ក៏ដោយ​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន​យើង គឺ​សុទ្ធតែ​ជា​អំណោយ​ដែល​យើង​អាច​ប្រើ ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​ដទៃ​។ ពេលណា​យើង​អនុវត្តន៍​ដូច​នេះ ពាក្យ​សម្តី និង​សកម្មភាព​របស់​យើង អាច​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ដល់​ព្រះ​។ ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ពេត្រុស ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ខាងលើ​នេះ មាន​សារៈសំខាន់​ចំពោះ​អ្នកជឿ​ទាំង​អស់ ជា​ពិសេស​អ្នក​ដែល​កំពុង​ជួប​រដូវ​កាល​នៃ​ការ​ឈឺ​ចាប់ និង​ភាព​ឯកោ​។ គាត់​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួកគេ ឲ្យ​បម្រើ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​មាន​ទុក្ខ​លំបាក…

Read article
តាម​ពេល​វេលា​របស់​ព្រះ​អង្គ

លោកុប្បត្តិ ៨:១-៥,១៣-១៨ ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ ទូល​បង្គំ​បាន​ទុកចិត្ត​ដល់​ទ្រង់ … ឯ​ថ្ងៃ​អាយុ​របស់​ទូល​បង្គំ សុទ្ធតែ​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​។ ទំនុក​ដំកើង ៣១:១៤-១៥ អ្នក​ស្រី​មែគ(Mag) បាន​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ​ពេល​ដែល​គាត់​នឹង​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​បរទេស តាម​ការ​គ្រោង​ទុក​។ ប៉ុន្តែ តាម​ធម្មតា គាត់​តែងតែ​អធិស្ឋាន​ជា​មុន​សិន​។ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ម្នាក់​ក៏បាន​សួរ​គាត់​ថា ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​នោះ គ្រាន់តែ​ជា​ការ​សម្រាក​លំហែ​ទេ ហេតុ​អ្វី​គាត់​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ទូល​សូម​ប្រាជ្ញា​ពី​ព្រះ​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ អ្នក​ស្រី​មែក​ជឿ​ថា គាត់​ត្រូវ​ថ្វាយ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដល់​ព្រះអង្គ​។ នៅពេល​នោះ គាត់​បាន​ទទួល​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត​ពី​ព្រះអង្គ ឲ្យ​លុប​គម្រោង​ធ្វើ​ដំណើរ​នោះ​ចោល​។ គាត់​ក៏​បាន​លុប​ចោល ហើយ​ក្រោយមក គាត់​ក៏​បាន​ដឹង​ថា មាន​ជំងឺ​រាតត្បាត​មួយ​កំពុង​រីក​រាល​ដាល ក្នុង​ប្រទេស​នោះ ចំ​ពេល​ដែល​គាត់​បាន​គ្រោង​នឹង​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ទីនោះ​។ គាត់​ក៏​បាន​​​ដឹង​ថា ព្រះអម្ចាស់​កំពុង​ការពារ​គាត់​។ លោក​ណូអេ ក៏​បាន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ការ​ការពារ​របស់​ព្រះ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់ និង​គ្រួសារ​គាត់ បាន​រង់​ចាំ នៅ​ក្នុង​ទូក​ធំ​អស់​រយៈ​ពេល​ជិត២ខែ បន្ទាប់ពី​ទឹក​ជំនន់​បាន​ស្រក​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​ស្នាក់​នៅ​ក្នុង​ទូក​ធំ​មិន​អាច​ទៅណា​រួច អស់​រយៈ​ពេល​ជាង១០ខែ គាត់​ប្រាកដ​ជា​មាន​ចិត្ត​អន្ទះសា​ចង់​ចេញ​ក្រៅ​។ ទី​បំផុត “ទឹក​បាន​រីង​ស្ងួត​ពី​ផែនដី​អស់​ទៅ ណូអេ​ក៏​បើក​ដំបូល​ទូក​មើល ឃើញថា​ទឹក​បាន​ស្ងួត​ពី​ដី​ហើយ”(លោកុប្បត្តិ ៨:១៣)។ ប៉ុន្តែ លោក​ណូអេ មិន​បាន​ពឹង​ផ្អែក​ទៅលើ​ការ​អ្វី​ដែល​គាត់​មើល​ឃើញ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ផ្ទុយ​ទៅវិញ គាត់​បាន​ចេញពី​ទូក នៅពេល​ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គាត់​ចេញទៅ​ក្រៅ(ខ.១៥-១៩)។ គាត់​បាន​ទុក​ចិត្ត​ថា…

Read article
លូកដៃ​ចូល​ក្នុង​រឿង​អ្នក​ដទៃ

ភីលីពីន ៤:១-៩ ខ្ញុំ​សូម​ទូន្មាន​ដល់​នាង​អ៊ើរ៉ូឌា និង​នាង​ស៊ុនទីច​ដែរ ឲ្យ​មូល​គំនិតតែ១ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់​។ ភីលីពីន ៤:២ មាន​ពេល​មួយ ចៅ​របស់​ខ្ញុំ៤​នាក់​នាំ​គ្នា​លេង​រថភ្លើង​ផលិត​ពី​ប្លាស្ទិក សម្រាប់​ក្មេង​លេង ហើយ​ចៅ​ពីរ​នាក់​ដែល​ក្មេង​ជាងគេ កំពុង​ប្រកែក​គ្នា អំពី​រឿង​ក្បាល​រថភ្លើង​។ នៅ​ពេល​ដែល​ចៅ​ប្រុស​របស់​យើង មាន​អាយុ៨ឆ្នាំ ចាប់​ផ្តើម​ជួយ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ជម្លោះ​របស់​ពួកគេ ប្អូន​ស្រី​របស់​គាត់​អាយុ៥ឆ្នាំ​ក៏បាន​ប្រាប់ កុំ​ឲ្យ​ខ្វល់​អំពី​រឿង​របស់​ពួកគេ​។ តាម​ធម្មតា នេះ​ជា​ពាក្យ​សម្តី​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា សម្រាប់​យើង​រាល់​គ្នា​។ ប៉ុន្តែ ពេលណា​ការ​ប្រកែក​គ្នា​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ការ​ទួញ​យំ ជីដូន​របស់​ពួកគេ​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​ឃាត់ ហើយ​លួង​ក្មេង​ដែល​កំពុង​ឈ្លោះ​គ្នា​នោះ​។ ការ​មិន​លូកដៃ​ចូល​ក្នុង​រឿង​អ្នក​ដទៃ ជា​ទង្វើ​ដ៏​ចាំបាច់ នៅ​ពេលណា​ការ​លូកដៃ​នោះ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​រឿង​របស់​គេ​កាន់តែ​ធ្ងន់ធ្ងរ​។ ប៉ុន្តែ ជួនកាល យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​ជួយ​គេ ដោយ​អធិស្ឋាន​សូម​ការ​ដឹកនាំ​ពី​ព្រះអង្គ​។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​ភីលីព គាត់​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ឧទាហរណ៍​មួយ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា ពេលណា​យើង​ត្រូវ​ចូល​ជួយ​គេ​។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ គាត់​បាន​ជំរុញ​ស្រ្តី​ពីរ​នាក់ គឺ​នាង​អ៊ើរ៉ូឌា និង​នាង​ស៊ុនទីច “ឲ្យ​មូល​គំនិតតែ១ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់”(៤:២)។ ជម្លោះ​របស់​អ្នក​ទាំង​ពីរ​ប្រហែល​ជា​មាន​ភាព​តានតឹង​យ៉ាង​ខ្លាំង បានជា​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ទទួល​ការ​ជំរុញ​ចិត្ត​ឲ្យ​ជួយ​ផ្សះផ្សា​ពួកគេ(ខ.៣) ទោះ​គាត់​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​មន្ទីរ​ឃុំ​ឃាំង​ក៏ដោយ(១:៧)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ដឹង​ថា ជម្លោះ​របស់​ស្រ្តី​ទាំង​ពីរ​កំពុង​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​បែក​បាក់​ក្នុង​ពួក​ជំនុំ ហើយ​នាំ​ឲ្យ​គេ​បង្វែរ​អារម្មណ៍​ចេញពី​ដំណឹង​ល្អ​។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​ចែកចាយ​សេចក្តី​ពិត ដោយ​ចិត្ត​សុភាព ដោយ​រំឭក​ពួក​គេ​ថា ឈ្មោះ​របស់​ពួកគេ មាន​កត់ទុក “ក្នុង​បញ្ជី​ជីវិត”(៤:៣)។ សាវ័ក​ប៉ុល​ចង់​ឲ្យ​ស្រ្តី​ទាំង​នេះ…

Read article
ស្ទើរតែ​ត្រឹម​ត្រូវ នៅតែ​ជា​ការ​កុហក

សុភាសិត ១២:១៧-២០ បបូរ​មាត់​ដែល​បញ្ចេញ​សេចក្តី​ពិត នោះ​នឹង​បាន​តាំង​ជាប់​នៅ​ជានិច្ច តែអណ្តាត​ភូតភរ នោះ​នៅតែ១ភ្លែត​ទេ​។ សុភាសិត ១២:១៩ គេ​បាន​ផលិត​វីដេអូ​ឯកសារ​មួយ​ស្តី​អំពី​ដើមឈើ​ក្រហម ដែលគេ​បាន​ចាក់​បញ្ចូល​សារ​ធាតុ​ម្យ៉ាង ដែល​ស្រដៀង​នឹង​ថ្នាំ​ប៉ូវ​កម្លាំង ដើម្បី​​ឲ្យ​ដើមឈើ​ទាំង​នោះ​បន្ត​មាន​ការ​លូត​លាស់ នៅ​ក្នុង​រដូវរងា​។ ដើមឈើ​ដែលគេ​បាន​ចាក់​ថ្នាំ​នោះ​ក៏បាន​ងាប់ ដោយសារ​គេ​មិន​បាន​ឲ្យ​វា​ឆ្លង​កាត់​វដ្ត​នៃ​រដូវរងា តាម​ធម្មជាតិ ជា​ពេល​ដែល​ដើមឈើ​ផ្អាក​ការ​លូត​លាស់​។ ការ​ផលិត​វីដេអូ​ឯកសារ​នេះ មាន​បច្ចេកទេស​នៃ​ការ​ថត​ល្អ​ណាស់​។ សម្លេង​ភ្លេង​ដែលគេ​បញ្ចូល​ក្នុង​វីដេអូ​ក៏​ត្រូវ​នឹង​សាច់​រឿង ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ស្តាប់​មាន​ការ​ជក់​ចិត្ត​។ មាតិកា​នៃ​វីដេអូ​នេះ​ទៀតសោត ក៏​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍ និង​ធ្វើ​ទស្សនិកជន​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ផង​ដែរ​។ គោលបំណង​នៃ​វីដេអូ​នេះ គឺ​ដើម្បី​បង្រៀន​យើង​ថា រឿង​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ដើមឈើ​ទាំង​នោះ ក៏​អាច​កើត​ឡើង​ចំពោះ​យើង​ផង​ដែរ បើសិន​ជា​យើង​​មាន​ការ​រវល់​ជាប់​ជានិច្ច ដោយ​គ្មាន​ពេល​សម្រាក​ទេ​នោះ។ រឿង​នេះ​អាច​កើត​ឡើង​ចំពោះ​យើង​មែន ប៉ុន្តែ វីដេអូ​នេះ​មាន​ភាព​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ​ជា​ច្រើន​។ តាម​ពិត គេ​មិន​បាន​ដែល​ធ្វើ​ការ​សិក្សា​លើ​ដើមឈើ​ក្រហម​ពិត​ប្រាកដ​ទេ។ ដើមឈើ​ក្រហម​ជា​ប្រភេទ​ដើមឈើ​ដែល​មាន​ស្លឹក​គ្រប់​រដូវ មិន​ដែល​ផ្អាក​ការ​លូត​លាស់​នៅ​រដូវរងា​ឡើយ​។ ហើយ​ដើមឈើ​នៅ​ក្នុង​វីដេអូ​នោះ គឺជា​ប្រភេទ​ដើមឈើ​ផ្សេង មិនមែន​ជា​ដើមឈើ​ក្រហម​ដែល​ដុះ​នៅ​តំបន់​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​នោះ​ទេ​។ វីដេអូ​នេះ​បង្កប់​នូវ​ការ​អប់រំ​ដ៏​ល្អ​មួយ ប៉ុន្តែ គេ​បាន​ផលិត​វា​ឡើង ផ្អែក​ទៅលើ​ការ​កុហក​។ យើង​កំពុង​រស់នៅ​ក្នុង​យុគ​សម័យ​មួយ ដែល​ដោយសារ​បច្ចេកវិទ្យា​កាន់តែ​ទំនើប មនុស្ស​កាន់តែ​មាន​ភាព​ងាយ​ស្រួល​ក្នុង​ការ​កុហក ដល់​ថ្នាក់​អាច​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​យើង​ឲ្យ​ជឿ​ថា ការ​កុហក​ទាំង​នោះ​គឺជា​ការ​ពិត​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​សុភាសិត​មាន​ការ​ប្រមូល​ផ្តុំ​ទៅ​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ដែល​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ព្រះ ហើយ​បាន​ចែង​ជា​ញឹក​ញាប់ អំពី​ភាព​ខុស​គ្នា រវាង​សេចក្តី​ពិត និង​ការ​កុហក​។ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែងថា…

Read article
មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ជា​អ្នក​គង្វាល​ល្អ

ទំនុក​ដំកើង ២៣ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ជា​អ្នក​គង្វាល​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ខ្វះ​អ្វី​សោះ​។ ទំនុក​ដំកើង ២៣:១ មនុស្ស​ជិត១សែន ៧ពាន់​នាក់ បាន​ឈ​មើល​ការ​ប្រកួត នៅ​ក្នុង​ពហុ​កីឡា​ដ្ឋាន​មួយ ដោយ​ការ​រង់​ចាំ​មើល​លទ្ធផល​ផ្តាច់​ព្រាត់ ខណៈ​ពេល​ដែល​លោក​សេត ស្មល(Seth Small) ជា​ខ្សែ​ប្រយុទ្ធ​នៃ​ក្រុម​កីឡាករ​បាល់​ទាត់​មហាវិទ្យាល័យ រដ្ឋ​តិចសាស់ A&M កំពុង​កាន់​កាប់​ទីលាន​ប្រកួត ដោយ​នៅសល់​ពេល​តែ​២វិនាទី​ប៉ុណ្ណោះ​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ក្រុមA&Mរបស់​គាត់ មាន​ពិន្ទុ​ស្មើ​គ្នា ៣៨ ទល់​នឹង៣៨ ជាមួយនឹង​ក្រុម​កីឡាករ​ដែល​ល្អ​បំផុត​ប្រចាំ​ប្រទេស ការ​ទាត់​បញ្ចូល​ទី​ដ៏​ជោគជ័យ អាច​ជួយ​ឲ្យ​ក្រុម​គាត់​ទទួល​បាន​ជ័យ​ជម្នះ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្ញប់​ស្ញែង​។ ពេល​នោះ លោក​ស្មល ក៏បាន​ទាត់​បាល់​ផ្លោត​ទៅមុខ ដោយ​ទំនុក​ចិត្ត​។ ពហុ​កីឡា​ដ្ឋាន​ទាំងមូល ក៏បាន​ផ្ទុះ​ចេញ​ជា​ស​ម្រែក​អឺងកង បន្ទាប់​ពី​បាល់​នោះ​បាន​ហោះ តាម​ប្រឡោះ​បង្គោល ដែល​នាំ​ឲ្យ​ក្រុម​គាត់​ឈ្នះ​ការ​ប្រកួត​។ ពេល​ដែល​អ្នក​កាសែត​សួរ​គាត់​ថា តើ​គាត់​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច សម្រាប់​ពេល​ដ៏​តានតឹង​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា គាត់​បាន​សូត្រ​ខ​ទី១ នៃ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង២៣ ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​ថា “ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ជា​អ្នក​គង្វាល​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ខ្វះ​អ្វី​សោះ”។ នៅពេល​ដែល​លោក​ស្មល​ត្រូវ​ការ​កម្លាំង និង​ការ​ធានា ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​មាន​ជំនឿ​រឹងមាំ គាត់​ក៏បាន​រំឭក​ខ្លួន​ឯង​ថា ព្រះអង្គ​គឺជា​អ្នក​គង្វាល​ល្អ​។ បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​ជំពូក២៣ ជា​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​ដ៏​ពេញ​និយម ដោយសារ​បទ​គម្ពីរ​នេះ​បាន​ធានា​យើង​ថា យើង​អាច​មាន​សន្តិភាព​ក្នុង​ចិត្ត និង​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត ដោយសារ​យើង​មាន​អ្នក​គង្វាល​ដែល​មាន​ក្តី​ស្រឡាញ់…

Read article