November 2024

You are here:
ការ​ណាត់ជួប​ជា​មួយ​សេចក្តី​ស្លាប់

ហេព្រើរ ៩:២៣-២៨ ដោយ​ព្រោះ​បាន​តម្រូវ​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ស្លាប់១ដង រួច​សឹម​ជាប់​សេចក្តី​ជំនុំជំរះ​។ ហេព្រើរ ៩:២៧ កាលពី​ថ្ងៃទី១២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៣ លោក ចន អ៊ែហ្វ ខេនេឌី(John F. Kennedy) ជា​ប្រធានាធិបតី​អាមេរិក លោក​អាល់ដូស ហាក់លេយ(Aldous Huxley) ជា​អ្នក​និពន្ធ និង​ទស្សន​វិទូ និង​លោក​ស៊ី អ៊ែស លូអីស(C. S. Lewis) ជា​អ្នក​ការពារ​ជំនឿ​គ្រីស្ទាន សុទ្ធតែ​បាន​លាចាក​លោក​ក្នុង​ថ្ងៃ​តែមួយ​។ បុរស​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​ទាំង៣នាក់​នេះ បាន​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​នូវ​ទស្សន​វិជ្ជា​ខុស​គ្នា​យ៉ាង​ខ្លាំង ក្នុង​ការ​រស់នៅ​។ លោក​ហាក់លេយ ជា​អ្នក​មិន​ជឿ ហើយ​ក៏​មិន​បដិសេធ​ថា ព្រះ​មាន​ពិតមែន ហើយ​ជា​អ្នក​និយម​ទស្សន​វិជ្ជា​របស់​អាស៊ី​។ ចំណែក​លោក ខេនេឌី​វិញ គឺជា​សាសនិក​រ៉ូម៉ាំង​កាតូលិក ប៉ុន្តែ គាត់​បាន​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​តាម​ទស្សន​វិជ្ជា​បែប​មនុស្ស​ជាតិ​និយម​។ រីឯ​លោក​លូអ៊ីស​វិញ គាត់​គឺជា​អតីត​អ្នក​បដិសេធ​ថា​ព្រះ​មាន​ពិតមែន ប៉ុន្តែ ក្រោយមក គាត់​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះ​ក្នុង​និកាយ​អ៊ែងគ្លិខិន ហើយក៏​ក្លាយ​ជា​អ្នក​ការពារ​សេចក្តី​ជំនឿ​គ្រីស្ទាន ដោយ​មិន​ខ្លាច​រអែង​ចិត្ត​នរណា​ឡើយ​។ សេចក្តី​ស្លាប់​មិន​រើស​មុខ​មនុស្ស​ឡើយ ខណៈ​ពេល​បុរស​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​ទាំង​បី​បាន​ជួប​សេចក្តី​ស្លាប់ នៅ​ថ្ងៃខែ​តែមួយ​ នៅ​ទីកន្លែង​ផ្សេង​គ្នា។ ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​បាន​ចែងថា សេចក្តី​ស្លាប់​បាន​ចាប់​ផ្តើម​កើត​មាន​ចំពោះ​មនុស្ស​ជាតិ នៅពេល​ដែល​លោក​អ័ដាម…

Read article
ឱកាស​ចែក​ចាយ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ

កិច្ចការ ២១:២៧-២២:១ សូម​លោក​បើក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​និយាយ​ទៅ​ជន​ទាំងឡាយ​បន្តិច​សិន​។ កិច្ចការ ២១:៣៩ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ទៅ​ព្រះវិហារ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម ដើម្បី​ចូល​រួម​ពិធី​ញែក​ជា​បរិសុទ្ធ​របស់​សាសន៍​យូដា(កិច្ចការ ២១:២៦)។ ពួក​ញុះញង់​មួយ​ចំនួន​គិត​ស្មានថា គាត់​កំពុង​បង្រៀន​គេ​ឲ្យ​ប្រឆាំង​នឹង​ក្រឹត្យ​វិន័យ ហើយក៏​បាន​ព្យាយាម​សម្លាប់​គាត់​(ខ.៣១)។ ពួក​ទាហាន​រ៉ូម៉ាំង​ក៏បាន​ប្រញាប់​ទៅ​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍ ហើយក៏​បាន​ចាប់ចង​សាវ័ក​ប៉ុល ​នាំ​គាត់​ចេញពី​តំបន់​ព្រះវិហារ ខណៈ​ពេល​ដែល​ហ្វូង​មនុស្ស​បាន​ស្រែក​ឲ្យ​គេ​សម្លាប់​គាត់(ខ.៣៦)។ តើ​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ឆ្លើយតប ចំពោះ​ការ​គំរាម​កំហែង​នេះ យ៉ាង​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ? គឺ​គាត់​បាន​សុំ​មេទ័ព​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គាត់​និយាយ​ទៅ​កាន់​ពួក​បណ្តាជន(ខ.៣៩)។ នៅពេល​ដែល​មេទ័ព​រ៉ូម៉ាំង​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គាត់​និយាយ ទាំង​ខ្លួន​គាត់​កំពុង​ហូរឈាម និង​មាន​ស្នាម​ជាំ​ពេញ​ខ្លួន គាត់​ក៏​បាន​ងាក​ទៅ​រក​ហ្វូង​មនុស្ស​ដែល​កំពុង​តែ​ខឹង​សម្បា ហើយ​ក៏​បាន​ចែកចាយ​សេចក្តី​ជំនឿ ដែល​គាត់​មាន​ចំពោះ​ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ​ពួក​គេ​ស្តាប់(២២:១-១៦)។ នេះ​ជា​រឿង​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ជាង​ពីរ​ពាន់​ឆ្នាំ​ហើយ ជា​រឿង​ចាស់​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប ដែល​យើង​ប្រហែល​មិន​ងាយ​ជួប​រឿង​នេះ​ទេ​។ កាលពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ មាន​បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ ភីធ័រ(Peter) ត្រូវ​គេ​ចាប់​ខ្លួន ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ ដែល​កំពុង​ជាប់គុក​។ មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​គ្រីស្ទបរិស័ទ​បាន​ទទួលរង​ការ​បៀតបៀន​ជា​ប្រចាំ​។ លោក​ភីធ័រ​ត្រូវ​គេ​បោះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​គុក​ងងឹត ហើយ​ត្រូវ​គេ​រុំ​ភ្នែក ក្នុង​ពេល​ដែលគេ​សួរ​ចម្លើយ​គាត់​។ នៅពេល​ដែល​គេ​ដក​ក្រណាត់​រុំ​ភ្នែក​ចេញ គាត់​ក៏បាន​ឃើញ​ទាហាន​បួន​នាក់ កំពុង​ភ្ជង់​កាំភ្លើង​ដាក់​គាត់​។ តើ​លោក​ភីធ័រ​គួរ​ឆ្លើយតប​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ? គាត់​បាន​មើល​ឃើញ​ឱកាស​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ សម្រាប់​ចែកចាយ​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​គាត់ ដល់​ពួកគេ​។ សាវ័ក​ប៉ុល និង​លោក​ភីធ័រ​បាន​ចង្អុល​បង្ហាញ​ប្រាប់​គេ អំពី​សេចក្តី​ពិត​ដ៏​សំខាន់ ទោះ​គេ​ពិបាក​ទទួលយក​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ​។ ទោះ​ព្រះអម្ចាស់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​យើង​ឆ្លង​កាត់​ពេល​វេលា​ដ៏​ពិបាក ឬ​ទទួលរង​ការ​បៀតបៀន​យ៉ាង​ក៏ដោយ ក៏​យើង​នៅតែ​មាន​ភារកិច្ច “ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ”(ម៉ាកុស…

Read article
ការ​គាំទ្រ​ដ៏​រឹងមាំ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ

សា​ស្តា ៤:៩-១២ មាន​គ្នា២នាក់ នោះ​វិសេស​ជាង​នៅ​តែឯង ពីព្រោះ​គេ​មាន​រង្វាន់​យ៉ាង​ល្អ​កើត​ពី​ការនឿយហត់​របស់​ខ្លួន​។ សា​ស្តា ៤:៩ កីឡាករ​ម្នាក់ ក្នុង​ការ​ប្រកួត​រត់​ប្រណាំង​ម៉ារ៉ាតុន នៅ​ទីក្រុង​ឡុងដ៍ បាន​ដក​ពិសោធន៍ និង​ដឹង​អំពី​មូល​ហេតុ​ដែល​គាត់​មិន​ត្រូវ​រត់​តែ​ម្នាក់ឯង ក្នុង​ការ​រត់​ប្រណាំង​ធំៗ​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ដោយ​ការ​ហ្វឹក​ហាត់​ដ៏​ពិបាក​បាន​ប៉ុន្មាន​ខែ គាត់​ចង់​រត់​ឲ្យ​ដល់ទី ដោយ​ភាព​រឹងមាំ​។ ប៉ុន្តែ នៅពេល​ដែល​គាត់​រត់​ត្រហេបត្រហប ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ខ្សែ​ព្រាត់ គាត់​ដឹង​ថា ខ្លួន​គាត់​កំពុងតែ​ខ្សោះ​អស់​កម្លាំង ហើយ​ហៀប​នឹង​ដួល​។ មុន​ពេល​គាត់​ដួល​នៅ​លើ​ដី កីឡាករ​ពីរ​នាក់​ទៀត​បាន​ចាប់ដៃ​គាត់​ទាំង​សង្ខាង​ជាប់ ហើយ​ក៏​បាន​ជួយ​កីឡាករ​ដ៏​ហត់​នឿយ​ម្នាក់​នេះ​បន្ត​ដំណើរ​ទៅមុខ​រហូត​ដល់ទី​។ អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​សា​ស្តា​បាន​រំឭក​យើង អំពី​អត្ថ​ប្រយោជន៍​មួយ​ចំនួន ដែល​យើង​ទទួល​បាន​ពី​ការ​រត់​ប្រណាំង នៅ​លើ​វិថី​ជីវិត ដោយ​មាន​អ្នក​ដទៃ​រួម​ដំណើរ​ជាមួយ​យើង​។ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​ដែល​ជា​អ្នក​និពន្ធ​នៃ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ​បាន​បង្ហាញ​គោលការណ៍​ដែល​ថា “មាន​គ្នា២នាក់ នោះ​វិសេស​ជាង​នៅ​តែឯង”(សា​ស្តា ៤:៩)។ ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​អំពី​អត្ថ​ប្រយោជន៍​នៃ​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​ដែល​មាន​ការ​រួបរួម​គ្នា​។ ទ្រង់​ក៏បាន​បង្រៀន​ផង​ដែរ​ថា ការ​ធ្វើ​ការ​ជា​ដៃគូ អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​រង្វាន់​ដ៏​ល្អ​កើត​ពី​ការនឿយហត់(ខ.៩)។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដ៏​ពិបាក អ្នក​រួម​ដំណើរ​ជាមួយ​យើង អាច​ជួយ​ជ្រោង​យើង​ឡើង(ខ.‌១០)។ នៅ​ពេលយប់​ងងឹត និង​រងា មិត្ត​ភក្តិ​ក៏​អាច​ផ្តុំ​គ្នា​ឲ្យ​មាន​ភាព​កក់​ក្តៅ​បាន​ដែរ(ខ.១១)។ ហើយ​ក្នុង​ពេល​ដែល​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់ មនុស្ស​ពីរ​នាក់​អាច​រួម​គ្នា​ការពារ​ខ្លួន ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ការ​វាយ​ប្រហារ(ខ.‌១២)។ មនុស្ស​ដែល​មាន​ការ​រួម​ចិត្ត​រួម​គំនិត អាច​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​កម្លាំង​ដ៏​ប្រសើរ​។ ដោយសារ​យើង​មាន​ភាព​កម្សោយ និង​ភាព​ផុយ​ស្រួយ យើង​ត្រូវ​ការ​សុវត្ថិភាព និង​ការ​គាំទ្រ​ដ៏​រឹងមាំ ពី​សហគមន៍​នៃ​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​។ ចូរ​យើង​បន្ត​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅមុខ​ទាំង​អស់​គ្នា…

Read article
ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​គឺជា​ការ​សម្រេច​ចិត្ត

យ៉ូហាន ១៤:១៥-២៤ បើ​អ្នកណា​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ អ្នក​នោះ​នឹង​កាន់​តាម​ពាក្យ​ខ្ញុំ​។ យ៉ូហាន ១៤:២៣ រដូវ​រងា​ក្នុង​ប្រទេស​ហូឡង់ កម្រ​មាន​ព្រឹល​ធ្លាក់​ច្រើន ប៉ុន្តែ អាកាស​ធាតុ​អាច​ត្រជាក់​ខ្លាំង ល្មម​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​ក្នុង​ព្រែក​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ទឹកកក​។ កាល​ស្វាមី​ខ្ញុំ កំពុង​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង នៅ​ទីនោះ ឪពុក​ម្តាយ​គាត់​មាន​ច្បាប់​គ្រួសារ​មួយ គឺ “មិន​ត្រូវ​ដើរ​លើ​ទឹកកក នៅ​ក្នុង​ព្រែក ទាល់តែ​ទឹកកក​នោះ​មាន​កម្រាស់​ក្រាស់​ល្មម​នឹង​អាច​ទ្រ​ទម្ងន់​សត្វ​សេះ”។ ដោយសារ​សត្វ​សេះ​បន្សល់​ទុក​ដាន​របស់​វា នៅ​កន្លែង​ដែល​ពួកវា​បាន​ទៅដល់ គាត់ និង​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ក៏បាន​នាំ​គ្នា​ទៅ​ប្រមូល​លាមក​សត្វ​សេះ​នៅ​តាម​ផ្លូវ យក​ទៅ​បោះ​ពីលើ​ទឹកកក ក្នុង​ព្រែក​ដែល​មាន​កំរាស់​ស្តើង​នៅឡើយ ហើយក៏​បាន​នាំ​គ្នា​លេង​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ទឹកកក ក្នុង​ព្រែក​នោះ​។ ពួកគេ​មិន​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ទេ​នៅពេល​នោះ ហើយក៏​គ្មាន​នរណា​ដឹង​ថា ពួកគេ​បាន​ប្រើ​ល្បិច​នេះ​ដែរ ប៉ុន្តែ ក្នុង​ជម្រៅ​ចិត្ត ពួកគេ​បាន​ដឹង​ថា ពួកគេ​មិន​បាន​ស្តាប់​បង្គាប់​ឪពុក​ម្តាយ​ទេ​។ ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​មិន​កើត​មាន​ដោយ​ឯកឯង​ឡើង​។ ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ស្តាប់​បង្គាប់ ឬ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់ អាច​កើត​ចេញពី​ចិត្ត​ដែល​ដឹង​ថា ខ្លួន​មាន​កាតព្វកិច្ច ឬ​ខ្លាច​ការ​ដាក់​ទោស​។ ប៉ុន្តែ យើង​ក៏​អាច​សម្រេច​ចិត្ត​ស្តាប់​បង្គាប់ ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ការ​គោរព​ចំពោះ​អ្នក ដែល​មាន​អំណាច​មក​លើ​យើង​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន ជំពូក១៤ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​បង្រៀន​ពួក​សាវ័ក​ព្រះ​អង្គ​ថា “បើ​អ្នកណា​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ អ្នក​នោះ​នឹង​កាន់​តាម​ពាក្យ​ខ្ញុំ … អ្នកណា​ដែល​មិន​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ នោះ​មិន​កាន់​តាម​ពាក្យ​ខ្ញុំ​ទេ”(ខ.២៣-២៤)។ ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះ មិន​តែងតែ​មាន​ភាព​ងាយ​ស្រួល​ជានិច្ច​ឡើយ…

Read article
ការ​ហ្វឹក​ហាត់​ខាង​វិញ្ញាណ

១ធីម៉ូថេ ៤:៦-១០ ចូរ​បង្ហាត់​ខ្លួន​ខាង​ឯ​សេចក្តី​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ដល់​ព្រះ​វិញ​។ ១ធីម៉ូថេ ៤:៧ លោក​ត្រេ(Tre) ជា​អ្នក​ហាត់​ប្រាណ​ជា​ទៀង​ទាត់ នៅ​កន្លែង​ហាត់​ប្រាណ ហើយ​បើ​យើង​គ្រាន់តែ​មើល​ឃើញ​គាត់ យើង​ក៏​អាច​ដឹង​ដែរ​។ គាត់​មាន​ស្មា​ធំ​ទូលាយ សាច់ដុំ​ក៏​ធំ ហើយ​គ្រាន់តែ​ដើមដៃ​របស់​គាត់​មាន​ទំហំ​ធំ​ជិត​ស្មើ​ភ្លៅ​របស់​ខ្ញុំ​។ ពេល​ខ្ញុំ​ឃើញ​គាត់​មាន​រាង​កាយ​រឹងមាំ​ដូច​នេះ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​ចង់ទៅ​ជជែក​ជាមួយ​គាត់​អំពី​រឿង​ខាង​វិញ្ញាណ​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​សួរ​គាត់​ថា តើ​ការ​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​របស់​គាត់​ក្នុង​ការ​លើក​សាច់ដុំ បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​ទំនាក់​ទំនង​ល្អ ដែល​គាត់​មាន​ជាមួយ​ព្រះ​ដែរ​ឬ​ទេ​? យើង​មិន​បាន​ជជែក​គ្នា​ឲ្យ​បាន​ស៊ី​ជម្រៅ​ទេ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ តែ​លោក​ត្រេ​ពិតជា​បាន​ទទួល​ស្គាល់ “ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​គាត់”។ យើង​ជជែក​គ្នា​បាន​រយៈ​ពេល​យូរ​ល្មម​នឹង​ឲ្យ​គាត់​បង្ហាញ​រូបថត​របស់​គាត់ កាល​គាត់​មាន​ទម្ងន់​ជិត២០០គីឡូ មិន​រឹងមាំ និង​មិន​មាន​សុខ​ភាព​ល្អ​។ ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ក្នុង​របៀបរបប​នៃ​ការ​រស់នៅ​របស់​គាត់ បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ខាង​រូបកាយ ដែល​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ១ធីម៉ូថេ ៤:៦-១០ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​និយាយ​ផ្ដោត​ទៅលើ​ការ​ហ្វឹក​ហាក់​ខាង​រូបកាយ និង​ខាង​វិញ្ញាណ​។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​បង្រៀន​ថា “ចូរ​បង្ហាត់​ខ្លួន​ខាង​ឯ​សេចក្តី​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ដល់​ព្រះ​វិញ ដ្បិត​ការ​បង្ហាត់​ខ្លួន​ប្រាណ នោះ​មាន​ប្រយោជន៍​តែ​បន្តិច​ទេ តែ​សេចក្តី​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ដល់​ព្រះ នោះ​ទើប​មាន​ប្រយោជន៍​គ្រប់​ជំពូក​វិញ ក៏​មាន​សេចក្តី​សន្យា​ឲ្យ​បាន​ជីវិត​នៅ​ជាន់​ឥឡូវ​នេះ ហើយ​ទៅ​ខាង​នាយ​ផង”(ខ.៧-៨)។ យើង​មិន​អាច​វាយ​តម្លៃ​ទំនាក់​ទំនង​ដែល​នរណា​ម្នាក់​មាន​ជាមួយ​ព្រះ ផ្អែក​ទៅលើ​រូប​សម្បត្តិ​ខាង​ក្រៅ​របស់​គាត់​ឡើយ​។ សុខ​ភាព​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង គឺ​អាស្រ័យ​ទៅលើ​ចិត្ត​របស់​យើង​។ ជីវិត​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង​ចាប់​ផ្តើម នៅពេល​ដែល​យើង​សម្រេច​ចិត្ត​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​តាមរយៈ​ព្រះអង្គ យើង​ទទួល​បាន​ការ​អត់​ទោស​បាប​។ ចាប់​តាំងពី​ពេល​នោះ​មក យើង​ត្រូវ​ចាប់​ផ្តើម​មាន​ការ​ហ្វឹក​ហាត់​ខាង​វិញ្ញាណ​។ ការ​នេះ​គឺ​រាប់​បញ្ចូល​ការ​ចិញ្ចឹម ដោយ​សេចក្តី​ពិត​នៃ​សេចក្តី​ជំនឿ និង​ការ​បង្រៀន​ដ៏​ល្អ”(ខ.៦)…

Read article
កន្លែង​ដែល​ព្រះអង្គ​អាច​ប្រើ​យើង

១សាំយ៉ូអែល ១៧:១៧-២៦,៣២ ទូល​បង្គំ​ជា​បាវ​បំរើ​របស់​ទ្រង់​នឹង​សូម​ចេញ​ទៅ​តយុទ្ធ​នឹង​សាសន៍​ភីលីស្ទីន​នោះ​។ ១សាំយ៉ូអែល ១៧:៣២ កាលហ៊ែឌ័រ(Heather) មាន​ការងារ​ជា​អ្នក​ដឹក​ជញ្ជូន មាន​ពេល​មួយ គាត់​ត្រូវ​ដឹក​ជញ្ជូន​អាហារ ទៅដល់​ផ្ទះ​របស់​លោក​ធីម(Tim)។ ពេល​គាត់​ទៅ​ដល់​លោក​ធីម​ក៏​បាន​សុំ​ឲ្យ​គាត់​ជួយ​ស្រាយ​កញ្ចប់​អាហារ​។ លោក​ធីម​​មាន​ជំងឺ​ដាច់​សរសៃ​ឈាម​ខួរ​ក្បាល អស់​រយៈ​ពេល​ពីរបី​ឆ្នាំ​ហើយ ហើយ​មិន​អាច​ស្រាយ​កញ្ចប់​អាហារ​ដោយ​ខ្លួនឯង​បានទេ​។ ហ៊ែឌ័រ​ក៏​បាន​ជួយ​ស្រាយ​កញ្ចប់​អាហារ​ឲ្យ​គាត់ ដោយ​ចិត្ត​រីករាយ​។ ក្នុងរយៈ​ពេល​មួយ​ថ្ងៃ​នោះ ហ៊ែឌ័រ​បាន​គិត​ដល់​លោក​ធីម​ជា​ញឹក​ញាប់ ហើយក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់ទៅ​រៀបចំ​អាហារ​ឲ្យ​គាត់​។ ក្រោយមក លោក​ធីម​ក៏បាន​ឃើញ​ភេសជ្ជៈ​ទឹក​មីឡូ​ក្តៅៗ និង​ភួយ​ពណ៌​ក្រហម ដែល​គាត់​បាន​ដាក់​នៅ​មាត់​ទ្វារ​ផ្ទះ​លោក​ធីម ដោយ​ភ្ជាប់​ជាមួយ​ក្រដាស​មួយ​សន្លឹក ដែល​មាន​សរសេរ​ពាក្យ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពីលើ ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​រហូត​ដល់​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​។ ហ៊ែឌ័រ​បាន​មើល​ឃើញ​សារៈសំខាន់​នៃ​ការងារ​ដឹក​ជញ្ជូន​របស់​នាង លើក​ពី​ការ​រំពឹង​គិត​។ លោក​អ៊ីសាយ​ក៏​មាន​អំណរ​លើស​ពី​ការ​រំពឹង​គិត​ផង​ដែរ នៅពេល​ដែល​គាត់​ចាត់​ដាវីឌ ជា​កូនពៅ​ដែល​នៅ​ក្មេង ឲ្យ​យក​ស្បៀង​អាហារ​ទៅ​ឲ្យ​បង​ប្រុស​របស់​គាត់ កាល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​កំពុង​បោះទ័ព ត្រៀម​ប្រយុទ្ធ​នឹង​ពួក​ភីលីស្ទីន(១សាំយ៉ូអែល ១៧:២)។ នៅពេល​ដែល​ដាវីឌ​បាន​ទៅដល់​កន្លែង​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ដឹង​ថា កូលីយ៉ាត​កំពុង​បង្ក​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ដល់​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ ដោយ​ការ​គំរាម​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ(ខ.៨-១០,១៦,២៤)។ ដាវីឌ​មាន​ការ​ឈឺ​ចិត្ត ចំពោះ​ការ​ប្រមាថ​របស់​កូលីយ៉ាត មក​លើ​កង​ទ័ព​របស់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់(ខ.២៦) ហើយ​គាត់​ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់ទៅ​តទល់ ដោយ​ទូល​ស្តេច​សូល​ថា “សូម​កុំ​ឲ្យ​អ្នកណា​ស្លុត​ចិត្ត​ដោយ​ព្រោះ​វា​ឡើយ ទូល​បង្គំ​ជា​បាវ​បំរើ​របស់​ទ្រង់​នឹង​សូម​ចេញ​ទៅ​ត​យុទ្ធ​នឹង​សាសន៍​ភីលីស្ទីន​នោះ”(ខ.៣២)។ ជួនកាល ព្រះអម្ចាស់​ប្រើ​កាលៈទេសៈ​នៃ​ជីវិត​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​របស់​យើង ដើម្បី​ដាក់​យើង​នៅ​កន្លែង ដែល​ព្រះ​អង្គ​ចង់​ប្រើ​យើង​។ ចូរ​យើង​បើក​ចំហ​ភ្នែក និង​ចិត្ត​យើង​មើល​ទៅ​កន្លែង និង​របៀប​ដែល​ព្រះអង្គ​អាច​ប្រើ​យើង ដើម្បី​បម្រើ​នរណា​ម្នាក់​។—Kirsten Holmberg…

Read article
ការ​ជ្រើស​រើស​យក​ជីវិត

ចោទិយកថា ៣០:១១-២០ ដូច្នេះ​ចូរ​រើស​យក​ជីវិត​ចុះ ដើម្បី​ឲ្យ​ឯង​បាន​រស់នៅ ព្រម​ទាំង​ពូជ​ឯង​ត​រៀង​ទៅ​ផង​។ ចោទិយកថា ៣០:១៩ នេធិន(Nathan) បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ក្នុង​គ្រួសារ​ដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះគ្រីស្ទ ប៉ុន្តែ គាត់​បាន​ចាប់​ផ្តើម​វង្វេង​ចេញពី​ជំនឿ​ដែល​គាត់​មាន​កាលពី​ក្មេង នៅពេល​ដែល​គាត់​ទៅ​រៀន​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ ដោយសារ​គាត់​ចូល​ចិត្ត​ស៊ីផឹក និង​ជប់លៀង​ជា​ញឹក​ញាប់​។ ក្រោយមក​គាត់​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “ព្រះអម្ចាស់​បាន​នាំ​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​មក​រក​ព្រះអង្គ​វិញ នៅពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​សក្តិ​សមនឹង​ឲ្យ​ព្រះ​អង្គ​ហៅ​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​មកវិញ”។ នៅពេល​ខ្លះ នេធិន​ក៏បាន​ចំណាយ​ពេល​វិស្សម​កាល ក្នុង​រដូវ​ក្តៅ ដើម្បី​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ ដល់​មនុស្ស​ដែល​គាត់​មិន​ស្គាល់ នៅ​តាម​ផ្លូវ ក្នុង​ទីក្រុង​ធំៗ នៅ​សហរដ្ឋអាមេរិក ហើយ​សព្វថ្ងៃ​នេះ គាត់​កំពុង​ធ្វើ​កម្ម​សិក្សា នៅ​ក្នុង​ការងារ​យុវជន ក្នុង​ព្រះវិហារ​របស់​គាត់​។ គោលដៅ​របស់​នេធិន គឺ​ដើម្បី​ជួយ​យុវជន ឲ្យ​ជៀស​វាង​ការ​ខ្ជះខ្ជាយ​ពេល​វេលា ហើយ​ឲ្យ​រស់នៅ​ថ្វាយ​ព្រះគ្រីស្ទ​វិញ​។ លោក​ម៉ូសេ ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល ដែល​មាន​ទឹក​ចិត្ត សម្រាប់​មនុស្ស​ជំនាន់​ក្រោយ ដូច​ នេធិន​ផង​ដែរ​។ នៅពេល​ដែល​គាត់​ដឹង​ថា គាត់​នឹង​ត្រូវ​ផ្ទេរ​ដំណែង​អ្នក​ដឹកនាំ​ឲ្យ​ទៅ​លោក​យ៉ូស្វេ​ក្នុង​ពេល​ដ៏​ខ្លី​ខាង​មុខ គាត់​ក៏​បាន​ថ្លែង​សេចក្តី​បង្គាប់​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ទៅ​កាន់​ពួក​បណ្តាជន ហើយក៏​បាន​លើក​ឡើង​អំពី​លទ្ធផល​នៃ​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់ ដែល​ជា​ជីវិត និង​ព្រះពរ ហើយ​លទ្ធផល​នៃ​ការ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​គឺជា​បណ្តាសា និង​សេចក្តី​ស្លាប់​។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ចូរ​រើស​យក​ជីវិត​ចុះ ដើម្បី​ឲ្យ​ឯង​បាន​រស់នៅ ព្រម​ទាំង​ពូជ​ឯង​ត​រៀង​ទៅ​ផង … ដ្បិត​គឺ​ទ្រង់​ហើយ…

Read article
តស៊ូ​ក្នុង​ការ​អធិស្ឋាន

លូកា ១៨:១-៨ នោះ​ព្រះអម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ជា​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច​ទៅ​គេ ដើម្បី​នឹង​បង្ហាញថា ត្រូវតែ​អធិស្ឋាន​ជានិច្ច ឥត​រសាយ​ចិត្ត​ឡើយ​។ លូកា ១៨:១ មីឡា(Mila) ជា​ជំនួយ​ការ​ផ្នែក​ដុតនំ មាន​អារម្មណ៍​ទន់​ខ្សោយ​យ៉ាង​ខ្លាំង មិន​អាច​ការពារ​ខ្លួនឯង​បាន នៅពេល​ដែល​មេការ​របស់​គាត់​បាន​ចោទ​ប្រកាន់​ថា គាត់​បាន​លួច​នំប៉័ង​មួយ​ចំនួន ដែល​មាន​ដាក់​ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ក្រៀម​។ ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ដោយ​គ្មាន​ភស្តុតាង និង​ការ​កាត់​ប្រាក់ខែ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ទង្វើ​ខុស​ឆ្គង​ជា​ច្រើន ដែល​មេការ​របស់​គាត់ បាន​ធ្វើ​មក​លើ​គាត់​។ មីឡា​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ថា “ព្រះ​អង្គ​អើយ សូម​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​ទូល​បង្គំ​ផង​។ ទូល​បង្គំ​ពិបាក​ធ្វើ​ការ នៅ​ក្រោម​ការ​ត្រួតត្រា​របស់​គាត់​ណាស់ តែ​ទូល​បង្គំ​ត្រូវ​ការ​ការងារ​នេះ”។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ធ្លាប់​មាន​បន្ទូល អំពី​ស្រ្តី​មេម៉ាយ​ម្នាក់ ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ទន់​ខ្សោយ ហើយ​បាន​ស្វែងរក​យុទ្ធ​ធម៌​ទាស់​ប្រឆាំង​នឹង​សត្រូវ​របស់​គាត់(លូកា ១៨:៣)។ គាត់​បាន​ទៅ​រក​ចៅ​ក្រម ដែល​មាន​អំណាច​ដោះ​ស្រាយ​រឿង​ក្តី​របស់​គាត់​។ ទោះ​គាត់​ដឹង​ថា ចៅ​ក្រម​ជា​មនុស្ស​ទុច្ចរិត ក៏​គាត់​នៅតែ​ទៅ​រក​ចៅ​ក្រម​នោះ​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​។ ការ​ឆ្លើយតប​របស់​ចៅ​ក្រម​នោះ(ខ.៤-៥) មាន​ការ​ខុស​ប្លែក​ពី​ព្រះវរបិតា​នៃ​យើង​ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ដែល​តែងតែ​ឆ្លើយតប ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ព្រះ​ទ័យ​អត់​ធ្មត់(ខ.៧)។ បើ​ការ​ព្យាយាម​អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​ចៅ​ក្រម​ទុច្ចរិត សម្រេច​ចិត្ត​ដោះ​ស្រាយ​រឿង​ក្តី​ឲ្យ​ស្រ្តី​មេម៉ាយ​នោះ តើ​ព្រះ​ជា​ចៅ​ក្រម​ដ៏​យុត្តិ​ធម៌​អាច​នឹង​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​យើង ជាង​អម្បាលម៉ាន​ទៅ​ទៀត(ខ.៧-៨)? យើង​អាច​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​សេចក្តី​យុត្តិ​ធម៌ ដល់​រាស្រ្ត​ជ្រើស​តាំង​របស់​ព្រះអង្គ(ខ.៧) ហើយ​ការ​ព្យាយាម​ក្នុង​ការ​អធិស្ឋាន គឺ​បាន​បង្ហាញថា យើង​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ​។ យើង​ព្យាយាម ដោយសារ​យើង​មាន​ជំនឿ​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ឆ្លើយតប ចំពោះ​ស្ថានភាព​របស់​យើង…

Read article
សេចក្តី​សប្បុរស​មិន​អាច​វាស់​បាន

សុភាសិត ១១:១៦-២៥ មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា នោះ​តែង​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​ជីវិត​ខ្លួន​។ សុភាសិត ១១:១៧ បុរស​ពីរ​នាក់​មិត្ត​ភក្តិ​នឹង​គ្នា​កំពុង​ដើរ​រក​ទិញ​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​មួយ​គ្រឿង នៅ​ក្នុង​ហាង​លក់​គ្រឿង​អេឡិចត្រូនិក ហើយក៏​បាន​ប្រទះ​ឃើញ​លោក​សាគីល អូនាល(Shaquille O’Neal) ជា​តារា​បាល់​បោះ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​។ ពួក​គេ​ដឹង​ថា កាលពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ លោក​អូនាល​បាន​បាត់បង់​ប្អូន​ស្រី និង​មិត្ត​រួម​ក្រុម​របស់​គាត់ ដូច​នេះ ពួកគេ​ក៏បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សមាន​ទុក្ខ ចំពោះ​គាត់ ដោយ​ក្តី​អាណិត​។ បន្ទាប់មក​ពួកគេ​ក៏បាន​បន្ត​ដើរមក​មើល​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​ទៀត​។ ពេល​នោះ លោក​អូនៀល​ក៏បាន​ចូល​ទៅ​ជិត​ពួកគេ ហើយក៏​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ឲ្យ​រើស​យក​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​ដែល​ស្អាត​បំផុត នៅ​ក្នុង​ហាង​។ បន្ទាប់មក គាត់​ក៏​បាន​ទិញ​កុំព្យូទ័រ​នោះ​ឲ្យ​ពួកគេ ដោយសារ​គាត់​​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ចំពោះ​សមាន​ចិត្ត​របស់​ពួកគេ​ដែល​យល់​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​គាត់។ កាលពី​ជាង២ពាន់​ឆ្នាំ មុន​ពេល​រឿង​នេះ​កើត​ឡើង ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​បង្រៀន​ថា “មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា នោះ​តែង​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​ជីវិត​ខ្លួន”(សុភាសិត ១១:‌១៧)។ ពេលណា​យើង​មើល​ឃើញ​តម្រូវការ​របស់​អ្នក​ដទៃ ហើយ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​យើង​អាច​ធ្វើ​បាន ដើម្បី​ជួយ និង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួកគេ នោះ​ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ដល់​យើង​។ ព្រះ​អង្គ​ប្រហែល​មិន​ឲ្យ​កុំព្យូទ័រ​មួយ​គ្រឿង ឬ​ឧបករណ៍​អ្វី​មក​យើង​ទេ តែ​ព្រះអង្គ​អាច​ប្រទាន​ពរ​យើង តាម​របៀប​ដែល​លោកិយ​មិន​អាច​វាស់​បាន​។ គឺ​ដូច​ដែល​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​ពន្យល់ នៅ​ក្នុងខ១៦ នៃ​ជំពូក​ដដែល​នេះ​ថា “ស្ត្រី​ណា​ដែល​មាន​អធ្យាស្រ័យ​ល្អ នោះ​តែង​រក្សា​ទុក​នូវ​កិត្តិសព្ទ ដូចជា​មនុស្ស​ប្រិតប្រៀប​ដែល​រក្សា​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដែរ”(ខ.១៦)។ មាន​អំណោយ​ជា​ច្រើន​មកពី​ព្រះ ដែល​មាន​តម្លៃ​លើស​មាស​ប្រាក់​ទៅទៀត ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​វាល់​អំណោយ​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​យើង ដោយ​ព្រះទ័យ​សប្បុរស តាម​ប្រាជ្ញា និង​ផ្លូវ​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​ព្រះអង្គ​។…

Read article
ដង្វាយ​អង្ករ​មួយ​ក្តាប់

២កូរិនថូស ៨:១-៧ កាល​មាន​សេចក្តី​ទុក្ខ​លំបាក​កំពុងតែ​ល្បង​គេ​ជា​ខ្លាំង នោះ​សេចក្តី​អំណរ​ជា​បរិបូរ និង​សេចក្តី​កំសត់​ទុគ៌ត​របស់​គេ បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​គេ​មាន​ចិត្ត​សទ្ធា​ដ៏​លើស​លប់​វិញ​។ ២កូរិនថូស ៨:២ រដ្ឋ​មីហ្សូរ៉ាម នៅ​ភាគ​ពាយព្យ​នៃ​ប្រទេស​ឥណ្ឌា​កំពុង​ចាក​ចេញ​ពី​ភាគ​ក្រី​ក្រ​បន្តិច​ម្តងៗ​។ ទោះ​ប្រជាជន​នៅ​ទីនោះ​ខ្វះ​ប្រាក់​ចំណូល​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ចាប់​តាំងពី​ពេល​ដែល​ដំណឹង​ល្អ​បាន​ចូល​មកដល់​តំបន់​នេះ​ជា​លើក​ដំបូង អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​អនុវត្ត​នូវ​ប្រពៃណី “ដាក់​ដង្វាយ​អង្ករ​មួយ​ក្តាប់”។ សមាជិក​ពួក​ជំនុំ​ដែល​មាន​តួនាទី​ចំអិន​អាហារ​ប្រចាំ​គ្រួសារ បាន​រំលែក​អង្ករ​មួយ​ក្តាប់ សម្រាប់​ធ្វើ​ជា​ដង្វាយ​ដល់​ព្រះវិហារ​របស់​ខ្លួន​។ ពួក​ជំនុំ​នៅ​រដ្ឋ​មីហ្សូរ៉ាម មាន​ជីវភាព​ក្រីក្រ បើ​ធៀប​នឹង​ស្តង់ដា​របស់​ពិភពលោក ប៉ុន្តែ ពួកគេ​បាន​រួប​រួម​គ្នា​ដាក់​ដង្វាយ​រាប់​លាន​ដុល្លា សម្រាប់​ការងារ​បេសកកម្ម ហើយ​បាន​បញ្ជូន​បេសកជន​ចេញ​ទៅ​ទូ​ទាំង​ពិភពលោក​។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នៅ​ក្នុង​រដ្ឋ​មីហ្សូរ៉ាម​ក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ​តាមរយៈ​ពួកគេ​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ២កូរិនថូស ៨ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពួក​ជំនុំ​ដែល​មាន​បញ្ហា​ប្រឈម​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ​។ អ្នកជឿ​ព្រះ​នៅ​ស្រុក​ម៉ាសេដូន​មាន​ជីវភាព​ក្រីក្រ តែ​ពួកគេ​នៅតែ​អាច​ដាក់​ដង្វាយ​ជា​បរិបូរ ដោយ​អំណរ(ខ.១-២)។ ពួកគេ​បាន​ដឹង​ថា ការ​ដាក់​ដង្វាយ​របស់​ពួកគេ គឺជា​ឯកសិទ្ធិ ហើយក៏​បាន​ធ្វើ​ការ​លះបង់​លើស​សមត្ថភាព​របស់​ពួកគេ(ខ.៣) ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ការ​ជា​ដៃ​គូរ​ជាមួយ​សាវ័ក​ប៉ុល​។ ពួក​គេ​ដឹង​ថា ពួកគេ​គ្រាន់តែ​ជា​អ្នក​ថែរក្សា​ធនធាន​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ផ្ទុកផ្ដាក់​នឹង​ពួកគេ​។ ការ​ដាក់​ដង្វាយ គឺជា​វិធី​បង្ហាញ​ការ​ទុកចិត្ត​ចំពោះ​ព្រះអង្គ ដែល​ជា​អ្នក​ប្រទាន​អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​យើង​ត្រូវ​ការ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ចែកចាយ​ទី​បន្ទាល់​របស់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ស្រុក​ម៉ាសេដូន ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស ឲ្យ​មាន​ការ​លះបង់ នៅ​ក្នុង​ការ​ដាក់​ដង្វាយ​ផង​ដែរ​។ ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស​បាន​ចម្រើន​ឡើង ក្នុង​សេចក្តី​ជំនឿ ពាក្យ​សម្តី ចំណេះ សេចក្តី​ឧស្សាហ៍​គ្រប់​ជំពូក ហើយ​ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ប៉ុន្តែ ពួកគេ​ក៏​ចាំបាច់​ត្រូវ​ចម្រើន​ឡើង…

Read article