Elisa Morgan

You are here:
ការ​អស្ចារ្យ​តូចៗ

សា​ការី ៤:៦-១០ ដ្បិត​តើ​អ្នក​ណា​បាន​មើលងាយ​ក្នុង​ថ្ងៃ​នៃ​ការ​បន្តិច​បន្តួច​នោះ? សា​ការី ៤:‌១០ ក្នុង​កម្ម​វិធី​ជួប​ជុំ​មួយ មុន​ថ្ងៃ​មង្គល​ការ​របស់​ខ្ញុំ​មកដល់ លោក​ដេវ(Dave) ជា​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​យើង​ដែល​អៀនខ្មាស​ច្រើន កំពុង​ឈរ​នៅ​កៀន​ជ្រុង​ផ្ទះ កាន់​វត្ថុ​មូល​ទ្រវែង​ដែល​មាន​ក្រដាស​វេច​ខ្ចប់​ពី​ខាង​ក្រៅ​។ នៅពេល​គាត់​ដល់​វេន​យក​អំណោយ​របស់​គាត់​មក​ជូន​យើង គាត់​ក៏បាន​កាន់​វត្ថុ​នោះ​ដើរ​មក​រក​យើង​។ ខ្ញុំ​និង​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បើក​មើល​អំណោយ​ក្នុង​កញ្ចប់​ក្រដាស​នោះ ហើយក៏​បាន​ឃើញ​បន្ទះ​ឈើ​មួយ​សន្លឹក មាន​រាង​មូល​ទ្រវែង ដែល​ចេញ​ក្រយៅ​ឈើ​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត ហើយ​មាន​អក្សរ​ឆ្លាក់​ដោយដៃ​ពី​លើ​ថា “​រឿង​តូច​មួយ​ដែល​ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ គឺជា​ការ​អស្ចារ្យ”។ យើង​ក៏​បាន​យក​ផ្លាក​មួយ​នេះ​ព្យួរ​នៅ​លើ​ជញ្ជាំង​ផ្ទះ​យើង​ជាង៤៥ឆ្នាំ​ហើយ ដោយ​វា​បាន​រំឭក​យើង​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​ថា ព្រះអម្ចាស់​នៅតែ​ធ្វើ​ការ នៅ​ក្នុង​រឿង​តូចៗ ដែល​មាន​ដូចជា ការ​បង់​ថ្លៃ​ទឹក​ភ្លើង ការ​ផ្គត់ផ្គង់​អាហារ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ និង​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​ពី​ជម្ងឺ​ផ្តាសសាយ​ជាដើម​។ រឿង​តូចៗ​ទាំង​នេះ សរុប​ចូល​គ្នា​មក បង្កើត​បានជា​កំណត់​ត្រា​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្ញប់​ស្ញែង នៃ​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​របស់​ព្រះអង្គ​។ មាន​ពេល​មួយ លោក​សេរ៉ូបាបិល ជា​អភិបាល​នៃ​ទឹកដី​យូដា បាន​ទទួល​ព្រះរាជសារ​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ ពី​ព្រះអម្ចាស់ តាមរយៈ​ហោរា​សាការី ទាក់ទង​នឹង​ការ​កសាង​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម និង​ព្រះវិហារ​ឡើង​វិញ​។ បន្ទាប់​ពី​សាសន៍​យូដា​បាន​វិល​ត្រឡប់​ពី​ការ​និរទេស មក​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម​វិញ រដូវ​កាល​នៃ​ភាពយឺត​យ៉ាវ​ក្នុង​ការ​សាង​សង់​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម ហើយ​ពួកគេ​មាន​ការ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត​។ ព្រះអម្ចាស់​ក៏​មាន​បន្ទូល​ប្រកាស​ថា “តើ​អ្នក​ណា​បាន​មើលងាយ​ក្នុង​ថ្ងៃ​នៃ​ការ​បន្តិច​បន្តួច​នោះ?”(សា​ការី ៤:១០)។ ព្រះអង្គ​បាន​សម្រេច​បំណង​ព្រះទ័យ​របស់​ព្រះអង្គ តាមរយៈ​យើង ហើយ​ទោះ​យើង​មាន​ចំណុច​ខ្វះខាត​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ​។ ព្រះអម្ចាស់​ដ៏​មាន​គ្រប់​ចេស្តា​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា ព្រះអង្គ​សម្រេច​បំណង​ព្រះទ័យ​មិនមែន​ដោយ​ឥទ្ធិ​ឫទ្ធិ ឬ​ដោយ​អំណាច​ទេ គឺ​ដោយសារ​វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះអង្គ​វិញ(ខ.៦)។ ពេលណា​យើង​មាន​អារម្មណ៍​បាក់​ទឹក​ចិត្ត…

Read article
ចិត្តដែលស្វាគមន៍អ្នកដទៃ

ម៉ាកុស ៩:៣០-៣៧ អ្នកណា​ដែល​ទទួល​កូន​តូច១ ដូចជា​កូន​នេះ ដោយនូវ​ឈ្មោះ​ខ្ញុំ នោះ​ក៏​ឈ្មោះថា​ទទួល​ខ្ញុំ​។ ម៉ាកុស ៩:៣៧ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​ដើរ​រកមើល​ក្រ​ណាត់​ជូត​ជើង នៅ​ក្នុង​ផ្សារ​ទំនើប​មួយ ក្នុង​តំបន់​ដែល​ខ្ញុំ​រស់នៅ​។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​បាន​កត់​សំគាល់​ឃើញថា ពាក្យ​ដែលគេ​បាន​បោះពុម្ព​ពីលើ​ក្រ​ណាត់​ជូត​ជើង​នីមួយៗ ដែល​មាន​ដូចជា ពាក្យ “សួ​ស្តី!” ពាក្យ “ផ្ទះ” ដែល​មាន​រូប​បេះ​ដូង​។ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ជ្រើស​រើស​យក​ក្រណាត់​ជូត​ជើង ដែល​មាន​ពាក្យ “សូម​ស្វាគមន៍” ជា​ពាក្យ​គេ​ចូល​ចិត្ត​ប្រើ​ច្រើន​ជាងគេ នៅ​លើ​ក្រណាត់​ជូត​ជើង ដែលគេ​ដាក់​នៅ​មាត់​ទ្វារ​ផ្ទះ​។ ពេល​ខ្ញុំ​យក​វា​ទៅ​ដាក់​នៅ​មាត់​ទ្វារ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ពិនិត្យ​មើល​ចិត្ត​ខ្លួនឯង​។ តើ​ផ្ទះ​របស់​ខ្ញុំ​ពិតជា​មាន​ភាព​ចៅរ៉ៅ ស្រប​តាម​បំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះ​ដែរ​ឬ​ទេ? តើ​ចៅរ៉ៅ​ចំពោះ​ក្មេង​ដែល​មក​លក់​ស្ករ​សូ​កូឡា ដើម្បី​រក​ប្រាក់​ទៅរៀន? តើ​ចៅរ៉ៅ​ចំពោះ​អ្នក​ជិត​ខាង​ដែល​កំពុង​ខ្វះខាត? តើ​ចៅរ៉ៅ​ចំពោះ​សាច់​ញាតិ​នៅ​ខេត្ត ដែល​បាន​ទូរស័ព្ទ​មក នៅ​ពេល​យប់​អាធ្រាត្រ​ដែរ​ឬ​ទេ? ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ម៉ាកុស ជំពូក៩ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​យាង​ចេញពី​ភ្នំ​ដែល​សាវ័ក​ពេត្រុស យ៉ាកុប និង​យ៉ូហាន បាន​ឈរ​មើល​ព្រះអង្គ​ប្រែ​ព្រះ​ភក្ត្រ​ចេញ​ពន្លឺ ដោយ​ពួកគេ​មាន​ចិត្ត​ស្ញប់​ស្ញែង​ចំពោះ​ព្រះ​វត្ត​មាន​ដ៏​បរិសុទ្ធ(ខ.១-១៣) ហើយ​ក៏​បាន​បណ្តេញ​អារក្ស​ចេញពី​ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់ ដែល​កាលពី​មុន​ឪពុក​គាត់​គ្មាន​សង្ឃឹមថា កូន​នោះ​អាច​មាន​សេរី​ភាព​បាន(ខ.១៤-២៩)។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវ​ក៏បាន​ប្រទាន​ការ​បង្រៀន​ដោយឡែក​ដល់​ពួក​សាវ័ក អំពី​ការ​សុគត​របស់​ព្រះអង្គ​ដែល​ត្រូវ​មកដល់(ខ.៣០-៣២)។ តែ​ពួកគេ​មិន​ទាន់​យល់​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ​នៅ​ឡើយ​ទេ(ខ.៣៣-៣៤)។ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប ដោយ​នាំ​ក្មេង​តូច​ម្នាក់ ដាក់​នៅ​កណ្តាល​ចំណោម​ពួកគេ ដោយ​បន្ទូល​ថា…

Read article
បម្រើ​ដើម្បី​ផ្គាប់​ចិត្ត

អេភេសូរ ៤:១១-១៦ តែ​ដោយ​កាន់​តាម​សេចក្តី​ពិត​ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​វិញ នោះ​ឲ្យ​យើង​បាន​ធំឡើង ខាង​ឯ​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់​ក្នុង​ទ្រង់ ដែល​ទ្រង់​ជា​សិរសា គឺជា​ព្រះគ្រីស្ទ​។ អេភេសូរ ៤:‌១៥ លោក​អេនឌ្រូ ខាដ(Andrew Card)គឺជា​ប្រធាន​ខុទ្ទកាល័យ​នៃ​សេតវិមាន​ របស់​លោក​ប្រធានាធិបតី​អាមេរិក ចច ដាប់ប៊លយូ ប៊ូស(George W. Bush)។ ក្នុង​ការ​សម្ភាស​ទាក់ទង​នឹង​តួនាទី​របស់​គាត់ នៅ​ក្នុង​សេត​វិមាន គាត់​បាន​បក​ស្រាយ​ថា “ក្នុង​បន្ទប់​របស់​បុគ្គលិក​ម្នាក់ នៅ​សេត​វិមាន មាន​ស៊ុម​រូបថត​មួយ ព្យួរ​លើ​ជញ្ជាំង​បង្ហាញ​អំពី​គោលបំណង​របស់​ពួកគេ ដែល​មាន​អក្សរ​សរសេរ​ពី​លើ​ថា យើង​ធ្វើ​ការ​បម្រើ តាម​ការ​សម្រេច​របស់​លោក​ប្រធានាធិបតី​។ ប៉ុន្តែ មិន​មែន​មាន​ន័យ​ថា យើង​ធ្វើ​ការងារ ដើម្បី​ផ្គាប់​ចិត្ត​លោក​ប្រធានាធិបតី ឬ​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ពេញ​ចិត្ត​យើង​នោះ​ទេ​។ ផ្ទុយ​ទៅវិញ យើង​ធ្វើ​ការ​បម្រើ ដើម្បី​ប្រាប់​គាត់ អំពី​ការ​អ្វី​ដែល​គាត់​ចាំបាច់​ត្រូវ​ដឹង ក្នុង​ការងារ​របស់​គាត់”។ ការងារ​របស់​គាត់ គឺជា​ការ​គ្រប់​គ្រង​សហរដ្ឋអាមេរិក​។ នៅ​ក្នុង​តួនាទី និង​ទំនាក់​ទំនងជា​ច្រើន​ដែល​យើង​មាន យើង​ងាយ​រអិល​ជើង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ការ​បំពេញ​ចិត្ត​អ្នក​ដទៃ ជាជាង​ស្អាង​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ក្នុង​ការ​រួបរួម​គ្នា ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​ច្រើនតែ​ជំរុញ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​អេភេសូរ ជំពូក៤ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ថា “ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​អ្នក​ខ្លះ​បាន​ធ្វើ​ជា​សាវ័ក ខ្លះ​ជា​គ្រូ​អធិប្បាយ ខ្លះ​ជា​គ្រូ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ ខ្លះ​ជា​គ្រូ​គង្វាល ហើយ​ខ្លះ​ជា​គ្រូ​បង្រៀន ប្រយោជន៍​នឹង​នាំ​ឲ្យ​ពួក​បរិសុទ្ធ​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍​ឡើង…

Read article
ផ្លាស់​ប្រែ​ពី​ខ្វះ​ចន្លោះ ទៅជា​បរិសុទ្ធ

២ធីម៉ូថេ ១:៦-១០ ដែល​ទ្រង់​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ​យើង ហើយ​បាន​ហៅ​យើង​មក​ក្នុង​ការងារ​បរិសុទ្ធ មិនមែន​ដោយ​ការ​ដែល​យើង​ធ្វើ​ទេ គឺ​ដោយ​ដំរិះ និង​ព្រះគុណ​នៃ​ទ្រង់​វិញ​។ ២ធីម៉ូថេ ១:៩ កាលពី​ក្មេង កូន​ស្រី​ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​លេង​ដុំ​ឈីស​របស់​ជនជាតិ​ស្វីស ក្នុង​ពេល​អាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់​។ គាត់​បាន​យក​បន្ទះ​ឈីស​ពណ៌​លឿង​នោះ មក​ដាក់​ពីលើ​មុខ​គាត់​ដូច​ម៉ាស់ ហើយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​មើលទៅ​គាត់ ដោយ​ភ្នែក​ពណ៌​បៃតង ដ៏​ចែងចាំង កំពុង​មើល​មុខ​ខ្ញុំ ចេញពី​រន្ធ២ នៅ​លើ​បន្ទះ​ឈីស​នោះ​។ ក្នុង​នាម​ខ្ញុំ​ជា​ម្តាយ​វ័យ​ក្មេង ដុំ​ឈីស​របស់​ជនជាតិ​ស្វីស មាន​រន្ធ​ច្រើន គឺ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ភាព​ខ្វះ​ចន្លោះ​ជា​ច្រើន នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​ខ្ញុំ ដែល​មាន​ពេញ​ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ពិត​ប្រាកដ តែ​មិន​មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ពោល​គឺ​ខ្ញុំ​នៅ​ខ្វះ​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ​។ យើង​ពិតជា​ចង់​រស់នៅ ក្នុង​ជីវិត​ដែល​បរិសុទ្ធ ជា​ជីវិត​ដែល​បាន​ញែក​ចេញ​ថ្វាយ​ព្រះ ហើយ​មាន​ចារិក​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះយេស៊ូវ​។ តែ​ពី​មួយ​ថ្ងៃ​ទៅ​មួយ​ថ្ងៃ សេចក្តី​បរិសុទ្ធ ហាក់​ដូចជា​នៅ​ខ្ពស់​ពេក យើង​ឈោង​មិន​ដល់​។ យើង​នៅ​បន្ត​មើល​ឃើញ “ភាព​ខ្វះ​ចន្លោះ” ក្នុង​ជីវិត​យើង​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ២ធីម៉ូថេ ១:៦-៧ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ជំរុញ​លោក​ធីម៉ូថេ ជា​សិស្ស​របស់​គាត់ ឲ្យ​រស់នៅ តាម​ការ​ត្រាស់ហៅ ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​បាន​បក​ស្រាយ​ថា “ទ្រង់​បាន​ហៅ​យើង​មក​ក្នុង​ការងារ​បរិសុទ្ធ មិនមែន​ដោយ​ការ​ដែល​យើង​ធ្វើ​ទេ គឺ​ដោយ​ដំរិះ និង​ព្រះគុណ​នៃ​ទ្រង់​វិញ”(ខ.៩)។ ជីវិត​យើង​អាច​បរិសុទ្ធ មិនមែន​ដោយសារ​យើង​មាន​ចារិក​លក្ខណៈ​ល្អ…

Read article
គ្រួសារ​ពិតជា​សំខាន់​ណាស់

ហេព្រើរ ១២:១៤-១៧ ចូរ​ដេញ​តាម​សេចក្តី​មេ​ត្រី ចំពោះ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ចុះ​។ ហេព្រើរ ១២:១៤ មាន​ពេល​មួយ បង​ស្រី និង​បង​ប្រុស​ខ្ញុំ ហើយ​និង​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​យន្តហោះ ចេញពី​រដ្ឋ​ដែល​យើង​កំពុង​រស់នៅ​រៀង​ខ្លួន ដើម្បី​ទៅ​ចូល​រួម​ពិធី​បុណ្យសព​របស់​ពូ​របស់​យើង ហើយក៏​បាន​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ជីដូន​របស់​យើង ដែល​មាន​អាយុ៩០ឆ្នាំ​។ គាត់​បាន​ក្លាយ​ជា​ជន​ពិការ ដោយសារ​ដាច់​សរសៃ​ឈាម​ខួរ​ក្បាល ហើយក៏​បាន​បាត់បង់​សមត្ថភាព​និយាយ ហើយ​អាច​ប្រើ​បានតែ​ដៃ​ស្តាំ​របស់​គាត់​ប៉ុណ្ណោះ​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​អង្គុយ​នៅ​ជុំវិញ​គ្រែ​គេង​គាត់ គាត់​ក៏បាន​លូកដៃ​ស្តាំ​របស់​គាត់ មក​ចាប់ដៃ​យើង​ម្នាក់ៗ ដោយ​ទាញ​ដៃ​យើង​មក​ដាក់​ពី​លើ​គ្នា ចំ​បេះ​ដូង​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​អង្អែល​ដៃ​យើង​ថ្នម​ៗ ឲ្យ​នៅ​នឹង​មួយ​កន្លែង​។ តាមរយៈ​ភាសា​កាយ​វិការ​របស់​គាត់ គាត់​កំពុង​ប្រាប់​យើង​ថា “គ្រួសារ​សំខាន់​ណាស់”។ គាត់​កំពុង​និយាយ​ពាក្យ​នេះ តាមរយៈ​កាយ​វិការ​មក​កាន់​បង​ប្អូន​បង្កើត ដែល​មាន​ការ​បែក​បាក់​ទំនាក់​ទំនង និង​ដាច់​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​គ្នា​។ ក្នុង​ពួក​ជំនុំ ជា​មហា​គ្រួសារ​នៃ​ព្រះ យើង​ក៏​អាច​មាន​ការ​បែក​បាក់ និង​ដាច់​ចេញពី​គ្នា​ផង​ដែរ​។ យើង​ប្រហែល​ជា​បាន​បណ្តោយ​ឲ្យ​ចិត្ត​ល្វីងជូរចត់ បំបែក​យើង​ចេញពី​គ្នា​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ​បាន​បង្រៀន​យើង អំពី​ចិត្ត​ជូរ​ល្វីង ដែល​បាន​បំបែក​លោក​អេសាវ ចេញពី​លោក​យ៉ាកុប ជា​ប្អូន​ប្រុស​របស់​គាត់(ហេព្រើរ ១២:‌១៦) ហើយក៏​បាន​ជំរុញ​យើង​ជា​បង​ប្អូន ឲ្យ​រួបរួម​គ្នា​ក្នុង​មហា​គ្រួសារ​នៃ​ព្រះ​។ “ចូរ​ដេញ​តាម​សេចក្តី​មេ​ត្រី ចំពោះ​មនុស្ស​ទាំង​អស់”(ខ.១៤)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ពាក្យ​ដេញ​តាម​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​ នូវ​ការ​លះបង់​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត ក្នុង​ការ​ផ្សះផ្សា​ជា​មួយ​បង​ប្អូន​ក្នុង​មហា​គ្រួសារ​របស់​ព្រះ​។ និយាយ​រួម យើង​ម្នាក់ៗ​សុទ្ធតែ​ខិតខំ​ដេញ​តាម​សេចក្តី​មេ​ត្រី​។ គ្រួសារ​ពិតជា​សំខាន់​ណាស់…

Read article
ស្រឡាញ់​ព្រះ​ដោយ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ

ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤០ យើង​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រាកដ​ថា ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ការ​ទាំង​នោះ ដល់​អ្នក​តូច​បំផុត​ក្នុង​ពួក​បង​ប្អូន​យើង​នេះ នោះ​ឈ្មោះថា បាន​ធ្វើ​ដល់​យើង​ដែរ​។ ម៉ាថាយ ២៥:៤០ គ្រួសារ​របស់​លោក​អាល់បា(Alba) បាន​ជួប​រឿង​ដ៏​កម្រ​។ បន្ទាប់ពី​កូន​ភ្លោះ​មួយ​គូរ​បាន​ចាប់​កំណើត​បាន១៣ខែ កូន​ភ្លោះ​មួយ​គូរ​ទៀត​ក៏បាន​ចាប់​កំណើត​ក្នុង​គ្រួសារ​គាត់​។ តើ​ពួកគេ​អាច​មាន​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​នៅ​ក្នុង​ការ​ចិញ្ចឹម​កូន ក៏​ដូចជា​នៅ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ការងារ ដោយ​របៀបណា? ពេល​នោះ​មិត្ត​ភក្តិ និង​សាច់​ញាតិ​របស់​ពួកគេ​ក៏​បាន​ជួយ​យក​អសារ​ពួកគេ​។ តា​យាយ​ទាំង​សង្ខាង​ក៏​បាន​ជួយ​មើល​កូន​ភ្លោះ​របស់​ពួកគេ នៅពេល​ថ្ងៃ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកគេ​អាច​ធ្វើ​ការ និង​រក​ប្រាក់បង់​ថ្លៃ​ពេទ្យ​។ ក្រុម​ហ៊ុន​មួយ​បាន​ឧបត្ថម្ភ​កន្ទប​សម្រាប់​ទារក​ដល់​ពួកគេ ពេញ​មួយ​ឆ្នាំ​។ មិត្ត​រួម​ការងារ​របស់​ពួកគេ​ក៏បាន​លះបង់​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក​ផ្ទាល់​ខ្លួន សម្រាប់​ពួកគេ​។ ពួកគេ​ក៏បាន​យល់​ស្រប​ថា បើ​គ្មាន​ជំនួយ​ពី​សហគមន៍​របស់​ពួកគេ​ទេ នោះ​ពួកគេ​មុខ​ជា​ជួប​ការ​លំបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ តាម​ពិត ក្នុង​ពេល​សម្ភាស​តាម​ទូរទស្សន៍ ក្នុង​ការ​ផ្សាយ​ផ្ទាល់ ពិធីករ​ម្នាក់​បាន​ទុក​ក្បាល​មេក្រូ​របស់​ខ្លួន​ចោល ដើម្បី​រត់​ទៅ​ចាប់​កូន​របស់​ពួកគេ​ម្នាក់ ដែល​កំពុង​ដើរ​តេសតាស់ ព្រោះតែ​ចង់​ជួយ​មើលថែ​កូន​របស់​ពួកគេ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤៦ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ជា​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច ដើម្បី​ចង្អុល​បង្ហាញថា ពេលណា​យើង​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ នោះ​យើង​ក៏​បម្រើ​ព្រះ​ផង​ដែរ​។ ការ​បម្រើ​នោះ​រួម​មាន​ការចែក​អាហារ និង​ទឹក​ដល់​អ្នក​ស្រេក​ឃ្លាន ការ​ផ្តល់​កន្លែង​ស្នាក់​នៅ​ដល់​ជន​អនាថា ការចែក​សំលៀក​បំពាក់​ដល់​អ្នក​ដែល​គ្មាន​សំលៀក​បំពាក់ និង​មើលថែ​អ្នក​មាន​ជំងឺ​ជាដើម(ខ.៣៥-៣៦)។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​សរុប​ថា “យើង​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រាកដ​ថា ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ការ​ទាំង​នោះ ដល់​អ្នក​តូច​បំផុត​ក្នុង​ពួក​បង​ប្អូន​យើង​នេះ នោះ​ឈ្មោះថា បាន​ធ្វើ​ដល់​យើង​ដែរ”(ខ.៤០)។ ការ​បង្រៀន​ថា ការ​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ​គឺជា​ការ​បម្រើ​ព្រះយេស៊ូវ…

Read article
បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​តាមរយៈ​ការ​ប្រព្រឹត្ត

១យ៉ូហាន ៣:១៦-១៨ ពួក​កូន​តូចៗ អើយ យើង​មិន​ត្រូវ​ស្រឡាញ់ ដោយ​ពាក្យ​សំដី ឬ​ដោយ​បបូរ​មាត់​ប៉ុណ្ណោះ​ឡើយ គឺ​ដោយ​ការ​ប្រព្រឹត្ត និង​សេចក្តី​ពិត​វិញ​។ ១យ៉ូហាន ៣:‌១៨ តើមាន​កត្តា​អ្វី​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​នរណា​ម្នាក់ ជួយ​គូរ​ប្រជែង​របស់​ខ្លួន? សម្រាប់​ម្ចាស់​ភោជនីយដ្ឋាន គឺ​លោក​អាដូលហ្វូ(Adolfo) ក្នុង​រដ្ឋ​វីនខុន​ស៊ីន គាត់​បាន​ឆក់​ឱកាស​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ម្ចាស់​ភោជនីយដ្ឋាន​ដទៃ​ទៀត ក្នុង​តំបន់ ឲ្យ​ចេះ​សម្រប​ខ្លួន​នឹង​បទ​បញ្ជា​អំពី​ការ​ទប់​ស្កាត់​ការ​រីក​រាលដាល​នៃ​ជំងឺ​កូវីដ​។ លោក​អាដូលហ្វូ​បាន​ដឹង​ជាមុន អំពី​បញ្ហា​ប្រឈម ក្នុង​ការ​បន្ត​បើក​ភោជនីយដ្ឋាន ក្នុង​សម័យ​ជំងឺ​កូវីដ​កំពុង​រីក​រាលដាល​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​ទទួល​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពី​អំពើ​សប្បុរស​ធម៌​របស់​ម្ចាស់​អាជីវ​កម្ម​ដទៃ​ទៀត គាត់​ក៏បាន​ចំណាយ​ប្រាក់​ផ្ទាល់​ខ្លួន ដើម្បី​ទិញ​គូ​ប៉ុន​ដែល​មាន​តម្លៃ​សរុប​ជាង២ពាន់​ដុល្លា ចែក​ឲ្យ​អតិថិជន​របស់​គាត់​ដោយ​ឥត​គិត​ថ្លៃ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ប្រើ​គូ​ប៉ុន​នោះ ទៅ​ទិញ​អាហារ​នៅ​ភោជនីយដ្ឋាន​ដទៃ​ទៀត ក្នុង​តំបន់​ដែល​គាត់​រស់នៅ​។ នេះ​ជា​ការ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​មិនមែន​តាមរយៈ​ពាក្យ​សម្តី​តែ​ម្យ៉ាង តែ​តាមរយៈ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ផង​ដែរ​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្រីស្ទបរិស័ទ​ទាំ​ង​អស់​ឲ្យ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ក្នុង​ការ​ប្រព្រឹត្ត ផ្អែក​ទៅលើ​គំរូ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​បង្ហាញ ដោយ​ស្ម័គ្រ​ព្រះទ័យ​លះបង់​ព្រះ​ជន្ម ដើម្បី​សង្គ្រោះ​មនុស្ស​ជាតិ(១យ៉ូហាន ៣:១៦)។ តាម​បទ​គម្ពីរ​នេះ ការ​លះបង់​ជីវិត​ដើម្បី​បង​ប្អូន​ខ្លួន(ខ.១៦) គឺជា​ការ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ តាម​គំរូ​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​រាប់​បញ្ចូល​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ជាក់​ស្តែង​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ដែល​មាន​ដូចជា​ការ​ចែករំលែក​របស់​ទ្រព្យ​ជាដើម​។ ការ​ស្រឡាញ់​តែ​ពាក្យ​សម្តី​មិន​ទាន់​គ្រប់​គ្រាន់​ទេ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ និង​មានន័យ(ខ.១៨)។ ការ​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ក្នុង​ការ​ប្រព្រឹត្ត​អាច​មាន​ការ​ពិបាក ព្រោះ​វា​ច្រើនតែ​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ការ​លះបង់​ផ្ទាល់​ខ្លួន ឬ​ការ​លះបង់​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន ដើម្បី​ប្រយោជន៍​អ្នក​ដទៃ​។ យើង​អាច​បោះ​ជំហាន​ទៅមុខ ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់…

Read article
ព្រះអម្ចាស់​ប្រទាន​ទិសដៅ​សម្រាប់​ការ​សម្រេច​ចិត្ត

លោកុប្បត្ដិ ១៣-១៥ និង ម៉ាថាយ ៥:១-២៦ ចោទិយកថា ៣០:១៥-២០ ចូរ​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​ឈរ​តាម​ផ្លូវ ហើយ​មើល​ចុះ ត្រូវ​ឲ្យ​សួររក​ផ្លូវ​ចាស់​ទាំង​ប៉ុន្មាន មើល​ជា​មាន​ផ្លូវ​ណា​ដែល​ល្អ រួច​ឲ្យ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​នោះ​ចុះ​។ យេរេមា ៦:‌១៦ បន្ទាប់ពី​ស្វាមី​ខ្ញុំ​មាន​ជំងឺ ហើយ​ក្តៅ​ខ្លួន​ខ្លាំង​ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ ច្បាស់​ណាស់ ស្វាមី​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ទៅ​ពេទ្យ​ជា​បន្ទាន់​។ មន្ទីរ​ពេទ្យ​ក៏បាន​ទទួល​គាត់​ឲ្យ​ចូល​សម្រាក​ព្យាបាល​ភ្លាមៗ​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​សម្រាក​ព្យាបាល​បាន​ពីរ​បី​ថ្ងៃ សុខ​ភាព​គាត់​មាន​ភាព​ល្អ​ប្រសើរ​ជាង​មុន តែ​មិន​ទាន់​ល្អ​គ្រប់​គ្រាន់​ល្មម​នឹង​ឲ្យ​គាត់​ចេញពី​ពេទ្យ​បាន​។ ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដ៏​ពិបាក​ថា ត្រូវ​នៅ​មើល​គាត់ ឬ​ត្រូវ​ចុះ​បេសកកម្ម​ដ៏​សំខាន់ ដែល​មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ចូល​រួម​។ ស្វាមី​ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​មិន​ឲ្យ​ព្រួយ​បារម្ភ ព្រោះ​គាត់​អាច​បន្ត​សម្រាក​នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​តែ​ម្នាក់ឯង​បាន​។ តែ​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ចង់​នៅ​មើលថែ​គាត់​ផង ចង់ទៅ​ធ្វើ​ការ​ផង​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ពេល​ដែល​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​របស់​ព្រះអង្គ នៅពេល​ដែល​ពួកគេ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដ៏​សំខាន់​ក្នុង​ជីវិត​។ មាន​ពេល​ជា​ច្រើនដង​ពេក​ហើយ ដែល​ពួកគេ​មិន​បាន​ស្តាប់​តាម​ការ​បង្គាប់​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​បើក​សម្ដែង​។ ដូច​នេះ លោក​ម៉ូសេ​ក៏​បាន​ជំរុញ​ពួក​បណ្តាជន​ឲ្យ “ជ្រើស​រើស​យក​ជីវិត” ដោយ​ស្តាប់​តាម​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា​របស់​ព្រះអង្គ(ចោទិយកថា ៣០:១៩)។ នៅ​សម័យ​ក្រោយមក ហោរា​យេរេមា​ក៏​បាន​កែ​តម្រង់​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះអង្គ ដែល​កំពុង​ដើរ​ខុស​ផ្លូវ ដោយ​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​ពួកគេ​ឲ្យ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ព្រះអង្គ ដោយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា “ចូរ​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​ឈរ​តាម​ផ្លូវ ហើយ​មើល​ចុះ ត្រូវ​ឲ្យ​សួររក​ផ្លូវ​ចាស់​ទាំង​ប៉ុន្មាន មើល​ជា​មាន​ផ្លូវ​ណា​ដែល​ល្អ រួច​ឲ្យ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​នោះ​ចុះ”(យេរេមា ៦:‌១៦)។ ផ្លូវ​ចាស់​របស់​ព្រះ​គម្ពីរ និង​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​របស់​ព្រះអង្គ​កាលពី​មុន អាច​នាំ​ផ្លូវ​យើង​។…

Read article
រស់នៅជាពួកជំនុំឲ្យបានត្រឹមត្រូវ

ហេព្រើរ ១០:១៩-២៥ ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​ពិចារណា​មើល​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​ដែរ ដើម្បី​នឹង​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ … ឥត​លែង​ប្រជុំ​គ្នា ដូចជា​អ្នក​ខ្លះ​ធ្លាប់​នោះ​ឡើយ​។ ហេព្រើរ ១០:២៤-២៥ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ជំងឺកូវីដ១៩កំពុង​រាតត្បាត លោកដេវ(Dave) និង​អ្នក​ស្រី​ខាឡា(Carla) បាន​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ ដើម្បី​ស្វែងរក​ព្រះវិហារ​ថ្វាយបង្គំ​នៅ​ផ្ទះ​។ ប៉ុន្តែ ការ​ណែ​នាំ​ពី​ស្ថាប័ន​សុខាភិបាល ដែល​បាន​រា​រាំង​ការ​ជួបជុំ​គ្នា​ដោយ​ផ្ទាល់ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួកគេ​មាន​ការ​លំបាក​កាន់តែ​ខ្លាំង​។ ពួកគេ​ចង់​តភ្ជាប់​ទំនាក់​ទំនងជា​មួយ​អ្នកជឿ​ដទៃ​ទៀត​។ អ្នក​ស្រី​ខា​ឡា​បាន​ផ្ញើ​អ៊ីមែល​មក​ខ្ញុំ​ថា ពេល​នោះ ជា​ពេល​ពិបាក​ស្វែងរក​ព្រះវិហារ​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ថា ខ្ញុំ​ក៏​ចង់​មាន​ការ​ជួបជុំ​ឡើង​វិញ ជាមួយ​គ្រួសារ​នៃ​ពួក​ជំនុំ​របស់​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប​ទៅ​គាត់​វិញ​ថា ពេល​នោះ​ជា​ពេល​ដែល​ពិបាក​រស់នៅ​ជា​ពួក​ជំនុំ​។ ក្នុង​រដូវ​កាល​នោះ ពួក​ជំនុំ​របស់​ខ្ញុំ មិន​មាន​ការ​ជួប​ជុំ​គ្នា​ដោយ​ផ្ទាល់​ទេ តែ​បាន​ចែក​អាហារ ក្នុង​តំបន់​ជិត​ខាង ធ្វើ​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​តាម​អនឡាញ ហើយក៏​បាន​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​សមាជិក​នីមួយៗ ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត និង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​។ ខ្ញុំ​និង​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចូល​រួម​ក្នុង​កម្មវិធី​ទាំង​អស់​នេះ តែ​យើង​ក៏បាន​ឆ្ងល់​ផង​ដែរ​ថា តើមាន​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​នៅតែ​អាច​ធ្វើ​ជា​ពួក​ជំនុំ នៅ​ក្នុង​លោកិយ​ដែល​មាន​ការ​ប្រែ​ប្រួល​។ បទ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ ១០:២៥ បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង មិន​ឲ្យ​ព្រងើយ​កន្តើយ ចំពោះ​ការ​ជួប​ជុំ​គ្នា ដូច​អ្នក​ខ្លះ​ធ្លាប់​ធ្វើ​នោះ​ឡើយ តែ​ឲ្យ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្នា​វិញ​។ ប្រហែល​មកពី​ការ​បៀតបៀន(ខ.៣២-៣៤) ឬ​មកពី​ការ​ហត់​នឿយ(១២:៣) ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះអង្គ​ជំរុញ ឲ្យ​ពួក​ជំនុំ​ដើម​ដំបូង​ឲ្យ​បន្ត​មាន​ការ​ជួប​ជុំ​គ្នា​ជា​ពួក​ជំនុំ​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​ត្រូវ​ការ​ការ​ជំរុញ​ផង​ដែរ​។ ចុះ​អ្នក​វិញ?…

Read article
ស្វែងរកកម្លាំងក្នុងព្រះអម្ចាស់

២កូរិនថូស ១២:២-១០ គុណ​របស់​អញ​ល្មម​ដល់​ឯង​ហើយ ដ្បិត​កំឡាំង​អញ​បាន​ពេញ​ខ្នាត ដោយ​សេចក្តី​កំសោយ​។ ២កូរិនថូស ១២:៩ លោក​ក្រេងជ័រ មែកខូយ(Grainger McKoy) គឺជា​សិល្បករ ដែល​បាន​សិក្សា និង​សូន​រូប​សត្វ​ស្លាប ដោយ​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឃើញ​សម្រស់ ភាព​ងាយ​រង​គ្រោះ និង​ចំណុចខ្លាំង​របស់​ពួកវា ក្នុង​រូប​ចម្លាក់​របស់​គាត់​។ ស្នាដៃ​សិល្បៈ​របស់​គាត់​មួយ ក្នុង​ចំណោម​នោះ មាន​ចំណង​ជើង​ថា ការ​មាន​កម្លាំង​ឡើង​វិញ​។ វា​ជា​រូប​ចម្លាក់​ស្លាប​ខាង​ស្តាំ​របស់​សត្វ​ទា​ព្រៃ ដែល​លាត​សន្ធឹង​ឡើង​ទៅលើ​។ នៅ​ក្រោម​រូប​ចម្លាក់​នោះ មាន​ផ្លាក​មួយ ដែល​មាន​ការ​ពិពណ៌នា​ថា ពេល​ដែល​សត្វ​បក្សី​លើក​ស្លាប​ទៅលើ “ជា​ពេល​ដែល​វា​មាន​ចំណុច​ខ្សោយ​បំផុត ក្នុង​ការហោះហើរ តែ​ក៏​ជា​ពេល​ដែល​វា​ប្រមូល​ផ្តុំ​កម្លាំង​សម្រាប់​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅមុខ​ទៀត”។ នៅ​លើ​ផ្លាក​​នោះ លោក​ក្រេងជ័រ​ក៏​បាន​ដាក់​ខ​គម្ពីរ ដែល​ចែងថា “គុណ​របស់​អញ​ល្មម​ដល់​ឯង​ហើយ ដ្បិត​កំឡាំង​អញ​បាន​ពេញ​ខ្នាត ដោយ​សេចក្តី​កំសោយ”(២កូរិនថូស ១២:៩)។ ខ​គម្ពីរ​នេះ​ជា​ពាក្យ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស​។ នៅពេល​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ពិបាក​ខ្លាំង ដោយសារ​ទុក្ខ​លំបាក​ផ្ទាល់​ខ្លួន គាត់​ក៏​បាន​ទូល​សូម​ឲ្យ​ព្រះអម្ចាស់​ដក​បញ្ហា​នោះ​ចេញ ដែល​ជា​បន្លា​ក្នុង​សាច់​គាត់(ខ.៧)។ ទុក្ខ​លំបាក​នោះ​អាច​ជា​ជំងឺ​ក្នុង​រូបកាយ​របស់​គាត់ ឬ​ការ​ប្រឆាំង​ខាង​វិញ្ញាណ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ទូល​សូម​ព្រះអម្ចាស់​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ឲ្យ​ដក​ទុក្ខ​លំបាក​គាត់​ចេញ គឺ​ដូច​ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​ក្នុង​សួន​ច្បារ​​គែតសេម៉ានី នៅ​យប់​មុន​ពេល​ព្រះអង្គ​សុគត​នៅ​ឈើ​ឆ្កាង​។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប ដោយ​ធានា​គាត់​ថា ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន​កម្លាំង​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ការ​ហើយ​។ តាមរយៈ​រឿង​នេះ សាវ័ក​ប៉ុល​រៀន​បាន​ថា “កាលណា​ខ្ញុំ​ខ្សោយ នោះ​ខ្ញុំ​មាន​កំឡាំង​យ៉ាង​ចំណាន​វិញ”(២កូរិនថូស…

Read article