ចន្លោះប្រហោងដែកងាយរងគ្រោះ
បើអ្នកណាដែលមិនចេះគ្រប់គ្រងលើចិត្តរបស់ខ្លួន នោះធៀបដូចជាទីក្រុងដែលរលំ ហើយឥតមានកំផែង។ សុភាសិត ២៥:២៨ ដើមផ្កានៅផ្ទះខ្ញុំត្រូវសត្វចង្រៃស៊ីបំផ្លាញ។ ផ្សិលមិញ ផ្កាបានរីកស្គុះស្គាយ នៅក្នុងសួន។ តែឥឡូវនេះ ផ្កាទាំងនោះនៅសល់តែទង។ ខ្ញុំក៏បានដើររកមើលនៅក្នុងទីធ្លាផ្ទះខ្ញុំ ហើយក៏បានរកឃើញរន្ធមួយ មានទំហំប៉ុនរន្ធទន្សាយ នៅកៀនរបងឈើ។ សត្វទន្សាយមានរូបរាង្គគួរឲ្យស្រឡាញ់ តែវាក៏ជាសត្វដែលគួរឲ្យរំខាន ដែលអាចបំផ្លាញសួនផ្កា ក្នុងរយៈពេលតែប៉ុន្មាននាទីប៉ុណ្ណោះ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើមានសត្វចង្រៃ ដែលកំពុងបំផ្លាញផ្កានៃចរិយាសម្បត្តិរបស់ព្រះ ដែលកំពុងរីកស្គុះស្គាយក្នុងជីវិតខ្ញុំទេ? បទគម្ពីរសុភាសិត ២៥:២៨ បានចែងថា “បើអ្នកណាដែលមិនចេះគ្រប់គ្រងលើចិត្តរបស់ខ្លួន នោះធៀបដូចជាទីក្រុងដែលរលំ ហើយឥតមានកំផែង”។ នៅសម័យបុរាណ គេសង់កំផែងព័ទ្ធជុំវិញទីក្រុង ដើម្បីទប់ទល់ការឈ្លានពានរបស់សត្រូវ។ សូម្បីតែចន្លោះប្រហោងតូចមួយ នៅលើកំផែងនោះ ក៏អាចជាចំណុចខ្សោយ ដែលពួកសត្រូវអាចប្រើ ដើម្បីវាយចូលកាន់កាប់ទីក្រុងនោះបានដែរ។ បទគម្ពីរសុភាសិតជាច្រើនបានចែង អំពីការគ្រប់គ្រងចិត្តខ្លួនឯង។ ឧទាហណ៍ “តើឯងរកបានឃ្មុំហើយឬ ចូរបរិភោគតែល្មមសមគួរចុះ ក្រែងបរិភោគឆ្អែតទៅនឹងក្អួតចេញមកវិញ”(២៦:១៦)។ ការគ្រប់គ្រងចិត្តខ្លួនឯង ឬការដឹងខ្នាត គឺជាផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ ដែលការពារយើង មិនឲ្យប្រព្រឹត្ត ដោយខ្វះភាពអត់ធ្មត់ ចិត្តជូរល្វីង ភាពលោភលន់ និងសេចក្តីអាក្រក់ដទៃទៀត ដែលអាចលួចឆ្មក់ចូល និងបំផ្លាញផលផ្លែដែលព្រះទ្រង់ប្រទានក្នុងជីវិតយើង(មើលកាឡាទី៥:២២-២៣)។ ការចេះគ្រប់គ្រងចិត្ត…
Read article
