Karen Pimpo

You are here:
ព្រះ​នៃ​សេចក្តី​យុត្តិ​ធម៌

អេម៉ុស ២:៦-១៦ ចូរ​ស្វែងរក​សេចក្តី​ល្អ កុំ​រក​សេចក្តី​អាក្រក់​ឡើយ ដើម្បី​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​បាន​រស់នៅ​។ អេម៉ុស ៥:១៤ កាល​លោក​រ៉ាយអិន(Ryan) ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​ជំទង់ គាត់​បាន​បាត់បង់​ម្តាយ​របស់​គាត់ ដោយសារ​ជំងឺ​មហារីក​។ គាត់​ក៏បាន​ក្លាយ​ជា​ជន​អនាថា ហើយ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​គាត់​ក៏​បាន​ឈប់​ទៅរៀន​។ គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា​អស់​សង្ឃឹម ហើយ​ជា​ញឹក​ញាប់​គាត់​មិន​មាន​អាហារ​បរិភោគ​ទាល់​តែ​សោះ។ ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​ក្រោយមក លោក​រ៉ាយអិន​ក៏បាន​បង្កើត​អង្គ​ការ​មិន​រក​ប្រាក់​ចំណេញ​មួយ ដើម្បី​ជួយ​ជន​ទុរគត ជា​ពិសេស​ក្មេងៗ ឲ្យ​ពួកគេ​ចេះ​ដាំ​ដុះ បង្ក​បង្កើន​ផល និង​ធ្វើ​ម្ហូប​ដោយ​ប្រើ​បន្លែ​ដែល​ពួកគេ​បាន​ដាំ​ដុះ​។ អង្គការ​នេះ​បាន​បង្កើត​ឡើង ដោយសារ​គាត់​ជឿ​ថា គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ដែល​ត្រូវ​រស់នៅ ដោយ​គ្មាន​អាហារ​បរិភោគ​នោះ​ឡើយ ហើយ​អ្នក​ដែល​មាន​អាហារ​គួរ​តែ​ចែក​ដល់​អ្នក​ដែល​គ្មាន​។ ការ​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់ ដែល​លោក​រ៉ាយអិន​មាន​ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​ដួង​ព្រះទ័យ​ព្រះ ដែល​សព្វ​ព្រះទ័យ​នឹង​ប្រទាន​សេចក្តី​យុត្តិធម៌ និង​សេចក្តី​មេត្តា ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​។ ព្រះ​ទ្រង់​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​យ៉ាង​ជ្រាល​ជ្រៅ ចំពោះ​ការ​ឈឺ​ចាប់ និង​ទុក្ខ​វេទនា​ដែល​យើង​ជួប​ប្រទះ​។ កាល​ព្រះ​អង្គ​ទត​ឃើញ​អំពើ​អយុត្តិធម៌​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម កំពុង​កើត​មាន​ក្នុង​ទឹកដី​អ៊ីស្រាអែល ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ចាត់​ហោរា​អេម៉ុស ឲ្យ​បក​អាក្រាត​ភាព​ពុត​ត្បុត​របស់​ពួកគេ​។ កាលពី​មុន​ព្រះអង្គ​បាន​រំដោះ​ពួកគេ ជា​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះអង្គ ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ការ​ជិះ​ជាន់​របស់​សាសន៍​អេស៊ីព្ទ តែ​នៅ​សម័យ​ហោរា​អេម៉ុស ពួកគេ​កំពុង​លក់​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន ដូរ​យក​ស្បែកជើង​មួយ​សម្រាប់​(អេម៉ុស ២:៦)។ ពួកគេ​បាន​ក្បត់​មនុស្ស​ស្លូត​ត្រង់ បដិសេធន៍​មិន​ព្រម​សម្រេច​សេចក្តី​យុត្តិ​ធម៌​ដល់​មនុស្ស​ដែល​គេ​ជិះ​ជាន់ ហើយ​បាន​ជាន់​ឈ្លី​ពីលើ​ក្បាល​របស់​អ្នកក្រ(ខ.៦-៧) តែ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ ពួក​គេ​ធ្វើពុត​ជា​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ ដោយ​ការ​ថ្វាយ​ដង្វាយ និង​កាន់​តាម​ថ្ងៃ​បរិសុទ្ធ(៤:៤-៥)។ លោក​អេម៉ុស​ក៏បាន​អំពាវនាវ​ដល់​ពួក​បណ្តាជន​ថា…

Read article
ក្សត្រ​ដែល​យើង​មើល​មិន​ឃើញ

ដានីយ៉ែល ១០:១០-១៩ នោះ​ពាក្យ​របស់​អ្នក​ក៏​បានឮ​ហើយ រួច​យើង​ក៏​បាន​មក ដោយ​ព្រោះ​ពាក្យ​នោះ​។ ដានីយ៉ែល ១០:១២ រឿង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ខាង​វិញ្ញាណ គឺជា​រឿង​ល្ខោន​ដែលគេ​បាន​និពន្ធ​ឡើង ផ្អែក​ទៅលើ​សៀវភៅ​រឿង​កុមារ មាន​ចំណង​ជើង​ថា ការ​ចម្រើន​ឡើង នៃ​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ខាង​វិញ្ញាណ ជា​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​ទៅ​នឹង​ដំណើរ​ជីវិត​របស់​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​។ ក្នុង​រឿង​នេះ មាន​តួ​អង្គ​ជា​ច្រើន ដែល​បាន​ធ្វើ​ជា​តំណាង​ឲ្យ​អំណាច​ខាង​វិញ្ញាណ​ ដែល​មនុស្ស​មើល​មិន​ឃើញ​ក្នុង​ពិភពលោក​។ តួ​អង្គ​ស្តេច គឺជា​តំណាង​ឲ្យ​ព្រះ មាន​វត្ត​មាន​នៅ​លើ​ឆាក​ច្រើន​ជាងគេ នៅ​ក្នុង​ការ​សម្តែង​រឿង​ល្ខោន​នេះ​។ តួ​អង្គ​ជា​ស្តេច​មាន​សំលៀក​បំពាក់​ពណ៌ស និង​បាន​ធ្វើ​ការ​ការពារ​យ៉ាង​សកម្ម ទាស់​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​វាយ​ប្រហារ​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវ ហើយ​បាន​ឱប​អ្នក​ដែល​កំពុង​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​យ៉ាង​សុភាព ព្រម​ទាំង​ជំរុញ​អ្នក​ដទៃ​ឲ្យ​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ​។ ទោះ​តួ​អង្គ​ស្តេច​បាន​ដើរតួ​យ៉ាង​សំខាន់​មិន​អាច​ខ្វះ​បាន​ក៏ដោយ ក៏​ក្នុង​រឿង​នេះ តួ​អង្គ​ជា​មនុស្ស ដែល​ជា​តួឯក​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​ទ្រង់​ដោយ​ផ្ទាល់​ឡើយ គឺ​គ្រាន់តែ​បាន​ឃើញ​ឥទ្ធិពល​នៃ​ការ​អ្វី​ដែល​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ប៉ុណ្ណោះ​។ តើ​យើង​កំពុង​រស់នៅ ដោយ​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះអម្ចាស់​ដែល​ជា​ក្សត្រ​ពិត​ប្រាកដ កំពុង​ធ្វើ​ការ​យ៉ាង​សកម្ម​ក្នុង​ជីវិត​យើង ទោះ​យើង​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​ព្រះ​អង្គ​ឬ​ទេ? កាល​ហោរា​ដានីយ៉ែល ជួប​ទុក្ខ​លំបាក​ក្នុង​ជីវិត គាត់​បាន​ទទួល​ការ​បើក​សម្ដែង​មួយ ពី​អ្នក​នាំ​ព្រះរាជសារ​របស់​ព្រះអម្ចាស់(ដានីយ៉ែល ១០:៧) ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ចាត់​មក ដើម្បី​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​ការ​អធិស្ឋាន​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​គាត់(ខ.១២)។ អ្នក​នាំ​ព្រះរាជសារ​ក៏​បាន​ពន្យល់​ថា សង្គ្រាម​ខាង​វិញ្ញាណ​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​ពន្យារ​ពេល ហើយ​មីកែល​ជា​មហា​ទេវតា ក៏​បាន​មក​ជួយ​អ្នកនាំ​ព្រះរាជសារ​នោះ​ផង​ដែរ(ខ.១៣)។ លោក​ដានីយ៉ែល​បាន​ទទួល​ការ​ក្រើន​រំឭក​ថា ទោះ​គាត់​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​ព្រះអម្ចាស់​ក៏ដោយ ក៏​ការ​ថែរក្សា និង​ការ​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​របស់​ព្រះអង្គ នៅ​តែ​ហ៊ុម​ព័ទ្ធ​គាត់​។ អ្នក​នាំ​ព្រះរាជសារ​ក៏បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់​ថា “ឱ​អ្នក​សំណប់​យ៉ាង​សំខាន់​អើយ…

Read article
ជា​អ្នក​មាន​ខាង​ឯ​ការ​ល្អ

១ធីម៉ូថេ ៦:៦-១០,១៧-១៩ ចូរ​បង្គាប់​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​គុណ និង​ការ​ល្អជា​បរិបូរ ព្រម​ទាំង​ចែក​ទាន​ដោយ​សទ្ធា ហើយ​ប្រុង​ប្រៀប​នឹង​ជួយ​គេ​ផង​។ ១ធីម៉ូថេ ៦:‌១៨ អ្នក​ស្រី អូ​សេឡា មែកខាធី(Oseola McCarty) បាន​ធ្វើ​ការងារ​ដ៏​ហត់​នឿយ ជា​អ្នក​បោក​គក់​សំលៀក​បំពាក់ អស់៧ទសវត្សរ៍ ដែល​មាន​ការ​បោកគក់ និង​ការ​ពូត​ខោអាវ​ដោយដៃ​។ នៅ​ទី​បំផុត គាត់​ក៏បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ជា​ស្រេច ដើម្បី​ចូល​និវត្តន៍ ក្នុង​អាយុ៨៦ឆ្នាំ​។ គាត់​បាន​សន្សំ​ប្រាក់​ចំណូល​តិចតួច​របស់​គាត់ ក្នុងរយៈ​ពេល​ជាច្រើន​ឆ្នាំ​នោះ ហើយ​សហគមន៍​របស់​គាត់​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង នៅពេល​ដែល​គាត់​បាន​បរិច្ចាគ​លុយ ១៥ម៉ឺន​ដុល្លា ឲ្យ​សកល​វិទ្យាល័យ​មួយ​នៅ​ក្បែរ​ផ្ទះ​គាត់ ដើម្បី​បង្កើត​មូលនិធិ​អាហារូបករណ៍ សម្រាប់​សិស្ស​ក្រីក្រ​។ មនុស្ស​រាប់​រយ​នាក់​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត ចំពោះ​អំពើ​សប្បុរស​ធម៌​របស់​គាត់​ដែល​មិន​គិត​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន ហើយក៏​បាន​ចូល​រួម​បរិច្ចាគ​ប្រាក់​ជាមួយ​គាត់ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មូលនិធិ​អាហារូបករណ៍​នោះ មាន​ចំនួន​កើន​ឡើង​ច្រើន​ជាង​មុន៣ដង​។ អ្នក​ស្រី​អូ​សេឡា បាន​យល់​ឃើញថា តម្លៃ​ពិត​ប្រាកដ​នៃ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​គាត់ មិន​ស្ថិត​នៅ​ត្រង់​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​វា ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន​នោះ​ទេ តែ​ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​ព្រះពរ​សម្រាប់​អ្នក​ដទៃ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​លោក​ធីម៉ូថេ ឲ្យ​បង្គាប់​ដល់​អ្នក​មាន ក្នុង​លោកិយ​នេះ ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ល្អ ឲ្យ​បាន​ច្រើន​ជា​បរិបូរ(១ធីម៉ូថេ ៦:‌១៨)។ យើង​ម្នាក់ៗ​ទទួល​បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​តិច​ឬ​ច្រើន ជា​បញ្ញើ​ពី​ព្រះអម្ចាស់ ទោះ​ជា​លុយ​កាក់ ឬ​ជា​ធនធាន​ដទៃ​ទៀត​ក៏ដោយ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ដាស់តឿន​យើង​ឲ្យ​ទុកចិត្ត​ព្រះ ជាជាង​ទុក​ចិត្ត​លើ​ធនធាន​របស់​យើង(ខ.‌១៧) ហើយ​សន្សំ​ទ្រព្យ​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ដោយ​ធ្វើ​ការ​ល្អ និង​ចែករំលែក(ខ.១៨)។…

Read article
ការ​អធិស្ឋាន​តែងតែ​មាន​សារៈសំខាន់

២ពង្សាវតាក្សត្រ ២០:១-៦ អញ​បានឮ​ពាក្យ​អធិស្ឋាន​របស់​ឯង ក៏បាន​ឃើញ​ទឹក​ភ្នែក​ឯង​ហើយ មើល អញ​នឹង​ប្រោស​ឲ្យ​ឯង​បានជា​។ ២ពង្សាវតាក្សត្រ ២០:៥ នៅ​ព្រះវិហារ​ខ្ញុំ មាន​ក្រុម​ការងារ​ដែល​ទទួល​សំណូម​ពរ​អធិស្ឋាន​ផ្សេងៗ ពី​សមាជិក​ពួក​ជំនុំ រៀង​រាល់​សប្តាហ៍ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ម្នាក់ៗ ហើយ​សរសេរ​សំបុត្រ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួកគេ​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​ចំណោម​ពួកគេ មាន​អ្នក​ខ្លះ​បាន​សំណូមពរ​ឲ្យ​យើង​អធិស្ឋាន​សូម​ព្រះ​អង្គ​ប្រទាន​ពរ សម្រាប់​ការ​ស្គែន​ក្បាល​នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ ក្នុងពេល​ខាង​មុខ​។ អ្នក​ខ្លះ​សុំ​ឲ្យ​យើង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​កូន​ពួក​គេ​វិល​ត្រឡប់​មក​ព្រះវិហារ​វិញ​។ ហើយ​ខ្លះ​ទៀត សូម​ព្រះអង្គ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​លោក​ដេវ(Dave) ដែល​បាន​បាត់បង់​ភរិយា​។ ហើយ​មាន​សំណូមពរ​ជា​ច្រើន​រាប់​មិន​អស់​ទៀត ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ​យើង​មិន​មាន​ពេល​វេលា​គ្រប់​គ្រាន់ ដើម្បី​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួកគេ​ឲ្យ​បាន​គ្រប់​គ្នា ហើយក៏​មាន​អារម្មណ៍​ថា គេ​មិន​ឲ្យ​តម្លៃ​មក​លើ​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​យើង​។ បញ្ហា​នេះ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​កាត​ថ្លែង​អំណរគុណ​អស់ពី​ចិត្ត ពី​លោក​ដេវ ជា​ស្វាមី​ដែល​ប្រពន្ធ​ទើបតែ​លាចាក​លោក ដោយ​គាត់​បាន​ភ្ជាប់​ជាមួយ​ដំណឹង​មរណៈ​ភាព​របស់​ភរិយា​គាត់​ផង​ដែរ​។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​មាន​ការ​យល់​ដឹង​ជា​ថ្មី​ថា ការ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​នៅតែ​មាន​មាន​ភាព​ចាំបាច់​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ​នៃ​ការ​អធិស្ឋាន​ជា​ទៀងទាត់ អស់ពី​ចិត្ត​ និង​ដោយ​ជំនឿ​​ពេញ​ដោយ​ក្តី​សង្ឃឹម​។ មុន​ពេល​ព្រះ​អង្គ​យាង​ឡើង​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ ព្រះអង្គ​បាន​ដាក់​អាទិភាព​ឲ្យ​ការ​ចេញ​ទៅ​រក​កន្លែង​ស្ងប់​ស្ងាត់​ដើម្បី​អធិស្ឋាន(ម៉ាកុស ១:៣៥ ៦:៤៦ ១៤:៣២)។ រយៈ​ពេល​រាប់​រយ​ឆ្នាំ មុន​ពេល​ព្រះ​អង្គ​យាង​មក​ប្រសូត ស្តេច​អ៊ីស្រាអែល ព្រះ​នាម​ហេសេគា បាន​រៀន​សូត្រ​អំពី​មេរៀន​ដ៏​សំខាន់​នេះ​ផង​ដែរ​។ ទ្រង់​ជ្រាប​ថា ទ្រង់​នឹង​សុគត​ដោយសារ​ជំងឺ ក្នុង​ពេល​ដ៏​ខ្លី​ខាង​មុខ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ២០:១)។ ទ្រង់​ក៏​បាន​ព្រះ​កន្សែង ដោយ​ព្រះទ័យ​សោកសៅ​យ៉ាង​ខ្លាំង…

Read article
ប្រដាប់​ខ្លួន ដោយ​ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ

រ៉ូម ១៣:១១-១៤ យើង​ត្រូវ​ដោះ​ចោល​អស់​ទាំង​ការ​របស់​សេចក្តី​ងងឹត​ចេញ ហើយ​ពាក់​គ្រឿង​សឹក​របស់​ពន្លឺ​វិញ​។ រ៉ូម ១៣:១២ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​រំភើប​រីករាយ​ណាស់ ដែល​បាន​ពាក់​វ៉ែនតា​ថ្មី​ជា​លើក​ដំបូង ប៉ុន្តែ ពីរបី​ម៉ោង​ក្រោយមក ខ្ញុំ​ចង់​បោះ​វា​ចោល​។ ភ្នែក​ខ្ញុំ​ឈឺ ហើយ​ក្បាល​ខ្ញុំ​ក៏​ឈឺ ដោយសារ​ភ្នែក​ខ្ញុំ​ត្រូវ​សម្រប​នឹង​លេខ​វ៉ែនតា​ថ្មី​។ ស្លឹក​ត្រចៀក​ខ្ញុំ​ក៏​ឈឺ​ទៀត ដោយសារ​ដង​វ៉ែនតា ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ធ្លាប់​ប្រើ​។ នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ត្អូញត្អែរ នៅពេល​ដែល​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវតែ​ពាក់​វា​ទៀត​។ ខ្ញុំ​ត្រូវតែ​សម្រេច​ចិត្ត​ប្រើ​វ៉ែនតា​នោះ​ជា​ប្រចាំ ដើម្បី​ឲ្យ​រាង​កាយ​ខ្ញុំ​សម្រប​ខ្លួន​នឹង​វា​។ ខ្ញុំ​បាន​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​សប្តាហ៍ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក ខ្ញុំ​ស្ទើរតែ​ភ្លេច​ថា ខ្លួនឯង​កំពុង​ពាក់​វ៉ែនតា​នោះ​។ ការ​ប្រើ​ឧបករណ៍​ថ្មី តម្រូវ​ឲ្យ​យើង​ចំណាយ​ពេល​សម្រប​ខ្លួន​ជា​មួយ​វា ប៉ុន្តែ មួយ​រយៈ​ពេល​ក្រោយមក យើង​ក៏​មាន​ទម្លាប់​ប្រើ​វា ហើយ​វា​ក៏​កាន់តែ​សមនឹង​យើង​។ យើង​ថែម​ទាំង​បាន​ស្គាល់​អ្វី​ដែល​យើង​មិន​ដែល​បាន​ស្គាល់​កាលពី​មុន​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​រ៉ូម ជំពូក១៣ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះយេស៊ូវ​ឲ្យ “ពាក់​គ្រឿង​សឹក​នៃ​ពន្លឺ”(ខ.១២) ហើយ​អនុវត្តន៍​នូវ​ការ​រស់នៅ​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ​។ ពួក​គេ​បាន​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ហើយ តែ​ពួកគេ​ហាក់​ដូចជា ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង “ភាព​ងោកងុយ” ហើយ​មិន​ចង់​មាន​ការ​រីកចម្រើន​ខាង​វិញ្ញាណ​បន្ថែម​ទៀត ដូច​នេះ ពួកគេ​ចាំបាច់​ត្រូវ “ភ្ញាក់​ឡើង” ហើយ​ចាត់​វិធាន​ការ ប្រព្រឹត្ត​ឲ្យ​បាន​សម​រម្យ ហើយ​លះចោល​អំពើ​បាប​គ្រប់​យ៉ាង(ខ.១១-១២)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួកគេ​ឲ្យ​ប្រដាប់​កាយ​ដោយ​ព្រះយេស៊ូវ ហើយ​ផ្លាស់​ប្រែ​ឲ្យ​មាន​លក្ខណៈ​កាន់តែ​ដូច​ព្រះអង្គ ក្នុង​គំនិត…

Read article
បាន​ទទួល​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត​ពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់

១កូរិនថូស ១៣ បើ​ខ្ញុំ​ប្រគល់​រូបកាយ​ខ្ញុំ​ទៅ​ឲ្យ​គេ​ដុត តែ​គ្មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ នោះ​គ្មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​ខ្ញុំ​សោះ​។ ១កូរិនថូស ១៣:៣ លោក​ជីម(Jim) និង​អ្នក​ស្រី​ឡានីដា(Laneeda) គឺ​ជា​គូសង្សារ កាល​រៀន​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ​ជា​មួយ​គ្នា​។ ពួកគេ​ក៏​បាន​រៀប​ការ ហើយ​ជីវិត​មាន​ភាព​សប្បាយ​រីករាយ​អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​។ បន្ទាប់មក អ្នក​ស្រី​ឡានីដា​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​បញ្ចេញ​អាកប្ប​កិរិយា​ចម្លែក ដោយ​គាត់​ស្រាប់តែ​វង្វេង​ផ្លូវ ហើយ​ភ្លេច​ការ​ណាត់​ជួប។ ពេទ្យ​ក៏បាន​ពិនិត្យ​ឃើញថា គាត់​ស្ថិត​ក្នុង​ដំណាក់​កាល​ដំបូង​នៃ​ជំងឺ​វង្វេង ក្នុងវ័យ៤៧ឆ្នាំ​។ បន្ទាប់ពី​លោក​ជីម​បាន​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​គាត់ ជា​អ្នក​ថែទាំ​បឋម លោក​ជីម​អាច​និយាយ​បាន​ថា ជំងឺ​វង្វេង​របស់​ភរិយា​គាត់​បាន​ផ្តល់​ឱកាស​ឲ្យ​គាត់​ស្រឡាញ់ និង​បម្រើ​ភរិយា​គាត់។ កាល​លោក​ជីម​និយាយ​ពាក្យ​សច្ចា​ក្នុង​ពេល​រៀបការ​ថា គាត់​ព្រម​ទទួលយក​អ្នក​ស្រី​ឡានីដា​ជា​ភរិយា​ គាត់​មិន​នឹកស្មាន​ថា គាត់​នឹង​មាន​ឱកាស​បម្រើ​ភរិយា​ខ្លួន ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ជ្រាលជ្រៅ​ដូច​នេះ​ទេ។ កាល​សាវ័ក​ប៉ុល​ពន្យល់​អំពី​អំណោយ​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ គាត់​ក៏បាន​សរសេរ​យ៉ាង​ក្បោះក្បាយ អំពី​គុណ​ធម៌​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​(១កូរិនថូស ១៣)។ គាត់​បាន​បង្ហាញ​ភាព​ខុស​គ្នា​រវាង​ការ​បម្រើ​ដើម្បី​បំពេញ​តួនាទី និង​ការ​បម្រើ​ដោយ​ចិត្ត​ដែល​មាន​ក្តី​ស្រឡាញ់​។ គាត់​ថា ការ​និយាយ​ដ៏​អស្ចារ្យ​ដែល​គ្មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ គឺ​ប្រៀប​ដូចជា​សម្លេង​រំខាន​ដែល​គ្មានន័យ​អ្វី​ឡើយ(ខ.១)។ “ហើយ​បើ​ខ្ញុំ​ប្រគល់​រូបកាយ​ខ្ញុំ​ទៅ​ឲ្យ​គេ​ដុត តែ​គ្មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ នោះ​គ្មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​ខ្ញុំ​សោះ”(ខ.៣)។ នៅ​ចុង​បញ្ចប់ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “សេចក្តី​ដែល​វិសេស​ជាងគេ គឺជា​សេចក្តី​ស្រឡាញ់”(ខ.១៣)។ ការ​យល់​ដឹង​របស់​លោក​ជីម អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ការ​បម្រើ មាន​ភាព​ស៊ី​ជម្រៅ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​បម្រើ​ប្រពន្ធ​គាត់​។ មានតែ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ជ្រាល​ជ្រៅ និង​មិន​ចេះ​ប្រែ​ប្រួល​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​អាច​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​មាន​កម្លាំង ដើម្បី​មើលថែ​ភរិយា​គាត់​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​។…

Read article
ព្រះយេស៊ូវ​ប្រទាន​ទន្លេ​ជីវិត

និក្ខមនំ ២៣-២៤ និង ម៉ាថាយ ២០:១-១៦ អេសាយ ៣២:១-៨ មើល នឹង​មាន​ស្តេច១អង្គ​សោយរាជ្យ​ដោយ​សុ​ចរិត … ដូច​ផ្លូវ​ទឹក​ហូរ​នៅ​ទី​ហួតហែង​។ អេសាយ ៣២:១-២ ខណៈ​ពេល​ដែល​គេ​កំពុង​ខួង​ដី​រករ៉ែ​ប្រេងឆៅ ក្នុង​ប្រទេស​មួយ ក្នុង​ចំណោម​ប្រទេស​ដែល​មាន​អាកាស​ធាតុ​ក្តៅ​ហួតហែង​បំផុត នៅ​លើ​ពិភពលោក ក្រុម​ការងារ​នោះ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​បាន​រក​ឃើញ​ប្រព័ន្ធ​ទឹក​ក្រោម​ដី​ដ៏​ធំ​សម្បើម​មួយ​។ ដូច​នេះ នៅ​ឆ្នាំ១៩៨៣ គេ​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​អនុវត្ត​គម្រោង “ទន្លេ​សប្ប​និមិត្ត” ខ្នាត​ធំ ដោយ​ដាក់​ប្រព័ន្ធ​ទុយោ​ទឹក ដើម្បី​នាំ​ទឹក​មាន​គុណ​ភាព​ខ្ពស់ ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​មួយ​ចំនួន ដែល​កំពុង​ត្រូវ​ការ​ទឹក​។ នៅ​ក្បែរ​កន្លែង​ដែល​គេ​បង្កើត​គម្រោង​នេះ មាន​ផ្លាក​មួយ ដែល​មាន​អក្សរ​សរសេរ​ពី​លើ​ថា “មាន​សរសៃឈាម​ជីវិត​ហូរ​ចេញពី​កន្លែង​នេះ”។ ហោរា​អេសាយ​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច ​អំពី​ទឹក​ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន ដើម្បី​ពិពណ៌នា​អំពី​ក្សត្រ​ដ៏​សុចរិត​មួយ​អង្គ ដែល​នឹង​យាង​មក(អេសាយ ៣២)។ ស្តេច ឬ​អ្នក​ដឹកនាំ​ដែល​គ្រប់​គ្រង ដោយ​សេចក្តី​យុត្តិធម៌ និង​សេចក្តី​សុចរិត គឺ​ប្រៀប​ដូចជា “ផ្លូវ​ទឹក​ហូរ​នៅ​ទី​ហួត​ហែង ហើយ​ដូចជា​ម្លប់​នៃ​ថ្មដា​យ៉ាង​ធំ​នៅ​ទី​ខ្សោះ​ល្វើយ”(ខ.២)។ អ្នក​ដឹកនាំ​ខ្លះ​ជ្រើស​រើស​យក​ការ​ទទួល ជាជាង​ការ​ឲ្យ​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ សញ្ញា​សំ​គាល់​របស់​អ្នក​ដឹកនាំ​ដែល​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ដល់​ព្រះ គឺជា​អ្នក​ដែល​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ជម្រក ទី​ជ្រកកោន ភាព​ស្រស់​ថ្លា និង​ការ​ការពារ​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសាយ​បាន​ចែងថា “ឯ​ការ​នៃ​សេចក្តី​សុចរិត នោះ​នឹង​បានជា​សន្តិ​សុខ…

Read article
ទីក្រុង​នៃ​សេចក្តី​សុចរិត

ហេព្រើរ ១៣:១៤-២១ ទ្រង់​ប្រោស​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ … ប្រយោជន៍​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ធ្វើ​តាម​បំណង​ព្រះហឫទ័យ​របស់​ទ្រង់​។ ហេព្រើរ ១៣:២១ នៅពេល​ល្ងាច​ថ្ងៃ​ចូល​ឆ្នាំ​ថ្មី ឆ្នាំ២០០០ ក្រុម​មន្ត្រី នៅ​ទីក្រុង​ដេត្រយ​បាន​បើក​ប្រអប់​មូល ដែល​មាន​អាយុ១រយ​ឆ្នាំ​យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​។ នៅ​ក្នុង​ប្រអប់​មូល​ធ្វើ​ពី​ទង់ដែង​នោះ មាន​លិខិត​ដែល​អ្នក​ដឹកនាំ​ទីក្រុង​ដេត្រយ ក្នុង​សម័យ​មុន​បាន​សរសេរ​ការ​ព្យាករណ៍​អំពី​ពេល​អនាគត ដោយ​បង្ហាញ​ចក្ខុ​វិស័យ​ដែល​ពួកគេ​មាន ចំពោះ​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ អតីត​អភិបាល​ក្រុង​ដែល​បាន​សរសេរ​លិខិត​នោះ បាន​សរសេរ​អំពី​ប្រធានបទ​ខុសពី​នេះ​។ ជាក់​ស្តែង គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “ក្នុង​នាម​អ្នក​ជា​ជាតិ​សាសន៍ និង​ប្រជាជន​ក្នុង​ទីក្រុង​នេះ សូម​ព្រះ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​យើង​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​សង្ឃឹម​មួយ ដែល​ខ្ពង់​ខ្ពស់​លើស​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ទាំង​អស់…គឺ​សង្ឃឹមថា យើង​នឹង​បាន​ចម្រើន​ឡើង​ខាង​ឯ​សេចក្តី​សុចរិត ព្រោះ​សេចក្តី​សុចរិត​លើក​ដំកើង​ជាតិ​សាសន៍​របស់​យើង”។ លោក​អភិបាល​ក្រុង​រូប​នេះ​បាន​អធិស្ឋាន​ទូល​សូម​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​ទាំងឡាយ នៅពេល​អនាគត ចម្រើន​ឡើង​នៅ​ក្នុង​ភាព​សុចរិត និង​ពិត​ត្រង់​។ គាត់​ប្រហែល​ជា​យក​គំរូ​តាម​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​បាន​ប្រទាន​ព្រះពរ​ដល់​អ្នក​ដែល​ស្រេក​ឃ្លាន​សេចក្តី​សុចរិត(ម៉ាថាយ ៥:៦)។ តែ​យើង​ក៏​ងាយ​នឹង​បាក់​ទឹក​ចិត្ត ពេល​ដែល​យើង​ពិចារណា​អំពី​ខ្នាត​គំរូ​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​ព្រះអង្គ ដែល​យើង​មិន​អាច​ឈោង​ដល់​។ តែ​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​យើង​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ពឹង​ផ្អែក​កម្លាំង​ខ្លួនឯង ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ការ​លូត​លាស់​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ​បាន​ចែងថា “សូម​ឲ្យ​ព្រះ​នៃ​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត … ទ្រង់​ប្រោស​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ក្នុង​ការ​ល្អ​គ្រប់​ជំពូក​ដោយសារ​ព្រះ​លោហិត នៃ​សញ្ញា​ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច ប្រយោជន៍​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ធ្វើ​តាម​បំណង​ព្រះហឫទ័យ​របស់​ទ្រង់ ដោយ​ទ្រង់​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​គាប់​ដល់​ព្រះហឫទ័យ​នៃ​ទ្រង់ ដោយសារ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ”(ហេព្រើរ ១៣:២០-២១)។ យើង​ដែល​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​បរិសុទ្ធ…

Read article
ជ័យជម្នះដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានហើយ

២របាក្សត្រ ២០:១៥-២២ កាល​គេ​ចាប់​តាំង​ច្រៀង ហើយ​សរសើរ​ឡើង នោះ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បង្កប់​ទ័ព​ទាស់​នឹង​ពួក​កូនចៅ​អាំម៉ូន ម៉ូ​អាប់ និង​ពួក​ភ្នំ​សៀរ ដែល​មក​ចង់​ច្បាំង​នឹង​ពួក​យូដា ឲ្យ​គេ​ត្រូវ​ចាញ់​។ ២របាក្សត្រ ២០:២២ ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​សង្គ្រាម​លោក​លើកទី២ ជំរុំ​កងទ័ព​មួយ​ចំនួន ក្នុង​ទ្វីប​អឺរ៉ុប បាន​ទទួល​ជំនួយ​ខុសពី​ធម្មតា ជា​ព្យាណូ ដែល​គេ​បាន​ទម្លាក់​តាម​ឆ័ត្រយោង​ពីលើ​យន្តហោះ សម្រាប់​ទាហាន​ដែល​នឹក​ផ្ទះ​។ គេ​បាន​ផលិត​ព្យាណូ​ខ្នាត​តូច តាម​របៀប​ដ៏​ពិសេស ដោយ​ប្រើ​លោហៈ​ធាតុ តែ១០ភាគរយ នៃ​បរិមាណ​លោហៈ​ធាតុ​ដែលគេ​ប្រើ ក្នុង​ការ​ផលិត​ព្យាណូ​ខ្នាត​ធំ ព្រម​ទាំង​ប្រើ​ឈើ​បិទ​នឹង​កាវ​ដែល​ធន់​នឹង​ទឹក និង​ដាក់​ថ្នាំ​ការពារ​សត្វ​ល្អិត​ទៀត​ផង​។ ព្យាណូ​ទាំង​នោះ​មាន​ភាព​រឹងមាំ ហើយ​សាមញ្ញ តែ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ការ​កម្សាន្ត​សប្បាយ និង​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត ដល់​ទាហាន ដែល​កំពុង​ជួប​ជុំ​គ្នា ដើម្បី​ច្រៀង​បទ​ចម្រៀង​ដែល​ពួក​គេ​ធ្លាប់​ច្រៀង កាល​នៅ​ផ្ទះ​។ ការ​ច្រៀង​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​វិធី​សាស្ត្រ​ដ៏​មាន​ប្រសិទ្ធភាព ដែល​ជួយ​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ​អាច​រក​ឃើញ​សន្តិភាព ក្នុង​ពេល​ដែល​ជីវិត​ជួប​ភាព​វឹកវរ​ផង​ដែរ​។ រឿង​នេះ​ក៏បាន​កើត​ឡើង ចំពោះ​ស្តេច​យ៉ូសាផាត កាល​ទ្រង់​កំពុង​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​កងទ័ព​ឈ្លានពាន ដែល​មាន​គ្នា​ច្រើន​សន្ធឹក(២របាក្សត្រ ២០)។ ទ្រង់​មាន​ព្រះទ័យ​តក់ស្លុត ហើយ​ក៏​បាន​ហៅ​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ ឲ្យ​ជួប​ជុំ​គ្នា​អធិស្ឋាន និង​តម​អត់(ខ.៣-៤)។ ព្រះអម្ចាស់​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប ដោយ​បង្គាប់​ទ្រង់​ឲ្យ​ដឹកនាំ​ទ័ព ទៅ​តតាំង​នឹង​ខ្មាំង​សត្រូវ ដោយ​សន្យា​ថា ពួកគេ​នឹង​មាន​ជ័យ​ជម្នះ “ដោយ​គ្រាន់តែ​តម្រៀប​គ្នា​ឈរ​ស្ងៀម”ប៉ុណ្ណោះ(ខ.១៧)។ ស្តេច​យ៉ូសាផាត​ក៏​បាន​ជឿ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអម្ចាស់…

Read article
មិនឲ្យកូនចចកចូលមកបំផ្លាញទំនាក់ទំនង

សូមអាន : បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ២:៨-១៧ ចូរ​យើង​ទៅ​ចាប់​ចចក គឺជា​កូន​ចចក​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​បំផ្លាញ​ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ទៅ​។ បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ២:១៥ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​រំភើប​រីករាយ​ណាស់ ដែល​បាន​ដាំ​ដំណាំ​ហូប​ផ្លែ និង​ដាំ​បន្លែ ក្នុង​ទី​ធ្លា​ក្រោយ​ផ្ទះ​។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​កត់សំ​គាល់​ឃើញ​រន្ធ​តូចៗ នៅ​ក្នុង​ដី​។ ពេល​ដែល​ដើម​ស្តូបឺរី​ចេញ​ផ្លែ​ដំបូង​មិន​ទាន់​ទំ​ផង ផ្លែ​ទាំង​នោះ​ក៏បាន​បាត់​។ ថ្ងៃ​មួយ ខ្ញុំ​មាន​ការ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត ពេល​ដែល​រក​ឃើញថា ដើម​ស្តូបឺរី​ដែល​ធំជាង​គេ​បាន​រលើង​ឫស​ទាំងស្រុង ហើយក៏​បាន​ក្រៀម​ស្វិត​អស់ នៅ​ក្រោម​កម្តៅ​ថ្ងៃ ដោយសារ​សត្វ​ទន្សាយ​មួយ​ក្បាល ដែល​កំពុង​រស់នៅ​ក្នុង​រន្ធ​ក្រោយ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​សោក​ស្តាយ ដែល​មិន​បាន​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់ ចំពោះ​រន្ធ​តូចៗ​ជា​សញ្ញា​ដាស់តឿន ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​នៅ​ថ្ងៃ​មុន​។ បទ​កំណាព្យ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​មានន័យ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន បាន​កត់ទុក​នូវ​ការ​សន្ទនា​រវាង​បុរស និង​នារី​វ័យ​ក្មេង​មួយគូ​។ បុរស​នោះ​ក៏បាន​ដាស់តឿន​នារី​ជាទី​ស្រឡាញ់​របស់​ខ្លួន អំពី​សត្វ​ចង្រៃ​ដែល​នឹង​មក​បំផ្លាញ​សួន​ច្បារ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ពួកគេ ជា​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច​អំពី​ទំនាក់​ទំនង​របស់​ពួកគេ​។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​ពោល​ថា “ចូរ​យើង​ទៅ​ចាប់​ចចក គឺជា​កូន​ចចក​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​បំផ្លាញ​ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ទៅ ដ្បិត​ទំពាំងបាយជូរ​របស់​យើង​កំពុងតែ​ផ្កា​ហើយ”(បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ២:១៥)។ គាត់​ប្រហែល​ជា​បាន​ឃើញ​តម្រុយ​អំពី​សត្វ​ចចក ដែល​អាច​មក​បំផ្លាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ពួកគេ ដែល​មាន​ដូចជា​ការ​ច្រណែន កំហឹង ការ​កុហក ឬ​ការ​ព្រងើយ​កន្តើយ​។ ព្រោះ​គាត់​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​សម្រស់​របស់​កូន​ក្រមុំ​គាត់(ខ.១៤) បានជា​គាត់​មិន​បណ្តោយ​ឲ្យ​មាន​វត្ត​មាន​នៃ​សេចក្តី​អាក្រក់​ឡើយ​។ នាង​មាន​តម្លៃ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះ​គាត់ ប្រៀប​ដូចជា “ផ្កា​កំភ្លឹង​ដុះ​នៅ​កណ្តាល​គុម្ព​បន្លា”(ខ.២)។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​គាត់​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ធ្វើ​ការ​ការពារ​ទំនាក់​ទំនង​របស់​គាត់​។…

Read article