January

You are here:
នៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះដ៏ជាជាងស្មូន

បើ​កាល​ណា​ភាជនៈ​ដែល​គាត់​កំពុង​ធ្វើ​ពី​ដី​ឥដ្ឋ​បាន​ខូច​នៅ​ដៃ​គាត់ នោះ​ក៏​ធ្វើ​ឡើង​ជា​ភាជនៈ​ផ្សេង​ទៀត​វិញ តាម​ដែល​គាត់​យល់​ឃើញ​ថា​គួរ។ យេរេមា ១៨:៤ កាល​ពី​ឆ្នាំ​១៩៥២ ដើម្បី​ជៀស​វាង​ការ​បែក​បាក់​ទំនិញ​ផុយ​ស្រួយ ដោយសារ​អ្នក​ទិញ​ដែល​គ្មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ម្ចាស់​ហាង​ទំនិញ នៅ​ឆ្នេរ​ម៉ៃអាមី ក៏​បាន​បិទ​ផ្លាក ដែល​មាន​អក្សរ​សរសេរ​ពី​លើ​ថា “លោក​អ្នក​ត្រូវ​បង់​ថ្លៃ សម្រាប់​ទំនិញ​ដែល​លោក​អ្នក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​បែក​ឬ​ខូច”។ ពាក្យ​ដែល​ងាយ​ស្រួល​យល់​នេះ បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ការ​ដាស់​តឿន ដល់​អ្នក​មក​ទិញ​ទំនិញ​ទាំង​ឡាយ។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ គេ​អាច​ឃើញ​ផ្លាក​ប្រភេទ​នេះ នៅ​តាម​ហាង​លក់​របស់​ថ្លៃ​ៗ​ជា​ច្រើន នៅ​អាមេរិក។ អ្វី​ដែល​គេ​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់​នោះ​គឺ គេ​អាច​ដាក់​ផ្លាក​ផ្សេង​មួយ​ទៀត នៅ​ក្នុង​ហាង​របស់​ជាង​ស្មូន ដោយ​សរសេរ​អក្សរ​ពី​លើ​ថា “បើ​លោក​អ្នក​ធ្វើ​ឲ្យ​វា​បែក យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​វា​ក្លាយ​ជា​វត្ថុ​ដែល​ល្អ​ជាង​នេះ​ទៀត”។ ហើយ​នេះ​ជា​អ្វី​ដែល​បាន​បើក​សម្តែង​នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ យេរេមា ជំពូក ១៨។ លោក​យេរេមា​បាន​ទៅ​ផ្ទះ​របស់​ជាង​ស្មូន ហើយ​ក៏​បាន​ឃើញ​ជាង​ស្មូន​សូន​ឆ្នាំង​ដី ពី​ដី​ឥដ្ឋ ដោយ​ផ្ទាល់​ដៃ យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន(ខ.៤)។ លោក​ហោរា​ក៏​បាន​រំឭក​យើង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​ពិត​ជា​ជាង​ស្មូន​ដ៏​ជំនាញ ហើយ​យើង​ជា​ដី​ឥដ្ឋ។ ព្រះអង្គ​មាន​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​លើ​អ្វី​ៗ​ទាំង​អស់ ហើយ​អាច​ប្រើ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​បង្កើត ដើម្បី​បំផ្លាញ​ការ​អាក្រក់ ក៏​ដូចជា​បង្កើត​ភាព​ស្រស់​ស្អាត ក្នុង​យើង។​ ព្រះ​ទ្រង់​អាច​កែ​ឆ្នៃ​យើង ពេល​ណា​យើង​មាន​ភាព​ប្រេះ​បែក ឬ​ខូច​សភាព​ដើម។ ព្រះ​អង្គ​ជា​ជាង​ស្មូន​ដ៏​ជំនាញ​បំផុត ដែល​អាច និង​ស្ម័គ្រ​ព្រះទ័យ​បង្កើត​ភាជនៈ​ថ្មី ដ៏​មាន​តម្លៃ ដោយ​ប្រើ​បំណែក​របស់​យើង​ដែល​បាន​ប្រេះ​បែក។ យើង​មាន​ជីវិត​ដែល​ប្រេះ​បែក កំហុស និង​អំពើ​បាប​ពី​អតីត​កាល…

Read article
គឺដោយសារព្រះគុណព្រះ

ព្រះ​ទ្រង់​បាន​លើក​ព្រះយេស៊ូវ​នេះ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឆ្កាង ឲ្យ​ទ្រង់​ធ្វើ​ជា​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ​ផង។ កិច្ចការ ២:៣៦ ខ្សែ​ភាព​យន្ត​រឿង ទុក្ខវេទនា បាន​ចាប់​ផ្តើម ដោយ​មាន​អ្នក​ទោស​ម្នាក់​ឈ្មោះ ហ្សង់ វ៉ាលហ្សង់(Jean Valjean) បាន​ជាប់​ចោទ​ពី​បទ​លួច​ប្រាក់​របស់​ពួក​សង្ឃ​កាតូលិក​ម្នាក់។​ គាត់​ត្រូវ​គេ​ចាប់​ខ្លួន​បាន ហើយ​រំពឹង​ថា នឹង​ត្រូវ​គេ​បញ្ជូន​ឲ្យ​ទៅ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ក្នុង​អណ្តូង​រ៉ែ​វិញ។ ប៉ុន្តែ សង្ឃ​នោះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​រាល់​គ្នា​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ដោយ​គាត់​បាន​អះ​អាង​ថា គាត់​បាន​ឲ្យ​ប្រាក់​នោះ​ទៅ​លោក​វ៉ាលហ្សង់​ទេ។ បន្ទាប់​ពី​ប៉ូលិស​ចាក​ចេញ​ទៅ​វិញ គាត់​ក៏​បាន​ងាក​មក​រក​ចោរ​នោះ ដោយ​ណែនាំ​ថា “ឯង​មិន​មែន​ជា​កម្ម​សិទ្ធិ​ផ្តាច់​មុខ​របស់​សេចក្តី​អាក្រក់​ទៀត​ឡើយ តែ​ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​សេចក្តី​ល្អ​វិញ”។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​លើស​លប់​នេះ បាន​ចង្អុល​បង្ហាញ​យើង ឲ្យ​ងាក​ទៅ​រក​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​បាន​បង្ហូរ​ចេញ​ពី​ប្រភព ដែល​ជា​ទី​បញ្ចេញ​ព្រះ​គុណ​គ្រប់​យ៉ាង។ នៅ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ទី​៥០ លោក​ពេត្រុស​បាន​ចែក​ចាយ​ថា ជិត​ពីរ​ខែ​មុន ពួក​គេ​បាន​ឆ្កាង​ព្រះ​យេស៊ូវ ក្នុង​ទីក្រុង​នេះ។ ហ្វូង​មនុស្ស​មាន​ការ​ចុក​ចាប់​ក្នុង​ចិត្ត ហើយ​ក៏​បាន​សួរ​គាត់​ថា តើ​ពួក​គេ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច។ លោក​ពេត្រុស​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា “ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រែ​ចិត្ត​ចុះ ហើយ​ទទួល​បុណ្យ​ជ្រមុជទឹក​ទាំង​អស់​គ្នា ដោយ​នូវ​ព្រះនាម​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​បាន​រួច​ពី​បាប នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​អំណោយ​ទាន ជា​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ”(កិច្ចការ ២:៣៨)។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ស៊ូទ្រាំ​ទារុណ​កម្ម ដែល​ពួក​គេ​សក្តិសម​នឹង​ទទួល។ តែ​ពេល​នេះ ទោស​របស់​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​អត់​ទោស​ឲ្យ បើ​សិន​ជា​ពួក​គេ​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​គុណ​របស់​ព្រះ​ធ្វើ​ការ​តាម​របៀប​ដែល​មនុស្ស​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់។ មនុស្ស​អាច​ទទួល​ការ​អត់​ទោស​បាប ដោយ​សារ​តែ​ការ​សុគត​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ការ​សុគត…

Read article
លាក់ខ្លួនពីព្រះ

ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​ហៅ​រក​អ័ដាម​ដោយ​ព្រះបន្ទូល​ថា ឯង​នៅ​ឯ​ណា? លោកុប្បត្តិ ៣:៩ កាល​នៅ​រៀន​ថ្នាក់​ទី​៣ ខ្ញុំ​ចាំ​ថា ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ធ្មេញ​ភ្នែក ហើយ​ចាប់​ផ្តើម​រាប់​លេខ​ឮ​ៗ។ មិត្ត​រួម​ថ្នាក់​របស់​ខ្ញុំ ក៏​បាន​ប្រញាប់​​រត់​ចេញ​ពី​ថ្នាក់​រៀន ទៅ​រក​កន្លែង​ពួន។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដើរ​រក​ពួក​គេ នៅ​ក្រោម​តុ នៅ​កៀន​ទូ និង​នៅ​ក្រោយ​ទ្វារ​សព្វ​គ្រប់ អស់​ពេល​យ៉ាង​យូរ នៅ​តែ​រក​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​មិន​ឃើញ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អស់​សំណើច ពេល​ដែល​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​លោត​ចេញ​ពី​ក្រោយ​ផើង​ផ្កា ដែល​គេ​បាន​ចង​ព្យួរ​នឹង​ពិដាន។ ក្បាល​របស់​នាង​បាន​បាំង​ពី​ក្រោយ​ដើម​ផ្កា​នោះ ហើយ​គេ​អាច​មើល​ឃើញ​ខ្លួន​របស់​នាង​បាន​យ៉ាង​ងាយ តែ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ឃើញ​នាង​សោះ។ ដោយសារ​ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប​អំពី​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង នោះ​ពេល​ដែល​លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា “ពួន​ពី​ព្រះអង្គ” ក្នុង​សួន​ច្បារ​អេដែន ព្រះ​អង្គ​នៅ​តែ​ទត​ឃើញ​ពួក​គេ​(លោកុប្បត្តិ ៣:៨)។ ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​មិន​មែន​កំពុង​តែ​លេង​បិទ​ពួន​នោះ​ទេ។ ពួក​គេ​ទើប​តែ​ស្គាល់​ភាព​អាម៉ាស់ នៃ​កំហុស​របស់​ខ្លួន​ភ្លាម​ៗ បន្ទាប់​ពី​បាន​ញាំ​ផ្លែ​ឈើ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ហាម។ លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា​បាន​ងាក​បែរ​ចេញ​ពី​ព្រះ និង​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​អង្គ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​តាម​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​អង្គ​មិន​បាន​យាង​ចេញ​ពី​ពួក​គេ ដោយ​សេចក្តី​ក្រោធ​នោះ​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ​អង្គ​បាន​សួរ​រក​ពួក​គេ​ថា “ឯង​នៅ​ឯណា?” ព្រះ​អង្គ​មិន​មែន​មិន​ដឹង​ថា ពួក​គេ​នៅ​កន្លែង​ណា​នោះ​ទេ តែ​ព្រះ​អង្គ​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា ព្រះ​អង្គ​យក​ព្រះ​ទ័យ​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​ពួក​គេ ដោយ​សេចក្តី​អាណិត(ខ.៩)។ កាល​នោះ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ពួន តែ​ព្រះ​ទ្រង់​តែង​តែ​ទត​ឃើញ​យើង ហើយ​ស្គាល់​យើង ព្រោះ​ព្រះ​អង្គ​តែង​តែ​ទត​ឃើញ និង​ជ្រាប​អំពី​យើង​ជា​និច្ច។…

Read article
ឲ្យដល់គេ កាលនៅមានជីវិតរស់

កំពុង​ដែល​ថ្ងៃ​នៅ​ភ្លឺ​នៅ​ឡើយ នោះ​ត្រូវ​តែ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ការ​របស់​ព្រះ ដែល​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក។ យ៉ូហាន ៩:៤ អ្នក​ជំនួញ​ជោគជ័យ​ម្នាក់ បាន​ចំណាយ​ពេល​ពីរបី​ទសវត្សរ៍​ចុង​ក្រោយ​នៃ​ជីវិត​គាត់ ដើម្បី​ធ្វើអ្វី​ដែល​គាត់​អាច​ធ្វើ​បាន ដើម្បី​លះបង់​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​គាត់។ មហា​សេដ្ឋី​ប្រាក់​រាប់​ពាន់​លាន​ម្នាក់​នេះ បាន​បរិច្ចាគ​ប្រាក់​របស់​គាត់ ដល់​បុព្វហេតុ​ផ្សេង​ៗ ដូច​ជា​ការ​នាំ​មក​នូវ​សន្តិភាព​សម្រាប់​ប្រទេស​អៀរឡង់​ខាង​ជើង និង​ការ​ធ្វើ​ទំនើបនីយកម្ម​នៃ​ប្រព័ន្ធ​សុខាភិបាល​នៅ​ប្រទេស​វៀតណាម ហើយ​មុន​ពេល​គាត់​ជិត​ដល់​ពេល​លាចាក​លោក គាត់​បាន​ចំណាយ​ប្រាក់​៣៥០​លាន​ដុល្លា ដើម្បី​កែ​ប្រែ​កោះ​រូសាវែល នៅ​ទីក្រុង​ញូយ៉ូក ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​មជ្ឈ​មណ្ឌល​បច្ចេក​វិទ្យា។ បុរស​ម្នាក់​នេះ​បាន​និយាយ​ថា “ខ្ញុំ​មាន​ការ​ជឿ​ជាក់​យ៉ាង​មុត​មាំ ចំពោះ​ភាព​ចាំបាច់​នៃ​ការ​បរិច្ចាគ​ប្រាក់ ខណៈ​ពេល​នៅ​មាន​ជីវិត។ ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​ហេតុផល​តិច​ណាស់ ដែល​ត្រូវ​ពន្យារពេល​ការ​បរិច្ចាគ…ម្យ៉ាង​ទៀត ការ​ធ្វើ​ទាន​ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នក​នៅ​មាន​ជីវិត នោះ​មាន​ភាព​សប្បាយ​រីក​រាយ​ជាង​ការ​បរិច្ចាគ ពេល​ដែល​អ្នក​បាន​ស្លាប់​ហើយ”។ ការ​ធ្វើទាន ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នក​នៅ​មាន​ជីវិត គឺ​ជា​ទង្វើ​ដ៏​អស្ចារ្យ ដែល​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ។​ កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន​បាន​ចែង​អំពី​បុរស​ម្នាក់ ដែល​បាន​ពិការ​ពី​កំណើត។ ពួក​សិស្ស​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ទូល​សួរ​ព្រះ​អង្គ​ថា តើ​គាត់​ពិការ ដោយសារ​អំពើ​បាប​របស់​នរណា?(៩:២)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​សំណួរ​របស់​ពួក​គេ​ថា “មិន​មែន​ដោយ​ព្រោះ​អ្នក​នេះ ឬ​ឪពុក​ម្តាយ​គាត់​បាន​ធ្វើ​បាប​ទេ គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​ការ​របស់​ព្រះ បាន​សំដែង​មក ក្នុង​ខ្លួន​គាត់​វិញ កំពុង​ដែល​ថ្ងៃ​នៅ​ភ្លឺ​នៅ​ឡើយ នោះ​ត្រូវ​តែ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ការ​របស់​ព្រះ ដែល​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក ដ្បិត​យប់​ដល់​មក នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ធ្វើ​ការ​បាន​ទេ”(ខ.៣-៤)។ ទោះ​យើង​ធ្វើ​ការ​លះ​បង់ ឬ​ធ្វើ​ទាន​ដល់​អ្នក​ដទៃ​យ៉ាង​ដូចម្តេច​ក៏​ដោយ យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត និង​ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ ទោះ​យើង​លះបង់​ដោយ​ការ ចំណាយ​ពេល ធន​ធាន…

Read article
ស្រឡាញ់ការរៀនសូត្រ

ប្រយោជន៍​ឲ្យ​មនុស្ស​ប្រាជ្ញា ​បាន​ស្តាប់ ហើយ​ចំរើន​ចំណេះ​ឡើង។ សុភាសិត ១:៥ ពេល​ដែល​គេ​សួរ​បុរស​ម្នាក់ អំពី​របៀប​ដែល​គាត់​អាច​ក្លាយ​ជា​អ្នក​កាសែត គាត់​ក៏​បាន​ចែក​ចាយ អំពី​រឿង​ដែល​ម្តាយ​គាត់​មាន​ការ​លះ​បង់ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​រៀន​សូត្រ​បាន​ខ្ពង់​ខ្ពស់។ រៀង​រាល់​ពេល​ម្តាយ​គាត់​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​រថភ្លើង​ក្រោម​ដី ម្តាយ​គាត់​តែង​តែ​ប្រមូល​កាសែត​ដែល​គេ​ទុក​ចោល​នៅ​លើ​កៅ​អី​អង្គុយ ហើយ​យក​កាសែត​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​គាត់។ គាត់​ក៏​បាន​អាន​ព័ត៌មាន​កីឡា​យ៉ាង​សប្បាយ​រីករាយ តែ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ កាសែត​ទាំង​នោះ​ក៏​បាន​នាំ​គាត់ ឲ្យ​មាន​ការ​យល់​ដឹង​អំពី​ពិភព​លោក ហើយ​បើក​ចិត្ត​មាន​ចំណាប់​អារម្មណ៍​ចំពោះ​ប្រធាន​បទ​ជា​ច្រើន​ទៀត។ ក្មេងៗ​ចូល​ចិត្ត​ខ្វល់​ច្រើន ហើយ​មាន​ការ​ចង់​ចេះ​ចង់​ដឹង​ពី​កំណើត ដូច​នេះ ការ​នាំ​ពួក​គេ​រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ កាល​ពួក​គេ​នៅ​ក្មេង​នៅ​ឡើយ គឺ​ពិត​ជា​មាន​តម្លៃ​ខ្លាំង​ណាស់។ ពួក​គេ​នឹង​មាន​ចិត្ត​ចង់​ស្វែង​យល់​អំពី​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ និង​រឿង​ដ៏​រំភើប​រីក​រាយ របស់​វីរបុរស​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ចំណេះ​ដឹង​របស់​ពួក​គេ​កាន់​តែ​មាន​ភាព​ស៊ី​ជម្រៅ ពួក​គេ​អាច​ចាប់​ផ្តើម​យល់​អំពី​លទ្ធផល​នៃ​អំពើ​បាប និង​ដឹង​ថា ពួក​គេ​ត្រូវ​ការ​ការ​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​រក​ឃើញ​ក្តី​អំណរ​ ក្នុង​ការ​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ។ ឧទាហរណ៍ ជំពូក​ទី​១ នៃ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សុភាសិត បាន​ណែនាំ​យើង អំពី​អត្ថ​ប្រយោជន៍​នៃ​ប្រាជ្ញា​(សុភាសិត ១:១-៧)។ ប្រាជ្ញា​ជា​ច្រើន​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ពន្លឺ​នៃ​ការ​យល់​ដឹង សម្រាប់​ស្ថានភាព​នៃ​ជីវិត​ពិត។ ការ​ចូល​ចិត្ត​រៀន​សូត្រ ជា​ពិសេស អំពី​សេចក្តី​ពិត​ខាង​វិញ្ញាណ ជួយ​ឲ្យ​យើង​លូត​លាស់​កាន់​តែ​រឹង​មាំ ក្នុង​ជំនឿ​យើង។ ហើយ​អ្នក​ដែល​ដើរ​ដោយ​ជំនឿ អស់​ជា​ច្រើន​ទសវត្សរ៍ អាច​បន្ត​ស្វែង​រក​ចំណេះ​ដឹង អំពី​ព្រះ ពេញ​មួយ​ជីវិត​របស់​ខ្លួន។ បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ១:៥ បាន​បង្រៀន​យើង​ថា…

Read article
ចាំយាម ហើយអធិស្ឋាន

ចូរ​ចាំ​យាម ហើយ​អធិស្ឋាន​ចុះ ដើម្បី​មិន​ឲ្យ​កើត​សេចក្តី​ល្បួង​នាំ​ចិត្ត​ឡើយ ឯ​វិញ្ញាណ ក៏​ប្រុង​ជា​ស្រេច​មែន តែ​សាច់​ឈាម​ខ្សោយ​ទេ។ ម៉ាថាយ ២៦:៤១ បុគ្គលិក​ធនាគារ​អាឡឺម៉ង់​ម្នាក់ កំពុង​ធ្វើ​ការ​ផ្ទេរ​ប្រាក់​ចំនួន ៦២,៤០ អឺរ៉ូ ទៅ​កាន់​គណនី​របស់​អតិថិ​ជន​ម្នាក់ ហើយ​ក៏​ស្រាប់​តែ​ងោក​ងុយ​យ៉ាង​ខ្លាំង បាន​ជា​គាត់​ផ្កាប់​មុខ​គេង​នៅ​លើ​តុ​របស់​គាត់ ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន។ គាត់​ក៏​បាន​ដេក​លក់​រលីវ ខណៈ​ពេល​ដែល​ម្រាម​ដៃ​របស់​គាត់​កំពុង​តែ​ចុច​ពី​លើ​ក្តារ​ចុច ចំ​លេខ​២ ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្ទេរ​ប្រាក់​ចំនួន ២២២​លាន​យូរ៉ូ (៣០០​លាន​ដុល្លា​អាមេរិក) ទៅ​កាន់​គណនី​របស់​អតិថិជន​នោះ។ កំហុស​ធំ​មួយ​នេះ ក៏​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​បណ្តេញ​ចេញ​មិត្ត​រួម​ការងារ​របស់​បុគ្គលិក​រូប​នោះ​ ដែល​ជា​អ្នក​ត្រួត​ពិនិត្យ​ការ​ផ្ទេរ​ប្រាក់​។ កំហុស​នេះ​ត្រូវ​គេ​មើល​ឃើញ​ទាន់ ហើយ​ត្រូវ​បាន​កែ​តម្រូវ ប៉ុន្តែ ដោយសារ​បុគ្គលិក​ដែល​ងោកងុយ​ម្នាក់​នេះ​មិន​បាន​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន រឿង​នេះ​ស្ទើរ​តែ​បាន​ក្លាយ​ជា​សុបិន្ដ​អាក្រក់​សម្រាប់​ធនាគារ​អាឡឺម៉ង់​មួយ​នេះ។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​ធ្លាប់​បាន​ដាស់​តឿន​ពួក​សាវ័ក​របស់​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ​ថា បើ​ពួកគេ​មិន​មាន​ការ​ចាំ​យាម​ទេ នោះ​ពួក​គេ​ក៏​អាច​មាន​កំហុស​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ​ផង​ដែរ។ កាល​នោះ ព្រះ​អង្គ​បាន​នាំ​ពួក​គេ​ទៅ​សួន​ច្បារ​កេតសេម៉ានី ដើម្បី​ចំណាយ​ពេល​អធិស្ឋាន។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​កំពុង​អធិស្ឋាន ព្រះ​អង្គ​តប់​ប្រមល់ និង​មាន​ទុក្ខ​សោក​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​ប្រាប់​លោក​ពេត្រុស យ៉ាកុប និង​យ៉ូហាន ឲ្យ​អធិស្ឋាន​ចាំ​យាម ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ​(ម៉ាថាយ ២៦:៣៨) ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ដេក​លក់​អស់​(ខ.៤០-៤១)។ ការ​ដែល​ពួកគេ​ខកខាន​មិន​បាន​ចាំ​យាម និង​អធិស្ឋាន បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ពួកគេ​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ការ​ល្បួង​ឲ្យ​បដិសេធ​ព្រះ​អង្គ នៅ​ពេល​បន្ទាប់។ ក្នុង​ពេល​ដែល​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ត្រូវ​ការ​ឲ្យ​ពួក​គេ​អធិស្ឋាន​ចាំ​យាម ពួក​សាវ័ក​បាន​ខ្វះ​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ខាង​វិញ្ញាណ។​ ចូរ​យើង​ស្តាប់​បង្គាប់​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ​យេស៊ូវ…

Read article
អំណោយដ៏ប្រសើរបំផុតនៃសេចក្តីស្រឡាញ់

យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​បាន​ទាស​ចេញ​ដូច​ជា​ចៀម គឺ​យើង​បាន​បែរ​ចេញ​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​យើង​រៀង​ខ្លួន។ អេសាយ ៥៣:៦ ពេល​ដែល​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ ឈ្មោះ​ចេហ្វ(Geoff) កំពុង​ចាក​ចេញ​ពី​ហាង​ទំនិញ គាត់​ក៏​បាន​ឃើញ​​ឈើ​ច្រត់​មួយ ដែល​គេ​ទុក​ចោល​នៅ​លើ​ដី។ គាត់​ក៏​បាន​គិត​ថា ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​កំពុង​តែ​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​នៅ​ក្បែរ​នេះ​ទេ ។ គាត់​ក៏​បាន​ក្រឡេក​មើល​ក្រោយ​អគារ ឃើញ​ជន​អនាថា​ម្នាក់ កំពុង​ដេក​ស្តូកស្តឹង​នៅ​លើ​ផ្លូវ​ដើរ។ ជេហ្វ​ក៏​បាន​ដាស់​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​សួរ​គាត់ ក្រែង​លោ​គាត់​កើត​អី។ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ផឹក​ស្រា​ឲ្យ​ស្លាប់។ តង់​ខ្ញុំ​បាន​ខូច ដោយ​សារ​ខ្យល់​ព្យុះ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​បាត់​បង់​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង។ ខ្ញុំ​មិន​ចង់​រស់​​ទៀត​ទេ”។ លោក​ចេហ្វ​ក៏​បាន​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​អង្គការ​ស្តា​នីតិ​សម្បទា របស់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ។ ចេហ្វ​សួរ​ឈ្មោះ​គាត់ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា “ចេហ្វព្រី”។  ក្រោយ​មក ចេហ្វ​ក៏​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា “ប៉ា រឿង​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​គាត់ ក៏​អាច​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ”។ ចេហ្វ​ធ្លាប់​តយុទ្ធ​នឹង​ការ​ញៀន​ថ្នាំ ហើយ​គាត់​បាន​ជួយ​បុរស​នោះ ដោយសារ​សេចក្តី​សប្បុរស ដែល​គាត់​បាន​ទទួល​មក​ពី​ព្រះ។ លោក​ហោរា​អេសាយ​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​សេចក្តី​មេត្តា​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ចំពោះ​យើង ក្នុង​ព្រះ​យេស៊ូវ​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​បាន​ទាស​ចេញ​ដូច​ជា​ចៀម គឺ​យើង​បាន​បែរ​ចេញ​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​យើង​រៀង​ខ្លួន ហើយ​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ទំលាក់​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​ទៅ​លើ​ទ្រង់”(អេសាយ ៥៣:៦)។ ព្រះ​គ្រីស្ទ​ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្រ្គោះ​របស់​យើង ទ្រង់​មិន​ដែល​ទុក​ឲ្យ​យើង​វង្វេង នៅ​ឯកោ និង​អស់​សង្ឃឹម​នោះ​ឡើយ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​សម្រេច​ព្រះទ័យ​យាង​មក​យក​កំណើត​ជា​មនុស្ស ដោយ​ជួប​ទុក្ខ​វេទនា​ដូច​យើង​ដែរ ហើយ​ក៏​បាន​លើក​យើង​ឡើង ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​មាន​សេរីភាព…

Read article
ហានឆ្លងកាត់ព្យុះ

ទាំង​រំពឹង​មើល​ដល់​ព្រះយេស៊ូវ​ដ៏​ជា​មេ​ផ្តើម … ក្រែង​លោ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​នឿយ​ហត់ ហើយ​រសាយ​ចិត្ត​ចេញ។ ហេព្រើរ ១២:២-៣ ព្យុះ​រន្ទះ​បាន​វាយ​ប្រហារ​មក​លើ​ទីក្រុង​មេមភីស រដ្ឋ​ថេនេស៊ី នៅ​ពេល​ល្ងាច​ថ្ងៃ​ទី៣ ខែ​មេសា ឆ្នាំ​១៩៦៨។ លោក​គ្រូម៉ាធីន លូស័រ ឃីង យេ អរ(Martin Luther King Jr) មាន​ការ​ហត់​នឿយ​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​ថា មិន​ស្រួល​ខ្លួន ដូច​នេះ​គាត់​មិន​មាន​ចិត្ត​ចង់​ទៅ​ឡើង​ចែក​ចាយ នៅ​សាល​ព្រះវិហារ ដូច​ដែល​បាន​គ្រោងទុក ទៅ​កាន់​កម្មករ​អនាម័យ ដែល​កំពុង​ធ្វើ​កូដកម្ម​នោះ​ទេ។ តែ​គាត់​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេល​ដែល​មាន​គេ​ទូរស័ព្ទ​មក​គាត់​ទាំង​ប្រញាប់​ប្រញាល់ ដើម្បី​ប្រាប់​ថា មាន​មនុស្ស​មួយ​ហ្វូង​ធំ​បាន​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា ដោយ​មិន​ខ្លាច​ព្យុះ​រន្ទះ ដើម្បី​មក​ស្តាប់​គាត់​ចែក​ចាយ។ ដូច​នេះ គាត់​ក៏​បាន​ទៅ​សាល​ព្រះវិហារ ហើយ​បាន​ចែក​ចាយ​អស់​រយៈ​ពេល​៤០​នាទី ដែល​អ្នក​ខ្លះ​បាន​និយាយ​ថា នោះ​ជា​ការ​ថ្លែង​សន្ទរកថា​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត​របស់​គាត់ ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “ខ្ញុំ​បាន​ឡើង​ទៅ​ដល់​កំពូល​ភ្នំ​ហើយ”។ នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់ លោក​ឃីង ក៏​ត្រូវ​ឃាតករ​បាញ់​សម្លាប់ តែ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់ នៅ​តែ​បន្ត​បណ្តាល​ចិត្ត​មនុស្ស​ដែល​គេ​កៀប​សង្កត់​ ឲ្យ​មាន​ក្តី​សង្ឃឹម ចំពោះ “ទឹក​ដី​សន្យា”។ ដូច​គ្នា​នេះ​ដែរ អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះ​យេស៊ូវ​នៅ​សម័យ​ដើម ក៏​បាន​ទទួល​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត ដោយ​ពាក្យ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ផង​ដែរ។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ ត្រូវ​បាន​និពន្ធ​ឡើង ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ដែល​ជា​ជន​ជាតិ​ហេព្រើរ…

Read article
ពន្លឺ និងភាពងងឹត

ខ្ញុំ​ជា​ពន្លឺ​លោកីយ៍ អ្នក​ណា​ដែល​តាម​ខ្ញុំ នោះ​មិន​ដែល​ដើរ​ក្នុង​សេចក្តី​ងងឹត​ឡើយ គឺ​នឹង​មាន​ពន្លឺ​នៃ​ជីវិត​វិញ។ យ៉ូហាន ៨:១២ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​អង្គុយ​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​កាត់​ក្តី ខ្ញុំ​បាន​មើល​ឃើញ​គំរូ​នៃ​ភាព​បាក់​បែក​ជា​ច្រើន ក្នុង​ពិភព​លោក​របស់​យើង ដែល​មាន​ដូច​ជា កូន​ស្រី​មាន​ជម្លោះ​ជា​មួយ​ម្តាយ ប្តី​ប្រពន្ធ​បាន​បាត់​បង់​ក្តី​ស្រឡាញ់​ដើម ដែល​ពួក​គេ​ធ្លាប់​មាន ហើយ​ឥឡូវ មាន​តែ​ភាព​ល្វីង​ជូរ​ចត់ ស្វាមី​ដែល​ស្រេក​ឃ្លាន​ចង់​ផ្សះ​ផ្សា​ជា​មួយ​ភរិយា និង​ជួប​ជុំ​ជា​មួយ​កូន​របស់​ខ្លួន​វិញ។ ពួក​គេ​សុទ្ធ​តែ​ស្រេក​ឃ្លាន​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ​ចិត្ត ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​សម្រាប់​របួស​ក្នុង​ចិត្ត និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ។ ជួន​កាល ពេល​ដែល​ពិភព​លោក​នៅ​ជុំវិញ​យើង ហាក់​ដូច​ជា​មាន​តែ​ភាព​ងងឹត និង​ភាព​អស់​សង្ឃឹម នោះ​យើង​ងាយ​នឹង​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​ភាព​អស់​សង្ឃឹម។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​វិញ្ញាណ​ដែល​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​គ្រីស្ទ(យ៉ូហាន ១៤:១៧) រំឭក​យើង​ថា ព្រះ​គ្រីស្ទ​បាន​សុគត ដើម្បី​រំដោះ​យើង​ពី​ភាព​ប្រេះ​បែក និង​ការ​ឈឺ​ចាប់។ ពេល​ព្រះ​អង្គ​យាង​ចុះ​មក​ក្នុង​លោកិយ ដោយ​ប្រសូត​ជា​មនុស្ស ព្រះ​អង្គ​បាន​នាំ​ពន្លឺ ចូល​ក្នុង​ភាព​ងងឹត​(១:៤-៥ ៨:១២)។ យើង​បាន​ឃើញ​ការ​នេះ​កើត​ឡើង ក្នុង​ពេល​ដែល​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​លោក​នីកូដេម។ គាត់​បាន​មក​ជួប​ព្រះ​យេស៊ូវ​ស្ងាត់​ៗ នៅ​ពេល​យប់​ងងឹត តែ​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ ដោយ​បាន​ទទួល​ពន្លឺ​ពី​ព្រះ​អង្គ(៣:១-២ ១៩:៣៨-៤០។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​បង្រៀន​លោក​នីកូដេម​ថា “ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​លោក ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​ទ្រង់​ប្រទាន​ព្រះរាជបុត្រា​ទ្រង់​តែ​១ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះរាជបុត្រា​នោះ មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ”(៣:១៦)។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​នាំ​ពន្លឺ និង​ក្តី​ស្រឡាញ់​ចូល​មក​ក្នុង​ពិភព​លោក តែ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នៅ​តែ​មិន​ទាន់​បាន​ទទួល​ពន្លឺ ដោយ​ពួកគេ​នៅ​តែ​បាត់​បង់ ក្នុង​ភាព​ងងឹត​នៃ​អំពើ​បាប​របស់​ពួក​គេ​(ខ.១៩-២០)។…

Read article
ការរស់នៅ ដោយសារការស្លាប់

ផ្ទះ​ណា​អញ​ឃើញ​ឈាម នោះ​អញ​នឹង​រំលង​ផុត​ពី​ឯង​រាល់​គ្នា​ទៅ។ និក្ខមនំ ១២:១៣ ខាល(Carl) កំពុង​តយុទ្ធ​នឹង​ជំងឺ​មហារីក ហើយ​ត្រូវ​ការ​ប្តូរ​សួត ដើម្បី​មាន​ជីវិត​រស់​បន្ត​ទៀត។ គាត់​បាន​អធិស្ឋាន​ទូល​សូម​ឲ្យ​មាន​គេ​បរិច្ចាគ​សួត​ដល់​គាត់។ គាត់​បាន​សារ​ភាព​ថា នេះ​ជា​ការ​អធិស្ឋាន​ដ៏​ចម្លែក ព្រោះ “មនុស្ស​ម្នាក់​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់ ដើម្បី​បរិច្ចាគ​សួត ឲ្យ​គាត់​អាច​រស់​បន្ត​ទៀត​បាន”។ បញ្ហា​របស់​ខាល បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​សេចក្តី​ពិត​ជា​មូល​ដ្ឋាន ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ដែល​ថា ព្រះ​ទ្រង់​ប្រើ​សេចក្តី​ស្លាប់ ដើម្បី​នាំ​មក​នូវ​ជីវិត។ គឺ​ដូច​ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​និក្ខមនំ។ ពួក​អ៊ីស្រាអែល​មាន​ការ​នឿយ​លំបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង នៅ​ក្នុង​ភាព​ជា​ទាសករ របស់​សាសន៍​អេស៊ីព្ទ។ ស្តេច​ផារ៉ោន​មិន​ព្រម​ដោះ​លែង​ពួក​គេ​ឲ្យ​មាន​សេរីភាព​ឡើយ ទាល់​តែ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ជួយ​ពួក​គេ។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សម្លាប់​កូន​ច្បង​ទាំង​អស់​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ លើក​លែង​តែ​ពួក​កូន​ច្បង​ដែល​ស្នាក់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ ដែល​គេ​បាន​សម្លាប់​កូន​ចៀម ហើយ​យក​ឈាម​វា​មក​លាប​នៅ​ក្រប​ទ្វារ​ប៉ុណ្ណោះ(និក្ខមនំ ១២:៦-៧)។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ យើង​បាន​កើត​ក្នុង​ចំណង​នៃ​អំពើ​បាប។ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​រួច​ពី​ចំណង​នៃ​អំពើ​បាប និង​សាតាំង ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ការ​លះ​បង់​ផ្ទាល់​ខ្លួន ដោយ​លះ​បង់​ព្រះ​ជន្ម​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​ទ្រង់ ដោយ​បង្ហូរ​ព្រះ​លោហិត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​យើង ឲ្យ​ចូល​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង​ផង​ដែរ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពន្យល់​ថា “ខ្ញុំ​បាន​ជាប់​ឆ្កាង​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះគ្រីស្ទ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​រស់​នៅ មិន​មែន​ជា​ខ្ញុំ​ទៀត គឺ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ​ទ្រង់​រស់​ក្នុង​ខ្ញុំ​វិញ”(កាឡាទី ២:២០)។ កាល​ណា​យើង​ទទួល​ជឿ​កូន​ចៀម​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​ព្រះ គឺ​មាន​ន័យ​ថា យើង​បាន​ត្រូវ​កប់​ជា​មួយ​នឹង​ទ្រង់​ហើយ ដោយ​ទទួល​ជ្រមុជ​ក្នុង​សេចក្តី​ស្លាប់ ​ក៏​នឹង​បាន​ជាប់​ក្នុង​សេចក្តី​រស់​ឡើង​វិញ​របស់​ទ្រង់​ដែរ(រ៉ូម ៦:៤-៥)។ យើង​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ជំនឿ​នេះ រៀង​រាល់​ពេល​ដែល​យើង​និយាយ​ថា​ទេ…

Read article