Kirsten Holmberg

You are here:
ជំនឿដែលមានការបះបោរ

ជួន​កាល វ័យ​ជំទង់​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​រដូវ​កាល​ដ៏​ឈឺ​ចាប់​បំផុត ក្នុង​ជីវិត សម្រាប់​ឪពុក​ម្តាយ និង​កូន។ ក្នុង​ការ​ស្វែង​រក​ភាព​ឯក​រាជ្យ ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ម្តាយ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​បាន​បដិសេធន៍​គោល​តម្លៃ​របស់​គាត់​ដោយ​បើក​ចំហ ហើយ​ក៏​បាន​ទាស់​ប្រឆាំង​នឹង​ច្បាប់​គ្រួសារ ដោយ​ខ្ញុំ​សង្ស័យ​ថា គាត់​បាន​ដាក់​គោល​តម្លៃ និង​ច្បាប់​ទាំង​នោះ គ្រាន់​តែ​ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​វេទនា​ប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយ​មក យើង​ក៏​មាន​ការ​យល់​ស្រប​គ្នា អំពី​រឿង​ទាំង​នោះ ប៉ុន្តែ នៅ​ពេល​នោះ ទំនាក់​ទំនង​របស់​យើង​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ភាព​តាន​តឹង។ ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ពោល​ទំនួញ អំពី​ការ​បដិសេធន៍​របស់​ខ្ញុំ មិន​ព្រម​ស្តាប់​តាម​ការណែនាំ​របស់​គាត់ ដែល​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា ដោយ​គាត់​ដឹង​ថា ការ​ណែ​នាំ​ទាំង​នោះ​នឹង​ជួយ​ខ្ញុំ ឲ្យ​ជៀស​ផុស​ពី​ការ​ឈឺ​ចាប់ ខាង​ផ្លូវ​ចិត្ត និង​ផ្លូវ​កាយ ដែល​មិន​ចាំ​បាច់។​ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​មាន​ព្រះ​ទ័យ​ដូច​នេះ សម្រាប់​កូន​ៗ​របស់​ទ្រង់ ​ជា​រាស្រ្ត​អ៊ីស្រាអែល​ផង​ដែរ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រទាន​ប្រាជ្ញា សម្រាប់​ការ​រស់​នៅ តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​១០​ប្រការ(ចោទិយកថា ៥:៧-២១)។ គេ​អាច​យល់​ថា ក្រឹត្យវិន័យ​ទាំង​១០​ប្រការ ជា​ច្បាប់​ដែល​គេ​ត្រូវ​អនុវត្ត​តាម ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​ព្រះ​ទ័យ​ទ្រង់ ពេល​ដែល​ព្រះ​អង្គ​មាន​បន្ទូល​ទៅ​កាន់​លោក​ម៉ូសេ​ថា ព្រះអង្គ​ឲ្យ​ពួក​គេ​កាន់​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ទ្រង់ គឺ​ប្រយោជន៍​ឲ្យ​គេ និង​ពួក​កូន​ចៅ​គេ បាន​សប្បាយ​នៅ​ជា​រៀងរាប​ដរាប​ទៅ”(ខ.២៩)។ លោក​ម៉ូសេ​បាន​ទទួល​ស្គាល់​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ បាន​ជា​គាត់​និយាយ​ថា ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ នឹង​នាំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​អរសប្បាយ​នឹង​ព្រះ​វត្តមាន​របស់​ទ្រង់ ដែល​គង់​នៅ​ជាប់​ជា​មួយ ក្នុង​ទឹក​ដី​សន្យា(ខ.៣៣)។ យើង​រាល់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ឆ្លង​កាត់ រដូវ​កាល​នៃ​ការ​បះ​បោរ​ទាស់​នឹង​ព្រះ ដោយ​មិន​ទុក​ចិត្ត​លើ​ការណែនាំ​របស់​ទ្រង់…

Read article
ចែកផ្សាយព្រះគុណដល់អ្នកដទៃ

កូន​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ​បាន​រស់​នៅ​ក្នុង​មណ្ឌលកុមារ​កំព្រា ក្នុង​ដំណាក់​កាល​ដំបូង​នៃ​ជីវិត​របស់​គាត់ មុន​ពេល​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ចិញ្ចឹម​គាត់។ មុន​ពេល​យើង​ចាក​ចេញ​ពី​អគារ​ដែល​សង់​ពី​ឥដ្ឋ​ស៊ីម៉ង់ ជា​មួយ​គាត់ យើង​ក៏​បាន​ប្រាប់​គាត់ ឲ្យ​ប្រមូល​របស់​របរ​របស់​គាត់។ តែ​អ្វី​ក៏​គាត់​គ្មាន​ដែរ។ ពិត​ជា​គួរ​ឲ្យ​អាណិត​គាត់​ណាស់។ យើង​ក៏​បាន​ឲ្យ​គាត់​ស្លៀក​ពាក់​ខោអាវ​ថ្មី ដែល​យើង​បាន​យក​មក​ឲ្យ​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​ទុក​ខោអាវ​មួយ​ចំនួន ឲ្យ​ក្មេង​ដទៃ​ទៀត។ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​សោកសៅ​ចំពោះ​ភាព​ទុរគត​របស់​គាត់ តែ​ខ្ញុំ​អរសប្បាយ ដែល​យើង​អាច​បំពេញ​តម្រូវ​ការ​ខាង​វិញ្ញាណ​ និង​រូបកាយ​របស់​គាត់។ ពីរបី​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក យើង​បាន​ឃើញ​មនុស្ស​ម្នាក់​សុំ​ជំនួយ សម្រាប់​ក្រុម​គ្រួសារ​ក្រីក្រ។ ពេល​នោះ កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​អន្ទះសា​ចង់​បរិច្ចាគ​តុក្កតា និង​ប្រាក់​កាក់​បន្តិច​បន្តួច​ដែល​គាត់​មាន ដើម្បី​ជួយ​ពួក​គេ។ ដោយ​សារ​គាត់​ធ្លាប់​រស់​នៅ​ក្នុង​ភាព​ក្រីក្រ នោះ​គេ​ប្រហែល​ជា​យល់​ថា គាត់​មាន​ការ​ឱប​ក្រសោប​របស់​កម្ម​សិទ្ធិ​ខ្លួន​ឯង ខ្លាំង​ជាង​អ្នក​ដទៃ។ ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​គិត​ថា គាត់​បាន​ឆ្លើយ​តប​ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស ដោយសារ​មូល​ហេតុ មិន​ខុស​ពី​ពួក​ជំនុំ​សម័យ​ដើម។ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែង​ថា “ពួក​សាវ័ក​ក៏​ធ្វើ​បន្ទាល់ ដោយ​ព្រះចេស្តា​ដ៏​ធំ ពី​ដំណើរ​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​យេស៊ូវ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ហើយ​មាន​ព្រះគុណ​ជា​ធំ សណ្ឋិត​លើ​គេ​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែរ នៅ​ក្នុង​ពួក​គេ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ខ្វះ​ខាត​អ្វី​សោះ”(កិច្ចការ ៤:៣៣-៣៤)។ ពួកជំនុំ​នៅ​សម័យ​នោះ បាន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​លក់​របស់​ទ្រព្យ ដើម្បី​បំពេញ​តម្រូវ​ការ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។​ ពេល​ណា​យើង​ដឹង​ថា អ្នក​ដទៃ​មាន​ការ​ខ្វះ​ខាត ទោះ​ជា​ខាង​សាច់​ឈាម ឬ​ព្រលឹង​វិញ្ញាណ​ក្តី សូម​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​ ធ្វើ​ការ​ដោយ​អំណាច​ចេស្តា ក្នុង​ជីវិត​យើង ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ឆ្លើយ​តប ដូច​ពួក​ជំនុំ​ដំបូង​ ដោយ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​លះ​បង់ ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ត ដល់​អ្នក​ខ្វះ​ខាត។…

Read article
ខំប្រឹងបិទភ្នែក

គាត់​ដឹង​ថា គាត់​មិន​គួរ​ធ្វើ​វា​ទេ។ ទឹក​មុខ​គាត់​បាន​បង្ហាញ​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា គាត់​ពិត​ជា​បាន​ដឹង​ថា គាត់​បាន​ធ្វើ​ខុស​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អង្គុយ​ចុះ ដើម្បី​ពិភាក្សា​ជា​មួយ​ក្មួយ​ប្រុស​ម្នាក់​នេះ អំពី​កំហុស​របស់​គាត់។ តែ​គាត់​ក៏​បាន​ប្រញាប់​បិទ​ភ្នែក​យ៉ាង​លឿន។ គាត់​បាន​អង្គុយ​គិត តាម​ហេតុ​ផល ឬ​ឡូហ្ស៊ិក​របស់​គាត់ ដែល​ជា​ក្មេង​អាយុ​៣​ឆ្នាំ​ថា បើ​គាត់​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​ខ្ញុំ នោះ​ខ្ញុំ​ក៏​ច្បាស់​ជា​មិន​អាច​មើល​គាត់​ឃើញ​ដែរ។ ហើយ​បើ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​មើល​គាត់​ឃើញ នោះ​គាត់​អាច​ជៀស​វាង​ការ​សន្ទ​នា និង​ទទួល​លទ្ធ​ផល ដែល​គាត់​បាន​រំពឹង​ទុក។ តែ​ខ្ញុំ​សប្បាយ​ចិត្ត ដែល​ខ្ញុំ​អាច​មើល​គាត់​ឃើញ ក្នុង​ពេល​នោះ។ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ឲ្យ​គាត់​គេច​ចេញ​ទៅ ដោយ​មិន​បាន​កែ​តម្រង់​គាត់​បាន​ឡើយ បាន​ជា​យើង​ត្រូវ​និយាយ​គ្នា អំពី​រឿង​នោះ ដោយ​គ្មាន​អ្វី​មក​រារាំង​យើង​ឡើយ។ ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​គាត់​មើល​មុខ​ខ្ញុំ ហើយ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​គាត់ ហើយ​ចង់​អត់​ទោស​ឲ្យ​គាត់​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា។ នៅ​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​គិត​ថា តើ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​មាន​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ណា ពេល​ដែល​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​ទ្រង់ ក្នុង​សួន​ច្បារ​អេដែន។ ពេល​ពួក​គេ​ដឹង​ថា​ខ្លួន​ខុស ពួក​គេ​ក៏​បាន​ព្យាយាម​លាក់​ខ្លួន​ពី​ព្រះ​អង្គ(លោកុប្បត្តិ ៣:១០) ដែល​អាច​មើល​ឃើញ​ពួក​គេ​យ៉ាង​ច្បាស់។ ពេល​ណា​យើង​ដឹង​ខ្លួន​ថា យើង​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ខុស យើង​ច្រើន​តែ​ចង់​គេច​ចេញ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ទទួល​លទ្ធ​ផល ពី​អ្វី​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ។ យើង​រត់​គេច​ពី​វា ឬ​លាក់​បាំង​វា ឬ​ក៏​បិទ​ភ្នែក​ខ្លួន​ឯង មិន​ព្រម​មើល​សេចក្តី​ពិត។ ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ឲ្យ​យើង​ទទួល​ខុស​ត្រូវ ចំពោះ​កំហុស​របស់​យើង ផ្អែក​ទៅ​លើ​ខ្នាត​គំរូ​នៃ​សេចក្តី​សុចរិត​របស់​ទ្រង់។ ទ្រង់​មើល​ឃើញ​យើង (ហើយស្វែង​រក​យើង!)…

Read article
ទាំងក្នុងពេលសម្បូរសប្បាយ ក៏ដូចជាពេលរងទុក្ខ

អ្នក​ស្រី​អាន វ៉ូសខាម(Ann Voskamp) ជា​អ្នក​និពន្ធ​សៀវ​ភៅ ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា អំណោយ​មួយ​ពាន់ ។ សៀវភៅ​នេះ បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​អាន ឲ្យ​ឆែក​មើល​ខ្លួន​ឯង ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ឲ្យ​ដឹង​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ​សម្រាប់​ពួក​គេ។ ក្នុង​សៀវភៅ​នេះ គាត់​បាន​ធ្វើ​ការ​កត់​សំគាល់ អំពី​សេចក្តី​សប្បុរស​ជា​បរិបូរ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​ដល់​គាត់ តាម​រយៈ​អំណោយ​ទាំង​ធំ ទាំង​តូច ដែល​រាប់​ចាប់​តាំង​ពី​ពពុះ​សាប៊ូ​នៅ​ក្នុង​កន្លែង​លាង​ចាន ដែល​មាន​សម្រស់​ដ៏​សាមញ្ញ រហូត​ដល់​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​ដែលគ្មាន​អ្វី​អាច​ប្រៀប​ផ្ទឹម​បាន សម្រាប់​មនុស្ស​មាន​បាប​ដូច​នាង(ក៏​ដូច​ជា​យើង​រាល់​គ្នា)។ អ្នក​ស្រី​អាន​បាន​លើក​ឡើង​ថា ការ​ដឹង​គុណ គឺ​ជា​គន្លឹះ ដែល​នាំ​ឲ្យ​យើង​មើល​ឃើញ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ សូម្បី​តែ​នៅ​ក្នុង​ពេល​ដ៏​ពិបាក​បំផុត ក្នុង​ជីវិត។ លោក​យ៉ូប​ជា​បុគ្គល​ដែល​ល្បី​បំផុត នៅ​ក្នុង​ផ្នែក​រង​ទុក្ខ ក្នុង​ពេល​ដ៏​លំបាក​បំផុត។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ គាត់​បាន​ជួប​ការ​បាត់​បង់​ដ៏ធ្ងន់​ធ្ងរ។ បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាត់​បង់​ហ្វូង​សត្វ​មិន​ទាន់​បាន​ប៉ុន្មាន​ផង គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា កូន​របស់​គាត់​ទាំង​១០​នាក់ ក៏​បាន​ស្លាប់​អស់​ទៀត។ លោក​យ៉ូប​ក៏​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការ​សោក​សង្រេង ដោយ​ហែក​អាវ ហើយ​កោរ​សក់​(១:២០)។ ពាក្យ​សម្តី​ដែល​គាត់​បាន​និយាយ ក្នុង​ពេល​ដ៏​ឈឺ​ចាប់​នោះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​ថា លោក​យ៉ូប​ដឹង​អំពី​របៀប​ដឹង​គុណ​ព្រះ ព្រោះ​គាត់​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា អ្វី​ៗ​ដែល​គាត់​បាន​បាត់​បង់ គឺ​សុទ្ធ​តែ​ជា​ការ​ប្រទាន​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់(ខ.២១)។ ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​ដ៏​ឈឺចាប់ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​គាត់​រក​ធ្វើ​អ្វី​មិន​កើត គាត់​នៅ​តែ​អាច​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ ព្រោះ​គាត់​នៅ​តែ​ដឹង​គុណ​ទ្រង់​ជា​និច្ច។ បើ​យើង​គ្រាន់​តែ​អនុវត្ត​នូវ​ការ​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ជា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ  នោះ​គឺ​មិន​អាច​លប់​បំបាត់​ការ​ឈឺ​ចាប់​ជា​ពន់​ពេក ដែល​យើង​ទទួល​រង…

Read article
ដៃដែលចាំជួយជ្រោង

កូន​ៗ​របស់​ខ្ញុំ​អរសប្បាយ នឹង​ការ​ជិះ​ស្គី​លើ​ទឹក​កក ដ៏​រំភើប​រីក​រាយ នៅ​ក្រោយ​ផ្ទះ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​រដូវ​រងា នៅ​រដ្ឋ​អីដាហូ។ កាល​ពួក​គេ​នៅ​ក្មេង ការ​រៀន​ជិះ​ស្គី​មាន​ឧប​ស័គ្គ​ជា​ច្រើន បាន​ជា​ខ្ញុំ​ពិបាក​នឹង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​គេ ឲ្យ​បោះ​ជំហាន ទៅ​លើ​ផ្ទៃ​ខាង​លើ​នៃទឹកកក ព្រោះ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា ការ​ដួល​នៅ​លើ​ទឹក​កក អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ឈឺ។ ពេល​ណា​ពួកគេ​រអិល​ជើង​ ខ្ញុំ ឬ​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ តែង​តែ​ឈោង​ទៅ​ចាប់​ពួក​គេ ឲ្យ​ឈរ​ឲ្យ​ត្រង់​ខ្លួន​ឡើង​វិញ។ ការ​មាន​នរណា​ម្នាក់ នៅ​ចាំ​ជួយ​យើង ពេល​យើង​ដួល​ចុះ គឺ​ជា​រង្វាន់ ឬ​អំណោយ​នៃ​ការ​ជួយ ដូច​ដែល​បាន​ពិពណ៌នា នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​សាស្តា។ ការ​មាន​គ្នា សម្រាប់​ធ្វើ​ការ​ជា​មួយ ធ្វើ​ឲ្យ​ការងារ​របស់​យើង​កាន់​តែ​មាន​ភាព​រលូន និង​មាន​ប្រសិទ្ធិ​ភាព​(៤:៩) ហើយ​មិត្ត​សំឡាញ់​នាំ​មក​នូវ​ភាព​កក់​ក្តៅ សម្រាប់​ជីវិត​យើង​។ ពេល​ណា​យើង​ជួប​ឧប​ស័គ្គ ការ​មាន​នរណា​ម្នាក់ មក​នៅ​ក្បែរ​យើង ដើម្បី​ផ្តល់​ជំនួយ​ជាក់​ស្តែង និង​ជំនួយ​ផ្លូវ​ចិត្ត គឺ​ពិត​ជា​មាន​ប្រយោជន៍​ណាស់។ ទំនាក់​ទំនង​ដូច​នេះ អាច​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង នូវ​កម្លាំង គោល​បំណង និង​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត។ ពេល​ដែល​យើង​ដួល​ចុះ នៅ​លើ​ទឹកកក​ដ៏​ត្រជាក់​នៃ​ជីវិត ដែល​មាន​ទុក្ខ​លំបាក តើ​យើង​មាន​នរណា​ម្នាក់ នៅ​ចាំ​ជួយ​យើង​ទេ? ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ គឺ​ជា​អ្នក​ដែល​នៅ​ចាំ​ជួយ​យើង។ ពុំ​នោះ​ទេ ពេល​ដែល​នរណា​ម្នាក់ ត្រូវ​ការ​មិត្ត​ភក្តិ​ជួយ តើ​យើង​អាច​ជួយ​ជ្រោង​ពួក​គេ​ឡើង ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​ការ​ឆ្លើយ​តប​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ឬ​ទេ?…

Read article
អ្វីដែលយើងមាន

ថ្ងៃ​មួយ មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​អន្ទះ​សា​ចង់​មាន​ការ​ជួប​ជុំ​គ្រួសារ និង​មិត្ត​ភក្តិ នៅ​ផ្ទះ​គាត់ នៅ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ដ៏​សប្បាយ​រីក​រាយ។ ភ្ញៀវម្នាក់​ៗ​បាន​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ ការ​ជួប​ជុំ​គ្នា នៅ​ជុំវិញ​តុ ហើយ​ចង់​ជួយ​កាត់​បន្ថយ​ចំណាយ ទៅ​លើ​ម្ហូប​សម្រាប់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​យ៉ាងនេះ​។ អ្នក​ខ្លះ​ក៏​បាន​យក​នំប៉័ង​មក ខ្លះ​យក​សាឡាត់ ឬ​ម្ហូប​បន្លែ​មក​ផ្ទះ​គាត់។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក្នុង​ចំណោម​នោះ មាន​ភ្ញៀវ​ម្នាក់​កំពុង​ជួប​ការ​ខ្វះ​ខាត​ខុស​ពី​គេ។ នាង​ចង់​ចំណាយ​ពេល​ជា​មួយ​អ្នក​ដែល​ខ្លួន​ស្រឡាញ់ តែ​ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ នាង​មិន​មាន​លទ្ធ​ភាព​ទិញ​អាហារ​អ្វី​ឡើយ។ ដូច​នេះ នាង​ក៏​បាន​សុំ​ជួយ​សម្អាត​ផ្ទះ ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​អំណោយ​ដល់​ម្ចាស់​ផ្ទះ។ គេ​នៅ​តែ​ស្វាគមន៍​នាង ឲ្យ​ចូល​មក​អង្គុយ​នៅ​តុ​ជា​មួយ​ពួក​គេ ទោះ​នាង​មក​ដោយ​ដៃ​ទទេ​ក៏​ដោយ។ តែ​នាង​នៅ​តែ​មើលឃើញ​អ្វី​ដែល​នាង​ពិត​ជា​អាច​ផ្តល់​ឲ្យ​បាន គឺ​ពេល​វេលា និង​ជំនាញ​របស់​នាង យក​មក​កន្លែង​ជួប​ជុំ​គ្នា នៅ​ពេល​ល្ងាច​នោះ ដោយ​អស់​ពី​ចិត្ត។ រឿង​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​អត្ថ​ន័យ​នៃ​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ២​កូរិនថូស ៨។ អ្នក​ទទួល​សំបុត្រ​របស់​គាត់ មាន​ចិត្ត​អន្ទះ​សា​ចង់​ជួយ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​មួយ​ចំនួន ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​ជំរុញ​ពួក​គេ ឲ្យ​ជួយ​អ្នក​ទាំង​នោះ តាម​ដែល​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន។ គាត់​បាន​សរសើរ​ទឹក​ចិត្ត និង​ការ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​របស់​ពួក​គេ ដោយ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង​អំណាយ​ទាំង​តូច​ធំ​របស់​ពួក​គេ គឺ​ដោយ​សារ​តែ​ទឹក​ចិត្ត​ដែល​ពួក​គេ​មាន នៅ​ក្នុង​ការ​ឲ្យ​(ខ.១២)។ ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​ច្រើន​តែ​ប្រញាប់​ប្រៀប​ធៀប​អំណោយ​របស់​យើង ជា​មួយ​នឹង​អំណោយ​របស់​អ្នក​ដទៃ ជា​ពិសេស នៅពេល​ដែល​ធន​ធាន​របស់​យើង មិន​ល្មម​នឹង​ផ្តល់​ឲ្យ​គេ ឲ្យ​បាន​ច្រើន​ដូច​ចិត្ត។​…

Read article
ចំណងនៃការលើកទឹកចិត្ត

ការ​ប្រកួត​រត់​ប្រណាំង ស្ទីវិន ថុមស៊ុន មែម៉ូរាល សែនធីភីត គឺ​ជា​ការ​រត់​ប្រណាំ​ជា​ក្រុម ដែល​មាន​ការ​ចូល​រួម ពី​កីឡាករ​មកពី​គ្រប់​ទិស​ទី នៅ​សហ​រដ្ឋ​អាមេរិក។ ក្នុង​ការ​ប្រកួត​នេះ សមាជិក​នីមួយ​ៗ ក្នុង​ក្រុម​ដែល​មាន​គ្នា​៧​នាក់​ត្រូវ​រត់​ជា​ក្រុម ដោយកាន់​ខ្សែ​តែ​មួយ ក្នុង​ចម្ងាយ​៣​គីឡូ​ម៉ែត្រ​ដំបូង នៃ​ចម្ងាយ​សរុប​ប្រហែល​៥​គីឡូ​ម៉ែត្រ។ ពេល​ក្រុម​នីមួយ​ៗ​រត់​ដល់​គំនូស​៣គីឡូ​ម៉ែត្រ​ហើយ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ទម្លាក់​ខ្សែ​ចោល ហើយ​រត់​ប្រណាំង​ជា​លក្ខណៈ​បុគ្គល ឲ្យ​ទៅ​ដល់​ទី​រៀង​ៗ​ខ្លួន។ ដូច​នេះ ​ពេល​វេលា​សរុប​ដែល​កីឡាករ​ម្នាក់​ៗ ចំណាយ​ក្នុង​ការ​ប្រកួត​នេះ គឺ​ជា​ការ​បូក​ផ្សំ​នៃ​រយៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​រត់​ជា​ក្រុម ជា​មួយ​នឹង​រយៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​រត់​ជា​លក្ខណៈ​បុគ្គល។ ឆ្នាំ​នេះ ក្រុម​របស់​កូន​ស្រី​ខ្ញុំ​បាន​ប្រើ​យុទ្ធ​សាស្រ្ត​មួយ ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ធ្លាប់​ឃើញ​ពី​មុន​មក។ ពួក​គេ​បាន​ដាក់​អ្នក​រត់​លឿន​ជាង​គេ នៅ​ខាង​មុខ ហើយ​អ្នក​រត់​យឺត​ជាង​គេ​នៅ​ពី​ក្រោយ​នាង។ នាង​ក៏​បាន​ពន្យល់​ថា គោល​ដៅ​របស់​ពួក​គេ គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ពូកែ​រត់ជាង​គេ​ស្ថិត​នៅ​ចម្ងាយ​ជិត​អ្នក​រត់​យឺត ល្មម​នឹង​អាច​និយាយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​គេ។ ផែន​ការ​របស់​ពួក​គេ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​បទ​គម្ពីរ​មួយ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ។ ព្រះ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ បាន​ជំរុញ​យើង​ ឲ្យ “កាន់​ខ្ជាប់ តាម​សេចក្តី​បន្ទាល់​របស់​សេចក្តី​សង្ឃឹម​នោះ”(ហេព្រើរ ១០:២៣) ហើយ “​ពិចារណា​មើល​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ដែរ ដើម្បី​នឹង​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ហើយ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ការ​ល្អ​ផង”(ខ.២៤)។ មាន​មធ្យោ​បាយ​ជា​ច្រើន ដែល​យើង​អាច​ប្រើ ដើម្បី​អនុវត្ត​តាម​ការ​បង្រៀន​នេះ ប៉ុន្តែ អ្នក​និពន្ធ​បាន​និយាយ​សង្កត់​ធ្ងន់ អំពី​មធ្យោ​បាយ​មួយ គឺ​“ឥត​លែង​ប្រជុំ​គ្នា…

Read article
ទ្រព្យសម្បត្តិ នៅក្នុងផ្លែល្ពៅ

កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​រស់​នៅ​ជា​ម្តាយ​ដ៏​វ័យ​ក្មេង​ម្នាក់ ខ្ញុំ​បាន​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​ថា​ នឹង​ធ្វើ​កំណត់​ហេតុ អំពី​រយៈ​ពេល​១​ឆ្នាំ​ដំបូង នៃ​ជីវិតរបស់​កូន​ស្រី​ខ្ញុំ។ ជា​រៀង​រាល់​ខែ ខ្ញុំ​បាន​ថត​រូប​នាង​ទុក ដើម្បី​បង្ហាញ​អំពី​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ និង​ការ​លូត​លាស់​របស់​នាង។ ក្នុង​ចំណោម​រូប​ថត​ដែល​ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​ជាង​គេ មាន​រូប​ថត​មួយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ថត ពេល​នាង​កំពុង​អង្គុយ​យ៉ាង​រីក​រាយ នៅ​ក្នុង​ផ្លែល្ពៅ​ដ៏​ធំ​មួយ​ផ្លែ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ទិញ​ពី​កសិករ​ប្រចំា​តំបន់ ហើយ​បាន​ចោះ​ឲ្យ​ប្រហោង​ក្នុង។ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​សប្បាយ​រីក​រាយ​ណាស់ ពេល​ឃើញ​នាង​អង្គុយ​នៅ​ក្នុង​ផ្លែ​ល្ពៅ​នោះ។ ផ្លែ​ល្ពៅ​បាន​ក្រៀម​ស្វឹត​ទៅ នៅ​សប្តាហ៍​បន្ទាប់ ប៉ុន្តែ កូន​ស្រី​ខ្ញុំ​បាន​បន្ត​លូត​លាស់ ហើយ​ចម្រើន​ឡើង។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពិពណ៌​នា អំពី​ការ​ស្គាល់​សេចក្តី​ពិត ដោយ​ដឹង​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​នរណា។ ការ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​គិត​ដល់​រូប​ថត​នោះ។ គាត់​បាន​ប្រដូច​ការ​ស្គាល់​ព្រះ​យេស៊ូវ នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង ទៅ​នឹង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដែល​បាន​ទុក​នៅ​ក្នុង​ក្អម។ ការ​នឹក​ចំា អំពី​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​យើង ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន និង​កម្លាំង សម្រាប់​អត់​ទ្រាំ ក្នុង​ទុក្ខ​លំបាក ទោះ​ជា​យើង​ត្រូវ​គេ​សង្កក់​សង្កិន​គ្រប់​ជំពូក​ក៏​ដោយ(២កូរិនថូស ៤:៨)។ ពេល​គេ​វាយ​យើង​ដេក​ស្តូក តែ​មិន​ស្លាប់ យើង​អាច​បង្ហាញ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ឃើញ ព្រះ​យេស៊ូវ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​នៅ​ក្នុង​យើង ដោយ​សារ​អំណាច​ចេស្តា​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ នៅ​ក្នុង​ជីវិត​យើង(ខ.៩)។ យើង​អាច​មាន​អារម្មណ៍​នឿយ​ព្រួយ ដោយ​សារ​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​យើង ដូច​ជា​ផ្លែ​ល្ពៅ​ដែល​ក្រៀម​ស្វិត។ ប៉ុន្តែ ក្តី​អំណរ​របស់​យើង​អាច​ចម្រើន​ឡើង ដោយសារ​ព្រះ​យេស៊ូវ ទោះ​មាន​ការ​ប្រឈម​មុខ​ទាំង​នោះ​ក៏​ដោយ។ ការ​ស្គាល់​ទ្រង់ ដោយ​ដឹង​ថា អំណាច​ទ្រង់​កំពុង​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ជីវិត​យើង…

Read article
យកទូករបស់អ្នកមក

ខ្យល់​ព្យុះ​កំបុត​ត្បូង​ហាវេយ បាន​នាំ​មក​នូវ​ទឹក​ជំនន់ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​គ្រោះ​មហន្ត​រាយ​ជា​ច្រើន នៅ​ភាគ​ខាង​កើត​នៃ​រដ្ឋ​តិច​សាស់ កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០១៧។ ការ​វាយ​ប្រហារ​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ​របស់​ទឹក​ភ្លៀង បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​រាប់​ពាន់​នាក់ ជាប់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ មិន​អាច​គេច​ចេញ​ពី​ទឹក​ជំនន់​រួច។ មាន​ជន​ស៊ីវិល​ជា​ច្រើន​នាក់ បាន​នាំ​យក​ទូក​ពី​ផ្នែក​ដទៃ​ទៀត​របស់រដ្ឋ​តិច​សាស់ និង​សហរដ្ឋ​អាមេរិក ដើម្បី​ជួយ​សង្រ្គោះ​ប្រជាជន ដែល​បាន​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ទាំង​នោះ ហើយ​គេ​ក៏​បាន​ហៅ​ក្រុម​អ្នក​ជួយ​សង្រ្គោះ​នោះ​ថា “តិច​សាស់ នេវី”(កង​ទ័ព​ជើង​ទឹក​របស់​រដ្ឋ​តិច​សាស់)។ សកម្ម​ភាព​ដ៏​ក្លាហាន និង​សប្បុរស របស់​បុរស និង​ស្រ្តី​ទាំង​នោះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត ដែល​បានចែង​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ សុភាសិត ៣:២៧ ដែល​បាន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​ជួយ​អ្នក​ដទៃ ពេល​ណា​ដែល​យើង​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន។ ពួក​គេ​មាន​លទ្ធ​ភាព​ជួយ​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ ដោយ​នាំ​យក​ទូក​របស់​ពួក​គេ​មក​តំបន់​មាន​ទឹក​ជំនន់។ ក្រុម​អ្នក​ជួយ​សង្រ្គោះ​ទាំង​នោះ​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ប្រើ​ប្រាស់​ធន​ធាន​អ្វី​ក៏​ដោយ ដែល​ខ្លួន​មាន ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​ដទៃ។ យើង​ប្រហែល​ជា​មិន​តែង​តែ​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​មាន​លទ្ធ​ភាព​គ្រប់​គ្រាន់ ដើម្បី​ធ្វើ​កិច្ចការ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​នោះ​ទេ។ ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ដូច​ជា​ពិការ​រក​ធ្វើ​អ្វី​មិន​កើត ដោយ​គិត​ថា យើង​ខ្វះ​ជំនាញ បទ​ពិសោធន៍ ធន​ធាន ឬ​ពេល​វេលា ដើម្បី​ជួយ​អ្នក​ដទៃ​។ ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​បែប​នេះ យើង​ក៏​បាន​ប្រញាប់​ដើរ​ចេញ ដោយ​មិន​បាន​គិត​ដល់​អ្វី​ដែលខ្លួន​ពិត​ជា​មាន ដែល​អាច​ជួយ​អ្នក​ដទៃ​បាន។ ក្រុម​ជួយ​សង្រ្គោះ​តិច​សាស់​នេវី មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​ជំនន់​ឈប់​បាន​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​អាច​ចេញ​ច្បាប់​ឲ្យ​រដ្ឋា​ភិបាល​មក​ជួយ​ភ្លាម​ៗ​បាន​ដែរ។ ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​បាន​ប្រើ​អ្វី​ដែល​ពួក​គេ​មាន…

Read article
តាមពេលវេលាដ៏សមស្របមួយ

កាល​ពី​ម្សិល​មិញ ខ្ញុំ​បាន​ទិញ​សំបុត្រ​យន្ត​ហោះ ឲ្យ​កូន​ច្បង​របស់​ខ្ញុំ ទៅ​រៀន​នៅ​មហា​វិទ្យាល័យ។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ដែល​ឃីប៊ត​នៅ​លើ​កុំព្យូទ័រ​របស់​ខ្ញុំ នៅ​តែ​ដំណើរ​ការ ព្រោះ​នៅ​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បញ្ជា​ទិញ​សំបុត្រ​យន្ត​ហោះ​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ហូរ​ទឹក​ភ្នែក​ជោគ​លើឃីប៊ត​នោះ។ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​មាន​ភាព​រីក​រាយ នឹង​ជីវិត​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ជា​មួយ​នឹង​កូន​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ រយៈ​ពេល​១៨​ឆ្នាំហើយ  បានជា​ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​សោក​សៅ ចំពោះ​ការ​ចាក​ចេញ​របស់​នាង។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​របស់​ខ្ញុំ បាត់​បង់​ឱកាស នៅ​ពេល​អនាគត ដោយសារ​តែ​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ឲ្យ​នាង​បែក​ចេញ​ពី​ខ្ញុំ​នោះ​ឡើយ។ នាង​បាន​ដើរ​ដល់​ផ្លូវ​បំបែក នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​នាង គឺ​សក្តិ​សម នឹង​ឲ្យ​នាង​ចាប់​ផ្តើម​ធ្វើ​ដំណើរ លើ​ផ្លូវ​ថ្មី​មួយ ក្នុង​ការ​ស្វែង​យល់​ពី​ភាព​ពេញ​វ័យ ព្រម​ទាំង​ស្គាល់​ផ្នែក​ផ្សេង​ទៀត​នៃ​ប្រទេស។ ខណៈ​ពេល​ដែល​រដូវ​កាល​នៃ​ភាព​ជា​ឪពុក​ម្ដាយ​ ជិត​ដល់​ទី​បញ្ចប់ រដូវ​កាល​ថ្មី​មួយ​ទៀត​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម។ វា​ប្រាកដ​ជា​នាំ​មក​នូវ​ឧប​សគ្គ និង​ការ​លំបាក ក៏​ដូច​ជា​ភាព​សប្បាយ​រីក​រាយ​ថ្មី​ៗ។ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​ដែលជា​ស្ដេច​ទីបី នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល បាន​មាន​បន្ទូល​ថា ព្រះជា​ម្ចាស់​តាំង​ឲ្យ “មាន​ពេល​សំរាប់​គ្រប់​ទាំង​អស់ គឺ​មាន​ពេល​សំរាប់​គ្រប់​ការ ដែល​ចង់​ធ្វើ​នៅ​ក្រោម​មេឃ” (សាស្ដា ៣:១)។ យើង​ជា​មនុស្ស​មាន​ការ​គ្រប់​គ្រង តិច​តួច​ណាស់ មក​លើ​ព្រឹត្ដិ​ការណ៍​ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង ទោះ​យើង​យល់​ថា ព្រឹត្ដិការណ៍​ទាំង​នោះ​មាន​លក្ខណៈ​អំណោយ​ផល ឬ​អត់​ក៏​ដោយ។ តែ​ព្រះ​ដែល​មាន​គ្រប់​អំណាច​ចេស្តា ទ្រង់​បាន​បង្កើត “របស់​សព្វ​សារពើ​ឲ្យ​ល្អ​ តាម​​រដូវ​កាល” (ខ.១១)។ នៅ​ក្នុង​រដូវ​នៃ​ការ​ឈឺចាប់ យើង​អាច​ជឿ​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ​ថា…

Read article