Kirsten Holmberg

You are here:
មានលក្ខណៈដូចយើង ដើម្បីយើង

ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​គួរ​ឲ្យ​ទ្រង់ បាន​ដូច​បង​ប្អូន​ទ្រង់​គ្រប់​ជំពូក​ដែរ។ ហេព្រើរ ២:១៧ លោក​ឌែរែក(Derek) បាន​សង្កេត​ឃើញ​កូន​ប្រុស​គាត់ មិន​ចង់​ដោះ​អាវ​ចេញ ដើម្បី​ហែល​ទឹក ហើយ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា តាម​ពិត កូន​ប្រុស​គាត់​មិន​ចង់​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​ស្នាម​ខ្នៅ​ពី​កំណើត ដែល​មាន​នៅ​លើ​ទ្រូង ពោះ និង​ដៃ​ឆ្វេង​របស់​ខ្លួន។ លោក​ឌែរែក​ក៏​បាន​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​ថា នឹង​ជួយ​កូន​ប្រុស​គាត់។​ គាត់​ក៏​បាន​ចាក់​សាក់​នៅ​លើ​ខ្លួន​គាត់ ដោយ​ចំណាយ​ពេល​យ៉ាង​យូរ និង​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​ជា​ច្រើន​ផង ដើម្បី​បង្កើត​ស្នាម​នៅ​លើ​ខ្លួន​គាត់ ឲ្យ​ដូច​ស្នាម​ខ្នៅ​របស់​កូន​ប្រុស​គាត់។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​លោក​ឌែរែក​មាន​ចំពោះ​កូន​ប្រុស​គាត់ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន ចំពោះ​កូន​ប្រុស​ស្រី​របស់​ព្រះ​អង្គ។ ដោយសារ​យើង​ដែល​ជា​កូន​ព្រះ​អង្គ “មាន​សាច់​ឈាម”(ហេព្រើរ ២:១៤) នោះ​ព្រះយេស៊ូវ​ក៏​បាន​យក​កំណើត​ជា​មនុស្ស ដែល​មាន​សាច់ មាន​ឈាម ដូច​យើង​ដែរ ដើម្បី​រំដោះ​យើង ឲ្យ​រួច​ពី​អំណាច​នៃ​សេចក្តី​ស្លាប់​(ខ.១៤)។ “ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​គួរ​ឲ្យ​ទ្រង់ បាន​ដូច​បង​ប្អូន​ទ្រង់​គ្រប់​ជំពូក​ដែរ”(ខ.១៧) ដើម្បី​ផ្សះ​ផ្សា​ទំនាក់​ទំនង​រវាង​យើង និង​ព្រះ។ លោក​ឌែរែក​ចង់​ជួយ​កូន​ប្រុស​គាត់ ឲ្យ​ឈ្នះ​ការ​ខ្នាស់​អៀន ដោយសារ​ស្នាម​ខ្នៅ​នៅ​លើ​ខ្លួន ដូច​នេះ គាត់​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​គាត់ មាន​ស្នាម​ដូច​កូន​ប្រុស​គាត់​ដែរ។ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏​បាន​ជួយ​យើង​ជម្នះ​បញ្ហា​ដែល​ធំ​ជាង​នេះ​ទៀត គឺ​ជម្នះ​ភាព​ជា​ទាសករ​នៃ​អំពើ​បាប។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ជម្នះ​វា ដើម្បី យើង ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​អង្គ​ទ្រង់ មាន​លក្ខណៈ​ដូច យើង ដោយ​ទទួល​ទោស​នៃ​អំពើ​បាប​យើង តាម​រយៈ​ការ​សុគត​ជំនួស​យើង។ កាល​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​ស្ម័គ្រ​ព្រះទ័យ​យក​កំណើត​ជា​មនុស្ស​ដូច​យើង…

Read article
ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយជារៀងរហូត

ខ្ញុំ​បាន​សូម​សេចក្តី​តែ​១​ពី​ព្រះយេហូវ៉ា … គឺ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា រាល់​តែ​ថ្ងៃ​អស់​១​ជីវិត​ខ្ញុំ។ ទំនុកដំកើង ២៧:៤ មាន​ពេល​មួយ ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​បាន​ផ្លាស់​ទៅ​នៅ​ផ្ទះ​ថ្មី ដែល​ស្ថិត​នៅ​មិន​ឆ្ងាយ​ពី​ផ្ទះ​ចាស់​របស់​យើង។ ទីតាំង​នៅ​ជិត​គ្នា​មែន តែ​យើង​នៅ​តែ​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ជួល​ឡាន​ជួយ​រើ​ផ្ទះ​យើង ដោយសារ​យើង​នៅ​សល់​ពេល​តិច។ មុន​ពេល​យើង​អាច​ចូល​ទៅ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ថ្មី​ យើង​បាន​ទុក​គ្រឿង​សង្ហារិម​នៅ​ក្នុង​ឡាន​នោះ ហើយ​យើង​រក​បាន​កន្លែង​ស្នាក់​នៅ​បណ្ដោះ​អាសន្ន។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា “កក់ក្តៅ​យ៉ាង​ខ្លាំង” ទោះ​យើង​មិន​ទាន់​បាន​ចូល​ទៅ​នៅ​ផ្ទះ​ថ្មី​ក៏​ដោយ ព្រោះ​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ស្នាក់​នៅ​ជា​មួយ​មនុស្ស​ដែល​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​បំផុត គឺ​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ។ ដាវីឌ​ធ្លាប់​រស់​នៅ ដោយ​គ្មាន​ផ្ទះ​សម្បែង ពេល​ដែល​ស្តេច​សូល​តាម​សម្លាប់​គាត់។ ស្តេច​សូល​ខ្លាច​ដាវីឌ​ដណ្តើម​រាជ​ទ្រង់ ដូច​នេះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​តាម​សម្លាប់​គាត់។ ដាវីឌ​ក៏​បាន​រត់​ចេញ​ពី​ផ្ទះ ហើយ​គេង​នៅ​កន្លែង​ណា ដែល​គាត់​អាច​ជ្រក​នៅ​បាន។ ទោះ​គាត់​មាន​អ្នក​រួម​ដំណើរ​ជា​មួយ​ក៏​ដោយ ក៏​អ្វី​ដែល​គាត់​ចង់​បាន​បំផុត​នោះ គឺ​ចង់ “នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់” ដើម្បី​អរសប្បាយ នឹង​ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាល​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ​ជា​រៀង​រហូត(ទំនុកដំកើង ២៧:៤)។ ព្រះយេស៊ូវ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង​ជាប់​ជា​និច្ច បាន​ជា​យើង​អាច​មាន “ភាព​កក់​ក្តៅ” ទោះ​យើង​នៅ​ទីណា​ក៏ដោយ។ ព្រះ​អង្គ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង ក្នុង​ពេល​ដែល​យើង​មាន​បញ្ហា ហើយ​ថែម​ទាំង​រៀប​ចំ​កន្លែង​មួយ សម្រាប់​ឲ្យ​យើង​រស់​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ ជា​រៀង​រហូត(យ៉ូហាន ១៤:៣)។ ទោះ​យើង​មាន​ភាព​មិន​ច្បាស់​លាស់ និង​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ យើង​អាច​សម្រាក​ជា​អចិន្ត្រៃយ៍ នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាល​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ និង​គ្រប់​ទីកន្លែង។—Kirsten Holmberg តើ​អ្នក​មាន​អារម្មណ៍​កក់​ក្តៅ​បំផុត…

Read article
កាវដ៏ល្អដែលព្រះបានបង្កើត

ទ្រង់​ក៏​ធ្វើ​សត្វ​ព្រៃ​នៅ​ផែនដី​តាម​ពូជ សត្វ​ស្រុក​តាម​ពូជ ហើយ​គ្រប់​ទាំង​សត្វ​ដែល​លូន​វារ​នៅ​ដី​គោក​តាម​ពូជ រួច​ទ្រង់​ឃើញ​ថា​ល្អ។ លោកុប្បត្តិ ១:២៥ កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ អ្នក​វិទ្យាសាស្រ្ត​មក​ពី​សកលវិទ្យាល័យ ភែន ស្ទេត បាន​ឆ្នៃ​បង្កើត​កាវ​ប្រភេទ​ថ្មី​មួយ ដែល​ជាប់​ខ្លាំង ហើយ​ក៏​អាច​ឲ្យ​គេ​បក​ចេញ​វិញ​ផង​ដែរ។ ពួក​គេ​បាន​ផលិត​កាវ​នេះ តាម​គំរូ​របស់​សត្វ​ខ្យង ដែល​ទឹក​មាត់​របស់​វា​រឹង ពេល​ស្ងួត ហើយ​ក៏​ប្រែ​ជា​រាវ​វិញ​ពេល​ដែល​ប៉ះ​សំណើម។ ការ​ដែល​ទឹក​មាត់​ខ្យង​នោះ​អាច​ផ្លាស់​ប្តូរ​មក​រក​ធាតុ​ដើម​វិញ គឺ​បាន​ជួយ​ឲ្យ​វា​ផ្លាស់​ទី​ដោយ​សេរី ក្នុង​កន្លែង​ដែល​មាន​សំណើម ដោយ​មាន​សុវត្ថិភាព​ជាង តែ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ ក៏​បាន​ជួយ​ឲ្យ​វា​អាច​នៅ​ជាប់​មួយ​កន្លែង ក្នុង​បរិស្ថាន​របស់​វា ពេល​ដែល​វា​ជួប​គ្រោះ​ថ្នាក់​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ។ វិធី​សាស្រ្ត​ដែល​អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​ទំាង​នោះ​បាន​ប្រើ ដោយ​យក​តម្រាប់​តាម​កាវ ដែល​មាន​ក្នុង​ធម្មជាតិ គឺ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​ពិពណ៌នា​របស់​អ្នក​វិទ្យាសាស្រ្ត​ឈ្មោះ យ៉ូហាននេស ខេភ្ល័រ(Johannes Kepler) អំពី​ការ​រុក​រក​ឃើញ​របស់​គាត់។ គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា នៅ​ក្នុង​ការ​រុក​រក​ឃើញ​នោះ អ្វី​ដែល​គាត់​បាន​គិត​ឃើញ គឺ​គ្រាន់​តែ​ជា​អ្វី​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​គិត​ឃើញ​មុន​គាត់​ទៀត។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ចែង​ថា​ ព្រះ​ទ្រង់​បង្កើត​ផែន​ដី និង​អ្វី​ៗ​នៅ​ក្នុង​ផែន​ដី ដែល​រួម​មាន រុក្ខ​ជាតិ​នៅ​លើ​ដី​(លោកុប្បត្តិ ១:១២)  “សត្វ​ក្នុង​សមុទ្រ” និង “សត្វ​ស្លាប​ទាំង​អស់”(ខ.២១) “សត្វ​លូន​វា​នៅ​លើ​ដី”(ខ.២៥) និង “បង្កើត​មនុស្ស ឲ្យ​ដូច​រូប​អង្គ​ទ្រង់”(ខ.២៧)។ ពេល​ណា​មនុស្ស​ជាតិ​បាន​រុក​រក​ឃើញ ឬ​ស្គាល់​ប្រភព​របស់​រុក្ខ​ជាតិ ឬ​សត្វ…

Read article
ជើងដែលនាំដំណឹងល្អ

អើ ល្អ​ណាស់​ហ្ន៎ គឺ​ជើង​នៃ​អ្នក​នោះ​ដែល​ដើរ​លើ​ភ្នំ ជា​អ្នក​ដែល​នាំ​ដំណឹង​ល្អ​មក។ អេសាយ ៥២:៧ លោក​ចន ណាស(John Nash) បាន​ទទួល​ពាន​រង្វាន់​ណូបែល​សន្តិភាព ក្នុង​វិស័យ​សេដ្ឋកិច្ច នៅ​ឆ្នាំ១៩៩៤ ដោយ​គេ​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ការ​ត្រួស​ត្រាយ​ផ្លូវ​របស់​គាត់ ក្នុង​ផ្នែក​គណិតវិទ្យា។ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក រូប​មន្ត​សមីការ​របស់​គាត់ ត្រូវ​បាន​ប្រើ​ប្រាស់ ដោយ​មុខ​ជំនួញ​ជា​ច្រើន នៅ​ទូទាំង​ពិភព​លោក ដោយ​ការ​យល់​ដឹង អំពី​សក្ដានុពល​នៃ​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង។ គេ​បាន​និពន្ធ​សៀវភៅ​មួយ​ក្បាល និង​ផលិត​ខ្សែ​ភាព​យន្ត​ឯកសារ​មួយ ដើម្បី​និយាយ​អំពី​ជីវិត​របស់​គាត់ ហើយ​បាន​ចាត់​ទុក​គាត់​ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន “គំនិត​ដ៏​ល្អ” មិន​មែន​ដោយ​សារ​ខួរ​ក្បាល​គាត់​មាន​លក្ខណៈ​ពិសេស​ខុស​គេ​នោះ​ទេ តែ​ដោយ​សារ​របៀប​ដែល​គាត់​បាន​ប្រើ​វា ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន។ ហោរា​ម្នាក់ នៅ​គ្រា​សញ្ញាចាស់ ឈ្មោះ​អេសាយ បាន​ប្រើ​ពាក្យ ល្អ  ដើម្បី​ពិពណ៌នា អំពី​ជើង មិនមែន​ដោយ​សារ​សម្រស់​របស់​ជើង​នោះ​ទេ តែ​ដោយសារ​គាត់​បាន​ឃើញ​ភាព​ស្រស់​ស្អាត ក្នុង​ការ​អ្វី​ដែល​ជើង​នោះ​បាន​ធ្វើ។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​ពិពណ៌នា​ថា “អើ ល្អ​ណាស់​ហ្ន៎ គឺ​ជើង​នៃ​អ្នក​នោះ​ដែល​ដើរ​លើ​ភ្នំ ជា​អ្នក​ដែល​នាំ​ដំណឹង​ល្អ​មក”(អេសាយ ៥២:៧)។ បន្ទាប់​ពី​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​បាន​រស់​នៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក នៅ​ក្រុង​បាប៊ីឡូន ដោយសារ​ពួក​គេ​មិន​ស្មោះ​ត្រង់​នឹង​ព្រះ អ្នក​នាំ​ព្រះ​រាជ​សារ​របស់​ព្រះ ក៏​បាន​មក​ដល់ ដោយ​ពាក្យ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ថា មិន​យូរ​ទេ រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​នឹង​បាន​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ស្រុក​កំណើត​របស់​ពួក​គេ​វិញ​ហើយ “ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​ប្រោស​លោះ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម​ហើយ”(ខ.៩)។ ដំណឹង​ល្អ​នោះ…

Read article
ភាពអស្ចារ្យនៃស្នាព្រះហស្តព្រះអង្គ

ចូរ​ឲ្យ​ដី​ដុះ​តិណជាតិ​ឡើង គឺ​ជា​ពួក​ស្មៅ​ដែល​មាន​គ្រាប់ និង​រុក្ខ​ជាតិ​មាន​ផ្លែ​តាម​ពូជ ដែល​មាន​គ្រាប់​ក្នុង​ផ្លែ​នោះ​នៅ​ផែនដី។ លោកុប្បត្តិ ១:១១ ខណៈ​ពេល​ដែល​លោក​ធីម(Tim) កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​កម្សាន្ត​កាត់​តាម​ផែន​ទឹកកក​នៅ​លើ​ភ្នំរូទ ក្លេស័រ នៅ​រដ្ឋ​អាឡាស្កា ​គាត់​បាន​ប្រទះ​ឃើញ​អ្វី​ម្យ៉ាង ដែល​គាត់​មិន​ដែល​បាន​ឃើញ​ពី​មុន​មក។ ទោះ​លោក​ធីម​បាន​ធ្វើ​ការ​សិក្សា​ផែន​ទឹកកក​នៅ​លើ​ភ្នំ ជា​លក្ខណៈ​អាជីព គាត់​បាន​ប្រទះ​ឃើញ​ដុំ​ស្លែ​មូល​ៗ​តូច​ៗ ដ៏​ច្រើន​សន្ធឹក ដែល​គាត់​មិន​ដែល​ស្គាល់​ទាល់​តែ​សោះ។ បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​តាម​ដាន​រុក្ខជាតិ​នេះ ដែល​មាន​រាង​មូល​ពណ៌​បៃតង​ភ្លឺ អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ គាត់​និង​មិត្ត​រួម​ការងារ​របស់​គាត់ ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ថា ខុស​ពី​ស្លែ​នៅ​លើ​ដើម​ឈើ ដុំ​ស្លែ ដែល​មាន​រហ័ស​នាម​ថា “សត្វ​កណ្តុរ​នៅ​ផ្ទាំង​ទឹកកក” មិន​តោង​នៅ​លើ​ដើម​ឈើ ហើយ​ដែល​កាន់​តែ​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ថែម​ទៀត​នោះ គឺ​ពួកវា​ធ្វើ​ការ​ផ្លាស់​ទី ដូច​ហ្វូង​សត្វ។ ពី​ដំបូង លោក​ធីម និង​មិត្ត​រួម​ការងារ​របស់​គាត់​សង្ស័យ​ថា ពួក​វា​ផ្លាស់​ទី​ដោយ​សារ​មាន​ខ្យល់​បក់ ឬ​ពួកវា​រមៀល​ចុះពី​លើ​ទួល​មក ប៉ុន្តែ ការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​របស់​ពួក​គេ​បាន​បង្ហាញ​ថា ទាំង​នេះ​សុទ្ធ​តែ​ជា​ការ​ស្មាន​ខុស។ ពួកគេ​នៅ​មិន​ទាន់​ដឹង​ច្បាស់​ថា ដុំ​ស្លែ​ទាំង​នោះ​បាន​ផ្លាស់​ទី​ដោយ​របៀប​ណា​ទេ។ ភាព​អាថ៌​កំបាំង​ដូច​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​ភាព​ប៉ិន​ប្រសប់​របស់​ព្រះ។ ក្នុង​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​បង្កើត​របស់​សព្វ​សារពើ ព្រះ​អង្គ​បាន​បង្គាប់​ឲ្យ​ដី ដុះ​តិណជាតិ និង​ដើម​ឈើ (លោកុប្បតិ្ត ១:១១)។ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​រចនា​ឲ្យ​មាន​ដុំ​ស្លែ​ទាំង​នោះ​ផង​ដែរ ទោះ​មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន​នឹង​មិន​ដែល​បាន​ឃើញ​ពួក​វា​ដោយ​ផ្ទាល់ ទាល់​តែ​យើង​បាន​ទៅ​ដល់​តំបន់​ផែន​ទឹកកក ដែល​មាន​លក្ខ​ខ័ណ្ឌ​ប្រកប​គ្រប់​គ្រាន់​ឲ្យ​ពួក​វា​លូត​លាស់។ ដុំ​ស្លែ​ទាំង​នោះ​បាន​ទាក់​ទាញ​អ្នក​វិទ្យា​សាស្រ្ត​ជា​ច្រើន ដោយសារ​រូបរាង​មូល​ស្រមូវៗ​របស់​ពួក​វា…

Read article
លាក់ខ្លួនពីព្រះ

ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​ហៅ​រក​អ័ដាម​ដោយ​ព្រះបន្ទូល​ថា ឯង​នៅ​ឯ​ណា? លោកុប្បត្តិ ៣:៩ កាល​នៅ​រៀន​ថ្នាក់​ទី​៣ ខ្ញុំ​ចាំ​ថា ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ធ្មេញ​ភ្នែក ហើយ​ចាប់​ផ្តើម​រាប់​លេខ​ឮ​ៗ។ មិត្ត​រួម​ថ្នាក់​របស់​ខ្ញុំ ក៏​បាន​ប្រញាប់​​រត់​ចេញ​ពី​ថ្នាក់​រៀន ទៅ​រក​កន្លែង​ពួន។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដើរ​រក​ពួក​គេ នៅ​ក្រោម​តុ នៅ​កៀន​ទូ និង​នៅ​ក្រោយ​ទ្វារ​សព្វ​គ្រប់ អស់​ពេល​យ៉ាង​យូរ នៅ​តែ​រក​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​មិន​ឃើញ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អស់​សំណើច ពេល​ដែល​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​លោត​ចេញ​ពី​ក្រោយ​ផើង​ផ្កា ដែល​គេ​បាន​ចង​ព្យួរ​នឹង​ពិដាន។ ក្បាល​របស់​នាង​បាន​បាំង​ពី​ក្រោយ​ដើម​ផ្កា​នោះ ហើយ​គេ​អាច​មើល​ឃើញ​ខ្លួន​របស់​នាង​បាន​យ៉ាង​ងាយ តែ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ឃើញ​នាង​សោះ។ ដោយសារ​ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប​អំពី​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង នោះ​ពេល​ដែល​លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា “ពួន​ពី​ព្រះអង្គ” ក្នុង​សួន​ច្បារ​អេដែន ព្រះ​អង្គ​នៅ​តែ​ទត​ឃើញ​ពួក​គេ​(លោកុប្បត្តិ ៣:៨)។ ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​មិន​មែន​កំពុង​តែ​លេង​បិទ​ពួន​នោះ​ទេ។ ពួក​គេ​ទើប​តែ​ស្គាល់​ភាព​អាម៉ាស់ នៃ​កំហុស​របស់​ខ្លួន​ភ្លាម​ៗ បន្ទាប់​ពី​បាន​ញាំ​ផ្លែ​ឈើ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ហាម។ លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា​បាន​ងាក​បែរ​ចេញ​ពី​ព្រះ និង​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​អង្គ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​តាម​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​អង្គ​មិន​បាន​យាង​ចេញ​ពី​ពួក​គេ ដោយ​សេចក្តី​ក្រោធ​នោះ​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ​អង្គ​បាន​សួរ​រក​ពួក​គេ​ថា “ឯង​នៅ​ឯណា?” ព្រះ​អង្គ​មិន​មែន​មិន​ដឹង​ថា ពួក​គេ​នៅ​កន្លែង​ណា​នោះ​ទេ តែ​ព្រះ​អង្គ​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា ព្រះ​អង្គ​យក​ព្រះ​ទ័យ​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​ពួក​គេ ដោយ​សេចក្តី​អាណិត(ខ.៩)។ កាល​នោះ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ពួន តែ​ព្រះ​ទ្រង់​តែង​តែ​ទត​ឃើញ​យើង ហើយ​ស្គាល់​យើង ព្រោះ​ព្រះ​អង្គ​តែង​តែ​ទត​ឃើញ និង​ជ្រាប​អំពី​យើង​ជា​និច្ច។…

Read article
អាចចូលទៅជិតព្រះអង្គបានគ្រប់ពេល

ចូរ​ហាម​ដល់​អើរ៉ុន​បង​ឯង កុំ​ឲ្យ​ចូល​ជា​រាល់​ពេល​មក​ក្នុង​ទី​បរិសុទ្ធ​ខាង​ក្នុង​វាំង​នន នៅ​មុខ​ទី​សន្តោស​ប្រោស​ដែល​នៅ​លើ​ហិប​នោះ​ឡើយ។ លេវីវិន័យ ១៦:២ ក្នុង​ពេល​ដែល​វីរុស​កូរ៉ូណា​កំពុង​រាតត្បាត ការ​ទៅ​ធនាគារ ដើម្បី​បើក​យក​របស់​មាន​តម្លៃ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​រក្សាទុក មាន​ការ​តម្រូវ​កាន់​តែ​ច្រើន​ជាង​មុន។ ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ណាត់​ជួប ត្រូវ​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​គេ មុន​គេ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចូល​ធនាគារ​ រួច​ត្រូវ​បង្ហាញ​អត្តសញ្ញាណ​ប័ណ្ណ ហើយ​ចុះ​ហត្ថ​លេខា បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​ត្រូវ​រង់​ចាំ​ឲ្យ​គេ​នាំ​ផ្លូវ​ខ្ញុំ ទៅ​ទូរ​សុវត្ថិភាព ក្នុង​បន្ទប់​ក្រោម​ដី។ ពេល​បាន​ចូល​ខាង​ក្នុង​ហើយ ទ្វារ​ដែក​ធ្ងន់​ៗ​បាន​ចាក់​សោ​ជាប់​ពី​ខាង​ក្រៅ ទាល់​តែ​ខ្ញុំ​បាន​រក​ឃើញ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវការ នៅ​ក្នុង​ទូ​ដែក​នោះ។ បើ​ខ្ញុំ​មិន​ធ្វើ​តាម​ការ​ណែនាំ​របស់​គេ​ទេ នោះ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​ចូល​ខាង​ក្នុង​បាន​ឡើយ។ នៅ​គ្រា​សញ្ញាចាស់ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​សេចក្តី​បង្គាប់​ជាក់​លាក់ សម្រាប់​ការ​ចូល​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​បំផុត ក្នុង​រោង​ឧបោសថ(និក្ខមនំ ២៦:៣៣)។ នៅ​ពី​ក្រោយ​វាំងនន​ពិសេស​មួយ ដែល​ខណ្ឌ​ចែក​កន្លែង​បរិសុទ្ធ ចេញ​ពី​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​បំផុត មាន​តែ​សម្តេច​សង្ឃ​ទេ ដែល​អាច​ចូល​មួយ​ឆ្នាំ​ម្តង(ហេព្រើរ ៩:៧)។ លោក​អើរ៉ុន និង​សម្តេច​សង្ឃ ដែល​ចូល​តាម​ពី​ក្រោយ​គាត់ ត្រូវ​នាំ​យក​ដង្វាយ ត្រូវ​ងូត​ទឹក ហើយ​ត្រូវ​ពាក់​អាវ​ខ្លូត​ទេស​បរិសុទ្ធ មុន​នឹង​ចូល​ក្នុង​(លេវីវិន័យ ១៦:៣-៤)។ ការ​ណែនាំ​របស់​ព្រះ មិន​មែន ដោយសារ​មូល​ហេតុ​សុខ​ភាព ឬ​សុវត្ថិភាព​នោះ​ឡើយ តែ​គឺ​ដើម្បី​បង្រៀន​ពួក​អ៊ីស្រាអែល អំពី​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ និង​អំពី​ការ​ដែល​យើង​ត្រូវការ​ការ​អត់​ទោស​បាប​ពី​ព្រះ​​អង្គ។ នៅ​ពេល​ព្រះយេស៊ូវ​សុគត វាំងនន​ពិសេស​នោះ​ក៏​បាន​រហែក​ជា​ពីរ(ម៉ាថាយ ២៧:៥១) ជា​និមិត្ត​រូប​បង្ហាញ​ថា អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​ថា…

Read article
ទោះមិនអាចជួបគ្នាដោយផ្ទាល់ក៏ដោយ

ដ្បិត​ទោះ​បើ​ខ្ញុំ​មិន​នៅ​ជា​មួយ​ខាង​រូប​សាច់​ក៏​ដោយ គង់​តែ​នៅ​ជា​មួយ​ខាង​វិញ្ញាណ​ដែរ។ កូល៉ុស ២:៥ ខណៈ​ពេល​ដែល​វីរុស​កូរ៉ូណា បាន​ឆ្លង​រាល​ដាល​ពាស​ពេញ​ផែន​ដី ពួក​អ្នក​ជំនាញ​ផ្នែក​សុខាភិបាល បាន​ណែនាំ​ឲ្យ​គេ​រក្សា​គម្លាត​ពី​គ្នា ដើម្បី​កាត់​បន្ថយ​ការ​ឆ្លង​រាល​ដាល។ ប្រទេស​ជា​ច្រើន​បាន​ឲ្យ​ប្រជាជន​ខ្លួន​ធ្វើ​ចត្តាឡីស័ក ឬ​នៅ​តែ​មួយ​កន្លែង។ កន្លែង​ធ្វើការ​ជា​ច្រើន​បាន​ឲ្យ​បុគ្គលិក​ខ្លួន​ធ្វើ​ការ​នៅ​ផ្ទះ បើ​សិន​ជា​អាច ខណៈ​ពេល​ដែល​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ទៀត កំពុង​តែ​ជួប​បញ្ហា​ហិរញ្ញវត្ថុ ដោយសារ​ការ​បាត់បង់​ការងារ ឬ​មុខ​របរ។ ខ្ញុំ​បាន​ចូល​រួម​ការ​ជួប​ជុំ​ជា​មួយ​ពួក​ជំនុំ និង​ក្រុម​តូច តាម​អនឡាញ ដូច​អ្នក​ដទៃ​ផង​ដែរ។ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​ប្រជាជន​នៃ​ពិភពលោក យើង​រួមគ្នា​អនុវត្ត​នូវ​ទម្រង់​ថ្មី នៃ​ការ​ជួប​ជុំ​គ្នា ទោះ​រូបកាយ​យើង​មិន​អាច​ជួប​គ្នា​ដោយ​ផ្ទាល់​ក៏​ដោយ។​ មិន​មែន​មាន​តែ​អ៊ីនធឺណិត​ទេ ដែល​ជួយ​ឲ្យ​យើង​បន្ត​មាន​ទំនាក់​ទំនង។ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ យើង​តភ្ជាប់​ទំនាក់​ទំនង ក្នុង​លក្ខណៈ​ជា​រូបកាយ​នៃ​ព្រះ​គ្រីស្ទ តាម​រយៈ​ព្រះ​វិញ្ញាណ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បក​ស្រាយ​អំពី​រឿង​នេះ អស់​ជា​ច្រើន​សតវត្សរ៍​មក​ហើយ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​គាត់​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូល៉ុស។ ទោះ​គាត់​មិន​បាន​បង្កើត​ពួក​ជំនុំ​នេះ ដោយ​ផ្ទាល់ តែ​គាត់​បាន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​យ៉ាង​ជ្រាល​ជ្រៅ ចំពោះ​ពួក​គេ និង​ជំនឿ​របស់​ពួកគេ។ ហើយ​ទោះ​សាវ័ក​ប៉ុល​មិន​អាច​នៅ​ជា​មួយ​ពួកគេ​ដោយ​ផ្ទាល់ គាត់​បាន​រំឭក​ពួក​គេ​ថា គាត់ “នៅ​ជា​មួយ​ខាង​វិញ្ញាណ”(កូល៉ុស ២:៥)។ យើង​មិន​អាច​នៅ​ជា​មួយ​មនុស្ស​ជាទី​ស្រឡាញ់​ឲ្យ​បាន​គ្រប់​ពេល ដោយសារ​ហេតុ​ផល​ហិរញ្ញវត្ថុ សុខ​ភាព ឬ​ហេតុផល​ជាក់​ស្តែង​ផ្សេង​ទៀត ហើយ​បច្ចេក​វិទ្យា​អាច​បំពេញ​ចន្លោះ​ប្រហោង​នេះ​បាន​ខ្លះ​ៗ​។ តែ​ការ​ជួប​ជុំ​តាម​អនឡាញ មិន​អាច​ប្រៀប​ផ្ទឹម​នឹង​ចំណង​ទាក់​ទង ដែល​យើង​អាច​មាន ក្នុង​នាម​ជា​ផ្នែក​នៃ​រូបកាយ​តែ​មួយ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ បាន​ទាំង​ស្រុង​ទេ(១កូរិនថូស ១២:២៧)។…

Read article
សូមឲ្យបាននៅជាប់ក្នុងព្រះវត្តមានទ្រង់

ខ្ញុំ​បាន​សូម​សេចក្តី​តែ​១​ពី​ព្រះយេហូវ៉ា…គឺ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា រាល់​តែ​ថ្ងៃ​អស់​១​ជីវិត​ខ្ញុំ។ ទំនុកដំកើង ២៧:៤ ខណៈ​ពេល​ដែល​ហ្សែនឌ័រ(Zander) និង​ម្តាយ​គាត់ កំពុង​តែ​ដើរ​សំដៅ​ទៅ​ឡាន​របស់​ខ្លួន ហ្សែនឌ័រ​ក៏​បាន​គេច​ចេញ​ពីរង្វង់​ដៃ​របស់​ម្តាយ​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​ស្ទុះ​រត់​ទៅ​រក​ច្រក​ទ្វារ​ព្រះ​វិហារ​វិញ ដោយ​មិន​ចង់​ចាក​ចេញ​ពី​ព្រះ​វិហារ។ ម្តាយ​គាត់​រត់​តាម​ពី​ក្រោយ​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​ព្យាយាម​ណែនាំ​គាត់​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​ចាក​ចេញ​ទៅ​ផ្ទះ។ ពេល​ដែល​ម្តាយ​របស់​គាត់​បាន​លើក​គាត់ ពរ គាត់​ក៏​បាន​យំ​អណ្ដឺតអណ្ដក ហើយ​ងាក​មក​ក្រោយ​ពី​លើ​ស្មា​របស់​ម្តាយ​គាត់ ទៅ​រក​ព្រះវិហារ ខណៈ​ពេល​ដែល​ម្តាយ​គាត់ ពរ​គាត់​ដើរ​ចេញ​ទៅ។ ហ្សែនឌ័រ​ប្រហែល​ជា​គ្រាន់​តែ​វក់​លេង​ជា​មួយ​មិត្ត​ភក្តិ​ នៅ​ព្រះវិហារ​យ៉ាង​សប្បាយ​រីក​រាយ តែ​ភាព​ក្លៀវក្លា​របស់​គាត់ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​បំណង​ចិត្ត​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ ដែល​ចង់​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ។ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ទូល​សូម​ព្រះ​អម្ចាស់ ឲ្យ​រារាំង​សត្រូវ​របស់​ទ្រង់ ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​មាន​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត និង​សន្តិសុខ​ក៏​ដោយ តែ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​សន្តិភាព​បាន​កើត​មាន ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​អាច “​រំពឹង​មើល​សេចក្តី​លំអ​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា ហើយ​នឹង​ពិនិត្យ​ពិចារណា​នៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ​របស់​ទ្រង់”(ទំនុកដំកើង ២៧:៤)។ ​ទ្រង់​ប្រាថ្នា​ចង់​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ​អម្ចាស់ គ្រប់​ទី​កន្លែង ហើយ​អរ​សប្បាយ​នឹង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ។ ទ្រង់​ជា​ស្តេច​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត និង​ជា​វីរបុរស​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល  ដែល​សព្វ​ព្រះទ័យ​នឹង​ប្រើ​ពេល​ដែល​មាន​សុខ​សន្តិភាព ដើម្បី “ច្រៀង និង​ប្រគំ​តន្រ្តី​ថ្វាយ​ព្រះ​អម្ចាស់”(ខ.៦)។ យើង​អាច​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ នៅ​គ្រប់​ទីកន្លែង ដោយ​សេរី ដ្បិត​ព្រះ​អង្គ​គង់​នៅ​ក្នុង​យើង តាម​រយៈ​អង្គ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ (១កូរិនថូស ៣:១៦ និង អេភេសូរ ៣:១៧)។ ចូរ​យើង​មាន​ចិត្ត​ស្រេក​ឃ្លាន​ចង់​ចំណាយ​ពេល…

Read article
គោះកណ្ដឹងដើម្បីអបអរ

ចូរ​ស្រែក​ហ៊ោ​ថ្វាយ​ព្រះ ដោយ​សំឡេង​ជា​ជ័យជំនះ។ ទំនុកដំកើង ៤៧:១ បន្ទាប់​ពី​ដាឡា(Darla) បាន​ទទួល​ការ​ព្យាបាល​ដោយ​វិទ្យុសកម្ម បាន​៣០​លើក ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេទ្យ​ក៏​បាន​ប្រកាស​ថា នាង​មិន​មាន​ជំងឺ​មហារីក​ទៀត​ទេ។ តាម​ប្រពៃណី​របស់​មន្ទីរ​ពេទ្យ​នេះ នាង​មាន​ចិត្ត​អន្ទះសា​​ចង់​ទាញ​ខ្សែ​គោះ​កណ្ដឹង ដើម្បី​បន្លឺ​សម្លេង ជា​សញ្ញា​បង្ហាញ​ថា បាន​រួច​ផុត​ពី​ជំងឺ​មហារីក ហើយ​អបអរ​សាទរ​សុខភាព​ដែល​បាន​ជា​ជ្រះ​ស្អាត។ ដាឡា​មាន​ចិត្ត​ក្លៀវក្លា​យ៉ាង​ខ្លាំង នៅ​ក្នុង​ការ​អបអរ ដោយ​ទាញ​ខ្សែ​គោះ​កណ្ដឹង​មួយ​ទំហឹង​ដៃ បណ្តាល​ឲ្យ​ខ្សែ​ដាច់​ចេញ​ពី​កណ្ដឹង! ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ផ្ទុះ​សំណើច​គ្រប់​គ្នា នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ។​ រឿង​របស់​ដាឡា​បាន​នាំ​មក​នូវ​ភាព​ញញឹម នៅ​លើ​ផ្ទៃ​មុខ​ខ្ញុំ ហើយ​ក៏​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​យល់​កាន់​តែ​ច្បាស់ អំពី​ទិដ្ឋភាព​ដែល​អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​ពិពណ៌នា ពេល​ដែល​គាត់​អញ្ជើញ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ឲ្យ​អប​អរ​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់ បាន​ធ្វើ​ក្នុង​ជីវិត​ពួក​គេ។ អ្នក​និពន្ធ​រូប​នោះ បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​គេ ឲ្យ “ទះដៃ” “ស្រែក​ហ៊ោ​ថ្វាយ​ព្រះ” ហើយ “ច្រៀង​សរសើរ​ព្រះ​អង្គ” ដ្បិត​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្មាំង​សត្រូវ​ខ្ចាត់​ខ្ចាយ ហើយ​ក៏​បាន​ជ្រើស​តាំង​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ធ្វើ​ជា​រាស្រ្ត​ជា​ទីស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​អង្គ​(ទំនុក​ដំកើង ៤៧:១,៦)។​ ព្រះ​ទ្រង់​មិន​តែង​តែ​ប្រទាន​យើង នូវ​ជ័យ​ជម្នះ​មក​លើ​ទុក្ខ​លំបាក​ក្នុង​ជីវិត​នេះ​ឡើយ ទោះ​វា​ជា​បញ្ហា​សុខភាព ឬ​បញ្ហា​ហិរញ្ញ​វត្ថុ ឬ​ក៏​បញ្ហា​ទំនាក់​ទំនង​ក្តី។​ ព្រះ​អង្គ​សក្តិសម​នឹង​ទទួល​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ និង​សរសើរ ក្នុង​កាលៈទេសៈ​ទាំង​នោះ ព្រោះ​យើង​អាច​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះ​អង្គ​នៅ​តែ​គង់​​លើ​បល្ល័ង្ក​ដ៏​បរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ​អង្គ​(ខ.៨)។ យើង​មាន​ហេតុ​ផល​ដែល​ត្រូវ​អបអរ ពេល​ណា​ព្រះ​អង្គ​ពិត​ជា​នាំ​យើង ទៅ​កន្លែង​ប្រោស​ឲ្យ​ជា យ៉ាង​ហោច​ណាស់ តាម​របៀប​ដែល​យើង​អាច​យល់…

Read article