Kirsten Holmberg

You are here:
ពង្រឹងកម្លាំងក្នុងពេលទន់ខ្សោយ

អ្នក​ប្រកួត​សាច់​ដុំ សុទ្ធ​តែ​បាន​លត់​ដំ​ខ្លួន​ឯង ដោយ​ការ​ហ្វឹក​ហាត់ ដ៏​តឹង​រឹង និង​ទៀង​ទាត់។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ប៉ុន្មាន​ខែ​ដំបូង ការ​ហ្វឹក​ហាត់​របស់​ពួក​គេ សង្កត់​ធ្ងន់​ទៅ​លើ​ការ​ពង្រីក​មាឌ និង​បង្កើន​កម្លាំង។ នៅ​ពេល​ដែល​ការ​ប្រកួត ជិត​ចូល​មក​ដល់  ពួក​គេ​ផ្តោត​អារម្មណ៍ ទៅ​លើ​ការ​សម្រក​ខ្លាញ់ ដែល​បាន​គ្រប​បាំង​សាច់​ដុំ។ នៅ​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ មុន​ការ​ប្រកួត​ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ផឹក​ទឹក​តិច​ជាង​ធម្មតា ដើម្បី​ឲ្យ​សាច់​ដុំ​របស់​ពួក​គេ​លេច​មក​កាន់​តែ​ច្បាស់។ ដោយ​សារ​តែ​ការ​កាត់​បន្ថយ​របប​អាហា​រូប​ត្ថម្ភ ពេល​ថ្ងៃ​ប្រកួត​មក​ដល់ អ្នក​ប្រកួត​ទាំង​នោះ មាន​កម្លាំង​ខ្សោយ​ជាង​ពេល​ធម្មតា ទោះ​បី​ជា​មើល​ទៅ ពួក​គេ​ហាក់​ដូច​ជា​រឹង​មាំ​ក៏​ដោយ។ បទ​គម្ពីរ របាក្សត្រ​ខ្សែ​ទី២ ជំពូក២០ បាន​ចែង​អំពី​ភាព​ផ្ទុយ​គ្នា​ពីរ​យ៉ាង ដែល​កើត​មាន ពេល​ដែល​យើង​ទទួល​ស្គាល់​ភាពកម្សោយ​របស់​យើង ដើម្បី​ទទួល​បាន​កម្លាំង​មក​ពី​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។ នៅ​សម័យ​នោះ ពួក​បណ្តា​ជន​បាន​ទូល​ស្ដេច​យ៉ូសាផាត​ថា  “កងទ័ព​ដ៏​ធំ​កំពុង​តែ​សម្រុក​ចូល​មក ប្រឆាំង​ទាស់​នឹង​ទ្រង់​ហើយ”  ដូច្នេះ “ទ្រង់​ប្រកាស​ពី​ការ​តម​អាហារ សំរាប់​ពួក​យូដា​ទាំង​អស់” (ខ.៣) បាន​សេចក្តី​ថា ទ្រង់ និង​ប្រជា​រាស្រ្ត​របស់​ទ្រង់​ទាំង​អស់ ត្រូវ​ដាច់​អាហារ​រូប​ត្ថម្ភ ក្នុង​មួយ​រយៈ​ពេល​នោះ។ បន្ទាប់​មក ពួក​គេបាន​ទូល​សូម​ជំនួយ​ពី​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។ នៅ​ពេល​ដែល​ស្ដេច​យ៉ូសាផាត​រៀប​ក្បួន​ទ័ព​រួច​រាល់​ហើយ ទ្រង់​ក៏​បាន​ដាក់​ក្រុម​ចម្រៀង​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ ឲ្យ​នាំ​មុខ​កង​ទ័ព​របស់​ទ្រង់​(ខ.២១)។ កាល​គេ​ចាប់​តាំង​ច្រៀង ហើយ​សរសើរ​ឡើង “នោះ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បង្កប់​ទ័ព​ទាស់​នឹង​ពួក​ទាហាន​ម្ខាង​ទៀត … ដែល​មក​ឈ្លានពាន​ពួក​យូដា ហើយ​ពួក​ទាហាន​នោះ​ក៏​ចាញ់”…

Read article
ទ្រង់បានស្រឡាញ់ទូលបង្គំដែរទេ?

កាល​ពី​ខ្ញុំ​នៅ​វ័យ​ជំទង់​នៅ​ឡើយ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ឆ្លង​កាត់​ដំណាក់​កាល​នៃ​ការ​រឹង​ចចេស ទាស់​នឹង​ម្ដាយ​របស់​ខ្ញុំ។ ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​មរណ​ភាព តាំង​ពី​មុន​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ឈាន​ចូល​វ័យ​ជំទង់ ដូច​នេះ ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ទទួល​បន្ទុក​ដឹក​នាំ​នាវា​គ្រួសារ ឆ្លង​កាត់​សាគរ​ដែល​មាន​ព្យុះ​ភ្លៀង​តែ​ម្នាក់​ឯង ដោយ​គ្មាន​ជំនួយ​ពី​ឪពុក​ខ្ញុំ។។ ខ្ញុំ​នៅ​ចាំ​ថា កាល​នោះ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​គិត​ថា ម្តាយ​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​សប្បាយ​ ហើយ​តាម​មើល​ទៅ គាត់​ប្រហែល​ជា​មិន​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ​ទេ។ បាន​ជា​ខ្ញុំ​គិត​ដូច​នេះ ព្រោះ​គាត់​ច្រើន​តែ​ហាម​ខ្ញុំ ជា​ញឹក​ញាប់ មិន​ឲ្យ​ធ្វើ​នេះ ឬ​ធ្វើ​នោះ។ ក្រោយ​មក ទើប​ខ្ញុំដឹង​ថា គាត់​បាន​ហាម​ឃាត់ ចំពោះ​តែ​សកម្មភាព​ណា ដែល​មិន​ល្អ​សម្រាប់​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះ​ ព្រោះ​ គាត់​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ។ ពួក​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល​ក៏​ធ្លាប់​បាន​ចោទ​សួរ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ស្រឡាញ់​ពួក​គេ​ឬ​អត់ គឺ​ដោយ​សារ​កាល​នោះ ពួក​គេ​បាន​ជាប់​ក្នុង​ភាព​ជា​ឈ្លើយ​សឹក នៅ​ក្នុង​ចក្រ​ភព​បាប៊ីឡូន។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ធ្លាក់​ចូល​ភាព​ជា​ឈ្លើយ​សឹក​នោះ គឺ​ដើម្បី​កែ​តម្រង់​ពួក​គេ ដោយ​សារ​ពួក​គេ​បន្ត​បះ​បោរ​ទាស់​នឹង​ទ្រង់។ ដូច​នេះ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ចាត់​ហោរា​ម៉ាឡាគី ឲ្យ​មក​ឯ​ពួក​គេ។ ទ្រង់​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ ដោយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា ទ្រង់​បាន​ស្រឡាញ់​ពួក​គេ​រាល់​គ្នា (ម៉ាឡាគី ១:២)។ ពួកអ៊ីស្រាអែល​បាន​ឆ្លើយ​តប​ ដោយ​ចិត្ត​សង្ស័យ ចំពោះ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់ ​គឺ​ហាក់​ដូច​ជា​ចង់​សួរ​ថា “​តើ​ទ្រង់​ពិត​ជា​ស្រឡាញ់​ពួក​គេ​មែន​ឬ?” ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រំឭក​ពួក​គេ តាមរយៈ​ហោរា​ម៉ាឡាគី​ថា ទ្រង់​បាន​សំដែង​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់ ដោយ​ទ្រង់​បាន​ជ្រើស​រើស​ពួក​គេ ជា​ជាង​ជ្រើស​រើស​ពួក​សាសន៍​អេដំម។…

Read article
ការជិះទូកតាមល្បាក់ទឹក

មាន​ពេល​មួយ យើង​បាន​នាំ​គ្នា​ជិះ​ទូក​កម្សាន្ត តាម​ទឹក​ទន្លេ។ អ្នក​នាំ​ជិះ​ទូក​បាន​នាំ​ផ្លូវ​យើង​ ទៅ​រក​មាត់​ទន្លេ ហើយ​បាន​ឲ្យ​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា ពាក់​អាវ​ពោង​សុវត្ថិ​ភាព រួច​ឲ្យ​ចាប់​កាន់​ចង្វា​រៀងៗ​ខ្លួន។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទូក គាត់​បាន​កំណត់​កន្លែង​ឲ្យ​យើង​អង្គុយ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ទូក​មាន​លំនឹង និង​មិន​ឃ្លីង​ឃ្លោង នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ជិះ​ទៅ​ដល់​ខ្សែ​ទឹក​ដែល​ហូរ​លឿន​នៅ​ត្រង់​ល្បាក់​ទឹក។ គាត់​បាន​រៀប​រាប់​ អំពី​អារម្មណ៍​រំភើប​រីក​រាយ ដែល​យើង​នឹង​ទទួ​ល​បាន នៅ​ពេល​ដែល​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ផ្លូវ​ទឹក​ ទៅ​មុខ​ទៀត។ បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​និយាយ​លម្អិត អំពី​ការ​បញ្ជា​ទិស​ដៅ​ជា​បន្ត​បន្ទាប់ ដែល​យើង​ត្រូវ​ស្ដាប់​ ហើយ​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម ដើម្បី​ឲ្យ​ទូក​អាច​បទ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ កាត់​តាម​ខ្សែ​ទឹក​ដែល​ហូរ​យ៉ាង​គំហុក។ ទី​បំផុត គាត់​ក៏​បាន​ធានា​យើង​ថា ទោះ​បី​ជា​ពេល​ខ្លះ យើង​អាច​ជួប​ភាព​តាន​តឹង នៅ​តាម​ផ្លូវទឹក​ដែល​យើង​ធ្វើ​ដំណើរ​នោះ​ក៏​ដោយ ក៏​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​របស់​យើង នឹង​មាន​ភាព​រំភើប​រីក​រាយ ហើយ​មាន​សុវត្ថិ​ភាព។ ជួន​កាល យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ជីវិត​របស់​យើង ប្រៀប​ដូ​ចជា​កា​រធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ទូក ​កាត់​ផ្លូវ​ទឹក​ដែល​ហូរ​លឿន ដែល​ត្រូវ​ឆ្លង​កាត់​ខ្សែ​ទឹក​ហូរ​យ៉ាង​គំហុក ជា​ញឹក​ញាប់​ពេក។ ​ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​បែប​នេះ ចូរ​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​សេចក្តី​សន្យា ដែល​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ប្រទាន​ឲ្យ​ពួក​អ៊ី​ស្រាអែល តាម​រយៈ​ហោរា​អេសាយ ដែល​អាច​ជួយ​រម្ងាប់​អារម្មណ៍​របស់​យើង នៅ​ពេល​ដែល​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ភ័យ​ខ្លាច​ រឿង​កាន់​តែ​ការ​អាក្រក់​ជា​មុន​ នឹង​កើត​ឡើង នៅ​ពេល​ខាង​មុខ។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា “កាល​ណា​ដើរ​កាត់​ទន្លេ នោះ​ទឹក​នឹង​មិន​លិច​ឯង​ឡើយ” (អេសាយ…

Read article
ការជម្នះឧបស័គ្គ

ខ្ញុំ និង​មិត្ត​ភ័ក្ត​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​ជុំ​គ្នា​ជា​រៀង​រាល់​ខែ​ ដើម្បី​ឲ្យ​គ្នាយើង​ទទួល​ខុស​ត្រូវ ចំពោះ​គោល​ដៅ​របស់​យើង​ផ្ទាល់​ៗ​ខ្លួន​។ ម៉ារី(Mary) មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ ចង់​ផ្លាស់​ប្តូរ​កម្រាល​កៅ​អី នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​បាយ​របស់​នាង មុន​ពេល​ឆ្នាំ​ថ្មី​មក​ដល់។ នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រជុំ​របស់​យើង ក្នុង​ខែ​វិច្ឆិការ នាង​ក៏​បាន​ធ្វើ​ការ​រាយ​ការណ៍ យ៉ាង​ឆ្លាត​វ័យ អំពី​ការ​រីក​ចម្រើន​របស់​នាង ចាប់​តាំង​ពី​ខែ​ធ្នូ​មក។ នាង​ប្រាប់​យើង​ថា នាង​បាន​ចំណាយ​ពេល​១០​ខែ និង​ពីរ​ម៉ោង ដើម្បី​ផ្លាស់​ប្តូរ​កម្រាល​កៅ​អី​របស់​នាង​។ នាង​បាន​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​ខែ ទំរាំ​តែ​រក​បាន​កម្រាល​ដែល​នាង​ត្រូវ​ការ ឬ​រក​បាន​ពេល​ដ៏​ស្ងាត់​ស្ងៀម នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ការ​ទាម​ទា​នៃ​ការងារ​របស់​នាង និង​តម្រូវ​ការ​របស់​កូន​តូច​របស់​នាង ហើយ​បន្ទាប់​ពី​នោះ គម្រោង​ផ្លាស់​ប្តូរ​កម្រាលកៅអី​នេះ​ចំណាយ​ពេល​ធ្វើ​ការ​តែ​ពីរ​ម៉ោង​ប៉ុណ្ណោះ ដើម្បី​សម្រេច​បាន​ជោគ​ជ័យ ដោយ​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត។ ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​ត្រាស​ហៅ​លោក​នេហេមា ឲ្យ​បំពេញ​កិច្ច​ការ ដែល​ធំ​ជាង​កិច្ចការ​នេះ គឺ​នាំ​មក​នូវ​ការ​ជួស​ជុល​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម​ឡើង​វិញ បន្ទាប់​ពី​កំផែង​នៃ​ទីក្រុង​នេះ បាន​ខូច​អស់​រយៈ​ពេល​១៥០​ឆ្នាំ​(នេហេមា ២:៣-៥,១២)។ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​ដឹក​នាំ​ពួក​បណ្តា​ជន ឲ្យ​ធ្វើ​កិច្ចការ​នេះ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ជួប​ការ​សើច​ចម្អក ការ​វាយ​ប្រហារ ការ​រំខាន និង​ការ​ល្បួង​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​(៤:៣,៨ ៦:១០-១២)។​ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បំពាក់​សមត្ថ​ភាព​ពួក​គេ ឲ្យ​ឈរ​យ៉ាង​មាំមួន ដោយ​ការប្តេជ្ញា​ចិត្ត នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រឹង​ប្រែង សម្រេច​កិច្ចការ​ដ៏​សំខាន់​នេះ ក្នុង​រយៈ​ពេល​តែ​៥២​ថ្ងៃ។ ដើម្បី​ជម្នះ​ឧបស័គ្គ​ទាំង​អស់​នេះ លោក​នេហេមា​មិន​គ្រាន់​តែ​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​មាន​បំណង​ចិត្ត ឬ​គោលដៅ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ប៉ុណ្ណោះ​ឡើយ ប៉ុន្តែ គាត់​ថែម​ទាំង​បាន​ទទួល​ការ​ជម្រុញ​ចិត្ត ដោយ​ដឹង​ថា…

Read article
ព្រះទ្រង់មិនត្រូវការអ្នកធានា

ធនាគារ​ច្រើន​តែ​មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ មិន​ហ៊ាន​ប្រថុយ នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្តល់​ប្រាក់​កម្ចី ដល់​អតិថិ​ជន ដែល​ចង់​ខ្ចី​លុយ​ទិញ​ផ្ទះ ឬ​ឡាន បើ​សិន​ជា​ពួក​គេ​មិន​មាន​ប្រវត្តិ​បង់​ប្រាក់​ទាន់​ពេល​វេលា អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ។​ បើ​សិន​ជា​គ្មាន​ប្រវ​ត្តិនៃ​ការ​ខ្ចី​លុយ​ ដែល​បាន​កត់​ត្រា​ទុក​ទេ នោះ​ការ​សន្យា​ថា នឹង​បង់​លុយ​ទាន់​ពេល​វេលា គឺ​មិន​ទាន់​មាន​ភាព​គ្រប់​គ្រាន់ ចំពោះ​ធនាគារ​ឡើយ។ តាម​ធម្មតា អ្នក​ដែល​ចង់​ខ្ចី​លុយ​នោះ ក៏​បាន​ដាច់​ចិត្ត​ស្វែង​រក​នរណា​ម្នាក់ ដែល​មាន​ប្រវត្តិ​ល្អ នៅ​ក្នុង​ការ​សង​បំណុល ហើយ​ក៏​សុំ​គាត់​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ធានា។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ចុះ​ហត្ថ​លេខា​ជា​មួយ​គ្នា ដោយ​សន្យា​ចំពោះ​ធនាគារ​ថា ប្រាក់​កម្ចី​នឹង​ត្រូវ​បាន​សង​វិញ​គ្រប់​ចំនួន និង​ទាន់​ពេល​វេលា។ ពេល​នរណា​ម្នាក់​ធ្វើ​ការ​សន្យា​ចំពោះ​យើង ទោះ​នៅ​ក្នុង​ផ្នែក​ហិរញ្ញវត្ថុ ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង​ប្តី​ប្រពន្ធ ឬ​ដោយ​ហេតុ​ផល​អ្វី​ក៏​ដោយ យើង​រំពឹង​ចង់​ឲ្យ​ពួក​គេ​គោរព​ពាក្យ​សន្យា​នោះ។​ យ៉ាង​ណា​មិញ យើង​ក៏​ចង់​ឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់​រក្សា​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​របស់​ទ្រង់​ផង​ដែរ។ ពេល​ទ្រង់​សន្យា​លោក​អ័ប្រាហាំ​ថា ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​ពរ​គាត់ ហើយ​ប្រទាន​នូវ “កូន​ចៅ​ជា​ច្រើន” ដល់​គាត់​(ហេព្រើរ ៦:១៤ មើល​លោកុប្បត្តិ ២២:១៧) លោក​អ័ប្រាហំា​ក៏​បាន​ជឿ​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​របស់​ទ្រង់។ ក្នុង​នាម​ជា​ព្រះ​អាទិករ​នៃ​របស់​សព្វ​សារពើ គ្មាន​នរណា​ធំ​ប្រសើរ​ជាង​ទ្រង់​ឡើយ មាន​តែ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ទេ ដែល​អាច​ធានា ចំពោះ​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​របស់​ទ្រង់។ លោក​អ័ប្រាហាំ​ត្រូវ​រង់​ចាំ​កំណើត​របស់​កូន​ប្រុស​គាត់(ហេព្រើរ ៦:១៥)(ហើយ​ក៏​មិន​ដែល​បាន​ឃើញ​កូន​ចៅ​ទាំង​អស់របស់​គាត់​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា​ទេ) ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា​ ទ្រង់​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​ទ្រង់។ ពេល​ដែល​ទ្រង់​សន្យា​ថា នឹង​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង​ជា​និច្ច(១៣:៥) កាន់​យើង​ជាប់(យ៉ូហាន ១០:២៩) ហើយកម្សាន្ត​ចិត្ត​យើង(១កូរិនថូស…

Read article
ការឆ្លើយតប ចំពោះការរិះគន់

ខ្ញុំ​ធ្វើ​ការ​ជា​មួយ​ក្រុម​ការងារ ដែល​រៀប​ចំ​ពិធី​ប្រចំា​ឆ្នាំ​របស់​សហ​គមន៍។ យើង​បាន​ចំណាយ​ពេល​១១​ខែ ដើម្បី​រៀប​គម្រោង​លម្អឹត​ជា​ច្រើន ដើម្បី​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា ឲ្យ​មាន​ជោគ​ជ័យ នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រារព្ធ​ពិធី។ យើង​បាន​ជ្រើស​រើស​កាល​បរិច្ឆេទ​ និង​ទីកន្លែង​ដ៏​ល្អ។ យើង​កំណត់​តម្លៃ​សំបុត្រ​ចូល​រួម។ យើង​បាន​ជ្រើស​រើស​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង រាប់​ចាប់​ពី​អ្នក​លក់​អាហារ​ ដល់​អ្នក​បច្ចេក​ទេស​ផ្នែក​សម្លេង។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពិធី​កាន់​តែ​ជិត​ចូល​មក​ដល់ យើង​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប សំណួរ​របស់​សាធារណៈ​ជន ហើយ​ក៏​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ការណែនាំ។ ក្រោយ​មក យើង​ក៏​បាន​ប្រមូល​មតិ​របស់​អ្នក​ចូល​រួម។ មតិ​ខ្លះ​ល្អ។ មតិ​ខ្លះ​ទៀត មិន​ពិរោះ​ស្តាប់។ ក្រុម​ការងារ​របស់​យើង​បាន​ឮ​ថា​ អ្នក​ចូល​រួម​មាន​ចិត្ត​រំភើប​រីក​រាយ ហើយ​ក៏​បាន​ឮ​ពាក្យរអ៊ូ​រទាំ​ផង​ដែរ។ ការ​ឆ្លើយ​តប​អវិជ្ជ​មាន អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​បាក់​ទឹក​ចិត្ត ហើយ​ជួន​កាល ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ចង់​បោះ​បង់​ចោល​ការងារ​យើង។ យ៉ាង​ណា​មិញ លោក​នេហេមា ក៏​មាន​អ្នក​រិះ​គន់​ផង​ដែរ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​ដឹក​នាំ​ក្រុម​ការងារ សាង​សង់​កំផែង​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ឡើង​វិញ។ គេ​ពិត​ជា​បាន​សើច​ចម្អក​ឲ្យ​លោក​នេហេមា និង​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​ការ​ជា​មួយ​គាត់ ដោយ​និយាយ​ថា “បើ​គ្រាន់​តែ​មាន​ចចក​មួយ​ឡើង​ទៅ​លើ​កំផែង​ថ្ម ដែល​គេ​កំពុង​តែ​ធ្វើ​នោះ​ឲ្យ​រលំ​ទៅ​ហើយ”(នេហេមា ៤:៣)។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​រៀន​សូត្រ​អំពី​របៀប​ដែល​គាត់​ឆ្លើយ​តប ចំពោះ​អ្នក​រិះ​គន់ ខ្ញុំ​ក៏​ចេះ​ឆ្លើយ​តប ចំពោះ​អ្នក​រិះ​គន់​របស់​ខ្ញុំ។ គឺគាត់​បាន​ឆ្លើយ​តប​ ដោយ​ងាក​បែរ​ទៅ​រក​ព្រះ ដើម្បី​ទទួល​ជំនួយ​ពី​ទ្រង់ ជា​ជាង​មាន​អារម្មណ៍​ពិបាក​ចិត្ត ឬ​ខំ​តបត​ចំពោះ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​គេ។ គាត់​មិន​បាន​ឆ្លើយ​តប ដោយ​ត្រង់​ៗ​តែ​ម្តង​ទេ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ គាត់​បាន​ទូល​ដល់​ព្រះ​ថា គេកំពុង​តែ​ប្រព្រឹត្ត​មក​លើ​រាស្រ្ត​របស់​ទ្រង់ យ៉ាង​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ​(ខ.៤)។​…

Read article
គ្មាននរណាម្នាក់ចូលចិត្តខ្ញុំទេ

កាល​នៅ​ពី​ក្មេង ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ឯក​កោ ត្រូវ​គេ​បដិសេធន៍ ឬ​អាណឹត​ខ្លួន​ឯង ជួន​កាល​ ម្តាយ​ខ្ញុំ​បាន​ព្យាយាម​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ ដោយ​ច្រៀង​ចម្រៀង​ខ្លី​ដ៏​ពេញ​និយម​មួយ​បទ ដែល​គេ​ច្រៀង​ថា “គ្មាន​នរណា​ចូល​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ទេ គ្រប់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ស្អប់​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​គិត​ថា ខ្ញុំ​នឹង​ទៅ​ញាំ​ដង្កូវ​ហើយ”។ បន្ទាប់​ពី​ស្នាម​ញញឹម​បាន​លេច​ឡើង នៅ​លើ​ផ្ទៃ​មុខ​ដ៏ស្រពោន​របស់​ខ្ញុំ គាត់​ក៏​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​យល់ អំពី​ទំនាក់​ទំនង​ដ៏​ពិសេស​ជា​ច្រើន និង​មូល​ហេតុ​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ដឹង​គុណ ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ស្រាប់​ហើយ។ ក្រោយ​មក​ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អាន​បទ​គម្ពីរ​ដែល​ចែង​អំពី​ស្តេច​ដាវីឌ។ មាន​ពេល​មួយ ទ្រង់​មាន​អារម្មណ៍​ថា គ្មាន​នរណា​ម្នាក់ខ្វល់​ពី​ទ្រង់​ទេ បទ​ចម្រៀង​ខ្លី​នោះ ក៏​បាន​បន្លឺ​ឡើង​នៅ​ក្នុង​ត្រចៀក​ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ស្តេច​ដាវីឌ​មិន​បាន​មាន​បន្ទូល​ពន្លើស អំពី​ការ​ឈឺ​ចាប់​របស់​ទ្រង់​សោះ​ឡើយ។ ពេល​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ឯកកោ​ ដែល​កើត​មាន​ជា​ធម្មតា នៅ​ក្នុង​វ័យ​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ចាំ​ថា ស្តេច​ដាវីឌ​មាន​អារម្មណ៍​ឯកោ ដោយ​សារ​មូល​ហេតុ​ដ៏​ច្បាស់​លាស់។ ទ្រង់​បាន​និពន្ធ​អំពី​សេចក្តី​នេះ នៅ​ក្នុង​ទី​ងងឹត ក្នុង​ជម្រៅ​នៃ​រូង​ភ្នំ ជា​កន្លែង​ដែល​ទ្រង់​កំពុង​លាក់​ខ្លួន​ពី​ស្តេច​សូល ដែល​បាន​ដេញ​តាម​សម្លាប់​ទ្រង់(១សាំយ៉ូអែល ២២:១ ២៤:៣-១០)។ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ទទួល​ការ​ចាក់​ប្រេង​តាំង ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្តេច​របស់​សាសន៍​អ៊ីសា្រ​អែល បន្ទាប់​ពី​ស្តេច​សូល(១៦:១៣)។ ទ្រង់​ធ្លាប់​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ស្តេច​សូល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ ប៉ុន្តែ ក្រោយ​មក ទ្រង់​ក៏​បាន​រត់​គេច ពី​កន្លែង​មួយ ទៅ​កន្លែង​មួយ​ទៀត ដើម្បី​ឲ្យ​រួច​ពី​ការ​តាម​សម្លាប់។ ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​ដ៏​ឯក​កោ​នោះ ទ្រង់​ក៏​បាន​ស្រែក​រក​ព្រះ ដោយ​បន្លឺ​ឡើង​ថា…

Read article
ការផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈ

ស្រុក​កំណើត​របស់​ខ្ញុំ បាន​ជួប​ប្រទះ​រដូវ​រងា ដែល​មាន​សភាព​ធ្ងន់​ធ្ងរ​បំផុត ក្នុង​រយៈ​ពេល​៣០​ឆ្នាំ។ ខ្ញុំ​បាន​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​ម៉ោង នៅ​ក្នុង​ការ​ជោគ​ព្រឹល ដែល​ធ្លាក់​មិន​ចេះ​ឈប់ ជា​ហេតុ​ធ្វើ​ឲ្យ​សាច់​ដុំ​ខ្ញុំ​ឈឺ។ ពេល​នោះ​ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​ថា ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​ខ្ញុំ ដូច​ជា​គ្មាន​ផ្លែ​ផ្កា​អ្វី​សោះ បាន​ជា​ខ្ញុំ​បោះ​ជំហាន​ចូល​ក្នុង​ផ្ទះ​វិញ ទាំង​គោះ​ស្បែក​ជើងកវែង​ខ្លាំង​ៗ​។ ប៉ុន្តែ ពេល​ចូល​ទៅ​ដល់​ខាង​ក្នុង ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទទួល​ការ​ស្វាគមន៍​ពី​កម្តៅ​ភ្លើង​ក៏​កក់​ក្តៅ និង​ពី​កូន​ៗ​របស់​ខ្ញុំ ដែល​កំពុង​ជួប​ជុំ​គ្នា នៅ​ជុំវិញ​ភ្លើង​នោះ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​សម្លឹង​មើល​ទៅ​ក្រៅ​ផ្ទះ តាម​មាត់​បង្អួច​ផ្ទះ​ខ្ញុំ ទស្សនៈ​ដែល​ខ្ញុំ​មាន ចំពោះ​អាកាស​ធាតុ​ក៏​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទាំង​ស្រុង។ ខ្ញុំ​មិន​បាន​គិត​អំពី​ការ​ងារ ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​បន្ថែម​ទៀតឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ខ្ញុំ​បាន​គយ​គន់​សម្រស់​នៃ​មែក​ឈើ​ដែល​បាន​កក និង​មើល​ទៅ​ព្រឹល​ដែល​បាន​គ្រប​ដណ្តប់​ទេសភាព​រដូវរងា​ដែល​គ្មាន​ពណ៌។ ពេល​ខ្ញុំ​អាន​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក​៧៣ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ការ​ពិពណ៌​នា​របស់​លោក​អេសាភ ដែល​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ពី​ការ​និយាយអំពី​ការ​លំបាក ដែល​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ជាង​ខ្ញុំ ទៅ​រក​ការ​និយាយ​អំពី​ការ​ល្អ​វិញ។ នៅ​ដើម​ជំពូក គាត់​បាន​ពោល​ពាក្យ​ដំងូរ​អំពីដំណើរ​របស់​លោកិយ ដែល​ក្នុង​នោះ មនុស្ស​អាក្រក់​ហាក់​ដូច​ជា​បាន​ទទួល​រង្វាន់។ គាត់​មាន​ការ​សង្ស័យ អំពី​តម្លៃ​នៃ​ការ​រស់​នៅ ខុស​ពី​លោកិយ និង​ការ​រស់​នៅ​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​អ្នក​ដទៃ(ខ.១៣)។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ចូល​ក្នុង​ទីបរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ ទស្សនៈ​គាត់​ក៏​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ(ខ.១៦-១៧) ដោយ​គាត់​ចាំ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ជំនុះ​ជម្រះ​លោកិយ នឹង​ជម្រះ​បញ្ហា​របស់​លោកិយ យ៉ាង​ឥត​ខ្ចោះ ហើយ​ដែល​សំខាន់​ជាង​នោះ​ទៀត គឺ​គាត់​ដឹង​ថា ការ​នៅ​ជិត​ព្រះ គឺ​ជា​ការ​ដ៏គាប់​ប្រសើរ​ណាស់(ខ.២៨)។ ពេល​ដែល​យើង​មាន​ការ​ពិបាក​ចិត្ត…

Read article
មូលហេតុដែលត្រូវច្រៀង

កាល​ខ្ញុំ​មាន​អាយុ​១៣​ឆ្នំា សាលា​រៀន​របស់​ខ្ញុំ បាន​តម្រូវ​ឲ្យ​សិស្ស​រៀន​មុខ​វិជ្ជា​បួន ដែល​មាន​ការ​រុក​រក ដូច​ជា​សេដ្ឋ​កិច្ចក្នុង​ផ្ទះ សីល្បៈ ចម្រៀង​ជា​ក្រុម និង​ជាង​ឈើ។ នៅ​ថ្ងៃ​ដំបូង ដែល​ខ្ញុំ​រៀន​មុខ​វិជ្ជា​ចម្រៀង​ជា​ក្រុម គ្រូ​បង្រៀន​បាន​ឲ្យ​សិស្ស ទៅ​ច្រៀង​ជា​មួយ​ព្យាណូ​ម្តង​ម្នាក់​ៗ ដើម្បី​ស្តាប់​សម្លេង​ច្រៀង​របស់​ពួក​គេ ហើយ​ក៏​បាន​ដាក់​ពួក​គេ​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់ តាម​កំរិត​នៃ​សម្លេង​របស់​ពួក​គេ។ ​ដល់​វេណ​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ច្រៀង​ជា​មួយ​ព្យាណូ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ច្រៀង​តាម​ណោត ដែល​គាត់​បាន​លេង​ជា​ច្រើន​ដង ប៉ុន្តែ ក្រោយ​មក គាត់​មិន​បាន​នាំ​ខ្ញុំ​ចូល​ក្នុង​បន្ទប់​នោះ​ជា​មួយ​គេ​ទេ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ បន្ទាប់​ពីការ​ព្យាយាម​ជា​ច្រើន​លើក គាត់​ក៏​បាន​បញ្ជូន​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ទៅ​ការិយ៉ាល័យ​ប្រឹក្សា​យោបល​ ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​រៀន​មុខ​វិជ្ជា​ផ្សេង​វិញ។ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្ញុំ​មិន​គួរ​ច្រៀង​សោះ​ឡើយ ព្រោះ​សម្លេង​ខ្ញុំ​មិន​សម​នឹង​បទ​ចម្រៀង​ណា​មួយ​ទេ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បន្ត​មាន​គំនិត​ដូច​នេះ ជាង​១​ទសវត្សរ៍ ទាល់​តែ​ខ្ញុំ​បាន​អាន​បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ជំពូក ៩៨ ក្នុង​នាម​ជា​យុវ​ជន​ដ៏​ក្មេង​វ័យ​ម្នាក់។ អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើង​មួយ​នេះ បាន​ធ្វើ​ការ​អញ្ជើញ​ឲ្យ​យើង “ច្រៀង​ថ្វាយ​ព្រះ​អម្ចាស់”(ទំនុកដំកើង ៩៨:១)។ គាត់​មិន​បាន​ឲ្យ​យើង​ច្រៀង ដោយ​ផ្អែក​ទៅ​លើ​គុណ​ភាព​នៃ​សម្លេង​របស់​យើង​ឡើយ។ ព្រះ​ទ្រង់​អរ​សប្បាយ នឹង​ចម្រៀង​អរ​ព្រះ​គុណ និង​សរសើរ​ដំកើង​ទាំង​អស់ របស់​កូន​ទ្រង់​ម្នាក់​ៗ។ គាត់​បាន​អញ្ជើញ​យើង​ឲ្យ​ច្រៀង ​ដោយ​សារ​ព្រះ​ទ្រង់ “បាន​ធ្វើ​ការ​យ៉ាង​អស្ចារ្យ”(ខ.១)។ អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើង បាន​លើក​ឡើង អំពី​មូល​ហេតុ​ដ៏​អស្ចារ្យ​ពីរ ដែល​ត្រូវ​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ​ដោយ​អរ​សប្បាយ ដោយ​បទ​ចម្រៀង និង​អាកប្ប​កិរិយ៉ា​របស់​យើង។…

Read article
អ្វីដែលយើងចង់ឮ

ក្នុង​នាម​ជា​មនុស្ស យើង​ចេះ​តែ​ស្វែង​រក​ពត៌​មាន ដែល​ស្រប​នឹង​ទស្សនៈ​របស់​យើង។ អ្នក​ស្រាវ​ជ្រាវ​បាន​បង្ហាញ​ថា យើង​ច្រើន​តែ​ស្វែង​រក​ពត៌​មាន ដែល​គាំ​ទ្រ​គំនិត​របស់​យើង គឺស្វែង​រក​ជា​ញឹក​ញាប់​ទ្វេរ​ដង។ ពេល​ដែល​យើង​មាន​ការ​ប្តូរ​ផ្តាច់​ចំពោះ​គំនិត​របស់​យើង យើង​ច្រើន​តែ​មិន​ចង់​ឲ្យ​គំនិត​អ្នក​ដទៃ មក​ប្រឆាំង​នឹង​គំនិត​របស់​យើង​ឡើយ។ ការ​នេះ គឺ​មិន​ខុស​ពី​រឿង​ស្តេច​អ័ហាប់ ដែល​ដឹក​នាំ​ទឹក​ដី​អ៊ីស្រាអែល ពី​សម័យ​ដើម​ឡើយ។ ពេល​ទ្រង់ និង​ស្តេច​យ៉ូ សា​ផាត ដែល​ជា​ស្តេច​របស់​នគរ​យូដា ពិភាក្សា​គ្នា​ថា តើ​ពួក​គេ​គួរ​តែ​ទៅ​ធ្វើ​សង្រ្គាម​ទាស់​នឹង ​ក្រុង​រ៉ាម៉ូត-កាឡាត​ឬអត់ ស្តេច​អ័ហាប់​ក៏​បាន​ប្រមូល​ពួកហោរា​៤០០​នាក់ ដែល​ទ្រង់​បាន​ជ្រើស​រើស​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ដើម្បី​ឲ្យ​ថ្លែង​តែ​អ្វី ដែល​ទ្រង់​ចង់​ឮ ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់ និង​ស្តេច​យ៉ូសាផាត​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ព្រះ​ទ័យ។ ពួក​ហោរា​ទាំង​នោះ សុទ្ធ​តែ​ទូល​ថា “ទ្រង់​គួរ​តែ​លើក​ទ័ព​ទៅ​ច្បាំង ដ្បិត ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ប្រគល់​គេ​មក ក្នុង​កណ្តាប់​ព្រះហស្ត​នៃ​ព្រះករុណា​ហើយ”(២របាក្សត្រ ១៨:៥)។ តែ​យ៉ូសាផាត​សួរ​ថា នៅ​ទី​នេះ​តើ​គ្មាន​ហោរា​ណា​ម្នាក់​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា ល្មម​ឲ្យ​យើង​សួរ​ពី​គាត់​ដែរ​ទេ​ឬ​អី? ស្តេចអ័ហាប់ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប ដោយ​ស្ទាក់​ស្ទើរ  ព្រោះ​លោក​មីកាយ៉ា​ ដែល​ជា​ហោរា​របស់​ព្រះ “មិន​ដែល​ថ្លែង​ទំនាយ​ល្អ​ពី​ទ្រង់​សោះ គឺ​ចេះ​តែ​ទាយ​អាក្រក់​ពី​ទ្រង់​ប៉ុណ្ណោះ”(ខ.៧)។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ លោក​មីកាយ៉ា​ក៏​បាន​ទូល​ស្តេច​ទាំង​ពីរ​អង្គ​ថា ពួក​ទ្រង់​នឹង​មិន​ទទួល​បាន​ជ័យ​ជម្នះ​ឡើយ ហើយ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​នឹង​ខ្ចាត់​ខ្ចាយ នៅ​លើ​ភ្នំ(ខ.១៦)។ ពេល​ខ្ញុំ​អាន​រឿង​របស់​ពួក​គេ ខ្ញុំ​ក៏​ដឹង​ផង​ដែរ​ថា ខ្ញុំ​ក៏​ចេះ​តែ​ជៀស​វាង​យោបល​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ស្តាប់ ទោះ​យោបល​នោះប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ក៏​ដោយ។ ក្នុង​រឿង​របស់​ស្តេច​អ័ហាប់ លទ្ធ​ផល​នៃ​ការ​ស្តាប់​តាម “ពួក​ហៃ​អើៗ”ទាំង​៤០០​នាក់របស់​ទ្រង់…

Read article