2022

You are here:
មានអារម្មណ៍ថា ដូចធូលីដី

ដ្បិត​ទ្រង់​ស្គាល់​រាង​កាយ​របស់​យើង ក៏​នឹក​ចាំ​ថា យើង​គ្រាន់​តែ​ជា​ធូលី​ដី​ប៉ុណ្ណោះ។ ទំនុកដំកើង ១០៣:១៤ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ការ​ប្រជុំ​ការងារ​ប្រចាំ​សប្តាហ៍ លោកវ៉រិន(Warren) បាន​និយាយ​ថា គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា រូប​កាយ​គាត់​ដូច​ល្អង​ធូលី​ដី។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​ថា គាត់​កំពុង​តែ​និយាយ​សំដៅ​ទៅ​លើ​បញ្ហា​ប្រឈម​ផ្នែក​រូប​កាយ ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​ការ​មាន​វ័យ​ចាស់ និង​សុខភាព​មិន​ល្អ​ជា​ដើម។ លោក​វ៉រិន និង​ភរិយា​គាត់​មាន​អាយុ​ជិត​៧០​ឆ្នាំ​ហើយ ហើយ​នៅ​ឆ្នាំ​២០២០ គាត់​ត្រូវ​ជួប​វេជ្ជបណ្ឌិត គាត់​ត្រូវ​ពិភាក្សា​អំពី​ការ​វះកាត់ ហើយ​រៀប​ចំ​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន សម្រាប់​ព្យាបាល​សុខភាព​នៅ​ផ្ទះ។ ពួក​គេ​ដឹង​ថា ខ្លួន​កំពុង​តែ​មាន​វ័យ​ចាស់​ហើយ។ យើង​អាច​ដឹង​ថា ខ្លួន​យើង​មាន​ចំណុច​ខ្វះ​ខាត មិន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ និង​ទន់​ខ្សោយ ខាង​ផ្លូវ​កាយ ផ្លូវ​ប្រាជ្ញា ផ្លូវ​អារម្មណ៍ និង​ផ្លូវ​វិញ្ញាណ ទោះ​ជា​យើង​មិន​ទាន់​មាន​វ័យ​ចាស់​ក៏​ដោយ។ ព្រះយេស៊ូវ ដែល​ជា​ព្រះ​រាជ​បុត្រ​នៃ​ព្រះ បាន​បោះ​ជំហាន​ចូល​ក្នុង​លោកិយ​ដែល​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​អំពើ​បាប ហើយ​យក​ព្រះទ័យ​ទុក​ដាក់ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​សេចក្តី​កម្សោយ ក្នុង​លក្ខណៈ​ជា​មនុស្ស​(ទំនុកដំកើង ១០៣:១៣)។ ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏​បាន​សរសេរ​ផង​ដែរ​ថា “ដ្បិត​ទ្រង់​ស្គាល់​រាង​កាយ​របស់​យើង ក៏​នឹក​ចាំ​ថា យើង​គ្រាន់​តែ​ជា​ធូលី​ដី​ប៉ុណ្ណោះ”(ខ.១៤)។ ពាក្យ ធូលីដី បាន​នាំ​យើង​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​លោកុប្បត្តិ ដែល​បាន​ចែង​ថា “ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​យក​ធូលី​ដីមក​សូន​ធ្វើ​ជា​មនុស្ស ទ្រង់​ផ្លុំ​ខ្យល់​ដង្ហើម​ជីវិត​បញ្ចូល​ទៅ​ក្នុង​រន្ធ​ច្រមុះ នោះ​ក៏​ត្រឡប់​ជា​មាន​ព្រលឹង​រស់​ឡើង”(២:៧)។ តើ​អ្នក​មាន​អារម្មណ៍​ថា ដូច​ល្អង​ធូលី​ទេ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ?…

Read article
ការអ្វីដែលសំខាន់

ហេតុ​ដូច្នេះ ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​ដេញ​តាម​អស់​ទាំង​សេចក្តី ដែល​នាំ​ឲ្យ​មេត្រី​គ្នា និង​សេចក្តី​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ជួយ​ស្អាង​ចិត្ត​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​វិញ។ រ៉ូម ១៤:១៩ មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​រំឭក អំពី​ពេល​ដែល​បង​ប្អូន​រួម​ជំនឿ ជា​មិត្ត​រួម​ការងារ បាន​សួរ​នាង​ដោយ​ត្រង់​ៗ​ថា តើ​នាង​បាន​ចូល​រួម​ជា​មួយ​គណបក្ស​នយោបាយ​មួយ​ណា។ គោលបំណង​របស់​គាត់ នៅ​ក្នុង​ការ​សួរ​សំណួរ​នេះ ហាក់​ដូច​ជា​ដើម្បី​រក​មើល​ថា គាត់​អាច​យល់​ស្រប​នឹង​នាង នៅ​ត្រង់​បញ្ហា​ណា​ខ្លះ ដែល​កំពុង​មិន​ធ្វើឲ្យ​សហគមន៍​របស់​ពួក​គេ​បែក​បាក់​គ្នា។ នាង​ក៏​បាន​ព្យាយាម​ស្វែង​រក​ចំណុច ដែល​នាង​អាច​យល់​ស្រប​នឹង​គាត់​ផង​ដែរ រួច​នាង​គ្រាន់​តែ​ឆ្លើយ​តប​ថា “ដោយសារ​យើង​ជា​អ្នក​ជឿ​ដូចគ្នា ខ្ញុំ​គ្រាន់​តែ​ចង់​និយាយ​ផ្ដោត​ទៅ​លើ​ការ​រួប​រួម​របស់​យើង ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ​ប៉ុណ្ណោះ”។​ ពួកជំនុំ​ក៏​មាន​ការ​បាក់​បែក​គ្នា នៅ​សម័យ​សាវ័ក​ប៉ុល​ផង​ដែរ ដោយសារ​បញ្ហា​ផ្សេង​ៗ ដែល​មាន​ដូច​ជា ការ​ខ្វែង​គំនិត​គ្នា​អំពី​អាហារ ដែល​គួរ​បរិភោគ​ឬ​អត់ និង​អំពី​ថ្ងៃ​ណា​ជា​ថ្ងៃ​បរិសុទ្ធ។ បញ្ហា​ទាំង​នេះ បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​បែក​បាក់ ក្នុង​ចំណោម​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម។ ទោះ​ពួក​គេ​មាន​ការ​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​ទាំង​ស្រុង តាម​ទស្សនៈ​ខុស​ៗ​គ្នា​ក៏​ដោយ ក៏​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រំឭក​ពួក​គេ​ថា ពួក​គេ​សុទ្ធ​តែ​ត្រូវ​រស់​នៅ​ថ្វាយ​ព្រះ​យេស៊ូវ ដូច​គ្នា(រ៉ូម ១៤:៥-៩)។ គាត់​ក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​គេ ឲ្យ ធ្វើ​ការ​អ្វី​ដែល​នាំ​មាន​សេចក្តី​មេត្តា ហើយ​​ស្អាង​ចិត្ត​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​វិញ ជាជាង​ប្រកាន់​ទោស​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​(ខ.១៩)។ នៅ​សម័យ ដែល​ប្រទេស​ជាតិ ពួក​ជំនុំ និង​សហគមន៍​ជា​ច្រើន​មាន​ការ​បែក​បាក់​គ្នា ដោយសារ​បញ្ហា​តូច​ធំ យើង​អាច​ចង្អុល​បង្ហាញ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ឲ្យ​ងាក​ទៅ​រក​សេចក្តី​ពិត​នៃ​ការ​រួប​រួម ​ជា​ព្រះ​រាជ​កិច្ច ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​សម្រេច​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង​ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​រស់​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះអង្គ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រំឭក​យើង​ថា…

Read article
អរព្រះគុណព្រះ ក្នុងទិវាផែនដី

ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​យក​អ័ដាម​ទៅ​ដាក់​នៅ​ក្នុង​សួនច្បារ​អេដែន ឲ្យ​គាត់​ធ្វើ​ការ​ហើយ​ថែ​រក្សា។ លោកុប្បត្ដិ ២:១៥ ទិវា​ផែនដី​ជា​ព្រឹត្តិការណ៍​ប្រចាំ​ឆ្នាំ ដែល​គេ​តែង​តែ​ប្រារព្ធ​ធ្វើ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២២ មេសា។ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​នេះ មនុស្ស​ជាង​១​ពាន់​លាន នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ប្រហែល​២​រយ បាន​ចូល​រួម នៅ​ក្នុង​សកម្មភាព​អប់​រំ និង​ការ​បម្រើ​សហគមន៍។ ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ ទិវា​ផែន​ដី​បាន​ក្រើន​រំឭក អំពី​សារៈ​សំខាន់​នៃ​ការ​ថែរក្សា​ភព​ផែនដី​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​យើង។ ប៉ុន្តែ មនុស្ស​យើង​មាន​កាតព្វកិច្ច​ថែរក្សា​ការពារ​បរិស្ថាន មុន​ពេល​គេ​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​ទិវា​នេះ គឺ​ចាប់​តាំង​ពី​សម័យ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​មនុស្ស​ដំបូង ឲ្យ​រស់​នៅ​លើ​ផែន​ដី​នេះ។ ក្នុង​កណ្ឌ​លោកុប្បត្តិ យើង​ឃើញ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​ចក្រវាល​ទាំង​មូល ហើយ​ក៏​បាន​បង្កើត​ពិភព​លោក ធ្វើ​ជា​កន្លែង​សម្រាប់​មនុស្ស​រស់​នៅ។ ព្រះ​អង្គ​មិន​គ្រាន់​តែ​បាន​រចនា​កំពូល​ភ្នំ និង​វាល​ទំនាប​ឲ្យ​មាន​ភាព​ស្រស់​ស្អាត​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ក៏​បាន​បង្កើត​សួន​ច្បា​អេដែន ធ្វើ​ជា​កន្លែង​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត ដោយ​ប្រទាន​អាហារ ជម្រក និង​សម្រស់ សម្រាប់​មនុស្ស និង​សត្វ​ដែល​រស់​នៅ​ទីនោះ​ផង​ដែរ​(លោកុប្បត្តិ ២:៨-៩)។ បន្ទាប់​ពី​ព្រះអង្គ​បាន​បញ្ចូល​ខ្យល់​ដង្ហើម​ជីវិត ទៅ​ក្នុង​មនុស្ស ដែល​ជា​ស្នា​ព្រះហស្ត​សំខាន់​បំផុត ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ដាក់​ពួក​គេ​នៅ​ក្នុង​សួនច្បារ​នេះ(ខ.៨,២២) ហើយ​ក៏​បាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ នៅ​ក្នុង​ការ “ធ្វើការ និង​ថែរក្សា​សួន​ច្បារ​នេះ”(ខ.១៥)។ បន្ទាប់​ពី​លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា ត្រូវ​ព្រះ​ទ្រង់​បណ្តេញ​ចេញ​ពី​សួន​ច្បារ​នោះ ការ​ថែរក្សា​ស្នា​ព្រះហស្ត​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​បង្កើត មាន​ការ​ពិបាក​កាន់​តែ​ខ្លាំង(៣:១៧-១៩) តែ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ព្រះ​ទ្រង់​នៅ​តែ​ថែរក្សា​ភព​ផែនដី និង​មនុស្ស​សត្វ ដែល​រស់​នៅ​លើ​ភព​ផែនដី(ទំនុកដំកើង ៦៥:៩-១៣)…

Read article
ពិតជាមានជីវិតរស់មែន

ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ជូត​អស់​ទាំង​ទឹក​ភ្នែក ពី​ភ្នែក​គេ​ចេញ និង​គ្មាន​សេចក្តី​ស្លាប់ ឬ​សេចក្តី​សោក​សង្រេង ឬ​សេចក្តី​យំ​ទួញ ឬ​ទុក្ខ​លំបាក​ណា​ទៀត​ឡើយ។ វិវរណៈ ២១:៤ បន្ទាប់​ពី​ការ​ប្រារព្ធ​ពិធី​បុណ្យ​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​កន្លង​ផុត​ទៅ បាន​១​សប្តាហ៍ កូន​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ ឈ្មោះ វ៉ាយ(Wyatt) មាន​អាយុ​៥​ឆ្នំា បាន​ឮ​គេ​ជជែក​គ្នា​ជា​ញឹក​ញាប់ អំពី​ការ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​របស់​ព្រះ​អង្គ។ គាត់​តែង​តែ​សួរ​ខ្ញុំ អំពី​រឿង​នេះ​ជា​និច្ច ហើយ​តាម​ធម្មតា សំណួរ​គាត់​មាន​ការ​ពិបាក​ឆ្លើយ។ ថ្ងៃ​មួយ ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​បើក​ឡាន គាត់​កំពុង​អង្គុយ​នៅ​កៅ​អី​ក្រោយ​ខ្ញុំ ដោយ​បាន​ដាក់​ខ្សែក្រវាត់​សុវត្ថិភាព។ គាត់​ក៏​បាន​មើល​តាម​បង្អួច​ឡាន ដោយ​ការ​គិត​ដ៏​ស៊ី​ជម្រៅ។ គាត់​ក៏​បាន​និយាយ​មក​កាន់​ខ្ញុំ​ថា “ប៉ា” រួច​ក៏​ស្ងាត់​មាត់​ទៅ​វិញ ដោយ​ត្រៀម​សំណួរ​ដ៏​ពិបាក​មួយ រួច​សួរ​ខ្ញុំ​ថា “ពេល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ប្រោស​យើង​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ តើ​យើង​នឹងពិត​ជា មាន​ជីវិត​រស់​ឡើង​វិញ​មែន ឬ​រស់​ឡើង​វិញ តែ​ក្នុង​ចិត្ត?” នេះ​ជា​សំណួរ​ដែល​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មាន​ក្នុង​ចិត្ត ទោះ​យើង​ហ៊ាន​យក​វា​មក​និយាយ ឬ​អត់​ក៏​ដោយ។ តើ​ព្រះ​ទ្រង់​ពិត​ជា​នឹង​ប្រោស​យើង​ឲ្យ​ជា​មែន​ឬ? តើ​ព្រះ​អង្គ​ពិត​ជា​នឹង​ប្រោស​យើង​ឲ្យ​រួចពី​ស្លាប់​មែន​ឬ? តើ​ព្រះ​អង្គ​ពិត​ជា​នឹង​ធ្វើ​តាម​ព្រះបន្ទូល​សន្យា​ទំាង​អស់​ឬ? សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​ពិពណ៌នា អំពី “ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែន​ដី​ថ្មី”(វិវរណៈ ២១:១)។ ក្នុង​ទីក្រុង​ថ្មី​នោះ “ទ្រង់​នឹង​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង យើង​នឹង​ធ្វើ​ជា​រាស្ត្រ​របស់​ទ្រង់”(ខ.៣)។ ដោយសារ​ជ័យ​ជម្នះ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ នោះ​ព្រះ​អង្គ​បាន​សន្យា​ថា នឹង​ប្រទាន​ពេល​អនាគត​មួយ ដែល​នឹង​គ្មាន​ទឹក​ភ្នែក​ទៀត គ្មាន​ការ​អាក្រក់​អ្វី​ដែល​អាច​ទាស់​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ…

Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមិនខ្លាចការឈឺចាប់

បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ ចូរ​កាន់​តាម​បញ្ញត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ចុះ។ យ៉ូហាន ១៤:១៥ បន្ទាប់​ពី​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់​បាន​បញ្ចប់​មិត្ត​ភាព ដែល​យើង​មាន​ជា​មួយ​គ្នា​ប្រហែល​១​ទសវត្សរ៍ ដោយ​គ្មាន​ការ​បក​ស្រាយ​អ្វី​សោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​រក​ទម្លាប់​ចាស់​របស់​ខ្ញុំ​វិញ ដោយ​ជៀស​វាង​ភាព​ស្និទ្ធស្នាល​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ជម្នះ​ការ​ពិបាក​ចិត្ត ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដក​សៀវភៅ​ដែល​មាន​សន្លឹក​កណ្តាច​មួយ​ក្បាល ចេញ​ពី​ធ្នើរ​សៀវភៅ។ សៀវភៅ​នោះ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ទាំង​៤ ជា​ស្នាដៃ​និពន្ធ​របស់​លោក​ស៊ី អេស លូអ៊ីស(C. S. Lewis)។ លោក​លូអ៊ីស បាន​ធ្វើ​ការ​សង្កេត​ដ៏​មាន​អំណាច​មួយ អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ភាព​ងាយ​រង​គ្រោះ។ ក្នុង​សៀវភៅ​នោះ គាត់​បាន​លើក​ឡើង​ថា ពេល​ដែល​មនុស្ស​ម្នាក់​ហ៊ាន​ប្រថុយ​ស្រឡាញ់​នរណា​ម្នាក់ អ្នក​នោះ​កំពុង​ធ្វើ​ការ​វិនិយោគ ដែល​គ្មាន​សុវត្ថិភាព។  គាត់​ថា ការ​ស្រឡាញ់​អ្វី​ក៏​ដោយ នឹង​នាំ​ឲ្យ​ចិត្ត​របស់​អ្នក​ ត្រូវ​គេ​ច្របាច់ ហើយ​អាច​ខូច​ខ្ទេច។ ពាក្យ​ពេចន៍​របស់​គាត់​ក្នុង​សៀវភៅ​នោះ បាន​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​កាល​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​បង្ហាញ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ជា​លើក​ទី​៣ ដល់​ពួក​សាវ័ក​ បន្ទាប់​ពី​ព្រះ​អង្គ​បាន​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​(យ៉ូហាន ២១:១-១៤) បន្ទាប់​ពី​លោក​ពេត្រុស​បាន​បដិសេធ​ថា មិន​ស្គាល់​ព្រះ​អង្គ មិន​មែន​តែ​មួយ​ដង តែ​បី​ដង(១៨:១៥-២៧)។ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​នឹង​ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស​ថា “ស៊ីម៉ូន​កូន​យ៉ូណាស​អើយ តើ​អ្នក​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ​ជា​ជាង​របស់​ទាំង​នេះ​ឬ​អី?”(២១:១៥) បន្ទាប់​ពី​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ទទួល​រង​ការ​ក្បត់ និង​ការ​បដិសេធន៍​រួច​មក ព្រះ​អង្គ​បាន​មាន​បន្ទូល​ទៅ​កាន់​លោក​ពេត្រុស ដោយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់​ឲ្យ​ក្លាហាន មិន​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ឲ្យ​មាន​កម្លាំង មិន​​មាន​ភាព​កម្សោយ ឲ្យ​លះ​បង់​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន មិន​​អស់​សង្ឃឹម។…

Read article
ការជួបជុំថ្វាយបង្គំ របស់មនុស្សគ្រប់វ័យ

ត្រូវ​ឲ្យ​ប្រមូល​បណ្តាជន​ទាំង​ប្រុស​ទាំង​ស្រី និង​កូន​ក្មេង ហើយ​នឹង​ពួក​អ្នក​ដទៃ​ដែល​នៅ​អស់​ទាំង​ទី​ក្រុង​របស់​ឯង​មក។ ចោទិយកថា ៣១:១២ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ច្រៀង​សរសើរ​ព្រះ​ទាំង​អស់​គ្នា ក្នុង​កម្មវិធី​ថ្វាយ​បង្គំ ដែល​មាន​ការ​ចូល​រួម​ពី​មនុស្ស​នៅ​ជំនាន់​ផ្សេង​គ្នា មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​ពិសោធ​នឹង​ក្តី​អំណរ និង​សន្តិភាព​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត លើកលែង​តែ​ស្ត្រី​ជា​ម្តាយ​ដ៏​ហត់​នឿយ​ម្នាក់។ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​ពរ​លាក់​កូន​តូច​របស់​គាត់ ដែល​ហៀប​នឹង​យំ គាត់​ក៏​បាន​ព្យាយាម​កាន់​សៀវភៅ​ចម្រៀង​ឲ្យ​កូន​ម្នាក់​ទៀត​អាយុ៥​ឆ្នាំ ហើយ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ព្យាយាម​ឃាត់​កូន​ដែល​ទើប​ចេះ​ដើរ មិន​ឲ្យ​រត់​ទៅ​ឆ្ងាយ។ បន្ទាប់​មក បុរស​ម្នាក់​ដែល​មាន​វ័យ​ចំណាស់​ជាង ដែល​កំពុង​អង្គុយ​ពី​ក្រោយ​គាត់ ក៏បាន​សុំ​ជួយ​នាំ​កូន​ដែល​ចេះ​ដើរ​តេសតាស់​នោះ ដើរ​ក្នុង​ព្រះវិហារ ហើយ​ស្រ្តី​វ័យ​ក្មេង​ម្នាក់ ក៏​បាន​សុំ​ជួយ​កាន់​សៀវភៅ​ចម្រៀង​ឲ្យ​កូន​ច្បង​របស់​គាត់។ ក្នុង​រយៈ​ពេល​២​នាទី ស្ថានភាព​របស់​ស្រ្តី​ជា​ម្តាយ​នោះ​ក៏​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ដោយ​គាត់​អាច​ដក​ដង្ហើម​បាន​ស្រួល និង​បិទ​ភ្នែក ហើយ​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​ជា​មួយ​គេ​ដែរ។ ព្រះ​ទ្រង់​តែង​តែ​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​អង្គ ទាំង​ប្រុស​ស្រី ទាំង​ចាស់ ទាំង​ក្មេង ទាំង​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​អង្គ​យូរ​ហើយ និង​អ្នក​ជឿ​ថ្មី។ កាល​លោក​ម៉ូសេ​ឲ្យ​ពរ​ដល់​ពូជ​អំបូរ​ទាំង​ឡាយ របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល មុន​ពេល​ពួក​គេ​ចូល​ទឹកដី​សន្យា គាត់​បាន​ជំរុញ​ពួកគេ​ទាំង​អស់​គ្នា ឲ្យ​ជួប​ជុំ​គ្នា “ទាំង​ប្រុស​ទាំង​ស្រី និង​កូន​ក្មេង ហើយ​នឹង​សាសន៍​ដទៃ ដែល​កំពុង​ស្នាក់​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​របស់​ពួកគេ” ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​អាច “ស្តាប់ ហើយ​រៀន​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ” ហើយ​ធ្វើ​តាម​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​អង្គ​(ចោទិយកថា ៣១:១២)។ កាល​ណា​យើង​អាច​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​អង្គ​ទាំង​អស់​គ្នា ជា​មួយ​មនុស្ស​គ្រប់​វ័យ គឺ​មាន​ន័យ​ថា យើង​កំពុង​តែ​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ដល់​ព្រះ​អង្គ។…

Read article
ធ្វើជាទីបន្ទាល់ល្អនៅកន្លែងធ្វើការ

​បើ​អ្នក​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ ហើយ​ទ្រាំ​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​ទុក្ខ​ដោយ​អត់​ទ្រាំ​វិញ នោះ​ទើប​ជា​ការ​ដែល​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​មែន។ ១ពេត្រុស ២:២០ អ្នក​គ្រប់​គ្រង​នៅ​កន្លែង​ធ្វើការ​របស់​អេវេលីន(Evelyn) បាន​សួរ​នាង​ថា “តើ​នាង​នៅ​តែ​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត ដោយសារ​ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​ក្រុម​ការងារ​របស់​នាង មាន​បន្ទប់​ធ្វើ​ការ​តូច​ជាង​មុន​មែន​ទេ?” នាង​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ដោយ​ទឹក​មុខ​មាំ​ថា “អត់​ទេ”។ នាង​កាន់​តែ​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត ពេល​ដែល​គាត់​ហាក់​ដូច​ជា​ចង់​យក​រឿង​នេះ​មក​និយាយ​ទៀត។ នាង​បាន​ព្យាយាម​ជួយ​ក្រុម​ហ៊ុន​របស់​នាង ដោយ​ស្វែង​រក​វិធី​នាំ​ក្រុម​ផ្សេង​ទៀត​ឲ្យ​ចូល​រួម តែ​ទីកន្លែង​តូច​ជាង​មុន ធ្វើ​ឲ្យ​នាង​ស្ទើរ​តែ​មិន​អាច​ធ្វើ​ការ​នេះ​បាន។​ អេវេលីន​ខំ​ទប់​ទឹក​ភ្នែក តែ​នាង​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ថា នឹង​ធ្វើ​អ្វី​ក៏ដោយ ដែល​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ឲ្យ​នាង​ធ្វើ។ នាង​ប្រហែល​មិន​អាច​នាំ​មក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ដែល​នាង​សង្ឃឹម​ថា នឹង​កើត​មាន​នោះ​ទេ តែ​នាង​នៅ​តែ​អាច​ធ្វើ​ការងារ​របស់​នាង អស់​ពី​សមត្ថភាព។ ក្នុង​កណ្ឌគម្ពីរ​សំបុត្រ​ទី​១​របស់​សាវ័ក​ពេត្រុស គាត់​បាន​ជំរុញ​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​១ ឲ្យ​ចុះ​ចូល​នឹង “គ្រប់​ទាំង​ច្បាប់ របស់​មនុស្ស​លោក”(១ពេត្រុស ២:១៣)។ ការ​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​នូវ​ភាព​ត្រឹម​ត្រូវ ក្នុង​ស្ថានភាព​ដ៏​ពិបាក​នៃ​ការងារ មិនមែន​ជា​ការ​ងាយ​នោះ​ទេ។ ប៉ុន្តែ លោក​ពេត្រុស​បាន​ប្រាប់​យើង អំពី​ហេតុផល ដែល​យើង​ត្រូវ​បន្ត​ធ្វើ​ការ​ល្អ យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា ចូរ “ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ទៀង​ត្រង់ នៅ​ក្នុង​ពួក​សាសន៍​ដទៃ ដើម្បី​នៅ​កន្លែង​ណា ដែល​គេ​និយាយ​ដើម ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា ទុក​ដូច​ជា​មនុស្ស​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់ នោះ​ឲ្យ​គេ​បាន​សរសើរ​ដល់​ព្រះ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​ទ្រង់​យាង​មកប្រោស ដោយ​គេ​ឃើញ​ការ​ល្អ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ”(ខ.១២)។ ម្យ៉ាង​ទៀត ការ​នេះ​ជួយ​យើង​ឲ្យ​រស់​នៅ​ជា​គំរូ​នៃ​ការ​កោត​ខ្លាច​ព្រះ សម្រាប់​អ្នក​ជឿ​ដទៃ​ទៀត…

Read article
ព្រឹត្តិការណ៍ដែលផ្លាស់ប្តូរអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង

ព្រះគ្រីស្ទ​ទ្រង់​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ​ជា​ពិត ជា​ផល​ដំបូង​ពី​ពួក​អ្នក​ដែល​បាន​ដេក​លក់​ទៅ​ហើយ។ ១កូរិនថូស ១៥:២០ លោក​យ៉ារ៉ូស្លាវ ផេលីកាន(Jaroslav Pelikan) ជា​សាស្រ្តា​ចារ្យ​នៅ​សកលវិទ្យាល័យ​យេល អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ ហើយ​គេ​បាន​ចាត់​ទុក​គាត់ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​និពន្ធ​ឈាន​មុន ក្នុង​ជំនាន់​របស់​គាត់ ក្នុង​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ។ គាត់​ក៏​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី ដោយសារ​អាជីព​ក្នុង​វិស័យ​អប់រំ អស់​ពេល​ជា​យូរ។ គាត់​បាន​បោះពុម្ភ​សៀវភៅ​ជាង ៣០​មុខ ហើយ​ក៏​បាន​ទទួល​ពាន​រង្វាន់​សម្រាប់​ការ​និពន្ធ​សៀវភៅ​ច្រើន​មុខ។ ទោះជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ សិស្ស​របស់​គាត់​ម្នាក់​បាន​រំឭក អំពី​ពាក្យ​សំខាន់​បំផុត​របស់​គាត់ ដែល​មាន​ប្រសាសន៍ មុន​ពេល​​គាត់​លាចាក​លោក នៅ​លើ​គ្រែ​ថា “បើ​ព្រះគ្រីស្ទ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ នោះ​អ្វី​ៗ​ផ្សេង​ទៀត​មិន​សំខាន់​ទេ ហើយ​បើ​ព្រះគ្រីស្ទ​មិន​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ នោះ​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ក៏​មិន​សំខាន់​ដែរ”។ ពាក្យ​សម្តី​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ដែល​ចែង​ថា “​បើ​ព្រះគ្រីស្ទ​មិន​បាន​រស់​ឡើង​វិញ នោះ​ដំណឹង​ដែល​យើង​ខ្ញុំ​ផ្សាយ​នេះ ជា​ការ​ឥត​ប្រយោជន៍​ទទេ ហើយ​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ក៏​ឥត​អំពើ​ដែរ”(១កូរិនថូស ១៥:១៤)។ សាវ័ក​ប៉ុល​ហ៊ាន​និយាយ​ដូច​នេះ ព្រោះ​គាត់​ដឹង​ថា ការ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ មិនមែន​ជា​ការ​អស្ចារ្យ ដែល​កើត​ឡើង សម្រាប់​តែ​មួយ​ពេល​នោះ​ទេ តែ​ជា​ព្រឹត្តិការណ៍​ដ៏​ជោគជ័យ​បំផុត នៃ​ព្រះ​រាជកិច្ច​ប្រោស​លោះ​របស់​ព្រះ ក្នុង​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​មនុស្ស​ជាតិ។ ព្រះ​បន្ទូល​ដែល​សន្យា អំពី​ការ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ មិន​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​ធានា​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​នឹង​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​ប៉ុណ្ណោះ​ឡើយ តែ​ក៏​ជា​ការ​បញ្ជាក់​ថា អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​ស្លាប់ និង​ប្រេះ​បែក (ជីវិត…

Read article
លើសពីការរំពឹងគិតរបស់មនុស្ស

ឯ​ពួក​អ្នក​ដែល​ស្គាល់​ទ្រង់ និង​ពួក​ស្រីៗ ដែល​តាម​ទ្រង់​មក​ពី​ស្រុក​កាលីឡេ គេ​ក៏​ឈរ​មើល​ពី​ចំងាយ។ លូកា ២៣:៤៩ “ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ឲ្យ​រឿង​នេះ​ទៅ​ជា​បែប​នេះ​ទេ”។ នេះ​ជា​ពាក្យ​ទំនួញ​របស់​បុរស​ម្នាក់ ដែល​កំពុង​សរសើរ​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ ដែល​បាន​ស្លាប់​ទំាង​វ័យ​ក្មេង។ ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​ទំនួញ​ដ៏​សោក​សៅ​ចេញ​ពី​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស នៅ​គ្រប់​សម័យ​កាល។ សេចក្តី​ស្លាប់​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ស្លុត​ចិត្ត និង​មាន​ស្នាម​សម្លាក​ជាប់​ក្នុង​ចិត្ត។ យើង​ស្រេក​ឃ្លាន​ចង់​ឲ្យ​រឿង​កន្លង​ហួស​ទៅ​ហើយ ដែល​មិន​អាច​កែ​ប្រែ​បាន វិល​ត្រឡប់​មក​ចាប់​ផ្តើម​ជា​ថ្មី ដើម្បី​កែ​ប្រែ​វា។ បន្ទាប់​ពី​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​សុគត អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះ​អង្គ​មួយ​ចំនួន ក៏​មាន​អារម្មណ៍​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ។ ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​បាន​និយាយ​លម្អិត​ថែម​ទៀត អំពី​ពេល​ដ៏​តក់​ស្លុត​នោះ​ឡើយ តែ​ព្រះគម្ពីរ​ពិត​ជា​បាន​កត់​ទុក​នូវ​សកម្មភាព​របស់​មិត្ត​សំឡាញ់ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះអង្គ​ពីរ​បី​នាក់ ។ លោក​យ៉ូសែប ដែល​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​សាសនា​ម្នាក់ ដែល​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ដោយ​សម្ងាត់(មើល​យ៉ូហាន ១៩:៣៨) ស្រាប់​តែ​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន ក្នុង​ការ​ទៅ​សុំ​ការអនុញ្ញាត​លោក​ពីឡាត់ ឲ្យ​គាត់​យក​ព្រះ​សព​ព្រះយេស៊ូវ​ទៅ​បញ្ចុះ​(លូកា ២៣:៥២)។ សូម​យើង​ចំណាយ​ពេល​មួយ​ភ្លែត ដើម្បី​គិត​អំពី​ការ​លំបាក នៅ​ក្នុង​ការ​ដោះ​ព្រះ​សព​ព្រះ​អង្គ​ចេញ​ពី​ឈើ​ឆ្កាង ហើយ​រៀប​ចំ​ព្រះ​សព​ព្រះ​អង្គ ដើម្បី​បញ្ចុះ(ខ.៥៣)។ សូម​យើង​ពិចារណា​ផង​ដែរ អំពី​ភាព​ប្តូរ​ផ្តាច់ និង​ភាព​ក្លាហាន​របស់​ស្រ្តី​មួយ​ចំនួន ដែល​បាន​តាម​ពី​ក្រោយ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រប់​ជំហាន រហូត​ដល់​ផ្នូរ​ព្រះ​អង្គ(ខ.៥៥)។ គឺ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​នៃ​សេចក្តី​ស្លាប់ ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​មិន​ចេះ​សាបសូន្យ! ពួក​សិស្ស​ទាំង​នោះ​មិន​បាន​នឹក​ស្មាន​ថា ព្រះ​អង្គ​នឹង​មាន​ព្រះ​ជន្ម​ឡើង​វិញ​នោះ​ទេ។ ពួក​គេ​កំពុង​មាន​ចិត្ត​សង្រេង។ “រួច​គេ​វិល​ទៅ​វិញ រៀប​គ្រឿង​ក្រអូប និង​ប្រេង​អប់ តែ​គេ​ឈប់​នៅ​ថ្ងៃ​ឈប់​សំរាក តាម​បញ្ញត្ត​សិន”(ខ.៥៦)។ ពួក​គេ​មិន​បាន​ដឹង​ទេ​ថា…

Read article
ឈើឆ្កាងនៃសេចក្តីសុខសាន្តរបស់ព្រះអង្គ

គេ​ចាប់​អ្នក​ស្រុក​គីរេន​ម្នាក់ ឈ្មោះ​ស៊ីម៉ូន ជា​ឪពុក​អ័លេក្សានត្រុស និង​រូភូស ដែល​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ចុះ​មក​ពី​ចំការ បង្ខំ​ឲ្យ​គាត់​លី​ឈើ​ឆ្កាង​ទ្រង់។ ម៉ាកុស ១៥:២១ កែវ​ភ្នែក​ដ៏​ស្រងូត​ស្រងាត់​បាន​មើល​ចេញ ពី​ផ្ទាំង​គំនូរ ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា លោកស៊ីម៉ូន ជា​អ្នក​ស្រុក​គីរេន ជា​ស្នាដៃ​សីល្បៈ​របស់​លោក អឺកបឺត ម៉ូឌ័រមែន(Egbert Modderman) ដែល​ជា​វិចិត្រករ​ហូឡង់។ ភ្នែក​របស់​លោក​ស៊ីម៉ូន បាន​បង្ហាញ​នូវ​បន្ទុក​ដ៏​ធ្ងន់ ខាង​ផ្លូវ​កាយ និង​ផ្លូវ​អារម្មណ៍ ដោយសារ​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​របស់​គាត់។ តាម​រឿង​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ម៉ាកុស ជំពូក​១៥ យើង​ឃើញ​ថា លោក​ស៊ីម៉ូន​ត្រូវ​គេ​ទាញ​ចេញ​ពី​ក្នុង​ហ្វូង​មនុស្ស​ដែល​កំពុង​ឈរ​មើល​ព្រះ​យេស៊ូវ ហើយ​ត្រូវ​គេ​បង្ខំ​ឲ្យ​លី​ឈើ​ឆ្កាង​ព្រះ​យេស៊ូវ។ បទ​គម្ពីរ​ម៉ាកុស​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា លោក​ស៊ីម៉ូន ជា​អ្នក​ស្រុក​គីរេន ជា​ទីក្រុង​ធំ​មួយ នៅ​តំបន់​អាហ្វ្រិក​ខាង​ជើង ដែល​មាន​ប្រជាជន​យូដា​ជា​ច្រើន​រស់​នៅ ក្នុង​សម័យ​ព្រះ​យេស៊ូវ។ លោក​ស៊ីម៉ូន​ទំនង​ជា​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម ដើម្បី​ប្រារព្ធ​បុណ្យ​រំលង។ នៅ​ទីនោះ គាត់​បាន​ប្រទះ​ឃើញ​ការ​កាត់​ទោស​ប្រហារ​ជីវិត​ដ៏​អយុត្តិធម៌ តែ​គាត់​អាច​ធ្វើ​នូវ​កិច្ចការ​ដ៏​តូច តែ​មាន​ន័យ​យ៉ាង​ខ្លាំង សម្រាប់​ព្រះ​យេស៊ូវ(ម៉ាកុស ១៥:២១)។ នៅ​ក្នុង​ខគម្ពីរ​មុន​ៗ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដំណឹង​ល្អ​ម៉ាកុស ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ទៅ​កាន់​សិស្ស​ព្រះអង្គ​ថា “អ្នក​ណា​ដែល​ចង់​មក​តាម​ខ្ញុំ ត្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​លះ​កាត់​ចិត្ត​ខ្លួន​ឯង​ចោល ទាំង​ផ្ទុក​ឈើ​ឆ្កាង​ខ្លួន​មក​តាម​ខ្ញុំ​ចុះ”(៨:៣៤)។  នៅ​តាម​ផ្លូវ​ទៅ​កាន់​ភ្នំ​កាល់កូថា ឬ​ភ្នំ​រលាក្បាល លោក​ស៊ីម៉ូន​ក៏​បាន​លី​ឈើ​ឆ្កាង​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​បង្គាប់​សិស្ស​ព្រះ​អង្គ​ តែ​ក្នុង​ន័យ​ធៀប។…

Read article