July 2022

You are here:
សេរីភាពពិតប្រាកដ

  កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ស្វែង​រក​តែ​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ឡើយ ត្រូវ​រក​ដល់​អ្នក​ដទៃ​វិញ។ ១កូរិនថូស ១០:២៤ កាល​មេលលីង(Meiling) កំពុង​អាន​សៀវភៅ​នៅ​លើ​រថភ្លើង គាត់​បាន​ជក់​ចិត្ត​នឹង​ការ​គូស​ចំណាំ​ពី​លើ​បន្ទាត់​អក្សរ និង​ការ​សរសេរ​នៅ​លើ​គែម​ទំព័រ​សៀវភៅ​អាន​នោះ។ តែ​​ពេល​ដែល​គាត់​បានឃើញ​​ស្ត្រី​ដែល​អង្គុយ​នៅ​ក្បែរ​គាត់​ស្តី​ឲ្យ​កូន នោះ​គាត់​ក៏​ឈប់​គូស​ចំណាំ​នៅ​លើ​សៀវភៅ​ទៀត។ ស្ត្រី​ជា​ម្តាយ​នោះ​កំពុង​តែ​ស្តី​ប្រដៅ​កូន​តូច​ ដែល​កំពុង​គូស​ក្រវេមក្រវាម ពី​លើ​សៀវភៅ​ដែល​បាន​ខ្ចី​ពី​បណ្ណាល័យ។ មេលលីង​ក៏​បាន​ប្រញាប់​ដាក់​ប៊ិច​ចុះ ដោយ​មិន​ចង់​ឲ្យ​ក្មេង​តូច​នោះ​បន្ត​ធ្វើ​តាម​គាត់ ដោយ​ការ​យល់​ច្រឡំ ហើយ​មិន​ស្តាប់​តាម​ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ​របស់​ម្តាយ​ខ្លួន​ទៀត​ឡើយ។ គាត់​ដឹង​ថា ក្មេង​តូច​នោះ​មិន​យល់​អំពី​ភាព​ខុស​គ្នា រវាង​ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខូច​សៀវភៅ​ខ្ចី​ពី​បណ្ណាគារ និង​ការ​គូស​ចំណាំ​ពី​លើ​សៀវភៅ​អាន ដែល​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​គាត់​នោះ​ឡើយ។ សកម្មភាព​របស់​មេលលីង​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ១កូរិនថូស ១០:២៣-២៤ ដែល​ចែង​ថា “មាន​ច្បាប់​ធ្វើ​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់ តែ​គ្រប់​ទាំង​ការ​គ្មាន​ប្រយោជន៍​ទេ មាន​ច្បាប់​ធ្វើ​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់ តែ​គ្រប់​ទាំង​ការ​មិន​ស្អាង​ចិត្ត​ឡើង​ទេ កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ស្វែង​រក​តែ​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ឡើយ ត្រូវ​រក​ដល់​អ្នក​ដទៃ​វិញ”។ អ្នក​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ ក្នុង​ពួក​ជំនុំ​ដ៏​ក្មេង​វ័យ នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស បាន​យល់​ឃើញ​ថា ពួកគេ​អាច​ប្រើ​សេរីភាព​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ ជា​ឱកាស​ស្វែង​រក​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន។ តែ​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ពួក​គេ​ថា ពួកគេ​គួរ​តែ​គិត​ថា សេរីភាព​នោះ គឺ​ជា​ឱកាស​ដើម្បី​ស្អាង និង​ស្វែង​រក​ប្រយោជន៍​អ្នក​ដទៃ។ សេរីភាព​ពិត​ប្រាកដ គឺ​មិនមែន​ជា​ការ​មាន​សិទ្ធិ​ធ្វើ​អ្វី​តាម​ចិត្ត​នោះ​ទេ តែ​សម្រាប់​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ពួក​គេ​គួរ​ធ្វើ ថ្វាយ​ដល់​ព្រះ។​ កាល​ណា​យើង​ប្រើ​សេរីភាព​របស់​យើង ដើម្បី​ស្អាង​អ្នក​ដទៃ​ឡើង ជា​ជាង​បម្រើ​ប្រយោជន៍​ខ្លួន​ឯង នោះ​មាន​ន័យថា យើង​កំពុង​តែ​ដើរ​តាម​គំរូ​ព្រះ​យេស៊ូវ។​—Poh…

Read article
ជួយទំនុកបម្រុងអ្នកដទៃ

  ចូរ​សំរេច​តាម​សេចក្តី​យុត្តិធម៌​ដ៏​ពិត ហើយ​សំដែង​សេចក្តី​សប្បុរស និង​សេចក្តី​អាណិត​មេត្តា​ដល់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ចុះ។ សាការី ៧:៩ លោក​ចូស(Jose) ជា​គ្រូ​បង្រៀន​អាយុ​៧៧​ឆ្នាំ ដែល​បាន​យក​ឡាន​របស់​ខ្លួន ធ្វើ​ជា​ផ្ទះ អស់​៨​ឆ្នាំ។ រៀង​រាល់​ពេល​យប់ បុរស​ចំណាស់​រូប​នេះ​តែងតែ​ពិនិត្យ​មើល​អាគុយ​របស់​រថយន្ត​ហ្វ៊ត​ឆ្នាំ១៩៩៧ របស់​ខ្លួន យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​ប្រើ​កុំព្យូទ័រ​ ធ្វើ​កិច្ចការ​សាលា​នៅ​ពេល​ល្ងាច។ គាត់​មិន​បាន​ប្រើ​ប្រាក់​ដែល​គាត់​រក​បាន ដើម្បី​បង់​ថ្លៃ​ផ្ទះ​ជួល​នោះ​ឡើយ តែ​បាន​ផ្ញើ​ប្រាក់​ទាំង​នោះ​ទៅ​ក្រុម​គ្រួសារ​ជា​ច្រើន នៅ​ប្រទេស​ម៊ិចស៊ីកូ ដែល​ត្រូវ​ការ​លុយ​ទាំង​នោះ​ខ្លាំង​ជាង​គាត់។ រៀង​រាល់​ពេល​ព្រឹក​ព្រលឹម អតីត​សិស្ស​របស់​គាត់ តែង​តែ​ឃើញ​គាត់​រើ​កកាយ​របស់​របរ​នៅ​ក្នុង​គូទ​ឡាន​របស់​គាត់។ បុរស​នោះ​ក៏​អាណិត​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ធ្វើ​អ្វី​ម្យ៉ាង​សម្រាប់​គាត់។ បុរស​នោះ​ក៏​បាន​ធ្វើ​កម្មវិធី​រៃអង្គាស​ប្រាក់​សម្រាប់​គាត់ ហើយ​មួយ​សប្តាហ៍​ក្រោយ​មក ក៏​បាន​យក​មូល​ទាន​ប័ត្រ​មួយ​សន្លឹក មក​ជូន​គាត់ ដើម្បី​ជួយ​គាត់​បង់​ថ្លៃ​កន្លែង​ស្នាក់​នៅ។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ប្រាប់​យើង​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ឲ្យ​ជួយ​ទំនុក​បម្រុង​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក តែ​ជួន​កាល យើង​មិន​ងាយ​ឈប់​ផ្ដោត​ទៅ​លើ​ការ​ខ្វះ​ខាត​របស់​យើង​ឡើយ។ ហោរា​សាការី​បាន​ស្តី​បន្ទោស​ឲ្យ​ជាតិ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល ដោយសារ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ ឬ​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ពួកគេ​គិត​តែ​ពី​ស៊ី​ផឹក​សប្បាយ(សាការី ៧:៦)។ ពួកគេ​បាន​ភ្លេច​ប្រយោជន៍​រួម ដោយ​មិន​អើពើ​ចំពោះ​ការ​ខ្វះ​ខាត​របស់​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន។ លោក​សាការី​ក៏​បាន​ថ្លែង​អំពី​សេចក្តី​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​យ៉ាង​ច្បាស់​លាស់​ថា ពួកគេ​ត្រូវ​តែ “​សំរេច​តាម​សេចក្តី​យុត្តិធម៌​ដ៏​ពិត ហើយ​សំដែង​សេចក្តី​សប្បុរស និង​សេចក្តី​អាណិត​មេត្តា​ដល់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ចុះ កុំ​ឲ្យ​សង្កត់សង្កិន​ស្រី​មេម៉ាយ ពួក​កំព្រា ពួក​អ្នក​ស្នាក់​នៅ ឬ​មនុស្ស​ទ័លក្រ​ឡើយ”(ខ.៩-១០)។ យើង​ងាយ​នឹង​ផ្ដោត​ទៅ​លើ​តម្រូវ​ការ​ខ្លួន​ឯង​ខ្លាំង​ពេក តែ​ព្រះ​នៃ​សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់​ត្រាស់​ហៅ​យើង…

Read article
ក្រុមក្នុងក្តីស្រមៃ

  នោះ​យើង​ដែល​មាន​គ្នា​ច្រើន ក៏​ជា​រូបកាយ​តែ​មួយ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​ជា​អវយវៈ​ដល់​គ្នា​នឹង​គ្នា​បែប​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ រ៉ូម ១២:៥ មេលែនី​(Melanie) និង​ត្រេវើរ(Trevor) បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​មួយ​គ្នា តាម​ផ្លូវ​នៅ​លើ​ភ្នំ បាន​ចម្ងាយ​ជា​ច្រើន​គីឡូម៉ែត្រ។ តែ​មិត្ត​ភក្តិ​ទាំង​ពីរ​នាក់​នេះ ត្រូវ​ពឹង​ផ្អែក​​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ក្នុង​ដំណើរ​កម្សាន្ត​នេះ។  មេលែនី​មាន​ជំងឺ​ឆ្អឹង​ខ្នង​ពី​កំណើត ដូចនេះ ត្រូវ​ជិះ​លើ​រទេះរុញ ដើម្បី​ផ្លាស់​ទី។ ត្រេវើ​វិញ​បាន​ពិការ​ភ្នែក ដោយសារ​ជំងឺ​ក្លូកូម៉ា។ អ្នក​ទាំង​ពីរ​ដឹង​ថា ខ្លួន​អាច​បំពេញ​ភាព​ខ្វះ​ខាត​ឲ្យ​គ្នា​យ៉ាង​ឥត​ខ្ចោះ ដើម្បី​អរសប្បាយ​នឹង​ដំណើរ​កម្សាន្ត ក្នុង​តំបន់​ព្រៃ​ភ្នំ នៅ​រដ្ឋ​ខូឡូរ៉ាដូ។ ពួកគេ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ផ្លូវ​ទាំង​នោះ ដោយ​ត្រេវើរ​អៀវ​មេលែនី ដើរ​ទៅ​មុខ ហើយ​នាង​ក៏​បាន​ប្រាប់​ទិសដៅ​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ទៅ។ អ្នក​ទាំង​ពីរ​ក៏​បាន​ពិពណ៌នា​ថា ពួក​គេ​ជា​ក្រុម​ក្នុង​ក្តី​ស្រមៃ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រៀប​រាប់​ថា អ្នក​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ គឺ​ជា​រូបកាយ​របស់​ព្រះ​អង្គ ជា​ក្រុម​មួយ​ប្រភេទ ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្រមៃ​ចង់​បាន។ គាត់​បាន​ជំរុញ​ពួកជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម ឲ្យ​ប្រើ​អំណោយ​ទាន​ដែល​ពួក​គេ​ម្នាក់​ៗ​មាន ដើម្បី​ប្រយោជន៍​រួម។ ដែល​រូបកាយ​យើង​មាន​អវយវៈ​ច្រើន​យ៉ាង​ណា នោះ​យើង​ម្នាក់​ៗ​ដែល​មាន​តួនាទី​ផ្សេង​គ្នា រួម​គ្នា​ជា​រូបកាយ​ខាង​វិញ្ញាណ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ហើយ​អំណោយ​ទាន​យើង​គឺ​សម្រាប់​បម្រើ​ប្រយោជន៍​រួម ក្នុង​ពួក​ជំនុំ(រ៉ូម ១២:៥)។ ទោះ​យើង​មាន​អំណោយ​ទាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត ចែក​ទាន បង្រៀន ក៏​មាន​អំណោយ​ទាន​ខាង​វិញ្ញាណ​ផ្សេង​ទៀត​ក្តី សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​ប្រើ​អំណោយ​ទាន​ទាំង​នោះ ដោយ​អំណរ(ខ.៥-៨)។ មេលែនី និង​ត្រេវើរ​មិន​បាន​ផ្ដោត​ទៅ​លើ​ចំណុច​ខ្វះខាត​របស់​ខ្លួន​នោះ​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​បាន​អួត…

Read article
អាហារនៃសេចក្តីស្រឡាញ់

  រួច​ទ្រង់​ក៏​យក​នំបុ័ង​មក​អរ​ព្រះគុណ ហើយ​កាច់​ប្រទាន​ទៅ​គេ។ លូកា ២២:១៩ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​បាន​ចូល​រួម​កម្មវិធី​ខួប​កំណើត​ ដែល​គ្រួសារ​មួយ​បាន​រៀប​ចំ​ឡើង ដោយ​ធ្វើការ​តុប​តែង​ផ្ទះ​តាម​របៀប​ដែល​ម្ចាស់​ខួប​កំណើត​ចូល​ចិត្ត ហើយ​ក៏​បាន​វេច​ខ្ចប់​អំណោយ និង​ជា​ពិសេស​រៀប​ចំ​អាហារ​ដែល​គាត់​ចូល​ចិត្ត​ផង​ដែរ។ ក្មេង​ស្រី​ដែល​ជា​ម្ចាស់​ខួប​កំណើត ចូល​ចិត្ត​ញាំ​សាច់គោ និង​បន្លែ​សាឡាត់ ហើយ​និង​នំ​ខេក​មាន​ដាក់​ស្ករ​សូកូឡា​ពណ៌​សរ និង​ផ្លែ​រ៉ាសបឺរី​ពី​លើ ដូចនេះ​អ្នក​រៀប​ចំ​កម្មវិធី​ក៏​បាន​អាំង​សាច់គោ លាយ​សាឡាត់​ជា​មួយ​បន្លែ​ចម្រុះ ហើយ​ក៏​បាន​កុម្ម៉ង់​ទិញ​នំខេក ដែល​គាត់​ចូល​ចិត្ត​នោះ។ ការ​រៀប​ចំ​អាហារ​ដែល​គាត់​ចូល​ចិត្ត​នោះ គឺ​ដើម្បី​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដល់​ម្ចាស់​ខួប​កំណើត។ ព្រះគម្ពីរ​ប៊ីប​មាន​ខគម្ពីរ​ជា​ច្រើន​ដែល​និយាយ​អំពី​ពិធី​ជប់​លៀង និង​ពិធី​បុណ្យ​ផ្សេង​ៗ ដែល​មាន​ការ​បរិភោគ​អាហារ ដើម្បី​សរសើរ​ដំកើង​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះ។ ពិធី​បរិភោគ​អាហារ ជា​ផ្នែក​មួយ​របស់​ប្រព័ន្ធ​នៃ​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ ដោយ​ការ​ថ្វាយ​យញ្ញ​បូជា ដែល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​បាន​អនុវត្ត(មើល​ជនគណនា ២៨:១១-៣១) ដែល​មាន​ដូច​ជា​បុណ្យ​រំលង បុណ្យ​អាទិត្យ​ទី​៧ និង​ថ្ងៃ​ដើម​ខែ​ជា​ដើម​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ប្រចាំខែ​។ ហើយ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ២៣:៥ ព្រះ​ទ្រង់​រៀប​តុ ដែល​មាន​អាហារ និង​ពែង​ដែល​ហៀរហូរ​ទៅ​ដោយ​សេចក្តី​មេត្តា និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​អង្គ។ ការ​អនុវត្តន៍​នូវ​ការ​ញាំ​នំប៉័ង ជា​មួយ​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ ដែល​មាន​ន័យ​បំផុត គឺ​នៅ​ពេល​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​កាច់​នំប៉័ង និង​យក​ស្រាទំពាំងបាយជូរ​មួយ​កែវ​មក ក្នុង​ពិធី​លៀង​ព្រះ​អម្ចាស់ ជា​តំណាង​ឲ្យ​អំណោយ​នៃ​ការ​សុគត​របស់​ព្រះអង្គ​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ដើម្បី​សង្គ្រោះ​យើង។ បន្ទាប់​មក ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​បង្គាប់​យើង ឲ្យ “ធ្វើ​ពិធី​នេះ ដើម្បី​រំឭក​អំពី​ព្រះ​អង្គ”(លូកា ២២:១៩)។ ពេល​ណា​អ្នក​ចូល​រួម​ពិធី​បរិភោគ​អាហារ​ណា​មួយ សូម​ចំណាយ​ពេល​មួយ​ភ្លែត…

Read article
រង់ចាំព្រះ ក្នុងពេលប្រញាប់ប្រញាល់

  ចូរ​រង់ចាំ​ព្រះយេហូវ៉ា​ចុះ ចូរ​មាន​កំឡាំង ហើយ​ឲ្យ​ចិត្ត​ក្លាហាន​ឡើង អើ គួរ​រង់ចាំ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទៅ។ ទំនុកដំកើង ២៧:១៤ “តើ​យើង​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ នៅ​ពេល​ទំនេរ?” សំណួរ​នេះ​ជា​ខ្លឹមសារ​នៃ​អត្ថបទ ដែល​បោះពុម្ព​ផ្សាយ​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៣០ ដោយ​អ្នក​ជំនាញ​ផ្នែក​សេដ្ឋកិច្ច ឈ្មោះ ចន មេយណាត ខេន(John Maynard Keynes)។ ក្នុង​អត្ថបទ​នោះ លោក​ខេន បាន​លើក​ឡើង​ថា នៅ​ក្នុង​រយៈ​ពេល​១រយ​ឆ្នំា​ទៀត ភាព​រីក​ចម្រើន​នៃ​បច្ចេកវិទ្យា និង​សេដ្ឋកិច្ច នឹង​នំា​មនុស្ស​ជាតិ ទៅ​ដល់​ចំណុច​មួយ ដែល​យើង​នឹង​ធ្វើ​ការ​តែ​១ថ្ងៃ ៣​ម៉ោង និង​១៤ម៉ោង ក្នុង​១​សប្តាហ៍​ប៉ុណ្ណោះ។ អត្ថបទ​ដ៏​ល្បីល្បាញ​នេះ​បាន​បោះពុម្ព​ផ្សាយ ជាង​៩០​ឆ្នាំ​ហើយ តែ​បច្ចេកវិទ្យា​មិន​បាន​ជួយ​ឲ្យ​យើង​មាន​ពេល​កម្សាន្ត​កាន់​តែ​ច្រើន​នោះ​ឡើយ តែ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ យើង​កាន់​តែ​មាន​ការ​រវល់​កាន់​តែ​ខ្លាំង។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន ខិត​ខំ​ធ្វើ​ការ​រក​ស៊ី​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ ស្ទើរ​តែ​រក​ពេល​ទំនេរ​មិន​បាន ហើយ​កិច្ចការ​ដែល​យើង​ធ្វើ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ដូច​ជា​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ និង​បរិភោគ​អាហារ​ ​ចំណាយ​ពេល​តិច​ជាង​មុន ដូចនេះ យើង​ពេញ​ដោយ​ភាព​ប្រញាប់​ប្រញាល់។ ទាក់​ទង​នឹង​បញ្ហា​នេះ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​បង្ហាញ​យើង អំពី​របៀប​រស់​នៅ ដោយ​ភាព​នឹងនរ ក្នុង​ភាព​ប្រញាប់​ប្រញាល់​នៃ​ជីវិត។ កាល​ស្តេច​ដាវីឌ​កំពុង​រត់​គេច​ពី​ស្តេច​សូល(ដែល​តាម​សម្លាប់​ទ្រង់) ទ្រង់​បាន​ទូល​សួរ​ស្តេច​នគរ​ម៉ូអាប់​ថា “សូម​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ឪពុក​ម្តាយ​របស់​ទូលបង្គំ​មក​នៅ​អាស្រ័យ​នឹង​ទ្រង់​ផង ដរាប​ដល់​ទូលបង្គំ​បាន​ដឹង​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ដល់​ទូលបង្គំ​ជា​យ៉ាង​ណា”(១សាំយ៉ូអែល ២២:៣)។…

Read article
អ្នកអាចធ្វើបាន!

  នោះ​ក៏​ត្រឡប់​ទៅ​ឯ​លីស្ត្រា អ៊ីកូនាម និង​អាន់ទីយ៉ូក​វិញ ព្រម​ទាំង​ចំរើន​កំឡាំង​ដល់​ពួក​សិស្ស ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​រឹងប៉ឹង​ឡើង ហើយ​ទូន្មាន​ឲ្យ​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ​ក្នុង​សេចក្តី​ជំនឿ។ កិច្ចការ​១៤:២១-២២ ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​មាន​សារៈសំខាន់​ដូច​ខ្យល់​អុកស៊ីហ្សែន​អញ្ចឹង​ដែរ។ យើង​មិន​អាច​រស់​នៅ ដោយ​គ្មាន​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​បាន​ឡើយ។ នេះ​ជា​រឿង​ពិត ដែល​បាន​កើត​ឡើង ក្នុង​ជីវិត​កុមារា អាយុ​៩​ឆ្នាំ ឈ្មោះ ចេមស៍ សាវិច(James Savage) ដែល​បាន​ហែល​ទឹក​បាន​ចម្ងាយ​ជាង​៣​គីឡូម៉ែត្រ ពី​ឆ្នេរ​ទីក្រុង​សាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីសស្កូ ទៅ​កោះ​អាល់កាត្រាស ហើយ​ហែល​ត្រឡប់​មក​វិញ ដោយ​បំបែក​ឯកត្តកម្ម សម្រាប់​អ្នក​ហែល​វ័យ​ទឹក​ក្មេង​បំផុត ដែល​អាច​សម្រេច​​នូវ​ជោគជ័យ​នេះ​បាន។  ប៉ុន្តែ ពេល​គាត់​ហែល​ទឹក​បាន​៣០​នាទី ចេមស៍​ចង់​ឈប់​ពាក់​កណ្តាល​ទី ដោយសារ​ទឹក​សមុទ្រ​ត្រជាក់​ពេក ហើយ​ក៏​មាន​រលក​ច្រើន​ផង។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ អ្នក​អុំទូក​ជា​ច្រើន​បាន​ស្រែក​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់​ថា “ឯង​អាច​ធ្វើ​បាន!” ពាក្យ​សម្ដី​នេះ​បាន​ផ្តល់​កម្លាំង​ចិត្ត ឲ្យ​គាត់​អាច​ទៅ​ដល់​គោលដៅ ដោយ​ជោគ​ជ័យ។ ពេល​ដែល​អ្នក​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ចង់​បោះបង់​ចោល​សេចក្តី​ជំនឿ ដោយសារ​ទុក្ខ​លំបាក ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ទឹក​សមុទ្រ​ដ៏​ត្រជាក់ មាន​រលក​ច្រើន សាវ័ក​ប៉ុល និង​លោក​បាណាបាស​ក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​គេ​ឲ្យ​បន្ត​ដំណើរ​ទៅ​មុខ​ទៀត។ បន្ទាប់​ពី​ពួកគេ​បាន​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​ឌើបេ ពួក​គេ​ក៏​បាន “​ត្រឡប់​ទៅ​ឯ​លីស្ត្រា អ៊ីកូនាម និង​អាន់ទីយ៉ូក​វិញ ព្រម​ទាំង​ចំរើន​កំឡាំង​ដល់​ពួក​សិស្ស ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​រឹងប៉ឹង​ឡើង ហើយ​ទូន្មាន​ឲ្យ​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ​ក្នុង​សេចក្តី​ជំនឿ”(កិច្ចការ ១៤:២១-២២)។ ពួកគេ​បាន​ជួយ​អ្នក​ជឿ​នៅ​ទីនោះ ឲ្យ​បន្ត​ឈរ​មាំ​មួន ក្នុង​ជំនឿ​លើ​ព្រះ​យេស៊ូវ។ ទុក្ខ​លំបាក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ជំនឿ​ពួក​គេ​ចុះ​ខ្សោយ…

Read article
ប្រាជ្ញា និងការយល់ដឹង ក្នុងព្រះបន្ទូល

  ដ្បិត​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ប្រទាន​ឲ្យ​មាន​ប្រាជ្ញា ឯ​ដំរិះ​នឹង​យោបល់ នោះ​ចេញ​ពី​ព្រះឱស្ឋ​របស់​ទ្រង់​មក។ សុភាសិត ២:៦ នៅ​ឆ្នំា ១៣៧៣ កាល ជូលៀន(Julian) ជា​អ្នក​ក្រុង​ន័រវិច មាន​អាយុ​៣០​ឆ្នាំ នាង​បាន​ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ​ជា​ទម្ងន់ ស្ទើរ​​បាត់​បង់​ជីវិត។ ពេល​ដែល​គ្រូគង្វាល​របស់​នាង​អធិស្ឋាន​ជា​មួយ​នាង ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ចិត្ត​នាង។ បន្ទាប់​ពី​នាង​បាន​ជា​សះ​ស្បើយ​ពី​ជម្ងឺ ដោយ​ការ​អស្ចារ្យ នាង​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន និង​សិក្សា​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ​យ៉ាង​ខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយ​ក៏​បាន​ជញ្ជឹង​គិត​ព្រះបន្ទូល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បើក​បង្ហាញ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ។ គាត់​ក៏​បាន​ធ្វើ​ការ​សន្និដ្ឋាន​ថា “ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើការ​ក្នុង​ជីវិត​នាង ដោយសារ​ព្រះអង្គ​ស្រឡាញ់​នាង” ជា​ពិសេស ការ​លះបង់​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ គឺ​ជា​ការ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ខ្ពស់​បំផុត​របស់​ព្រះ។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​ឮ​ល្បី អំពី​ការ​អស្ចារ្យ​ដែល​ជូលៀន​បាន​ទទួល​ក្នុង​ជីវិត​នាង តែ​អ្វី​ដែល​គេ​ច្រើន​តែ​មើល​រំលង​នោះ គឺ​ពេល​វេលា​ដែល​នាង​បាន​ចំណាយ និង​ភាព​ឧស្សាហ៍​ព្យាយាម​របស់​នាង ក្នុងការ​​អនុវត្តន៍​តាម​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បើក​សម្ដែង ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ។ នាង​បាន​ព្យាយាម​ស្វែង​យល់ និង​អនុវត្ត​តាម​ព្រះបន្ទូល​ព្រះ ដោយ​ទូល​សូម​ប្រាជ្ញា និង​ជំនួយ​ពី​ព្រះ​អង្គ។​ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បើក​បង្ហាញ​ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់​ដល់​រាស្រ្ត​ព្រះ​អង្គ ដោយ​ព្រះ​គុណ​ព្រះអង្គ តាម​រយៈ​ព្រះបន្ទូល​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ។ យើង​អាច​ស្វែង​រក​ប្រាជ្ញា និង​ជំនួយ ក្នុង​ការ​សិក្សា​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ​អង្គ។ គឺ​ប្រាជ្ញា​ដែល​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​បង្រៀន​បុត្រា​ទ្រង់ ឲ្យ​ស្វែង​រក ដោយ​ប្រុង​ត្រចៀក​ស្តាប់​តាម​ប្រាជ្ញា ហើយ​ផ្ចង់​ចិត្ត​ឲ្យ​បាន​យោបល់ (សុភាសិត ២:២) ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ស្គាល់​ព្រះ​អង្គ(ខ.៥)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សន្យា​ថា នឹង​ប្រទាន​យើង​នូវ​ប្រាជ្ញា និង​ការ​យល់​ដឹង​ព្រះបន្ទូល​ព្រះ​អង្គ។ កាលណា​យើង​លូតលាស់​កាន់​តែ​ស៊ី​ជម្រៅ…

Read article
គ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់ធំជាងនេះ

  គ្មាន​អ្នក​ណា​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ធំ​ជាង​នេះ គឺ​ដែល​អ្នក​ណា​នឹង​ប្តូរ​ជីវិត ជំនួស​ពួក​សំឡាញ់​របស់​ខ្លួន​នោះ​ទេ។ យ៉ូហាន ១៥:១៣ កាល​ពី​ឆ្នាំ២០១៩ ពិធី​រំឭក​ខួប​ទី​៧៥ នៃ​ថ្ងៃ​រំដោះ ឌី ដេយ បាន​បង្ហាញ​ការ​គោរព​ដល់​កង​ទ័ព​សម្ព័ន្ធមិត្ត ជាង១៥៦០០០នាក់ ដែល​បាន​ចូល​រួម នៅ​ក្នុង​ការ​វាយ​សម្រុក​ដ៏​ធំ​បំផុត ក្នុង​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ តាម​ផ្លូវ​ទឹក​ដើម្បី​រំដោះ​តំបន់​អឺរ៉ុប​ខាង​លិច ពី​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់។ ក្នុង​ការអធិស្ឋាន​តាម​ការ​ផ្សាយ​របស់​វិទ្យុ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៦ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៤៤ លោក​ប្រធានាធិបតី រូសេវែល(Roosevelt) បាន​ទូល​សូម​ព្រះ​ទ្រង់​ការពារ​ពួក​គេ ហើយ​អធិស្ឋាន​ថា “ពួក​គេ​ប្រយុទ្ធ មិន​មែន​ដោយ​ការ​លោភ​ចង់​បាន​ទឹក​ដី​ប្រទេស​ដទៃ តែ​ប្រយុទ្ធ​ដើម្បី​បញ្ចប់​ការ​ឈ្លាន​ពាន ដើម្បី​រំដោះ​ទឹក​ដី”។ ពេល​ខ្ញុំ​គិត​អំពី​ការ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​គ្រោះ​ថ្នាក់ ដើម្បី​ប្រឆាំង​ការ​អាក្រក់ និង​រំដោះ​ប្រជាជន​ដែល​គេ​សង្កត់​សង្កិន  ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ចាំ អំពី​ព្រះបន្ទូល​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​បាន​ចែង​ទុក​ថា “គ្មាន​អ្នក​ណា​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ធំ​ជាង​នេះ គឺ​ដែល​អ្នក​ណា​នឹង​ប្តូរ​ជីវិត ជំនួស​ពួក​សំឡាញ់​របស់​ខ្លួន​នោះ​ទេ”(យ៉ូហាន ១៥:១៣)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ដូច​នេះ កាល​ទ្រង់​កំពុង​បង្រៀន​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះអង្គ ឲ្យ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ តែ​ព្រះអង្គ​ចង់​ឲ្យ​ពួកគេ​យល់​អំពី​ការ​លះ​បង់ និង​ជម្រៅ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ប្រភេទ​នេះ គឺ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​បង្ហាញ​ចេញ​មក ដោយ​ការ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​លះ​បង់​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង ដើម្បី​អ្នក​ដទៃ។ ការ​ត្រាស់​ហៅ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ ដោយ​ការ​លះ​បង់ គឺ​ជា​មូលដ្ឋាន​គ្រឹះ​នៃ​ការ​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​អង្គ ឲ្យ​យើង “ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក”(ខ.១៧)។…

Read article
ព្រះអង្គជ្រាបអំពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ

  អ្នក​នោះ​នឹង​វៃ​រហ័ស​ចំពោះ​សេចក្តី​កោតខ្លាច​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ហើយ​នឹង​ជំនុំជំរះ មិន​មែន​តាម​ភ្នែក​មើល​ឃើញ ឬ​សំរេច​សេចក្តី​តាម​ត្រចៀក​ស្តាប់​ឮ​នោះ​ឡើយ។ អេសាយ ១១:៣ បន្ទាប់​ពី​អ្នក​ទិញ​ឥវ៉ាន់ នៅ​ហាង​លក់​ទំនិញ បាន​បង់​លុយ​ទិញ​ឥវ៉ាន់​ហើយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ចូល​ទៅ​កន្លែង​គិត​លុយ ដើម្បី​ស្គែន​ឥវ៉ាន់​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ទិញ។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​មិន​នឹក​ស្មាន​សោះ​ថា មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន​មក​បញ្ចេញ​កំហឹង​ដាក់​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ដឹង​សោះ​ថា គាត់​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​បង់​លុយ​មុន​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស ហើយ​ក៏​បាន​និយាយ​សុំទោស​គាត់ ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ។ តែ​គាត់​នៅ​តែ​មិន​អត់​ឱន​ឲ្យ​ខ្ញុំ ហើយ​ស្តី​ឲ្យ​ខ្ញុំ ដោយ​គ្មាន​ត្រា​ប្រណី។ តើ​អ្នក​ធ្លាប់​បាន​ធ្វើ​ខុស អ្នក​បាន​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស ហើយ​ក៏​បាន​ព្យាយាម​សុំ​ទោស​គេ តែ​គេ​បដិសេធ​មិន​ព្រម​ទទួល​ការ​សុំទោស​របស់​អ្នក​ទេ? យើង​មិន​មាន​អារម្មណ៍​ល្អ​ទេ ពេល​ដែល​គេ​យល់​ច្រឡំ ឬ​វិនិច្ឆ័យ​យើង​ខុស ហើយ​បើ​ទំនាក់​ទំនង​ដែល​យើង​មាន​ជា​មួយ​គាត់ កាន់​តែ​ជិត​ស្និទ្ធ​ប៉ុណ្ណោះ យើង​ក៏​កាន់​តែ​ឈឺ​ចាប់​ប៉ុណ្ណោះ​ដែរ។​ ពេល​នោះ យើង​ពិត​ជា​ចង់​ឲ្យ​គាត់​យល់​ពី​ជម្រៅ​ចិត្ត​យើង​ណាស់។ បទ​គម្ពីរ​អេសាយ ១១:១-៥ បាន​ចែង​អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រើស​តាំង អ្នក​ដឹក​នាំ​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា ឬ​ការ​វិនិច្ឆ័យ​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ។ គឺ​ដូច​ដែល​ហោរា​អេសាយ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា អ្នក​ដឹក​នាំ​នោះ “នឹង​ជំនុំជំរះ មិន​មែន​តាម​ភ្នែក​មើល​ឃើញ ឬ​សំរេច​សេចក្តី​តាម​ត្រចៀក​ស្តាប់​ឮ​នោះ​ឡើយ គឺ​នឹង​ជំនុំជំរះ​ពួក​ទាល់ក្រ ដោយ​សេចក្តី​សុចរិត ហើយ​សំរេច​ក្តី​ឲ្យ​មនុស្ស​រាបសា​នៅ​ផែនដី ដោយ​សេចក្តី​ទៀង​ត្រង់”(ខ.៣-៤)។ បទ​ទំនាយ​នេះ​បាន​សម្រេច ក្នុង​ព្រះ​ជន្ម និង​ព្រះរាជ​កិច្ច​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ។ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​មនុស្ស​មាន​បាប និង​មាន​ភាព​កម្សោយ យើង​មិន​តែង​តែ​ធ្វើ​ការវិនិច្ឆ័យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ​ជា​និច្ច​ឡើយ…

Read article
អាចនៅមានជីវិតរស់ និងចម្រើនឡើង

  ដែល​រូបកាយ​ទាំង​មូល​បាន​ផ្គុំ ហើយ​ភ្ជាប់​គ្នា​មក​អំពី​ទ្រង់ ដោយសារ​គ្រប់​ទាំង​សន្លាក់​ដែល​ផ្គត់ផ្គង់​ឲ្យ តាម​ខ្នាត​ការងារ​របស់​អវយវៈ​នីមួយ​ៗ នោះ​រូបកាយ​បាន​បង្កើន​ឡើង ដើម្បី​នឹង​ស្អាង​ខ្លួន ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ អេភេសូរ ៤:១៦ ខ្សែ​ភាព​យន្ត​គំនូរ​ជីវចល​មួយ បាន​និយាយ​អំពី​គ្រួសារ​មួយ ដែល​កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​រូង​ភ្នំ។ គ្រួសារ​មួយ​នោះ​ជឿ​ថា “មាន​វិធី​តែ​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ជួយ​ពួកគេ​ឲ្យ​អាច​នៅ​មាន​ជីវិត​រស់​បាន គឺ​ត្រូវ​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​ដ៏​តូច​របស់​ពួក​គេ​នៅ​ជុំ​គ្នា”។ ពួក​គេ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ចំពោះ​ពិភព​លោក និង​អ្នក​ដទៃ ហេតុ​នេះ​ហើយ​ នៅ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​កំពុង​ស្វែង​រក​កន្លែង​ដែល​មាន​សុវត្ថិភាព​សម្រាប់​រស់​នៅ ពួក​គេ​មាន​ពេញ​ដោយ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច បន្ទាប់​ពី​រក​ឃើញ​ថា ក្នុង​តំបន់​ដែល​ពូក​គេ​បាន​ជ្រើស​រើស​មាន​គ្រួសារ​មួយ ដែល​ពួក​គេ​មិន​ស្គាល់ កំពុង​រស់​នៅ​ទីនោះ​ស្រាប់​ហើយ។ តែ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ពួកគេ​ក៏​បាន​រៀន​ទទួល​យក​ភាព​ខុសគ្នា​ដែល​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន​មាន ហើយ​ទទួល​យក​ជំនួយ​ពី​ពួក​គេ ហើយក៏​អាច​រស់​រាន​ទាំង​អស់​គ្នា។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្លួន​មាន​ចិត្ត​រីក​រាយ​ចំពោះ​គ្រួសារ​នោះ ហើយ​ពួក​គេ​ពិត​ជា​ត្រូវ​ការ​អ្នក​ដទៃ ដើម្បី​ឲ្យ​ការ​រស់​នៅ​មាន​ភាព​ពេញ​លេញ។​ ការ​ទំនាក់​ទំនង​អាច​ជា​ការ​ប្រថុយ​ប្រថាន ព្រោះ​មនុស្ស​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ឈឺ​ចាប់ ឬ​រង​គ្រោះ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ដាក់​រាស្ត្រ​ព្រះ​អង្គ​ឲ្យ​នៅ​រួម​គ្នា ក្នុង​រូប​កាយ​តែ​មួយ ដែល​ជា​ពួក​ជំនុំ។ ក្នុង​ការ​ប្រកប​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ យើង​មាន​ការ​ចម្រើន​ឡើង មាន​ភាព​ពេញ​វ័យ​ខាង​វិញ្ញាណ​(អេភេសូរ ៤:១៣)។ យើង​ត្រូវ​រៀន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ​អង្គ ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​យើង ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​សុភាព ហើយ​ស្លូតបូត​គ្រប់​ជំពូក​ទាំង​អត់ធ្មត់ ហើយ​ទ្រាំ​ទ្រ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដោយ​ស្រឡាញ់ (ខ.២)។ យើង​ជួយ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដោយ​ស្អាង​គ្នា​ឡើង ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់(ខ.១៦)។…

Read article