adamholz

You are here:
ការរត់ប្រណាំងខាងវិញ្ញាណ

ហើយ​អស់អ្នក​ដែល​តយុទ្ធ​គ្នា គេ​ខំអត់​សង្កត់ចិត្ត​គ្រប់ជំពូក គឺ​ធ្វើ​ដូច្នោះ ដើម្បីឲ្យ​បានតែ​ភួង​ជ័យ​ដែល​ត្រូវ​ពុករលួយ តែ​យើង​រាល់គ្នា​វិញ គឺ​ឲ្យបាន​មកុដ១ ដែល​មិន​ចេះ​ពុករលួយ​ឡើយ។ ១កូរិនថូស ៩:២៥ អាជីព​របស់​កីឡាករ​បាល់ទាត់​ជម្រើសជាតិ​អាមេរិក មាន​រយៈ​តែ៣ឆ្នាំ​កន្លះ​ជាមធ្យម ជា​រយៈពេល​ដ៏​ខ្លី នេះ​បើ​យោង​តាម​វិប​សាយ statista.com។ តែ​ក្រោយមក លោក​ថម ប្រេ​ឌី(Tom Brady) ដែល​ជា​ខ្សែប្រយុទ្ធ​ក៏បាន​នាំឲ្យមាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ។ កាលពី​ឆ្នាំ២០២១ គាត់​បាន​ចាប់ផ្តើម​រដូវ​កាល​នៃ​ការប្រកួត​ជា​លើក​ទី២២របស់​គាត់ ពេល​គាត់​មាន​អាយុ៤៤ឆ្នាំ។ តើ​គាត់​អាច​ធ្វើ​ដូចនេះ​បាន ដោយ​របៀបណា? របប​អាហារ​ដ៏​ម៉ឺងម៉ាត់ និង​ការហាត់ប្រាណ​ជាប្រចាំ ប្រហែលជា​បាន​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​នៅតែ​អាច​មាន​សមត្ថភាព​ប្រកួត​បាន​យូរ​ជាង​កីឡាករ​ដទៃ។ ចិញ្ចៀន​ទាំង៧​ដែល​លោក​ប្រេ​ឌី​បាន​ទទួល​ជា​ពានរង្វាន់ បាន​នាំឲ្យ​គេ​ហៅ​គាត់​ថា កីឡា​ករ​ឆ្នើម​បំផុត​ក្នុង​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​កីឡាបាល់ទាត់​ជម្រើសជាតិ​អាមេរិក។ តែ​វា​ជា​រហ័ស​នាម ដែល​គាត់​អាច​ទទួល​បាន ដោយសារ​ការ​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត និង​ការ​លះបង់​ក្នុង​ជីវិត ដើម្បី​សម្រេច​នូវ​គោលដៅ​របស់​គាត់។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ទទួលស្គាល់​ថា កីឡាករ​នៅ​សម័យ​គាត់ ក៏​មាន​ផ្នត់គំនិត​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ(១កូរិនថូស ៩:២៤)។ តែ​គាត់​ក៏បាន​ដឹងផង​ដែរ​ថា ទោះ​ពួក​គេ​បាន​ហ្វឹកហាត់​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា​ក៏ដោយ ភាព​រុងរឿង​របស់​ពួក​គេ​នឹង​សាបរលាប​ទៅវិញ នៅពេលអនាគត។ ដូចនេះ គាត់​ក៏បាន​មានប្រសាសន៍​ថា យើង​មានឱកាស​រស់នៅ​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ​ ដែល​នាំឲ្យ​យើង​ទទួល​​លទ្ធផល​ដ៏​អស់​កល្ប​ជានិច្ច។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ សាវ័ក​ប៉ុល​កំពុង​និយាយ​ព្រលយ​ពាក្យ​ថា បើ​កីឡាករ​បាន​ខិតខំ​ហ្វឹកហាត់​យ៉ាង​ខ្លាំង ដើម្បីឲ្យ​បាន​រង្វាន់ នោះ​តើ​យើង​ត្រូវ​ប្រឹងប្រែង​ជាង​អម្បាលម៉ាន ដើម្បីឲ្យ​បាន “មកុដ​ដែល​នឹង​ស្ថិតស្ថេរ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច”(ខ.២៥)។ យើង​ហ្វឹកហាត់​មិនមែន​ដើម្បីឲ្យ​បាន​សង្គ្រោះ​នោះ​ទេ…

Read article
មានជំនឿផ្ទាល់ៗខ្លួន

  ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ដេញ​តាម សង្វាត​នឹង​ចាប់​ឲ្យ​បាន​សេចក្តី ដែល​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ​បាន​ចាប់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​បាន​នោះ​ដែរ។ ភីលីព ៣:១២ នៅថ្ងៃទី១១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០២ ការ​ប្រឡង​ចម្រៀង អាមេរិខិន អាយឌល បាន​ចាប់​ផ្តើម​ជា​លើ​ដំបូង។​ ជា​រៀង​រាល់​សប្តាហ៍ បេក្ខជន​ទាំង​ឡាយ​បាន​បញ្ចេញ​សមត្ថភាព​ច្រៀង​បទ​ចម្រៀង​ដ៏​ពេញ​និយម តាម​រចនាបថ​ផ្ទាល់​ខ្លួន ហើយ​ទស្សនិកជន​ក៏​បាន​បោះឆ្នោត​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​គួរតែ​បន្ត​ទៅ​វគ្គ​បន្ទាប់។ ក្នុង​នាម​ជា​គណៈកម្មការ​ម្នាក់ ក្នុង​ចំណោម​គណៈកម្មការ​ទាំង​អស់ ក្នុង​កម្មវិធី​ទូរទស្សន៍​នោះ លោក​រែនឌី ជែកសិន(Randy Jackson) បាន​ធ្វើ​ការ​វាយ​តម្លៃ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍ មក​លើ​បេក្ខជន​ម្នាក់​ថា “អ្នក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​បទ​ចម្រៀង​នេះ ក្លាយ​ជា​បទ​ចម្រៀង​របស់​អ្នក​ហើយ”។ គាត់​បាន​ធ្វើ​ការ​សរសើរ​ដូច​នេះ ពេល​ដែល​បេក្ខជន​ប្រឡង​ចម្រៀង​ម្នាក់ បាន​ច្រៀង​ដោយ​ប្រើ​តុង ដែល​ខ្លួន​អាច​ច្រៀង​បាន និង​ស្គាល់​បទ​ចម្រៀង​នោះ​ច្បាស់  ហើយ​បន្ទាប់​មក ក៏​បាន​ឡើង​ច្រៀង តាម​របៀប​ថ្មី​មួយ ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ពិសេស​ផ្ទាល់​ខ្លួន ខុស​ពី​ម្ចាស់​បទ។ ដើម្បី “ធ្វើ​ឲ្យ​បទ​ចម្រៀង​នោះ ក្លាយ​ជា​បទ​ចម្រៀង​របស់​ខ្លួន​ឯង” គេ​ត្រូវ​គ្រប់​គ្រប​ការ​ច្រៀង​បទចម្រៀង​នោះ​បាន​ទាំង​ស្រុង និង​ដោយ​ភាព​ប៉ិនប្រសប់ ហើយ​បន្ទាប់​មក យក​បទ​នោះ​មក​ច្រៀង​ជួន​ឆាក​ពិភពលោក។ សាវ័កប៉ុល​បាន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​ធ្វើ​ស្រដៀង​នេះ​ដែរ នៅ​ក្នុង​ការអនុវត្ត​ជំនឿ​របស់​យើង និង​ក្នុង​របៀប​ដែល​យើង​បង្ហាញ​ជំនឿ​យើង​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ភីលីព ជំពូក៣ គាត់​បាន​បដិសេធន៍​ការ​ខំ​ប្រព្រឹត្ត​ការ​ល្អ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​សុចរិត​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ(ខ.៧-៨)។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ គាត់​បាន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​ឱប​ក្រសោប​យក “សេចក្តី​សុចរិត​ដែល​មក​ពី​សេចក្តី​ជំនឿ​ដល់​ព្រះគ្រីស្ទ”(ខ.៩)។…

Read article
ផ្តោតចិត្តទៅលើព្រះ ដោយចិត្តស្កប់ស្កល់

ការ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ដល់​ព្រះ ដែល​មាន​ទាំង​ចិត្ត​ស្កប់ស្កល់​ផង នោះ​ជា​កំរៃ​១​យ៉ាង​ធំ​មែន។ ១ធីម៉ូថេ ៦:៦ កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​ដើរ​រក​ទិញ​ចិញ្ចៀន​សម្រាប់​ភ្ជាប់​ពាក្យ ខ្ញុំ​បាន​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​ម៉ោង ដើម្បី​ស្វែង​រក​ចិញ្ចៀន​​មាន​គ្រាប់​ពេជ្រ ដែល​គូរ​ដណ្តឹង​ខ្ញុំ​ពេញ​ចិត្ត។ តែ​ខ្ញុំ​មាន​សំណួរ​មួយ នៅ​ជាប់​ក្នុង​គំនិត​ខ្ញុំ ។ ចុះ​បើ​សិន​ជា​ខ្ញុំ​មើល​រំលង ចិញ្ចៀន​ដែល​មាន​គ្រាប់​ពេជ្រ​ល្អ​ជាង​គេ តើ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូចម្តេច? លោក​ប៊ែរី ស្វាត(Barry Schwartz) ដែល​ជា​អ្នក​ចិត្ត​សាស្ត្រ​ផ្នែក​សេដ្ឋកិច្ច បាន​ហៅ​មនុស្ស​ដែល​ស្ទាក់​ស្ទើរ​ក្នុង​ការ​ជ្រើស​រើស​ទំនិញ​ថា​ជា “អ្នក​ស្វែង​រក​របស់​ល្អ​បំផុត” គឺ​ខុស​ពី “មនុស្ស​ដែល​ស្កប់​ចិត្ត”។ មនុស្ស​ដែល​ស្កប់ចិត្ត ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ជ្រើស​រើស​យក​អ្វី ដែល​មាន​ភាព​គ្រប់​គ្រាន់​សម្រាប់​តម្រូវ​ការ​របស់​ខ្លួន។ ចុះ​ចំណែក​ឯ អ្នក​ស្វែង​រក​របស់​ល្អ​បំផុត ​វិញ? យើង​តែង​តែង​ចង់​បាន​ជម្រើស​ដែល​ល្អ​បំផុត។ តើ​អ្វី​ជា​លទ្ធផល​នៃ​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ ពេល​ដែល​យើង​មាន​ជម្រើស​ច្រើន? លទ្ធ​ផល​នោះ​គឺ ការ​ថប់​បារម្ភ ការ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត និង​ការ​មិន​ស្កប់​ចិត្ត។ តាម​ពិត ដើម្បី​បក​ស្រាយ​អំពី​បាតុភូត​នេះ អ្នក​សង្គម​វិទ្យា​បាន​បង្កើត​ឃ្លា​មួយ​ទៀត​គឺ ការ​ខ្លាច​មើល​រំលង​របស់​ល្អ​បំផុត ។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ព្រះ​គម្ពីរ​ក៏​បាន​និយាយ​អំពី អ្នក​ស្វែង​រក​របស់​ល្អ​បំផុត និង​មនុស្ស​ស្កប់​ចិត្ត ផង​ដែរ។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ធីម៉ូថេ ខ្សែ​ទី១ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​លោក​ធីម៉ូថេ ឲ្យ​ស្វែង​រក​ការ​ស្កប់​ចិត្ត​ក្នុង​ព្រះ ជាជាង​ស្វែង​រក​អ្វី​ៗ​ក្នុង​លោកិយ​នេះ។ លោកិយ​សន្យា​ថា នឹង​បំពេញ​ការ​ខ្វះ​ខាត​យើង តែ​មិន​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ស្កប់​ចិត្ត​ឡើយ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ…

Read article
ព្រះអង្គកំពុងរៀបចំកន្លែងសម្រាប់យើង

បើ​ខ្ញុំ​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រឡប់​មក​វិញ នឹង​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ឯ​ខ្ញុំ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​នៅ​កន្លែង​ដែល​ខ្ញុំ​នៅ​នោះ​ដែរ។ យ៉ូហាន ១៤:៣ មាន​ពេល​មួយ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​មាន​គម្រោង​យក​កូន​កំព្រា​ម្នាក់​មក​ចិញ្ចឹម ដូចនេះ ពួកគេ​ក៏​បាន​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​ខែ ក្នុង​ការ​ស្រាវជ្រាវ អំពី​របៀប​ទទួល​ចិញ្ចឹម​កូន​មក​ពី​ប្រទេស​ផ្សេង។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ស្វែង​យល់ អំពី​របៀប​បង្រៀន​គាត់ ឲ្យ​ចេះ​ញាំ​អាហារ​របស់​ពួក​គេ និង​រស់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ជា​មួយ​ពួក​គេ​ជា​លើក​ដំបូង ព្រម​ទាំង​បាន​ស្វែង​យល់​អំពី​ចំណុច​លម្អិត​ជាច្រើន​ទៀត។ ដូចនេះ ពួក​គេ​ក៏​បាន​រៀប​ចំ​បន្ទប់​ទំនេរ​មួយ​ទុក​ឲ្យ​គាត់។ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​នឹង​កើត​មាន ពេល​ដែល​គ្រួសារ​របស់​ពួក​គេ​មាន​សមាជិក​ថ្មី ដោយ​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ការ​រៀប​ចំ ដោយ​ចិត្ត​រីក​រាយ និង​ភាព​ម៉ត់​ចត់។ ការ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ការ​រៀប​បន្ទប់ ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ ដោយ​ការ​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ​ដូច​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​ដែល​ព្រះគ្រីស្ទ​សព្វ​ព្រះទ័យ​នឹង​គង់​នៅ​ជា​មួយ​រាស្រ្ត​ទ្រង់ ហើយ​សន្យា​ថា នឹង​រៀប​ចំ​ផ្ទះ​សម្រាប់​ពួក​គេ។ មុន​ពេល​ព្រះ​អង្គ​ជិត​ដល់​ពេល​យាង​ត្រឡប់​ទៅ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ ព្រះ​អង្គ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​សិស្ស​ទ្រង់​ឲ្យ​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ​អង្គ ដោយ​មាន​បន្ទូល​ថា “អ្នក​រាល់​គ្នា​ជឿ​ដល់​ព្រះ​ហើយ ចូរ​ជឿ​ដល់​ខ្ញុំ​ដែរ”(យ៉ូហាន ១៤:១)។ បន្ទាប់​មក ព្រះ​អង្គ​បាន​សន្យា​ថា ព្រះ​អង្គ​នឹង​ទៅ​រៀប​ចំ​កន្លែង ឲ្យ​ពួក​គេ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​បាន​ទៅ​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ(ខ.៣)។ ពួក​សិស្ស​នឹង​ជួប​បញ្ហា ក្នុង​ពេល​ដ៏​ខ្លី​ខាង​មុខ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​យេស៊ូវ​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា ព្រះ​អង្គ​កំពុង​តែ​ធ្វើ​ការ​រៀប​ចំ​ទទួល​ពួកគេ​ទៅ​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ។ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​​រីក​រាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង នៅ​ក្នុង​ការ​រៀប​ចំ​កន្លែង​សម្រាប់​កូន​ចិញ្ចឹម​របស់​ពួក​គេ យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ស្រមៃ​ថា តើ​ព្រះ​អង្គ​សង្រ្គោះ​នៃ​យើង​មាន​ព្រះ​ទ័យ​រីក​រាយ​ជាង​អម្បាលម៉ាន នៅ​ក្នុង​ការ​រៀបចំ​កន្លែង…

Read article
គេចចេញ ឬទទួលសន្តិភាព?

ខ្ញុំ​ប្រាប់​សេចក្តី​ទាំង​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត ដោយសារ​ខ្ញុំ នៅ​លោកីយ៍​នេះ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​សេចក្តី​វេទនា​មែន ប៉ុន្តែ ត្រូវ​សង្ឃឹម​ឡើង ដ្បិត​ខ្ញុំ​បាន​ឈ្នះ​លោកីយ៍​ហើយ។ យ៉ូហាន ១៦:៣៣ មាន​ពេល​មួយ​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ផ្លាក​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជកម្ម​សរសេរ​ថា “សូម​គេច​ចេញ​ពី​ការ​ហត់​នឿយ” ហើយ​ងាក​មក​រក​អាង​ទឹក​ក្តៅ​វិញ។ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍ ហើយ​ក៏​បាន​នឹក​គិត​ម្នាក់​ឯង។ ខ្ញុំ និង​ភរិយា​ខ្ញុំ​បាន​ជជែក​គ្នា អំពី​ការ​ទិញ​អាង​ទឹក​ក្តៅ​នៅ​ថ្ងៃ​ណា​មួយ។ វា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​កំពុង​តែ​មាន​ពេល​សម្រាក​វិស្សម​កាល ក្នុង​ទីធ្លា​ក្រោយ​ផ្ទះ​យើង។ ទាស់​តែ​ម្យ៉ាង គឺ​យើង​នឹង​ត្រូវ​ចំណាយ​ពេល​សម្អាត ហើយ​បង់​ថ្លៃ​ទឹក​ភ្លើង​កាន់​តែ​ច្រើន​ជាង​មុន។ ហើយ​ភ្លាម​ៗ​នោះ ការ​សង្ឃឹម​ថា នឹង​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ភាព​ហត់​នឿយ ក៏​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​គេច​ចេញ​ទៅ​វិញ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ពាក្យ​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជកម្ម​នោះ បាន​ចង​ចិត្ត​របស់​យើង​យ៉ាង​មាន​ប្រសិទ្ធ​ភាព ដោយ​វា​បាន​សន្យា​ថា យើង​នឹង​មាន​ភាព​ធូរ​ស្រាល ភាព​ស្រណុក​ស្រួល និង​សុវត្ថិភាព។ ពាក្យ ជៀស​ចេញ ឬ​គេច​ចេញ  ត្រូវ​បាន​វប្បធម៌​របស់​យើង​ប្រើ​ប្រាស់ ដើម្បី​ល្បួង និង​ជន្ល​យើង តាម​រូប​ភាព​ជា​ច្រើន។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ការ​សម្រាក ឬ​ការ​ចេញ​ទៅ​រក​កន្លែង​សម្រាក​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត គឺ​គ្មាន​អ្វី​ខុស​នោះ​ទេ។ ប៉ុន្តែ ការ​គេច​ចេញ ពី​ទុក្ខ​លំបាក និង​ការ​ទុក​ចិត្ត​ថា​ព្រះ​នឹង​នាំ​យើង​ឆ្លង​ផុត ទុក្ខ​លំបាក គឺ​មិន​ដូច​គ្នា​ទេ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន ជំពូក១៦…

Read article
កាន់តែចូលទៅជិតថ្ងៃណូអែលបានមួយថ្ងៃទៀត

ឯ​យើង​រាល់​គ្នា យើង​ជា​សាសន៍​ស្ថានសួគ៌​វិញ ក៏​នៅ​ចាំ​ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ជា​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ ទ្រង់​យាង​មក​ពី​ស្ថាន​នោះ​ឯង។ ភីលីព ៣:២០ កូន​ស្រី​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ទាំង​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​ថា “ពិត​ជា​មិន​គួរ​ឲ្យ​ជឿ​សោះ​ថា ពិធី​បុណ្យ​ណូអែល​ចប់​លឿន​ណាស់”។ ខ្ញុំ​យល់​អារម្មណ៍​របស់​នាង។ ការ​បញ្ចប់​នៃ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ណូអែល អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ខ្លះ​មាន​អារម្មណ៍​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត។ កញ្ចប់​អំណោយ​ណូអែល​ក៏​បាន​បើក​រួច​ហើយ។ គេ​ក៏​បាន​យក​ដើម​ណូអែល និង​អំពូល​តាំង​លម្អ​ដើម​ណូអែល ទៅ​ទុក។  នៅ​មាន​រឿង​ច្រើន​ទៀត ហើយ​សម្រាប់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ក្នុង​ខែ​មករា ការ​បញ្ចុះ​ទម្ងន់​កំពុង​រង់​ចាំ​ពួក​គេ បន្ទាប់​ពី​បាន​ឡើង​គីឡូ នៅ​រដូវ​កាល​បុណ្យ​ណូអែល។  ភ្លាម​ៗ​នោះ ពួក​គេ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ពិធី​បុណ្យ​ណូអែល និង​ការ​រំពឹង​ចង់​បាន សម្រាប់​ថ្ងៃ​ណូអែល ហាក់​ដូចជា​នៅ​ឆ្ងាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ពីរ​បី​ឆ្នាំ​មុន ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​ប្រមូល​គ្រឿង​តាំង​លម្អ​ថ្ងៃ​ណូអែល យក​ទៅ​ទុក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ទោះ​ប្រតិទិន​បាន​បង្ហាញ​ថ្ងៃ​ខែ​យ៉ាង​ដូចម្តេច​ក៏​ដោយ ថ្ងៃ​ណូអែល​បន្ទាប់​ បាន​រំកិល​មក​កាន់​តែ​ជិត ម្តង​មួយ​ថ្ងៃ​ៗ។  ខ្ញុំ​ក៏​បាន​និយាយ​ពី​រឿង​នេះ​ជា​ញឹក​ញាប់។ តែ​នៅ​ពីក្រោយ​ការ​អប​អរ​ពិធី​បុណ្យ​ណូអែល គឺ​មាន​រឿង​ដែល​សំខាន់​ជាង​នេះ​ទៀត ដែល​ជា​សេចក្តី​ពិត​ខាង​វិញ្ញាណ គឺ​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រទាន​មក​លោកិយ​នេះ ហើយ​ការ​សង្ឃឹម​ថា ព្រះ​អង្គ​នឹង​យាង​ត្រឡប់​មក​វិញ។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ចែង​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត អំពី​ការ​មើល ការ​រង់​ចាំ និង​ការ​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ​ការ​យាង​មក​វិញ ជា​លើក​ទីពីរ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ។  ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​ព្រះ​បន្ទូល​ដែល​បាន​ចែង​ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ភីលីព ៣:១៥-២១។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្ហាញ​ភាព​ខុស​គ្នា រវាង​ការ​រស់​នៅ​តាម​របៀប​លោកិយ…

Read article
ភាពពុកផុយក្នុងរូបកាយ

រឿង​នោះ​បាន​កើត​ឡើង ដោយ​ការ​រមាស់​ក។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​គិត​ថា ខ្ញុំ​ប្រហែល​មាន​បញ្ហា​សុខភាព​ហើយ។ តាម​ពិត ការ​រមាស់​ក​នោះ គឺ​ជា​រោគ​សញ្ញា​នៃ​ជំងឺ​ផ្ដាសាយ​ធំ។ វា​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​ចាប់​ផ្តើម​នៃ​ការ​ធ្វើ​ទុក្ខ​ផ្លូវ​ដង្ហើម។ ជំងឺ​ផ្តាសាយ​ធំ ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ក្អក​ខ្លាំង ហើយ​យូរ ហើយ​ក៏​បាន​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ជំងឺ​រលាក​សួត។​ ការ​ក្អក​ខ្លាំង​អស់​រយៈ​ពេល​៨​សប្តាហ៍ ពិត​ជា​ពិបាក​ណាស់ តែ​វា​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បន្ទាប​ខ្លួន។ ខ្ញុំ​មិន​បាន​គិត​ថា ខ្លួន​ឯង​មាន​វ័យ​ចាស់​ទេ។ តែ​ខ្ញុំ​មាន​វ័យ​ចាស់​ល្មម​នឹង​អាច​ចាប់​ផ្តើម​គិត​ថា ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​វ័យ​ចាស់​ហើយ។ ចំពោះ​បញ្ហា​សុខភាព​ដែល​វាយ​ប្រហារ​មក​លើ​យើង ពេល​ដែល​យើង​មាន​វ័យ​កាន់​តែ​ចាស់ សមាជិក​ក្រុម​តូច នៅ​ព្រះវិហារ​ខ្ញុំ​បាន​ហៅ​វា​ជា​លក្ខណៈ​កំប្លែង​ថា ជំងឺ​ពុក​ផុយ។ ប៉ុន្តែ ដំណើរ​នៃ​ភាព​ពុក​ផុយ ដែល​កំពុង​កើត​មាន គឺ​គ្មាន​អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​អស់​សំណើច​នោះ​ឡើយ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​កូរិនថូស ជំពូក​៤ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ អំពី​ភាព​ពុក​រលួយ​ខាង​វិញ្ញាណ​ផង​ដែរ។ ជំពូក​នោះ​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​បៀតបៀន ដែល​គាត់ និង​ក្រុម​របស់​គាត់​បាន​ស៊ូទ្រាំ។ ការ​បំពេញ​បេសកកម្ម​របស់​គាត់​បាន​ជួប​ការ​លំបាក​ធ្ងន់ធ្ងរ បាន​ជា​គាត់​ទទួល​ស្គាល់​ថា “មនុស្ស​ខាង​ក្រៅ​របស់​យើង​ខ្ញុំ កំពុង​តែ​ពុករលួយ​ទៅ”។ ប៉ុន្តែ ទោះ​រូបកាយ​គាត់​មាន​ការ​ចុះ​ខ្សោយ ដោយសារ​ជំងឺ ការ​បៀតបៀន និង​ស្ថានភាព​ដ៏​ពិបាក សាវ័ក​ប៉ុល​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​នូវ​ក្តី​សង្ឃឹម​ដ៏​ស្ថិតស្ថេរ​របស់​គាត់ បាន​ជា​គាត់​ពោល​ថា “នៅ​ខាង​ក្នុង​កំពុង​តែ​កែ​ប្រែ​ជា​ថ្មី​ឡើង​រាល់​ថ្ងៃ​ជានិច្ច​”(ខ.១៦)។ គាត់​បាន​លើក​ឡើង​ថា “សេចក្តី​ទុក្ខ​លំបាក​យ៉ាង​ស្រាល​របស់​យើង​ខ្ញុំ ដែល​នៅ​តែ​មួយ​ភ្លែត​នេះ នោះ​បង្កើត​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​មាន​សិរីល្អ​យ៉ាង​ធ្ងន់​លើស​លប់ ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ”(ខ.១៧)។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​សរសេរ​អត្ថបទ​នេះ ភាព​ពុក​ផុយ​កំពុង​កើត​មាន​ក្នុង​ទ្រូង​របស់​ខ្ញុំ…

Read article
ទិសដៅនៃជីវិត

តើ​មាន​អ្វី​កំណត់​ទិស​ដៅ​នៃ​ជីវិត​របស់​យើង? ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ឮ​គេ​ឆ្លើយ​សំណួរ​នេះ នៅ​កន្លែង​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​មួយ គឺ​នៅកន្លែង​បង្រៀន​បើក​បរ​ម៉ូតូ។ ខ្ញុំ​និង​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ខ្លះ ចង់​ជិះ​ម៉ូតូ ដូច​នេះ យើង​ក៏​បាន​ទៅ​រៀន​បើក​បរ​ម៉ូតូ។ ការហ្វឹក​ហាត់​របស់​យើង​មាន​ផ្នែក​មួយ ដែល​បង្រៀន​យើង​ឲ្យ​ផ្តោត​ទៅ​លើ​គោល​ដៅ។ គ្រូ​បង្វឹក​របស់​យើង​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “នៅ​ពេល​ណា​មួយ​ អ្នក​នឹង​ប្រឈម​មុខ​នឹង​ឧប​ស័គ្គ ដែល​មិន​បាន​រំពឹង​ទុក។ បើអ្នក​សម្លឹង​មើល​វា​មិន​ដាក់​ភ្នែក ហើយ​ផ្តោត​ទៅ​លើ​វា នោះ​អ្នក​នឹង​កាច់​ចង្កូត​ម៉ូតូ ទៅ​បុក​វា​មិន​ខាន។ ប៉ុន្តែ បើ​អ្នក​ងាកចេញ​ពី​វា ហើយ​បើក​បង្ហួស​វា ទៅ​រក​គោល​ដៅ ដែល​អ្នក​ត្រូវ​ទៅ​ឲ្យ​ដល់ នោះ​តាម​ធម្មតា អ្នក​អាច​ជៀស​វា​រួច”។ បន្ទាប់មក គាត់​ក៏​បាន​និយាយ​បន្ថែម​ថា “ទី​កន្លែង​ដែល​អ្នក​សម្លឹង​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក គឺ​ជា​ទិស​ដៅ ដែល​អ្នក​កំពុង​តែ​ទៅ”។ នេះ​ជា​គោលការណ៍​ដ៏​សាមញ្ញ ​តែ​សំខាន់ ដែល​យើង​ត្រូវ​ប្រើ ក្នុង​ជីវិត​ខាង​វិញ្ញាណ​ផង​ដែរ។ ពេល​ណា​យើង “ផ្តោត​ទៅ​លើ​ឧប​សគ្គ” ដែល​ជា​បញ្ហា ឬ​ជា​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​យើង នោះ​ការ​រស់​នៅ​របស់​យើង ក៏​នៅ​តែ​ក្រវែល​ជុំវិញ​ឧប​ស័គ្គ​នោះ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​មើល​រំលង​បញ្ហា​របស់​យើង ហើយ​ផ្តោត​ទៅ​រក​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ដែល​ទ្រង់​អាច​ជួយ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ទាំង​នោះ។ បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ១២១:១ បាន​ចែង​ថា “ខ្ញុំ​នឹង​ងើប​ភ្នែក​មើល​ទៅ​ឯ​ភ្នំ តែ​សេចក្តី​ជំនួយ​ជួយ​ដល់​ខ្ញុំ​មក​ពី​ណា?” អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើង​នេះ ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា “សេចក្តី​ជំនួយ​របស់​ខ្ញុំ​មក​តែ​ពី​ព្រះយេហូវ៉ា​ទេ គឺ​ជា​ព្រះ​ដែល​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី…

Read article
ក្តីសង្ឃឹមជាយុត្តិសាស្ត្ររបស់យើង

រហូត​មក​ដល់​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​សរសេរ​អត្ថ​បទ​នេះ ក្រុម​កីឡា​បាល់​ទាត់ ដែល​ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​បាន​ប្រកួត​ចាញ់​ប្រាំ​បី​លើក​ ជា​បន្ត​បន្ទាប់។ រៀង​រាល់​ពេល​ដែល​ក្រុម​មួយ​នេះ​ប្រកួត​ចាញ់ ខ្ញុំ​ពិបាក​នឹង​សង្ឃឹម​ថា ពួក​គេ​អាច​ស្រោច​ស្រង់​ខ្លួន​ឯង​ឡើង​វិញ ក្នុង​រដូវ​កាល​នេះ។ គ្រូ​បង្វិក​បាន​ធ្វើ​ការ​កែ​សម្រួល​រៀង​រាល់​សប្តាហ៍ ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​នៅ​តែ​មិន​បាន​ទទួល​ជ័យ​ជម្នះ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​និយាយ​លេងជា​មួយ​មិត្ត​រួម​ការងារ​ខ្ញុំ​ថា ខ្ញុំ​មិន​ហ៊ាន​ធានា​ទេ​ថា ពួក​គេ​នឹង​បាន​ទទួល​លទ្ធ​ផល​ផ្សេង​ពី​នេះ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​និយាយ​ប្រាប់​គាត់​ថា “ការ​សង្ឃឹម​មិន​មែន​ជា​យុទ្ធ​សាស្រ្ត​ទេ”។ នេះ​ជា​រឿង​ពិត នៅ​ក្នុង​កីឡា​បាល់​ទាត់ ព្រោះ​បើ​គ្រាន់​តែ​សង្ឃឹម គឺ​មិន​អាច​នាំ​ឲ្យ​ទទួល​ជ័យ​ជម្នះ​បាន​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ជីវិត​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង មាន​លក្ខណៈ​ផ្ទុយ​ពី​នេះ។ ព្រះ​ទ្រង់​មិន​គ្រាន់​តែ​ប្រើ​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ជា​យុទ្ធ​សាស្រ្ត​របស់​ទ្រង់​ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ទ្រង់​ថែម​ទាំង​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​យើង​តោង​ទ្រង់​ឲ្យ​ជាប់ ដោយ​ជំនឿ និង​ការ​ទុក​ចិត្ត ដែល​ជា​យុទ្ធ​សាស្រ្ត​តែ​មួយ ដែល​នាំ​ទៅ​រក​ជ័យ​ជម្នះ​។ លោកិយ​នេះ ច្រើន​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ខក​ចិត្ត ប៉ុន្តែ ក្តី​សង្ឃឹម​អាច​ធ្វើ​ជា​យុថ្កា ដែល​ជួយ​ឲ្យ​យើង​ជាប់​នៅ​ក្នុង​សេចក្តី​ពិត​របស់​ព្រះ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដ៏​វឹក​វរ។ ហោរា​មីកា​បាន​យល់​អំពី​រឿង​នេះ ដែល​ជា​រឿង​ពិត។ គាត់​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ងាក​បែរ​ចេញ​ពីព្រះ​ជា​ម្ចាស់។ “វរ​ហើយ​ខ្ញុំ … មនុស្ស​ដែល​គោរព​តាម​ព្រះ បាន​សូន្យ​បាត់​ពី​ផែនដី​ទៅ គ្មាន​អ្នក​ណា​ដែល​ទៀង​ត្រង់ នៅ​ក្នុង​ពួក​មនុស្ស​លោក​ទេ”(៧:១-២)។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​ផ្តោត​ចិត្ត​ជា​ថ្មី​ម្តង​ទៀត ទៅ​លើ​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ដ៏​ពិត​របស់​គាត់។ គឺដូច​ដែល​គាត់​បាន​ថ្លែង​ថា “ឯ​ចំណែក​ខ្លួន​ខ្ញុំៗ​នឹង​ទុក​ចិត្ត​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំ​នឹង​រង់ចាំ​ព្រះ​ដ៏​ជួយ​សង្គ្រោះ​ខ្ញុំ ព្រះ​នៃ​ខ្ញុំ​ទ្រង់​នឹង​ស្តាប់​ខ្ញុំ”(ខ.៧)។ តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច…

Read article
ឪពុកនៅពេទ្យធ្មេញ

មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​និង​កូន​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ ដែល​មាន​អាយុ​១០​ឆ្នាំ បាន​ទៅជួ​បពេ​ទ្យធ្មេ​ញ។ ខ្ញុំ​មិន​នឹក​ស្មាន​ថា ខ្ញុំ​នឹង​បាន​ទទួល​មេរៀន អំពី​ដួង​ចិត្ត​របស់​ឪពុក នៅ​កន្លែង​នោះ​ទេ តែ​ថ្ងៃ​នោះ ខ្ញុំ​ក៏រៀ​ន​បាន​នូវ​មេរៀន​ដ៏​ល្អមួ​យ​។ ខ្ញុំ​បាន​នាំគា​ត់ ទៅ​ជួប​ពេទ្យ​ធ្មេញ ព្រោះ​ធ្មេញ​ថ្មី​របស់​គាត់ បាន​ដុះ​ពី​ក្រោម​ធ្មេញ​ទឹក​ដោះ ដែល​មិន​ទាន់​ជ្រុះ​នៅ​ឡើយ។ យើង​ត្រូវ​ដក​ធ្មេញ​ទឹក​ដោះ​នោះចេញ គឺ​​គ្មាន​ជម្រើស​ផ្សេង​ទេ។ កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​និយាយ​ទាំង​ទឹក​ភ្នែក​ថា “ប៉ា តើ​យើង​មាន​ជម្រើស​ផ្សេង​ទេ? តើ​យើង​អាច​រង់​ចាំ​មើល​​ធ្មេញ​នោះ នឹង​ទៅជា​យ៉ាង​ណា? ប៉ា កូន​មិន​ចង់​ដក​ធ្មេញ​ហ្នឹង​​​ទេ!” ខ្ញុំ​អាណិត​គាត់​ណាស់ តែ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ប្រាប់​គាត់​ថា យើង​ត្រូវ​តែ​ដក​វា​ចោល គឺគ្មាន​ជម្រើស​ផ្សេង​ទេ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​កាន់​ដៃ​គាត់ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​រើ​ខ្លួន​ចុះ​ឡើង​ៗ និង​រមូល​ខ្លួន នៅ​ពេល​ដែលពេទ្យធ្មេញ​កំពុង​ដក​ធ្មេញ​ក្បាល​រឹង​នោះចេញ។​ ទឹកភ្នែក​ខ្ញុំ​ក៏បា​នស្រ​ក់ចុះ​ផង​ដែរ​។ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ដក​កា​រ​ឈឺចា​ប់​ចេញ​ពី​គាត់​បាន​ទេ អ្វី​ដែល​ខ្ញុំអា​ចផ្តល់​ឲ្យគាត់ គឺ​វត្ត​មាន​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ក្បែរ​គាត់ ក្នុង​ពេល​នោះ។ ខ្ញុំក៏​បាន​នឹក​ចាំ​ អំពី​យប់​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​អធិស្ឋាន នៅ​សួន​ច្បារ​កេតសេម៉ានី ដើម្បី​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​វរបិតា​ទ្រង់ ប្រទាន​ដំណោះស្រាយ​ផ្សេង​។ តើ​ព្រះវរបិតា​មាន​ព្រះទ័យ​ឈឺចាប់​យ៉ាង​ណា ពេល​ដែល​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់​ស្ថិត​ក្នុង​ការ​ឈឺ​ចាប់​ខ្លាំង​យ៉ាង​នេះ? តែ​គ្មាន​ដំណោះ​ស្រាយ​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត ដើម្បី​ជួយ​សង្រ្គោះ​រាស្រ្តរ​បស់​ទ្រង់​ឡើយ។ ក្នុង​ជីវិត​រប​ស់យើ​ង ជួន​កាល យើង​ជួប​រឿង​ដ៏​ឈឺ​ចាប់ ដែល​មិន​អាច​ជៀស​រួច ដូ​ចកូ​នប្រុ​សខ្ញុំ​ដែរ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារ​ព្រះ​រាជកិច្ច​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​យើង តាម​រយៈ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ទ្រង់ ព្រះ​វរបិតា​នៃ​យើង​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌តែ​ងតែ​គង់​នៅ​ជាមួយ​យើង​ជា​និច្ច…

Read article