មុនពេលចៅស្រីរបស់ខ្ញុំ គឺខេធី(Katie) មានអាយុ ២ឆ្នាំ នាង បានធ្វើឲ្យជីតារបស់វា មានមោទនះភាព ដោយសារនាងអាចស្គាល់ម៉ាក និងសេរីឆ្នាំរបស់ឡាន ។ ការនេះបានចាប់ផ្តើមឡើង នៅពេលនាង និងឪពុករបស់នាងចាប់ផ្តើមចំណាយពេលលេងកូនឡានជ័រ ដែលគាត់បានប្រមូលទុក ពីយូរមកហើយ ។ ឪពុករបស់នាងប្រាប់នាងថា “ខេធី យកឡានម៉ាកចេវី(Chevy)សារីឆ្នាំ១៩៥៧ ឲ្យប៉ា” ហើយនាងក៏រើសយកឡាននោះ ពីក្នុងចំណោមកូនឡានតូចៗរាប់រយ ។ មានពេលមួយ ពេលគាត់កំពុងអានសៀវភៅរឿងចច(George)ក្មេងពូកែឆ្ងល់ ឲ្យនាងស្តាប់ នាងក៏ចុះពីលើភ្លៅរបស់គាត់ ហើយរត់ទៅរើសកូនឡានម៉ាករ៉ូល រ៉យស៍(Rolls Royce) ដែលឡាននោះមានរូបរាង ដូចរូបឡាន នៅក្នុងសៀវភៅរឿងនោះដែរ ។
បើសិនជាកូនក្មេងអាយុ២ឆ្នាំ អាចយល់អំពីទំនាក់ទំនងយ៉ាងដូចនេះទៅហើយ តើការនេះមិនបានបង្ហាញអំពីសារះសំខាន់នៃការបង្រៀនកុមារ អំពីការដែលត្រឹមត្រូវ ចាប់តាំងពីពេលដែលវានៅតូចទេឬ? យើងអាចបង្រៀនពួកគេបាន ដោយប្រើគោលការណ៍មួយ ដែលមានចំណុចសំខាន់ៗដូចជា ការជិតដិត ការមានចំណាប់អារម្មណ៍ ការស្គាល់ និងការផ្តល់គំរូ ។ លោកម៉ូសេបានប្រើគោលការណ៍នេះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរចោទិយកថា ជំពូក៦ ដោយព្យាយាមឆក់យកឱកាសបង្រៀនអំពីសេចក្តីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីឲ្យកុមារមានភាពជិតដិតនឹងសេចក្តីពិត ហើយធ្វើឲ្យសេចក្តីពិតក្លាយជាផ្នែកមួយនៃជីវិតរបស់ខ្លួន ។ ដោយសារពួកគេមានចំណាប់អារម្មណ៍ ចំពោះការស្តាប់រឿងក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះយើងអាចឆក់យកឱកាសនិយាយរឿងនោះឡើងវិញ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចស្គាល់រឿងនោះ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ យើងត្រូវបង្ហាញដល់ពួកគេ នូវគំរូនៃជីវិតដែលកោតខ្លាចព្រះ ។
សូមយើងជួយកូនៗរបស់យើង ឲ្យមានមូលដ្ឋានគ្រឹះរឹងមាំ តាមគោលការណ៍ខាងលើ ដោយបង្រៀនពួកគេ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ សេចក្តីសង្រ្គោះនៃព្រះគ្រីស្ទ និងសារះសំខាន់នៃការរស់នៅដោយកោតខ្លាចព្រះ ។ – Dave Branon
