2022

You are here:
ការចាប់ផ្តើមជាថ្មី

បាន​ជា​បើ​អ្នក​ណា​នៅ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​បាន​កើត​ជា​ថ្មី​ហើយ អស់​ទាំង​សេចក្តី​ចាស់​បាន​កន្លង​បាត់​ទៅ មើល គ្រប់​ទាំង​អស់​បាន​ត្រឡប់​ជា​ថ្មី​វិញ។ ២កូរិនថូស ៥:១៧ បុណ្យ​ចូល​ឆ្នាំ​ចិន ដែល​ក្រុម​គ្រួសារ​ជន​ជាតិ​ចិន នៅ​គ្រប់​ទិសទី បាន​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ មាន​ទំនាក់​ទំនង​នឹង​ប្រតិទិន​ច័ន្ទ​គតិ។ តាម​ធម្មតា បុណ្យ​ចូល​ឆ្នាំ​ចិន​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​នៅ​ចន្លោះ ចុង​ខែ​មករា ដល់​ពាក់​កណ្តាល​ខែ​កុម្ភៈ ជា​ពេល​ជួប​ជុំ​គ្រួសារ ដែល​មាន​ប្រពៃណី​ជា​ច្រើន ដែល​ខ្លះ​មាន​អត្ថន័យ​ដ៏​អស្ចារ្យ។  ការ​ទិញ និង​ស្លៀកពាក់​ខោអាវ​ថ្មី​ៗ ការ​បោស​សម្អាត​ផ្ទះ​ឲ្យ​ស្អាត និង​ការ​លោះ​បំណុល​ធំ​ៗ សុទ្ធ​តែ​ជា​ប្រពៃណី​ដែល​បាន​រំឭក​យើង​ថា យើង​កំពុង​ទុក​ចោល​ពេល​អតីតកាល​នៅ​ពីក្រោយ​យើង ហើយ​ចាប់​ផ្តើម​ឆ្នាំ​ថ្មី ដោយ​ភាព​ស្អាត​បាត។ ប្រពៃណី​ទាំងនេះ​ក៏​បាន​រំឭក​ខ្ញុំ អំពី​ជីវិត​ថ្មី​ដែល​យើង​មាន ក្នុង​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ផង​ដែរ។ ទោះ​កាល​ពី​មុន​យើង​ជា​នរណា ឬ​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ក៏​ដោយ ក៏​យើង​នៅ​តែ​អាច​ទុក​អតីតកាល​ទាំង​នោះ​នៅ​ពី​ក្រោយ​យើង។ យើង​អាច​ឈប់​វាយ​ដំ​ខ្លួន​ឯង ដោយសារ​កំហុស​ពី​អតីត​កាល ហើយ​ត្រូវ​ឈប់​ប្រកាន់​ទោស​ខ្លួន​ឯង ដោយ​ដឹង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​បាន​អត់​ទោស​បាប​ឲ្យ​យើង​ទាំង​ស្រុង ដោយសារ​ការ​សុគត​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង។ ហើយ​យើង​អាច​ចាប់​ផ្តើម​ជា​ថ្មី ដោយ​ដឹង​ថា យើង​អាច​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​ទ្រង់​កែ​ប្រែ​យើង​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ឲ្យ​កាន់​តែ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះ​យេស៊ូវ។​ ហេតុ​នេះ​ហើយ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រំឭក​អ្នក​ជឿ​ទាំង​ឡាយ​ថា “អស់​ទាំង​សេចក្តី​ចាស់​បាន​កន្លង​បាត់​ទៅ មើល គ្រប់​ទាំង​អស់​បាន​ត្រឡប់​ជា​ថ្មី​វិញ”(២កូរិនថូស ៥:១៧)។ យើង​ក៏​អាច​និយាយ​ដូច​នេះ​ដែរ ដោយសារ​សេចក្តី​ពិត​ដែល​សាមញ្ញ តែ​មាន​អំណាច ដែល​បាន​ចែង​ថា…

Read article
ឥរិយាបថនៃការបន្ទាបខ្លួន

ខ្ញុំ​បាន​ទូល​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ថា “ទ្រង់​ជា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​ទូលបង្គំ ក្រៅ​ពី​ទ្រង់ ទូលបង្គំ​រក​សេចក្តី​ល្អ​មិន​បាន​ឡើយ”។ ទំនុកដំកើង​១៦:២ មុន​ពេល​អ្នក​ស្រី​ជែន(Jan) ចេញ​ទៅ​ចែក​ចាយ​ក្នុង​ក្រុម ស្វាមី​គាត់​តែង​តែ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ ឲ្យ​ក្រពាត់​ដៃ​ទៅ​ក្រោយ។ ពេល​ដែល​គាត់​ចែក​ចាយ អំពី​រឿង​ដែល​សំខាន់ ឬ​ព្យាយាម​គ្រប់​គ្រង​អារម្មណ៍ គាត់​ក៏​បាន​ប្រើ​ឥរិយាបថ​នេះ ព្រោះ​វា​បាន​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​បើក​ចិត្ត ទទួល​ការ​បង្រៀន និង​ស្តាប់​យោបល់​អ្នក​ដទៃ។ គាត់​បាន​ប្រើ​ឥរិយាបថ​នេះ ដើម្បី​រំឭក​ខ្លួន​គាត់ ឲ្យ​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​នៅ​មុខ​គាត់ និង​បន្ទាប​ខ្លួន ព្រម​ទាំង​បើក​ចិត្ត​ឲ្យ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធដឹកនាំ។ ការ​យល់​ដឹង​របស់​អ្នក​ស្រី​ជែន អំពី​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន បាន​ចាក់​ឫស​នៅ​ក្នុង​ការ​សង្កេត​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ ដែល​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា សេចក្តី​ល្អ​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​មក​ពី​ព្រះ។ គឺ​ដូច​ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ទូល​ដល់​ព្រះ​ថា “ទ្រង់​ជា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​ទូលបង្គំ ក្រៅ​ពី​ទ្រង់ ទូលបង្គំ​រក​សេចក្តី​ល្អ​មិន​បាន​ឡើយ”(ទំនុកដំកើង ១៦:២)។ ទ្រង់​បាន​រៀន​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ ហើយ​ស្វែង​រក​យោបល់​របស់​ព្រះ​អង្គ បាន​ជា​ទ្រង់​អធិស្ឋាន​ថា “ចិត្ត​ក៏​បង្គាប់​ដល់​ទូលបង្គំ​នៅ​វេលា​យប់​ដែរ”(ខ.៧)។ ទ្រង់​ជ្រាប​ថា ដោយសារ​ព្រះ​គង់​នៅ​ក្បែរ​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​នឹង​មិន​រង្គោះរង្គើ​ឡើយ(ខ.៨)។ ទ្រង់​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​អួត​បំប៉ោង​នោះ​ឡើយ​ ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ​ដ៏​មាន​ចេស្តា ដែល​ស្រឡាញ់​ទ្រង់។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​មើល​ទៅ​ព្រះ រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ដោយ​ទូល​សូម​ទ្រង់​ឲ្យ​ជួយ​យើង ពេល​ណា​យើង​មាន​អារម្មណ៍​នឿយ​ណាយ ឬ​ប្រទាន​យើង​នូវ​ពាក្យ​សម្តី​សម្រាប់​និយាយ ពេលណា​យើង​ពិបាក​និយាយ នោះ​យើង​នឹង​បាន​ឃើញ​ព្រះ​អង្គ​ធ្វើការ​ក្នុង​ជីវិត​យើង។ យើង​នឹង​បាន​ធ្វើ​ជា​ដៃ​គូ​របស់​ព្រះ ហើយ​យើង​នឹង​បាន​ដឹង​ថា បើ​យើង​ធ្វើ​បាន​ល្អ នោះ​គឺ​ដោយសារ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ជួយ​យើង​ឲ្យ​រីក​ចម្រើន។ យើង​អាច​មើល​ទៅ​អ្នក​ដទៃ​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ នៅ​សង្គម​លោក​ខាង​លិច ការ​ក្រពាត់​ដៃ​ទៅ​ក្រោយ…

Read article
ស្រឡាញ់អ្នកដទៃ នៅកន្លែងណាដែលយើងទៅដល់

ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ការ​ទាំង​នោះ ដល់​អ្នក​តូច​បំផុត​ក្នុង​ពួក​បង​ប្អូន​យើង​នេះ នោះ​ឈ្មោះ​ថា បាន​ធ្វើ​ដល់​យើង​ដែរ។ ម៉ាថាយ ២៥:៤០ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​វិស្សមកាល ខ្ញុំ​បាន​អង្គុយ​នៅ​លើ​កំពង់ដ អាន​ព្រះគម្ពីរ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​មើល​ស្វាមី​ខ្ញុំ​កំពុង​ស្ទូច​ត្រី។ មាន​បុរស​ម្នាក់​បាន​ចូល​មក​ជិត​យើង ហើយ​ក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ​ប្រើ​នុយ​ផ្សេង។ គាត់​បាន​ងាក​មក​មើល​ខ្ញុំ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​បោះ​ជំហាន​ដើរ​មក​យឺត​ៗ ហើយ​ប្រាប់​ថា គាត់​ធ្លាប់​ជាប់​គុក។ គាត់​ក៏​បាន​ចង្អុល​មក​ព្រះ​គម្ពីរ​ខ្ញុំ រួច​ញញឹម ហើយ​សួរ​ថា “តើ​អ្នក​គិត​ថា ព្រះ​ទ្រង់​ពិត​ជា​ខ្វល់​អំពី​មនុស្ស​ដូច​ខ្ញុំ​មែន​ឬ?” ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បើក​បទ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ ជំពូក​២៥ អាន​ឲ្យ​គាត់​ស្តាប់​ខគម្ពីរ​ដែល​​​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល អំពី​អ្នក​ដែល​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​អ្នក​ទោស។ គាត់​ក៏​បាន​សួរ​ទៀត​ថា “ព្រះ​គម្ពីរ​ពិត​ជា​ចែង​ដូច​នេះ​មែន​ទេ? តើ​បាន​ចែង​អំពី​អ្នក​ជាប់​គុក​មែន​ឬ? គាត់​ស្រក់ទឹក​ភ្នែក​រលីង​រលោង ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ចែក​ចាយ អំពី​ការ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ទុក​ភាព​សប្បុរស ចំពោះ​កូន​ទ្រង់ ជា​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ(ខ.៣១-៤០)។ គាត់​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “បើ​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដែរ នោះ​មិន​ដឹង​ជា​ល្អ​យ៉ាង​ណា​ទេ”។ គាត់​ក៏​បាន​ឱន​ក្បាល ហើយ​និយាយ​ថា “ខ្ញុំ​នឹង​ត្រឡប់​មក​វិញ”។ គាត់​ក៏​បាន​ត្រឡប់​មក​វិញ ហើយ​ហុច​ព្រះ​គម្ពីរ​កណ្តាច​មួយ​ក្បាល​មក​ខ្ញុំ ដោយ​សួរ​ថា “តើ​អ្នក​អាច​បង្ហាញ​ខគម្ពីរ​ដែល​បាន​ចែង​អំពី​រឿង​នេះ​បាន​ទេ?” ខ្ញុំ​ក៏​ងក់​ក្បាល។ ខ្ញុំ និង​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឱប​គាត់ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់ និង​ឪពុក​ម្តាយ​គាត់។ យើង​ក៏​បាន​ឲ្យ​អ៊ីមែល​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក សម្រាប់​ទំនាក់​ទំនង​គ្នា ហើយ​ក៏​បាន​បន្ត​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់​ទៀត។ នៅ​ពេល​ខ្លះ យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា គ្មាន​នរណា​ស្រឡាញ់ និង​ស្វាគមន៍​យើង…

Read article
ស្រក់ទឹកភ្នែក ដោយមិនខ្លាចចិត្តអ្នកដទៃ

នាង​ឈរ​ពី​ខាង​ក្រោយ ទៀប​ព្រះបាទ​ទ្រង់​ទាំង​យំ ចាប់​តាំង​សំរក់​ទឹក​ភ្នែក​ទទឹក​ព្រះបាទ​ទ្រង់។ លូកា ៧:៣៨ មាន​ពេល​មួយ អ្នក​ស្រី​ឃែរិន(Karen) បាន​និយាយ​សុំទោស ដោយសារ​គាត់​បាន​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​។ បន្ទាប់​ពី​ស្វាមី​របស់​គាត់​បាន​ស្លាប់ គាត់​បាន​ចិញ្ចឹម​បី​បាច់​កូន​ដែល​មាន​វ័យ​ជំទង់ តែ​ម្នាក់​ឯង យ៉ាង​ហត់​នឿយ។ ពេល​ដែល​ក្រុម​បុរស​នៅ​ព្រះវិហារ​បាន​នាំ​កូន​ៗ​របស់​គាត់ ទៅ​បោះ​ជំរុំ​នៅ​ថ្ងៃ​ចុង​សប្តាហ៍ ដែល​នាំ​ឲ្យ​គាត់​បាន​សម្រាក​ខ្លះ គាត់​ក៏​បាន​សម្រក់​ទឹក​ភ្នែក​យំ ដោយ​ការ​ដឹង​គុណ ហើយ​ក៏​បាន​សុំទោស​គេ សម្រាប់​ការ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​របស់​គាត់។ ហេតុ​អ្វី​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​និយាយ​សុំទោស សម្រាប់​ការ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​របស់​ខ្លួន? លោក​ស៊ីម៉ូន ដែល​ជា​ពួក​ផារិស៊ី បាន​អញ្ជើញ​ព្រះយេស៊ូវ​សោយ​អាហារ​ពេល​ល្ងាច នៅ​ផ្ទះ​គាត់។ កាល​ព្រះអង្គ​កំពុង​សោយ​អាហារ មាន​ស្រ្តី​ម្នាក់ ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្ត​បាប​ជា​ច្រើន បាន​យក​ទឹក​អប់​មួយ​ដប​មក។ “នាង​ឈរ​ពី​ខាង​ក្រោយ ទៀប​ព្រះបាទ​ទ្រង់​ទាំង​យំ ចាប់​តាំង​សំរក់​ទឹក​ភ្នែក​ទទឹក​ព្រះបាទ​ទ្រង់ រួច​យក​សក់​ក្បាល​នាង​ជូត ក៏​ថើប​ព្រះបាទ ដោយ​ស្រឡាញ់ ហើយ​យក​ប្រេង​ក្រអូប​លាប​ផង”(លូកា ៧:៣៨)។ នាង​ក៏​បាន​បង្ហាញ​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​នាង និង​សម្រក់​ទឹក​ភ្នែក ដោយ​មិន​បាន​សុំទោស​គេ​ឡើយ ហើយ​ក៏​បាន​ទម្លាក់​សក់​របស់​នាង ជូត​ព្រះ​បាទ​ព្រះ​អង្គ។ ដោយ​នាង​មាន​ការ​ដឹង​គុណ និង​ក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ហូរហៀរ ចំពោះ​ព្រះ​យេស៊ូវ នាង​ក៏​បាន​បញ្ចប់​ការ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​របស់​នាង ដោយ​ការ​ថើប​ព្រះ​បាទ​ទ្រង់ នឹង​ទឹក​អប់ ជា​ទង្វើ​ដែល​ផ្ទុយ​នឹង​ម្ចាស់​ផ្ទះ។ តើ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ឆ្លើយ​តប យ៉ាង​ដូច​ម្តេច? ព្រះ​អង្គ​បាន​សរសើរ​នាង ដែល​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដោយ​ចិត្ត​ឆេះ​ឆួល…

Read article
ការអធិស្ឋានដែលមិនទាន់មានការឆ្លើយតប

ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ តើ​ដល់​កាល​ណា? ទំនុកដំកើង ៦:៣ យើង​ទៅ​ដល់​ហើយ​ឬ​នៅ? មិន​ទាន់​ដល់​ទេ ពេល​ណា បាន​ទៅ​ដល់?  នេះ​សំណួរ​ដែល​យើង​សួរ​គ្នា ដូច​ល្បែង​កម្សាន្ត នៅ​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​យើង​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​លើក​ដំបូង​(ហើយ​មិន​មែន​ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ) មាន​រយៈ​ពេល​១៦​ម៉ោង ពី​រដ្ឋ​ខូឡូរ៉ាដូ វិល​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ នៅ​រដ្ឋ​អាខានសាស់ កាល​កូន​យើង​នៅ​ក្មេង។ កូន​យើង​ពីរ​នាក់​ដែល​ជា​កូន​ច្បង បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ល្បែង​កម្សាន្ត​នេះ ចេះ​តែ​បន្ត​ទៅ​មុខ មាន​រយៈ​ពេល​យូរ ហើយ​បើ​ខ្ញុំ​ទទួល​បាន​លុយ​១​ដុល្លា រៀងរាល់​ពេល​ពួក​គេ​សួរ​សំណួរ​នេះ នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​មាន​លុយ​មួយ​គំនរ​មិន​ខាន។ វា​ជា​សំណួរ​ដែល​កូន​ៗ​ខ្ញុំ​បាន​សួរ​មិន​ចេះ​ខ្ជិល តែ​ខ្ញុំ(ដែល​ជា​អ្នក​បើក​ឡាន) ក៏​ចង់​ដឹង​ដូច​ពួក​គេ​ផង​ដែរ​ថា តើ​ពេល​ណា បាន​ទៅ​ដល់? ហើយ​ចម្លើយ​គឺ មិន​ទាន់​ដល់​ទេ ប៉ុន្តែ មិន​យូរ​ទេ​ យើង​នឹង​ទៅ​ដល់​ហើយ។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ មនុស្ស​ពេញ​វ័យ​ភាគ​ច្រើន​បាន​សួរ​សំណួរ​នេះ តាម​របៀប​ផ្សេង​ៗ​គ្នា ទោះ​យើង​ប្រហែល​ជា​គ្រាន់​តែ​សួរ តែ​ក្នុង​ចិត្ត​ក៏​ដោយ។ តែ​យើង​សួរ​សំណួរ​នេះ ដោយសារ​មូល​ហេតុ​ដូចគ្នា គឺ​ដោយសារ​យើង​អស់​កម្លាំង ហើយ​ភ្នែក​យើង​បាន “ស្រវាំង​ទៅ”(ទំនុកដំកើង ៦:៧)។ យើង “អស់​កម្លាំង ដោយសារ​ការ​ទួញ​ថ្ងូរ”(ខ.៦) អំពី​បញ្ហា​ផ្សេងៗ ដែល​កើត​មាន​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ក៏​ដូច​ជា​បញ្ហា​សុខភាព​មិន​ចេះ​ចប់ ឬ​បញ្ហា​ទំនាក់​ទំនង ។ល។ យើង​ស្រែក​រក​ព្រះ​ថា : “ព្រះ​អម្ចាស់​អើយ…

Read article
ភាពល្អឥតខ្ចោះ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ

ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ដូច​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ទ្រង់​គ្រប់​លក្ខណ៍​ដែរ។ ម៉ាថាយ ៥:៤៨ អ្នកស្រី ខាថលីន នោរីស(Kathleen Norris) បាន​សរសេរ​ថា “ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​និយម ជា​ពាក្យ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច​បំផុត ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ស្គាល់”។ គាត់​បាន​ធ្វើ​ការ​ប្រៀប​ធៀប  ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​និយម ក្នុង​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន ជា​មួយ​នឹង “ភាព​គ្រប់​លក្ខណ៍” ដែល​បាន​ចែង​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ។ គាត់​បាន​រៀប​រាប់​ថា ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​និយម នៅ​សម័យ​នេះ គឺ​ជា “ទារុណកម្ម​ផ្លូវចិត្ត​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ខ្វះ​ទំនុក​ចិត្ត ឬ​មិន​ហ៊ាន​ធ្វើ​ការ​ប្រថុយ ដែល​ចាំ​បាច់”។ ប៉ុន្តែ ពាក្យ​ដែល​ប្រែ​មក​ថា “គ្រប់​លក្ខណ៍” ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ គឺ​មាន​ន័យ​ថា មាន​ភាព​ពេញ​វ័យ​ខាង​វិញ្ញាណ មាន​ភាព​ពេញ​លេញ ឬ​ពេញ​បរិបូរ។​ អ្នក​ស្រី​នោរីស​ក៏​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា “ដើម្បី​មាន​ភាព​គ្រប់​លក្ខណ៍ យើង​ត្រូវធ្វើ​ការ​បើក​ចំហ​ចិត្ត សម្រាប់​ការ​លូត​លាស់ ហើយ​មាន​ភាព​ពេញ​វ័យ​ល្មម នឹង​លះ​បង់​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន ដើម្បី​អ្នក​ដទៃ”។ កាលណា​យើង​មាន​ការ​យល់​ដឹង​ដូច​នេះ អំពី​ភាព​គ្រប់​លក្ខណ៍ ឬ​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ យើង​នឹង​កាន់​តែ​ងាយ​យល់​សាច់​រឿង​ដ៏​សំខាន់ ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ ជំពូក១៩ ដែល​ក្នុង​នោះ មាន​បុរស​ម្នាក់​បាន​ទូល​សួរ​ព្រះយេស៊ូវ​ថា តើ​គាត់​ត្រូវ​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ​អ្វី​ខ្លះ “ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច”(ខ.១៦)។ បុរស​នោះ​ទូល​ព្រះ​អង្គ​ថា គាត់​បាន​ធ្វើ​តាម​បញ្ញត្តិ​ទំាង​ប៉ុន្មាន​របស់​ព្រះ​ហើយ…

Read article
ព្រះពរដែលបានមកពីការទុកចិត្តព្រះ

មាន​ពរ​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​ទី​ពឹង​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ហើយ​ដែល​ទុក​ចិត្ត​នឹង​ទ្រង់។ យេរេមា ១៧:៧ អ្នកស្រី​វីតនី(Whitney) មាន​ផ្ទៃ​ពោះ ដែល​ត្រូវ​សម្រាល ៦​សប្តាហ៍​ទៀត ប៉ុន្តែ គ្រូ​ពេទ្យ​បាន​ពិនិត្យ​សុខភាព​គាត់ រក​ឃើញ​ថា គាត់​មាន​បញ្ហា​ថ្លើម ដែល​កើត​ឡើង​ជា​ធម្មតា ចំពោះ​ស្រ្តី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ។ អ្នក​ស្រី​វីតនី​មាន​អារម្មណ៍​ច្របូកច្របល់ ហើយ​ក៏​ត្រូវ​គេ​បញ្ជូន​ទៅ​មន្ទីរពេទ្យ ដើម្បី​ទទួល​ការ​ព្យាបាល ហើយ​គ្រូពេទ្យ​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា កូន​គាត់​នឹង​កើត ក្នុង​អំឡុង​ពេល​២៤​ម៉ោង។ នៅ​ក្នុង​ផ្នែក​ផ្សេង​ទៀត​នៃ​មន្ទីរពេទ្យ​នោះ ម៉ាស៊ីន​ជំនួយ​ដង្ហើម និង​ឧបករណ៍​ដទៃ​ទៀត ដែល​ចាំ​បាច់​សម្រាប់​ព្យាបាល​អ្នក​ជំងឺ​កូវីត​១៩ កំពុង​តែ​ជាប់​រវល់។ ដូច​នេះ គេ​ក៏​បាន​ឲ្យ​នាង​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ។ នាង​ក៏​បាន​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ និង​ផែនការ​ទ្រង់ ហើយ​កូន​របស់​នាង​ក៏​បាន​ចាប់​កំណើត ដោយ​មាន​សុខភាព​ល្អ ក្នុង​ពេល​ពីរ​បី​ថ្ងៃ​បន្ទាប់។ កាលណា​ព្រះបន្ទូល​ព្រះ​បាន​ចាក់​ឫស​ចូល​ក្នុង​ចិត្ត​យើង​ហើយ ព្រះ​បន្ទូល​ក៏​ផ្លាស់​ប្តូរ​របៀប​ដែល​យើង​ឆ្លើយ​តប ចំពោះ​ស្ថានភាព​ដ៏​លំបាក។ ហោរា​យេរេមា​កំពុង​រស់​នៅ ក្នុង​សម័យ​មួយ ដែល​នគរ​ភាគ​ច្រើន​មាន​ការ​ទុក​ចិត្ត​លើ​សម្ព័ន្ធ​មិត្ត និង​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ​គឺ​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទៅ​ហើយ។ លោក​ហោរា​រូប​នេះ​ក៏​បាន​ប្រៀប​ធៀប​មនុស្ស ដែល “ទី​ពឹង​ដល់​មនុស្ស ហើយ​មាន​ចិត្ត​ងាក​ចេញ​ពី​ព្រះ”(យេរេមា ១៧:៥) ជា​មួយ​អ្នក​ដែល​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ។ គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “មាន​ពរ​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​ទី​ពឹង​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ហើយ​ដែល​ទុក​ចិត្ត​នឹង​ទ្រង់ ដ្បិត​អ្នក​នោះ​នឹង​បាន​ដូច​ជា​ដើម​ឈើ​ដាំ​នៅ​មាត់​ទឹក ដែល​ចាក់​ឫស​ទៅ​ក្បែរ​ទន្លេ ឥត​ដឹង​រដូវ​ក្តៅ​ទេ គឺ​ស្លឹក​នៅ​តែ​ខៀវ​ខ្ចី​វិញ” (ខ.៧-៨)។…

Read article
មិនចងគំនុំទៀត

មិន​ត្រូវ​សងសឹក ឬ​ចង​គំនុំ​គុំគួន​នឹង​ពួក​កូន​ចៅ​របស់​សាសន៍​ឯង​ឡើយ គឺ​ត្រូវ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​ដូច​ខ្លួន​ឯង​វិញ អញ​នេះ​ជា​ព្រះយេហូវ៉ា។ លេវីវិន័យ ១៩:១៨ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​គេ​លក់​បញ្ចុះ​តម្លៃ នៅ​ឆ្នាំ​២០១១ អតីត​កីឡាករ​បាល់​ទាត់​កាណាដា​ពីរ​នាក់ អាយុ​៧៣​ឆ្នាំ បាន​វាយ​តប់​គ្នា​នៅ​លើ​ឆាក។ ពួកគេ​មាន​គំនុំ តាំង​ពី​ការ​ប្រកួត​បាល់​ទាត់​ដ៏​ចម្រូង​ចម្រាស់ កាល​ពី​ឆ្នាំ​១៩៦៣។ បន្ទាប់​ពី​ម្នាក់​បាន​វាយ​ម្នាក់​ទៀត​ធ្លាក់​ពី​លើ​ឆាក ហ្វូង​មនុស្ស​ក៏​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ឲ្យ​បញ្ចប់ “ការ​គុំគួន​គ្នា”។ ព្រះ​គម្ពីរ​មាន​ឧទាហរណ៍​របស់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ដែល​មាន​គំនុំ។ លោក​កាអ៊ីន​បាន​គុំគួន​នឹង​ប្អូន​ប្រុស​របស់​គាត់​ឈ្មោះ អេបិល ព្រោះ​ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះទ័យ​នឹង​ដង្វាយ​របស់​លោក​អេបិល(លោកុប្បត្តិ ៤:៥)។ គំនុំ​នេះ​មាន​ភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ​យ៉ាង​ខ្លាំង ដល់​ថ្នាក់​លោក​កាអ៊ីន​វាយ​សម្លាប់​លោក​អេបិល​ដែល​ជា​ប្អូន​(ខ.៨)។ “លោក​អេសាវ​ក៏​គុំគួន​នឹង​លោក​យ៉ាកុប” ព្រោះ​លោក​យ៉ាកុប​បាន​លួច​សិទ្ធិ​ជា​បង​ច្បង​ពី​គាត់(២៧:៤១)។ គំនុំ​នេះ​មាន​ភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ​យ៉ាង​ខ្លាំង បាន​ជា​លោក​យ៉ាកុប​រត់​គេច ឲ្យ​រួច​ជីវិត ដោយ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច។ ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​គ្រាន់​តែ​បាន​បង្ហាញ​ឧទាហរណ៍​នៃ​មនុស្ស​ដែល​មាន​គំនុំ​នឹង​គ្នា​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ក៏​បាន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​លះ​ចោល​ការ​គុំគួន​ផង​ដែរ ដោយ​ឲ្យ​យើង​ស្វែង​រក​ការ​អត់​ឱន​ទោស និង​ការ​ផ្សះ​ផ្សា។ ព្រះ​ទ្រង់​ត្រាស់​ហៅ​យើង ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ​(លេវីវិន័យ ១៩:១៨) ឲ្យ​អធិស្ឋាន និង​អត់​ឱន​ទោស​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ជេរ​ប្រទេច និង​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ឈឺ​ចាប់(ម៉ាថាយ ៥:៤៣-៤៧) ឲ្យ​រស់​នៅ​ដោយ​សន្តិភាព​ជា​មួយ​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ហើយ​ឲ្យ​ឈ្នះ​ការ​អាក្រក់ ដោយ​ការ​ល្អ​(រ៉ូម ១២:១៨-២១)។ ដោយ​អំណាច​ចេស្តា​ទ្រង់ ចូរ​យើង​អត់​ទោស​ឲ្យ​គេ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។—Marvin Williams ហេតុ​អ្វី​យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​លះ​ចោល​ការ​គុំគួន​? តើ​អ្នក​នឹង​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច ដើម្បី​ស្អាង​ទំនាក់​ទំនង​ដែល​បាក់​បែក​ឡើង​វិញ​ នៅ​សប្តាហ៍​នេះ? ឱ​ព្រះ​យេស៊ូវ…

Read article
សុភមង្គលពិតប្រាកដ

យើង​ដឹង​ហើយ ថា​គ្មាន​អ្វី​សំរាប់​គេ ដែល​វិសេស​ជាង​មាន​ចិត្ត​រីករាយ ហើយ​រក​បាន​សេចក្តី​ល្អ​ដល់​ខ្លួន អស់​វេលា​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ​នោះ​ទេ។ សាស្តា ៣:១២ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​៩ ស្តេច​អាប់ អាល់-រ៉ាម៉ាន ទី៣ ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​តំបន់​ខូរដូបា ប្រទេស​អេស្ប៉ាញ។ ប្រជាជន​បាន​ស្រឡាញ់​ស្តេច​អង្គ​នេះ ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ​ក៏​ខ្លប​ខ្លាច ហើយ​សម្ព័ន្ធមិត្ត​ក៏​មាន​ការ​គោរព​ចំពោះ​ទ្រង់។ បន្ទាប់​ពី​ទ្រង់​បាន​ដឹក​នាំ​យ៉ាង​ជោគ​ជ័យ បាន​៥០​ឆ្នាំ ទ្រង់​ក៏​បាន​សម្លឹង​មើល​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង​កាន់​តែ​ស៊ី​ជម្រៅ។ ទ្រង់​មាន​បន្ទូល អំពី​ឯក​សិទ្ធិ​របស់​ទ្រង់​ថា “ខ្ញុំ​អាច​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ កិត្តិយស និង​ការ​សប្បាយ​នៅ​ពេល​ណា​ក៏​បាន”។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​ទ្រង់​បាន​រាប់​ចំនួន​ថ្ងៃ​ដែល​ទ្រង់​មាន​សុភមង្គល​ពិត​ប្រាកដ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ ទ្រង់​រាប់​ឃើញ​តែ​១៤​ថ្ងៃ​ប៉ុណ្ណោះ។ នេះ​ពិត​ជា​រឿង​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ជញ្ជឹង​គិត។​ អ្នក​និពន្ធ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សាស្តា ក៏​ជា​បុរស​ដែល​មាន​ទ្រព្យសម្បត្តិ និង​កិត្តិយស (សាស្តា ២:៧-៩) អំណាច និង​ការ​សប្បាយ​ផង​ដែរ(១:១២ ២:១៣)។ តែ​ការ​ពិនិត្យ​មើល​ជីវិត​របស់​ទ្រង់ ក៏​ជា​រឿង​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ពិចារណា​ផង​ដែរ។ ទ្រង់​ជ្រាប​ថា ភាព​មាន​បាន គ្រាន់​តែ​នាំ​ឲ្យ​ទ្រង់​មាន​ចិត្ត​ចង់​បាន​ទ្រព្យសម្បត្តិ​កាន់​តែ​ច្រើន(៥:១០-១១) ខណៈ​ពេល​ដែល​ការ​សប្បាយ ជា​ការ​ឥត​ប្រយោជន៍(២:១-២) ហើយ​ជោគជ័យ និង​សមត្ថភាព អាស្រ័យ​ទៅ​លើ​ពេល​វេលា និង​ឱកាស(៩:១១)។ តែ​ការ​ពិនិត្យ​មើល​របស់​ទ្រង់ មិន​បាន​បញ្ចប់ ដោយ​ភាព​អស់​សង្ឃឹម​ដូច​ស្តេច​អាល រ៉ាម៉ាន​នោះ​ទេ។ ទ្រង់​ជឿ​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ជា​ប្រភព​នៃ​សុភមង្គល បាន​ជា​ទ្រង់​មើល​ឃើញ​ថា…

Read article
នាំគ្នានិយាយពាក្យស្រឡាញ់

យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ស្គាល់ ហើយ​ក៏​ជឿ​ចំពោះ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ដល់​យើង។ ១យ៉ូហាន ៤:១៦ លោក​សាស្ត្រាចារ្យ​បាន​បញ្ចប់​ម៉ោង​រៀន​តាម​អនឡាញ តាម​របៀប​ពីរ​យ៉ាង។ គាត់​ច្រើន​តែ​និយាយ​ថា “ជួប​គ្នា​ពេល​ក្រោយ​ទៀត” ឬ “រីករាយ​ថ្ងៃ​ចុង​សប្ដាហ៍”។  សិស្ស​ខ្លះ​ឆ្លើយ​តប​ថា “អរគុណ​លោក​គ្រូ រីករាយ​ថ្ងៃ​ចុង​សប្តាហ៍!” តែ​ថ្ងៃ​មួយ សិស្ស​ម្នាក់​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​លោក​គ្រូ”។ គាត់​ក៏​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ហើយ​ឆ្លើយ​ថា “ខ្ញុំ​ក៏​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដែរ!”។ នៅ​ពេល​ល្ងាច​នោះ មិត្ត​រួម​ថ្នាក់​ទាំង​ឡាយ​បាន​ស្រុះ​ស្រួល​គ្នា​និយាយ​ពាក្យ “ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​លោក​គ្រូ” បន្ត​កន្ទុយ​គ្នា សម្រាប់​ម៉ោង​រៀន​លើក​ក្រោយ​ទៀត ដើម្បី​ជា​ការ​ដឹង​គុណ ដល់​លោក​សាស្ត្រាចារ្យ ដែល​បាន​បង្រៀន​ពួក​គេ នៅ​ពី​មុខ​អេក្រង់​កុំព្យូទ័រ ជា​ជាង​ការ​ជួប​មុខ​ផ្ទាល់ ដែល​គាត់​ចូល​ចិត្ត​ជាង។ ពីរបី​ថ្ងៃ​ក្រោយ​មក ពេល​គាត់​បញ្ចប់​ម៉ោង​រៀន គាត់​និយាយ​ថា “ជួប​គ្នា​ពេល​ក្រោយ” ហើយ​សិស្ស​ទាំង​ឡាយ​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ម្នាក់​ម្តង​ៗ​ថា “ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​លោក​គ្រូ”។ ពួក​គេ​បាន​បន្ត​អនុវត្ត​ដូច​នេះ អស់​ជា​ច្រើន​ខែ។ គ្រូ​បង្រៀន​រូប​នេះ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ការ​នេះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ចំណង​ដ៏​រឹង​មាំ​ជា​មួយ​សិស្ស​គាត់ ហើយ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា គាត់ និង​សិស្ស​គាត់​ជា “គ្រួសារ​តែ​មួយ”។​ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ១យ៉ូហាន ៤:១០-២១ យើង​មាន​ហេតុ​ផល​ជា​ច្រើន ដែល​ត្រូវ​ទូល​ដល់​ព្រះ​ថា “ទូល​បង្គំ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អង្គ” ក្នុង​នាម​យើង​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​មហា​គ្រួសារ​ទ្រង់ ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​តែ​មួយ ធ្វើ​ជា​យញ្ញ​បូជា​លោះ​បាប​យើង(ខ.១០)។…

Read article