នរណាសក្តិសមនឹងទទួលការសរសើរ
ព្រោះគ្រប់ទាំងផ្ទះតែងមានគេធ្វើ តែឯអ្នកដែលបានធ្វើគ្រប់របស់ទាំងអស់ នោះគឺជាព្រះវិញ។ ហេព្រើរ ៣:៤ មានពេលមួយ បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនអចលនៈទ្រព្យម្នាក់បាននាំប្តីប្រពន្ធវ័យក្មេងមួយគូរ ដើរមើលផ្ទះមួយខ្នង ដែលគួរឲ្យចង់រស់នៅ មានចំណុចល្អៗជាច្រើនរាប់ចាប់តាំងពីជណ្តើរមូល ដល់បន្ទប់គេងដែលបំពាក់ទៅដោយគ្រឿងថ្លៃៗ និងរាប់ចាប់តាំងពីរនាបធ្វើពីឈើប្រណិតដល់កំរាលព្រំទន់ល្មើយ ហើយរាប់ចាប់តាំងពីបន្ទប់បោកគក់ខោអាវធំមួយ ដល់បន្ទប់ការិយាល័យដែលមានសណ្ដាប់ធ្នាប់។ នៅជ្រុងនីមួយៗ ដែលពួកគេបានមើល ពួកគេមានចិត្តរំភើបចំពោះសម្រស់របស់ផ្ទះនោះ រហូតដល់លាន់មាត់ថា “លោកបានជ្រើសរើសកន្លែងល្អបំផុតឲ្យពួកខ្ញុំ។ ផ្ទះនេះពិតជាស្អាតខ្លាំងណាស់!” បន្ទាប់មក បុគ្គលិកអចលនៈទ្រព្យរូបនោះក៏បានធ្វើការឆ្លើយតបដោយពាក្យសម្តីចម្លែកបន្តិច តែជាពាក្យពិតថា “អ្នកដែលសមនឹងទទួលការសរសើរគឺជាជាងដែលបានសង់ផ្ទះនេះ។ សូមកុំសរសើរផ្ទះ ឬសរសើរអ្នកនាំមើលផ្ទះនេះអី”។ ពាក្យសម្តីរបស់បុគ្គលិកអចលនៈទ្រព្យនោះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចំាបទគម្ពីរហេព្រើរ ដែលបានចែងថា “មនុស្សសង់ផ្ទះតែងមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះ លើសជាងផ្ទះ”(៣:៣)។ ត្រង់ចំណុចនេះ បទគម្ពីរនេះបានប្រៀបធៀបសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ជាមួយលោកម៉ូសេ(ខ.១-៦)។ ទោះលោកម៉ូសេមានឯកសិទ្ធិ ក្នុងការនិយាយទៅកាន់ព្រះ ដោយផ្ទាល់ ហើយបានឃើញព្រះអង្គក៏ដោយ(ជនគណនា ១២:៨) ក៏គាត់គ្រាន់តែជា “អ្នកបម្រើម្នាក់” នៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះអង្គ(ហេព្រើរ ៣:៥)។ ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះអាទិករ(១:២,១០) សក្តិសមនឹងទទួលព្រះកិត្តិនាម ជាអ្នក “សង់អ្វីៗទាំងអស់មក” និងជាព្រះរាជបុត្រាដែលត្រួតលើដំណាក់ទ្រង់(៣:៤,៦)។ ដំណាក់របស់ព្រះគឺជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ។ ពេលណាយើងបម្រើព្រះអង្គ ដោយស្មោះត្រង់ នោះអ្នកដែលសក្តិសមនឹងទទួលការសរសើរ គឺព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះដែលបានសង់បង្កើត។…
Read article
