Anne Cetas

You are here:
អ្នក​ស្រីខូរិន

ពេល​ដែល​ក្រុម​ការងារ​របស់​យើង កំពុង​ជួយ​រៀប​ចំ​សម្ភារៈ​ជា​ច្រើន​កញ្ចប់ នៅ​ឯ​កម្ម​វិធីនំម៉ាណា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ក្នុង​ក្រុង​អូលែនដូ រដ្ឋ​ផ្លរីដា កាលពីរដូវ​រងា​កាល​ពី​ឆ្នាំ​ទៅ អ្នក​ស្រីខូរីន(Corine)បាន​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខយើ​ង។ ព្រឹកនោះ​ នាង​យល់​ថា យើងប្រា​កដ​ជាឃ្លា​ន ហើយ​ស្រែក​ទឹក​ផង។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ប្រាប់នាង​ថា ពួក​ខ្ញុំ “មិន​អី​ទេ”។ នាងក៏ត​បថា​ “ខ្ញុំ​ដឹង​ថា អ្នក​ទាំង​អស់​គ្មាន​មិន​អី​ទេ តែ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​ត្រូវ​ការ​អីញាំ”។ ពីរ​បីនាទី​ក្រោយ​មក នាង​ក៏​បាន​ត្រឡប់​មកវិញ ដោយ​នាំយ​ក​ទឹក​ត្រជាក់​   និងអា​ហារ​សម្រន់​   មក​ជាមួ​យ​ផង។ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ថ្ងៃ​ ដែលយើ​ងធ្វើ​​កម្ម​វិធី​នៅ​ទីនោះ អ្នក​ស្រី​ខូរិន​បាន​មក​មើលយើង ក្រែង​លោ​យើង​ត្រូវ​ការ​អ្វី ហើយ​នាង​បាន​នាំយក​អាហារ ឬទឹ​ក​មក​ជាមួ​យ ព្រម​ទាំង​បាន​ជួយ​ប្រមូលសំ​រាម​ឲ្យ​យើង​ទៀត។ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​ក៏​បានឆ្លៀត​ឱកាស​ថ្លែង​អំណរ​គុណ​នាង ហើយ​ប្រាប់​នាង​ថា “ខូរិន អ្នក​មាន​អំណោយ​ទាន​ខាង​ភាព​ចៅ​រ៉ៅ​!” នាង​ក៏ឱ​នមុ​ខ ហើយ​ឆ្លើយ​ត​បថា “ខ្ញុំ​មិ​នដឹង​ទេ តែលោ​កមា​នអំ​ណោយ​ទាន​ខាង​និពន្ធ​អត្ថបទសៀ​វ​ភៅ​នំម៉ាណា ​ចំណែក​ខ្ញុំ​វិញ​​ខ្ញុំចូល​ចិត្តបោ​ស​សម្អាត។ ដូ​ច​នេះ យើងសុ​ទ្ធ​តែ​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ”។ អ្នក​ស្រី​ខូរិន មាន​បំណង​ចិត្ត​ចង់​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ ដោយ​ជួយ​អ្នក​ដទៃ។ នាង​ពិត​ជា​មាន​អំណោយ​ទាន​ខាង​ភាពចៅ​រ៉ៅ​មែន ហើយ​ក៏​បាន​ប្រើអំណោយ​ទាន​មួយ​នេះ​បាន​ល្អផ​ង។ ​ព្រះ​បា​ន​ប្រទានកូន​របស់​ព្រះអង្គ នូវ​ជំនាញ និង​សមត្ថ​ភាព ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះអង្គ​អាច​ប្រទាន​ពរ​អ្នក​ដទៃ តាម​រយៈ​យើង។ អ្នក​អាច​ស្វែង​យល់​អំពី​អំណោយ​ទាន​ទាំងនោះ​ ដែល​បាន​រៀប​រាប់​ក្នុង បទ​គម្ពីរ…

Read article
សេច​ក្តី​ស្រឡាញ់​ជា​អ្វី?

ពេល​ដែល​គេសួ​រ​ក្មេង​ៗ​ថា “សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ជា​អ្វី?” ពួក​គេមាន​ចម្លើយ​ល្អ​ៗ​ជា​ច្រើន​។ សម្រាប់​ណូអេ ដែល​ជា​ក្មេង​មាន​អាយុ​៧​ឆ្នាំ គាត់​បាន​ឆ្លើយ​ថា “សេចក្តី​ស្រឡាញ់ គឺ​ជា​ការ​ដែល​អ្នក​និយាយ​ប្រាប់​មនុស្ស​ម្នាក់​ថា​ អ្នក​ចូល​ចិត្ត​អាវ​គាត់ ហើយ​បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​ពាក់​អាវ​នោះ​រាល់​ថ្ងៃ”។ ចំណែក​ឯ​រេបិកា​ ដែល​ជា​ក្មេង​​ស្រី​មាន​អាយុ​៨​ឆ្នាំ​វិញ នាង​បាន​ឆ្លើយ​ថា“ដោយសារ​ជី​ដូន​ខ្ញុំ​មាន​ជម្ងឺ​ឈឺស​ន្លាក់​ដៃ​ជើង គាត់​មិន​អាន​ឱន​ចុះ ដើម្បី​ធ្វើ​ក្រចក​ជើង​គាត់​ទៀត​ទេ។   ដូចនេះ   ជីតា​របស់​ខ្ញុំតែង​តែ​ធ្វើ​ក្រចក​ជើង​ឲ្យ​គាត់ សូម្បីតែ​​នៅពេល​ដែល​ដៃ​គាត់​​ឈឺស​ន្លាក់​ដែរ​ក៏​ដោយ។ នោះ​ហើយ​ជា​សេចក្តី​ស្រឡាញ់”។ រីឯ​យេស៊ិកា​ក៏មាន​អាយុ៨​ឆ្នាំ​ដែរ នាង​បាន​ឆ្លើយ​ថា “អ្នក​មិន​គួរនិយាយ​ថា អ្នក​ស្រឡាញ់គេ​​ឡើ​យ បើ​សិន​ជា​អ្នក​មិន​ពិត​ជា​ស្រឡាញ់​គេ​ទេ​នោះ។ តែ​បើអ្ន​ក​ពិត​ជាស្រ​ឡាញ់​មែន អ្នក​គួរ​តែ​និយាយ​ប្រាប់​គេ​ឲ្យ​បាន​ច្រើន​ដង ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​គេ​ភ្លេច”។ មាន​ពេល​ខ្លះ យើងត្រូ​វ​រំឭក​ខ្លួនឯង​ថា ព្រះ​ស្រឡាញ់​យើង។ យើង​ច្រើន​តែ​ផ្តោត​ទៅ​លើ​ទុក្ខ​​លំបាក​ក្នុង​ជីវិត ហើយ​ក៏​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា ឯណា​ទៅ​សេចក្តីស្រឡាញ់? ប៉ុន្តែ បើសិ​ន​ជា​យើងប​ង្អង់​ឈ​ប់សិន ហើយ​ពិចារណា​អំពី​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើសម្រាប់​យើង នោះ​យើង​នឹង​នឹក​ចាំ​ថា ព្រះ​ស្រឡាញ់​យើង​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា ដែល​ព្រះអ​ង្គជា សេចក្តី​ស្រឡាញ់(១យ៉ូហាន ៤:៨-១០)។ បទគម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក ១០៤ បា​ន​រៀបរា​ប់​អំពី “ព្រះពរ” ដែល​យើង​ទទួល​បាន ពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ដូច​តទៅ​ : ព្រះ​អង្គ​អត់​ទោស​បាប​យើង​(ខ.៣) ព្រះអង្គ​ចម្អែត​យើង​ដោយ​របស់​ល្អ(ខ.៥) ហើយសម្រេច​កិច្ចការ​ដ៏​សុចរិត និង​សេចក្តី​យុត្តិ​ធម៌​(ខ.៨)។…

Read article
កសាងជីវិត

កន្លង​​មក ខ្ញុំ​បាន​អាន​សៀ​វ​ភៅមួ​យ​ក្បា​ល ដែល​បង្រៀន​មនុស្ស​ឲ្យចេះជួយ​ខ្លួន​ឯង​ឲ្យមា​នជោ​គជ័​យ។ ខ្ញុំបា​ន​ចាប់អារម្មណ៍នឹ​ង​ទស្សនៈ​មួយ ដែលគេ​បា​នសរសេរ​ ក្នុង​សៀវភៅ​នោះ​ថា ចូរធ្វើ​តែកិច្ច​កា​រណា ដែល​អ្នក​ពូ​កែធ្វើ​ចុះ ​ព្រោះមា​ន​តែកិ​ច្ចការ​នោះ​ទេ​ ដែលអ្ន​កមា​ន​អារម្មណ៍​ជឿ​ជា​ក់​បំផុត​ថា អ្នក​អាច​ធ្វើបា​ន។ ត្រង់​ចំណុចនេះ​ អ្នកនិព​ន្ធ​កំពុ​ង​តែ​ព្យាយាម​ជួយ​អ្នក​អា​ន ​   ឲ្យ​កសាង​ជីវិត   ឲ្យ​បាន​ដូច​ក្តីបំ​ណង​។ ខ្ញុំមិ​ន​ដឹង​ថា អ្នក​មាន​គំនិត​យល់​ឃើញយ៉ា​ង​ណាទេ​ ប៉ុន្តែ សម្រាប់​ខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំយ​ល់ថា​ បើសិ​នជា​ខ្ញុំ​ធ្វើតែ​កា​រ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ពូកែ​ធ្វើ នោះ​ខ្ញុំមិ​ន​អាច​សម្រេច​កិច្ច​ការ​បាន​ច្រើន​ទេ! យើងឃើញ​ថា​ ក្នុង​បទ​គម្ពី​រម៉ា​កុស ជំពូក១០ សាវ័ក​​យ៉ាកុប និងសា​វ័ក​យ៉ូហាន បាន​មាន​ផែនការ​ខ្លះ​ៗ សម្រាប់​រស់​នៅ ឲ្យបា​ន​ដូច​ក្តី​បំ​ណង ក្នុង​ពេលអ​នា​គត។ បាន​ជាពួកគេ​ទូ​លសូ​មព្រះ​យេស៊ូវ ឲ្យ​ពួកគេ​អ​ង្គុយ​នៅក្បែ​រព្រះ​​អង្គ ម្នាក់​​នៅ​ខាង​ឆ្វេ​ង ​ហើយម្នា​ក់​ទៀត​នៅ​ខាង​ស្តាំ ក្នុង​នគ​រ​​ស្ថាន​សួគ៌(ខ.៣៧)។   ការ​ទូល​សូម​ដូ​ច​នេះ   បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សាវ័ក​ទាំង​១០​នាក់​ផ្សេង​ទៀត មាន​ការ “តូច​ចិត្ត”នឹង​អ្នក​ទាំ​ង​ពីរ(ខ.៤១)។ (ការ​នេះអា​ចម​ក​ពី​​ពួក​​គេ​​ចង់​បាន​កន្លែង​អង្គុយនៅ​ក្បែរព្រះអង្គ​ផងដែ​រ)។ ប៉ុន្តែ ពេលនោះ​ ព្រះយេស៊ូវក៏​បាន​ឈ្លៀត​ឱ​កាស បង្រៀន​ពួក​គេ អំពី​ការ​រស់​នៅមួ​យ​បែបទៀ​ត ដែល​ព្រះអង្គ​សព្វព្រះ​ទ័​យ គឺកា​រ​​រស់​នៅ ដោយ​បម្រើគ្នាទៅ​វិ​ញ​ទៅម​ក។ គឺដូច​ដែល​​ព្រះអ​ង្គ​បានមា​នប​ន្ទូ​លថា​ “​មិន​​ត្រូវ​​​ឲ្យ​​មាន​ដូច្នោះ​ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ អ្នក​ណា​ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ចង់​ធ្វើ​ធំ នោះ​នឹង​ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​បំរើ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ ឯ​អ្នក​ណា​ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ចង់​បាន​ជា​លេខ​១…

Read article
ភ្នែកខា​ង​វិញ្ញាណ​ដ៏​អស់​កល្ប

កាល​ពីខែ​មុ​ន ខ្ញុំបាន​ទៅ​ពិនិត្យ​ភ្នែក​។ ក្រោយមក គ្រូពេទ្យបា​ន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ពេល​នេះ​ខ្ញុំ​អាច​មើល​ឃើញ​រូបភាព​នៅឆ្ងាយ​ៗ ច្បាស់​ជាង​មុន​។ ពី​ដំបូង​ឡើយ ខ្ញុំ​គិត​ថា នេះ​​ជាដំ​ណឹង​​ល្អ តែក្រោ​យ​​មក​មិត្ត​ភ័ក្ររ​បស់​ខ្ញុំម្នា​ក់ បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា “យើងអា​ចមើ​លឃើញរូ​ប​ភាព​នៅឆ្ងាយ ច្បាស់​ជាង​មុន ពេលដែលយើង​មាន​វ័​យ​កាន់​តែ​ចាស់ តែទ​ន្ទឹម​នឹង​នោះ ការមើ​ល​ឃើញរូប​ភាព​នៅជិត​ ក៏​អាច​មាន​ការ​អន់​ថយ​ផ​ង​ដែរ”។ ដំណឹងនេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យខ្ញុំ​គិត​អំ​ពីកា​រ​មើល​ឃើញរូ​ប​​ភាព​នៅ​ឆ្ងាយ​មួយ​បែប​ទៀត របស់​គ្រីស្ទប​រិស័ទ​មួ​យ​ចំនួន ដែលខ្ញុំ​បានស​ង្កេត​មើល​ក្នុង​ពេលក​ន្លង​មក។ អ្នក​ដែល​បានស្គា​ល់ព្រះ​អម្ចាស់​អស់​រយៈ​ពេល​យូរ ឬ​បាន​ឆ្លង​កាត់​ការ​ល្បង​ល​ធំៗ​ក្នុងជីវិត ហាក់​ដូចជា​អា​ចមើល​ទៅនគរ​ស្ថាន​សួគ៌​បាន​ឃើញ​ច្បាស់ជា​ង​យើង​រាល់​គ្នា។ ភ្នែកខា​ងវិ​ញ្ញាណដ៏​អស់​កល្បរ​បស់​ពួក​គេ កាន់​តែ​មើលឃើញច្បាស់ល្អ ហើយការ​មើល​ឃើញ​រូប​ភា​ព “លោកិយ” ដែលនៅ​ជិ​តបង្កើយ ក៏​មាន​ការ​ថយ​ចុះផង​ដែរ។ ដោយសារសា​វ័ក​ប៉ុល មា​នភ្នែ​កខា​ងវិញ្ញាណប្រភេទនេះ​ហើយ​ បាន​ជា​គាត់​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​ជំនុំ​ក្រុង​កូរិន​ថូស​ថា “ដ្បិត​សេចក្តី​ទុក្ខ​លំបាក​យ៉ាង​ស្រាល​របស់​យើង​ខ្ញុំ ដែល​នៅ​តែ​មួយ​ភ្លែត​នេះ នោះ​បង្កើត​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​មាន​សិរីល្អ​យ៉ាង​ធ្ងន់​លើស​លប់ ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ … ​របស់​ដែល​មើល​ឃើញ នោះ​ស្ថិតស្ថេរ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ទេ តែ​ឯ​របស់​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ នោះ​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ”(២កូរិនថូស ៤:១៧-១៨)។ សព្វ​ថ្ងៃនេះ ​យើង​ត្រូវ​រៀន​ប្រើ “ភ្នែកខា​ង​វិញ្ញាណ”​របស់យើង។ លោក​យ៉ូណាថាន អេឌ-វើត(Jonathan Edwards)​ ដែល​ជា​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ទេវ​វិជ្ជា បានមានប្រ​សាស​ន៍ថា “កា​រ​ទៅរស់នៅ ក្នុង​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌ ជា​មួយ​ព្រះ ដោយ​អំណរ​ដ៏ពោរ​ពេញ…

Read article
ថ្ងៃដែលពិបាកបំផុត

ក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ២០១១ មានស្រ្តីវ័យក្មេងម្នាក់បានចូលពួននៅ​ក្នុង​អាង​ទឹក​ ពេល​ដែល​ខ្យល់​កួច​យក្ស​ថូនេដូ បាន​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​ទីក្រុ​ងចូពលីន(Joplin) រដ្ឋ​មីសូរី។ ប្តី​របស់​នាង​បាន​យក​ខ្លួន​គាត់​មក​គ្រប​ពី​លើ​នាង ហើយក៏​បា​ន​ត្រូវ​កម្ទេចកំទី​ប៉ើង​ចំ​រហូត​ដល់​បាត់​បង់​ជី​វិត។ នាង​ក៏បា​ន​រួចជីវិត ដោយសា​រ​ការលៈប​ង់រ​បស់​គាត់​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ។ ក្រោយ​មក នាង​ក៏​ចេះតែ​សួរ​ខ្លួ​នឯ​ង​ថា “តើ​ហេតុ​អ្វី?” ប៉ុន្តែ រយៈ​ពេល​មួយ​ឆ្នាំប​ន្ទាប់​ពី​មាន​គ្រោះ​ម​ហន្តរា​យ​ខ្យល់កួ​ច​យក្ស​ថូនេដូ​មក នាង​ក៏​បាន​និ​យាយ​ថា នាង​​រ​កឃើ​ញកា​រកម្សាន្ត​ចិត្ត ដោយ​ដឹង​ថា នឹង​​នៅ​តែបា​នទ​ទួល​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ សូម្បី​តែ​ក្នុង​ថ្ងៃដែ​លវេ​ទនា​បំផុត​ក៏​ដោយ។​ យ៉ាងណា​មិ​ញ ពេលដែ​ល​ខ្ញុំគិ​ត​អំពី “ថ្ងៃ​ដែល​វេទនា​បំផុត” ខ្ញុំតែ​នឹ​កឃើ​ញ​លោក​យ៉ូប។ គាត់​ជា​បុរ​ស​ដែលស្រឡាញ់​ព្រះ គាត់បា​ន​បាត់​ប​ង់ស​ត្វ​ចិញ្ចឹម​ទាំង​ហ្វូង រួច​ទាំងអ្ន​ក​បម្រើ ហើយថែ​ម​ទាំង​បាត់​បង់​កូនទាំង១​០នាក់ នៅ​ក្នុងរ​យៈ​ពេល​តែ​មួយ​ថ្ងៃ​ (យ៉ូប ១:១៣-១៩)។ លោក​យ៉ូប​ក៏បាន​ទួ​ញសោ​កយ៉ា​ងខ្លាំ​ង ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​សួរ​ផង​ដែ​រថា ​“ហេតុអ្វី?” គាត់បា​នស្រែ​កយំ​ថា​ “បើ​ទូលបង្គំ​បាន​ធ្វើ​បាប នោះ​តើ​ទូលបង្គំ​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ដល់​ទ្រង់ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ទ្រង់​បាន​ដាក់​ទូលបង្គំ​ទុក​ដូច​ជា​ទី​បាញ់​វង់​របស់​ទ្រង់?”(៧:២០)។ មិត្ត​ភ័ក្ររបស់​លោកយ៉ូ​ប​បាន​ចោទ​ប្រ​កាន់​ថា​ គាត់បា​ន​ធ្វើ​អំពើ​បា​ប ហើយ​គិត​ថា គាត់​សមនឹ​ង​ទទួល​រង​ទុក្ខវេ​ទនា​ទាំ​ងអ​ស់​នេះ ​ប៉ុន្តែ ព្រះបានមា​នប​ន្ទូល​អំពី​មិត្ត​ភ័ក្ររ​ប​ស់គា​ត់​ថា ​“អញ​មាន​សេចក្តី​កំហឹង​ខឹង​នឹង​ឯង​ហើយ ព្រម​ទាំង​គូកន​ឯង​ទាំង​២​នេះ​ផង ដ្បិត​ឯង​រាល់​គ្នា មិន​បាន​និយាយ​សេចក្តី​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ​ពី​អញ ដូច​ជា​យ៉ូប ជា​អ្នក​បំរើ​អញ​ទេ”(៤២:៧)។ ព្រះមិនបានប្រាប់គាត់អំពីមូលហេតុដែលគាត់រងទុក្ខនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់បានបញ្ជាក់ឲ្យគាត់ដឹងច្បាស់ថា ទ្រង់គ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ ហើយលោកយ៉ូបក៏បានទុកចិត្តទ្រង់…

Read article
តើខ្ញុំមានកំណើត មកពីណា?

ខ្ញុំមានមិត្តភ័ក្រជនជាតិអាមេរិកស្បែកខ្មៅម្នាក់ ដែលមានអាយុ​៧​ឆ្នាំ ឈ្មោះ តូបៀស(Tobias)។ មា​ន​ពេល​មួយ ​គាត់​បាន​សួរ​​នូវសំ​ណួរ​មួយ ដែល​ធ្វើឲ្យ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ខ្ញុំ ថា “ដោយសារអ័​ដាំម និង​នាង​អេវ៉ា មាន​ស្បែក​សរ តើ​ម​នុស្សស្បែកខ្មៅ​កើត​ចេ​ញពី​ណា​ម​ក?” ខ្ញុំក៏​បា​នប្រា​ប់គា​ត់​ថា យើងមិ​នដឹ​ង​ថា ពួក​គេមា​ន​ស្បែ​កពណ៌​អ្វីទេ​ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​សួរគាត់​ថា តើហេ​តុ​អ្វីបា​ន​ជា​គាត់​គិ​តថា​ ពួកគេ​មា​ន​ស្បែក​ពណ៌ស​រ។ គាត់​ក៏និ​យាយ​ថា ពេល​គាត់​មើល​សៀ​វភៅ​រឿង​ព្រះគ​ម្ពីរ នៅ​ព្រះវិហារ និ​ង​នៅប​ណ្ណាល័​យ គាត់​តែង​ឃើញ​រូបគំនូ​រ​រប​ស់អ្ន​ក​ទាំ​ងពី​រ​មាន​ស្បែក​ស​រជា​និ​ច្ច។ ខ្ញុំមា​នកា​រស្រង៉ាក​ចិត្ត ហើយច​ង់​ដឹង ថា​តើគា​ត់​បា​នគិ​ត​ថា​ ខ្លួន​គាត់​មាន​តម្លៃ​​​តិ​ចជា​ង​មនុ​ស្សស្បែ​ក​ស​រ ឬ​គិត​ថា​ ខ្លួនមិ​ន​មែ​ន​ជាស្នា​ព្រះហ​ស្តព្រះ​ឬ​ ពេល​ដែ​លគា​ត់​ឃើញ​រូ​បគំ​នូរ​បស់​អ័ដាំម ​និងនា​ង​អេវ៉ា​មាន​ស្បែ​ក​សរ ខណៈ​ពេល​ដែ​លគា​ត់​​មាន​ស្បែក​ខ្មៅនោះ​។ មនុស្ស​ទាំង​អ​ស់​សុ​ទ្ធ​តែមា​ន​ដើ​មកំណើត នៅ​ក្នុង​ព្រះ​ដ៏ជាព្រះ​អ​ទិក​រ ដូច​នេះ​ មនុស្ស​យើ​ងមា​ន​តម្លៃ​ស្មើ​គ្នា។​ គឺដូ​ច​ដែល​សា​វ័ក​ប៉ុល​បា​ននិ​យាយ​​ប្រាប់​អ្នកក្រុ​ង​អា​ថែន​ថា​ “ទ្រង់​​បាន​បង្កើត​មនុស្ស​គ្រប់​សាសន៍​ពី​ឈាម​តែ​១ ឲ្យ​បាន​នៅ​ពេញ​លើ​ផែនដី ព្រម​ទាំង​សំរេច​កំណត់​ពេល​វេលា ដែល​បាន​តាំង​ជា​មុន និង​ព្រំ​ទី​លំនៅ​របស់​គេ​គ្រប់​គ្នា”(កិច្ចការ ១៧:២៦)។ យើងរា​ល់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ “កើត​ចេញ​ពី​ឈាម​តែ​មួ​យ”។ លោក​ដារ៉ែល បក់(Darrell Bock) បាន​សរសេរ នៅក្នុ​ង​សៀវ​ភៅ​ពន្យ​ល់​គ​ម្ពី​រកិ​ច្ច​ការ​ថា​ ​“អ្នក​ក្រុងអា​ថែនពិ​បាកនឹ​ងទទួលយកកា​រប​ញ្ជាក់ រប​ស់សា​វ័ក​ប៉ុល នៅពេ​លនោះ​ ព្រោះពួ​កគេ​មា​នមោ​ទ​នៈ​ភាព​ ដោយ​បាន​ចាត់​ទុកខ្លួ​ន​ឯង​ជា​ពូ​ជសា​ស​ន៍ដែ​ល​ខ្ព​ង់​ខ្ពស់​ជា​ងគេ​…

Read article
អ្នកជំពាក់

កាល​នៅ​ជា​យុវ​ជន លោក​រ៉ូបឺត រ៉ូប៊ិន​សិន(Robert Robinson   ឆ្នាំ ១៧៣៥-១៧៩០) ចូល​ចិត្ត​បង្ក​រ​រឿង​ជា​មួយ​មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់​គាត់​ បា​ន​ជា​មាន​គេ​ដំ​​ណាល​រឿង​របស់​គាត់​ថា ពេល​គាត់​មាន​អាយុ​១៧​ឆ្នាំ គាត់​បាន​ស្តាប់​​លោក​ចច វ៉ាយហ្វៀល(George Whitefield) អធិ​ប្បាយ​ព្រះប​ន្ទូល ក្នុង​បទ​គ​ម្ពី​រ​ម៉ាថាយ​ ៣:៧ ហើយ​គាត់​ក៏​ដឹង​ថា គាត់​ត្រូវ​ការ​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​នៃ​​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ ពេល​នោះ ​ព្រះ​អម្ចាស់​ក៏​បាន​កែ​ប្រែ​ជីវិត​របស់​គាត់ ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្នក​ផ្សាយ​ព្រះ​បន្ទូល។ គាត់​ក៏​បាន​និពន្ធ​ទំនុក​បរិសុទ្ធ​ជា​ច្រើន ដែល​ក្នុង​នោះ មាន​បទ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​មួយ ​​មានចំ​ណង​ជើង​ថា “សូម​យាង​ចូល​មក ឱ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ពរ”។ ថ្មី​ៗ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ជញ្ជឹង​គិត​អំពី​ព្រះ​គុណ​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ដល់​យើង និ​ង​បាន​ជញ្ជឹង​គិត​អំពី​ឃ្លាចុង​ក្រោយ​នៃ​ទំនុក​បរិសុ​ទ្ធ​នេះ ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ខ្ញុំ​ជំពា​ក់​ព្រះ​គុណដ៏​ធ្ងន់​រប​ស់ទ្រង់!” ទំនុកប​រិសុទ្ធ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បង្រៀន​ថា “​សេច​ក្តី​ស្រឡាញ់​​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​បង្ខំ​យើង​ខ្ញុំ … គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ មិន​រស់​សំរាប់​តែ​ខ្លួន​ឯង​ទៀត គឺ​រស់​សំរាប់​ព្រះអង្គ ដែល​សុគត​ជំនួស​គេ ហើយ​បាន​រស់​ឡើង​នោះ​វិញ”(២កូរិនថូស ៥:១៤-១៥)។ យើង​មិន​អាច​ធ្វើ​អ្វី​មួយ ដើម្បី​ឲ្យ​ទទួល​បាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ព្រះគុណ​របស់​ព្រះ​​អម្ចាស់​​ឡើយ​។ តែដោ​យសារ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ព្រះគុ​ណ​មក​យើង នោះ​យើង​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ទ្រង់​វិញ ដោយ​រ​ស់​នៅ​ថ្វាយ​ទ្រង់! នៅ​ក្នុង​ការ​រស់​នៅថ្វា​យទ្រ​ង់ យើង​មាន​ការ​សំខាន់​ៗ​ជាច្រើ​ន​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ ដែល​ខ្ញុំ​មិន​អាច​រៀប​រាប់​អស់​នៅពេ​លនេះ​ ដែល​មាន​ដូច​ជា ការ​ចូលទៅ​ជិត​ទ្រ​ង់ ការ​ស្តាប់​ព្រះប​ន្ទូល​ទ្រង់…

Read article
ព្រះហស្តដ៏ខ្លាំងរបស់ព្រះ

មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់​ ឈ្មោះ​យូអាន(Joann) មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នាដ៏​មុ​ត​មាំ ចង់​ក្លាយ​ជា​អ្នក​លេង​ព្យាណូ​ក្នុង​ការ​ប្រគុំ​តន្រ្តី និង​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​សម្តែ​ង​ទោល ឬ​សម្តែង​រួម​ជាមួយ​វង់​ភ្លេ​ង។ កាល​នៅ​រៀន​សកល​វិទ្យាល័យ​នាង​បាន​ជ្រើស​រើស​ជំនាញ​សម្តែង​ផ្នែក​ព្យាណូ។ ពេល​នោះ​នាង​ក៏​បាន​មាន​បញ្ហា​រលាក​សរសៃ​ពួរ​ដៃ​ខា​ង​ស្តាំរ​បស់​នាង ធ្វើ​ឲ្យ​ដៃម្ខាង​នោះ មាន​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​ពេក បាន​ជា​នាង​មិន​អាច​សម្តែង​នូ​វ​ការ​លេង​ព្យាណូ​ជា​លក្ខណៈ​ទោល តាម​ការ​តម្រូវ​របស់​សាលា​បាន​ឡើយ។ ដូច​នេះ នាង​ក៏​បាន​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា ដោយ​សញ្ញា​ប័ត្រ​ផ្នែក​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​តន្រ្តី និង​អក្សរ​សាស្រ្ត​វិញ។ នាង​បាន​ទទួ​លព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​ព្រះ​សង្គ្រោះ​ហើយ តែ​នាង​បាន​បះបោ​រ​ប្រឆាំ​ង​នឹង​​ទ្រង់​អស់​បី​បួន​ឆ្នាំ។ បន្ទាប់​មក ​តាម​រយៈ​ស្ថាន​ភាព​ដែល​កាន់​តែ​ពិបាក នាង​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ​ព្រះអ​ម្ចាស់​កំពុ​ងលា​ព្រះហ​ស្ត​របស់​ទ្រង់​មក​រក​នាង ហើយ​នាង​ក៏​បា​នងា​ក​បែរ​មក​រក​ទ្រង់​វិញ។ ទីបំ​ផុត ដៃ​របស់​នាង​ក៏​មានក​ម្លាំង​ជាង​មុន ហើយ​ក្តី​ស្រមៃ​ដែល​នាង​ច​ង់ធ្វើ​ដំណើរ ទៅ​សម្តែងកា​រ​លេង​ព្យាណូ ក៏​បាន​សម្រេច​ដូច​បំណង។ នា​ងក៏​បា​ន​បាន​​និយាយ​​​ថា “ពេលនេះ​ខ្ញុំអា​ចលេ​ង​ព្យាណូដើ​ម្បី​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់ព្រះ​ មិន​មែន​ដើម្បី​រក​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះឲ្យ​ខ្លួន​ឯ​ង​ទៀត​ឡើយ។ ទ្រង់​បាន​លា​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​មក ​ដើម្បី​ស្អាង​ជីវិត​ខាង​​វិញ្ញាណរ​បស់​ខ្ញុំ​ឡើង ហើយ​ប្រទា​ន​ឲ្យ​ដៃ​ខ្ញុំ​មាន​កម្លាំ​ងឡើ​ង ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អាច​បម្រើ​ទ្រង់ ដោយ​ប្រើ​អំណោយ​ទាន​ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន”។ ព្រះ​អម្ចា​ស់បា​ន​សន្យា​លោក​ម៉ូសេ​ថា ទ្រង់​នឹង​លា​ព្រះហស្ត​ទ្រង់​ឡើង ដើម្បី​ជួយ​សង្រ្គោះរាស្រ្ត​អ៊ីស្រាអែ​ល ឲ្យ​រួច​ពី​ការ​ជា​ប់ចំណង នៅ​នគរ​អេស៊ីព្ទ(និក្ខមនំ ៦:៦)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ​ទ្រង់នៅ​តែ​គោ​រ​ពពា​ក្យ​សន្យារបស់​ទ្រង់ ទោះបីជា​រា​ស្រ្ត​របស់​ទ្រង់​ចេះ​តែ​បះបោ​រ ហើយ​សង្ស័យ​ចំពោះទ្រ​ង់​ក៏​ដោយ(១៤:៣០-៣១)។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ ព្រះ​ហស្ត​ដ៏​មាន​ចេស្តារ​បស់ទ្រ​ង់ ក៏​បាន​លាតម​ក ដើម្បីជួ​យយើ​ង​ផង​ដែរ។ ទោះ​បី​ជាស្ថា​នភាព​រ​បស់​យើង ទៅ​ជា​យ៉ាង​ណាក៏​ដោ​យ ក៏​យើងនៅ​​​តែអា​ចទុ​ក​ចិត្ត​ថា ទ្រង់​នឹង​សម្រេច​បំណង​ព្រះទ័​យទ្រ​ង់ សម្រា​ប់កូ​ន​ទ្រង់​ម្នាក់​ៗ។​…

Read article
ត្រាសហៅអ្នក

មានពេលមួយ ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះ ជា​មួយមិត្តរួមការងាររបស់ខ្ញុំពីរនាក់។ ពេលដែលយើង​បានឆ្លងផុតកន្លែងត្រួតពិនិត្យសន្តិសុខនៃអាកាសយាន្តដ្ឋាន ហើយក៏បន្តដើរឆ្ពោះទៅរកច្រកទ្វារសម្រាប់ឲ្យយើងរង់ចាំ ខ្ញុំក៏បានឮគេស្រែកហៅឈ្មោះខ្ញុំថា “អាននេ សេតាស អាននេ សេតាស(Paging Anne Cetas)”។ មានតែខ្ញុំម្នាក់គត់ ដែលមានឈ្មោះនេះ ដូចនេះ យើងដឹងថា គេប្រាកដជាកំពុងតែហៅខ្ញុំហើយ។ ខ្ញុំក៏សន្និដ្ឋានថា ខ្ញុំប្រហែលជាភ្លេចរបស់អ្វីមួយ នៅច្រកត្រួតពិនិត្យហើយ​។ ខ្ញុំក៏បានទៅជួបភ្នាក់ងារអាកាសចរម្នាក់ ដែលនៅទីនោះ ដែលបានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យលើកទូរស័ព្ទពណ៌ក្រហម។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា ខ្ញុំនឹងហើយដែលឈ្មោះ អាននេ សេតាស ហើយហេតុអ្វីបានជាគេហៅឈ្មោះខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏រកមើលទូរស័ព្ទ ដើម្បីចុចនិយាយ តែអ្នក​ប្រតិបត្តិការរូបនោះ បាននិយាយថា “ទេ ពួកខ្ញុំមិនបានហៅឈ្មោះអ្នកស្រីទេ”។ ខ្ញុំក៏ប្រាប់គាត់ថា “ឈ្មោះនោះជាឈ្មោះខ្ញុំហើយតើ”។ តែគាត់នៅតែនិយាយដដែលថា “ទេ ពួកខ្ញុំមិនបានហៅឈ្មោះអ្នកស្រីទេ”។ ក្រោយមក ខ្ញុំនៅតែមិនដឹងថា ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំ ឮសម្លេងគេហៅឈ្មោះខ្ញុំ នៅថ្ងៃនោះឡើយ។ នៅសម័យបុរាណ មានក្មេងប្រុសម្នាក់​ឈ្មោះ សាំយ៉ូអែល​ក៏បានឮសម្លេងគេ “ហៅឈ្មោះ”​ ផងដែរ (១សាំយ៉ូអែល ៣:៤)។ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា គាត់ “​មិន​ទាន់​ស្គាល់​ព្រះយេហូវ៉ា​នៅ​ឡើយ​ទេ ព្រះបន្ទូល​នៃ​ទ្រង់​ក៏​មិន​ទាន់​បាន​សំដែង​មក​ឲ្យ​ដឹង​ដែរ”(ខ.៧)…

Read article
ខ្ញុំ-ស្រ-ឡាញ់…

មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំបា​ន​ទៅ​ក​ន្លែង​អា​ងហែ​ល​ទឹ​ក​សាធារណៈជា​មួ​យស្វា​មី​រប​ស់​ខ្ញុំ។​ ពេល​នោះម​នុស្សម្នាដែល​នៅជុំវិញខ្លួ​ន​យើង បាន​នាំ​គ្នាមើ​លទៅ​លើមេឃ។ មានយន្ត​ហោះតូ​ច​មួយ កំពុង​បញ្ចេញ​ផ្សែង​ដែល​មា​នរា​ង​ដូច​អក្សរ។ ពេល​ដែល​យើ​ង​កំ​ពុង​មើ​ល​យន្ត​ហោះ​នោះ​ អ្នក​បើក​យន្ត​ហោះ​នោះ​បា​ន​ប​ញ្ចេញផ្សែ​ង ជា​អ​ក្ស​រ​ភាសា​អង់​គ្លេស ដែល​ប្រែម​ក​ថា “ខ្ញុំ-ស្រ-ឡាញ់”។ អ្នក​ទស្សនាក៏​បា​នស្មានថា​ ប្រហែលជា​គា​ត់​កំ​ពុង​តែ​សុំ​នា​រី​ណាម្នាក់​រៀប​ការ​ហើយ។ ឬប្រហែល​ជា​មាន​បុ​រ​សដ៏​រ៉ូមិន​ទិ​ច​ម្នាក់ បាន​ឲ្យ​គេ​បើកយន្តហោះ​នេះ​ នៅពេ​ល​ដែ​លគា​ត់​កំ​ពុ​ងឈ​រ​ជា​មួ​យ​មិត្តស្រីរបស់ខ្លួ​ន នៅ​ក្បែ​រប​ន្កាន់​ដៃ ហើ​យនឹ​ង​សុំនាង​រៀប​ការ​ហើយមើ​លទៅ​។ យើងក៏​បា​នប​ន្ត​មើ​លទៅលើ​ទៀ​ត ក៏​ឃើញអក្សរចេ​ញ​ម​កទៀ​ត​ថា​ “​ខ្ញុំ​-ស្រ-ឡាញ់-យេ”។ ភ្លាម​នោះ ​ខ្ញុំក៏​ឮ​​សម្លេ​ងក្មេង​ស្រី​ម្នា​ក់និ​យា​យថា​ ពាក្យ​ចុង​ក្រោយ​នោះ ប្រហែលជា​ ​ឈ្មោះរ​ប​ស់​យេ​ន ឬយេ​ស៊ី​កា​។ អ្នក​បើក​យន្តហោះក៏​ប​ន្តប​ញ្ចេ​ញ​អក្សរ​បន្ទាប់​ទៀ​ត ហើយ​គេ​ក៏​ដឹ​ងថា ឈ្មោះ​នោះជា​ព្រះ​នាមរប​ស់​ព្រះ​យេ​ស៊ូវ​សោះ​។ ដូច​នេះ គាត់ចង់ប្រ​កា​ស់​ប្រាប់​ម​នុ​ស្ស​ជា​ច្រើនឲ្យដឹងថា គាត់​ស្រឡា​ញ់​ព្រះ​យេ​ស៊ូ​វ។ មិត្ត​ភ័ក្រ​រ​បស់​ខ្ញុំ​ម្នា​ក់​ច្រើ​ន​តែបញ្ចប់កា​រ​​អ​ធិស្ឋានរប​ស់គា​ត់ ដោយ​​ពាក្យ​ថា​ “ព្រះ​អម្ចាស់​អើយ ទូលប​ង្គំ​ស្រ​ឡា​ញ់ព្រះ​អ​ង្គ”​​។ គាត់​មាន​ប្រ​សាស​ន៍​ថា​ “ខ្ញុំ​មិន​អា​ច​ឃា​ត់​ខ្លួ​ន​ឯ​ង មិន​ឲ្យ​និយាយថា​ ​ខ្ញុំស្រ​ឡា​ញ់​ទ្រ​ង់​បា​ន​ឡើ​យ ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​លះ​ប​ង់​ជា​ច្រើនយ៉ា​ង​នេះ​ស​ម្រា​ប់ខ្ញុំ”។ ត្រង់ចំណុចនេះ​ ក្នុងប​ទ​គម្ពី​រ​រ៉ូម ៦:១-១១ សាវ័ក​ប៉ុល​បា​ន​ប្រា​ប់​យើ​ងអំ​ពី​កា​រ​ដែ​ល​ព្រះយេស៊ូវ​បានធ្វើ​ស​ម្រា​ប់​យើង ដែល​សម​នឹ​ងឲ្យ​យើង​ស្រ​ឡា​ញ់​ទ្រង់​ ដែល​ការ​ទាំ​ង​នោះ​មាន​ដូ​ចជា ការ​ជាប់​ឆ្កាង ការ​បញ្ចុះ​ក្នុ​ង​ផ្នូរ និ​ងកា​រ​មា​ន​ព្រះជ​ន្ម​ឡើ​ង​វិ​ញ។ ដោយសារ​ហេតុ​នេះ​ហើ​យ អ្នក​ដែល​បានជឿ​ព្រះយេ​ស៊ូ​វ នោះ​ក៏មា​ន​ជី​វិត​អ​ស់​ក​ល្ប​ជា​និច្ច(ខ.៤)ផងដែរ យើង​មិ​នចាំ​បា​ច់​ត្រូ​វ​រស់​នៅក្រោមកា​រ​គ្រប់​គ្រ​ង​រ​ប​ស់​អំ​ពើ​បាប…

Read article