មិនមែនតាមរយៈភាពសុខស្រួល
យើងនៅតែអួតក្នុងកាលដែលមានទុក្ខលំបាកដែរ ដោយដឹងថា សេចក្តីទុក្ខលំបាកបង្កើតឲ្យមានសេចក្តីទ្រាំទ្រ សេចក្តីទ្រាំទ្របង្កើតឲ្យមានសេចក្តីស៊ាំថ្នឹក សេចក្តីស៊ាំថ្នឹកបង្កើតឲ្យមានសេចក្តីសង្ឃឹម។ រ៉ូម ៥:៣-៤ ពេលដែលលោកឌែន(Dan)កំពុងបើកម៉ូតូតាមផ្លូវ មានឡានមួយគ្រឿងបានវ៉ាម៉ូតូគាត់ ចូលទៅក្នុងចំណែកផ្លូវរបស់គាត់ បណ្តាលឲ្យម៉ូតូគាត់ជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍។ ពេលដែលគាត់ដឹងខ្លួន បន្ទាប់ពីសន្លប់អស់ពីរសប្តាហ៍នៅមជ្ឈមណ្ឌលព្យាបាលអ្នករបួស គាត់ស្ថិតក្នុងសភាពធ្ងន់ធ្ងរ។ ដែលអាក្រក់បំផុតនោះ គឺគាត់មានរបួសឆ្អឹងខ្នង ដែលបណ្តាលឲ្យគាត់ធ្លាក់ខ្លួនពិការ។ លោកឌែនបានអធិស្ឋានសូមការប្រោសឲ្យជា តែមិនទាន់ឃើញព្រះទ្រង់ឆ្លើយតប។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ជឿថា ព្រះទ្រង់បានបង្រៀនគាត់ដោយក្តីអាណិតថា “គោលបំណងនៃជីវិតនេះ គឺដើម្បីផ្លាស់ប្រែឲ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះគ្រីស្ទ។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ ការផ្លាស់ប្រែនោះមិនកើតមាន ក្នុងពេលដែលយើងមានក្តីសុខនោះទេ…តែកើតឡើង នៅពេលដែលជីវិតមានការលំបាក។ គឺនៅពេលដែលយើងគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះ ដោយការអធិស្ឋាន ដើម្បីឲ្យអាចឆ្លងផុតថ្ងៃនីមួយៗ”។ សាវ័កប៉ុលបានពន្យល់ អំពីអត្ថប្រយោជន៍ពីរយ៉ាង នៃការមានភាពសុចរិតនោះចំពោះព្រះ ដែលមានដូចជា ការស៊ូទ្រាំ និងការអរសប្បាយ ក្នុងទុក្ខលំបាក(រ៉ូម ៥:៣-៤)។ អត្ថប្រយោជន៍ទាំងពីរនេះ គឺមិនមែនជាការត្រាស់ហៅឲ្យមានការអត់ធ្មត់ ដោយគ្មានការត្អូញត្អែរ ឬស្វែងរកការសប្បាយក្នុងការឈឺចាប់នោះទេ។ វាជាការអញ្ជើញឲ្យទុកចិត្តព្រះ ដោយគ្មានការរង្គោះរង្គើ។ ការរងទុក្ខ ដោយពឹងអាងព្រះគ្រីស្ទ នាំឲ្យយើងមាន “សេចក្តីទ្រាំទ្រ សេចក្តីស៊ាំថ្នឹក និងសេចក្តីសង្ឃឹម”(ខ.៣-៤)។ សេចក្តីទាំងនេះសុទ្ធតែកើតចេញពីការមានជំនឿថា ព្រះវរបិតានឹងមិនបោះបង់យើងចោល តែនៅតែដើរជាមួយយើង កាត់ភ្លើង…
Read article
